თქვენც ხომ გდომებიათ ისეთი უცნაური რამეები რაც არავისთვის გითქვამთ, მათ შორის არც საუკეთესო მეგობრისთვის. სწორედ ასეთი ბევრი და უცნაური ოცნება ჰქონდა ელენეს. ის ჯერ კიდევ 17 წლის იყო მაგრამ ბევრჯერ წარმოიდგინა მისი მომავალი. თქვენ წარმოიდგინეთ მომავალი ქმრის ყველა ვარიანტი განიხილა გონებაში. შეიძლებოდა უბრალო ბიჭს გაჰყოლოდა ცოლად რომელიც ელენესავით უბრაოდ ცხოვრობდა შეიძლებოდა ვინმე ბიზნესმენს რომელსაც კლასიკურ ფორმაში გამოწყობილს გაიცნობდა შემთხვევით და შეუყვარდებოდა. ამ მეტად უცნაურმა გოგომ ისიც კი წარმოიდგინა რომ შესაძლოა დუბაის პრინცს გადაყროდა სადმეიდან და მისი ერთ-ერთი ცოლი იქნებოდა მთავარია ყვარებოდა და იმ დანარჩენი ცოლების ამბავს როგორმე აიტანდა და კიდევ უნდოდა საქართველოში გათხოვილიყო სადღაც ზემოთ მთაში, იქ სადაც ჯერ კიდევ ჩოხები აცვიათ ბიჭებს და ცხენით დადიან. ამას რომ გაიფიქრებდა ამბობდა მგონი ამბოლოს ძალიან შემიყვარდა რაღაც ჩემი ქვეყანა და ალბათ წინაპრების სულმა გაიღვიძა ჩემშიო.
ახლა ელენე ზურგჩანთაში ტანსაცმელს ალაგებდა და ფიქრობდა 1 კვირა იმერეთში გაძლებდა თუ არა რადგან ფიქრობდა რომ სადმე სოფელში გაჩერდებოდნენ და იქ არც ინტერნეტი დაიჭერდა და დედასაც ვერ დაურეკავდა ხშირად. ელენე და მისი კლასელები იმერეთში მიდიოდნენ ერთი კვირით დასასვენებლად. ელენეს საუკეთესო მეგობარი მისი კლასელი ნინო იყო და ფიქრობდა სულ რომ მომეწყინოს ნინო მაინც მყავს და არ გამიჭირდება ინტერნეტის გარეშეო. ავტობუსამდე მამამ მიიყვანა ელენე. როგორც ყოველთვის ნინოს გვერდით დაჯდა და გაეშურენ იმერეთისკენ.
- ელენე საბასთან ხომარ გადაჯდები? გიყურებს იქნებ დაილაპარაკოთ
- კარგი რა ნინ ვერ ვეტყვი რომ მეც მომწონს არ ვარ ჯერ დარწმუნებული რომ მზად ვარ სერიოზული ურთიერთობისთვის
- კაი ერთი რასმეუბნები მასეთი მუდო რომ ხარ იმიტომ არ გყოლია ჯერ არავინ.
- არ მჭირდებოდა და მაგიტომ
- ერთი შენს შეყვარებულს მომასწრა და მერე თუგინდა მომკლას ღმერთმა
- ჯობია პირდაპირ მოიკლა თავი თორემ ასი წლის რომ გახდები და ჩემი მუდო ხასიათის გამო არავინ მეყოლება კიდევ უკვე ძალიან მოხუცებული იქნები და ბოლოს ჩემზე ნერვიულობით მაინც მოკვდები
- ეგ გველი ენაც რომ არ გქონდეს შესაძლოა ახლა ვინმე გყოლოდა
- შენ ხომ გყავს ანდრო ჰოდა მე თავი გამანებე რა
- იცოდე ერთ დღეს შენ მომიღებ მე ბოლოს
- იოცნებე
- მეძინება დავიძინოთ რა
- კარგი
ჯერ კიდევ დიდი გზა ჰქონდათ გასავლელი ამიტომ ძილი ამჯობინეს საუბარს, კომფორტულდ მოთავსდნენ და დაიძინეს.

