ვიცი ძალიან დავიგვიანე და პატარა თავია მაგრამ მართლა ვერაფრით ვერ მოვახერხე ახალი თავის დაწერა, როცა დრო მქონდა მუზა არ მომდიოდა.

***
-გამარჯობათ, ბატონ სოსო ხერგიანთან ვარ დაბარებული.
-თქვენი სახელი?
-ბარბარე კოპალიანი.
-კარგით აქეთ წამობტრძანდით.-დერეფანს გავუყევით და ერთ-ერთ კარებზე დააკაკუნა გოგონამ.
-ბატონო სოსო თქვენთან სტუმარია ქალბატონი ბარბარე კოპალიანი.
-შემოვიდეს.
-მობრძანდით.-გოგონამ შემაცილა და ჩემს უკან კარები მიხურა.
-დაბრძანდი.-სავარძლისკენ მიმითითა.
-გამარჯობათ, ბატონმა დავითმა მოკლედ მომიყვა ყველაფრის შესახებ და თუ შეიძლება უფრო კონკრეტულად რომ ამიხსნათ.-მითითებულ ადგილზე დავჯექი.
-მომისმინე შვილო, ბევრის ცოდნა საჭირო არ არის, რაც დათომ გითხრა ისიც საკმარისია.-მშვიდად მომიგო.
-უკაცრავად? თქვენ რა სუყველას ასე ეუბნებით? რას ნიშნავს მეტის ცოდნა არ არის საჭირო, საერთოდ არაფერი არ ვიცი, იმ ადგილას მუშაობას არ ვაპირებ სადაც არც კი ვიცი თუ რის გამო მოინდომეს ჩემთან მუშაობა.-ვცდილობდი ნერვები მომეთოკა მაგრამ მაინც არ გამომდიოდა.
-შენი შესაძლებლობების შეხასებ გავიგე, მინდა დაგეხმარო და თუ არ გინდა შეგიძლია წახვიდე, მაგრამ იცოდე ბევრ რამეს დაკარგავ.-ისევ ისეთი მშვიდი მზერა ქონდა.
-და მაინც რას დავკარგავ?
-ბევრი ლაპარაკი არ არის საჭირო, კი ან არა, მე მხოლოდ პასუხი მჭირდება შენგან, თუ არად სხვისი მოძებნა მომიწევს.
-კარგი ვთქვათ დავთანხმდი მერე რა იქნება.
-როცა დათანხმდები აი მაშინ გაიგე.-ეშმაკურად გამიღიმა, მისი მოკვლის სურვილი გამიჩნდა მაგრამ ეს მხოლოდ სურვილი იყო.
-კარგი თანახმა ვარ.
-კარგი მაშინ დღეს დაგიკავშირდებით და ყველაფერს გაგაგებინებთ.-კმაყოფილების ღიმილი გადაეფინა სახეზე.
-როდიდან დავიწყებ მუშაობას?-უხეში ტონით ვკითხე.
-ყველაფერს დღეს გაგაგებინებენ მგონი გასარკვევად ვთქვი.
-ეცადეთ მაინც ახალი წლის დღეს არ დაამთხვიოთ.-სკამიდან ავდექი და კარებისკენ წავედი.
-უკვე ბრძანებებსაც ვიძლევით?
-არა უბრალოდ ჩემი აზრი გითხარით.-კარები გავაღე და გრძელ დერეფანს გავუყევი.

***
არაფრის თავი არ მქონდა, ისედაც ყველაფერი თავში მერეოდა, არავის ნახვა არ მინდოდა ამიტომ სანდროს დავურეკე რომ ვერ მივიდოდი მასთან და რასაც გაიგებდა ყველაფერი გაეგებებინა ჩემთვის.
სახლის გზავ მივუყვებოდი, უკვე ბნელდებოდა, თოვაც იმატებდა, გზას წმენდნენ, როგორც ყოველთვის საცობი იდგა, მაგრამ ისე ვიყავი რომ ვერაფერს ვერ ვხვდებ, თავში ყველაფერი ერთმანეთში ირეოდა, ვცდილობდი ყველაფრის გაანალიზებას მაგრამ არ შემეძლო ახლა მხოლოდ დასვენება მინდოდა და გეგას ნახვა, ჯანდაბა გეგა, ახლა გამახსენდა ჩვენი ჩხუბის შესახებ, უნდა წავიდე და დავრლაპარაკო, თავში ახკა მხოლოდ ეს აზრ მიტრიალებდა, ტაქსი გავაჩერე და მისამართი ვუთხარი.
