ნათიასთან რომ მივედი კარებზე ზარი დავრეკე,კარი რომ გამიღო მერჩივნა მიწა გამსკდომოდა და შიგ ჩავეტანე. კარს იქით ირაკლი იყო და დათა. ჩემი დათა ყავდა ხელში.ცუდად გავხდი და კარის ჩარჩოს მოვკიდე ხელი.შევატყვე რო არც ის იყო კარგ მდგომარეობაში...
-შეენ?შენ აქ რა გინდა?
-გვანცა?შენ რა გინდა აქ?
-დედაა მოვიდაა...
-დათა შენი შვილია?-მოიცა მოიცაა რახდება?
-არაფერი არ ხდება.-დათა გამოვგლიჯე ხელიდან და კიბეებზე დავეშვი...მანქანაში ჩავსვი ბავშვი და მეც რომ უნდა ჩავმჯდარიყავი ირაკლიმ წამავლო მაჯაში ხელი...
-სად მიდიხარ?ნუთუ არ გვაქვს სალაპარაკო?ან სად გაქრი ამდენიხანი?იცი რამდენი გეძებე?იცი როგორ ვიყავი?ბავშვი?ბავშვი ვისია?
ხელი გავინთავისუფლე და ვუყვირეე ცრემლები მომდიოდა.
-რა შენი საქმე მე სად ვარ?-ან სად წავედი ან ბავშვი ვისია?-ჩემია ჩემი შვილია.რა გინდა ჩემგან?ცხოვრება ხომ დამინგრიე და გამანადგურე,ახლა რაღა გინდა ჩემთან?ამდენი წლის მანძილზე ვფიქრობდი მშვიდად ვიცხოვრებთქო.-გამომეცხადე აქ,თან ვისთან ნათიასთან ჩემს საუკეთესო დაქალთან.-რას აპირებ?მასთანაც მიახწევ საწადელს და დაიკიდებ მერე?განანებ იცოდე რომ ნათიას გული ატკინო...
-რეებს მეუბნები გოგო?-ვისთან მივახწიე საწადელს?-გაიხურე კარები წახვედი და დამიკიდე.-თურმე ბავშვი გაგიჩენია და მე სულ ფეხებზე არა?მე კიდევ გეძებდი...
-აღარ მიყვარხარ ირაკლი და არც არასდროს მყვარებიხარ...-რაც იყო, იყო!- ყველაფერი ტყუილი იყო...წადი და მეც დამანებე თავი.-მაგრამ გაფრთხილებ,არც მე და არც ჩემს შვილს არ გაეკარო..-ნათიას გული არ ატკინო თორემ ჩემი ხელით მოგკლავ...
მანქანაში ჩავჯექი და წამოვედი...
-დე ლატომ ტილი?
-არ ვტირი დე რაღაც ჩამივარდა თვალში..
ირაკლიმ სახლში აირბინა და ნათიას დაუძახა...
,,ნათია''
ირაკლის არაადამიანური ხმით ძახილი გავიგონე მე მეძახდა.
-ნათია!ნათია!
-რახდება ირაკლი აქ ვარ...სადაა გვანცა და დათა?
-წავიდნენ...
-სად წავიდნენ?
-დაჯექი სალაპარაკო მაქვს...
-რახდება?-რას მიხეთქავ გულს თქვი...
-გვანცა!გვანცას ვიცნობ.წეხან მითხარი ონიანიაო.-გვარი შეიცვალა?
-კი გვარი შეიცვალა.-მოიცა ახლა არ მითხრა, რომ შენი ის ირაკლი ხარ რომელთანაც ჩემს საუკეთესო დაქალს ურთიერთობა ქონდა...
-რა ურთიერთობა?-რახდება ნუ გამაგიჟებთ...-ხო ვუყვარდი გვანცას და მეც მიყვარდა.-ხო მიყვარდა.-როცა წავიდა და ვერსად ვიპოვე მაშინ გამაგიჟა ამ გრძნობამ და მივხდვი რომ მიყვარდა.-ოღონდ რატო წავიდა ვერ გავიგე...
-ისევ გიყვარს?-ვკითხე და ცრემლები გადმომცვივდა.
-მაგაზე სხვადროს ვილაპარაკოთ..-ბავშვი ბავშვი ვისია?
-ისევ გიყვარს?-ახლა ვილაპარაკოთ.ანუ გამოდის რო მე არ გიყვარვარ...
-არაა ნათია ეგრე.-ახლა ძალიან ავირიე,მისი დანახვა.-არვიცი რა მემართება უნდა გავერკვე...-იცი?დამემუქრა თუ ნათიას აწყენინებ მოგკლავო..
- მართლა მოგკლავს..-სიცილ ტირილი ერთმანეთში ამერია.
-ვინ მომკლავს?გვანცა?
-ხო!ნუ გეცინება.-ის გვანცა აღარ არსებობს შენ რომ იცნობდი.-ქალია უკვე, ძალიან საშიში ქალი და ძალიან დიდი ადამიანი...-საკმაოდ ეთქმის სიტყვა და აქ იტალიაში,სულ არ წარმოადგენს შენი გაქრობა მისთვის პრობლემას.
-რა მოხდა ამ 4წელიწადში ისეთი რომ ეგ შეუძლია გვანცას?-იმ გოგოს მე რომ ვიცნობდი?
-თქვენი მოხვდით შენ და ის აკო...-თქვენ დაუნგრიეთ ცხოვრება.
-წადი აქედან დაფიქრდი რა გინდა,გაიგე ვინ გინდა და მერე გამაგებინე..-გვანცასთან რომ შანსი არ გაქვს მაგას უკვე მიხვდებოდი,რომც უყვარდე ჩემს პონტში მაინც არ იქნება შენთან..
-ვიცი!ესეიგი აკო.-კაი იმას არ მეუბნები მე რა დავუშავე.-არვიცი არ მახსენდება და ის მაინც მითხარი იმ აკომ რა დაუშავა?-ან ბავშვი საიდან ყავს?გათხოვდა?ქმარი ყავს?ან ამხელა ძალაუფლება საიდან?
-რატომ გაინტერესებს ბავშვი?გგონია შენი შვილია?
-რას ამბობ გოგო?
-წადი ირაკლი აქედან...
-მაცადე ლაპარაკი.-ვაიმე ღმერთო შენ მიშველე ეს რა მემართება.-რეებს მტენით გოგო!ან შენ და ან ის?სად ვნახო გვანცა?-მითხარი...
-ვერ ნახავ სანამ თვითონ არ მოვა გონზე.-ვერავინ ნახავს...ტელეფონიცგათიშული ექნება...
-მომე ნომერი...
-ტელეფონში წერია.,,ჩემი ვარსკვლავი''
ირაკლიმ ნომერი ამოიწერა და წავიდა...
მე როგორ ვიყავი?განადგურებული ჩემს თავსაც ვტიროდი და გვანცასაც...
გვანცა
სახლში გიჟივით შევვარდი ნატას ბავშვი მივუყვანე და ზლუქუნით ავედი ოთახში.ცოტახანში შემოვიდა...
-დათა დავაძინე და მომიყევი რა მოხდა შვილო?
-დედა ირაკლი!ის ირაკლი აღმოჩნდა ნათიას მეგობარი ბიჭი...
-რას მეუბნები მერე და რატომ ტირი?
-კარგია შენს დაქალს შენი ყოფილი რომ უყვარს?
