პირველი თავი მგონი არავის არ წაგიკითხავთ მეგობრებო ამიტომ ვიმედოვნებ რომ მეორე თავს ნახავთ საიტზე და სემიფასებთ ღირს თუ არა გაგრძელება.



ვერც კი ჩევამჩნიე ოთახში მყოფი სანდრო ისე დავიწყე ყვირილი შიშისგან.

მხოლოდ რამოდენიმე წამის შემდეგ შევამჩნიე და დამორცხვილმა თავი ჩავხარ.
-მოწესრიგდი და დაბლა გელოდები

დივანზე მშვიდად და სერიოზულად მჯდომი სანდრო წამოდგა და ოთახი დატოვა.
მეც სწრაფად მოვიწესრიგე თავი და ამხეა სახლსი ძლივს ვნახე სანდრო.

-დაჯექი და მიირთვი სადილი

მითხრა სერიოზულად და სკამისკენ მანიშნა, მაგრამ ახლა მხოლოდ სახლსი წასვლაზე და დასვენებაზე ვფიქრობდი, დანარცენი არაფერი არ მაინტერესებდა მხოლოდ რაც სეიზლება სწრაფად წავსულიყავი აქიდან ეს იყო ცემს ინტერესებსი

-გუშინ დახმარებისთვის ძალიან დიდი მადლობა ბატონო სანდრო და ნახვამდის, კარგად ბრძანდებოდეტ.

მოკლედ მოვუწერი სათქმელი და ძლივს ვნახე გასასვლელი კარები.
საბედნიეროდ დაკეტილი არ დამხვდა და ბენიერი გადავადგი ეზოში ნაბიჟი, რომ დაცვით სავსე ადგილას ამოვყავი თავი.

შიში არ შევიმჩნიე და დიდი კარებისკენ დავიძარი, ჩემს თავს ვამხნევებდი რომ მალე ამ ადგილს თვალით აღარასდროს დავინახავდი და რაც შეიძლება სიმშვიდეს ვინარჩუნებდი, რომ წინ დაცვა გადამიდგა

-ვერ გაგიშვებთ ქალბატონო

ჯერ ხომ ამაზე ერთი გულის შეტევა მივიღე რომ ამხელა დიდი კაცი უეცრად ფიქრებში წასულს წინ გადამიდგა და თავისი მბრძანებლური ტონიტ დამელაპარაკა და ახლა იმაზე გამეწედა ვერსად ვერ გაგისვებო

-რას ჰქვია ვერსად ვერ გამიშვებ? ახლავე გამიღე კარები!

უკვე ცრემლები მომერია და მალე ალბათ ბავშვივით ავტირდებოდი

-არ შემიძლია ქალბატონო

-და რატომ არ შეგიძლია ვითომ? უბრალოდ გვერდით უნდა გადადგე და კარები გაააღო სულ ესაა და მეც აქიდან წავალ

ხმა აღარ ამოურია და არც განძრეულა, რაც მას ნიშნავდა რომ ტყუილად ვლაპარაკობდი და ტყუილად გავაგრძელებდი ლაპარაკს.

უხმოდ წავედი სანდროსთან და ცრემლებს ძლივს ბიკავებდი, ამდენი ნერვიულობისგან უკვე ვკანკალებდი.

მისაღებში შესულს სანდრო ისევ მშვვიდად მჯდომი დამხვდა და ინტერესით მიყურებდა

-ბატონო სანდრო გთხოვთ უთხარით რომ გამიშვან

ძლივს ამოვირე ჩემი აკანკალებული ხმა რომ ბოლო ხმაზე არ დამეწყო აქვე ტირილი.
ერთი შემომხედა და წამოდგა

-წამოდი მე გაგიყვან

-არ არის საჭირო უბრალოდ უტხარით რომ გამისვან და წავალ აქიდან

-წამოდითქო კატო!

ჩემი სახელი საიდან იცოდა ნეტა? მაგრამ რა უცნაური შეკითხვა დამებადა ამ დროს, რათქმაუნდა კლუბის ფორმაზე მეწერა ჩემი სახელი.

უხმოდ გავყევი უკან და მანქანაში ჩავჯექით.
მთელი გზა ხმა არ ამომიღია უბრალოდ თავი მქონდა მინაზე მიდებული და ვისვნებედი.

არც კი გამხსენებია რომ მისამართი მეთქვა ჩემი საცხოვრებლის ისე ვიყავი გათიშული, მხოლოდ მანქანა რომ გაჩერდა და თვალები გავახილე და ჩემს კორპუსთან ვიყავი გაკვირვებული დავრჩი

-მაგრამ მე მისამართი არც კი მითქვამს ბატონო სანდრო, ნუ მოკლედ მადლობა დამხარებისთვის და კარგად იყავით.

-შეხვედრამდე

მანქანიდან გადმოვედი და გულში კი გავიფიქრე კლუბში თქვენთან და თქვენს მაგიდასტან მე შეხება აღარ მექნება, რადგან მაგ ადგილს გამოცდილი გოგოები ემსახურებიან ასე რომ მე თავისუფალი ვართქო.

ლიკას ყველაფერი მოვუყევი, გაოცებული დავტოვე გოგო და მთხოვა რომ კლუბიდან წამოვედი მაგრამ ჯიუტად იგივეს ვუმეორებდი რომ სხვა გზა არ მქონდა და მანდ უნდა მემუსავა აუცილებლად თუ მინდოდა რომ შემოსავალი მქონოდა და მის კისერზე არ ვყოფილიყავი.

