ცოტახნით დავისვენეთ და შემდეგ გეზი ქუთაისის აეროპორტისკენ ავიღეთ. საჭესთან სანდრო დაჯდა, სიძე-პატარძალს ხომ ვერ შევაწუხებდით და თან წინ კიდევ დიდი გზა ჰქონდათ, ამიტომ უნდა დაესვენათ. მთელი გზა სანდროს ვართობდი, რომ არ ჩაძინებოდა
-აქ დარჩენაზე კინაღამ დავფიქრდი შენი იდეალური იდეა, რომ გავიგე (ლილე)
-დარჩით მერე, რაგინდათ პარიზში დავიჯერო უფრო კარგად გაერთობით? სადაც მე არვარ იქ ვერ გაერთობით, კაი ხო.. ცოტა მშურს (მე)
-რატო გშურს.. მეგობრები, შეყვარებული, მზე, ზღვა, გართობა, სასტუმრო, საუნა, აუზი და ა.შ
-შენ მგონი მართლა დაფიქრდი დარჩენაზე (სანრო)
-ძალიან რომ მიყვარხართ მაგიტომ (ლილე)
-ჩვენც ძალიან გვიყვარხარ (მე)
-დეა და ლაშა უკან მოდიან? ვეღარ ვუყურებ (დემეტრე)
-არა გაგვასწრეს (სანდრო)
ბევრი ვიარეთ თუ ცოტა მივედით აეროპორტში. მისვლიდან რეგისტრაციაც მალევე დაიწყო, ხვევნა-კოცნით გავაცილეთ და გავუდექით ისევ გზას.
-მე დავჯდები საჭესთან დაღლილი იქნები (მე)
-არაუშავს
-გამოუძინებლები ვართ და არმინდა, რომ ჩაგეძინოს
-კარგი მაშინ 2-3 საათი დავისვენოთ
ქუთაისში გავჩერდით, გემრიელად ვჭამეთ და დავისვენეთ, ცოტა წავუძინეთ კიდეც. მართალია აქამდე ასე ადვილად ჩაძინებას ვერ ვახერხებდი, თუმცა სანდრო ჩემზე მომაჯადოებლად მოქმედებდა და 5 წუთში უკვე სიზმრებს ვხედავდი. საოცრად მოქმედებდა ჩემზე მისი გულისცემა, მისი სურნელი და ხელები, რომლებიც ჩემს თმაში დაბორიალებდნენ.
-აბა როგორ გრძნობთ თავს გვრიტებო ახალ ამპლუაში? (მე)
-ძაან რომანტიკულად (დეა)
-საერთოდ არ ელოდი? ვერ ხვდებოდი ვერაფერს?
-აუ ვერა, ყვავილები რომ გადმომცა ლილემ ძალიან დავიბენი და გონს ვერ მოვედი, ვერმივხვდი რახდებოდა მანამ სანამ ბეჭედი ჩემს ხელზე არ აღმოჩნდა
-კიდე შოკში ხარ ხო?
-კი შოკში ვარ, უბედნიერესი, მეცხრე ცაზე ვარ და ვარსკვლავებს ვეთამაშები (იცინის)
ცოტახანი კიდევ გავჩერდით ქუთაისში, შეძლებისდაგვარად დავისვენეთ და გავაგრძელეთ გზა ბათუმისკენ.
-სან
-ჰოუ
-თბილისში როდის უნდა წახვიდე?
-2 კვირაში
-აუ
-რაიყო?
-ცოტაა, რაარი 2 კვირა
-შვებულება ეგრე მაქვს ბარბი
-მთელი აგვისტო თბილისში უნდა იყო ანუ?
-ხო ეგრე გამოდის.. შენ აქეთ აპირებ დარჩენას?
-სავარაუდოდ ხო, სწავლას 14 სექტემბერს ვიწყებ და ან აგვისტოს ბოლოს ან სექტემრის დასაწყისში ჩამოვალ თბილისში
-ცუდია შენს გარეშე 1 თვე..