-გიყვარს შვილო?
-არა დედა არ მიყვარს.-აკო მიყვარს,ის მიყვარს სულის ტკივილამდე...-ბავშვი,ბავშვი რომ ირაკლისი იყოს?რომ წამართვას?რა უნდა ვქნა?
-ხომ ნახე?იქნებ ანალიზი გავაკეთოთ?
-კარგი აზრია.-მაგრამ დამთანხმდება?
-ორივესთვის აჯობებს...-დაისვენე ახლა ხვალ მნიშვნელოვანი შეხვედრა გაქვს.-კარგად უნდა იყო...
-კარგი დედა დავიძინებ.
-არაფერზე იჯავრო შვილო,ყველაფერი კარგად იქნება...
მეორე დილით გავიღვიძე,თავს შემოვუძახე რომ არავის და მითუმეტეს ირაკლის არ უნდა ვენახე განადგურებული...მეგონა რომ გამომიყენა და თავისი გაისწორა...ხოდა ახლა ძლიერი უნდა ვყოფილიყავი და ყველაფრისთვის მზად...ვიბანავე და სამზარეულოში ჩავედი.
-დილამშვიდობისა დეე.
-დილამშვიდობისა შვილო,დაჯექი ყავას გაგიკეთებ.-დათა ბაღში წავიყვანე...
ტელეფონმა დამირეკა უცხო ნოემრი იყო იტალიურად ვუპასუხე პრონტო...
-გვანცა ირაკლი ვარ...
-ირაკლი?
-ნათიამ მომცა შენი ნომერი..-შენი ნახვა მინდა და რაც შეიძლება მალე.-გასარკვევი გვაქვს რაღაცეები.
-მე შენთან სალაპარაკო არაფერი მაქვს.
-რატომ გვანცა?-რა დავაშავე ეგეთი?
-მეკითხები კიდეც?-კარგი დღეს შეხვედრა მაქვს 8 საათზე,რესტორან დავინჩიში და იქ მოდი.-მანქანაში დამელოდე და გნახავ.-რომ გამოვალ გნახავ და ვილაპარაკოთ...
ტელეფონი გავუთიშე და ტელევიზორს ჩავუჯექი...
-გვანცა დე დაგაგვიანდება.-ადექი ჩაიცვი,მე დათას მოვიყვან.-კარი ჩაკეტე რომ წახვალ ..
-კარგი დე.-დღეს შეიძლება დამაგვიანდეს და არ იჯავრო.-უნდა ვნახო ირაკლი...
-კარგი შვილო არაფერზე იჯავრო...
ოთახში ავედი შავი მოტკეცილი მუხლს ქვემოთ ერთიანი კაბა გადმოვიღე და ჩავიცვი შავი წვეტიანი მაღლები,შავი ჩანთა,შავი ხელთათმანებიც.მაკიაჟი გავიკეთე და წითელი პომადა რომელიც ჩემს ტუჩებს აკვდებოდა. შეხვედრებზე ყოველთვის შავი სამოსით დავდიოდი..ჩემი შავი თმა გავიშალე,შავი სათვალეები გავიკეთე,მანქანის გასაღები ავიღე და წავედი.გზიდან დემეტრეს დავურეკე და ბოდიში მოვუხადე,რომ ჯობდა თავის მანქანით წამოსულიყო,რადგან შეხვედრის მერე სხვასთან ერთად უნდა წავსულიყავი იქედან.რესტორანთან გავაჩერე მანქანა და გადმოვედი დემეტრეც მოსულიყო.ხელკავი გამომდო და რესტორანში შევედით...მისაღებში ვიკითხეთ რომ შეხვედრა გვქონდა და მაგიდაც მიგვასწავლეს...მაგიდასთან ერთი მამაკაცი იჯდა ზურგშექცევით ვერ დავინახე..
.მივედით და ჰოი საოცრებავ,ბედი მწარედ მეთამაშება თან როგორ მეთამაშება.გავშეშთი და თვალებზე ცრემლები მომაწვა ვეცადე შემეკავებინა..
.ჩემს წინ აკო ნაკაშიძე იჯდა ისეთი დაკაცებული იყო და ისეთი სიმპათიური, გრძნობები განმიახლდა, მისი შავი თვალები,ხელის თითები ისე მომნატრებოდნენ.დემეტრემ მკლავზე ხელი მომიჭირა,თორემ ალბათ წავიქცეოდი...
უტეხად მიყურებდა,შევატყვე ისიც გაოცებული მომჩერებოდა თითქოს მოჩვენება დაინახა...
-გვანცა?
-ჩემი სახელი საიდან იცით?-გავიოცე,მართალია ბევრი არაფერი მქონდა შეცვლილი,ისევ ისეთი ვიყავი ვიზუალურად უფრო გაზრდილი და დაქალებული...მაგრამ მაინც ვეცადე...
-გვანცა ეს შენ ხარ?-მითხრა და ბრაზისგან ჩაუწითლდა თვალები...
-დიახ მე გვანცა ონიანი ვარ მაგრამ თქვენ საიდან მიცნობთ?
-შენ?შენ ხარ!ჩემი გვანცა ხარ!რა ონიანი გვანცა...მა**ევებ გოგო?
-გეშლებით ბატონო ვიღაცაში აშკარად.-და ეს რა სიტყვებია?
ფეხზე წამოხტა ხელი მომკიდა და შემანჯღრია.
-გვანცა არ შემშალო ახლაა!-4 წელი გეძებდი,ვერსად გიპოვე,ვერც მკვდარი და ვერც ცოცხალი.-ახლა გხედავ და მეუბნები რომ ვიღაც გვანცა ონიანი ხარ?-ფეხებზე შენი გვარი ახლავე ამიხსნი რა მოხდა..
თავი ვეღარ შევიკავე,ჩანთას ხელი დავავლე და იქედან გამოვიქეცი,საპირფარეშოში შევედი ტელეფონზე ნატა მირეკავდა ვიდეო ზარით..ცრემლები მოვიშორე და თვალი ჩავრთე.კარის ხმა გავიგონე მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია.მეგონა ვინმე ქალი შემოვიდა.
-დედიკო ჩად ხარ?-მომენატლე დეე მოდი ლა მალე ცახცი,მუტფილმები ქო უნდა გვეყულებინა?
-დე ჩემო ანგელოზო მოვალ.-მალე მოვალ.-ხომ არ იტირებ დეე?
-ალა დე მალე თუ მოქვალ ალ ვიტილებ...
-კარგი ჩემო ცხოვრება,აი მოვდივარ უკვე.-ვუთხარი და გავუთიშე...
რომ მოვბრუნდი აკო მადგა თავზე, თვალები ჩაწითლებული ქონდა, ძარღვები დაჭიმული, ხელი მომკიდა და კედელზე მიმანარცხა.ყურთან ტუჩემი მომიტანა, მისი სუნთქვა მესმოდა და ტანში ჟრუანტელი მივლიდა.ისე მენატრებოდა.-ღმერთო როგორ მიყვარს!-ვფიქრობდი ჩემთვის და მისი შეხების სურვილი მკლავდა...
-ესეიგი შვილი გყავს ხო?
ცრემლები გადმომცვივდა,კისერზე ხელები შემომაჭდო და ველურივით დამაცხრა ბაგეებზე.მკოცნიდა და არ მყოფნიდა ეს კოცნა. ხელები,ხელებზე მოვკიდე და მოვიშორე.
