ტყეში სულ უფრო და უფრო ღრმად შევდიოდით, გარშემო სამარისებული სიჩუმე იდგა , ხმელ ფოთლებზე დაბიჯები ხმა , ცაზე მეხის გავარდნის ხმას უტლოდებოდა . რამდენჯერმე მომესმა ფაჩუნის ხმა და რაღაც სილუეტიც დავინახე, ალბათ ნიკი იყო , დავნიახე როგორ მოდიოდა ტყისკენ, ამიტომ იმდენად არ შემშინებია, ქეროლი კი დავამშვიდე .

- ალბათ ცოხბველია - კიბებს მივადექით ,ქეროლის ათრთოლებული ხელები მხარზე მეხებოდა ,მეყრდნობოდა და მომდევდა .

ქ-ესენი რაღა?-ხეზედ მისხმულ ხორცისფერ ბლანტ მასაზე მანიშნა

-არ ვიცი

ქ- თითქოს ვიღცას კანი ააძრესო
მხრები ავიჩეჩე, მსგავსი რამ ჰელოუვინის წვეულებიდანაც მახსოვს, ნიკიმ ხელი მიაყრდნო კარის კუთხეს გასვლისას და იქ დარჩა , მაგრამ ამის გამხელა ცოტა უცნაური იქნებოდა აქ და მდროს . კარის სახელურს ხელი ჩავწიდე და ჩემსკენ ოდნავ გამოვქაჩე, ძველი კარი დიდი მცდელობის მიუხედავად, მაინც ჭრიალით გაიღო. შიგნით შევანათე ,დიდი დერეფანი დამხვდა , კედლებზე უცნაური და გარუკვეველი ჩანაწერები იყო ამოკაწრული, განათება დაბლა დავწიე, ქეროლი უკან მომყვა ,მაგრამ კედლებს მიაშტერდა თვალს ვერ აშორებდა თან ტკივილისგან ჩუმად კვნესოდა,


- რა დაგემართა?

ქ- არ ვიცი- თითქოს მასუსტებენ..

-გონი კლაუსტროფობია გაქვს , ჯობია გარეთ დამიცადო - მიჯერებს და გარეთ გადის.
სულ უფრო და უფრო შორს მივდივარ, თან ინსტიქტურად უკან კარს ვუყურებ ,როგორ პატარავდება, ნელ ნელა მარცხნივ შევუხვიე ,დიდი რკინის კარები ოდნავ იყო შეხნსილი . შიდა ოთახი ლაბორატორიას გავდა ,ბევრი გამჭირვალე ჭურჭელი , ფერადი სითხე და უცხო მოწყობილობები იდო . არაბუნებრივად მაღალი ადამიანი ,აქერცლილი ხელებით ,მაგიდას ეყრდნობოდა და რაღაცას ჩაბუტბუტებდა: „ დიახ“ „ ცოცხალია ვნახე“ „ დავაბრუნეთ სერ“ „ არ ვიცით სერ“ „ვეცდები“ ... უცებ გაჩუმდა ..შემეშინდა, ალბათ შემამჩნია , კედელს აავეკარი და სუნთქვაც კი შევიკავე ისე შემეშინდა, ნეტავ აქ რა ხდებ?ა .რა შარში გავყავი თავი ?მეგონა წუთი წუთძე გული ამომივარდებოდა , ხელები გამიოფლიანდა და წამები საუკუნეებად მეჩვენა . ლითონის კარები ჭრიალით დაიკეტა და ამოვისუნთქე . ყური კედელს მივადე , შუშის დამსვრევის, ამოუნთქვის ,ძვლების მტვრევის და გმენვის ხმა მესმოდა .ვფიქრობ ჩემი წასვლის დრო იყო ნელა გავედი დერეფანში და სისწრაფეს მოვუმაე რაც უფრო ვუახლოვდებოდი გასასვლელს ,მით უფრო ვუმატებდი ჩემი ნაბიჯების სიჩქარეს.

ქ-რახდება

- რო გავალთ მერე მოგიყვები კიბებბზე ვედით და ტყიდან გავრბოდით სახლლის ეზოოს მივადექით .

ქ- აბა რახდება?

-არაფერი მიტოვებული ლაბორატორიასავითაა (ვიცრუე)

ქ-იცი რა? -გაიზმორა- მოდი ხვალე გავარკვიოთ ახლა ნასვამი ვარ და მეძინება

-კარგი

სახლში შევედი ბებოს უკვე ეძინა ,კატას გადავუსვი ხელი კრუტუნით ამომყვა ოთახში ლოგინზე დავეხეთქე კატაც გვერდით მომიწვა .მთელი დღის გადახარშვას ვცდილობდი, ერთდროულად ბევრი რამ მოხდაბრე დიდი წვალების შემდეგ ძვლივს მიმეძინა ნუთუ მაგარი ტიპის მაგივრად რაღაც არსებას ვესაუბრე გუშინ?

> მეორე დღეს <
ქეროლი ბებოსთან მიდოდა რამდენიმე დღით და მარტო მტოვებდა

- იმედია მალე ჩამოხვალ თორე აქ დიდხანს ვერ გავძლებ მარტო - წასვლამდე ვნახე და დავემშვიდობე
ქ-რატო? მშვენიერი ქალაქია

-მნააააჰჰ-თავი გავაქნიე უარყოფის ნიშნად გამეცინა და ამყვა წასვლამდე ჩავეხუტე და ვუყურებდი სანამ მანქანაში ჩაჯდებოდა .

ახლა მთელიდღე რამეკეთებინა ? გავემზადე და გარეთ გავედი ჩემი სკეიტით .ბევრგან ვიბოდიალე, მაგრამ საინტერესო ვერაფერი ვნახე, ბოლოს სკვერში დავჯექი ,იქვე ნიკი დავინახე ,ვეცადე არ სევემჩნიე, მაგრამ მაინც მომაჩერდა, ძალიან სასაცილო სახეს იღებდ,ა დაჭყეტილი თვალებით და ქერა ჩამოშლილი თმით. ვერ ვხვდები ჩემში შიშს რატომ არ იწვევდა, ცოტახანს ასე დამაჩერდა და მერე წავიდა ,სანამ გავიდოდა მანამდე თვალი არ მოუშორებია.. ცოტა დამეჭვა ყველაფერს კარგად ჩაევლო, ამიტომ სკეიტზე დავდექი და სახლისკენ წავედი. ნელ ნელა ცაზე შავი ღრუბლები გროვდებოდა , ძლიერი ქარი ამოვარდა, ძალიან არა ,მაგრამ საკმარისი, რომ ჭრიალა საქანელები აემოძრავებინა. ციდან განუწყვეტელი ყრუ გრუხუნი ისმოდა ,სკეიტიდან სირბილზე გადავედი, ეოში მობოდიალე კატა ხელში ავიყვანე ,და შიგნით შევედით. ფანჯარასთან დავდექი და გამუდმებით ცას ვუყურებდი .გრუხუნი წუილად იქცა და რამდენიმე წუთში ცაზე ლურჯი ზოლების გამოსახვის შემდეგ აფეთქების ხმაც გაისმა.......