გამარჯობა... მე ელკავარ , ელეონორა მქვია, მაგრამ ყველა ელკას მეძახის. მინდა ჩემი ისტორია მოგიყვე.არვიცი წერა როგორ დავიწყო, მე და ირაკლი ერთმანეთს დიდიხანია ვიცნობთ , , ფაქტიურად ერთადაც კი გავიზარდეთ, უბრალოდ ის ჩემზე 3 წლით უფროსია. ჩვენ ერთად ვსწავლობდით,ირაკლი ყველაზე პოპულარული ბიჭი იყო სკოლაში, ყველა გოგოს ირაკლი უყვარდა და გამუდმებით მასზე ლაპარაკობდნენ, სკოლაშიც და სკოლის გარეთ... მაგრამ ირაკლიმ თავის თავი ხელოვნებას რომ მიუძღვნა ყველამ დაივიწყა მისი არსებობაც ... მაგრამ ცოტახანში მოდაში ხელოვანი ბიჭეჭები დაბრუნდნენ და ისევ ირაკლიზე საუბრობდა ყველა ... ეს ისტორიაც აქ დაიწყო ...

თეატრალურში მოვეწყე ჩემზე ბედნიერი არავინ იყო ... პირველი დღე იყო ჩემი კურსელები დიდად არ მომწონდნენ ... მაგრამ კარი ერთმა ძალიან სიმპატიურმა ბიჭმა შემოაღო ... მაშინ მივხვდი რომ ყველას არ ვიცნობდი ... როგორც ყველა გოგოს ჩემი ყურადღებაც მიიპყრო ... სანდრო ... ცისფერთვალება შავგვრემანი ოდნევ ტალღოვანი საშვალო სიგრძის თმებით , საშვალო სიმაღლისვე და განსხვავებული ჩაცმულობით გამოირჩეოდა ... ყველა გოგო ეცა და გაცნობა დაიწყეს ... მეც მესმოდა ხმები და გავიგე რომ 21 წლის იყო , ახალი ჩამოსული იყო ლონდონიდან იქ სწავლობდა დრამაზე ,ახლაკი აქუნდა რომ ისწავლოს ... ამის გაგაონებაზე ჩამეცინა , ლონდონიდან აქ რომ ჩამოხვალ სწავლის გასაგრძელებლად , ამ ყველაზე ბანძ უნივერსიტეტში რაც კი გააჩნია კაცობრიობის მოდგმას , აქ რომ გადაწყვეტ ლონდონიდან სწავლის გაგრძელებას სადაც სტანისლავკ ტყრპნიან 50 წელია ... ჩემი შეხედულება შეიცვალა სანდროზე ... არადა საიდანღაც მეცნობოდა, მაგრამ ვერაფრით ვიხსენებდი საიდან ... ორი ლექციის შემდეგ სანდრომ ჩემთვისაც მოიცალა და მოვიდა :
-ელენე ხო ?
-კი
-ძალაინ მეცნობი
- შეენც ? მეც ძაან მეცნობი და ვერ ვიხსენებ საიდან
-ხო ვერცმე ...- ისე ძალაინ კარგად ცეკვავ
- მადლობა კომპლიმენტისთვის მაგრამ თუ ფლირტაობას აპირებ ჩემთან ესეთი ბანალური ტექსტებით ვერ გაგქაჩავ
- შენ ვერაზე ცხოვრობ ხო ?
- არვიცი , რომელიც უფრო მაწყობს
- აააა ხო, ზემო ვერაზე და ვაკეში დღემდე რომ ვერ გაიგეს რომელს ეკუთვნის
- კი მანდ . უბნიდან გეცნობი ?
- ხოოო ... რას მეუბნებოდი რა ბანალური ტექსტებითო ?
-არაფერი დაიკ”დე
- არც ვაპირებდი შენს დაკერვას .
- ძალაინ კარგი
- ეგრე არ მოგეწონე ?
-არა ეგ არაფერ შუაშია უბრალოდ ვიფიქრე ვიმეგობრებდით და მოხვედი თუ არა ფლირტი დამიწყე ხოდა თავიდანვე გაგიიასნე ხომიხვდი ?
- კარგი ქენი ... მირჩევნია ვიცოდე ვისთან მეგობრობა შეიძლება და ვისთან ფლირტი
- მემგონი ლექციები მორჩა ხო ?