-არ გაბედო და არ მომეკარო..
-არ დაგვიმთავრებია გვანცა შარაშენიძე ყველაფერს ამიხსნი...
-არაფერი მაქვს ასახსნელი გვანცა შარაშენიძე მოკვდა.-აღარ არსებობს!-დაიმარხა იმ ღამეს.
-ვერა,ვერ დაიმარხებოდა ყველაფერს ამიხსნი...-ბავშვი,ბავშვი ვისია?
თავზე ხელები შემოიწყო.
-გავგიჟდები ამის დედაც...
იქედან ტირილით გამოვარდი,გამომეკიდა და გარეთ გამოსულს ირაკლი რომ დამხვდა მანქანაზე აყუდებული სულ გავაფრინე,აკომაც დაინახა.ვუყურებდი ხან ერთს ხან მეორეს...
-გასაგებია ყველაფერი გვანცა.-აი თურმე რატომ გაუჩინარდი.-მე სულელი კი გეძებდი,მთელი 4
წელი გეძებდი.-მოდი გავარკვიოთ სამივემ ყველაფერი და დავამთავროთ ეს 4 წლიანი კონცერტი.
სამივე შოკში ვიყავით.
-დაგიხოციათ ერთმანეთი.-მე მივდივარ და არ გაბედოთ რომელიმე გამომეკიდოთ...
მანქანაში ჩავჯექი და წამოვედი...
-ესეიგი ეს წლები შენთან იყო?
-არ არის ეგრე მეც გუშინ ვნახე პირველად...
-იქნებ ვინმენ ამიხსნათ რახდება აქ?-მე დემეტრე ვარ გვანცას მეგობარი ან გვანცა სადაა?
-იქნებ შენ აგვიხსნა რახდება გვანცასთან?
-არა მივხვდი რაც ხდება,მაგრამ რომელი რომელი ხართ ეგ მაინც თქვით?
-აკო ნაკაშიძე.
-ირაკლი ახალაძე.
-დემეტრე გვიჩიანი.
დემეტრემ ორივეს ხელი ჩამოართვა და რესტორანში შევიდნენ..უამბო ყველაფერი გვანცაზე.არ ქონდა ამის უფლება,მაგრამ დრო იყო გაერკვიათ სამივეს ყველაფერი და გვანცაც ყოფილიყო ბედნიერი.გვანცამ ხომ მას დაანახა ვინ უყვარდა სინამდვილეში.რამხელა ბიძგი მიცა რომ ნუცასთან ბედნიერად ეცხოვრა..საუბრის დასრულების ბოლოს უთხრა რომ არ იცის ბავშვი ვისგან ყავს ირაკლისგან თუ აკოსგან...
ირაკლიმ და აკომ ერთმანეთს გადახედეს...
ირაკლი ყველაფერს მიხვდა და ის ღამე გაახსენდა.აი თურმე რატომ აბრალებდნენ გვანცა და ნათია გვანცას ცხოვრების დანგრევას.
-ამდენი წელი გავიდა და არავის იკარებდა გვანცა.-ერთი თვის ჩამოსული იყო რომ გაიგო ბავშვს ელოდებოდა...-და ბოლოს აკო.-შენ შენ უყვარხარ გვანცას.- დღემდე შენ უყვარხარ..
აკო გათიშული უსმენდა დემეტრეს.აკომაც იცოდა რომ პირველი მამაკაცი გვანცასთვის ის იყო და მთელი ეს დრო თავს იტანჯავდა.ეგონა რომ გვანცამ მოატყუა, რომ ირაკლისთან იყო და თავის თავს ვერ პატიობდა,რომ იმ ღამით საყვარელ ქალს უკანასკნელი კა*პასავით მოექცა.თურმე მას არაფერი ახსოვდა,არ ახსოვდა რა მოხდა წინაღამით ირაკლისთან...
ირაკლი ადგა და აკოს მხარზე ხელი დაკრა.
-არცერთხელ არ ვყოფილვარ გვანცასთან.-იმ ღამით ბევრი დავლიეთ,მაგრამ ძაან დაგვცხა და გავიხადეთ.-მაგ სულელს ეგონა რომ ერთად ვიყავით ისე გაქრა არც მომისმინა და ამდენი წელი დკარგეთ.-არ მოგატყუებ მეც მიყვარდა გვანცა და მეც ვეძებდი. ბოლოს რომ ვერ ვიპოვე შევეშვი ძებნას.-1წლის უკან საფრანგეთში გავიცანი ნათია რომელიც შემიყვარდა და გვანცას დაქალი აღმოჩნდა.-გუშინ შევხვდი პირველად და დღეს მინდოდა დავლაპარაკებოდი.-ვერ გავიგე რატომ მაბრალებდნენ გვანცას ცხოვრების დანგრევას.-ახლა მივხდვი..-ადექი ძმაო და წადი, პატარა დათა გელოდება.
-დათა?დათა ქვია ჩემს შვილს?
-ხო მამამისის სახელი დაარქვა...
-ვერ იპოვით ახლა გვანცას როცა ცუდადაა იკარგება და სანამ თვითონ არ დაბრუნდება ვერ ნახავთ...
-მაპატიეთ მაგრამ მე ნათიასთან უნდა წავიდე.- ალბათ ძაან ცუდად არის ჩემი გოგო და ტირილისგან დასიებული ექნება თვალები...-კარგად ბიჭებო და შევხვდებით.
აკო როგორ იყო?ბედნიერი და განადგურებულიც...4 წელი ეძება და ვერ იპოვა,ბოლოს დის დაჟინებული თხოვნით ელენეს ცოლობა თხოვა და ახლაც მასთან ერთად იყო იტალიაში..ფიქრობდა რა ექნა, არა იცოდა რადაც არ უნდა დაჯდომოდა გვანცას დაიბრუნებდა და მის შვილსაც,მაგრამ ელენსთვის რა ექნა არ იცოდა. არ ემეტებოდა ელენე ტკივილისთვის,რთულ მომენტებში სულ მასთან იყო და ამხნევებდა..
გვანცასთან რა ხდებოდა ამ დროს?ცუდად იყო,ძალიან ცუდად.ყველაზე მეტად ბედი დაცინოდა.ერთ დღეს შეახვედრა ბედმა ის ადამიანები ვის გამოც დატოვა თავის ქვეყანა თან სად?ამხელა იტალიაში.ბედის ირონიაა აბა რა არის.სახლში გიჟივით შევარდა დათა ნატას მიუყვანა და უთხრა რომ ძალიან ცუდად იყო.ვისაც არ უნდა ეკითხა ყველასთვის უნდა ეთქვა რომ არ იცოდა სად იყო:.
-დე ბარში მივდივარ.-უნდა დავლიო და არავის უთხრა სად ვარ..
-კარგი შვილო.-ფრთხილად იყავი და გთხოვ საჭესთან ნასვამი არ დაჯდე ვერ გადავიტან შენც რომ დაგკარგო.
-ნუ გეშინია დე.-გპირდები ტაქსით მოვალ.-მიყვარხარ ძალიან დედა და მადლობა ყველაფრისთვის..-მადლობა უფალს რომ შენთან შემხავერდა...
-ჩემი ცხოვრება ხარ შვილო..
-ჩემიც დეე.
-აი ეგრე ჩემო გოგო გაიცინე...-მერე მომიყევი რა მოხდა.
