შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი25) დასასრული.


9-07-2017, 10:32
ავტორი ♥love love♥
ნანახია 2 608

-(ამ სიტყვებმა თმის ღერიდან ფეხის ფრჩხილებამდე დამიარა და მივხვდი რომ შოთიკოს მათლა ვუყვარდი და ის მართალი იყო. მე ყოველთვის სიამაყეს ვავლენდი და ამას ვერ ვხვდებოდი.) მიყვარხარ.
-(ისე ვიყავი დაძაბული ვერ გავაანალიზე მელანომ რა თქვა) რა თქვი მელანო?
-მიყვარხარ შოთიკო.
-(არვიცი როგორ აღვწერო თუ როგორ გამიხარდა ამ სიტყვების გაგონება. მივედი, მელანო ხელში ავიტაცე და მთელი სახე დავუკოცნე.) მეც ძალიან მაგრად მიყვარხარ. არ მეგონა ასე მალე თუ მაპატიებდი.
-კარგი თუ გინდა არ გაპატიებ. (ისეთი სახე მიიღო მეგონა იტირებდა და გავუცინე)
-ჩემი პატარა ბოთე.... მელანო რაღაც მინდა გითხრა.
-რა ხდება შოთა? (შოთა ჩემს წინ დაიხარა რამაც ცოტათი შემაშინა)
-მელანო ცოლად გამომყვები?
-არა.
-რაააა?
-კი შოთიკო კი. ნუ გაქვს ეგეთი სახე გთხოვ.
-ყოველ სიტყვაზე გულს მიხეთქავ, თავს მიტეხავ და კიდე მე მეუბნები ნუ გაქვს ეგეთი სახეო? გადამრევთ მოკლედ ეს ქალები რა.
-კარგი რა ჩემო დათუნია რა....
-მოიცა. რა მითხარი?
-დათუნიათქო რაიყო?
-მოიცა დავიჯერო დათვს ვგავარ მე?
-მერე დათვი ხართქო ვინ გითხრა? დათუნია გითხარი მე.
-ვაიმე ჩემი პაწაწინა ვინ არისო?
-მეო მეო.
-უკაცრავად მაგრამ ცოცხლები ხართ?
-კი ირაკლი მშვიდობაა.
-მელანო ხელი მაჩვენე.
-რა გაჩვენო?
-ხელითქო. ვაიმე ხალხნო მოდით აქ..
-რა მოხდა? მელანო გილოცავვვ.
-მადლობა თამუნა.
-სიძე შე ძველო.
-აუ ბიჭებო რა იყოთ ვერ გავიგე რა.
-შოთიკ რა სიძე მეყოლება შენი სახით. გახარება მაინც მაცადე ამდენი ხნის მერე ბიჭო

-ძვირფასო დღიურო. 7 სექტემბერი ჩემი ცხოვრების უმნიშვნელოვანესი დღეა. დღე როდესაც მე და შოთა დავქორწინდით. უბედნიერესი პიროვნება ვარ რომ ასეთი მოსიყვარულე მეუღლე მყავს. ჩვენი ურთიერთობა ჩხუბით დაიწყო, მაგრამ ქორწინებით დასრულდა. არა არ დასრულებულა და არც დასრულდება მანამ, სანამ ცოცხლები ვართ. შოთამ ბევრ რაიმეში შემცვალა. მისმა სიტყვებმა ,,გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ" დამანახვა, რომ შესაძლებელია ადამიანი მართლაც ისე გიყვარდეს, რომ მის გარეშე სიცოცხლე ვერ შეძლო. ჩემი და შოთიკოს შემთხვევაშიც ასეა. ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარს. მე ხომ მის გარეშე სიცოცხლე არ შემიძლია?!



ესეც ბოლო თავი. იმედი მაქვს მოგეწონათ ეს ისტორია. შეეცდები მალე დავბრუნდე ახალი ისტორიით. აბა დროებით. მიყვარხართ ყველა. ველი კომენტარებს <3



№1  offline ადმინი მწარე

პიუმ
ისტორიაა არ წამიკითხია მაგრამ წაკითხვის სურვილი დავკარგეეე მხოლოდ იმიტომ რომ რკალებმა გამაღიზიანაა
რა ხდება შოთა? (შოთა ჩემს წინ დაიხარა რამაც ცოტათი შემაშინა)
როცა იყენებ მოძრაობას სიუჟეტში ეცადე ტირეებით გამოყო
-რამოხდა შოთა ? -შოთა ჩემს წინ დაიხარა რამაც ცოტათი შემაშინა
ასე უკეთესია და ზედმეტად გამაღიზიანებელიც არიქნებაა
წარმატებები
--------------------
ბედნიერება წვრილმანებშია

 



სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent