დაბნეულობისგან თმას დავუწყე წვალება, ძალები მოვიკრიბე და როგორღაც პასუხი გავეცი
-კარგად დემე შენ? - შევეცადე ნორმალურად გამეღიმა და იმედი მაქვს გამომივიდა
-მეც ასევე,- ისევ თავის საფირმო ღიმილით გამიღიმაა, ღმერთო რა უნდა ამ ბიჭს რატომ მაწვალებს? საერთოდ რატო გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაშიი? ხომ ვიყავი არაა აქამდე მშვიდად წყნარად, ვცხოვრობდი ჩემთვის, არც არავის ვერჩოდი არც არავინ მერჩოდა ფიქრებიდან ანდრიას ხმამ გამომიყვანა
-კარგი წავიდეთ თორე დაგვაგვიანდება,- დემეტრეს მიუტრიალდა შემდეგ კი ისევ მე გამომხედა - ისე თუ გეჩქარება შეგვიძლია გაგიყოლოთ - ისევ მიღიმოდა ამ ძმაკაცებს ესეთი ერთმანეთის მსგავსად მომნუსხველი ღიმილი რანაირად ააქვთ ვერ ვხვდები !?
-აჰჰ არაა მაღაზიაში უნდა შევიდე და ბავშვებს დაველოდო ნიკას მივყავარ მადლობა შემოთავაზებისთვის - მეც გავუღიმე გადავკოცნე, დავემშვიდობე და სასწრაფოდ მოვშორდი, აიი მართლა არ ვიცი რას მიშვება ეს ბიჭი არაამქვეყნიური გრძნობა მაქვს არ იფიქროთ რომ მიყვარს უბრალოდ ძალიან მომწონს და ასე უცებ თავი როგორ მომაწონა არ ვიცი, შეიძლება უბრალოდ ამოვიჩემე და დროთაგანმავლობაში გადამიაროს ნუ მოკლედ არ ვიცი. მაღაზიაში შევედი ორი პაჭკა დათუნია ჟელიბონი ვიყიდე ჩემი თავის რომ ვიცი ერთი არ მეყოფა მერე ერთი დიდი კიტკეტი ავიღე ფული გადავიხადე და გამოვედი ბავშვებიც გარეთ დამხვდნენ მანქანით და პირდაპირ ჩავუჯექი
-აა აბა როგორ განწყობაზე ხართ ახალგაზრდებო ? ხომ ხაართ სწავლის ხასიათზე? - სიცილით მოგვიტრიალდა ნიკა
-აუუ ერთი სული მაქვს სტუდენტურ ცხოვრებას გემო გავუსინჯო - სასაცილოდ დაიჭყანა დადი რაზეც ოთხივეს სიცილი ააგვიტყდა, უნივერსიტეტთან ახლოს ვიყავით ამიტომ მალე მივედით ნიკას დავემშვიდობეთ და სასწავლებლის ეზოში შევაჭერით, ძალიან ბევრი ხალხი იყო ნუ რათქმაუნდა დღეს ხომ პირველი დღეა სწავლის დაწყების, პირველკურსელები ცალკე ვიდექით ზოგი გზა აბნეული ბატივით იდგა მარტო ზოგი ჩვენსავით იდგნენ და ლაპარაკობდნენ, უნივერსიტეტის კარებიდან ვიღაც ქალი გამოვიდა და ლაპარაკი დაიწყო
-მოგესალმებით ყველას პირველ რიგში გილოცავთ გამოცდების წარმატებით ჩაბარებას და ჩვენთან მოხვედრას .... ასე გააგრძელა ლაპარაკი და გაგვაცნო ყველას ჩვენ ჩვენი დეკანი და ბოლოს გამოაცხადა რომ ყველა თავის ლექტორთან მისულიყო ჩვენ სამიც დავიშალეთ მე ბიზნესის ჯგუფთან დავდექი დადი ფსიქოლოგიის და ლიკუნა ტურიზმის ჯგუფთან აი ასე მოგვიწია დაშლა და სანამ ერთმანეთს დავშორდებოდით მოვრიგდით რომ ბოლოს კარებთან შევიკრიბებოდით. ჩვენი ლექტორი გაგვიძღვა წინ და სადღაც დიდ აუდიტორიაში ამოვყავით თავი. ძალიან მომეწონა გარემო ამიტომ კმაყოფილმა დავიკავე ჩემი ადგილი გვერძე ვიღაც მომიჯდა და ძააან საგრძნობლად მომაშტერდა გავხედე და ხელში ვიღაც ძალიან საყვარელი და ლამაზი გოგო შემრჩა თან გაოცებული სახით მიღიმოდა და მეც გამეცინა მის სახეზე იცით როგორი სახე ქონდა? თან თვალებიც ისე უბრწყინავდა შანსი არ იყო ვინმეს ეს არ შეენიშნა, ისე მიყურებდა გეგონება რაღაც სასწაული იხილა.
