იმერეთში მოგზაურობის მესამე დღეც დაიწყო. ნინო და ელენე მასწავლებლისგან მოშორებით მიუყვებოდნენ გზას და თან კლასელებს ესაუბრებიდნენ. მასწავლებლები რათქმაუნდა ძალიან დაიღალნენ და ცოტათი უკან იყვნენ.
- ჰეი ბავშვებო მასწავლებლებს დაველოდოთ გაჩერდით. 2 წუთში დაგვეწევიან ალბათ- ერთ- ერთმა მოსწავლემ თქვა
- კარგი ნახეთ იქ წყალია და იქ დაველოდოთ თან წყალს დავლევთ
წყალთან მივიდნენ და ჩამოსხდნენ
- ელენე შეიძლება დაგელაპარაკო
- რახდება საბა? რამე მნიშვნელოვანია?
- კი
- კარგი დავილპარაკოთ
ელენე და საბა ცოტა მოშორებით დადგნენ რომ მათი საუბარი სხვას არ მოესმინა
- ელენე მე გამოგიტყდი ჩემს გრძნობებში გითხარი რომ მომწონხარ. ჯერ შეიძლება ამას სიყვარული ვერ დავარქვა, მაგრამ მმართლა კარგად ვგრძნობ თავს შენს გვერდით და მინდა ერთად ვიყოთ დანარჩენს კი დრო გვიჩვენებს. ახლა კი მაინტერესებს სულ პატარა გრძნობა მაინც თუ გაგაჩნია ჩემს მიმართ, რისთვისაც ბრძოლა ღირს.
- საბა მე ბევრი ვიფიქრე ჩემზე და შენზე. დიდი ხანია რაც მომწონხარ, მაგრამ შენთვის არ მითქმია, მაშინ როცა შენ შენს გრძნობებში გამომიტყდი, რადგან გადავწყვიტე, რომ ცოტა კიდევ უნდა დავფიქრებუკიყავი და გავრკვეულიყავი ჩემს გრძნობებში. ახლა კი ვხდები რომ მართლა მომწონხარ და სულ შენთან მინდა ყოფნა.
- მართლა ელენე? ღმერთო როგორ მინდა ახლა ჩაგეხუტო....
- არა საბა არაფერი გააკეთო ლ, არც ჩამეხუტო. მეც მინდა შენთან ჩახუტება, მაგრამ ბავშვები დაგვინახავენ და ჭორაობას დაიწყებენ თანაც მასწავლებლებიც დაგვეწიენ და არ მინდა მასწავლებლებმა დაგვინახონ და ეს მერე ჩემი მშობლების ყურამდე მივიდეს. მათ ჯერ ვერაფერს ვეტყვი რადგან უბრალოდ მოწონების პონტია ხომ გესმის და არა სიყვარულის.
- კარგი როგორც გინდა მე არაფერი მაქვს საწინააღმდეგო
ელენე შეტრიალდა და ნინისკენ გაეშურა ცოტა მოშორებით კი ჩოხიანი ბიჭი შენიშნა. სიმაღლე და თმის ფერი კი ემთხვწოოდა იმ ბიჭისას გუშინ საღამოს რომ ნახა, მაგრამ შეიძლება სხვა ყოფილიყო. ყოველი შემთხვევისთვის ამის გარკვევა შეუძლებელი იყო რადგან ზურგით იდგა. პრინციპში რომც შემოტრიალებულიყო შესაძლოა მაინც ვერ ეცნო, მან ხომ მისი სახე იმ ღამით კარგად ვერ გაარჩია.
გზა გააგრძელეს. ნინი ვერ ისვენებდა ერთი სული ჰქონდა ელენე როდის მოუყვებოდა ყველაფერს. ამის მოყოლა რომ დაასრულა ელენემ შემდეგ გუშინ საღამოს მომხდარიც უამბო. ნინოს გაოცებისგან ლამის ყბა ჩამოუვარდა
- შენ სულ გაგიჟდი? რამე რომ დაეშავებინა? იმ წუთას რატომ არ გამოიქეცი
- არვიცი რატომღაც მეგონა რომ არაფერს დამიშავებდა და გამართლდა კიდეც ჩემი აზრი
- როგორც შენ ამბობ მართლა ისეთი სიმპატიური თუ იყო ალბათ თვალი ვერ მოშორე და შენი მეორე ,, მე" რომ არ ყოფილიყო მისი სილამაზისგან დაბრმავებულს ლაპარაკსაც გაუბამდი დიდხანს ისეთი იდიოტი ხარ. არა რა შენ ნამდვილად გადამრევ მეორედ ღამით გარეთ გასული არ დაგინახო
- აუ რა ნინაჩკა ნუ ბოდიალობ ძმობას გაფიცებ
- ჰო მართლა მომეჩვენა რომ იქ მოშორებით რომ ბიჭი იდგა ჩიხით ის ბიჭი იყო გუშინ საღამოს რომ ვნახე.
- მერე რა ვინც გინდა ის ყოფილიყო.
- მართალი ხარ
მასწავლებელმა სანამ მოსწავლეები თავთავჯანთ ოთახებში წავიდოდნენ უთხრა რომ ხვალ ვისაც სურვილი ექნებოდათ ცხენებზეც დასხდებოდნენ და გაისეირნებდნენ. ელენეს ძალიან მოეწონა, რადგან უყვარდა ცხენი. რამდენჯერმე იყო ცხენზე დამჯდარი , ოღონდ მარტო არა. ვერც ახლა შეძლებდა რათქმაუნდა მარტო დაჯდომას.
გვიან როცა ელენემ აივანზე გასვლა მოინდომა, რადგან შიგნით ძალიან დაცხა ნინოც მასთან ერთად გავიდა. საუბრობდნენ თან ფოტოებს ათვალიერებდნენ რომელიც დღეს გადაიღეს. იმდენი სასაცილო ფოტო ნახეს ელენეს სიცილისგან ცრემლებიც კი წამოუვიდა. როცა გაჩუმდნენ და ტელეფონს უყურებდნენ არც ისე შორიდან ტკაცუნის ხმა გაიგონეს. შეეშინდათ და სირბილით შებრუნდნენ ოთახში. უკვე გვიანი იყო და ორიცწმ ტკბილად დაიძინეს.

