ალბათ ბევრს გქონიათ სურვილი იმოგზაუროთ უცხოეთში ძირითადად ეს სურვილი ეხება პარიზს ან ნევიორკს ან ბორაბორას. დამეთანხმებით ძალიან მოდური და ტრენდული ქალაქებია. როგორც ყველას მეცმინდოდა სხვა ქვეყნების მონახულება მაგრამ განსაკუთრებით მინდოდა პარიზის მონახულება ნუ ზოგადად საფრანგეთის რადგან მოგეხსენებათ კულინარიისმხრივ ძალიან მრავალფეროვანი ქვეყანაა. ამიტომ ვინაიდან და რადგანაც ჩემი მომავალი პროფესია კულინარიის სფეროა მეც ვოცნებობდი საფრანგეთის სტუმარი გავმხდარიყავი და გავხდი კიდეც.
უკვე მეთორმეთე კლასში ვიყავი როცა ჩემმა ძმამ პატარა საჩუქარი გამიკეთა და მოწვევა გამომიგზავნა. ხო დამავიწყდა მეთქვა ჩემიძმა პარიზთან ახლოს რომელიღაც სოფელში ცხოვრობს უკვე წლებია და მოქალაქეობაც აქვს რადგან იქაური მოქალაქე მაგრამ ქართველი შეირთო ცოლად შვილიც ყავთ უკვე ჩემი პაწია ანამარია და შესაბამისად ჩემძმასაც რაღაც რაღაც საბუთების მოგვარების შემდეგ მისცეს მწვანე ბარათი რომელსაც გარკვეული დროის შემდეგ შეცვლა უწევსხოლმე და რაღაც პროცედურებს მოითხოვს მაგრამ ეგ უკვე მეორეხარისხოვანია. როგორც უკვე ავღნიშნე სოფლად ცხოვრობენ ამიტომ კერძო ბინააქვთი და სახლია უკან საკმაოდ დიდი ტერიტორია რომელიც უქმად არ ცდება და ვენახია გაშენებული აგრეთვე პატარა ადგილად სხვადასხვა დაცის ბოსტნეული და ხილიც მიოპოვება პატარა საქართველოაქ მოწყობილი დავცინიცომე ძროხაც გაკლია და ეგაათქო თავიდან რომ ვუთხარი ჯერ გაბრაზდა და მერე გაიცინა მე როგორ ვერ მოვიფიქრე რომ ძროხა მეყიდაო ამაზე ჩემირძალი თამო სულ გადაირია ეხლა ძროხა მაწველინე აქო და ეგააო იმდენი ეწუწუნა გადააფიქრებინა მაგრამ აქარვარ მერე შევიჩნდი მაგხელა ეზოში ერთი ცხენი არუნდა გყავდესთქო და აჰა დღეს უკვე ერთი ცხენიდა ერთი კვიცი იმყოფება ჩემიძმის მოკრძალებულ რანჩოში. ახლა კი დავუბრუნდეთ ჩემს მოწვევას რომელიც საკმაოდ ხანგრძლივი იყო ანუ 24.12.2019 დან 17.01.2020 მდე გრძელდებოდა შეიძლება გაგიგიათ რომ მოწვევა ძირითადად 4-5დღემდეახოლმე მაგრამ ეს ფინანსებზეა დამოკიდებული დღეზე გარკვრული ოდენობის თანხა უნდა გქონდეს თან ეგ პრობლემა არიყო ჩემიძმა გიო გამომიგზავნიდა 2000ევროს თავისი დანაზოგიდან რაც საკმარისზე მეტი იყო და როცა ჩავფრინდებოდი უკან დავუბრუნებდი რადგან აქეფავაც მიმქონდა ჩემი დანახოგი რაც კარგ ბლომად მქონდა უკვე შეგროვილი გიო რაც წავიდადა აეწყო ყოველთვის მირიცხავდა თავის ანგარიშზე ფულს კარტა მემქონდა და ვიყენებდი ისე რომ არავის გაეგო არავის რა მშობლებს გიოს თხოვნა იყო გოგოხარდა რაიცი რაშიდაგჭირდეს გქონდესო იმათ ფულზე 100ევრო არაფერია მაგრამ ჩვენ ფულზე საკმაოდ დიდი თანხაა თან ხან ყოველკვირა ხან ორკვირაში ერთხელ მირიცხავდა და ასერომ ჩემი 900ევროც ცალკე მიმქონდა.