-აუუუ ეს შენი თმებიაა? მითხარი რომ შენია და ნამდვილიაა - ისეთი სახით მელაპარაკებოდა და ისეთი გრძნობით თავი ვერ შევიკავე და ხმადაბლა გავიცინე ისე რომ ლექტორს არ გაეგო
-კი ჩემიაა და ნამდვილია - სიცილით ვუპასუხე
-აუუ რა მაგარიაა მეც მინდა ასეთი თმაა - უცებ მოიწყინასავით მე კიდე დავამშვიდე
-დამიჯერე შენც ლამაზი თმა გაქვს თან არც ისეთი კარგია ასეთი თმა ვერასდროს ვისწორებ და თმის ფერის გამოც ხშირად მომდის კამათი საზოგადოებასთან ასე რომ ნუ წუწუნებ და დაკმაყოფილდი იმით რაც გაქვს საყვარელო - თბილად გავუღიმე, არ გეგონოთ რომ მარტო დასამშვიდებლად ვუთხარი ეს ყველაფერი მართლა ძალიან ლამაზი თმა ქონდა გრძელი და სწორი რაღაც განსხვავებული ფერით არც ქერა იყო და არც ყავისფერი თმა ქონდა შუაში იყო გაჭედილი და უცებ რომ შეხედავდი რიჟაც გეგომებოდათ
-მადლობა, ისე მე ნინა ვარ - მანაც გამიღიმა, რა ძაან საყვარელიაა ნეტა დაგანახათ
-სასიამოვნოა ნინა მე ათანასია ვარ - ხელი გავუწოდე და მანაც არ დააყოვნა მაშინვე ჩამომართვა და გამიცინა -ჩემთვისაც ძალიან სასიამოვნოა მერიდა - ამაზე გამეცინა , თუ იცით მურთბილმი მამაცი მიხვდებით რატომაც მიწოდა ეს სახელი, მერე გამახსენდა ჩემი კარის მეზობლის შვილიშვილი პატარა ლუკაც ასე მეძახდა და მივხვდი რომ პატარა მასხარა ძალიან მომნატრებია, თითქმის სულ მე დამყვებოდა როცა მესტიაში იყო და დიდი კაცივით იჯგიმებოდა როცა ვინმესგან ვიცავდი ამის გახსენებაზე კიდევ უფრო გამეღიმა და ნინამაც გამიღიმა.
-ისე ათანასიაა შეყვარებული გყაავს? დაინტერესებული თვალებით შემომხედა
-არა ჯერჯერობით არავის რგებია მაგის პატივი ისევ ვუცინოდი
- აუუუუ რა მაგარიაა მაშინ ჩემ ბიძაშვილს გაგაცნობ იმენა დააკვდებით ერთმანეთს შენნაირი რძალი ნამდვილად არ მაწყენდა უბრალოდ გაბრთხილებ ხანდახან სისხლი უყივის და ნამდვილი სვანი ხდება - ისევ დამეკრიჭა ამაზე გამეცინა
- არ მინდა გული გატკინო მაგრამ არავის გაცნობა მინდა მარტოც კარგად ვარ თან ჯერ კარგად არ მიცნობ იქნებ როგორი ვარ ?, ასე რომ დამშვიდდი ახლა და ლექტორს მოვუსმინოთ თორე ორივეს გაგვაგდებს ცოტახანში გავუცინე, შეიძლება ცოტა უტაქტო გეგონოთ მაგრამ ასეთ საკითხებში მართლა მასეთი ვხდები ვერასდროს ვიტანდი და ვერც ახლა ვიტან ასეთ გარიგებებს რა ვქნა,
