-შაქრით თუ უშაქროდ?-ვკითხე სასტუმრო ოთახში დივანზე კომფორტულად მოთავსებულ სანდროს და კარადიდან ლურჯი საშაქრე გამოვიღე.
-ერთი კოვზი მხოლოდ.
-კაარგი... აი მზადააა.
ყავა დივანთან მდგომ მაგიდასთან მივიტანე და კომფორტულად მოვთავსდი.
-ნია თქვენზე მიყვებოდა ხშირად ამბობდა ქეთი და ანი მენატრრებაო.-ყავის ჭიქა აიღო ხელში და მოსვა.
-კიდე რას გიყვებოდა?-ინტერესით ვკითხე სანდროს და ჩემს ჭიქაზე თითები ავათამაშე.
-წუხდა რომ გვერდში არ გედგა მაგრამ არ უთქვამს რატომ
-აჰ... გასაგებია, ზაფხულში შეყვარებულმა მიღალატა და ცუდად გადამქონდა 3 თვე ადამიანს არ ვგავდი, მეგობრები რომ არა რაღაც კატასტროფას ჩავდიენდი.
-გიყვარდა?-ძაალიან ტკბილი ხმით მკითხა, ცალი თვალით კი მე გამომხედა.
-იმაზე მეტად ვიდრე უყვართ.
თვალებზე ცრემლი მომადგა მაგრამ ძაალიან ვცადე არ მეტირა, ამაოდ.
-კარგი რაა-მართლა ძალიან დამწუხრებულმა ჩემსკენ მოიწია-მოდი ჩემთან!
მოდი ჩემთან?? ანუ? ამას ვაანალიზებდი სანამ არ ჩამეხუტა. ღმერთობის ისეთი როგორ ვთქვა ანუ ძაალიან ტკბილი და თბილი იყო, დამძიმებული გული სწრაფად სცემდა ისე თითქოს ცოტაც და ამოვარდებაო.
-შენი ღირსი არ ყოფილა. არც მაგ ცრემლების ღირსი არაა.-ყურში ჩამჩურჩულა და იმაზე უფრო ძლიერად ჩამეხუტა ვიდრე მანამდე, საოცარი გრძნობა დამეუფლა. ნიას თქმით "უკანასკნელი ნაბი//ვარი" ამ წამს ადამიანი იყო რომელიც მანუგეშებდა. მასთან თავი დაცული მეგონა. არავინ მახსოვდა არც ნია, არც ქეთი არც ის რატომ ვტიროდი 2 წუთის წინ. ამ ჩახუტებაზე უფრო ღირებული არაფერი იყო იმ წამს. ეს მომენტი ტელეფონა გააფუჭა. ხო ვამბობ ვერ ვიტან ამ ბგერებს უდროო დროს უდროო მომენტში ისმის. სანდროს მკლავებიდან თავი დავიხსენი სამზარეულოში გავედი და ტელეფონს ვუპასუხე.
-გისმენ ძვირფასო.
-რას შვები ან??
-რავი ვიძინებ შენ ნი?
-მოგეწონა ხო სანდრო?
-რ..რა..რას გულისხმობ?
-შემეფერება ხო?
-აა..აჰ რათქმაუნდა.
-სხვა?
-აუ ნი მეძინება ხვალ დაგირეკავ.
-კაი ტკბილი ძილი სიყვარულო ბაიბაიი.
ტელეფონი გავთიშე და თავი იმ წამს დამნაშავე მეგონა. ჯანდაბა რას ვაკეთებდი.
-ანი.. მე უნდა წავიდე გვიანია.
-გაგაცილებ.
სანდროს ვაცილებდი და თან იმაზე ვფიქრობდი რომ ეს გრძნობა რაც იმ წამს მქონდა აღარ უნდა განმეორებულიყო.
-კარგი საღამო იყო მადლობა.
-არაფრის პირიქით.-კარები დავხურე სამზარეულო და სასტუმრო ოთახის ლაგებას ნახევარი საათი მოვუნდი, შემდეგ ოთახში საწოლზე დავწექი და ინსტაგრამზე შევედი, სანდროს რექუესთმა გამახარა. მაგრამ იმ წამსვე ნია გამახსენდა ტელეფონი გვერძე დავდე და ძილი დავალირე მაგრამ ისევ ის საშინელი ბგერებიი.... მაგრამ ახლა ძაალიან სასიამოვნო...
