ისევ თენდება ნეტა მერამდენე ღამეა , თუ დღეა ასე თეთრად ვათენებ ძილი ?! ჰაჰ სასაცილოა,შენზე ფიქრის მეტს ვერაფერს ვაკეთებ გამოფიტულ თოჯინას ვგავარ , უკვე სარკეში ჩახედვისაც კი მეშინია საკუთარ თავს ვეკიხები ნუთუ ეს მე ვარ ეს გამხდარი ფერდაკარგული არსება რომელიც იქიდან მეორე მხრიდან მიყურებს, ნუთუ შეიძლება ამ ჭაობიდან თავის დახსნა ნუთუ მე შევძლებ კი ამას?!

უკვე 3თვეა, ყოველ დღე სარკეში ჩახედვისას, მას მეორე მხარეს მდგომს გამოფიტულ უსიცოცხლო არსებას, ვეკითხები იმედით რომ მანუგეშოს ,ის კი უსცოცხლოდ,უემიციოდ, მონოტორულად ერთი და იგივეს მპასუხოსბ,რომ ვერასდროს ! ვერასდროს დავაღწევ ამას თავს ! მან მე შვილი წამართავა თავისი ბინძური ხელებით ამოგლიჯა გული და სხვეული სვავებს დაუგდო საჯიჯგნად .
ნუთუ ამის მერე მას გონია რომ თვალებში შევხედავ და ვეტყვი რომ მართალი იყო?! ნუთუ კიდევ გონია რომ მას სიტყვა “დედას “კიდე ერთხელ დავუძახებ?! ნუთუ იმ ადამიანს რომელმაც საკუთარი შვილი მომიკლა გონია რომ ვაპატიებ ?! ამდენად სულელები ვართ ადამიანები ?! არა, მე მას არასდროს ვაპატიებ ამას მე მან მარტო შვილი კიარ მომიკლა, მეც მომკლა !
საკუთარ თავთან ხო მარტოს არ დაგაცდიან ყოფნას ადამიანს ...
კარებზე საშინელი ბრახუნი გავიგონე , მოულოდნელობისგან შევხტი და ნებისმიერ იქ მდგომს დაუფიქრებლად გამოვჭრიდი ყელს. კარები ძლიერად გამოვაღე და აბა იქ ვინ დამხვდებოდა თუ არა ჩემი უფროსი ძმა ცოტნე,
- ცოტნე ...? აქ რა გინდა ამ დროს ? !
- ოოო, ნიცა გამატარე რაიყო შენ კიდე რეპეტიციობდი? რამდენჯერ უნდა გითხრა რო ეგ შენი სფერო არა , არ მიგიღებენ და მერე მოხვალ აცეემლებული სახლში , მერე მე უნდა ვირბინო და ინტოქში ტვინი მ****ა უკვე ამ უაზრობით დროა უფრო სერიოზული რამე არჩიო ჩასაბარებლად არა შენი სფერო ეს მსახიობობა თუ რაცაა
მონოლოგი დაასრულა და როგორც ჩვევია თავისი დამატყვვებელი ღიმილით გამიღიმა,ნეტა რამოსწონთ ამაში გოგოებს მერე რა რო ცისფერი თვალებიაქ და შავი თმა უტვინოა. (დასკვნა გამოვიტანე და ორაზრონად გადავხედე)
- ჰო არვიცი, მოვიფიქრებ ისე კი დავიღალე ამ შვილმოკლული დედის რომლის შესრულებით არ გამომგის მგონი კარგად აბა ნახე ( და მიტოვბული კნუტივით შევხედე)
- არაა ,არც გაბედო
იმხელა ხმაზე დაღრიალა ამ ბიზონმა შიშისგან მუხლები ამიკანკალდა მართლა მიტოვებულ კნუტს დავემსგავსე
- კაი ნიცა, როგორ იცი ხოლმე ესე , რატო გეშინია გოგო გაიზარდე უკვე და გაეცინა
- კი გავიზარდე და არაფრისაც არ მეშინია გავიჯგიმე პატარა ბავშვიბით.
რაზეც ორივეს სიცილი აგვიტყდა და მუცლის ატკიებამდე ვიცინოდით ,მერე ჩემ ბიზონუკა ძმას მოშივდა და მეც რაუნდა მექნა ჩემი არცისე დიდი კულინარიული შესაძლდბლობის გამო როგორღაც ომლეტზე დავითანხმე ,მერე კიდე იტყვის არ გაქ სამსახიობო ნიჭიო ,
- ნიცააა
- ჰოოო, რაიყო?
- მიდი ბარგი ჩაალაგეე
- რატო ? სად მივდივარ? სახლიდან მგდებ ხო და ჩემი ვითომ ტირილის სცენა გავითამშე
- ნუ აფერისტობ აჰა ტირილიც არ გამოგდის წესიერი , კაი მართლა ბავშვები ავდივათ აგარაკზე გიოს ძმაკაცი ჩამოდის ამერიკიდან და ისიც მოვა
- ვინ ძმაკაცი ბექა?
- არა არა , სხვა არიცი მეც არვიცნობ წესიერად , არ გაზადები ? არ მკდიხარ? ძაან კაი დავისვენებთ.
მიაყარა უცებ თან სიცილით მილაბებდა ბარგას და შიგადაშიგ მეჭყანებოდა თოთქოს ქალის საცვლები აქამდე არ უნახავს .
ასე და ამგვარად მოვხვდი ორი კვირით გიოს აგარაკზე ...


გამარჯობა მეგობრებო , იმედიმაქვს მოგეწონებათ გამიზიარეთ თქვენი შეფასებები გავაგრძელო თუ არა