-შენ არ იცი თვალები ადამიანის სარკეაო ხო და მე შენს თვალებში ვხედავ რომ კარგი ხარ ასე რომ მაინც გაგაცნობ - ჯიუტად აგრძელებდა თავისას მე კი მეცინებოდა მის გულუპყვილობაზე, როგორ შეიძლება ადამიანი ასეთი ლაღი და პირდაპირი იყოს კი მართალია მეც ასეთი ვარ მაგრამ ისეთი პირდაპირიც არ ვარ რომ ვინმე უცხო გოგოს პირდაპი ბიძაშვილის ცოლობა შევთავაზო. თავი სიცილით გავაქნიე და ლექტორის მოსმენა დავიწყე ცოტა ძაააან გაიწელა ლექციები, არადა გვითხრეს დღეს გაცნობის დღე იქნებაო , ჯგუფში 25ვიყავით ძალიან კარგი კურსელები შემხვდნენ მხოლოდ ორი გოგო იყო ძააან ისეთი ჯერშკები და ტუჩი პურუწიები, ჰაჰა არა რაა ეს ბოლო კარგად ვთქვი, მართლა ეგეთები არიან ტუჩებ აბზეკილები დადიან თითქოს ვინმეზე რამით მეტი ყოფილიყვნენ, ნინა კარგად გავიცანი შესვენებებზე, ნუ არ მომეშვა და სხვა გზაც არ დამიტოვა კაფეტერიაში ჩავედით და რიგში ჩავდექით.
-აუუ ისე მშიააა ისე მშია ცოტახანში გულიც წამივა - დაიწუწუნა ნინამ რაზეც გამეცინა და ღადაობა დავუწყე. ასე სიცილში კი ჩვენი რიგიც მოვიდა ორივებ ქათმის სალათი ავიღეთ და მაგიდისკენ წავედით
-აუუ ვგიჟდები აჩეჩილზე - თვალებ გაბრწყინებული მელაპარაკებოდა და თან იღიმოდა, ნეტა ეს გოგო სულ ასე იცინის? საინტერესოაა
- აუუ მეც უზომოდ მიყვარს - ამასობაში ცარიელ მაგიდასთან დავსხედით ფანჯარასთან და ჭამა დავიწყეთ თან რაღაცეებზე ვლაპარაკობდით უფრო კარგად გავიცანით ერთმანეთი ნომრებიც გავცვალეთ, ცოტახანში კი ერთი ბიჭი მოგვიახლოვდა ნინა გადაკოცნა და ჩვენთან დაჯდა
-ნინაა ეს ლამაზუკა გოგო ვინააა? არ გამაცნობ? -უცნობი თვალებს მიჟუჟუნებდა ისე სასაცილოდ რომ არ გამეცინა იქვე მმოვკვდებოდი ამიტომ იმხელა ხმაზე გადავიკისკისე მთელი კაფეტერია მე მიყურებდა და ამას რომ მივხვდი მაშინვე გავჩერდი და მორიდებულად გავიღიმე
-ნახე რაა როგორი საოცარიც თვითონაა ისეთი საოცარი სიცილი აქვს - ნინა გამოშტერებული მიყურებდა - თან უკვე დაკავებულია ჩემ ბიძაშვილ დემეტრეს უნდა გავაცნო იმენა დააკვდებიან ერთმანეთს - სახელ დემეტრეზე ჩემი დემეტრე გამახსენდაა არა არა მოიცა ახლა რა ვთქვი? ჩემი დემეტრე? როდის აქეთ გახდა ათანასია დემეტრე „შენი“ ? გამომძახა ალტერეგომ მე კი თავი გავაქნიე რომ უფრო შორს არ წასულიყო
- ნინაა მე არავის გაცნობას არ ვაპირებ - შევუბღვირე ნინას
-მაგასაც ვნახავთ - ვითომ თავისთვის თქვა არადაა ძაან კარგად გავიგე მაგრამ არ შევიმჩნიე და უცნობთან დავიწყე ლაპარაკი
- მე დემნა გასვიანი ვარ გამეცნო და ხელზე მაკოცა რაზეც გამეცინა თან ძაან გაოცებული ვიყავი ჯერ სამი თუ ოთხი დღეა თბილისში ვარ და უკვე რამდენი სვანი გავიცანი
