ამ დროს კი ტელეფონმა დამირეკა....ნომერი არ მეცნო, უცხოა, ნეტავ ვინაა? კაი ვუპასუხებ
-ალო
-სანდრექსა ვარ
-უკაცრავად ვინ გნებავთ?
-ენე სანდრექსა ვარ
-იცით რამდენი სანდრექსა არსებობს?
-და შენ რამდენ სანდრექსას იცნობ?-
აუ ეხლა გამახსენდა ვინცაა-მოიცა ჩვენ რა ვიცნობთ ერთმანეთს დაჟე?მხოლოდ ერთხელ შეხვედრა არ ნიშნავს რო მიცნობ
-კაი ხო, ესეიგი გაგახსენდი
-კი
-მაშინ კაფეში შევხვდეთ და ერთმანეთი “გავიცნოთ”
-არა
-არა? რატო ესე პირდაპირ?
-უცხოებს კაფეში არ მივყვები
-უცხო არ ვარ
-კაი
გავუთიშე, რატო? არ ვიცი, უბრალოდ მომინდა მაგრამ რა მნიშვნელობა აქ ამას?არანაირი
-ენე აქ ხარ?
-უი ლუკა როდის ჩამოხვედი?
-დიდი ხანია გიხსნი რო ერთად დავჯდეთ ეხლა და შენ არ მისმენ???
-არა კაცო მე ხო გითხარი კაი თქო?
-რა? როდის?
-აი წეღან, ალბათ ვერ გაიგე
-ალბათ
ვაკის პარკში კიდე ორი საათი ვიყავით და კაფეში წავედით
-ლუკა
-ხო
-სუში გასინჯული გაქ?
-ამმ, არა
-არ გინდა?
-კიიიი
სუში ბარში ვზივართ შეკვეთა უკვე მოტანილი აქვთ, რო მესმის როგორ მეძახის ვიღაც და ეს ვიღაცა...
-სანდრექსა ვარ, ალბათ მიცანი
-ალბათ კი
-ხედავ? მაინც შევხვდით დღეს
-ენე ეს ვინაა?
-მამაჩემის ძმაკაცის შვილია ლუკკ
-მამაშენის ძმაკაცის შვილი არა?
-ხო, აბა ვინ ხარ? რას ელი?
-არაფერს
-რატო წავიდა?
-ლუკა თუ ესე მოგეწონა გაეკიდე და უთხარი მოვიდეს თუ უნდა
-მართლა?
-არა
-აუუ
-რა აუუ ჭამე ეხლა
-კაი
-მოგეწონა?
-აუ კიი ძაან მაგარია
-ხოდა კიდევ მოვიდეთ
-ბუბა მოგეწონა?
-ეხლა უცებ არ გითხრას ძაან მაგარი არიო ლუკა რაა
-კაი ხოო
-წავიდეთ?
-კი
ლუკა და ბუბა მივიყვანე და სახლში წავედი, მთელი გზა ვფიქრობდი თუ რას ელის სანდრექსა?რა უნდა ჩემგან?
-ენე
-ხო მა
-ერთი სათხოვარი მაქ რაა....

არ ვიცი შეწყვეტას ვაპირებ რადგან არ აქტიურობთ უბრალოდ ჯერ მინდოდა მისი ყოველდღიურობა გენახათ, და ეხლა იწყებოდა რაც იწყებოდა, მაგრამ თქვენზეა დამოკიდებული გავაგრძელო თუ არა?