ივნისის ცხელი საღამო იყო,მზე ჯერ კიდევ არ იყო ჩასული . სოფლის ახალგაზრდობა მდინარეზე იყო შეკრებილი.ყოველი მხრიდან მხიარული ხმები ისმოდა.ყველა მხიარულობდა,ზოგი ცურავდა,ზოგიც იქვე სანაპიროსთან ახლოს ფეხბურთს თამაშობდა. მხოლოდ ერთი გოგონა იჯდა მათაგან განცალკევებით ხის ძირში,ჩრდილში და გატაცებით კითხულობდა წიგნს.ვერც კი შეამჩნია როგორ მიუახლოვდა მას ერთ-ერთი იქ მყოფი გოგონა

-ანასტასია,გეყოფა კითხვა ,წამოდი და ვიცურაოთ_წიგნი გადაადებინა გოგონას,ხელი მოკიდა და მისი წაყვანა სცადა

-არ მინდა ელენე ,შენ წადი_უპასუხა მან და წიგნი აიღო,აპირებდა კითხვა გაეგრძელებინა.

-კარგი რაა,ნუ ხარ უჟმური,ნახე რა კარგი ამინდია,წამოდიიი_დაიჯინა ელენემ

-კარგი კარგი ამ თავსაც დავამთავრებ და შემოგიერთდები

-კარგი ,წავედი_თქვა ელენემ და მდინარისკენ წავიდა

ანასტასია მარტო დარჩა,ასე ერჩივნა,არ უნდოდა მანდამაინც ხალხში გარევა.თავისთვის ყოფნა ,კითხვა ან ხატვა უყვარდა,დიდი კომუნიკაბელურობით არც გამოირჩეოდა,ეს უფრო მისი წარსულის ბრალიც იყო, 8 წლის იყო,როდესაც მშობლები ავტოკატასტროფაში დაეღუპა,მას შემდეგ კი ბიძამისის,მამამისის ძმის ოჯახში იზრდებოდა,ელენე მისი ბიძაშვილი იყო.ახლა გოგონები 17 წლის იყვნენ,სკოლას მომავალ წელს ამტავრებდნენ და ორივეს დიდი გეგმები ჰქონდათ,ქალაქში წასვლას და სწავლას აპირებდნენ. მას შემდეგ რაც ანასტასიას მშობლები დაეღუპა და ბიძამისთან გადმოვიდა სოფელში ხასიათი შეეცვალა,მანამდე კი როგორც ყველა ისიც ისეთივე მხიარული ბავშვი იყო,მაგრამ ამ დიდი ტრაგედიის შემდეგ კი ის გულჩათხრობილი გახდა,ხშირად იჯდა მისთვის წყნარად და ფიქრობდა,ბიძამისის და მისი ოჯახის დიდი მადლობელი იყო,მათ ხომ ის საკუთარი შვილივით გაზარდეს,ელენეკი მისთვის ნამდვილი დასავით იყო,გოგონებს ერთმანეთი ძალიან უყვარდათ. ელენე ანასტასიასგან განსხვავებული იყო,უფრო გახსნილი,მხიარული,მოწყენილს ვერასდროს ნახავდით და არც ანასტასიას აძლევდა მოწყენის საშუალებას,ყოველთვის ზრუნავდა მასზე.

ანასტასია ფიქრებიდან გამოფხიზლდა და მდინარისკენ გაიხედა,საიდანაც ელენე ეძახდა.წიგნი გვერდზე გადადო, და მისკენ წავიდა. დიდ ქვაზე ჩამოჯდა და ფეხები წყალში ჩაყო.

-ჩამოდი_დაუძახა ელენემ

-არა,წყალი ცივია

-ნუ სულელობ_ხელი მოკიდა ელენემ და გოგონა წყალში ჩააგდო

ორივეს გაეცინა,ერთმანეთს წყალს ასხამდნენ და მხიარულობდნენ. ანასტასია მალევე მოვიდა ხასიათზე,შეუძლებელი იყო ელენეს გვერდით მოეწყინა.

