ლენკამ მაშინვე იცნო ირაკლი... მომიახლოვდა,ფეხზე ამაყენა და გარეთ გამიყვანა,ცდილობდა გონს მოვეყვანე,სახე დამისველა ცივი წყლით და რამდენჯერმე შემაჯანჯღარა
-ანანო არ გაბედო თავის დაკარგვა,მე აქ ვარ გესმის?
-ანო გთხოვ შემომხედე
არ წყდებოდა ლენკას ხმა,შორიდან მესმოდა მისი ერთ ადგილას მქონდა თვალი მიშტერებული და წარსულის კადრები ტრიალებდა ჩემს ირგვლივ.
-ანანო გაიხსენე მია და გოგა,გესმის ანო? რამდენიმე შემორტყმის მერე გონს მოვეგე და ავქვითინდი,მოაჯირს მოვეჭიდე და ცხარედ ავტირდი..
-ლენკა ყველაფერი რატო ბრუნდება უკან? ძლივს ავაწყე წინადადება
-არაფერი უკან არ დაბრუნდებულა ანო გასაგებია? ქმარი გყავს,რომელიც გიყვარს და უყვარხარ სიგიჟემდე,შვილი გყავს,რომელსაც ახლა დედა გვერდით უნდა ყავდეს და საერთოდ არ გვაწყობს ახლა ისევ შენი დეპრესია
-ელენას მამიდაშვილი,აზრზე ხარ? -ისტერიკა დამემართა
-ანანო ის შენი ყოფილია და შენი ყველაზე დიდი შეცდომა,შეეგუე უკვე ამ ფაქტს და იმასაც რომ წლები გავიდა!
-წლები კი და მოგონებები არა
-ანანო ძალიან გთხოვ აზრზე მოდი,დევდარიანმა ასეთი რომ დაგინახოს,წარსული რომ გაგახსენდა და ნოსტალგიამ მოგაწვა,ბაგრატიონს დაენ*რევა,შეეგუე ახლა ამ ფაქტს რომ იშვიათად შეხვდებით რადგან ელენას მამიდაშვილია და ელენა გიოს ცოლი! ისე რა საინტერესოა შენ და ირაკლი ერთად რომ იყავით ელენა არ დაგვინახია არასდროს
-მართალი ხარ,უბრალოდ ამდენი წლის მერე ისევ მას თუ შევხვდებოდი არ მეგონა,მითუმეტეს ასე თუ შევხვდებოდი,ჩემი ყველაზე დიდი შეცდომა იყო და იქნება ყოველთვის ირაკლი ბაგრატიონი!
ამასობაში ბაგრატიონი გამოჩნდა,სიგარეტს ეწეოდა და ჩვენსკენ წამოვიდა..
-ანანო მე დაგტოვებ და იცოდე არაფერს მიქარო,თავი გააკონტროლე დაო! -თმაზე მომეფერა ლენკა და ხმაურიანად დატოვა ადგილი
-შეიცვალე! -ღრმა ნაფაზებს ურტყავდა და ირონიულად გამომხედავდა
-ხო შენც -თავი დავხარე და მოაჯირს თითებით ვაწვალებდი
-მიხარია შენი ცხოვრება რომ ააწყე!
-და შენ ?
-სერიოზულად ? -გულიანად გაეცინა
-რას ხედავ სასაცილოს? მე თუ ავაწყე,შენ რატო არ უნდა აგეწყო ?
-ისევ ისეთი ჯიუტი ხარ!
-შეიძლება
-რას ვიფიქრებდი რომ აქ შეგხვდებოდი ამდენი წლის შემდეგ ანანო..
-დამთხვევაა ირაკლი,დამთხვევა -გავუღიმე და მეორედ გავთიშე გოგას შემოსული ზარი..ცოტახანში ისევ გამეორდა ზარის ხმა
-უპასუხე! -სიგარეტი მოისროლა და მოაჯირს ფეხით მიეყრდნო
-ხო გოგა
-სადხარ?
-გარეთ,რაიყო?
-და უნდა გამითიშო გოგო?
-ნუ ყვირი,მოვალ მალე
გავუთიშე,რომ მისი სიგიჟე არ გაეგო ბაგრატიონს..
-ბედნიერი ხარ?
