-არ მოგენატრე? - ამის გარდა ყველაფერს ველოდი გაბრიელისგან
- ჰმ მოდი დავფიქრდეთ არა! არ მომნატრებიხარ ან რატომ უნდა მომნატრებოდი ( არადა ახლა მისი ჩახუტება ძალიან დამამშვიდებდ) - უხეშად და უდარდელად ვუთხარი და კარისკენ წავედი როდესაც მაჯაზე დამწვდა მასზე ამაკრო და ჩვენი ბაგეები წამში შეაერთა.
გაქვავებული ვიდექი გაბრიელი მოსწყდა ჩემს ტუჩებს ირონიულად ჩაიღიმა და ბავშვებთან გავიდა მე როგორ ვიყავი? ჰმჰ 5 წუთი გაქვავებული ვიდექი და ასე დგომას არ შევწყვეტდი გაბრიელს გომ არ დაეძახა " ნინი ჩაგეძინა ? " ო გამოვფხიზლდი , ყავა გავუტანე ბავშვებს და მდივანზე დავჯექი , ჯერაც იმას ვაანალიზებდი თუ რა ჯანდაბა დამემართა სამზარეულოში ძალა არ მქონდა რომ შევწინააღმდეგებოდი განა მიჭერდა არა თავისუფლად შემეძლო მომეშორებინა მისი ცხელი ბაგეები მაგრამ ჩავფლავდი . გაბრიელი მოურიდებლად მიყურებდა და თვალს არ მაშორებდა, მის მწველ მზერას ვგრძნობდი ვეღარაფერს რომ ვერ ვშვებოდი ნერვები მომეშალა ჩემს თავზე უსუსური არსებასავით რომ ვიქცეოდი ამ სისულელეს ატანას უკვე აღარ ვაპირებდი წამოვხტი და გოგოებს ვუთხარი რომ წასვლის დრო იყო .
- აუ ნინ დავრჩეთ რა ცოტა ხანს რაიყო სად გეჩქარება - დამეწუწუნა ლიკა
- ხო რა ნინ დარჩით რაა - აკომ ლიკას ხმით წაიკნავილა და ყველა სიცილში აიყოლია ლიკას და ჩემს გარდა მეც დავიწყე სიცილი მაგრამ ისეთი სახით გამომხედა ლიკამ რომ ჯობდა არ გამეცინა.
- მართალი ხარ ჯობს წავიდეთ - უჟმური სახით თქვა და ფეხზე წამოდგა
- ისა და ამ საღამოს ჩემთან რჩებით ხო ? - ლიზიმ ღიმილით გვითხრა და ისიც ფეხზე წამოდგა
- ხო მერე ? - დაღლილი სახით ვუთხარი და მერე გამახსენდა რომ ლიზი გაბრიელის დაა ანუ აქ ცხოვრობს
- ააუუ ხვალ რომ იყოს არაა? - წუწუნით ვუთხარი და გაბრიელს ერთი წამით შევხედე კმაყოფილი ღიმილით იჯდა სავარძელში
- აუ შანსი არაა თქვენ დამპირდით თან ხვალ სკოლაში ერთად წავალთ - ლიზიმ შემოკრა ტაში და ჩვენი პაატარა ორ ორი ზურგ ჩანთების ნელ ნელა წამოთრევა დაიწყო ( ორ ორი იმიტომ იყო რომ ერთში წიგნები და სასკოლო ნივთები იდო მეორეში კი ტანსაცმელი )
ლიზის ოთახში ავედით და პიჟამოები ჩავიცვით დიდ ხანს ვჭორაობდით მერე სინდისმა შემაწუხა და ყველაფერი მოვუყევი გოგოებს ოღონდ დედა დავაფიცე რომ არავისთვის ეთქვათ მერე ჩემ და უნებურად მეღიარებინა რომ ეგ იდიოტი მომწონს .