ანასტასიამ ვერც კი შეამჩნია,რომ იქვე ახლოს მდგომი ბიჭი მას დაჟინებით აკვირდებოდა,ახალგაზრდა ბიჭი თვალს არ აცილებდა გოგონას,აკვირდებოდა მის სახეს,ყოველ ნაკვთს და მოძრაობას და ჩუმად იღიმოდა. მდინარეზე დიდხანს დარჩნენ.უკვე ბინდდებოდა.მზე თითქმის ჩასული იყო,თუმცა არემარეს ჯერ კიდევ ჰფენდა მის სინათლეს,ცაზე მკრთალად კიაფობდა ორიოდე ვარსკვლავი.გოგონებიც სახლში წასასვლელად მოემზადნენ. მათი სახლი არც ისე შორს იყო იმ ადგილიდან და ხუთ წუთში უკვე ეზოში იყვნენ.

-მოხვედით ქალბატონებო ? _ღიმილით მიესალმა მათ მირიანი

-მოვედით მამიკო_აკოცა ელენემ მამას

-გამოიცვალეთ და ვივახშმოთ ლალიმ ისეთი გემრიელობები მოგიმზადათ

-რა კარგია_გაუხარდა ელენეს-ეზოდანვე მეცა დედას გაკეთებული საჭმლის სურნელი

გოგონებმა გამოიცვალეს ,შემდეგ ქვევით ჩამოვიდნენ და ერთად ივახშმეს.ვახშმის შემდეგ ცოტა ხანში გოგონები დასაძინებლად წავიდნენ.თუმცა დიდხანს საუბრობდნენ

-აუ რა კარგია ზაფხულის არდადეგები _თქვა ელენემ -დავისვენეთ სკოლისგან

-ერთი წელი დაგვრჩა გაუძელი_გაეცინა ანასტასიას

-რა მაგარია,სულ ცოტათ და სტუდენტები ვიქნებით ,ქალაქში გადავალთ

-ჰო_თქვა ანასტასიამ მოწყენით

-არ მოიწყინო _უთხრა ელენემ და გოგონას აკოცა მიხვდა რატომაც მოიწყინა ანასტასიამ,ადრე ხომ იქ ცხოვრობდა ანასტასია მშობლებთან ერთად და ახლა ხვდებოდა რომ უჭირდა დაბრუნება.

-ხომ იცი,ყველაფერი კარგად იქნება_უთხრა ელენემ

-იმედია _თქვა ანასტასიამ

გოგონები კიდევ დიდხანს საუბრობდნენ და გვიან ღამით ჩაეძინათ.

ელენეს ჯერ კიდევ ეძინა,ანასტასიას კი დილაადრიან გაეღვიძა.საწოლში ვერ გაჩერდა, მოწესრიგდა და სასეირნოდ გავიდა. ირგვლივ ჯერ კიდევ სიწყნარე იყო,ამით ისარგებლა და მდინარის სანაპიროზე წავიდა. თავის საყვარელ ხესთან ჩამოჯდა და სივრცეს გაჰყურებდა,ბევრ რამეზე ფიქრობდა,განსაკუთრებით კი მომავალზე,უხაროდა,რომ სტუდენტი გახდებოდა მალე და ბევრი გეგმაც ჰქონდა.

-დილამშვიდობის_მოესმა უცნობი ბიჭის ხმა

-უკაცრავად_გაუკვირდა ანასტასიას და ბიჭს ახედა,აშკარად ვერ იცნო

-შენ ანასტასია ხარ ხო ?

-გიცნობთ?_კიდევ უფრო გაუკვირდა ანასტასიას

-რა თქმა უნდა ვერ მიცანი არ მიკვირს,მე კიდევ გუშინ საღამოსვე გიცანი და გამიხარდა შენი ნახვა

-მაპატიეთ ვერ გცნობთ

-არაუშავს_უპასუხა ბიჭმა-მე სანდრო ვარ,სანდრო ჯავახიშვილი

ანასტასია დაფიქრდა,ეს სახელი და გვარი აშკარად ეცნობოდა.გონებაში მოგონებები ამოუტივტივდა,ბიჭს დააკვირდა,მისი ლურჯი თვალები,ქერა თმა,ტუჩის მარჯვენა კუთხეში პატარა ხალი,მისი ღიმილი,ყველაფერი ძალიან ნაცნობი ეჩვენებოდა. შემდეგ კი გონება გაუნათდა,გაახსენდა რომ სანდრო მისი კლასელი იყო,ქალაქის სკოლაში ერთად სწავლობდნენ და მეგობრობდნენ,როცა პატარაები იყვნენ

-სანდრო _გაუხარდა აბასტასიას და ბიჭს მოეხვია-რამდენი ხანი გავიდა როგორ მიცანი?