საცობში 15 წუთი ვიდექით, ძლივს დანიშნულების ადგილას მივედი, პირდაპირ სადარბაზოში შევაჭერი, ლიფტის დალოდებიდ თავი არ მქონდა ამიტომ კიბებს სწრაფი ნაბიჭებით ავუყევი მგონი 3 კიბეს ერთად ვაბიჯებდი. ამ დროს მივხვდი თუ როგორ მომნატრებია.
კარებზე სწარად დავრეკე ზარი და ნახევრად შიშველმა გეგამ გამიღო კარი, ცოტა გაუკვირდა ჩემი დანახვა, მაგრამ ეცადა არ შეემჩნია.
-შეიძება შემოვიდე.-ჩახლრჩილი ხმით ვკითხე.
კარები უფრი ფართოდ გამიღო და უხმოდ თავისი ოთახისკენ წავიდა.
-ჩავიცვამ და გამოვალ.- ბოლოს მხოლოდ ეს მითხრა.
-კარგი.-ჩუმად ვთქვი ოღონდ არ ვიცი გაიგო თუ არა, მისაღებში შევედი და მდივანზე მოვკალათდი, ახლა მხოლოდ დასვენება მინდოდა, მაგრამ ჯერ გეგასთან უნდა მომეგვარებინა საქმე.
5 წუთში უკვე ჩემს წინ იდგა, არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა მაგრამ იმედი მქონდა ენა არ დამებლუკებოდა.
-გისმენ.-მშვიდი ტონით მომიგო.
-მისმენ? პირიქით მე უნდა გისმენდე, დღეს რა ჯანდაბა გეტაკა,ყველაფრის აუხსნელად შუა გზაში დამტოვე, კიდე მე მისმენ თურმე ხო?-მოულდნელად სიბრაზემ მომიცვა და ტონს მოვუმატე.
-და შენ მომისმინე რომ რამე ამეხსნა, გითხარი არ წახვიდე და ყველაფერს აგიხსნითქო მაგრამ შენ ხომ არავის არაფერს არ უჯერებ, შენს მენაზე დადიხარ.-მანახ ტონს აუწია.
-რომ აგეხსნა იქნებ და დამეჯერებინა, შენ კი მიმატოვე, ან მე ან შენი პროფესიაო, როგორ გონია ჩემთვის ადვილი გადასაწყვეტია ყველაფერი? მე რა მენაღვლება, თავში არავდნილი გოგო ვარ რომლსა არავისი არაფერი არ ჯერა, ხო ასეთი ვარ იმას ვაკეთებ რაც მე მინდა, ხო ჯიუტი ვარ და ვერ შევიცვლები, ამდენი ხნის განმავლობაში ჯერ კიდევ ვერ გამიცანი? მეგონა ყველაზე კარგად შენ მიცნობდი მაგრამ როგორც ჩანს შევცდი.-უკვე აღა ვიცოდი რას ვლაპარაკობდი, მთელი დღის ბოღმას მასზე ვანთხევდი.
-ბარბარე რა ჯანდაბა გეტაკა, მე შენ ასეთ არ გიცნობდი, ძალიან შეიცვალე ამ დღეების განმავლობაში და ამას შენც ხვები მაგრამ აღიარება არ გინდა.
-ხო შევიცვალე, ყველამ და ყველაფეა შემცვალა, ხო როგორც ჩანს შენ ძველი ბარბარე გიყვარდა, მაშინ აქ არაფერი აღარ მესაქმება, არც უნდა მოვსულიყავი აქ.-ჩანთას ხელი მოვკიდე უკვე ცრემლები თვალებში ჩამიგროვდა, მინდოდა ყველას და ყველაფერს გავცლოდი და მარტო დავრჩენილიტავი, ყველანაირი პრობლების გარეშე.
-დაიცა ბარბარე სად მიდიხარ.-ხელში ხელი ჩამავლო და თავისკენ მიმიზიდა.
-რაც შეიძლება შორს, ყველაფრისგან შორს, უკვე თავი მომაბეზრა ამ ყველაფერმა.-ცრემლები წამსკდა, უკვე აღარ შემძლო, ფეხებში ძალა მერთმეოდა, მინდოდა ყველანაირი პრობლემა გამქრალიყო.
-კაი დამშვიდი საყვარელო ნუ ტირი, ბოდიში თუ გული გატკინე, ხომ იცი მე შენ ყველანირი მიყვარხარ, ყველაფერს აგიხსნი ოღონდ დამშვიდი.-გულში ჩამიკრო, იატაკზე ვიჯექით, მე კი ვსლუკუნებდი, გაჩერებ აღარ შემეძლო, ყველაზე სუსტი ადამიანი ვიყავი, ახლა ვიგრძენი თუ როგორი სუსტი ვარ, მძულს ყველა და ყველაფერი.