-სანამ დევდარიანი და შვილი გვერდით მყავს კი -გავუღიმე ცინიუკურად და ტყავის კურტკა შემოვიხვიე
-მეც გვარით მეძახდი ყოველთვის -ხელით თვალები მოიჭუტა და ცხვირქვეშ ჩაეღიმა
-საით მიგყავს ლაპარაკი ირაკლი?
-ახლა არსად,მაგრამ რადგან ბედმა ისევ შეგვახვედრა,უნდა ვილაპარაკოთ,არ მინდა გეზიზღებოდე და ჩემს გამო თავს ცუდად გრძნობდე
-იმედია ხუმრობ ხო? შენ ჩემთვის ნულის ტოლფასი ხარ,მე ვის გამოც შემიძლია თავი ცუდად ვიგრძნო თითებით უნდა დაითვალო,რადგან ერთეულების გამო ვიქნები მასე და არა ნებისმიერი გამვლელისგან.
-მე გამვლელი ვარ?
-ეხლა უკვე კი და ძალიან გთხოვ ირაკლი,წარსულს აწმყოში ნუ აურევ, მე არ მინდა შენთან არც შეხვედრები არც ახსნები,იმიტომ რომ არაფერი შეიცვლება! ქმარი მყავს და შვილი.
-მხოლოდ ვიზულაურად შეიცვალე იცი? შინაგანად ისევ ისეთი უხეში და ჯიუტი ხარ
-შიგნით უნდა შევიდე,კარგად! მხარი ვიცვალე და მისმა ძლიერმა ბიძგმა მკლავზე უკან მომაბრუნა..
-ან ერთ დღეს მოიცლი,რომ ვილაპარაკოთ ან დაივიწყე,რომ ისევ იმ შეცდომას დავუშვებ და შეგეშვები! ყველაფერი უნდა იცოდე რა როგორ მოხდა ანანო!
-ეგ ახლა ჩემთვის მეორეხარისხოვანია ირაკლი რა იყო და რა არა გაიგე? როცა კლინიკაში დამაწვინეს და დეპრესიაში ვიყავი,ჭკუაზე ვერ მოვდიოდი და ვეღარავის ვცნობდი,მაშინ მჭირდებოდა შენი უკან დაბრუნება და ყველაფრის ახსნა..მაგრამ მიღალატე და ჩემი თვალით დავინახე ყველაფერი,შენ იმ დროს ვერ ამიხსენი ვერაფერი და ახლა შენმა მატარებელმა ჩაიარა..
-მე არასდროს არ მომიტყუებიხარ,მართლა მიყვარდი ანანო და უშენოდ ფუჭად გასულმა წლებმა შენს მიმართ სიყვარული არ შემიმცირა,ჩემს წინ დგახარ,ისევ ის არომატი გაქვს მე რომ მიყვარდა და მაგიჟებდა,თვალებში ცეცხლი გინთია რადგან იხსენებ და გიჟდები რაც გამოვიარეთ და ისევ გგონია რომ ტყუილი იყო ჩვენი ურთიერთობა?
-ყველაფერი გამოვიარეთ არა,გამოვიარე ასე უფრო სწორია..და რაც შეეხება ჩვენს ურთიერთობას,ყველაზე დიდი ტყუილი იყავი ჩემს ცხოვრებაში და რასაც შევცვლიდი,მხოლოდ იმას რომ საერთოდ არ გამეცანი! -ხელის გულები მივაბჯინე მის მკერდს,ვკარი ხელი და სწრაფად დავტოვე ადგილი..რესტორანთან დევდარიანი იდგა და თვალებიდან ნაპერწკლებს ყრიდა,მკლავში ხელი ჩამავლო და აწითლებულ თვალებში ჩამხედა..
-სად დადიხარ?
-გოგა მე
-ან აღარ მითხრა მიახლოებით უკვე ვიცი სად და ვისთან ერთად იყავი -თვალი გააყოლა ბაგრატიონს,ჩვენსკენ მოიხედა და რესტორანში შევიდა..
-გოგა არც დროა და არც ადგილი ლაპრაკისთვის
-იცი ანო,თავიდანვე არ მომეწონა ეგ ტიპი,შენმა რეაქციამ ეჭვებქვეშ ჩამაგდო,შენმა ფერმკრთალმა სახემ და ლენკასთან ერთად დაკარგვამ
-გოგა გთხოვ
-წამოდი! -ხელი ჩამავლო და რესტორანში დავბრუნდით,ბავშვებს შევუერთდით..დევდარიანმა დალევა დაიწყო,მისი სიფიცხე ჭიქის სწრაფად დაცლაში გამოავლინა..გვერდით მაგიდიდად ვგრძნობდი ბაგრატიონის მზერას და ოფლი მასხავდა..