-ერთი კვირაა ძმაკაცთან ჩამოვედი აქ სოფელში და რამდენჯერმე დაგინახე,შენ არ შეგიმჩნევივარ,თავიდანვე მეცნე, მერე შენი სახელი ვიკითხე,მართლა არ მოველოდი აქ შენ ნახვას და ძალიან გამიხარდა.მიხარია რომ გაგახსენდი_ეღიმებოდა სანდროს და გოგონას უყურებდა

-სასიამოვნოა შენი ისევ ნახვა,მართლა რამდენი წელი გავიდა

სანდრო ანასტასიას გვერდით ჩამოჯდა.ბევრი ისაუბრეს,ბავშვობა გაიხსენეს.ერთმანეთის ნახვა ძალიან გაუხარდათ.საუბარში ისე გაერთნენ ,რომ ვერ შეამჩნიეს დრო როგორ გავიდა.ელენე მათკენ მოდიოდა.

-ანასტასია ,აი სად ყოფილხარ_მიოუახლოვდა ის გოგონას

-მოდი ელენე _თქვა ანასტასიამ

შემდეგ კი მას სანდრო გააცნო.იქ დიდხანს აღარ დარჩენილან ელენე და ანასტასია მალევე დაბრუნდნე სახლში,რადგან ლალი უკვე საუზმეს ამზადებდა.

მომდევნო ერთი კვირის განმავლობაში ანასტასია და სანდრო ხშირად ხვდებოდნენ ერთმანეთს და დიდხანს საუბრობდნენ,ისევ დაახლოვდნენ ,როგორც ბავშვობაში,ანასტასია შეიცვალა,უფრო მხიარული გახდა და ამას ელენეც ამჩნევდა და უხაროდა მისი ასეთი ცვლილება . ელენეც დაუმეგობრდა სანდროს,სერთო ენაც მალე გამონახეს,ორივე მხიარული იყო და ერთად სამივე ძალიან კარგ დროს ატარებდა

ერთ საღამოსაც ანასტასია ისევ სანდროსთან ერთად სეირნობდა,უკვე ბინდდებოდა,მთვარე ჯერ კიდევ მკრთალად ანათებდა ჯერ კიდევ ნათელ ცაზე ,წყვილი ხელჩაკიდებული სეირნობდა და საუბრობდნენ.ისე დაახლოვდნენ,რომ გააზრებაც ვერც მოასწრეს,ვერ აეხსნათ რა გრძნობა იყო მათ შორის,სავარაუდოდ ძველ ნაცნობობას მიაწერეს ეს და არც დაფიქრებულან,მაგრამ ახლა მათ შორის ნაცნობობაზე მეტი იყო. ანასტასიამ და სანდრომ გადაწყვიტეს სახლში მოკლე გზით არ წასულიყვნენ და ტყის მხარით წასულიყვნენ,უფრო მეტი დრო ექნებოდათ ერთად ყოფნის. გზა ქვებიანი იყო და ანასტასიას ფეხი გადაუბრუნდა.სანდრომ ხელი შეაშველა და იქვე ხის მორზე დააჯინა.

-როგორ ხარ,ძალიან გტიკვა?_ჰკითხა ბიჭმა

-ცოტათი_თქვა გოგონამ და კოჭზე ხელი მოიკიდა.

-მასაჟს გაგიკეთებ _მის წინ ჩამოჯდა სანდრო და გოგონას ფეხზე შეეხო.ანასტასიას ჟრუანტელმა დაუარა ტანში