***
გუშინ გეგასთან დავრჩი, დიდხანს არ გვისაუბრია, არც იმ ანონიმურ წერილებზე მითქვამს ალბათ დღეს ვეტვი, წუხელ ისეთი დაღლილი ვიყავი რომ არაფრის თავი არ მქონდა, როგორც კი დასაძინებლად წავედი საწოლზე მივესვენე და ეგრევე გავითიშე.
-გისმენთ.- დილას ტელეფონის ზარის ხმამა გამაღვიძა, უცხო ნომერი იყო, გულმა აჩქარება დამიწყო მაგრამ მალევე დავმშვიდი, ლიზა იყო.
-შენ ხარ?
-ხო აბა სხვის ვის ზარს ელეოდებოდი? სად გაქრი გუშინ ვერ დაგიკვაშირდით მერე შენმა სატრფომ გვითხრა ყველაფერი, შენი ჯავრი მომკლავს მე მეტი არაფერი.-ხალისიანად მესაუბრებოდა.
-დღეს გნახავთ ყველას და რაღაც უნდა მოგიყვეთ, სერიოზული საქმე მაქვს.-დავსერიოზულდი.
-ხო მშვიდობა? რა მოხდა?-გაკვირვებულმა მიპასუხა.
-რომ გნახავ მოგიყვები, კაი ახლა წავედი, შუადღისას გნახავ.-დაქალს დავემშვობე და ტელეფონი მაგიდაზე დავდე როცა ისევ ზარის ხმა გაისმა.
-რა დაგავიწყდა?-ისევ ლიზა მეგონა, მაგრამ ამჯერად შევცდი.
-ქალბატონი ბარბარე ბრძანდებით?-ქალის მკაცრი ხმა გაისმა ტელეფონოში.
-დიახ მე ვარ.
-2 იანვარს უნდა გამოცხადეთ განყოფილებაში, ალბათ მიხვდებით სადაც უნდა მოხვიდეთ, დილით 10 უკვე აქ უნდა იყოთ, გილოცავთ დამდეგ შობა- ახალ წელს, კარგად ბრძანდებოდეთ.- დაპროგრამებულივით მელაპარაკებოდა, ერთ წამს გავიფიქრე რობოტი ხომ არ არისთქო მაგრამ მივხვდი რომ სულელური აზრები უკვე დილიდანვე მაწუხებდა.
-მეც გილოცავთ, ნახვამდის.- დილა გათენდა და აი უკვე პრობლემები დაიწყო, სანდროსთან დარეკვა გუშინ დამავიწყდა ამიტომ ახლა დავრეკე კიდევ რომ არ დამვიწყებოდა.
-სანდრო რას შვები? ახალი არის რამე?-იმედიაინ ხმით ვკითხე.
-ბარბარე მაგარ შარში ხარ, ძალიან ძნელი პროგრამით მუშაობდ, მთელი ღამე ვცდილობდი გამეტეხა მარამ ვერაფერი ვერ ვქნევი, სამაგიოეროდ რამდენი რაღაც გავიგე დღეს მოდი ჩემთან და ყველაფერს მოგიყვები.
-კარგი არ ვიცი ზუსტად როდის მოვალ, შეგატყობინებ როგორც მოვახერხებ.
-კარგი იქნებ უფრო მეტი რამ გავიგო.
როგირც იქნა ტელეფონი ხელიდან გავაგდე მაგრამ რისიც ყველაზე მეტად მეშინოდა აი ის მოხდა.
-როგორი იყო საყვარელ ადამიანთან ერთად ძილი? მოისიყვარულო დიდხანს არ გასტანს შენი ბედნიერება.-“L”
-ჯანდაბა, ჯანდაბა, ამის დედაც.- ვცდილობდი თავი გამეკონტროლებინა.
-რა მოხდა?-გაკვირვებული შემოვდა გეგა ოთახში.
-რა აღარ მოხდა ეგ უნდა გეკითხა.-ტელეფინი გავუწოდე და წერილი წავაკითხე, შემდეგ კი ყველაფერი მოვუყევი, თუ როგორ და როდის დაიწყო ეს ყვალფერი.
-სანდროსთან წავიდეთ ახლავე, შეიძლება ისეთი რამ გაიგო რაც გამოგვადგეს, ამ ნაბიჭვარს ვიპოვი და ჩემი ხელით მოვკლავ.
-კაი გეგა დამშვიდი, რამეს მოვახერხებ, ეს “L” რას უნდა ნიშნავდეს, ვერაფერს ვერ ვფიქრობ, ქურთუკს ავიღებ და წავიდეთ.
