მელანო ადექი,მელანო...მოიკრიბე ძალები!შენ ეს შეგიძლია!შენ ამას შეძლებ...თუმცა არა...არ შემიძლია...არ შემიძლია ადგომა...მიშველეთ!დედა!მამა!კარგი მელანო...აბა1...2...3...
და აი ასე ვდგები ახალი წლის არდადეგების შემდეგ ლოგინიდან...არ მინდა სკოლა...კიდევ ერთი დღეც მინდა სახლში...მაგრამ ვინ გაცლის!აბაზანაშI შევდივარდა შხაპს ვიღებ.ეს ცოტათი მაფხიზლებს.
აბაზინადან გამოსვლის შემდეგ ტანსაცმლის არჩევას ვუნდები ძაან დიდ ხანს.თავიდან ვფიქრობდი ჯინსებს და ჰუდს ჩავიცმევ-მეთქი თუმცა შემგედ გადავიფიქრე რადგან გარეთ ყინვა მელოდა,ამიტომ შავი შარვალი და წითელი სვიტრიო ავარჩიე.
თმებს მარტივად მივხედე,პროსტა ფენით გავიშრე.
სახეზე კრემი წავისვი,ჰაილაითერი და წენი.
სუნამო დავისხი,საკმარისად დათბილული ბოტასები ამოვარჩიე და კიბეზე ჩავედი.
-მე მაინც მგონია შეყვარებულია...ოჰ როგორ ხარ მელიავ?-მელას მარტო მამაჩემი მეძახის...არ ვიცი რატო მეძახის ასე...-როგორ გეძინა?
-კარგად მა...-ვიტყუები...3 საათამდე თვალი არ მომიხუჭავს. დიდ თეთრ მაგიდასთან ვჯდები.სამზარეულოდან ძალიან ლამაზად გამოწყობილი დედა გამოდის.აი თურმე ვის ესაუბრებოდა მამიკო.
-მამა,ვისზე ამბობდი შეყვარებულიაო?-ძალიან კარგად ვხვდები ვისზეც თუმცა მაინც ვეკითხები
-ერთი გოგოა მელანო ქვია...-მიღიმის მამიკო
-და საიდან დაასკვნეს მისმა მშობლებმა რომ სეყვარებული?-მალევე ვეკითხები.ვერ ვხვდები რატომ გონიათ ჩემს მშობლებს რომ ვინმე მიყვარს?
-გონება აქვს ძალზედ გაფანტული-იმანჭება მამა...ამის ატანა აღარ შემიძლია!ყოველი დღე ამით იწყება!
-მე წავედი!კარგად მამა!-ლოყაზე ვკოცნი მამაა-კარგად დედი-იგივენაირად ვკოცნი დედასაც.ჩანთას ხელს ვკიდებ და გარეთ გავრბივარ.



-მელანოოოო!-ნაცნობი ხმაა...უი ალექსი!-მელანო დამიცადე რა!
-ალექს როგორ ხარ?-ვეხვევი ძლიერად მონატრებულ მეგობარს.უცნაური სუნი ასდის.-ალექს შენ ხომ სუნამოები არ გიყვარს?
-ვიცი მაგრამ დღეს გადავწყვიტო...-იბნევა.ვხვდები რაშიცაა საქმე!ეს გოგო სულ გადარევს ამ ბიჭს!ალექს პირზე სულ ნიტა ნიტა აკერია...
-ხო კარგი კარგი წამო...


სკოლის ჭიშკრამდე გაუთავებლად მელაპარაკებოდა როგორ გაატარა ახალი წელი.სკოლის ჭიშკართან რატომღაც გაჩერდა,გაშტერდა და რიმილი დაეტყო.მის მზერას თვალი გავაყოლე.ნიტას უცქერდა.ვაუ!დღეს რა ლამაზი იყო!ალექს გამწარებული უქნევდა ხელს!შემდეგ მისკენ გამოექანა და ძლიერად ჩაეხუტა!კარგით ბარტყებო მე წავედი!

