ნიკა და ანა სანაპიროზე ისხდნენ. ანას თავი ნიკას მხარზე ჩამოედო და ზღვას გაჰყურებდა, ნიკას კი ანა ჩაეკრა გულში და თმაზე ეფერებოდა.
- მენატრება ნიკა. ძალიან მენატრება
- მეც მენატრება ანა, ვიცი ისე არა როგორც შენ, მაგრამ....
- ჰო ვიცი- უპასუხა ანამ- სული მეწვის ნიკა გესმის სული გული მტკივა აღარ შემიძლია ამ მობატრებით ცხოვრება მიჭირს. 1 წელია რაც დედაჩემი ჩემთან აღარაა. დამტოვა....
- ხომიცი რომ არ მიუტოვებიხარ. ის ყოველთვის სენთანაა. ზემოდან გიყურებს ხომ იცი
- ვიცი მაგრამ ვერ ვუძლებ და ვერ ვეგუები იმას რომ ჩემთან აღარა. დღეს უკვე 1 წელი გახდა მისი სიკვდილიდან და ასე მგონია საუკუნეა გასული
- ფერია გთხოვ ნუ ტირი ხომიცი შენი ცრემლების გარდა ყველაფერს ავიტან. არ მიყვარს ასეთს რომ გიყურებ
- ნიკა მინდა ცოტახანი მარტო ვიყო
- კი მაგრამ აქ მარტოს ვერ დაგტოვებ
- მალე მივალ გპირდები
- მანქანაში რომ დაგელოდი?
- არა გთხოვ. ჯერ ადრეა და 1 საათში დავბრუნდები ალბათ ცოტას გავისეირნებ. სასაფლაოდან რაც წამოვედი უფრო ცუდად ვარ და გასეირნება მინდა
- კარგი მაგრამ იცოდე თუ ცუდად იქნები..
- ჰო აუცილებლად დაგირეკავ
ნიკამ ანას ჩაეხუტა და წავიდა ძალიან კი უჭირდა საუკეთესო მეგობრის ასე მარტო დატოვება მაგრამ იციდა რომ მარტო ყოფნა უნდიდა ანას.
სანაპიროს მიუყვებოდა და ცრემლები თავისუთ მოდიოდა. არუნდოდა ნიკასთან ტირილი და ამიტომაც გაუშვა ის ხომ მის სისუსტეს არავის აჩვენებდა ( რათქმაუნდა ნიკას გარდა რაც დედა გარდაეცვალა ნიკა სულ მის გვერდით იყო ძლიერი მეგიბრობა ჰქონდათ. ისეთი რომ მათ შორის დამალული არაფერი იყო) მერე დედის სიკვდილი დაუდგა თვალწინ და მუხლებზე ჩაიკეცა ირგვლივ არავინ იყო ზამთარი ახლოვდებოდა და ამიტომ ზღვის ნაპირი დაცარიელებული იყო და ბოლო ხმაზე ატირდა
- არაააააააა. რატომ? რატომ მიმატოვე დედა? ასე რატომ მომექეცი შენს გარდა ხომ არავინ მყავდა
ბევრი იტირა და ბოლოს სახლში წავიდა. მამა არ ყავდა ადრეულ ასაკში მიატივა არც კი ახსოვს ანას. დედის გარდაცვალების შემდეგ მხოლოდ უფროსი ძმა დარჩა გიორგი. გიორგი 24 წლის იყო სწავლა უკვე დამთავრებული ჰქონდა და კომპანიაში მუშაიბდა მენეჯერად საკმაოდ კარგ პოზიციაზე. ანას და გიოს შესანიშნავი დაძმობა ჰქონდათ და დედის გარდაცვალების შემდეგ ერთმანეთს უფრო უფრთხილდებოდნენ. ახლაც ანას თან იმიტომ არ იყო რომ სამსახურში ძალიან დაკავებული იყო. ანა 17 წლის იყო. წაბლისფერი საშუალო სიგრძის თმა ჰქონდა. თაფლისფერი თვალები ჰქონდა და საშუალო სიმაღლის იყო. სულ სპორტული სტილით დადიოდა და არ უყვარდა კლასიკური ტანისამოსი მაგრამ ზოგჯერ იძულებული იყო ისიც ეტარებია. სახლში მივიდა ნიკას დაურეკა და უთხრა რომ უკვე სახლში იყო და მაშინვე დაიძინა ისეთი დაღლილი იყო თან აღარ უნდოდა რამეზე ფიქრი და გადაწყვიტა დაეძინა


...............