-თქვენ რა მეღადავებით? მეც სვანი ვარ ათანასია ჟორჟოლიანი მესტიაში ვცხოვრობდი და ოთხიდღის წინ ჩამოვედი, გაოცებული კი ვიყავი მაგრამ თან მიხაროდა ჩემი მხრიდან რომ იყვნენ დემნასაც გაუხარდაა მითუმეტეს რომ გაიგო მესტიაში ვცხოვრობდი მაგაზე ვაფშე გაგიჟდა დაა სვანური ამბების მოყოლა დამაწყებინა. დრო ისე გავიდა ვერც შევამჩნევდი რომ არა ლიკუნას ზარი რომელიც მამცნობდა რომ უკვე გარეთ მელოდებოდნენ
-აუ სამწუხაროდ მე უნდა წავიდე უკვე მელოდებიან გარეთ საწყალი სახით შევხედე
-წამოდი გაგაცილებთ თან წესით დემეტრეც მოსული იქნება უკვე და ჩვენც წავალთ
-კარგი მაშინ წავიდეთ ხელი გადაგვხვია ორივეს დემნამ და ისე გაგვიყვანა კაფიდან თან რაღაცეებზე გვაცინებდაა გოგოებს რომ მივუახლოვდით შევჩერდით
-სად ხარ გოგო ამდენხანს დავიღალეე როგორც ყოველთვის დადი ისევ აწუწუნდა
-შენ სულ როგორ უნდა წუწუნებდე, მოვედი და თან ეს ორიც მოვიყოლე და გაგაცნობთ, მოკლედ გაიცანით ლიკა ჩემი ბიძაშვილი და დადი ჩემი დაქალი ესენი კი დემნა და ნინა ჩემი კურსელი. გავაცანი ერთმანეთს ცოტა ძაან კარგად გაუგეს ერთმანეთს რაც ძალიან გგამიხარდა ცოტახანში ნინას ტელეფონზე დაურეკეს და გვერძე გავიდა და მალევე დაბრუნდა
-აუუ ბავშვებოო წამოდით რაა ერთი კარგი კაფე ვიცი იქ წავიდეთ აქვე არის სანამ ჩემი ბიძაშვილი მოვა მარტო არ დამტოვოთ ამ არანორმალურთან თავით დემნაზე გვანიშნა რაზეც გაგვეცინა დემნამ კი შეუბღვირა
-კაიი ბოთე ნუ მიბღვერ ხომ იცი როგორ მიყვარხარ ჩემოო ტკბილო მარმალადო ლოყა გაუწელა რაზეც დემნას უარესი გაბრაზება მოყვა
-ნინა იცოდე ხელებს დაგამტვრევ რამდენჯერ უნდა გითხრა ხალხში ესე ნუ იქცევითქო თვალები დაუბრიალა ჩცენ კი გაგვეცინა ისეთი საყვარლები იყვნენ
-კარგი წამოდით წავიდეთ თან ნაყინი მომინდა რატომღაც ლიკუნა გაიჭრა წინ რაზეც მე და დადიმ გაოცებულებმა შევხედეთ ერთმანეთს, საერთოდ ლიკუნა ვერ იტანს კაფეებში რესტორნწბში სა მსგავს ადგილებში სიარულს ხალხმრავლობა არ უყვარს და ამიტომაც გამოიწვია ჩვენი გაოცება
-რახანც შენ გინდაა წავიდეთ უკან ავედევნეთ და ნინი და დემნაც წავიყოლეთ..

პ.ს აუუ აიი ძაან დიდი ბოდიში ვიცი ძაან ცუდი გოგო ვარ რომ დავაგვიანე მაგრამ ისე ვიყავი ეს დღეები ვერ ვახერხებდი ვერანაირად დაწერას ახლაც 02:55 საათია დაა როგორც შევძელი ისე დავწერე.. ასევე მინდა იცოდეთ რომ ვერ ვიტან ვერც ძაან მიფუჩეჩებულ ისტორიებს და ვერც გაწელილებს ამიტომ შევეცდები მეტი აღარ გავწელო და მოქმედებაზე გადავიყვანო.. ბოდიში თუ იმედები გაგიცრუვდებათ ამ თავში შევეცდებიი შემდეგი თავიი უფრო დიდი იყოს და კარგი.. მიყვარხართ გკოცნით და ბოდიში ვეცდები აღარ დავაგვიანო????❣️????