-ახლა გეტყვი და დაწვრილებით მერე მოგიყვები..-აკო აკო ვნახეე...
-კარგი შვილო მერე მომიყევი.-აი თურმე რატომ უნდა დალიო...
ოთახში ავიდა.მოკლე კაბა,ბრეტელკა ამოღებული მაიკა ჩაიცვა,ბიუჰსალტერის გარეშე მკერდს რომ ოდნავ ფარავდა,ფეხზე მაღლები. ზოგადად ასე არ იცვამდა მაგრამ დღეს აპირებდა სიგიჟეები ჩაედინა, ხვალ რომ ენანა მაინც უნოდა რომ დღეს თავისთვის სიგიჟის უფლება მიეცა...მაღლებში ფეხები ჩაყო,თმა გაიშალა,მაკიაჟიც გაიკეთა მანქანის გასაღებს ხელი მოკიდა და წავიდა...გზიდან ნათიას დაურეკა...
-ნათი ჩემო გოგოვ მაპატიე რომ არ დაგირეკე.-ვიცი ცუდად ხარ.-მეც ძალიან ცუდად ვარ და წამო ბარში მივდივარ დავთვრეთ რა ყველა კაცის დედაც...ჩვენ ვიყოთ კარგად...
-კარგი გვანცა წამოვალ.-მეც ეგრე ვფიქრობ ვისაც არ ვუყვარვართ ყველას დედაც...
ნათიას მიაკითხა..
მანქანაში ჩაჯდა ერთმანეთს ჩაეხუტნენ და ტირილი აუტყდათ...
-კარგი გვეყოს სასოწარკვეთილი ქალებივით ტირილი.-მორჩა დღეს არანაირი ცრემლი არ იქნება...
-კარგი გვანც.-მაგრამ მიყვარს ირაკლი.
-მე კიდევ აკო..-.დღეს ვნახე.-იმდია ერთმანეთი არ დაუხოციათ.
-აკო ნახე და ახლა მეუბნები ამას?
-არ მინდა ამაზე ლაპარაკი და არც გახსენება.- დღეს ჩვენი დღეა.-დღეს ვინმე კარგ კაცს ავაგდებ და მეორედ დავკარგავ ქალიშვილობას...სახე დამანჭა და გაიცინა.
-კაი ატრაკებ.ნუთუ მაგას იზამ?
-კი ვიზამ.-ოღონდ ჯერ ძაან დავთვრები თორე ისე ვერ გავბედავ...
-დაფიქრდი არ ინანო მერე...იქნებ შენ და აკო?
-აღარ გააგრძელო.მე და აკო არ არსებობს.
-კარგი ჩუმად ვარ...ჩვენს ბარში წავიდეთ ხო?
-ხო იქ წავიდეთ სადაც ყოველთვის დავდივართ..
ბარში შევიდნენ მაგიდასთან დასხდნენ და ვისკი შეუკვეთეს...ძალიან ბევრს სვავდნენ და ვის როგორ ეცეკვებოდნენ აზრზე არ იყვნენ...ნათიამ დაინახა ირაკლი რომ შევიდა ბარში.ირაკლიმ როგორც კი მოკრა თვალი ხელი მოკიდა და გარეთ გაათრია.
-რას გავხარ გოგო?
-და შენ რა მერე?ვინ გეკითხება.
-ნათია როგორი მთვრალი ხარ გოგო?გაიცინა და ტუჩის კუთხე ჩატეხა.
-ნუ შვები ეგრე თორე ვგიჟდები.
-როგორ ასე?-გიჟდები და ჩემი კოცნა გინდა ხო?
-ხო.-უთხრა და ამოისრუტუნა.
-ჩემი სულელი გოგო. ხელი მოხვია და მაგრად ჩაეხუტა..
-მიყვარხარ ნათია!ძალიან მიყვარხარ.-არ ვაპირებ რომ დაგკარგო.
-ხომ მაგრამ გვანცა?
-მეორე სულელია ის.-გვანცასთან არაფერი მქონია,იმ ღამით არ მივკარებივარ დაგვცხა და გავიხადეთ მაგისთავი არცერთს არ გვქონდა..ვერ გეტყვი არ მიკოცნიათქო მაგრამ ერთად არ ვწოლილვართ.-იმ სულელს კი ეჭვი აქვს რომ ბავშვი ჩემია.- არა უარს არ ვიტყოდი დათასნაირ შვილზე,მაგრამ მე შენგან მინდა...
-ვაიმე მართლა?რა მაგარიაა ღმერთოო.-მიყვარხარ ირაკლი ახალაძე ყველაფერზე მეტად..
-მისმინე!აკოს ველაპარაკე,იცის რომ მე გვანცასთან არ ვყოფილვარ,იცის რომ დათა მისი შვილია...-ახლა კეთილი საქმე გავაკეთოთ მე და შენ და აკო მოვიყვანოთ აქ თორემ ამ 4 წლის მანძილზე შენს გიჟ დაქალს რაც არ მიუქარავს მგონი ახლა მიქარავს..
-კარგი მიდი დაურეკე.-თორე სისულელეს გააკეთებს დღეს...
-აკო გამარჯობა ირაკლი ვარ .
-გისმენ ირაკლი.
-ბარში ვარ ნათიასთან ერთად,გვანცაც აქაა.-ძალიან მთვრალია და მოდი წაიყვანე შანსი გაქვს რომ შენთან იყოს.
-მადლობა ირაკლი არ დაგივიწყებ...
-იმედია ბავშვობის ჩხუბი დავივიწყეთ ხო?
-კი აღარც მახსოვდა.
ბარში შევიდნენ.გვანცა ფეხზე ძლივს იდგა.ირაკლი და ნათია რომ ერთად დაინახა გაუხარდა,მაგრამ გული ეტკინა. თუ დათა მისი შვილო იყო როგორღა გააგრძელებდა ნათიასთან ურთიერთობას? ან თვალებში როგორ შეხედავდა?არ უნდოდა ნათიას დაკარგვა...
-ირაკლი?ნათია?-ნათია რას აკეთებ ამასთან?არ მინდა რომ მასთან იყო ან მე ან ის აირჩიე...
-გვანცა მთვარლი ხარ და არ იცი რას აბობ.
-არა ვიცი.-ან მე ან ის,სამივე ერთად ვერ ვიქნებით.-თუ მასთან იქნები მე დამკარგავ.-ხომ იცი რაც ხდება შენ ხომ იცი?
-და მაინც რა იცის?-ის რომ ის ღამე არ გახსოვს და არ იცი შვილი ჩემგან გყავს თუ აკოსგან?
-შენ საიდან იცი?
-მე თუ არ ვიცი აბა ვინ იცის?-იმ ღამით ჩვენ შორის არაფერი მომხდარა დაგვცხა და მიტომ გვეძინა ისე...
-რა თქვი ეხლა?-რა თქვი გამიმეორე..
-ხო გვანცა რაც გაიგე.-მე და შენ ერთად არ ვყოფილვართ და დათაც აკოს შვილია...
ბედნიერებისგან გავგიჟდი,საყვარელი კაცისგან მყავდა შვილი.ჩემი საყვარელი კაცი იყო ჩემი პირველი მამაკაცი..გამიხარდა,რომ ნათიას დაკარგვა არ მომიწევდა.ირაკლის ჩავეხუტე და მადლობა ვუთხარი. გონს რომ მოვედი ხელები შევუშვი და გავწითლდი.