- კი , დღეს კი
- აჰაჰ კარგი წავედი მე ...
- საით მიდიხარ ?
- სახლი უკვე იცი სადაც ვცხოვრობ
- ვერაზე გავდივარ თუგინდა გაგიყვან
- ამ შემთხვევაში ვერა მაწყობს
- კაი მეგობარს ველოდები , წესით მალე უნდა მოვიდეს მანამდე მოვწევ .
-კარგიიი
გავუკიდეთ სიგარეტებს და ველოდებით სანდროს მეგობარს მაინც ვერ გავიხსენე საიდან მეცნობა სანდრო . ჩემი სახლიც კი იცის და მე ისიც ვერ გავიხსენე საიდან ვიცნობ . მიშტერებული ვუყურებ და ვცდილობ გავიხსენოოო , მარა რადგინდა არ მახსენდდბა .
- არა საიდანღაც მეცნობი და ვერ ვიხსენებ - რატომღაც ხმამაღლა გავუმეორე
- აი მე გამახსენდი , შენით გაიხსენე მე არ გეტყვი-და ნაპაზი სახეში შემომაბოლა , ინსტიქტურად ხელი მოვიქნიე- მოვიდა ოპერასთან ჩამოუხვია წამოდი
- ხო კაი- ნახევარი სიგარეტი ჩავაგდე და გავეშურე ოპერასკენ ... ვერცხლისფერი BMW ... უკანა სავარძელში მოკლათების შემდეგ გავხედე მძღოლს .... ირაკლი ამირეჯიბი ... ჩემი ბავშვობა ... თვალწინ გადამირბინა იმ მომენტებმა როდესაც ირაკლის ვეპრანჭებოდი ,ძალაინ მომწონდა ხან კარების წინ ვუსატკავებდი ხან რით და ხან რით ვცდილობდი მისი ყურადღების მიქცევას ... მაგრამ მერე ჩემს მეგობარს ძალაინ შეუყვარდა ... ალბათ ეხლაც უყვარ არვიცი ვიჩხუბეთ ... მეც დავი”კიდე და ასე... ახლა არვიცი რა დამემართა უბრალოდ გამიკვირდა მისი დანახვა მეგონა ინგლიდი სწავლობდა დააა ეხლა დავუკავშირე სანდროს და ირაკლის მეგობრობა ... მაგრამ სანდრო საიდან მეცნობოდა მაინც ვერ მივხვდი ...
- გამარჯობა ელკა- ჩემსკენ გადმოიწია გადასაკოცნად მეც გადავიწიე
- პრივეტ ირაკლი
- როგორ მოგწონს თეატრალური ?
- რავი როგორ უნდა მომეწონოს ?
- რაა??? - გაურკვეველი მისამართით იძახის სანდრო , ვერმივხვდი ჩვენი ნაცნობობა გაუკვირდა თუ ჩემი დამოკიდებულება პენსიონატური თეატრალურისადმი ... რომელსაც ის ავტორიტეტი დიდი ხნის წინ დაეკარგა , ის გამორჩეულობა რომელიც ქონდა, ის ხალხი რომელიც სწავლობდა თუ ასწავლიდა , ახლა ეს ადგილი უბრალოდ ჩამკვდარ ინოვაციების და ახალი ხედვების გასაქარწ....ბელ ადგილად გადაიქცა და მხოლოდ ძველი სახელიღა ჰქონდა შემორჩენილი
- ელ ვაკეში თუ ვერაზე ? - როდის უნდა მოეშვას ყველა ამაზე ღადაობად ბავშვობინად მხოლოდ ეს ღადაობა მესმის
- შუაში
სანდროს გაეციან ... ირაკლიმ კი მანქანა დაძრა და წავედით .... მთელი გზა ხმა არ ამომიგვიღია არც მე და არც ირაკლის ... მხოლოდ სანდრო ბჟუტურობდა რაღაცეებს თავისთვის . არც ვუსმენდით . სარკიდან ვუყურებდი ირაკლის და მის ცისფერ თვალებზე ვფიქრობდი ... ისკი შიგადაში გამომხედავდა ხოლმე სარკიდან ...
მივედით ვაკეში თუ ვერაზე და გადმოვედი მანქანიდან
- მადლობა დიდი , ბოდიში შეწუხებისთვის .