იმდენი ვიყბედე დამავიწყდა ჩემითავი წარმედგინა მე მარიამ ჯაყელი ვარ 17წლის მოვავალი კულინარი. შეხედულობით მგონი დიდი ვერაფეტი მაგრამ ხასიათი მაქვს კამფეტ აი ყველა პროპკას როერგება ისეთი. დედიკოდა მამიკოც ძალიან საყვარლებიმყავს დედა ეთო ჯაში ექთანია, მამა გადამზიდი კომპანიის მძღოლი ლადო ჯაყელი. როგორც მიხვდებოდით მყავს უტკბილესი და უსაყვარლესი ძმა გიორგი მისი მეუღლე თამო დევდარიანი და ჩემი პაწია ანამარია რომელზეც ვჭედავ ნუ უკვე 6თვისაადა სკაიპისგარდა არცმინახია მაგრამ მსინც ჩემია რა.
24მდე დრო საუკუნესავითა გაიწელა და აი როგორციქნა გათენდა 23დეკემბერი და მეც დილაუთენია წამოვხტი ფეხზე ხალათი მოვიცვი და სამზარეულოში გავარდი სადაც დედა დამხვდა ყავის ფინჯნით ხელში და ჩაფიქრებული სახით.
-ჩემი დედიკო რაზეფიქრობს?. უკნიდან მოვეხვიე და ყელში ვაკოცე ვგიჟდები ამქალზედა რავქნა.
-რავი დე შენს წასვლაზე, თან მიხარია, რომ ჩახვალ და შენს მონატრებულ პუსკუნებს ნახავ (ასე ვეძახი ჩემ გაფრანგებულებს) და თან ძალიან მედარდები სანამ ჩახვალ როგორ იმგზავრებ მერე იქროარ მოგეწონოს ან ჰაერი არმოგიხდეს ან რავიცი მე თან ახალწელს მედამამა მარტოებიუნდაშევხვდეთ ხოიცი არმიყვარს მარტოროვართ. მოწყენილი მექოთქოდებოდა.
-ეეე კარგი რა ეთო ცოტახანი ვერგაგიძვლია მალე ჩამოვალ იქკიარ მიტოვებენ თუ არმომეწონება უფრომალე ჩამოვალ და ეგაა აუ არიდარდო რა ესემაცილებ დარფიანი თვალებით არაგცხვენია.სადაცილოდ დავემანჭე ბოლოს.
-ოხ მარო ვინცშენარგიცნობს რახარ. გაეცინა თვითონაც.
-აი ესე შექალო გაიცინე ჩემო დიდლოყება. გავეკრიჭე და რაც ყველაზემეტად არუყვარდა ის გავაკეთე ლოყები გავუწელე და გაშვების თანავე მოვფოცხე.
-მოდი აქა მოდი. მაცადე რაგიქნა ხოგითხარი არქნათქო მასე დამაცა ჯერ დაგიჭირო.
-მოდი აბა რისითავიგაქ .
მისაღებში სუ კრუგივურთუით მდივანს და მაგიდას თან ვაბრაზებდი და უფრო ვხალისობდი ბოლოს დედა დევნით რომდაიღალა ჩუსტი გამომიქანა ერთი ავიცილედა მეორე ვეღარ და ერთიადგილიც ამეწვა.
-კაი კაი ვნებდები. ხელები მაღლა ავწიე.
-ხოდა ეგრე ეხლა ჩუსტები მიპოვე.
-კი არა შენ ჩუსტით მცემო და მეკიდე გიპოვოდა მოგიტანო ხო მანამ არაგიდგა გვერდები.
-გოგო რაძაან დაიგძელე ენა ძირში ამოგაძრობ მაცადე. წამოვიდათუარა იქმივხვდირო ან უნდა გავიქცე ან მკვდარივარ ისიყო უნდა მომეფოცხა რომ სკაიპმა დაიეყო წრიპინი
-მოიცა. ხელით დავასტოპე. წით შესვენება რეკავენ.