- აუ მართლაა - სევდიანად ჩაილაპარაკა ელენემ
- ხო რამე მოხდა? - კითხვის ნიშნის სახით შევხედე და პასუხს დაველოდე
- მმ გაბრიელს ,ლოვე ყავს ძაან უჟმური, სწერვა და იდიოტი გოგოა - ლიზიმ გამოლანძღა გოგო და სევდიანი ღიმილით შემომხედა
- რა ქვია ? - უინტერესოდ ვკითხე და უბრალოდ მოვიწყინე
- მონიკა , მონიკა ქვია - ელენემაც სევდიანად მითხრა
- მოიცა მოიცა ნინიმ რომ გაუჩალიჩა ელენეს აკოზე მაგიტომ სამაგიეროს ხომ არ უხდით? - ეჭვით თქვა ლიკამ და თითქოს იმედი მომეცა ჯანდაბა რა მჭირს რა იმედი მაგას რა შემაყვარებს ნამდვილი იდიოტია - ჩემთავს ვეჩხუბე და საწოლზე წამოვკოტრიალდი
- არა მართლა ყავს ვიღაც იდიოტკა გოგო
- თქვენ საიდან იცით - უთხრა ლიკამ
- ჩვენ კიარა მგონი მთელმა თბილისმა იცის ერთად დადიან ერთად ჭამენ, სვამენ და რავი
- და ტყ*აურობენ ხო ? - ეს ვთქვი თა სიცილი აგვიტყდა ისეთი რომ კინაღამ გავიგუდეთ ღამის სამ საათამდე ვჭორაობდით მერე გოგოებს ჩაეძინათ მეც მეძინებოდა მაგრამ ძაან მომწყურდა და ადგომა მომიწია კიდე კაი ლიზის მშობლები სახლში არ არიან , ქვემოთ ჩავედი და წყალი დავისხი კართან " ვიღაც" იდგა მაგრამ სიბნელეში კარგად ვერ დავინახე
- ისე მოგეწონა ჩემი კოცნა რომ ღამეც ვერ იძინებ ხედავ? - გაბრიელის ირონიული ხმა მომესმა წამში მომიახლოვდა "ჩემი" წყლით სავსე ჭიქა ამცალა და ერთ წამში დაცალა.
- ჰჰ კი აბა რა ზუსტად მაგიტომ არ მძინავს - არც მე დავაკელი ირონია და სხვა ჭიქაში თავიდან დავისხი წყალი.
-რა არა?
- არა
- აი მეკი მომეწონა შენი ტუჩების გემო - ეს თქვა და კიდევ უფრო ახლოს მოიწია . აი აქ უკვე ამასხა.
- და შენ ვინ მოგცა ჩემი გოცნის უფლება ან იმაზე ლაპარაკი თუ როგორი ტუჩები მაქ წადი და შენი მონიკას ტუჩემი დააგემოვნე - აი ეს უკვე არ უნდა მეთქვა ენას კბილი დავაჭირე მაგრამ უკვე გვიანი იყო.
- ნინი ეჭვიიანობ? შენგან ამას არ ველოდი ნინუცა და იმედია მონიკა ჩემი შეყვარებული არ გგონია ხო
-არაა? - პატარა ბავშვივით გამიხარდ და ძლივს დავმალე ემოციები
-არა მონიკა უბრალოდ ნაშაა რა . იცი ეჭვიანობა გიხდება
- ნუ კი ეჭვიანი ვარ ძალიან ეჭვიანი ვარ ვერ ვიტან როცა ჩემს სითბოს და სიყვარულს სხვას ინაწილებენ და ჩემს საყვარელ ადამიანებს თავისას არქმევენ მაგრამ შენ ჩემთვის არაფერს წარმოადგენ, ჩემი არ ხარ და მე შენთვის ჩემი არ დამირქმევია ამიტო არ ვაპირებ შენზე ეჭვიანობა - ეს რომ ვთქვი თითქოს ცოტა გაბრაზდასავით შევტრიალდი და ოთახში აბრუნებას ვაპირებდი როდესაც მაჯაზე დამწვდა შემომაბრუნა წელზე ხელი მომხვია და ისე მიმიკრა თავის მკერდზე რომ მის სუნთქვასაც კი ვგრძნობდი მკერდზე დავეჯაჯღანე რომ ცოტათი მაინც მოვშორებოდი მაგრამ უფრო მიმიკრა გულზე და ჩამიხუტა ხუთი წუთი ასე ჩახუტებულები ვიდექით მერე ყურში ჩურჩულით მითხრა " შენი არ ვიცი მაგრამ მე მალე დაგარქმევ ჩემს" ძლივს გასაგონად ჩაიჩურჩულა და ოთახიდან გაუჩინარდა
"ჯანდაბა მგონი შემიყვარდა " შემიყვარდა? ჯანდაბა რა სისულელეებს ვბოდავ მაგას ხომ ლოვე ყავს თუ ნაშა ნუ რა მნიშვნელობა აქვს