- არა ხოარღადაობ რა შეწუხება - სიცილნარევად მითხრა ირაკლიმ - ხო ისე ისგოგო რასშვება ელენე ?
- რავი არვიცი- თითქოს სხვა პასუხს ელოდა და სანდროს გადახედა და თვალებიც აუბრიალა
-უი ხო ნამერი მოწერე რა შენი ან ინსტაგრამზე დამაფოლოვე მეც აქვე ვცხოვრობ და დილით ერთად წავიდეთ - მეუბნება სანდრო
- არმაქვს სოციალური ქსელები - ძალით ლ ჩავარტყი სოციალურში და ამან ირაკლის მონატრებული გაღიმება გამოიწვია ... ღიმილისდროს ლოყებზე სამი ნაკეცი უჩნდებოდა და თან მარცხება მხარეს ეჩუტებოდა .ეხლაც ესე მოხდა, ესეთი დაკვირვებულიც არვარ და არც ესეთი შეყვარებული ვიყავი მასზე. ამ ყველაფრის ცოდნა ელენეს დამსახურება იყო . მაგრამ მის მანქანაში ჯდომისას მუცელში უცნაური გრძნობა მქონდა. თითქოს ვხვდებოდი პირველი სიყვარულის მახლოვებას
- რატო? - სანდრომ გამომაფხიზლა ირაკლის ღიმილით გატაცებული
- რავი მომბეზრდა
- კაი ნომერი მითხარ
- 5.. ... ...
- ოქეი ხვალ რო გავიღვიძებ დაგირეკავ ...
-იქეი - სანამ სადარბაზოში არ შევედი და თვალს არ მოვეფარე მანამდე არ დაძრილა ირაკლის მანქანა ... ისევ ერთი კითხვა მიტრიალებდა თავში საიდან მეცნობოდა სანდრო ... აშკარად არ ვიცნობდი ... თითქოს პირველად ვხედავდი მაგრამ აშკარად მეცნობოდა ...

საღამოს ანაკო ვნახე და ჩემი ფოცხვერი გავასეირნეთ ... რაღათქმუნდა ირაკლის ამბავიც მოვუყევი ... ანაკოს დიდი ხანია ვიცნობ მაგრამ არასდროს არ ვდაქალობდით ბოლო ერთი წელია ვუგებთ ერთმანეთს . საერთო სამეგობრო წრე გვყავდა , მთელს ვაკე ვერას მიდებულ მოდებულიები ვიყავით , მაგრამ შემდეგ მე თეატრის სენით დავინფექცირდი , ანაკო კი ხელოვნებით მოიწამლა და ასე გამოვედიყეთ დიდ ვითომდა სამეგობრო წრეს , ჩელი მეგობრის მეგობარი იყო ანაკო , და შემდეგ დავუმეგობრდით ერთმანეთს როცა ერთნაირი დიაგნოზი დაგვისვეს ... პენსიონატი ... პენსიონატს ისინი ეძახდნენ მაგრამ ჩვენ ამ სენს ჩვენი თავის პოვნას ვეძახდით ... ვინ ვიყავი? ან რა მინდოდა ამ ცხოვრებაში ? ხელოვნებაში გარკვევამ უფრო ჩაგვაფიქრა ჩვენს თავში და ცხოვრებაში , მაგრამ სამწუხაროდ ჩემი მეგობრები და ანაკოს მეგობრები ამას ვერ მიხვდენენ . ჩემი მეგობრები უფრო ეჭვიანები აღმოჩნდენენ და თეატრზე ეჭვიანობდნენ . აი ანაკოს მეგობრები კი პონტის ქალები . 4 წლიანი ურთიერთობა რომ დაანგრია შეყვარებულთან მაშინ მისმა სადაქალომ ბიჭის მხარე აირჩია . ჩვენი დამეგობრება მრგვალ ბაღში მოხდა, ჩემს ფიცხვერს ვასეირნებდი , მაშინ ძალაინ პატარა იყო (ეხლაც პატარაა) და ბავშვობიდანვე დიდ ყურადღებას იჩენდა მისი ჯიში იაპონური აკიტა სახელად ვისკი , ხოდა მედა ვისკი ვისხედით და სიგარეტს ვეწეოდი ანაკო მოვიდა და ერთი ღერი მთხოვა , მერე მომიჯდა და გული შემთხვევით გადამიშალა , მერე მეც გადავუშალე და ასე როგორც ხდება ხოლმე ....