-ოხ რაბეფიგაქ. ავიღეთუარა ტელეფონი და ვუპასუხე მაშინვე გიო გამოჩნდა გაკრეჭილი სახით
- ჩემო თეთტო დათვო აბა რასშვტები ემზადები.(თეთრიდათვი მევარ რადგან ეონაც ხელსმიწყობს და ძილის ხანგრძლივობაც)
-კი კი ემზადება წურავს ჩემ ნერვულსისტემას დილასაქეთია. დედა შემოიჭრა კამერაში
-იტყუება ჩუსტით მცემა გიო. მოვისაწ.... თავი რადგან გიოს ერთადრეთი სუსტი წერთილი სანამ ანამარია გაჩნდებოდა მევიყავი ეხლა მეორევარ მაგრამ მაინც მნიშვნელოვანი ჩემ ცრემლებს მშობლებსაც არპატიობს.
-დედა მეხი გითხარი არა...
-რამითხარი მართლაროვცემო არაა ღირდი უყურე ამას გამამწარა ჩუსტი გავუქანე და მცემაო.
-მოდი არაო ირმაროაკეთებს ეგრეცრომიქენი.
-მოგკლავ გეფიცები. ეამითაქა დედამ თან ეცინებოდა.
-რასმოკლავ ხვალ აქდაერჭოს თორე ხო ყველაფერი რიგზეა?მე აეროპორტში დაგხვდები მინდობილობით.
-კი კი რიგზეა ჩანთა ჩაბარგრბულიმაქვს უკვე და მთავაარია დილით აეროპორტში დავერჭო და არდავაგვიანო
-რაუნდა დააგვიანო გოგო ერთისაათით ადრე იქიყავი რაიცი რახდება.
-ხო აი მამა რას იზავს რა დედას იქედან ცომუნდა წამოყვანა თორე საჭეზე კიდავჯდები პრავა კიმაქ
-უი ხო მართლა პრავა წამოიღე ხოიცი თამოს მანქანა კივუყიდე მარა პრავა არააქ და ვერდადის და შენმაინცივლი როდაგჭირდეს.
-აი ეგაა და გორისციხე აქხო დაგავედიჭკუიდან და ახლა კიდე მანერვიულეთ იციმაინც როგორდაყავ მანქანა იმდღეს თბილისის ქუჩებში ისე დაგრიალებდადა დიღომში საცობიიყო სანამ იქედან გამოვაღწიეთ ეს ქალბატონი მანქანიდან ვიღაცას ორჯერ გადაუხტა ვინც შენ პრავა მოგცაო სირცხვილით დავიწვი რავი შარშან რაწყნარიიყო სუ შენდა მამაშენმა გააფუჭეთ იქ პრავაო აქ მოტოსტარება ისწავლეო და ბოლოზარზე გიყიდითო ხან ისო ხან ესო
-კაი კაი ხო არდავსვავ.
-ხო როგორარა მჯერა შენამაზე ცერცეტახარ . მიმილანძღა ძმაც დედამ მეტე კიდე რძალს ეჭორავა გააბრთხილა თურამე გადააგლიჯე თმა არ მოგერიფოდო მერე ანამარიას თხლაფუნით ჭამას ვუყურეთ და პირდაპირი ჩართვაც დადრულდა და ფაიეყო დედასთან ჩახუტება და ძილი სუ ასე ვაკეთებდით დადმე რომ მივდიოდით შუადღიდან მეორე დღემდე ჩახუტებულები ვიწრქით თუ გვეძინებოდა ვიძინებდით ანა რადა ვჭორაობდით.
-დედი
-ჰო
-მიმღერე რა
-კაი დე. თავზე მაკოცა და დაიწყო

იავნანა ვარდოვ ნანა იავნანი ნაო დედის მკერდში მიგიგვნია შენ ტკბილი ბინაოო

და მერე არმახსოვს მანამ სანამ დილის 8საათზე ბუძელნიკმა არ გაგვაღვიძა 2საათზე ფრენამქონდა წყალი გადავივლე ყავა დავლიე მამამ წაიყვანე მანქანა იქ დაგხვდებითო 12ზე ჩავბარგდი მანქანაში და თბილისის აეროპორტში წავედით იქვე მივაპარკინგე მანქანა და მამაც გავინახე ტაქსიდან რომ გადმოდიოდა მერე დედას მივაგდე ჩემოდანი და ამხელა წონით შევახტი ეგრევე
-ჩემო კუდრაჭა ისევ 20კილო კიარხარ მა
-ოჰოჰოჰო არგამახარო მივდივარ. ვითომ გავებუყე და დედასკენ შევბრუნდი რომელიც დიცილით გვიახლოვდებოდა
-მოდი აქ სადმიიბუტები
-სადდა საფრანგეთში. გავეჯგიმე
-კაი ერთი წამო შევიდეთ რეგისტრაცია გაიარე.