-სანდრო დავლიოთ რა შენც გულს გადააყოლებ
- კარგი დათა
- მე მოვიტან სასმელს- თქვა ლუკამ
- კარგი რა სანდრო 1 კვირაა დაშორდი სალომეს და კიდევ ვერ ხარ ძველებურად. თან უკვე აღარ გიყვარდა და სხვა ბიჭთან ერთად რომ დაინახე მოგეცა მიზეზი რომ შენ დაშორებოდი და მასაც გული არ ეტკინებოდა თუ უკვე სხვა უყვარდა და ამაზე რატომ იშლი ნერვებს?- უთხრა დათამ
- მართალი აღარ მიყვარდა მაგრამ ვერ ვიჯერებ რომ სხვა უყვარდა და მე არ ვიცოდი მატყუებდა და სიმართლეს არ მეუბნებიდა
- მთვარია ახლა იცი და ერთადაც აღარ ხართ- უთხრა ლუკამ
- ჩვენ გაგვიმარჯოს სანდრიკა- უთხრა ლუკამ
- გაგვიმარჯოს და ხომ გითხარი მაგ სანდრიკას ნუ მეძახი თქო
- ისე მაგარია სანდრიკა ხალხში ხოარ გეძახით რა რა მოხდა- უთხრა დათამ
- დამიძახებთ და სად გამასწრებთ
- მუდი ჰო მიდი დალიე- უთხრა ლუკამ
ბიჭბი სვამდნენ და ისე გახდა 2 საათი ვერც მიხვდენენ ბოლოდ ისევ სანდრომ შეამჩნია და ბიჭებს დასაძინებლად მოუწოდა. და ასე სამივე აუყვნენ კიბეს. დათა და ლუკა ძმები იყვნენ დათა 19 წლის იყო ცოტათი ქერა და ცისფერთვალება საკმაოდ მაღალი და სიმპატიური როგორც სანდრო და ლუკა. ლუკას შავი თმები ჰქონდა და შავი თვალები არც ამას აკლდა სიმპატიურობაეს კი 21 წლის იყო. აი სა დრო კი საკმაოდ მაღალი იყო წაბლისფერი თმა ჰქონდა და მომწვანო ტვალები მთლად მწვანეც არ იყო მოკლედ ვერ მიხვდებიდა კაცი რაფერის იყო მისი თვალები. ისე გოგოებს კი ეკეტებოდათ ჭკუა მის თვალებზედა. სანდრო 22 წლის იყო და წელს ასრულებდა სწავლას საკმაოდ შეძლებული ოჯახიდან იყო ამიტომ თბილისში სახლი ჰქონდა და აქვე სწავლობდა ლუკა და დათა სანდროს მეგობრები იყვნენ და რახან ესენიც თბილისში სწავლობდნენ სულ ერთად იყვნენ ხოლმე.

................

დილით გვიან გაიღვიძა ანამ როგორც ყოველთვის. ზაფხულის არდადეგები ახლახანს იყო დაწყებული და ძილისთვის წინ სამი თვე ჰქონდა. კარზე კაკუნი იყო ადგა და კარები გააღო.
- ანუკ შენ რა ახლა გაიღვიძე?
- ჰო ლიზ რა ხდება?