ხოდა ანაკოს მოვიყევი სანდროს და ირაკლის ამბავი მეთქი ამას მაინც ხომ არ ახსოვს მეთქი სანდრო ჩხეიძე
- გოგო სანდრო ჩხეიძე იცი ვინაა ნუკას რო მოწონდა ძაან სურო უსატკავებდა ხოლმე ყველგან აი ეგაა
-ოოო მაქედანნარვიცი სხვა ამბავი არი და ვერვხვდები ... ხოდა მოვიდა მაგის ძმაკაცი მანქანით აბა თუგამოიცნობ ვინ ? ირაკლი ამირეჯიბი
- კაიი არ გაა&ტრაკო . სერიოზულად ? ააა ეტყობა ინგლისმა ჩააბრატა ეგ ორი , არევასებოდათ ერთმანეთი . აუუუ ელენე გარეკავს როგაიგებ ირაკლი სახლში რო დაგტოვა.
- თან მისამართი იცოდა მაგანაც და სანდრომაც
-საიდან
- რავი მე აბა
მეტი საინტერესო არც არაფერი გვითქვამს მალევე დავიშალეთ. დილით 10 ზე მქონდა ლექცია ამიტო 9 ზე დავაყენე ბიძელნიკი. მარა რადგინდა. ბუძელნიკის ხმა რო გავიგე უკვე 10ს ნახევარი იყო . სასწრაფოდ წამოვფრინდი საწოლიდან და ტელეფონს რომ დავხედე 3 მისთქოლი დამხვდა უცნო ნომრისგან 9 ზე მირეკავდა . მერე მესიჯიც დანინახე “ელკა სანდროვარ რო გაიღვიძებ დამირეკე ,დილით ერთად ვაპირებდით წასვლას “ რაუნდა მექნა დავურეკე .
- სანდრო ჩამეძინა და ეხა გავიღვიძე შენ თუ მზადხარ წადი არ დამელოდო, დაგაგვიანებ , ბოდიში რა
- 10 წუთში ვიქნები შენ სახლთან და გაემზადე
- კაი შევეცდები .
არც მოუსმენია პასუხი ისე დამითხლიშა ტელეფონი. ფანჯრიდან გადავიხედე და ირაკლი ამირეჯიბის მანქანა ეყენა . ვიფიქრე მელანდებათქო და დავიიდე. 10 წუთში სანდრო მირეკავს
- ელკა ჩამო მოვედით
ისევ დამითხლიშა ტელეფონი . ეს თ ვისთანი იყო ? რა თ ? იმედიმაქვს შეეშალა ! თ რაარის ? მრავლობითში რატო მელაპარაკება თავის თავზე ? მეც ჩავედი ირაკლის მანქანა დამხვდა ისევ იმ ადგილას იდგა ფანჯრიდან რომ გადმოვიხედე ,ზუსტად ისე .
- იმედია ესეც მელანდება და ჯერ კიდევ მძინავს.- ვინატრე ჩემთვის
- ელ მალე თორე დაააგვაინებთ - მეუბნება ირაკლი
სანდრომ პირადი მძღოლად დაგიქირავა ? ძალაინ მინდოდა მეთქვა მაგრამ მომერიდა
- ვსო წავედით -დასძახა სანდრომ და ირაკლიმაც ჩაიღიმა , ისევ დაეჩხვლიტა ლოყა და თითქოს დავდნი ისევ , არა არმომწონს ირაკლი , შეიძლება ბავშვობაში კი მაგრამ ეხლა არა ელეონორა , ეხლა ამის დრო არაა, თან ხო იცი რო ყველაზე დიდი ბაბნიკია ბაბნიკებს შორის , ყველა გოგო მოვლილიყავს , თან სიყვარულიც არიცის ყველას იყენებს და მერე იკი@დებს და შენნაირ უმანკო გოგოს ეგრე რო მოექცეს გაგიტყდება ამიტომ დაიკ&დე , ელეონორა ნუფიქრობ ირაკლიზე , არ შეგეფერება , ბავშვობის მერე გაიზარდა და რადიკალურად შეიცვალა . მეგონა დედაჩემი მტუქსავდა ისე ვარიგებდი ჭკუას ჩემს თავს ...