რეგისტრაციისდროს მშობლების ხელმოწერა დამჭირდადა რაღაცეები კიდე რადგან არასრულწლოვანივარ გავიარეთ ეს პროცედურები ბარგი ჩავაბარეთ და დაველოდე ჩასხდომის დაწყებას მალევეგავიდა ეს რამოვენიმე საათი ჩავკოცნე მშობლები დავემშვიდობე და ცრემლებიცკი წამომივიდა ესკავატორიდან დედასდა მამას რომ გადმოვხედე როგორ იწმენდდნენ ცრემლს გეგონება ომის ეპივებტრში მიშვებენ ძმასთანკიარა სამიკვირით.
გამიმართლა და ჩემი ადგილი თვითმფრინავში ფანჯარასთანარის რამაც უსაზღვროდ გამახარა ტელეფონში ,,flight mode " ჩავრთე და ნაოშნიკები მოვირგე სანამ დავიძვრებოდით ცოტახნით ადრე ვიგძენი როგორ შეირხა ჩემს გვერდით ადგილი მაგრამ თვალები არგამიხელია მაგრამ აი როდაიძრა იქ უკვე კიარ გავახილე ეგრევე ვჭყიტე ორიგრძნობა ერთად მიბყრობდა შიშის და ინტერესის თამ მინდოდა ყოველიდეტალისთვის თვალყური მედევნებინა და თან ისემეშინოდა სკამზე სარივით გაჭიმული ვიჯექი ერთი კიშევხედე ჩემს გვერდითმჯდომს რომელსაც მიმიკაცკი არ ერყეოდა ისე მშვიდად იყო ჩემგან განსხვავებით აი როგორციქნა თვითმფრინავნა სვლას აუჩქარა და აწევა დაიწყო თავიდან სახრლურზევიყავი ჩაფრენილი და ტუჩებს ვიჭამდი მაგრამ ოდნავ შეაქანათუარა ჩემს გვეტდით მჯდომის ხელს ჩავაფრინდი თან მეეჭვება საკმაოდ მწარეთ.
-კარგადხართ? შეწყხებული სახით მომაჩერდა ალბათ ტკიოდა ხელი მეც მოვეგრთუარა გონს ეგრევე დამფთხალივით შევუშვი ხელი
- დიახ იცით მე დიდი ბოდიში რა უბრალოდ შემეშინდა და ვერ გავიაზრე რას ვაკეთებდი. მაინც ავბლუყუნდი თან მცხვენოდა თან ძალიან დავიბები ტოდესაც თვალებში შევხედი ხუსტად ისეთი თვალები ქონდა მერომ ჭკუა მეკეტებოდა უკუნითი ღამესავით შავი და უძირო.
-არაუშავს. ერთი გამიღიმა და ისევ საზურგეს მიეყრდნო მეც მისი მოქმედება გავიმეორე და მანამ ვიყავი მშვიდად სანამ კიდევ არ ჩაქნევდათუ მანევრებს აკეთწბდა თუ რავიცი მე ჯანდაბა ამ ავიახაზებს ჩაქნევიაას კვლავ შევხდი და დავიძაბე ასე დაძაბული და თვალებ დახუჭული ვიყავი მანამ სანამ ხელზე ხელის შეხება არ ვიგძენი თვალები გავახილე და ეგრევე ჩემს გვრრდით მჯფომს შევხედე რაღაცნაირად უხერხულად ვიყავი
-ნუ გერიდება ხელი ჩამჭიდე და ნაკლებად შეგეშინდება კაი? რაღაცნაირი არაამქვეყნიური ღიმილი აქვს ოდნავ თავი დავუკარი და მართლაც მშვიდადვიყავი ცოტახანში ასეჩუმად ჯდომა რომ მომწყინდა მე დავიწყე საუბარი
- მადლობა.
-არაფრის
- თქვენ ალბათ პირველად არ მგხავრობთ ხომ?
-კი ასეა ჩემ ნათესავებთან ვიყავი შარშან საფრანგეთში და ასეთუ ისე გამოცდილიმაქ პირველიფრენა რთულიადა მერე მიდის ლიწინით.
-იმედია თორე უკან რადაბრუნდება.
- ქვეყნის დასათვარიელებლად მიფიხართ თუ ვინმეათან სყუმრად?
-ორივე ერთად ჩემს ძმასთან მივდივარ მაგრამ თან ქვეყანას დავათვარირლებ.