-ახლა ნაკლებად მტიკვა _თქვა გოგონამ და სანდროს შეხედა. მათის ახეები ერთმანეთს უახლოვდებოდა,ვერც კი გაიაზრეს ისე შეეხო მათი ტუჩები ერთმანეთს.ეს იყო დაუვიწყარი საოცარი წამი,მათი გულები გამალებით ძგერდა.ბიჭმა გოგონას ხელები მოხვია წელზე და მჭირდო მიიკრა გულზე.ორივეს სასიამოვნო ჟრუანტელი უვლიდა ტანში.ძლიერმა ვნებამ იფეთქა მათ სულში და სხეულებში ,სანდრომ კაბა ოდნავ აუწია გოგონას და შიშველ ფეხებზე ეფერებოდა,შემდეგ კაბის ბრეტელი ჩამოუწია და მის შიშველ მკერდს შეახო ტუჩები.ანასტასიამ სიამოვნებისგან ამოიკვნესა.მის ხმაზე სანდროს ვნება კიდევ უფრო მოემატა,უფრო ძლიერი სურვილი დაებადა გოგონა მისი გამხდარიყო ახლავე. გოგონა იქვე დააწვინა და ზემოდან მოექცა,ერთმანეთს ვნებიანად კოცნიდნენ ,მათი სხეულები ნახევრად შიშვლეი ეკვროდა ერთმანეთს. სანდრო ღიმილით დაჰყურებდა მის მშვენიერ სახეს,ტკბებოდა გოგონას მწვანე თვალების ელვარებით,მის ცეცხლისფერ თმას ეფერებოდა,თოვლივით ქათქათა კანზე კოცნიდა და ხარბად ეწაფებოდა ტუჩებით მის სრულიად შიშველ მკერდს და გოგონას ჩუმი კვნესა კიდევ უფრო უღვიძებდა სურვილს.გოგონას ფეხები ნაზად გააშლევინა,სრულიად გააშიშვლა და მთელ ტანზე კოცნიდა,ანასტასიას თვალები ჰქონდა დახუჭული,სიამოვნებისგან ჩუმად ოხრავდა.თვალები გაახილა და მის ზემოდან მოქცეულ სანდროს ჩახედათვალებში,ერთმანეთს გაუღიმეს,გოგონამ ფეხებშუა შეხება იგრძნო,აღელვებისგან კანკალებდა,ბიჭმა წელზე ხელები მოხვია მაგრად მიიკრა შიშველ ტანზე და მას დაეუფლა.ანასტასიამ ხმამაღლა ამოიკვნესა,ტკივილისგან ხელები მაგრად მოუჭირა სანდროს ზურგზე და მძიმედ სუნთქავდა,მაგრამ ეს იყო წამით,ისევ სიამოვნების კვნესა გაისმა, ირგვლივ გამეფებულ სიჩუმეს ორი ადამიანის სიამოვნებისგან წამოძახილი ხმები არღვევდა.ანასტასია მისი გახდა,უნდოდა ეს წამი სამოდამოდ გაგრძელებულიყო,არასდროს გაეშვა ხელები გოგონასთვის.ჯერ კიდევ სრულიად შიშვლები იჯდნენ და ერთმანეთს ეკვროდნენ.

-მე შენ მიყვარხარ _თქვა სანდრომ მოულოდნელად

-მეც_უპასუხა გოგონამ

ერთმანეთს აკოცეს.სანდრომ ისევ მაგრად მიიკრა სხეულზე,ვერ ძღებოდა მისი სიახლოვით და არ უნდოდა მისი გაშვება,ისევ დააწვინა და ზემოდან მოექცა,უნდოდა ეს წუთები სიევ გაემეორებინა,მაგრამ ანასტასია წამოდგა

-უკვე გვიანია და სახლში უნდა წავიდე_თქვა მან

-არ მინდა შენი გაშვება ანასტასია_უთხრა მან და მის მკერდს ნაზად უსვამდა ხელებს

-მართლა გვიანია და სახლში ინერვიულებენ_თქვა მან

-მითხარი,რომ ისევ გნახავ და კვლავ განმეორდება ეს ბედნიერი წუთები

გოგონას გაეღიმა და სანდროს აკოცა,შემდეგ კი მისი დახმარებით კაბა ჩაიცვა. სანდრომ სახლამდე მიაცილა. სახლში უკანა კარით შევიდა,ლალის და მირიანს უკვე ეძინათ,ოთახში შევიდა და საწოლზე ჩამოჯდა

-სად იყავი აქამდე?_ჰკითხა ელენემ-მშობლებს მოვატყუე რომ გეძინა

-ელენე _გაეღიმა ანასტასიას-სანდროს შევხვდი და ...

-რა მოხდა?

ანასტასიას ისევ გაეღიმა და მორცხვად დახარა თავი

-სექსი გქონდათ?_გაკვირვებისგან უთხრა ელენემ

-ჰო

-კი მაგრამ ერთი კვირაა რაც შეხვდით ერთმანეთს,მესმის რომ ბავშვობაში იცნობდი მაგრამ ხომ არ იჩქარე?

-არ ვიცი ელენე_თქვა მან ბედნიერი სახით-მაგრამ არაფერს ვნანობ უბედნიერესი ვიყავი იმ წუთებში

-მიხარია თუ ბედნიერი ხარ_თქვა ელენემ-მთავარი ეგაა

...

