- ბოდიში თქვენ არ გელოდით.- გაიღიმა.
- და ვინმე ამიხსნის ეს საბა ვინ არის, რომ ორ ახალგაზრდა გოგოსთან მიდის და ერთი გამჭირვალე პენუარში ხვდება და მეორე კიდევ საერთოდ პირსახოცში.- ბოლოს ამოასხა ალრქსანრეს და მკაცრად თქვა.
- საბა არის ლილეს ძმა ანუ ჩვენი ძმაც და მაგასთან ეგეთები მოსულა.
- რა მოსულა გოგო პისახოცით სიარული.- ახლა უკვე ნიკა წამოენთო.
- საცვლებითაც მივლია.- ვუთხარი ისე თითქოს არაფერი ყოფილიყო. არა მართლა არაფერია, მის ხელში გავიზარდეთ და რა ძაან სასაცილოც არ უნდა იყოს პამპერსაც გვიცვლიდა ბავშვობაში. დედაჩემს გვერდი გამოუღო სანამ არ ასწავლა, მერეც ხომ გამომადგებაო. საბა არის ჩემი არაბიოლოგიური ძმა.
- უკაცრავად?- წინ წამოიწია ალექსანდრე და იდაყვებით თავის მუხლებს დაეყრდნო.
-აუ აი ეგ თქვენ საერთოდ რატომ განაღვლებთ?- ანიმ წარბი აუწია ნიკას.
- იმიტომ რომ....- კარზე ზარია.
- ეს უეჭველი საბაა.- წამოვიყვირე და კარებიკენ გავიქეცი. კარი გამოვაღე და საბა მრჩება ვიღაც გოგოსთან ერთად. რომელიც მორცხვად ედგა გვერდით და საწყლად მიყურებდა.
- იმედია წინააღმდეგი არ ხარ.
- რა სისულელეა შემოთ- ოთახში შევდნენ და ერთმანეთს მიესალმნენ. ანიმ თვალებით მანიშნა ვინააო, მხრები ავიჩეჩე. ისე ვიყავით მე და ანი თვალებით ლაპარაკში გართულები რომ საბას დაძახებული ვერ გავიგონე.
- თებეა მორჩით თვალებით ლაპარაკს და წადი ყავა გაგვიკეთე.
- ახლავე.- უნდა გავსულიყავი რომ...
- გოგო შემოტრიალდი.- მეც დავემორჩილე.- რა არის გოგო ეს რა გაცვია. სტუმრები გყავს და ისეთი მოკლე კაბა გაცვია რომ გიჩანს ყველაფერი, წადი ახლა გამოიცვალე და მეორედ ეგეთი მოკლე კაბით არ დაგინახო თორე გარდერობს დაგიწვავ.
- რას ერჩი ვერ გავიგე? სულ ასე დავდივარ მე.
- რა გინდა თქვა რომ თვალის ექიმთან ვარ მისასვლელი? წადი წადი დროზე შენც მიყევი უკან ანი.
- მჰ ჩემგან რაღა გინდა ვერ გავიგე.
- ნორმალური შარვალი ჩაიცვი.- ბრაზმა გაკრა ხმაში.
- ხოიცი რომ ეგ ვითომ გაბრაზება ჩემთან არ გაჭრის არა.- წარბი აუწია საბამ და ჰოპ- უიმე კარგი ხომ მივდივარ. წამო შენც ცოდოხარ ამ სამ სერიოზულებასთან. იმბეცილები.- ოთახიდან გამოვედით.