-ეგ კაი მაგრამ რაგქვია ეგმაინც მითხარი ასე ოფიციალირადროარ მივმართოთ ერთმანეთს მე ალექსანდრე თაბაგარი ვარ
-სასიამოვნოა მე მარიამ ჯაყელი. ისდაც ჩაჭიდული ხელი ჩამორთმევაში ჩაგვეთვალა
-რამდენიწლისხარ მარიამ?
-17შენ?
-19ის. დიდხანს რჩენი საფრანგეთში?
-ნუ ჯერ არვიცი მოწვევა 17მაქ და თი მანამ არაფერიმოხდა დავჩები და შენ? ან ვისთამ მიფიხარ
-ჯერ არცმევიცი და ჩემდასთამ მივდივარ.
-აქ ცცოვრობს?
- ნუ მთლად მასე არაა აქ სახლიაქ მაგრამ ახლა რემონტშია და საქართველოში იყო გუშინ გაფრინდა ის საფრანგეთში თავის დაქალის სახლშია და მეც იქმომიწევს ცოტახნით დარჩენა კი მერიდება მაგტამ სხვარაგზამაქვს შენ სადრჩები?
-ჩემიძმაცხოვრობს აქ და პარიზთან მოშორებით რაღაც პატარა სოფელია და იქ ცხოვრობენ იქდავჩები.
-მოდი იცი რავქნათ შენი ნომერი მომეცი მე ჩემსას მოგცემ და გავიდეთხოლმე სადმე რათქმაუნდა თუგინდა.
-რავი რატომაც არა. უცებ გავცვალეთ ნომრები და გიორგისი კიდევ ერთხელ მადლიერი ვიყავი ფრანგული ნომერი როგამომიგზავნა რაიცი რახდრბაო მოკლედ ასე და ამგვარად ჩასვლამდე ცოტა ვილაპარაკეთ მერე ჩამეძინადა თვითმფრინავის დაჯდომამდე არც გამღვიძებია რომ გავიღვიძე და აზრზე მოვედი თვითმფრინავიდან ჩავეფით ბარგს დავხვფით ერთმანეთს დავემშვიდობეთ და სხვადასხვა მხარეს წავედით.
მთელი ათი წუთო ვეძებდი ჩემთვის საყვარელ სახეს მაგრამ რადგინდა იმდენიხალხი იყო ვერ ვპოულობდი და დარეკვა გადავწყვიტე მაგრამ თვალი მოვკარითუარა გიოს ისეთი რაზგონით წავედი ვისახსოვდა მორიდება ან უცხო ქვეყანა ეგრევე შევაფრინდი გიოს ხან ვიცინოდი ხან ვტიროდი ვეხუტებოდი და ვკოცნიდი
-როგორ მომნატრებიხარ ბოთე.
-ჩემი ფათუნა და პანდა ჩემთანაა ვაიმე გოგო ჩამენთხლა ჭაჭები ჩამო ძირს. ისევ ღადაობდა და მეკრიჭებოდა თავში წავითაქე და
-სურო კამეჩი მეძახო მაინც არ ჩამოვალ ვაიმე როგორ მომენატრეეეეეე ცუდადვარ ახლა შეგჭამ.
- მართლაცუდადგახდები ამდენი სიცილ ტირილით ჩამო ეხლა წავიდეთ და მერე თუგინდა 17მდე ტკიპივით მომეწეპე ან მერეც დაგიტოვებ თუმოგინდა.
თან თმაზე მეფერებოდა და თან მელაპარაკებოდა სიცილნარევიხმით.
-კაი ხო წამო. ჩამოვქვეითდი უცებ და ჩანთას ხელი დავავლე. წამო რაღას ელოდები
-ორიწუთი ერთ ადამიანს ვეძებ
-ვინარის?
- ვინ და...

P.S მოგესალმებით აბა რასიტყვით შეაფასეთ ეს ისტორია გავაგრძელო? ნუ ალბათ სათაურიდან გამომდინარე მიხვდებით მოვლენები რავითარებაში განვითარდება ეს ნაწილი მგონი ინტრიგას უფროგავდა მომავალში უფრო სხვაგანვითარებით დავბრუნდები თუ რათქმაუნდა დაგაინტერესებთ გთხოვთ დააფიქსიროთ თქვენი აზრი რადგან ეს ჩემთვის მნიშვნელოვანია