_კიდევ უნდა გავიმეოროთ_
_ამმ რა გულისხმობ სან??_
_კარგი იყო შენი მოსმენა_
_მიხარია თუ მოგეწონა_
_ვფიქრობ უნდა ვიმეგობროთ, რადგან ძალიან კარგი ადამიანი ხარ, შენნაირი ადამიანი კი ჩემს ცხოვრებას ნიას შემდეგ ნამდვიკად სჭირდება._
_კარგი რათქმაუნდა ახლა კი ტკბილიძილი მისურვე._
_ტკბილი ძილი პრინცესა_
_ტკბილი ძილი ურჩხულო_
_ირონიულია_
_აგჰ...დდდ_
ტელეფონი ამჯერად მთლიანად გავთიშე და დავიძინე.
როცა გავიღვიძე დილა ნამდვილად არ იყო 2 საათი იყო და ჩემი ოთახიდან კვლავ პიჭამაში მყოფი გავდივარ და სააბაზანოში ხელპირს ვიბან. სამზარეულოში ყავის მოსამზადებლად გავედი, მაცივარზე დედას მესიჯია. =აღარ გაგაღვიძე ყველაფერი ვიყიდე ახლა კი დეიდაშენთან ვარ გვიან დავბრუნდები და თუ მარტო ყოფნა არ გინდა მოდი=
ყავის დალევა არც დამიმთავრებია ტელეფონი ჩავრთე და ქეთის გამოტოვებულ ზარებს დავხედე და სასწრაფოდ გადავურეკე.
-სად ხარ ოე?
-რა გაყვირებს მეძინა.
-ასე გვიანობამდე რაიყოოო უF?
-გვიან დავწექი.
-რატომ?
-დაკითხვა?
-ოე კითხვაზე კითხვით ნუ მპასიხობ.
-ოე არა ანი და რაგინდოდა რას ამაფეთქე?
-მომენაატრე და რო არ მპასუხობდი ვინერვიულე.
-არაფერია სანერვიულო კარგად ვარ
-5ზე გამო რა ვენდისში ნია სანდრო მე და ნიკა ვიქნებით.
-OK! მოვალ.
-გაკოცე მიყვარხარ.
-მეც.
ტელეფონი გავთიშე და კარადასთან მივედი.
შავი მაღალწელიანი შარვალი, მუქი მწვანე მაისური კოპლებით და შავი კონვერსები ჩავიცვი, ჩემი ლამაზი შავი ქურთუკი მოვიცვი და კარები ჩავკეტე. სადარბაზოდან გასულს ირაკლი შემხვდა.
-ჰეი პატარავ!! მომენატრე.
ირაკლის მთელი ძალით ჩავეხუტე და ლოყაზე ვაკოცე.
-შენთან მოვდიოდი.
-გამომართვი.
-ერთი ღერი საუკეთესო წამალია მთელ დღეში.
-წუხელ დაგინახე გვიან დაბრუნდი.
ქუჩაში ახლოს მდგარ მაგიდასთან დავჯექით და გუშინდელზე მარტო მას მოვუყევი.
-ჯანდაბა შეგიყვარდა?
-ჯერ არ ვიცი.
-დაიკიდე რომ ნიას შეყვარებულია. ნია ისეთია მიაგდებს.
-ოჰ კარგი ერთი... მაგრამ ეს ბიჭი ისეთია აქეთ მიაგდებს.
-აჰჰაა კიდე ნაბი//ვარი უყვარს ვიღაც ხო?
-ისიც ასე ამბობს ცუდიაო მაგრამ რავი ჩემთან სხვანაირია.
-ვერ ხვდები? ყველა ურჩხული პრინცესასთან პრინცია, ისიც გრძნობს რაღაცას.
ამ სიტყვებზე გუშინდელი ჩეთი გამახსენდა და გამეღიმა.
-აი ხედავ?-ირაკლიმ გაიცინა- ნია არავის ღირსია ჩემო ფერია, იმ ბიჭს შენ უყვარხარ ჯერ არ მინახავს და ვიცი. აი ნახავ შენთვითონ დარწმუნდები რომ გიყვარს. ერთი ნახვით შეყვარება ეს უბრალო რამე არაა.
- 5ის ნახევარია იკუუ, ხო არ წამოხვალ?
-ვისთან ნიასთან? გააეთრიეე-თვალები გადაატრიალა.
-კარგიკარგი გაკოცეეე.
ვენდისში დავაგვიანე ყველა უკვე იქ იყო მილქშეიქი შევუკვეთე და ყველას მივესალმე, კარგად ვსაუბრობდით გამიხარდა როცა სანდრომ წუხანდელი არ ახსენა. როცა დაშლა დავაპირეთ სანდრომ მითხრა რომ მანქანაში ჩავმჯდარიყავი უნდოდა სადღაც წავეყვანე.