-ანტრეში გამიჩერე რა 10 წუთი გვაქვს და თითქმის მოვედით , როარვჭამო ალბათ გული წამივა
ბელინსკის და ზანდუკელის კუთხეში ალბათ თბილისის ყველაზე პატარა ანტრეში გამიჩერა. მანქანა ვერ დააპარკინგა და მითხრა გადადიო
მეც როგორც ყოველთვის კაპიჩინო და პლიე ავიღე ვიფიქრე ბიჭებსაც წავუღებთქო და ამიტომ სამი ყავა ავიღე . ყავას სანამ ანეთებდნენ ანაკოს მესიჯში ისე გავერთე ვერაფერს ვამჩნევდი . გადასახდელად რო მივედი ეს გოგო მეუბნება თქვენი გადახდილიაო
- ვინგადაიხადა რასამბობთ აქ არ ვიდექი ?
-აი ამ ბიჭმა - თითი სანდროსკენ გაიშვირა რომელიც მანქანაში ჯდებოდა და მანქანჯდან მომღიმარი ირაკლი მიყურებდა
მანქანასთან მივედი
- რა გოიმობა? სანდრო ჩვენ ყოველ დილას ერთად თუ უნდა ვიაროთ და ყოველ დილას შენ მძღოლად ქცეულმა ირაკლიმ თუ უნდა გვატაროს გაკოტრდებით . დილაობით ანტრეში ვსაუზიმობ ხოლმე . და მოდი ამ გოიმურ გადმონაშთებს რომ ბიჭმა უნდა დაგპატიჟოს და ასე შემდეგ არვართ - შუა ლაპარაკის დროს ირაკლიმ დაატორმუზა ზუსთად იმ მომენტში როცა შაფიორი ვუწოდე . ეტყობა გაუტყდა . ყავაც მივაწოდე და მთელი გზა ხმა არავის ამოუღია და არც მისიკას ვუსმენდით . მივედით ლექციებს რომ მოვრჩით საღამოს10 საათი იყო . ერთი სული მქონდა სახლში როდის მივიდოდი . გამოვედი მოსაწევად გარეთ სანდრო დამხვდა . რამდენიმე წამი მიყურებდა მერე გამიღიმა და მოვიდა
- ერთად წავიდეთ
- რავი ცოტა მიტყდება ირაკლისთან, დღეს მემგონი ზედმეტი მომივიდა
- კი ნამდვილად საყვარელო , მარა დაიკიდე ირაკლის მაინც არ ცალაი ...
- კაი
და შევუდექით ჯერ რუსთაველის გამზირს, შემდეგ ზანდუკელს , მერე ბარნოვდ და ასე ნელნელა მივედით ჩემს სახლამდე ... სახლში გადათიშულმა ფიქრი ირაკლიზე დავიწყე , რატომ მახსენდება ისევ მისი ღიმილი მისი ჩაჩუტული მარცხება ლოყა ? რატომ მაქვს მუცელში ყოველთვის უცნაური გრძნობა როცა მანქანაში ვუჯდები ? რატომ ვერ ვაკონტროლებ თავს მის სიახლოვეში და რატომ ვაყრანტალებ ყველა იდიოტობას რაც პირზე მომადგება ? იმედი მქონდა რომ დიდლით ისევ ირაკლი და სანდრო მომაკითხავდა. მაგრამ დილით სანდროს ზარმა გამაღვიძა 9 საათზე 10 წუთში მოვალო მეც ძისტად 10 წუთში ქვემოთ ვიყავი ისერომ დარეკვაც აღარ დასჭირდა, ისე მივეჩქალრებოდი ირაკლისთან , მარგარმ ირაკლი არდამხვდა სამდრო იყო ფეხით . აღარ გამოჩენილა ირაკლი ერთი კვირა , ძალაინ გული მწყდებოდა ამაზე , ჩემმა სიტყვება ესე დაწყვიტა გული? რატომ ვთქვი ესე პირდაპირ ? რა უტაქტოხარ ელეონორა !!!!! ერთი კვირის მერე ჩემმა ახალმა მეგობარმა სანდრომ დაბადებისდღე დამპატიჟა თავისთან , რათქმაუნდა გამიხარდა და იმედი მომეცა რომ ირაკლის ვნახავდი ! საგულდაგულოდ დავიწყე მომზადება ... ზურგამოღებული ,წეინ ჩაჭრილი , მუხლამდე შავი კაბა ჩავიცვი, თმები მაღლა ავიწიე , თვალები შავად ჩავიხატე და ჟაკეტი მოვიცვი , მაინც სექტემბრის საღამო იყო ...