-სამაგიეროდ მერე დეკემბრამდე სულ შენთან ვიქნები
ბათუმში ჩავედით.. მთელი დღე სასტუმროში ვნებივრობდით კარგად დავისვენეთ, გამოვიძინეთ და განვიტვირთეთ. ლილე და დემე მშვიდობით ჩაფრინდნენ და დაბინავდნენ.. ჩვენ კი საღამოს ბათუმის ბულვარში გავისეირნეთ. მეორე დღეს ადრიანად გავიღვიძეთ და გავედით სანაპიროზე. ძალიან ცოტა ხალხი იყო და წყალში თითქმის არავინ რადგან ციოდა.. ზღვა.. ზღვა იყო საოცრად მშვიდი და ლურჯი! მისი ხმა მამშვიდებდა.. ზღის სუნი..! ხარბად ჩავისუნთქე და ზღვის სასიამოვნო სურნელით ავივსე ფილტვები.. დაუფიქრებლად შევცურე წყალში, ჩემს ირგვლივ ვერავის, ვერაფერს ვამჩევდი და არც არაფრის ხმა მესმოდა.. მთლიანად მასში ჩავიძირე და ჩავიკარგე.. დავრჩით მხოლოდ მე და ზღვა! მივცურავ და უკიდეგანო ზღვას დასასრული არუჩანს. თითებს შორის მსიამოვნებდა ზღვის ტალღები. მსიამოვნებდა როდესაც ფეხებქვეშ მხოლოდ ზღვას ვგრძნობდი!! რაც უფრო შორს მივცურავდი უფრო მეტ სიმშვიდეს და თავისუფლებას ვგრძნობდი.. შემდეგ კი უბრალოდ გავჩერდი და გავყურებდი უსასრულო ჰორიზონტს! ამ დროს მუდამ მეუფლებოდა სურვილი ზღვის გადაცურვისა..! როდესაც ცურვით გული ვიჯერე და დავიღალე ამოვედი სანაპიროზე. ხალხი უკვე ბლომად იყო და მზესაც კარგად გამოენათებია, აშკარად საკმაო დრო გავატარე წყალში.
-არვიცოდი ასე ძალიან თუ გიყვარდა ზღვა (დეა)
-არსებობს ადამიანი ვისაც შეიძლება ზღვა არუყვარდეს? (მე)
-ძალიან ბევრი (ლაშა)
-იმდენად მიყვარს ზღვა, რომ ვერ წარმომიდგენია ეგ
-ჩემი პატარა დელფინი ხარ (სანდრო)
-ეს პატარა ყველგან რომარჩააკვეხო არშეგიძლია?
-არა!
-დღეს სადმე გავერთოთ, ხოუნდა ავღნიშნოთ თქვენი გაბედნიერება(მე)
-ძალიან კარგი აზრია (ლაშა)
-კარგი მაშინ საღამოს აღარ ჩამოვიდეთ და ახლა შედარებით დიდხანს გავჩერდეთ, ზაგარი მინდა (დეა)
-ხო მეც, ასე ფითქინა როვარ არმომწონს (მე)
-რა ფითქინა ხარ გოგო ნუგადამრევ, აბა მე რაღა უნდა ვთქვა!
-ხო შენ ნამეტანი ხარ, ჯობს დამცავი წაივა, თორე შეიბრაწები
-ხო ეგ კარგი გამახსენე
მზის თბილი სხივები ჩემს ჯერ კიდევ სველ სხეულზე მსიამოვნებდა. თვალები დავხუჭე და ვცდილობდი ბოლომდე შემეგრძნო ეს დრო.. ხარბად ვისუნთქავდი ზღვის სუფთა ჰაერს და ყურში ჩამესმოდა მისი სასამოვნო ხმა.. მშვიდად ვსუნთქქვდი და თავს ზედმეტად მსუბუქად ვგრძნობდი! მოულოდნელად თმაზე ალექსანდრეს ნატიფი თითები ვიგრძენი, შემდეგ სახეზე.. ამას ისე ნაზად აკეთებდა, ისეთი ფრთხილი იყო.. გული გამალებით ამიძგერდა!! თვალები გავახილე და მისი მომღიმარი სახე დავინახე, მეც უნებურად გამეღიმა.. ისეთ სითბოს და ბედნიერებას ვხედავდი მის თვალებში, მეც ვბედნიერდებოდი. ღმერთო ჩემო, ძალიან მიყვარდა ეს ადამიანი!!!
-შენი ლამაზი სახე, თვალები, ცხვირი და დალალები კიდევ უფრო ლამაზია მზის ქვეშ (სანდრო)
ვიღიმი და მეტს ვერაფერს ვაკეთებ!!
-აუუ როგორი საყვარლები ხართ, ამეტირება ახლა ოღონდ მართლა! (დეა)
-გოგო შენ ყველანაირი რომანტიკა უნდა ჩაგვიშალო? (მე)
ვიცინი და ქუდი გავუქანე
-აუუ sorry
-ამ ერთხელ გაპატიებ
კვლავ გავაგრძელე მზეზე ნებივრობა.. მუსიკებს ვუსმენდი და სანდროს ვუყურებდი, მის თითოეულ ნაკვთს შევისწავლიდი..კულულა თმები, საოცარი თვალები, გრძელი წამწამები, კურნოსა ცხვირი, სავსე ტუჩები... ყველაფერი მიყვარდა მასში, მთლიანად მიყვარდა ეს არსება!! გაგიჟებას ვიყავი! ჯანდაბა!! ვერასდროს წარმომედგიმა თუ შემეძლო ასე ვინმეს შეყვარება. სიყვარულისგან ვიყავი გაგიჟებული!!!