-მაპატიე.
-სულელო!-არ ვეჭვიანობ უთხრა ნათიამ და ორივეს მოეხვია..
-ძაან ცუდად ვარ.-ვთვქი და უკნიდან გავიგონე ნაცნობი ხმა.
-მე გიშველი.-აკო იყო.
გავიხედე და მის შავ თვალებში ჩავიკარგე..ჯინსი ეცვა,ზოლიანი ზედა,ტყავის ქურთუკი და ფეხზე კედები...მიცინოდა გამაგიჟებელი ღიმილით და ქვემოდან მიყურებდა.
გონს მოვედი და ვკითხე.
-აქ რას აკეთებ?
-შენთან მოვედი.
-არ მინდა შენთან.ხელი ავუქნიე და საცეკვაოდ წავედი.
-აკო დაჯექი დავლიოთ ცოტა.
-დავლიოთ ირაკლი თორე,ფხიზელზე ვერ გავუძლებ ამ ყველაფერს.ერთი ჭიქა ვისკის მერე დაინახა გვანცა როგორ ეცეკვებოდა ვიღაცას,როგორ ასრიალებდა მის ფეხზე და უკანალზე ვიღაც ხელებს,ძარღვები დაეჭიმა და გაგიჟებული მივარდა.მუჭი უთავაზა ბიჭს,გვანცა ზურგზე მოიკიდა და ისე გაიყვანა გარეთ.
-რას აკეთებ ველურო.- დამსვი თორე გული ამერევა.
-გიტაცებ.-მაგაზეც თანახმა ვარ აგერიოს...
მანქანაში ჩატენა სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით.კარები ჩაუკეტა,უცებ დაჯდა მანქანაზე და წავიდა...
-გააჩერე მანქანა და გადამიშვი.
-ვერ გაგიშვებ.- საკმარისზე მეტად იყავი უჩემოდ და მე უშენოდ...
-არ მინდა შენთან.
-რატომ?- აღარ გიყვარვარ?
-როდის მიყვარდი რო?
-ესეიგი არ გიყვარდი ხო?
გზიდან გადაიყვანა მანქანა და გააჩერა.
-რას აკეთებ?
-ჩემი სიყვარული უნდა გაგახსენო.
-ეგ როგორ?
-აი ასე .-უთხრა ხელი მოკიდა და კალთაში ჩაისვა.ტუჩებზე წაეტანა და მთელი სახე დაუკოცნა. კაბის ქვეშ ხელები აასრიალა. მეორე კი მკერდზე მოუჭირა.სიამოვნებისგან კვნესა ვეღარ შეიკავა და აკო უფრო გააგიჟა..
-მინდიხარ ჩემო ანგელოზო,ძალიან მინდიხარ..
-მეც მინდიხარ..
აკომ საზურგე გადაწია და ზემოდან მოექცა.
-თავს ვერ ვიკავებ.-ახლავე და აქვე თორემ მეტი აღარ შემიძლია.
-არა აქ არა.
ხელი კრა და გაწია.
-წამიყვანე სახლში წამიყვანე.
გვერდით გადაჯდა...
-მაპატიე.-გპირდები რომ იმ ღამეს დაგავიწყებ...
-იმ ღამემ დათა მაჩუქა...
-ჩემი შვილი.
-ჩემი!
-ჩვენი!
მანქანა დაქოქა და სასტუმროში მიიყვანა.
-სახლში წამიყვანე.
-არა შენთან მინდა!-თან ძალიან მთვრალი ხარ და სახლში ვერ მიგიყვან ბავშვმა არ უნდა გნახოს ასე...
მანქანიდან გადმოიყვანა.ხელში აიყვანა და ისე ავიდა სასტუმროს ნომერში.აბაზანაში დააყენა ცივი დუშის ქვეშ.
-ვაიმე ცივია აკო.
-არაუშავს გამოფხიზლდები.
-მცივაა.
-მე გაგათბობ.
-გეყოს გამოვფხიზლდი.
პირსახოცი მოახვია და სველი ტანსაცმელი გახადა...საწოლში ჩააწვინა და ტუჩებზე წაეტანა
-მომენატრე, სიგიჟემდე მომენატრე გვანცუ...
გვანცამ თავი ვეღარ შეიკავა და ისიც აყვა კოცნაში.ეფრებოდა საყვარელ სხეულს და კიდევ არ ეჯერა რომ მასთან იყო და ეხებოდა...ფეხებშუა მოექცა და ყელიდან მუცლამდე სველ კოცნებს უტოვებდა,გვანცამ სიამოვნების კვნესა ამოუშვა და გახელებულმა დაქაჩა თავისკენ. ტუჩებს უკოცნიდა და თვითონაც უმეორევდა რომ მასაც სიგიჟემდე მოენატრა.აკო ცდილობდა რომ ძალიან ნაზად მოქცეოდა და უფრო მეტად მის სიამოვნებაზე ფიქრობდა.პირველი ბიძგი რომ იგრძნო ტუჩზე უკბინა,ზურგზე ფრჩხილები ჩაასო,აკო ამით უფრო გათამამდა და უფრო ძლიერი ბიძგებით ანებივრებდა თავის საყვარელ ქალს...კულმინაციას რომ მიახწიეს მკერდზე თავი დაადო.
-მიყვარხარ!-ჩემი ანგელოზი ხარ..
გვანცას ხმა არ ამოუღია,თმაში ხელი შეუცურა და ფერება დაუწყო,აკოს ჩაეძინა და ყურში ჩასჩურჩულა.
-მეც მიყვარხარ.-"სულ შენ მიყვარდი''უთხრა და თვითონაც დაიძინა.
დილით ოთახის კარებზე კაკუნი ატყდა ლამის კარი ჩამოიღეს...ორივემ გაახილა თვალი,აკო ფეხზე წამოხტა და კარი გააღო.ელენე რომ დაინახა გაოცდა.
-შენ აქ რა გინდა?
-ვინ არის ნომერში შენთან ერთად?
-არავინ.
-შემომიშვი აკო.
უთხრა და თვალებიდან ცრემლები გადმოყარა,ხელი კრა და შევიდა.საწოლში გვანცა რომ დაინახა გაგიჟდა.
-გვანცა?-აკო ამიტომ არ მოხვედი გუშინ?
-ელენე აგიხსნი...
აგიხსნიო?გვანცამ რომ გაიგონა გაგიჟდა გიჟივით წამოფრინდა ფეხზე ჩაიცვა და აკოს მიუბრუნდა.
-ესეიგი არავინ ვარ?ესეიგი აუხსნი?აუხსენი მე მივდივარ.
-მოიცადეთ ამის დედას შე*ეცი მომისმინეთ.-გვანცა არსად წახვალ შენ აქ დარჩები.-ელენე შენ კი მომისმენ.
-ერთი წუთით.-ერთი წუთით.-ელენე არვიცი მისი ცოლი გახდი თუ არა.- შეყვარებული ხარ თუ საცოლე. მაგრამ ბოდიში,მაპატიე.-ვხდები აქ რადგან ხარ და ახსნას მოითხოვ რომ ერთერთი ხარ აქედან რომელიმე.რომელიც არ უნდა იყო ბოდიში.-მართლა გულით გეუბნები არვიცოდი თუ ერთად იყავით ისევ.-არასდროს ჩავდგები თქვენს შორის.