*************

- მგონი ცუდი არ იქნება აქ გატარებული ერთი კვირა არა ელე
- ჩემი აზრით დაუვიწყარი იქნება
მასწავლებელმა ყველას ყურადღება ითხოვა და ბავშვებს უთხრა რომ დათვალიერების შემდეგ საღამოს ისევ აქ დავრუნდებოდნენ და საოჯახო ტიპის სახლებში გაათევდნენ ღამეს. თითო სახლში 8 მოსწავლე. რათქმუნდა გოგოები ცალკე და ბიჭები ცალკე მასწავლებლები კიდევ ცალკე. ბევრი რამე დაათვალიერეს იმ დღეს და საკმაოდაც დაიღალნენ ოთახში რომ შევიდნენ და საწოლზე გაიშხლართენ თავი ძლივს აწიეს რომ პიჟამოები ჩაეცვათ.
მეორე დღეც პირველს ჰგავდა ძალიან მოსწონდათ იმერეთი და ბევრ ფოტოებსაც იღებდნენ. საბა ელენეს ხშირად უყურებდა ისე იქცეოდნენ ორივე ვითომ არაფერი მომხდარა და ისევ ისეთი კლასელები იყვნენ როგორც ადრე. ელენემ რომ ქვას ფეხი წამოკრა და უნდა წაქცეულიყო საბამ დაიჭირა და ანას გული ისე უცემდა მადლობის თქმა ძლივს მოახერხა
- მადლობა საბა
- შემდეგში უფრო ფრთხილად იყავი რამე არ იტკინო თორემ აქ ალბათ ექიმსაც ვერ ვნახავთ
- კარგი გავითვალისწინებ
ამჯერად ისე აღარ დაღლილან როგორც წინა დღით ალბათ მიეჩვივნენ სიარულს მაგრამ კუნთები მაინც სტკიოდათ. მათდა სამწუხაროდ ინტერნეტი ძალიან ცუდად იჭერდა. 12 იყო უკვე საათი და ელენეს და ნინოს არ ეძინათ ისევე როგორც დანარჩენებს. ელენემ იფიქრა გარეთ თუ გავალ იქნებ დაიჭიროსო
- კაი რა ელე არ გეზარება გარეთ გასვლა? თანაც ცივა
- აბა ასე ვერ გავძლებ არაფერს ხსნის ესემესსაც კი ვერ ვგზავნი ნორმალურად
- კარგიდა არ გეშინია?
- რატომ უნდა მეშინოდეს ან რისი? თუ შემეშინდა ვიკივლებ და თქვენც გაიგონებთ - ირონიით უთხრა გოგოებს და აივანზე გავიდა
ცოტა დაიჭირა ინტერნეტმა მაგრამ მთლად კარგად არა ამიტომ გადაწყვიტა ციტა კიდევ გავალო აივნიდან გავიდა და აქეთ იქეთ სიარული დაიწყო იქნებ დაიჭიროსო
- ტყუილად წვალობ აქ არ დაიჭერს
- შენ ვინხარ?- ელენეს ცოტა შეეშინდა და უკან დაიხია
- ნუ გეშინია არაფერს დაგიშავებ
- და ვინ თქვა რომ მეშინია
- ტყუილი არ გეხერხება
- ამ სიბნელეში არ მგონია ხედავდე ჩემი სახის გამომეტყველებას და ხვდებიდე ვიტყუებიბთუბარა
- შეგახსენებ რომ შუქი შენ განათებს პირდაპირ და არა მე. ეგ შენ ვერ ხედავ ჩემს სახეს თორემ მე კარგად ვხედავ
- არ მაინტერესებს რასხედავ და რას არა. ელენე შეტრიალდა რომ წასულიყო
- აქ დასასვენებლად ხარ ვამოსული?
- შენი საქმე არ არის თავი მოატრიალა და
პასუხი ისე უყხრა მაგრამ ერთ ადგილას გაშეშდა ბიჭი სინათლეზე გამოსულიყო და ისეთი სიმპატიური იყო რომ გემახათ და რაც მთავარია მას ჩოხა
ეცვა რაც ელენეს ძალიან გაუკვირდა ამას ნამდვილად არ ელოდა ის ყოველთვის ოცნებობდა, რომ ასეთ ვინმეს შეხვედროდა, ვინც ნამდვილ ქართველს მოაგონებდა და შეხვდა კიდეც , მაგრამ ვერაფერს იზამდა ხომარ მიაშტერდებოდა ამიტომ წავიდა. ოთახში შესვლამდე არც ახაივს როგორ გაიარა ის გზა მარტო იმ ბიჭზე ფიქრობდა მისი ოცნება თუ ახსებკდა არასდროს ეგონა. საკუთარ თავს მი გამოუტყდა რომ ძალიან სიმპატიური ბიჭი იყო მაღალი, გამხდარი შავი თმებით. სახე ვერ გაარჩია კარგად. ნინოზე არაფერი უთქვამს ისე დაიძინა. ძილისწინ კი ჩაიფიქრა იმედია ის ბიჭი ისევ დამესიზმრება ჩოხით.


იმედია მოგეწონებათ მეგობრებო. იზოლაციაში მყოფს ბევრი დრო მაქვს და გადავწყვიტე რამე დამეწერა . ყველას ჯანმრთელობას გისურვებთ.
#დარჩი სახლში