ცოტახანი კიდევ გავჩერდით და როცა უკვე ძალიან დაცხა სასტუმროში დავბრუნდით. გადავივლე, მოვწესრიგდი. შუადღეს კი ყველანი ერთად წავედით სასადილოდ.. სანამ შეკვეთას ველოდით, მანამდე ლილის და დემეს დავურეკეთ. მათი ვოიაჟის შესახებ გვიყვებოდნენ. დასეირნობდნენ პარიზის ლამაზ და დახვეწილ ქუჩებში, პირველივე დღეს მოუნახულეს დიდებული ეიფელის კოშკი. დღეს კი პარიზის მერია, პარიზის ღვთისმშობლის ტაძარი, ორსეი, საღამოს ალექსანდრეს ხიდი ჰქონდათ გეგმაში.. ასევე რა თქმა უნდა გეგმაში ჰქონდათ: ლუვრი, ვერსალი, ტრიუმფალური თაღი, ტუილერის ბაღი, ელისეის მინდვრები, ლუქსემბურგის ბაღი, სენტ-შაპელი, გალერია ვივიენი, მონმარტი, დისნეილენდი.. ბევრი ღირსეშანიშნაობის ნახვა სურდათ და გეგმაში ჰქონდათ, რომ ყველაფერი მაქსიმალურად ენახათ, იქ 10 დღით იყვნენ და ამიტომ დრო საკმარისად ჰქონდათ.. მოკლედ და კონკრეტულად აღფრთოვანებულები იყვნენ და უბედნიერესები!!!
გემრიელად ვისადილეთ, შემდეგ კი ცოტა ფეხით გავიარეთ კალორიების დასაწვავად. საღამოსთვის ჯინსის შორტი და თეთრი ტოპი ჩავიცვი, თმა კი სანახევოდ ავიწიე. ერთ-ერთ კაფე ბარში წავედით. შესანიშნავი გარემოთი, გემრიელი კერძებით და სასიამოვნო მუსიკით. დავლიეთ, ბევრი ვიცეკვეთ და მოკლედ დრო მშვენივრად გავატარეთ. სასტუმროში გვიან დავბრუნდით და მისვლისთანავე ჩვენს ოთახებში გავნაწილდით. მაშინვე ლოგინში გავიშხლართე, თუმცა არმეძინებოდა ამიტომ instagram-ის სქროლვა დავიწყე.. კარზე კაკუნია, სანდრო იყო, ნეტა ამ დროს რაუნდოდა?!
-შემომიშვებ?
-შემოდი მაგრამ ასე გვიან რატო დამადექი აქ?
-მომენატრე
-1 საათის წინ არ დამემშვიდობე?
-1 საათი ბევრია
-სიყვარულის ბუშტი რატო გაგისკდა
-ხოიცი როგორ ძალიან მიყვარხარ და ხოიცი რომ სულ მენატრები, როცა ჩემთან ხარ მაშინაც კი
-ანუ ახლაც გენატრები?
-ხო კი, ზუსტად
-წადი ახლა და მაცადე ძილი, ხვალ ადრე უნდა ავდგეთ
-მაგდებ?
-კი გაგდებ
ღიმილიანი სახე უცებ დაუსერიოზულდა, შემდეგ ალმაცერად გამიღიმა, უფრო მეტად მომიახლოვდა და მოულოდნელად დაეწაფა ჩემს ტუჩებს, მეც იმავეთი ვუპასუხე. შემეგ კი თვალებში ჩამხედა და ჩემი სახე ხელებში მოიქცია.
-იცი რა მიყვარს კიდევ შენში?
-რა?
-ყოველ ჩემს მოახლოებაზე, შეხებაზე, კოცნაზე და თუნდაც მიყვარხარის თქმაზე მაშინვე რომ წითლდები და გული გამალებით რომ გიცემს!!
-საზიზღარი ხარ
-ვერვიძინებ და შეიძლება, რომ შენთან დავრჩე?
-კარგი ამ ერთხელ! თუმცა ძალიანაც ნუ გაგიტკბება...

P.S პატარა თავისთვის მომიტევეთ, მეტი ვეღარ დავწერე. უნივერსიტეტში გამოცდები მაქვს და ვეღარმოვახერხე.. მიყვარხართ ძალიან და თითოეული თქვენი კომენტარი ძალიან მახარებს და დიდიი სტიმულია ჩემთვის! ამიტომ ძალიან გთხოვთ, რომ არდაიზაროთ და დამიკომენტაროთ