-მაგრამ ნია?
-მინდა რომ შენ ნახო.
ამ სიტყვებზე იკა გამახსენდა ავდექი და გავყევი, დაახლოებით 3 საათი გზაში ვიყავით და ულამაზეს ადგილას უკვე შებინდებულზე გამიყვანა.
-საოცრებბბბააა პირდაპირ.
-ხო ეს ჩემი საყვარელი ადგილია.
-სიტყვები ზედმეტია.
წარმოდგენა არ მქონდა როგორი იყო ეს ადგილი დღისით მაგრამ ღამიიიით თავლისმომჭრელი საოცარი. ციცინათელების შუქი ტბის მეორე ნაპირას მოჩანდა ჩემს წინ ტბმამდე ბალახი იყო და იქვე ერთი ალბათ კომშის ხე რადგან ძაალიან დიდი ფოთლები და ტოტები ქონდა.
-არვიცი ძაალიან ლამაზიაა, გავბრუვდი.
-მიხარია რომ მოგწონს.
-ნია რატომ არ მოიყვანე აქ?
-არვიცი წუხელ მომინდა რომ შენთვის მეჩვენებინა.
-მადლობაა ამ დღისთვის.
-მადლობა ზედმეტი იყო- ლამაზი ღიმილით მითხრა და უეცრად ჩამეხუტა. ვგიჟდები მის ჩახუტებებზე. საოცრად მიცემს გული როცა ის ჩემთან ახლოსაა ანდრიას მერე ასეთი არაფერი მიგრძვნია. როცა ნია მახსენდებოდა ხასიათი მეცვლებოდა მაგრამ ირაკლი მართალი იყო შემიყვარდა და ვერ დავმალავდი ერთი ნახვით სიყვარული ვაიემ უცნაურად მეღიმება ეს კარგია???? ღმერთო რახდება ჩემ თავს.
-გცივა?
-არა თბილი ხარ.
-რა?
-არაფერი კი მცივა.
-აქ დედაჩემი და მამაჩემის სახლია 15 წუთის სავალზე წამოხვალ?
-რათქმაუნდა
მანქანაში ჩავჯექით და ამ საოცარ ადგილს მოვშორდით. ძაალიან ლამაზ ორსართულიან სახლთან გავჩერდით სანდრომ კარებზრ დააკაკუნა და დაბალმა პუტკუნა მწვანეთვალება ქალბატონმა გააღო რომელსაც ჩვენ დანახვაზე თვალები სიხარულით გაუბრწყინდა.
-მოდით მოდით! ალბათ როგორ გაიყინეთ ბუხართან მიდით. პალტოები გამოგვართვა.
-დედა ეს ანია ანი ეს დედაჩემია ლეილა.
-გამარჯობა სასიამოვნოა თქვენი გაცნობა.
-ჩემთვისაც ჩემო ლამაზო მიდით გათბით.
ბუხართან სანდროს მამა იჯდა და რაღაცას კითხულობდა მამამისი მაღალი და შესაშური ტანის პატრონი იყო ახლა ჩემთვის გასაგებია ვის გავს სანდრო.
-მამა ეს ჩემი მეგობარი ანია. ანი ეს მამაჩემია ლევანი.
-სასიამოვნოა შვილო მოდი ახლოს დაჯექით.
-მონანიებას კითხულობთ? ვგიჟდები მაგ წიგნზე საოცარი ინტრიგაა მასში.
-ოჰო ეს რა კარგი გოგოა, მართალი ხარ ძაალიან კარგია.
-კი კარგი გოგოა, ზედმეტადაც.
სანდროს დედამ ღვეზელები მოგვიტანა მშიოდა ამიტომაც გემრიელად ვჭამე გვიანი იყო სახლში წასვლა დაგვეზარა 3 საათი გზაში ცოტა აარაა სანდროსაც არ უნდოდა მამიდამისთან მისვლა თბილისში და ამიტომ მის სახლში დავრჩით.
-მოდი მე იატაკზე დავწვები შენ კომფორტულად მოთავსდი.
-ეს ძაალიან ცუდია. მოდი საწოლი გავყოთ და ბალიშები დავდოთ შუაში.
-არვიცი....
-მევიცი გააკეთე რასაც ვამბობ ისე გაცივდები.
-კარგი.
სანდრომ მისი მაისური მათხოვა და დავწექით.

აბა როგორიაა?? ღირს გაგრძელება? უბრალოდ თქვენი მკითხველის აზრი მაინტერესებს.