როგორც კი გათენდა ანასტასია მაშინვე სანდროს შესახვედრად წავიდა.უკვე ერთმანეთის გარეშე ყოფნა აღარ შეეძლოთ. ისევ იმ ტყეში შეხვდნენ ერთმანეთს.

-მიხარია რომ მოხვედი _აკოცა გოგონას სანდრომ

-მეც მიხარია შენი ნახვა_უპასუხა ანასტასიამ და მის გვერდით ჩამოჯდა.სანდრომ გოგონას ხელი მოხვია და მიიხუტა.

-ბედნიერი ვარ რომ შეგხვდი _თქვა სანდრომ და გოგონას აკოცა

-მეც ბედნიერი ვარ

-იცი,მინდა რომ სულ ერთად ვიყოთ,რას იტყვი,რომ დავქორწინდეთ?

ანასტასიამ გაკვირვებით შეხედა ბიჭს.

-ძალიან ხომ არ ვჩქარობთ?

-არა,მე დარწმუნებული ვარ ჩემ გრძნობაში და თუ შენც გინდა ერთად ვიყოთ,მე შენ მიყვარხარ

-მეც მიყვარხარ და მინდა შენთან ვიყო

ერთმანეთს მაგრად მოეხვივნენ.

ანასტასიას ერთი სული ჰქონდა ელენეს როდის ეტყოდა ამ ამბავს,ელენეს ძალიან გაუხარდა მათი ამბავი,თუმცა ანასტასია ახლა იმაზე ღელავდა ბიძია და ბიცოლა რას ეტყოდნენ,ნერვიულობდა და მათთვის თქმა უჭირდა,უკვე ერთი თვე იყო გასული,რაც სანდროს ხვდებოდა და უფრო და უფრო დაახლოვდნენ,ლალის და მირიანს ჯერ-ჯერობით ის მხოლოდ მეგობრად გააცნო,როდესაც ის ელენეს დაბადების დღეზე მოვიდა სახლში ,ანასტასია ოჯახს ბიჭი ძალიან მოეწონა,სანდრო საკმაოდ კომუნიკაბელური იყო და ადვილი ნახულობდა საერთო ენას ადამიანებთან და მათთაც ადვილად დაუმეგობრდა.

...

ერთ საღამოს,როდესაც ანასტასია თავის ოთახში იჯდა და კითხულობდა აივნიდან ხმა მოესმა,ფანჯარასთან მივიდა და სიხარულისგან წამოიყვირა,როდესაც იქ სანდრო დაინახა.

-სანდრო,აქ რა გინდა,როგორ ამოხვედი?_ჰკითხა ანასტასიამ

-ვეღარ გავუძელი უშენოდ ყოფნას და მოვედი _უთხრა სანდრომ და გოგონას მოეხვია.

ერთმანეთს ვნებიანად აკოცეს .სანდრომ გოგონა ხელში აიყვანა და საწოლზე დააწვინა,ანასტასიამ ფეხები წელზე შემოხვია და სხეულზე მიეკრო,ბიჭმა კაბის ქვეშ ხელები შეუცურა და შიშველ მკერდზე ეფერებოდა,გოგონა სიამოვნებისგან ოხრავდა.

-სანდრო,არ გინდა_შეაჩერა მან-შეიძლება ვინმე შემოვიდეს,ეს ოთახი ელენესიცაა და რომ დაგვინახოს უხერხულია.

-მაგრამ ძალიან მინდიხარ_ჩასჩურჩულა ყურში მამაკაცმა და შეეცადა მისთვის კაბა გაეხადა,თუმცა ანასტასია შეწინააღმდეგა

-აქ არა_ქვემოთ ჩავიდეთ სარდაფში _უთხრა გოგონამ-ამ საღამოს იქ არავინ ჩამოვა

-ჩქარა წავიდეთ.

