-ამის დედაც,ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა!
-ვის,ვაიმე არ მითხრა რომ იცნობ?
-სალო ვიცნობ ირაკლი ახვლედიაანს? მამაჩემი და მაგის მამა ძმაკაცები არიან და როცა ჩამოვედი მაგან საცეკვაოდ გამიწვია,მართალია ჩემი მტერი არაა,მაგრამ მასთან როცა ვდგავარ თავს უხერხელად ვგროძნობ ასეთი რამ არსდროს მიგვრძვნია.
-ალბათ იმიტომ,რომ მოგეწონა.
-ვაიმეე,ეხლა შენც რა ჩემი დამხმარე ქალივით მოგივიდა,კარგი რაა!
-კაი ხო ხმას არ ვიღებ.სორიი!
-ოკ.
-ნახე შეგვამჩნიეს და ჩვენსკენ მოდიან რა ვქნა?-ანერვიულებული გავხედე სალოს.
-კაი დამშვიდდი.თავი ბუნებრივად დაიჭირე.
-გამარჯობა გოგოებო.როგორ ხარ ნატალი?ეს შენი მეგობარია ხომ.
-კარგად ირაკლი შეენ?კი ბავშვიბის.
-კარგი წამო ჩვენთან დაჯექი.
პასუხი არ დავაყოვნე და დავთამხმდი,ისეთი სიტუაცია იყო უარი რომ მეთქვა უხერხულ მდგომარეობაში აღვმოჩნდებობი.მე ვისკი მაინც დამაინც არ მათრობს და აზროვნება შემეძლო.
-რას დალევთ?
-მე რამე ძლიერი მინდა.
-ოჰო ნატალი არ ვიცოდი დალევა თუ ასე ძაან გიყვარდა.
-ნუ ღელავ ლოთი არ ვარ.
-ოკ.
ვისკის პირველი ყლუპი რომ დავლიე ჩვენს მაგიდასთან ერთი გოგო მოვიდა და ალექსანდრე გადაკოცნა.თურმე მისი ყოფილი რუსკა კვიციანი იყო.უკვე სიმთვრალე შემერია მე.
-ირა როგორ მომენატრე წამო რა ვიცეკვოთ.
სანამ სიტყვას ეტყოდა მე უკვე მთვრალი ვიყავი და მე ვუთხარი.
-როგორც იცი ირაკლი ძაან ცნობილი და ოქროს გულის მქონე ადამიანია.მას კარგი მოცეკვავე სჭირდება მოდი თუ არ გაგიტყდება 1-1ში შევეჯიბროთ ერთმანეთს და მაშინ მოგცემ მასთან ცეკვის უფლებას ოკეი.
არ უკითხავს ისე დამთანხმდა.1 რაუნდი იყოს მუსიკას მე ვარჩევ და პირველი მე ვიწყებ.
-ოკ.
-შენ რომელზეც გინდა იმაზე იცეკვე,მე რომელზე მომინდება იმაზე ვიცეკვებ.ჟიური ხალხია.
-მაწყობს.(რუსკა)
ცეკვა პირველმა მე დავიწყე.ადრე ბავშვობაში ცეკვაზე დავდიოდი.ნუ მოკლედ ცეცხლი დავანთე,რუსკა კი ძაან დაიხარჯა მარა მაინც მე გავიმარჯვე,თანაც ისე დაიღალა,რომ ცეკვს ხსენება არც კი უნდოდა სწორედ ეს იყო ჩემი მიზანი,ხოლო მე სახლში ირაკლიმ მომიყვანა გზაში კი გაოგნებულმა მკითხა:
-ჩემ დაქალთან ერთათ.12 იყო ღამის სახლში რომ მივედდი მაგრამ დილით მაინც ადრე გამაღვიძეს,გამახსენდა წუხანდელი ღამე და ჩემს თავზე გავბრაზდი თან ვამაყობდი. მამამ მითხრა რომ მის კომპანიაში ვიწყებდი მუშაობას.წითლებში გამოვეწყვე,თმა დავიწანი,წითელი პომადა წავისვივერცხლის ბეჭდები გავიკეთე და მზად ვიყავი.კომპანიაში რომ შევედი ყველაფერი შევისწავლე.ჩემს პირველ თათბირზე მეწილეები უნდა გამეცნო იქ რომ შევედი კინაღამ გულმა დამარტყა.
-ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა, ყველგან რატომ არის თითქოს კუდში დამსდევს!(გულში ვამბობდი)
როცა ყველა სათითავოდ გავიცანი ბოლოს ირაკლის ჯერიც დადგა.
-შვილო ეს ირაკლი ახვლედიანია წვეულებაზე რომ გაგაცანი.
-ვიცი მა უკვე მესამედ ვხვდები.-და თბილად გავიღიმე.
-მეორედ სად ნახეთ ერთმანეთი?
-სად და კლუბში-ტყუპებივით ერთდროულად ვუთხარით.
-აა,კარგით მოდით თათბირი დავიწყოთ.
ყველამ ჩვენ ჩვენი ადგილები დავიკავეთ.თავი ცუდად რომ არ მეგრძნო ირაკლის არ ვუყურებდი და თათბირზე ვკონცენტრირდებოდი.როგორც იქნა დამთავრდა ეს წყეული თათბირი.როცა გავდიოდით მამაჩემმა ირაკლი დატოვა რაღაცაზე უნდოდა საუბარი.მე არ ვჭირდებოდი ამიტომ მალე გამოვედი და ჩემს კაბინეტში შევედი შუშის კარები ჰქონდა და ყველაფერი ჩანდა.
კაცებთან:
-ვიცი რომ გაჩქარებთ შენ და ნატალის მარა არ მინდა რომ ჩემი შვილი დავკარგო ერთადერთი ქალიშვილი არ მინდა ჩემზე ნაწყენი იყოს, იმი გამო რომ ვათხოვებ მე იმის თქმა მინდა რომ ასეთ დროს ჩემს შვილს ისეთ ადამიანს გავაყოლებდი რომ ვენდო,შენ კი კარგად გიცნობ და გენდობი.მაინც მამა ვარ და კარგი მინდა.
-მადლობელი ვარ თქვენი უსაზღვროდ,მისნაირი გოგო მე ცხოვრებაში არ მინახავს მე ის უკვე შემიყვარდა ესე იგი სულ ჩემია.
-კარგია მარა მე იმის მეშინია,რომ არ შეგიყვაროს?
-ნუ ღელავთ მაინც შევუყვარდები ოღონ ამისთვის იქით კვირას რომ წავიყვანო ჩემს მეგობრებთან ერთად.
-კარგი არა პრობლემა ოღონდ წინასწარ გააფრთილე გთხოვ.
-კარგით.
ნატალისთან:
ყავა გავაკეთებინე მდივანს ჩვენი კოპმნიის დოკუმენტებს გადავხედე ეს კვირა მაღლელი არ ყოფილა.პარასკევი იყო რომ გამოვდიოდი ალექსანდრემ კარებზე დააკაკუნა და მითხრა.
-პატარავ იქით კვირას მეგობრები უნდა გაგაცნო და 1 კვირით უნდა მოგიტაცო,ნუ ღელავ მამაშენი გავაფრთხილე და სიხარულით დამთანხმდა უკან დასახევი გზა არ გაქვს უნდა მოგიტაცო 1 კვირით კახეთში.თუ გინდა სალომეცც წამოიყვანე.
-უკაცრავად როდის აქეთ გავხდი შენი პატარა.
-გაცნობის პირველიდღიდან ჩემი ხარ.შემდეგ ირონიულად გაიცინა ლოყაზე მაკოცა და გავიდა. ერთწამს
-წყეულიც იყავ ირაკლი ახვლედიანო!-საშინლად გავბრაზდი და უკან მოუხედავად წავედი სახლში.
შაბათ კვირას ვისვენებდი ასე რომ გაბრაზებული ვიყავი არ ვიცოდი რა უნდა მექნა სალოს გავუარე და ჩემთან დავტოვე ეს ორი დღე.
მინდოდა ვინმესთვის გული გადამეშალა არ მინდოდდა ოთხშაბათის დადგომა მაგრამ სალოსთან ლაპარაკის შემდეგ რადიკალურად შევცვალე აზრი.