სკოლაში შევედი.იქაურობა ისევ ისეთი იყო.მესამე სართულზე ავაღწიე თუ არა ვიღაცამ მომწერა.ელე იყო...რა უნდოდა,სკოლაში ვერ მნახავდა?
"მეც მომენატრე"
...რა?მომენატრეო?მოიცა რამე გამომრჩა?რამე ვუთხარი და არ მახსოვს?
წერილი მალევე წაიშალა...ალბათ მიხვდა შეცდომას...თუმცა საინტერესოა, ვის წერდა?
ისე გავერთე ელენეთი რომ წინ გახედვა დამავიწყდა...ვიღაცას შევეჯახე...ჩემზე მაღალი იყო...სახე კარტგად ვერ გავარჩიე თავიდან...შემდეგ ნელ-ნელა მაღლა ავიხედე და დავინახე ბიჭი...დაახლოებით ჩემი ასაკისა...
-უკაცრავად...-მითხრა დაბალი ხმით.მისმა ხმამ რაღაცნაირად გამათბო...მთელი სხეული ბედნიერებით იყო აღსავსე.პასუხის გაცემა დამავიწყდა.ასე ვიდექი პირდაღებული...შემდეგ რაც პირველი მომადგა პირზე ის ვუთხარი
-მეც მომენატრე...-არააა!!!ელეს მონაწერი გავუმეორე!რა დაგემართა მელანო!ცოტა გაკლია ხო?სხვა რამის თქმას ვეღარ ვახერხებ...ასე ვდგავარ...
-მოგენატრე?ვიცნობთ ერთმანეთს?მე ახლახანს გადმოვედი აქ.მგონი ვიღაცაში გეშლები...-მპასუხობს სრული თავდაჯერებულობით...ოდნავ არ სჩანს დაბნეული
-მგონი შეყვარებულია...-ვამბობ ხმადაბლა თუმცა გარკვევით თუმ...მოიცა რა!!!ისევ რაღაც უაზრობა წამოვროშე!ასეთი დაბნეული თვალებით ვუყურებ...
-მგონი-მპასუხობს და სახე ახლოს მოაქვს...შემდეგ მშორდება და მიდის...
დებილი ვარ!


გეოგრაფიამ რა იბოდიალა არ ვიცი...მთელი გაკვეთილი მასზე ვფიქრობდი...რა ვქნა ეხლა?ეხლა როცა შეყვარებული ვარ?აქამდე შეყვარებული არასოდეს არ ვყოფილვარ და სულ მიკვირდა რატომ დადიოდა ალექსი ასეთი დაბნეული...ახლა ასე ვარ მე...
ზარი დაირეკა...ეხლა სპორტი გვაქვს...როგორც ყოველთვის ფეხბურთს ვითამაშებ და გულს გადავაყოლებ...


არაფერი არ გამომიცვლია ისე გავვარდი ფეხბურთის მოედანზე და ჩავდექი კარში...ვიღაც პარალელებს ვეთამაშებოდით...სახეებს არ დავკვირვებულვარ,მხოლოდ ერთი ბიჭიმა მიიქცია ჩემი ყურადღება...სახეზე დავაკვირდი და...არა!!!ის არის!ის დერეფნის ბიჭია!ვაიმე რა ვქნა?თამაში სადაცაა დაიწყება მე კი პანიკაში ვარ!მთელ ძალები უნდა მოიკრიბო მელა!დაწყნარდი და...