- რაუნდა ხდებოდეს არ შეიძლება ისე მოვიდე
- რათქმაუნდა შეიძლება ისე გკითხე
- დღეს ჩემი მამიდაშვილის დაბადებისდღეა
- ვა მართლა რომლის?
- ლაშასი
- მიულოცე ჩემს მაგივრად
- შენ თვითონ რომ მიულოცო დღეს რას იტყვი ჰა?
- მე? რას გულისხმობ?
- მეხომ უნდა წავიდე დაბადებისდღეზე რესტორანში იხდის და მარტო წასვლა მეზარება და იქნებ შენც წამოხვიდე რას იტყვი?
-არა ლიზუ მე რამინდა მანდ.
- გთხოვ რა არ მაწყენინო
- არა ლიზ თან ჩემი ძმა არ გამომიშვებს საღამოს მარტო რესტორანში ნუ გავიწყდება რომ ჯერ 17 წლის ვართ
- მე ვთხოვ შენს ძმას ჰო მართკა უკვე წავიდა სამსახურში?
- არა დღეს ისვენებს. ძინავს
- ჰოდა რომ ადგება მე ვეტყვი
- რაუნდა მითხრა ლიზა? - გაისმა გიოს ხმა მისაღებში
- არაფერი გიო რაუნდა გითხრას ბოდიალობს ეს როგორც ყოველთვის ხომიცი?- ანა შეეცადა არ მიმხვდარიყო გიო მაგრამ ლიზა ხომ ენას არ აჩერებდა
-რა და გიო და დღეს ჩემი მამიდაშვილის ლაშას დავადებისდღეა რესტორანში იხდის და მარტო წასვლა რახან მეზარება იქნებ ანაც წამოვიდეს ჩემთან ერთად. ლაშას ხომ იცნობ არა?
- ლაშას კი ვიცნობ მაგრამ ანა ვერ წამოვა ღამით რესტორანში რა უნდა იმდენი დებილი დადის
- ანუ მარტომ გინდა წავიდეს?
- შენი ნათესავები ხომ იქნებიან
- კი მაგრამ მე ანასთან ერთად მინდა თან ანაც გულს გადააყოლებს ხომ გესმის?
გიო დაფიქრდა ამაზე და უთხრა
- ერთი პირობით
- ღმერთი როგორ მიყვარხარ გიო შენარიცი - კისკისით უთხრა ლიზამ და გაიქცა და ჩაეხუტა გიოს ბიჭს გაეცინა და თვითინაც ჩაეხუტა. - რა პირობით?
- რა პირობით და მე მიგიყვანთ იქ მე წამოგიყვანთ ყოველ ნახევარ საათში დაგირეკავთ და რომ არ მიპასუხოთ რომელიმემ გეფიცები ჩემი ხელით მოგკლავთ კრივეს - ღიმილით უთხრა გიომ
- კარგი ასე იყოს უთხრა გახარებულმა ლიზიმ
- მადლობა გიო ამჯერად ამოიღო ხმა ანამ
- არაფრის საყვარელო უთხრა დას გიომ და თან ჩაეხუტა
- აბა ანა წამოდი ტანსაცმელი უნდა შევარჩიოთ - უთხრა ლიზიმ
- გამომწვევია რაფერი ჩაიცვათ ხომ იცით - არმინდა დღეს ვინმეზე ცხვირ- პირის გაერთიანება- უთხრა გიომ და მისი ნაცრისფერი თვალებით შეუბღვირასავიტ გიგოებს
- კარგი ძმაო კარგი
ლიზი და ანა კლასელები იყვნენ და ახლო მეგობრებიც. მართალია ლიზასთან ისე ახლოს არ იყო როგორც ნიკასთან მაგრამ ლიზაც ძალიან უყვარდა ანას. ლიზაც ლამაზი გოგონა იყო ქერა და ცუსფერთვალება. ოთახში ავიდნენ და ლიზამ დაიწყო ანას კარადაში ქექვა და შესაბამისი ტანსაცმლის მოძებნა.