-ესეიგი ქალები მიწყვიტავთ მე ვინ მინდა და რა მინდა?-ან მე ვისთან უნდა ვიყო ჩემზე უკეთ თქვენ იცით?
-აღარასოდეს გამეკარო აკო ნაკაშიძე.-კიდევ ერთხელ გამომიყენე,განმიახლე ჭრილობები.- ამას არ გაპატიებ არასოდეს გაპატიებ ამ საქციელს...-ელენე კიდევ ერთხელ გიხდი ბოდიშს, არ შეგეშინდეს.-დღეიდან ის ჩემთვის მოკვდა ამდენხანს ცოცხლობდა...-ხო აკო ნაკაშიძე დღეს აი აქ დაგმარხე.
გულზე თითითი მიიდო და ისე უთხრა -აქედან კი ვერაფერი გაგაცოცხლებს.კარები გამოიხურა და ტირილით წამოვიდა იქედან. ძალიან დამცირებულად გრძნობდა თავს.არ იცოდა ცოლიან კაცთან იწვა თუ არ. რა მნიშვნელობა ქონდა ელენე მისი კანონიერი ცოლი იყო თუ არა, ხომ ერთად იყვნენ და სხვა რამეს მნიშვნელობა აღარ ქონდა..
ლიფტში შედიოდა აკომ კარები რომ გააჩერა და ლიფტში შეყვა.
-უნდა მომისმინო.
-სალაპარაკო არაფერი გვაქვს.
-გვაქვს!ძალიან ბევრი.-შენ არაფერი არ იცი უნდა მომისმინო..-წუხანდელი ღამის მერე ნუთუ ასე ადგები და წახვალ?
-ჩათვალე ვალი გადამიხადე იმ ღამისთვის.
-ანუ გამომიყენე?
-შენ თუ გამომიყენე მე რატომ ვერ გამოგიყენებ?
-გვანცა!- სადაა ის გვანცა მე რომ მიყვარდა?
-მოკვდა აკო მოკვდა და შემეშვი გთხოვ.- წადი ელენესთან და მასთან იყავი მეტჯერ ნუღარ დამამცირებ მასთან და საბოდიშოდ ნუ გამიხდი საქმეს.-გაქრი ჩემი ცხოვრებიდან გთხოვ..-იყოს ისე ყველაფერი როგორც არის, ხო ხედავ პასუხსაც არ გთხოვ,დავიღალე უკვე ყველაფრით.-მე მეტკინოს ჯობია.-სხვის უბედურებაზე ჩემს ბედნიერებას ვერ ავაგებ.
-საკმარისზე მეტად არ გეტკინა?
-მერე შენ რა რომ მეტკინა?-ნუ გამაგიჟებ წადი და შემეშვი.
-ბავშვი!-შვილის ნახვა მინდა...
-ის ჩემი შვილია.
-ის ჩვენი შვილია და ვერ ამიკრძალავ ნახვას.
-აგიკრძალავ.-შენ არ იცი რა შემიძლია...
-მუქარა?
-როცა ჩემს შვილს ეხება საქმე ყველაფერზე ვარ წამსვლელი.
-ესეიგი მემუქრები?-ხომ იცი რომ არ დავთმობ შვილს?
-როგორც გინდა ისე გაიგე.-ცხოვრობდი აქამდე უშვილოდ.
-ხოდა აწი ვერ ვიცხოვრებ.
-ბავშვს არ გაეკარო აკო...
-ნუ მაიძულებ გვანცა რომ ტკივილი მოგაყენო თორემ გაგამწარებ.-მეც არ ვარ ვიღაცა და მეც შემიძლია ბევრი რამე.
-ომს მიცხადებ?
-როცა ჩემს შვილს ეხება საქმე ყველაფერზე ვარ წამსვლელი.-გამიმეორა ჩემი სიტყვები...
-ჰაჰ გამეცინა.-ნუთუ?როდის აქეთ გაიღვიძა მამობრივმა ინსტიქტმა შენში?
-გუშინ როცა გავიგე რო შვილი მყავდა.
-მერე და გუშინვე რატომ არ ნახე შენი შვილი?-ა ხო მერე როგორ დამიჩემებდი და დამეუფლებოდი ხო?სანამ გავიგებდი ამ მასკარადს მანამდე გინდოდა კიდევ ერთხელ გადაგეთელე არა?ხოდა მიახწიე კიდევ რაღა გინდა?შვილში უნდა შემეცილო?-არ დაგითმობ მას.
-გოგო რეებს ამბობ ნუ მაგიჟებ.-გვანცა ნუ მაგიჟებ თორემ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ.ყელში მწვდა.
-რას იზამ?ნუთუ დამახრჩობ?თუ დამარტყამ?დამარტყი იმაზე მეტად ვერ მატკენ როგორც ახლა მატკინე ან როგორც ის 4 წელი მტკიოდა...მეტს ვერ მატკენ.
-გაჩუმდი.
მითხრა და მაკოცა .-მიყვარხარ ამოიჩურჩულა ჩემს ტუჩებზე.
-მე არ მიყვარხარ.
-სულ მე გიყვარდი.-მახსოვს გუშინ რომ ჩამჩურჩულე სულ შენ მიყვარდი...ეს ასეა და ნუ უარყოფ.-ნუ დაიტანჯავ თავს და ნურც მე დამტანჯავ.
უკვე გარეთ ვიყავით გამოსულები ამას რომ მეუბნებოდა. ელენე მოვიდა.
-აკო რას აკეთებ?
-ელენე მაცადე...-გვანცა გთხოვ არ წახვიდე მიყვარხარ...ვუსმენდი და მის თვალებშიც ვხედავდი ამ სიყვარულს.გული მტკიოდა.როგორ მინდოდა მასთან მაგრამ ელენეს რომ გავხედე ცრემლები მოდიოდა ჩემი სურვილები სადღაც ჯანდაბაში მოვისროლე.ჩამეხუტა.უნდა მეთქვა რომ არაფერი გამოვიდოდა და ელენეს ხმაც გავიგონე.
-აკო ორსულად ვარ.-აი მანდ კი მოვკვდი და აღარ გადავრჩი.ზარივით ჩამესმოდა მისი სიტყვები.ბავშვი,ბავშვი მიტრიალებდა თავში.ვერ გავიმეტებდი მის შვილს უმამობისთვის ჩემი კი მიჩვეული იყო .იმ პატარას არაფერი დაუშავებია...აკოს მოვშორდი.
-მე არ მიყვარხარ აკო..-შვილს მიხედე და ბედნიერი იყავი...ვუთხარი და წამოვედი...
-იცოდე ამას ინანებ გვანცა.-განანებ ამ ყველაფერს.
მომაძახა ტაქსი გავაჩერე და წამოვედი...
-ელენე რეებს ამბობ რა ბავშვი?
-ხო ორსულად ვარ.
-ჩვენ ხო თავს ვიცავდით?რა გააკეთე?
-ხო გავაკეთე მიყვარხარ წლებია უკვე.მიტომ არ მინდოდა აქ რომ წამოსულიყავი.-ვიცოდი რომ აქ იყო გვანცა და ზუსტად მაგის მეშინოდა,რომ შეიძლებოდა ის აქ გენახა.-მიტომ მინდოდა რაც შეიძლება მალე გვქონდოდა ქორწილი...-ვერ გადავიტან შენს დაკარგვას...