-ტიპი გიყურებს და სველდება -ჩამჩურჩულა სიცილით ლენკამ
-ჩშშ,სულ არარის ღადაობის დრო,ვერ ხედავ რო არა გიორგის ქორწილი,აქვე მიასიკვდილებდა ბაგრატიონს..ირგვლივ წყვილებმა ცეკვა დაიწყეს,დევდარიანმა ხელი ჩამავლო და სცენაზე გამიყვანა,ძლიერ მომხვია წელზე ხელი და თვალებში მიყურებდა..
-შენი პირველი სიყვარულია არა?
-გოგა გთხოვ,არ არის ამის დრო
-ასე მშვიდად უნდა ვუყურებდე,როგორ უყურებს ჩემს ცოლს და ა*ავებს?
-მთვრალი ხარ,სახლში წავიდეთ
-მის ფიქრებში უკვე კაბაც შემოგახია და შენი გა*იმვის სურვილი აქვს
-გოგა გთხოვ,მე მიყურე -მისი სახე ჩემსკენ მოვატრიალებინე და ტუჩის კუთხეში დავუტოვე კოცნა..
-ძლივს ვიკავებ თავს რომ დედა არ მოვუ*ყნა აქვე
-გიორგის ქორწილში ვართ და ელენას მამიდაშვილზე ლაპარაკობ ახლა,დაივიწყე რომ ჩემი ყოფილია ეგ უკვე მეც არ მახსოვს -საშინლად ვიცრუე,რომ აზრზე მოსულიყო და სიფსიხეები არ დაეწყო
-იმიტო ეხმატკბილებოდი ხუთი საათი ხო? და ვაფშე რას ლაპარაკობდით?
-გოგა ძალიან გთხოვ სცენაზე ვართ და ყველას ყურადღებას ჩვენსკენ ნუ მოიქცევ,გაგახსენო ვისთან ერთად მუშაობ შენ?
-ის ჩემს დანახვაზე არ ან*რევს მაინცაა -უფრო მომიჭირა ხელი წელზე და ახლოს მიმაკრო
სიმღერა დამთვარდა,ჩვენი ადგილები დავიბრუნეთ..მია გადაღლილი თამაშისგან მომიახლოვდა წუწუნით..
-დე როდის წავალთ?
-მიდი მამიკოს უთხარი,რომ ადგეს
დიდიხნის წუწუნის მერე დევდარიანი წამოდგა,ყველას დავემშვიდობეთ და წამოვედით სახლში...

ტასოს თავისი გაჭირვება თითქოს არ ჰყოფნიდა,სანდრო დაემატა,როგორ დადიოდა დარბაზში და გოგოებს კერავდა,ხან ვის გვერდით იყო ხან ვის გვერდით..ეჭვიანობისგან კვდებოდა ანასტასია და უფრო მისი დამცირებისგან..წამოდგა ფეხზე და სუფთა ჰაერზე გავიდა,ხელი მუცელზე მოისვა და ღრმად ჩაისუნთქა ცივი ჰაერი..სანდროს მოახლოება იგრძნო და შეკრთა
-გაცივდები -მხრებზე კურტკა მოაფარა
-შენი მზრუნველობა არ მჭირდება
-აუ ჩემს შვილზე ვფიქრობ და ნუ შემე*ი შენი უხეშობით რა
-წესივრად მელაპარაკე!
-აუფ რატო ქალბატონო ანასტასია? გაგიტყდა? ის არ გიტყდება რომ იხსენებ,როგორ მიშლიდი ფეხებს ? აა მოიცა თუ მაგდროს მოგწონდა ჩემთან ჟიმა*ბა და ხმას ვერ იღებდი? -დამცინავი მზერა მიაპყრო და გაიცინა,მწარე სილაც მიიღო ტასოსგან,ხელი ლოყაზე მოისვა და გამწარებული გახედა ცოლს
-შენ ეხლა დამარტყი?
-ეგეთ ლაპარაკს თუ არ შეწყვეტ უარესს მიიღებ ბატონო ალექსანდრე! მე არ მითხოვია ცოლად რომ მოგეყვანე და არც ახლაა გვიანი დამშორდე
-იმ დონემდე ნუ მიმიყვან,რომ მიგახრჩო ტასო!