დავადების დღეზე რათქმაუნდა დამაგვიანდა 8 ის მაგივრად 10 ზე მივედი .... ირაკლი იკვე იქ დამხვდა ... ისე იჯდა ეტყობოდა ვერ ერთობოდა და თან ვიღაცას ელოდა. ჩემს დანახვაზე ირონიულად ჩაიცინა , მეც სანდროს მივულოცე და ჩემს კურსელებთან დავჯექი , ვითომ ვერ შევიმჩნიე ირაკლის იქ ყოფნა ... მაგრამ სინადვილეში მწვავდა მუცელი , თითქოს რაღაც ხეებოდა მაგრამ ჯერ ვერ ვიგებდი რა , ვიგებდი უნრალოდ არ მინდოდა გამეგო . კურსელებთან აფერისტული ღლაბუცის მერე მოსაწევად გავედი მარტო ვიდექი აივანზე და ირაკლიზე ჩაფიქრებული ვუყურებდი ვერის საყავრელ ხედს ანძას რომელიც სხვადასხვა ფერებით ანათებდა ... უცებ გარები გაიღო და ირაკლი შემოვიდა ... ისევ გავშტერდი არვიცოდი რამეთქვა
-გამარჯობა- პირველი ირაკლიმ დაარღვია ვითომდა არსებული სიჩუმე, რომელსაც მუსიკის ხმა ფარავდა. ხმა ვერ ამოვიღე და უბრალოდ გავუღიმე
- ძალაინ ლამაზად გამოიყურები - მეფლირტავება ? თუგონია რომ მაგის ნაშანშელებივით ლოგინში ჩავუგორდები ძაან ცდება
- მადლობა
- რაგჭირს რატო მოიწყინე ? - თქვა და სიგარეტს გაუკიდა
-არა უბრალოდ დავიღალე 8 ზე მოვრჩი რეპეტიციას და ...
- რატომ თეატრალური ?
- ბატონო?
-რატოომ თეატრალური და რატომ დრამა? - გამეღომა ვერვხდები საუბარი საით მიყავდა ? ან რაში ანიტერესებდა ?
- იცი ბოდიში მინდა მოგიხადო სანდროს შაფიორი რომ დაგიძახე . მართლა შემთხვევით წამომცდა . არმინდოდა , ბოდიში თუ გაწყენინე
- ბოდიში მიღებულია . - რაარიო ?????? ზრდილობის გამო ვუთხარი ამ დეგენერატს ამანკიდე მიღებულიაო. მოწევას მოვრჩი და გამწარებული გამოვედი აივნიდან . ისკი იდგა და ანძის სილამაზით ტკბებოდა . სანდროს მოვუბოდიშე და წამოვედი .
ჩემი სახლი არცთუ ისე შორს იყო სანდროს ბებიის სახლიდან ,თუ სადაც ვიყავი რა მოკლედ იქიდან . ირაკლიზე ჩაფიქრებული მოვდიოდი და მივუყვებოდი ქუთათელიძის უშველებელ აღმართს . გზაში ვიღაცის ხმა მომეწია
-ელკა დამელოდე რა - ირაკლის ხმა რომ გავიგე თავბრუ დამეხვა ,გავშეშდი ,გავშრი . რატომ გამომყვა ისედაც მეყოფა მასზე ფიქრები . რაც მანქანაში ჩავუჯექი იმისმერე სულ მასზე ვფიქრობ. და ისიც კარგად აღვიდგინე რომ სანდრო მისგან მეცნობოდა, მის ბრიტანუ სთორებში იყო ხოლმე . სულ მასზე ვფიქრობ , თავსაც ვეღარ ვაკონთროლებ და ეხლა როცა ორივენი ნასვამები ვერთ რაუნდა ჩემგან ? რა უნდა ჩემგან ? მაცადე ....

ჩემი პირველი მოთხრობაა იმედია მოგეწონებათ ...
გრამატიკული შეცდომები ვიცი რომ ბევრია ბოდიშს ვიხდი ამის გამო ...
ძალაინ გთხოვთ გამიზიარეთ თქვენი შეხედულებები .