საღამოს ლოდინში გადავწყვიტე მშობლებთან დამერეკა,
რამდეიმე ზარის განხორციელების შემდეგ კი როგორც იქნა ყურმილი აიღეს და უეცარი შეძახილები გავიგე
- ალო?
- დიახ მპასუხობს მამაკაცის გბარიტონი
- შეიძლება ტელეფონი დედაჩემს გადასცეთ? ვეკითხები დიდი ინტერესით რადგან დედას ტელეფონის ნომერზე სხვა ადამიანმა მიპასუხა
-უკაცრავად?
-რა?
-ვის გადავცე?
-დედაჩემს
-და ვინ არის დედაშენი?
-ელენი
-და ვინ არის ელენი?
-დედაჩემი
უკვე ნერვებზე ვიშლებოდი
-ააა დედათქვენი?
-დიახ
-და ვინ არის დედა თქვენი?
-უკაცრავად მაგრამ ვის ვესაუბრები?
-იბოს
-ვის?
-იბრაჰიმს
რანაირი სახელია?
-ქართველი ხარ?
-კი მაგრამ დედაჩემია თურქი
-აი თურმე
ჩავილაპარაკე ჩემთვის
(- იბო შვილო ვის ელაპარაკები?)
მომესმა დედაჩემის ხმა
(-თქვენი ქალიშვილი რეკავს დეიდა ელენ)
ძალიან გავბრაზდი ერთი გაფიქრება ის კი ვიფიქრე იქნებ ნომერი შემეშალათქო მაგრამ არა თურმე მატყუებდა

-გთხოვთ დედაჩემს მისცეთ ტელეფონი
ბოლო ძაფზე ვიყავი მისული
ლოდინის შემდეგ ხმა რომ არავინ გაიღო გავბრაზდი და გათიშვა გადავწყვიტე
თუმცა დედას ხმა გავიგე და მეც საუბარი გავუბი
როგორც ყოველთვის
მილიონი რაღაც გამომკითხა
ყველა მოიკითხა ვინც ჩემს გვერდით მოძრაობს მეზობლის ძაღლი ჰუგოც კი,