ორივენი ჩუმად გავიდნენ ოთახიდან და სარდაფში ჩავიდნენ,სანდრო ვერარ ითმენდა ისე უნდოდა გოგონას სხეულს დაუფლებოდა,კარი ჩაკეტეს თუ არა,გოგონას ხელები მოხვია,იქვე მდგარ ძველ დინაზე დააწვინა,კაბა გახადა და მთელი სხეული დაუკოცნა,ანასტასიას სიამოვნების ჟრუანტელმა დაუარა ტანში,ბიჭს ხელები მოხვია ფეხები გაშალა და სიამოვნებისგან წამოიკივლა როდესაც ის მასში იგრძნო ,შემდეგ კი ხელი პირზე აიფარა,არ უნდოდა ვინმეს გაეგო მათი ხმა,ჩუმად კვნესოდა,როდესაც მამაკაცი ძლიერი ბიძგებით შედიოდა მასში,არ უნდოდა ეს სიამოვნება დამთავრებულიყო,როდესაც კულმინაციის მომენტი დადგა მთელი სხეული დაეჭიმა დივნის გადასაფარებელს ხელი ჩასჭიდა და სიამოვნებისგან ამოიოხრა ცოტა ხანს ერთმანეთზე მიკრულები იწვნენ,მაგრამ ისევ იგრძნო როგორ გაუმაგრდა მამაკაცს ასო და მისმა შეხებამ სიამოვნებისგან ააკანკალა,წამოდგა და კალთაში ჩაუჯდა,სანდროს შიშველ ტანზე კოცნიდა და ეფერებოდა,ისევ შეიგრძნო ის მასში და ახლა თვითონ იყო ზემოდან მოქცეული და განაგრძობდა სიამოვნების მიღებას მასთან ერთად,როდესაც გაათავეს ანასტასია დაღლილი მიეკრო სანდროს და მის ბეჭზე თავი ჩამოდო,მისი ასო ისევ გოგონას სხეულში იყო და ნელი მოძრაობებით ცდილობდა კიდევ უფრო კარგად შეეგრძნო სიამოვნება.თუმცა უკვე გვიანი ღამე იყო,ანამ კაბა სასწრაფოდ გადაიცვა და კარისკენ წავიდა,მაგრამ სანდრომ შეაჩერა

-კიდევ რამდენიმე წუთი გთხოვ_ჩასჩურჩულა გოგონას ყურში და მისკენ მიიზიდა გოგონა

-უნდა წავიდე,ჩემი ძებნა არ დაიწყონ

-არაუშავს რამდენიმე წუთით გვიან გადი _ეუბნებოდა სანდრო და მას სანდრო და ყელზე კოცნიდა -თანაც მალე შენ ოჯახს ვეტყვით ჩვენ შესახებ,ხვალვე დაველაპარაკოთ,მეც მოვალ

-ვნერვიულობ _თქვა ანასტასიამ -არ ვიცი როგორი რეაქცია ექნებათ

-არაფერია სანერვიულო ჩემო საყვარელო_თქვა ბიჭმა -ყველაფერი კარგად იქნება

სანდრომ კედელთან მიიყვანა ანასტასია,მისი ფეხები წელზე შემოიხვია და ძლიერი ბიძგით შეუდო თანმის კოცნას არ წყვეტდა გოგონაც დანებდა და კიდევ ერთხელ მიეცნენ სიამოვნებას. სიამოვნებაში გართულებს არ შეუმჩნევიათ ,რომ სარდაფის პატარა ფანჯრიდან ისინი ელენემ შენიშნა,ელენეს უცნაური გრძნობა დაეუფლა,თავის ოთახში წავიდა და საწოლზე ჩამოჯდა,რაც სანდრო გაიცნო,მას შემდეგ უცნაური გრძნობა არ ასვენებდა,მაგრამ ამაზე ფიქრისაც კი ეშინოდა და რცხვენოდა,არ უნდოდა საკუთარი თავისთვისაც კი რომ გაემხილა,სანდრო მოსწონდა კიარადა თავდავიწყებით შეუყვარდა,მაგრამ ბიჭი მას მხოლოდ მეგობრად თვლიდა,ანასტასიაზე იყო შეყვარებული,ტელეფონში მისი დაბადების დღის ფოტოები დაათვალიერა,იქ სანდროც იყო მასთან ერთად ,ელენეს ცრემლები წასკდა. ბრაზობდა,რომ თავი ვერ გააკონტროლა და სანდრო შეუყვარდა,რცხვენოდა ამის გამხელის საკუთარ თავთანაც კი,მაგრამ გრძნობას ვერ მოერია,იცოდა რომ ამას აზრი არ ჰქონდა,სანდრო ანასტასიას გარდა ვერავის ამჩნევდა,ანთებული თვალებით უყურებდა გოგონას და ეს კიდევ უფრო ტკენდა გულს,ანასტასიასიც რცხვენოდა ელენეს,უნდოდა თავიდან ამოეგდო ეს ყველაფერი,მაგრამ უძლური აღმოჩნდა და ახლა ცალმხრივი სიყვარული სტანჯავდა მას,გოგონა საწოლზე წამოწვა და ცრემლებს გასაქანი მისცა.