საღამოს 10 საათამდე გემრიელად მეძინა, მერე მე და კატომ ვისადილეთ და 12ის ნახევარზე სახლიდან კლუბის მიმართულებით დავიძარი

-ფრთხილად იყავი რა კატო და იქნებ გადაიფიქრო რომ წამოხვიდე მაგ ადგილიდან

-კარგად ლიკუნ, კარები კარგად ჩაკეტე.

ვაკოცე და წამოვედი.
კლუბსი 5წუთით ადრე მივედი, გოგოები ვნახე, ფორმა ჩავიცვი და 12საათზე გოგასთან ვიდექი და კლიენტს ველოდებოდი, რომ მივსულიყავი მასთან

-კატო შენ მარტო სანდრო გასვიანის მაგიდას მოემსახურები ხოლმე, დანარჩენი არც ერთი არ იქნება შენი მაგიდა.

-კი მაგრამ გოგა მე...

-არანაირი მაგრამ კატუნა ასეთია შენი დავალება, მიდი ახლა მოვიდა უკვე ბატონი სანდრო და მიაქციე ყურადღება

მეც გაკვირვებული წავედი გასვიანის მაგიდისკენ და რათქმაუნდა ისევ შავი სამოსი ეცვა და სერიოზული იყო, გვერდიტ კი რამოდენიმე ბიწი ახლდა თან

-გამარჯობათ, ინებებთ რამეს?

-4არაყი ბიჭებისთვის და 1სამმაგი ვისკი ჩემთვის

მითხრა სანდრომ, როცა ვისკი გავიგე გამიკვირდა ასეთ ძლიერ სასმელს რანაირად სვვასთქო, მაგრამ რა ჩემი საქმეა

-გოგოა 4ვისკი და 1სამმაგი ვისკი მინდა

-შეუცვლელია ბატონი სანდროსთვის ეგ სასმელი, აი აიღე და წაიღე

შეკვეთით ხელში წავედი მაგიდისკენ

-აი თქვენი შეკვეთა 4არაყი და 1სამმაგი ვისკი, კიდევ რამეს ხომ არ ინებებთ?

-არა თავისუფალი ხარ ჯერ-ჯერობით

მთელი საღამო სანდროს მაგიდას ვემსახურებოდი და დიდი დატვირთვაც არ მქონია მთელი ამ დროის განმავლობაში, უბრალოდ ამხელა ხმაზე ჩართული სიმღერები თავს მიხეთქავდნენ.

ძლივს მოვიდა 6საათი და სახლში წასვლის დრო, სასწრაფოდ გამოვიცვალე, ყველას დავემშვიდობე და გზას გავუდექი.


6საათზე ძალიან ბნელოდა ჯერ კიდევ რადგან გაზაფხულის პირველი თვე იყო და ტაქსიტაც ვერ გავიდოდი რადგან მაგდენი ფული არ მქონდა რომ ასე მეხარჯა, ამიტომ ფეხით გავუყევი გზას და რაც შემეძლო ჩქარა მივდიოდი და შიშს ჩემში ვიკლავდი.


გვერდით მანქანა რომ გამომგყვა გული როგორ დამეწყნარებინა აღარ ვიცოდი, მანქანისკენ არც კი გამიხედავს უბრალოდ ფეხს ავუჩქარე და თითქმის მივრბოდი

-ნუ გეშინია კატო,დაჯექი წაგიყვან

სანდროს ხმა რომ გავიგე დავწყნარდი და დავმშვიდდი ჩემდაუნებურად, არადა მასაც არ ვიცნობდი კარგად მაგრამ მისდამი ნდობას ვგრძნობდი

-მადლობა ბატონო სანდრო მაგრამ არ მინდა

-დაჯექი გვიანია და გაგიყვან

-არ მინდათქო ბატონო სანდრო, არაა საჭირო

-ან შენი ნებით დაჯდები ან ჩემი ძალით ჩაგსვავ, არაფერს დაგიშავებ ნუ ნერვიულობ!

აზრი არ ჰქონდა მასთან ლაპარაკს მაინც იმას გააკეთებდა რაც უნდოდა და მეც ჩავჯექი

-ბატონო სანდრო მე თქვენ არ გიცნობთ და კლუბის გარდა ერთმანეთი უნდა დავივიწყოთ, ასე რომ გთხოვთ ეს ბოლო იყოს, მადლობა რომ შემომთავაზეთ გაყვანა მაგრამ საჭირო არაა

-ეს ჩემი გადასაწყვეტია პატარა ქლბატონო და ბევრს ნუ ილაპარაკებ, თავს გადაიღლი
და მანქანაც გააჩერა, სწრაფად გადავედი მანქანიდან
-ეს ჩვენი ბოლო შეხვედრაა ბატონო სანდრო იცოდეთ და კარგად ბრძანდებოდეთ
სწრაფად წავედით კიბეებისკენ და უკან არარც მიმიხედავს
-მაგასაც ვნახავთ ფერია როგორ კარგად იქნები სულ ჩემს გარემოცვაში
ჩაილაპარაკა თავისთვის სანდრომ და მანქნაა მტელი სიცქარით დაძრა.



მეგობრებო ღირს თუ არა გაგრძელება?
გთხოვთ იაქტიურეთ და შემიფასეთ