მოკლედ ნახევარი საათი ვესაუბრებოდი დედას შემდეგკი საქმე გამომიჩნდაო და გათიშა

გადავწყვიტე ჩაი დამელია
საზარეულოში გავდიოდი ანას ხმა რომ გავიგონე ვიღაცას ესაუბრებოდა
აშკარად ტიროდა
ხო კარგით ვიცი რომ კარგი საქციელი არაა სხვისი საუბრის მოსმენა მაგრამ რამექნა?!
- არა რა ქიტო
-...
- ვერ ვიზამ
-...
- კი მაგრამ
-...
- ვერ გავაკეთებ ქრისტინე მაგას
-...
- ბავშვს ვერ მოვიშორებ
რა? ბავშვი რაზეა საუბარი?
- ...
-ხომ იცი რომ პატარა არსებას ცხოვრებას ვერ დავუნგრე
-...
- უკვე გასაგებად გითხარი რომ მუცელს არ მოვიშლი
ღმერთო ჩემო
ანა ორსულადაა?
კი მაგრამ ვისგან როგორ?მერატომ არქფერი არ მითხრა?
როგორ დამიმალა ეს როგირ არ მითხრა?
ვგრძნობდი უკვე თვალებიდან ცრემლები მდიოდა
ამაზე კი ის მეტყველებდა რომ ტუჩებზე მარილიანი სითხის შეხება ვიგრძენი
ფეხზე ბოტასები ამოვიცვი და სახლიდან გავედი მაშინვე შემომეგება ოქტომბრის ნიავი და გამაჟრჟოლა
თან მიხაროდა და თან მწყინდა
რაღაც მხრივ ეგოისტი ვიყავი და ვარ.
როგორ მოხდა?
ვისგან არის ფეხმძიმედ?
კითხვები არ მშორდებოდნენ
საბურთალოდან ვაკის პარკამდე სანამ არ მივედი ვერ გავაცნობიერე სად ვიყავი
ცოტახანს ჩამოვჯექი და ჩემთვის ჩავფიქრდი
რამდენიმე წუთშ გვერდით ვიღაც მომიჯდა
არ ამიხედია
თავჩარგული ვიჯექი და ვფიქრობდი
მერე რა იქნებ არ სურდა რამე გამეგო ჯერ გაერკვეოდა და მერე მეტყოდა
საერთოდაც გაბრაზებულიც კი არ ვიყავი უბრალოდ გაურკვეველ სიტუაციაში ისე აღმოვჩნდი გააზრებაც ვერ შევძელი
თავი წამოვწიე და გვერდით გავიხედე ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭი მომჯდომოდა და სიგარეტს აბოლებდა ნამდვილად სიამოვნებას იღებდა მოწევისგან
ვერ ვიტყვი სიმპატიური იყოთქო მაგრამ შრამი რომელიც წარბთან ძალიან ახლოს იყო და კეხიანი ცხვირი რომელიც საშინლად უხდებოდა მის გამოყვანილ ყბებს ენა ჩამიგდო
კიდევ კარგი ბიჭს თვალები დახუჭული ქონდა და სავარაუდოდ ვერ მიხვდებოდა ასე რომ ვაშტერდებოდი
მაგრამ ძალიან მალე გაქრა ეს აზრი როგორც კი გავიაზრე რომ იცინოდა სახე მოვატრიალე მაგრამ როგორც კი ხმა ამოიღო გავშეშდი
-ზემა ზემაა
საიდან იცოდა ჩემი სახელი?
შეშინებულმა გავხედე
-იბო
გამომიწოდა ხელი
-იბო? ის იბო? დედაჩემის დაქალი იბო?
შევხედე წარბაწეულმა
-ხო აი წუსტად
ცალყბად ჩაიღიმა
-პატარა ბავშვო
-რა შემატყე?
-რას მომიჯექი აქ კარგი ნაცნობივით?
-შენ არ მიცნობ თორე, არ მიცნობ რა უფრო არ გახსოვარ თორე
-საიდან უნდა მახსოვდე?
-აი ხო ვთქვი
-ჰმ შენნაირი სახელით დარწმუნებული ვარ არავინ არ დამავიწყდებოდა
-გაგახსენდები და მერე იცინე
-კაი გაჩე
წამოვდექი წასვლას ვაპორებდი რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი და უცბად გავიგონე
-ქალიკმარა
არცმეტი არც ნაკლები ამ ერთმა სიტყვამ ყველაფერი გამახსენა
-ააა ბუ?
თვალები ბუდეებიდან გადმომცვივდა
-გაგხსენებივარ და ეგ არი
-არ არსებობს
-მომენატრე გოგო
ჩაიცინა და ხელები გაშალა
ჩავეხუტე ისე როგორც მიყვარდა
-მეც აბუუ
ჰმ რატომ აბუ და არა იბო?
გაიგებთ თანაც მალე
ამას თავისი ისტორია აქვს
თანაც ისეთიი


* იბრაჰიმი თორმეტი წლისას გავიცანი და სახელს ვერ ვმახსოვრებდი ამიტომ აბუს ვუძახდი რომელიც ჩემს კატას ერქვა
ჩემი ძმის ძმაკაცი იყო ისინი თექვსმეტი წლისები იყვნენ მე თორმეტის
თოთხმეტი წლის რომ ვიყავი იბო საქართველოდან წავიდა და გერმანიაში განაგრძო სწავლა
არ მეგონა თუ ასე შეიცვლებოდა
---

იბოსადმი გრძნობა არასდროს მქონია ძმასავით მიყვარდა
მაგრამ ერთხელ მაკოცაამის გამო კი რამდენიმე კვირა არ ველაპარაკებოდი
წასვლის დღეს აეროპორტში ვერ მივუსწარი ამიტომაც ძალიან დიდი ხანია არ მინახავს არ მეგონა ასეთი შეცვლილი თუ იქნებოდა



* ყველაფერი დამავიწყა ამერთმა შეხვედრა
ძალიან მომნატრებია იბო და ცრემლებად დავიღვარე არ მოველოდი რომჩამოვიდოდა
მეგონა არასოდესს აღარ დაბრუნდებოდა,
როგორც ყოველთვის პიცის საჭმელად წავედით აღარ მახსოვდა ანა ბავშვი და არც მეგობრის დაბადების დღე რომელიც იმაზე ნერვიულობით თუ სად ვიყავი ჭკუიდან გადასულიყო
სახლში ღამის თერთმეტ საათზე მივედი, ტელეფონი დამტენს მივუერთე მოგეხსენებათ აიფონის ბატარეა დიდხანს ვერ ძლებს
სააბაზანოში გავედი შხაპი მივიღე, მოვწესრიგდი და საძინებელში დაბრუნებულს უამრავი ესემესი თუ შემოსულიზარი დამხვდა
ანას მივწერე კარგად ვარ უბრალოდ ტელეფონი დამიჯდა თქო და ლეპტოპი გავხსენი
მაინტერესებდა იბოს ინსტაგრამი და ფეისბუქი ხოდა დავდექი და საძიებოში ჩავწერე იბრაჰიმი


---
კიდევ ერთი თავი ❤