**********

ტანსაცმლის გარდა ყველა საჭირო ნივთს ელენე ზურგჩანთით ატარებდა. რაიცი ამ მივარდნილ მთაში რა შეგემთხვევაო. ამჯერად შავი შარვალი, ზემოდან ნაცრისფერი ცოტა ფართო მაისური ჩაიცვა თმა გაიშალა წელზე საროჩკა შემოიხვია ბოტასები ჩაიცვა და გარეთ ბავშვებთან გავიდა. რამდენიმე კილომეტრი რომ გაიარეს მასწავლებელმა ყველა შეაჩერა.
- ბავშვებო მოვედით იქ სადაც ცხენები არიან. რიგში ჩადექით და ორი მწკრივი გააკეთეთ. ვისაც ცხენზე ჯდომა არ უნდა ერთად დასხედუთ და ერთმანეთს არ მოცილდეთ. ნინომ ცხენზე დაჯდომაზე უარი თქვა, რადგან ძალიან ეშინოდა ცხენების. ელენეს ჯერი რომ დადგა და ცხენთან მივიდა ცხენის პატრონმა უთხრა ჩემი ცხენი ძალიან დაიღალა და აი იმ ჩოხიან ბიჭს ხედავ? იმასთან მიდი მას კარგი ცხენი ჰყავს თან მან კარგად იცის ტარებაო. ელენე დასთანხმა მისთვის რა მნიშვნელობა ჰქონდა რომელ ცხენზე დაჯდებოდა.
- უკაცრავად მე თქვენთან გამომიშვეს მითხრეს რომ თქვენ კარგი ცხენი გყავთ
- დიახ დაჯექით
- მარტო ასვლას ვერ შევძლებ დამეხმარეთ თუ შეიძლება. ელენეს რატომღაც ეგონა რომ ეს ის ბიჭი იყო, ის ჩოხიანი ბიჭი.
- კარგი
ელენეს წელზე მოკიდა ხელი დაცხენზე დასვა. თვითონაც სწრაფად მოახტა ცხენს. ელენეს თითქოს დისკომფორტს უქმნიდა, რადგან ჩოხიანი მის უკან იჯდა ელენე კი წინ არადა მისი ყველა კლასელი უკან იჯდა და ცხენის პატრონზე ხელები ჰქონდათ შემოხვეული რომ არ ჩამოვარდნილიყვნენ.
საკმაო დრო რომ გავიდა და ცხენი უკან არ მოაბრუნა ჩოხიანმა ელენეს გაუკვირდა
- ჩემი ყველა მეგიბარი თითქმის 10 წუთში უკან ბრუნდებოდნენ და მგონი უკვე 20 წუთი იქნება გასული
- ვიცი
- რას ნიშნავს იცი
- იმას რომ შენ უკან აღარ დაბრუნდები
- ვერ გავიგე?- ელენეს უკვე საკმაოდ შეეშინდა
- შენ უკან აღარ დაბრუნდები. მოგიტაცე
- რას ქვია მომიტაცე გაგიჟდი? ახლავე მოაბრუნე ცხენი.- ანა თავს უკან ატრიალებდა და ისე ელაპარაკებიდა. უკვე ყვირილზე გადავიდა
- ვწუხვარ მაგრამ ამას ვერ ვიზამ
- ახლავე გააჩერე ცხენი თორემ გადავხტები
- ნუ სულელობ ცხენიდან რომ გატახტე შეიძლება რამე მოიტეხო. და თუ შეიძლება კივილი არ მორთო უბრაოდ მშვიდად იჯექი
- მომიტაცე და ახლა მეუბნები რომ მშვიდად ვიჯდე? ახლავე გააჩერე ცხენი
- უკვე გითხარი რომ ამას ვერ ვიზამ
ელენე მიხვდა რომ ცხენს არ გააჩერებდა, ამიტომ ერთი გზა რჩებიდა ცხენიდან უნდა გადამხტარიყო და ასეც მოიქცა. ჩოხიანმა სწრაფად გააჩერა ცხენი და ჩამოხტა. ელენესკენ გაიქცა. ელენე გონებადაკარგული იწვა მიწაზე. პულსი გაუსინჯა, ელენე ცოცხი იყო ჩოხიანმა შვებით ამოისუნთქა. ელენე ხელში აიყვანა ცხენზე შესვა თვითონაც დაჯდა, ელენე თავის მკლავებში მოიქცია თავზე აკოცა და მაღალი მთის ბილიკს აუყვა.

იმედია საინტერესო თავი გამომივიდა და მოგეწონებათ.