დიდხანს ვთამაშობდი და შემდეგ მივხვდი...შემცივდა!ეს უაზრო სვიტრი არ მათბობდა!კანკალი დამეწყო და ტუჩები გამილურჯდა,თუმცა!ფეხბურთი მერჩივნა!ვაიმე როგორ მცივა!მელანო მისმინე შენ ამას უნდა...
და დავინახე ბურთი აქეთა პლანზე როგორ გადმოიტანეს...დაცვა სადა მყავს?ბურთი იმ უცნობს მოაქვს...წინ მოიწევს...შემდეგ მხედავს...თავიდან გაკვირვებულო ჩანს...შემდეგ ბურთს ძლიერად ურტყავს...
მოდი აქ დრო ცოტა ხნით შევაჩეროთ მელა!მისმინე გოგონი!ბურთი უნდა მოიგერიო!გასაგებია?მის თვალში სუსტი არ უნდა გამოჩნდე!მითუმეტეს 2-1 ჩვენს სასარგებლოდ და ბურთს თუ გაგიტანს ქულები გათანაბრდება და მოგებული გუნდი ვერ დარჩება...თუმცა ბურთის მოგერიება თითქმის შეუძლებელია...თითქმის...
სადღაც შორს ვხვტები!გული საშინლად მიფეთქავს...მიშველეთ!!და მე...მე...მე ...ეს...ბურთი მოვიგერიე!არის!!!
მთელი კლასის ბიჭები მეხვევიან...მადლობა ღმერთს!!მიხარია თუმცა მაკანკალებს...
ბავშვები მშორდებიან...თუმცა ის იქ რჩება...ჩემსკენ მოდის...რაუნდა ქნას?უნდა მცემოს?მიშველეთ!!!მაგრამ...
-ჰეი გცივა?-მეკითხება ისევ დაბალი ხმით
-კი...-ვეუბნები გაურკვევლად!მელანო!რატომ არ შეგიძლია ძალები მოიკრიბო?
-აჰა ჩემს ჰუდს მოგცემ მე არ მცივა...-ცდილობს ჰუდი გაიხადოს თუმცა მელანო შე ეს შეგიძლია...ახლავე ადგები და ეტყვი რომ წავიდეს!
-მადლობა...დიდი სიამოვნებით ავიღებ...-მოიცა მელა!!!რა გჭირს???მიშველეთ ვიღაცამ...გაიხადა ჰუდი და...ეს ხომ კარგადაა?მოკლემკლავიანი მაიკა აცვია!
-აიღე მელა...-მეუბნება ხმადაბლა...
-სულ მთლად გაიყინები-..ვეუბნები ხმადაბლა...თუმცა წარბს არ წევს მაღლა
-ამტანი ბიჭი ვარ...თანაც ბოლოა...ბოლო გაკვეთილია...კლასში კიდე კურტკა მაქვს
-მაშინ მადლობა...-მელა!დაუბრუნე ეს რათაც უკან...თუმცა არა...ის ისეთი რბილია...

მერე ღარ მახსოვს რა მოხდა...აზრზე ეზოში მოვედი...მისი ჰუდი უკვე მეცვა...შესანიშნავი სუნი ჰქონდა...ჩვენს საუბარზე ვფიქრობდი და უცბად გამახსენდა!მოიცა ჩემი სახელი საიდან იცოდა?რა?მოიცა მელანო!!რა ხდება ღმერთო!
ზუსტად მაშინ გამოვიდა სკოლიდან...ახლოს მივედი...ხელი მაჯაზე მოვკიდე...ეხლა არ უნდა დაიბნე მელა!
-მისმინე...-მეტს ვერაფერს მოვაბი თავი
-მოხდა რამე?-მეკითხება დაბალი ხმით.
-ჩემი სახელი...საიდან..შენ..სპორტზე...საიდან...-რა მჭირს?:(
-ააა.შენი სახელი საიდან ვიცი?
-კი...აი ეგ...
-გავიკითხე და...როცა გოგო მოგეწონება ეგრე იცის...-რაო?გოგო რომ მოგეწონებაო?მოვწონვარ?ახლაღა შევამჩნიე ხელი მაჯიდან როგორ ჩავაყოლე დაბლა დაბლა და ხელის გულზე მოვკიდე...გავთბი...
-კარგი...მაშIნ...კარგად...-არ დაძრულა...მიყურებდა...უბრალოდ მიყურებდა...-არ...წახვალ?
-ხელს თუ გამიშვებ კი...-მეუბნება ხმადაბლა...გველ ნაკბენივით ვაშორებ ხელს...ვტრიალდები თუმცა ახლა ის მკიდებს ხელს და მეუბნება-სახლამდე მიგიყვან...მანქანით ვარ.
-კარგი...-და ასე მივდივართ მის მანქანამდე ხელ ჩაკიდებულები.მანქანაშI ვჯდები,ღვედს ვიკრავ და ვგრძნობ ხელს ისევ მკიდებს...-ამას რატომ აკეთებ?
-რას?-მეუბნებ ხმადაბლა
-ხელები...
-ააა...პროსტა თბილი ხარ...მსიამოვნებს...
-მეც...-არ ვტყუი...მართლა მსიამოვნებს მისი ხელი...

ასე მივდიოდით მთელი გზა...ხელჩაკიდებულები...მისამართი არ მითქვია მისთვის...ესეც ხომ არ გაიკთხა?მაგრამ არა!პარკთან გავჩერდით...
-აქ რა გვინდა?-დაბნეული ვარ
-ცოტა გავისეირნებთ...-და ჩემსკენ იხრება...სახე ახლოს მოაქვს...




როგორ ფიქრობთ...კარგია?თუ გინდათ რომ გავაგრძელო აუცილებლად დამიწერეთ კომებში!მიყვარხართ!