-რეებს ამბობ გოგო?-ხელში წვდა და ნომერში აათრია.-დროზე დაჯექი და მოყევი საიდან იცოდი რო გვანცა აქ იყო...
-იმ ღამეს როცა შენთან ამოვედი და გაკოცე დავინახე გვანცა რომ ამოვიდა,პარკი დადო დაგვინახა და წავიდა...მე ეგრევე შეგეშვი და გითხარი რომ საქმე მქონდა და აუცილებლად უნდა წავსულიყავი.ხმა არ ამოგიღია,თავი დამიქნიე და წავედი.ძირს ჩასულს დავინახე გვანცა ტაქსში ჩაჯდა.მეც გავაჩერე ტაქსი და უკან გავყევი.აროპორტში მივიდა და იტალიაში გამოფრინდა.
-და ახლა მეუბნები ამ ყველაფერს?
4 წელი გოგო,4 წელი ცოტა ხო არაა?მიყურებდი როგორ ვკვდებოდი ნელნელა. მიყურებდი გაგიჟებული როგორ დავეძებდი. 4 წელი მის ფოტოებს ვუყურებდი და ღამე მასთან ერთად ვიძინებდი,მის ფოტოებთან ერთად.-და შენ ეხლა მეუბნები ამას?კიდე ბედავ და მეუბნები რომ გიყვარვარ?შენ რანაირი სიყვარული იცი გოგო?მიპასუხე!თუ გიყვარდი ჩემს ტანჯვას როგორ უყურებდი?გაეთრიე და თვალით არ დამენახო...
-მე მიყვარხარ და შვილი გვეყოლება არ ვაპირებ შენს დაკარგვას...
-კი შვილი გვეყოლება მაგრამ ჩემთან არასდროს იქნები.-რაც დაგჭირდებათ ყველაფერს გაგიკეთებთ და გვარსაც მივცემ,მაგრამ ჩემთან ვეღარასდროს იქნები...
-არ გაპატიებს გვანცა და გთხოვ ხელს ნუ მკრავ...
-ვიცი რომ არ მაპატიებს მაგრამ არც შენთან ვიქნები...-გაეთრიე აქედან და თუ რამე დაგჭირდება დუდას უთხარი...
-საქართველოში როდის ვბრუნდებით?
-ჯერ არა და შენ თუ გინდა წადი..
-ვერ წავალ ჩემებს ვერ ავუხსნი ამ ყველაფერს.
-ხოდა აქ იყავი მაშინ და ფეხებში არ გამებლანდო..-.ეხლა რომ არ გკლავს მაგ ბავშვს უმადლოდე...გადი აქედან...
ელენე გავიდა. თვითონ სავარძელში დაჯდა და მაგიდაზე რაც იყო ყველაფერი გადმოყარა...ირაკლის დაურეკა.
-ირაკლი გამარჯობა გვანცას მისამართი მინდა და მომწერე რა.
-მშვიდობაა?
-არაა არაა მშვიდობა.შვილის ნახვა მინდა უბრალოდ...
-კარგი გადმოგიგზავნი ახლავე
გვანცა.
სახლში მკვდარცოცხალი მივედი, ამდენი ტირილისგან ძალა არ მქონდა, კარი შევაღე და ეგრევე ნატას დავუძახე.
-დედა!დეეე!დედიკო!
ნატა სამზარეულოდან გამოვარდა და ჩამეხუტა.
-რა იყო დე რა მოხდა?-კარგად ხარ დეე?
-არა დე არავარ კარგად,ვკვდები დედა,მკლავს ეს სიყვარული.- ვეღარ გავუძლებ ამდენს.-მეორედ დავკარგე დეე.-ბავშვს ელოდებიან დე.-ერთად არიან და მე არ მაქვს უფლება ის ბავშვიც უმამობისთვის გავწირო.-არ მაქვს უფლება ჩავდგე მათ შუაში, ამას ვერ გავუკეთებ იმ პატარას...
-გვანცა შვილო დამშვიდდი და წესიერად ამიხსენი რა ხდება?-წყალი დალიე მიდი და აქ დაჯექი...
სამზარეულოში დამსვა.წყალი დავლიე და მოყოლა დავიწყე...
-გუშინ გავიგე რომ ირაკლისთან არაფერი მქონია.-ტყუილად ვადანაშაულებდი.-ბარში ვიყავით მე ირაკლი და ნათია,აკოც მოვიდა როგორც ჩანს ირაკლიმ დაურეკა.როდის დაახლოვდნენ ეგ არვიცი...-ვიღაცას ვეცეკვებოდი მომვარდა, ის ცემა და მე წამათრია.- ხოდა ღამე ერთად ვიყავით, მითხრა რომ ვუყვარდი..-.დილით კი ელენე დაგვადგა თავზე, ის ელენე, ისევ მასთან არის.-როგორც მივხვდი ცოლი არაა მაგრამ ერთად არიან.-მერე გამომეკიდა მითხრა რომ ჩემთან უნდოდა და თუ მასთან არ ვიქნებოდი დათასთან ექნებოდა ურთიერთობა.-მე ავუკრძალე არ განახებთქო და მაშინ ვიომოთო.მერე ელენე მოვიდა და უთხრა რომ ბავშვს ელოდებოდნენ.-მე რაღა უნდა მექნა დე?ავდექი და წამოვედი..
-შვილო კარგი ნუ ტირი დამშვიდდი.-..რას ქვია ბავშვს არ ანახებ?დათას მამა ჭირდება ის მისი შვილიც არის.-გაიგე უკვე მამამისი ვინაა და ნუთუ არ მიცემ ჩვენს ბიჭს უფლებას მამა გაიცნოს?
-დე ლატომ ტილი?
-ჩემო ანგელოზო მოდი დედასთან.
-დე მამა მკავს?სხვა ბავჩვებივით მეც მკავს მამა?გული მომეწურა ამის გაგონებაზე..
-კი ბებო შენც გყავს მამიკო.
-მელე ლატომ ალ მნაქულობდა?
-დე მამიკო არ იყო აქ და მაგიტომ.ახლა ჩამოვიდა და აუცილებლად გაგიცნობს...-იცი რა კარგი მამიკო გყავს?
-ვინაა ჩემი მამიკო დე?ირაკლი ძია?
-არა დე ირაკლი ძია არაა.
-აბა ლა ქვია ჩემს მამიკოს?
-აკო ქვია დე.
-დე აკო მამიკო ბუთის მეთამასება ხოლმე?
-დედა კარებზე ზარია და გააღე რა გთხოვ.
-ახლავე გავაღებ...
-კი დედი გეთამაშება ხოლმე.
-დე ბევლ მანქანებშ მიკიდის?
-კი დედი
-და პალკჩი წამიკანს ქოლმე?-კიდე ნაკინებს მიკიდის?
-მამიკო ყველაფერს გიყიდის.
გაიგონა აკოს ხმა...
-შენ აქ რა გინდა?
-ჩემი შვილის სანახავად მოვედი და ამას ვერ ამიკრაძალავ..
-დათა დე წადი ბებოსთან და მოვალ ახლავე.- მე და ამ ძიას სალაპარაკო გვაქვს.
-კარქი დე.ძირს ჩავიდა და აკოსთან მივიდა.
-ჩენ ვინ ქარ?რა დთვია?
-აკო აკო მქვია პატარავ უთხრა და ცრემლები ჩაუდგა თვალებში..
