...
თვალებს ვახელ და ვხედავ ცას.. ფანჯარაში ვიყურები და ვხედავ როგორ ლამაზად მოდის თოვლი... მიუხედავად თოვლისა საკმაოდ თბილა ვწევარ და მინდა რომ სამუდამოდ ამ სიჩუმეს მივეცე,თუმცა რათქმაუნდა ეს ყველაფერი დიდხანს არ გრძელდება-რეკავს მაღვიძარა გაუთავებლად, არც კი ვიცი სადაა ტელეფონი ან რახდება, რატო რეკავს ეხლა ხომ არდადეგებია მალე კი დედაჩემი შემოდის ოთახში და სრულ არეულობას მიწყობს:
-გაიღვიძე ნია!-მეუბნება ის.
-რახდება დედა ვისვენებ დღეს
-ახალი ამბავი მაქ გხსოვს რო გეუბნებოდი ვიღაც მიყვარსთქო-გამაკვირვა დედაჩემის საქციელმა მამას ერთი წლის წინ დაშორდა და იმის მერე გაუთავებლად ხვდებოდა კაცებს მაგრამ სერიოზული არაფერი არ მომხდარა და ახლა რა ხდებოდა- ხოდა იცი მან ცოლობა მთხოვა და...არ დავამთავრებინე ისე დავიყვირე
-რა?? რას ქვია თხოვდები ?რას შვებიიი ?დარწმუნებული ხარ??
-კარგი ხო ნუ მომაყარე კითხები მე ის მიყვარს და მასაც ვუყვარვარ და გადავწყვიტეთ ერთად ცხოვრება რაარი ამაში გაუგებარი???
-მოიცა რაგადაწყვიტეთ???-რათქმაუნდა მიხაროდა დედაჩემის ამბავი მაგრამ ერთად ცხოვრება? ეს უკვე ზედმეტი იყო
-მისმინე არ მაქვს დრო უნდა გავიქცე კაბის საყიდლად ხვალ ვქორწინდები და გთხოვ ერთხელ მაინც იყავი ჩემ გამო ბედნიერი
-ანუ რა ესე გადაწყვიტე შენ და მე ამჯს გამო სკოლაც უნდა მივატოვო მეგობრებიც და საცხოვრებლადაც სხვაგან უნდა გადმოვიდე
-მისმინე პატარა ქალბატონო სანამ სრულწლოვანი არ გახდები ჩემი გადასაწყვეტია რას გააკეთებ და ჯობია ახლა უბრალოდ დამიჯერო ასე აჯობებს ახლა კი ადექი უნდა წავიდეთ
-ამ სახლში ყველა მე მეღადავება-დავიყვირე ხმამაღლა და საპირფარეშოში ჩავიკეტე

...
და აი ქორწილის დღეა დილიდან ჩემ ოთახში ხალხია დამტრიალებენ თავს მე როგორც მეჯვარე საგანგებოდ გამომასწყვეს ვარდისფერ წელზე მომდგარ ქვემოთ გაშლილ მუხლებამდე დეკოლტიან კაბაში და გამიშვეს ქორწილში, ყველაფერი ნორმალურად იყო რომ არა უცხო ადამიანის გამუდმებული მზერა ჩემმ მიმართ თითქოს ვიღაც თვალებით მჭამდა რამოდენიმეჯერ მეც შევხედე და ეს ყველაფერი უყურადღებოდ არ დაუტოვია ქერათმიან გრძელფეხება ქალს ჩემთან მოვიდა და მეუბნება:
-შევამჩნიე როგორ თვალებით ჭამ სანდროს
-ვისს??-გაკვირვებული ვეკითხები
-მისმინე არ ვიცი ვისი რა ხარ მაგრამ იცოდე რომ სანდრო ჩემი ბიჭია და არც დაიწყო მასზე ფიქრი
-უკაცრავად გიცნობთ?-გაკვირვებული ვეკითხები რათა სიტუაცია გავანეიტრალო გოგონამ კი ხელი გამკრა და ბიჭისკენ გაემართა რომლის მზერაც მწვავდა მთელი საღამო მოიცა ისაა სანდრო??? ნუ მოკლედ რამნიშვნელობაააქ....
-ჰეი ახალო?-მეკითხება ჩემკენ წამოსული ახლა სხვა გოგონა
-მე მეუბნები??
-ხოო გამარჯობა მე ნატა მქვია იცი ის გოგო ბოღმით სკება აშკარად სანდროს მოეწონე მას შენნაირები მოწონს: მაღლები გამხდრები ხუჭუჭა და რაც მთავარია წითურები(უი ხო გამომრჩა მე ვარ საშუალო სიმაღლის საკმაოდ გამხდარი გოგონა ჟღალი ხუჭუჭა თმით ძალიან ბევრი ჭორფლით, მწვანე თვალებით და სავსე წითელი ტუჩებით)
-გამარჯობა- ვუთხარი აშკარად პოზიტიურ გოგონას და გავუღიმე- მე ნია მაისურაძე ვარ...
-ნია??? შენ ხარ ახალი გოგო სკოლაში???
-როგორც ჩანს.. ისე სანდრო ვინაა??
-გოგონი სანდროს დაადგი თვალი??-ეჭვის თვალით შემომხედა გოგონამ და თან ჩაიცინა
-არა უბრალოდ დამაინტერესა...
-აჰამ კაი გასაგებია-ცინიკურად გაიღიმა შემდეგ კი მოყოლა დაიწყო- ეს სანდრო კანდელაკია,ქალაქის მერის შვილი და მესამე კურსელია და გოგოებიც და ზოგიერთი ბიჭიც კი მასზე გიჟდებიან(თვალი ჩამიკრა ნატამ) თუმცა შეყვარებული არ ყავს
თუ მის ორ დღიან "ნაშებს" არ ჩავთვლით- გაიცინა გოგონამ და გაგრძელებას აპირებდა თუმცა დაინახა როგორ მოდიოდა ბიჭი აქეთ და გაიწია.....