-მეზიზღები! მივდივარ და შენ თუ გინდა დარჩი,გაერთე შენს დაკერილ ნაშებთან ერთად
-ცოლის როლს ნუ ირგებ,მომინდომა ეჭვიანობა
-გულს მირევ
-ტონს დაუწიე -ხელი ძლიერ მოუჭირა მკლავზე -არც მე ვგიჟდები შენზე
ტასომ ტირილით დატოვა დარბაზი და ტაქსი გამოიძახა..მოსული ტაქსი გინებით გაისტუმრა სანდრომ და ცოლი მანქანაში ჩასვა
-რას აკეთებ?
-სახლში ხო გინდოდა?
-მე მინდოდა და შენ შეგიძლია დარჩე
-ჩემს მაგივრად ნუ იღებ გადაწყვეტილებებს და ნუ მაგიჟებ უფრო ტასო
-მთვრალი ხარ
-არც ისეთი მთვრალი,რომ მანქანა ვერ ვმართო! და ტირილი შეწყვიტე,დამღალე უკვე,ბავშვზე ცუდად ნუ მოქმედებ
-ასეთი უგულო რანაირად ხარ?
-შენც რომ უსიყვარულოდ გაყოლოდი ვინმეს არანკლები იქნებოდი,მაგრამ გიყვარვარ და ბედნიერი ხარ
-ბავშვი როგორცკი დაიბადება,მაშინვე გაგეყრები ალექსანდრე!
-ნუ მაცინებ ტასო რა..
სანდროს დამცინავი მზერა და ლაპარაკი არ წყდებოდა,უფრო და უფრო ტკენდა ტასოს გულს ..

როგორცკი სახლში შევედით,ფეხსაცმელი გავიძრე და იქვე მივაგდე..
-მია გამოიცვალე და დასაძინებლად დაწექი
-გასცა ბრძანება დედაშენმა და მალევე შეასრულე მამი,თორე შეგვჭამს
მია ხარხარით მივარდა საძინებელს,პიჯამა ჩაიცვა და ჩაწვა ლოგინში..
შხაპი მივიღე და ლოგინში ჩავწექი,მძიმე დღის შემდეგ დაუსრულებელი ძილი მინდოდა..გოგა მის მხარეს იწვა და ცივი მზერა არ შორდებოდა ჩემგან.
-რას ლაპარაკობდით შენ და ის ს*რი?
-ვერ ისვენებ ხო?
-სანამ სახეს არ გავუმუტ*ლებ ვერა
...
-კიდევ გაგიმეორო კითხვა ანანო?
-არაფერს არ ვლაპარაკობდით გოგა,შეიცვალეო და ოჯახი გყავს უკვეო და ასე შემდეგ,საინტერესო არაფერი
-და რაზე გინდოდა ელაპარაკა,რომ საინტერესო ყოფილიყო შენთვის ?
-აუ გოგა ყველაფერს სხვანაირად იგებ! მხარი ვიცვალე,მაგრამ შემომაბრუნა და ჩემს ზემოთ მოექცა..
-მის სიახლოვეს თუ დაგინახავ ჯერ იმას დავბრი*ავ,მერე შენ მიგახრჩობ!
-მაკოცე და გაჩუმდი!
ტუჩებში ვწვდი,მისი ენა ჩემსაში შეაერთა და ვაგემოვნებდით ერთმანეთს,პერანგი მხეცივით გამომგლიჯა და საცვალაში შემიცურა თითები..ფეხები გამაშლევინა და ნელი ბიძგით შემოვიდა ჩემში!

ტასო როგორც კი სახლში შევიდა,საპირფარეშოსკენ გაემართა,გული ერეოდა და საშინლად იყო..სანდრომ ვეღარ აიტანა მისი ცუდად ყოფნა და მისკენ მიემართა,ხელში აიყვანა და საძინებელში გამოიყვანა,ნელა ჩააწვინა ლოგინში,ხელი სახეზე მოუსვა და გვერდით მიუწვა..
მის არომატს ისუნთქავდა თმებიდან,თავი მხარზე დაადო და ღრმა ძილს მიაშურეს ერთად..


ველი მოუთმენლად თქვენს კომენტარებს!! მადლობა ყველას!