-აკო თვია?დედამ მითლა რომ ჩემს მამიკოსაც აკო თვია.ქვემოდან უყურებდა და მათი დიალოგის მოსმენისას გვანცას ღვარა ღვარა მოდიოდა ცრემლები.
-ცენ ხარ ცემი მამიკო?
აკომ ხელში აიყვანა და ლოყები დაუკოცნა..
-მე ვარ პატარავ.- მე ვარ შენი მამიკო და აწი სულ შენთან იქნება...
-ქომ აგარ წაქვალ?
-არა პატარავ არსად არ წავალ..მანქანებსაც გიყიდი,პარკშიც გატარებ და ბურთსაც გეთამაშები.
-რა მაგალია ტაში შემოკრა და გადაიკისკისა...
-მიდი პატარავ ეხლა ბებოსთან დედას დაველაპარაკები და მოვალ მეც ხო?
-კაქი.ძირს ჩასვა და ბაჯბაჯით წავიდა მისაღებში..სამზარეულოს კარები მიკეტა.მოვიდა და ჩამეხუტა...
-გაიწიე.
-ჩშშ.გაჩუმდი და ცოტახანს მოისვენე.-გთხოვ მომისმინე და რაც გინდა მერე ის ქენი...
-კარგი გისმენ.-მომშორდი და ისე მითხარი..
-კარგი.
მაგიდასთან დავჯექი და საუბარი დაიწყო..
-მთელი 4 წელი გეძებდი.- ყოველდღე ვკვდებოდი ვერ გავიგე მიწამ ჩაგყლაპა თუ ცამ..ერთი თვეა რაც შენს ძებნას თავი დავანებე.შენებიც გაქრნენ რამოდენიმე თვეში და სულ დავკარგე კვალი...ერთი თვის უკან გავიგე რომ შენები დაიღუპნენ და ვიფიქრე რომ შენც მათთან ერთად იყავი...მოვკვდი არ მინდოდა დამეჯერებინა..იცი?საფლავიც კი გაგიკეთე..ყოველდღე მოვდიოდი და გელაპარაკებოდი...ბოლოს ყელში ამოუვიდათ ჩემებს,მითხრეს რომ ცხოვრებას ვინადგურებდი,ცოცხლად ვკვდებოდი და შენც ვერაფერს გშველოდი..მათაც ვკლავდი ჩემი ცუდად ყოფნით.-ამ 4 წლის მანძილზე გვერდიდან არ მომშორებია ელენე,ხოდა დამითანხმეს რომ ცოლად მომეყვანა აქ წამოვედი რომ შენს კომპანიასთან ხელშეკრულება დამედო და გნახე აქ შენ.
მიყვებოდა და ორივეს ცრემლები მოგვდიოდა...
-ხო ხედავ თავად თქვი რომ ცოლობა თხოვე ის კი შენგან ბავშვს ელოდება...-მასთან უნდა იყო და ბედნიერი ოჯახი გქონდეთ.
-ვერ ვიქნები მასთან.- 4 წელი უყურებდა ჩემს ტანჯვას.- იცოდა სადაც იყავი და არ მითხრა.
-ეგ როგორ?
-იმ ღამით ტანსაცმელი რომ მომიტანე დაუნახიხარ და უკან გამოგყოლია...-ვერ ვაპატიებ ამ უთქმელობას.
-რა გინდა მან იბრძოლა შენთვის ღირსია შენთან იყოს.-მეც იგივეს გავაკეთებდი მის ადგილას.
-მაშინ რატომ არ აკეთებ?-ხელს რატომ მკრავ და რატომ მეუბნები რომ მასთან უნდა ვიყო?
-იმიტომ რომ ბავშვს ელოდება.-შენს შვილს.მე ვიცი რა რთულია იყო მარტოხელა დედა.-იმ ბავშვს არაფერი დაუშავებია,ღირსია ყავდეს ორივე მშობელი გვერდით.
-დათა?
-დათას ნახავ როცა გინდა.- აწი რომც მოვინდომო თვინოთ არ ჩამოგშორდება.საბუთებს გავაკეთებ და ცოტა რომ წამოიზრდება საქართველოშიც წაიყვან..-.მე და შენ მხოლოდ დათა გვაკავშირებს.-ახლა წავალ დავისვენებ დროა ჩემს ცხოვრებას მივხედო.
-რა იგულისხმება ცხოვრების მიხედვაში?
-ყველაფერი.-დროა მეც ვიყო ბედნიერი.-ამდენხანს არ ვფიქრობდი ვინმე მყოლოდა გვერდით.-ვერ ავუხსნიდი დათას რომ ის მამამისი არ იყო.-ხოდა ახლა დათას ყავს უკვე მამა.-მე კი შემიძლია მივხედო ჩემს პირადს...
-შანსი არაა არ იზამ მაგას.-ნუთუ შეგიძლია სხვა შეგეხოს?ჩემი ხარ და არ მოგცემ უფლებას ვინმე შეგეხოს..
-შენი არ ვარ აკო და არც არასდროს ვყოფილვარ..
-იმ ღამით გახდი ჩემი და წუხელ კიდევ.-არ მოგცემ უფლებას ყველას დედას ვინც გაგეკარება.
-რას მეუბნები?-ანუ მთელი ცხოვრება მარტო ვიყო?
-ჩემთან იყავი.
-საყვარლობას მთავაზობ?ვუთხარი ირონიულად.
-შეურაცხყოფას რატომ აყენებ თავს?
-რასაც მინდა იმას მივაყენებ.-წადი ახლა დათასთან.-უნდა დავიძინო..
-შეიძლება გარეთ წავიყვანო?
-კი შეიძლება.-ნატას უთხარი და ჩააცმევს...
-მე ჩავაცმევ.
-კარგი შენ ჩააცვი.
სამზარეულოდან გავედი,დათას ტანსაცმელები ნატამ ჩამოიტანა. მე მეორე სართულზე ავედი და ჩუმად ვუყურებდი როგორ აცმევდა აკო დათას,როგორ იცინოდნენ.ბოლოს ქუდი დააფარა..
-მამიტო დედიტოსთან ამიკვანე რაა ვატოცებ და ტამოვალ...
-კარგი პატარავ.
სასწრაფოდ შევედი ოთახში, ცრემლები მოვიწმინდე და საწოლში შევწექი ტანსაცმლიანა..კარები გაიღო და შემოვიდნენ..
-დედიტოო მე მივდივალ და ქო არ მოიწკენ უჩემოდ?
-არა ჩემო პატარავ არ მოვიწყენ.
-დე ტილი?თუ თვალჩი ჩაგივალდა ლამე?
-ხო დე ჩამივარდა...
-კაქი დე წავედი და მალე მოვალ.
-ჭკვიანად იყავი დე და მამიკოს დაუჯერე...
აკომ ტუჩის კუთხე ჩატეხა ამის გაგონებაზე და თვალებში შემხედა.
-დათა დედას არ ვაკოცოთ?
-კი მამიტო ვატოცოთ.
თვალები დავუქაჩე რეებს ამბობთქო. დათა გადმოწია ხელები მომხვია და სანამ დათა მეხუტებოდა ტუჩებზე მაკოცა.ბუსუსებმა დამაყარეს იგრძნო გაიცინა და მითხრა.- მიყვარხარ და არც იფიქრო რომ ვინმე შეგეხება...დათა აიყვანა და გავიდნენ.