სახლი დავტოვეთ და ალექსანდრეს ბინისკენ წავედით, უკვე აღარ ვიცოდი რა მეფიქრა, ყველაფერი ერთმანეთში ირეოდა, აზრი ვერ გამომქონდა ამ წერილებიდან, ვინ უნდა ყოფილიყო.
-შენს პატარა დეტექტვივს კარგად გაუფრთხილდი “L” .- გეგას ტელეფონე შეტყობინება მოვიდა.
-ამის დედაც, ვიპოვი ამ ნაბიჭვარს და მოვკლავ.- გეგაც უკვე ნერვებს ვეღარ აკონტროლებდა.
-გეგა ახლა უნდა დავმშვიდდეთ, მასაც ეს უნდა რომ მდგომარეობიდან გამოგვიტვანოს, მთავარი სიმშვიდე შევინარჩნოთ.- როგირც იქნა რაღაც სწორი ვთქვი, ვცდილობდი ცივი გონებით მეაზროვნა.-აუცილებლად ვიპოვით, ისე ვერ შეინიღბება რომ რამე შეცდომა არ დაუშვას.
-მართალი ხარ, ჯერ გავიგოთ ალექსანდრემ რა გაიგო და შემდეგ ვიფიქროთ სხვა რამეებზე.
10 წუთიანი საცობის შემდეგ სანდროსთან მივედით, ლიფტით არ გვისარგებლია, პირდაპირ კიბებით ავედით ოღონდ ისე ავიარე სართულები რომ არც გამიგია.
-მოდით დროზე, ტელეფონები მე მომეცით.-ისევ ისეთი პაკეტი აიღო და ტელეფონები მოათავსა.
-სანდრო რა გაიგე დროზე მოყევი, რაც შეიძლება მალე ვიპოვოთ ეგ .
-ძალიან რთული საქმეა ასე არაფერი არ გამჭირვებია, როგორც ჩანს ასეთ სააქმებში კარგად ერკვევა, შეტყობინებებს ტელეფონით არ აგზავნის, ახალი გაამოგონებაა, რომლითაც მხოლოდ ჰაკერები სარგებლოლბენ, ზუსტად ვიცი რომ ერთი ადამიანი არის, ანუ ხალხი ყავს ვისი მეშვეობითაც ძალიან ბევრ რაღაცას გებულობს, ახლა იცის რომ ხართ, ჯერ ალბათ მხოლოდ ისეთ შეტყობინებებს მოგწერთ რაც მართალი არ იქნება მხოლოდ გაერთობა მაგრამ მალე დიდი დარტმისთვის უნდა მოემზდოთ, შეიძლება ადამიანიც კი მოკლას.-მსიქოლოგივით გველაპარაკებოდა.
-ვაიმე დაიცადე როგორ უნდა გავიგოთ ვინ არის?-დავიბამე ცოტა არ იყოს.
-არ ვიცი რამე ხერხს ვიპოვნი, ოღონდ ამის შესახებ არავის არ უნდა უთხრათ ისე მოიქეცით ვითომც არაფერი, ეცადეთ ღამე არ იმოძრაოთ გარეთ, ანუ ყველანაირად ფრთხილად უნდა იყოთ.
-მაგის დედაც რა ა.
-მთავარია სიმშვიდე, ერთი ის ვიცი რომ ერთ ადგილას არის სხვადასხვა ადგილიდან აგზავნის შეტყობინებას.
-რატო?
-რადგანაც მე შემიძლია გავიგო თუ სად არის, ის პროგრამა მეც მაქვს, ცოტა ვიძრომიალე და მივაგენი სულ სხვადასხვა სახელებით არის დარეგისტრირებული.
-ანუ შეგიძლია გაიგო ვინცაა?-გეგამ იმედიანი თვალებით შეხედა.
-ერთ ჩემს მეგობარს დავუკავშირდი, შეუძლია მის პროგრამაში შემიყვანოს ოღონს დრო სჭირდება, მან არაფერი უნდა გაიგოს, იმედია რამე გამოვა თუ რამე გავიგე კიდე გაგაგებინებთ.
-კარგი, დღეს ჩემთან გელოდებით.-თემა შევცვალე.
-ანუ ახალ წელს ავღნიშნავთ?-გეგამ გაოცებით შემომხედა.
-ხო რა იყო იმ იდიოტის გამო ყველაფერს ხომ არ ჩავშლით, ბავშვება მითხრეს რომ ყველაფერი მოაგვარეს, ახლა კი სახლში წასვლის დროა.