ყოველთვის რაღაცნაირი ტიპი ვიყავი , ადამიანებთან ურთიერთობა არ მიჭირდა მაგრამ ყველა ასე ამღწერდა "რაღცნაირი უცნაური ხარ" რა მხრივუცნაური?? კაცმა არ იცის...ოჯახში მხოლოდ მე , ბებო -სუზანი და კატა -ფერი ვიყავით.მ შობლებზე არაფერი ვიცოდი ,ბებო ამბობდა როცა პატარა იყავი მაშინ გაუჩინარდნენო, მაგრამ მათი ფოტოებიც კი არ მინახავს, ამ თემაზე საუბარს ყოველთვის არიდებს თავს და მეც შევეშვი . 16 წლის ასაკში მომიწია საცხოვრებელი ადგილის გამოცვლა , რაღაც მიყურებელ სოფელში გადავედით ,ყველას ერთნაირი თეთრი სახლები ჰქონდა და სოფელი ტყის პირას იყო . დაბინავების შემდეგ გარეთ გავედი ქალაქის ბიბლიოთეკაში სადაც ქეროლი გავიცანი კარგი გოგო იყო ქერა თმები და თეთრი კანი ჰქონდა მოკლედ მასთან შედარებით საკმაოდ შვგვრემან ბუჩქს ვგავდი . ცოტა რამ მომიყვა ამ ქალაქის შესახებ , როგორც ჩანს პარანორმალურობის მხრივ საკმაოდ აქტიური მიწა იყო , ადგილი სადაც გრავიტაცია და ბალანსი დარღვეული იყო..

- ოოჰოო ეს უკვე სხვა საქმეა მეგონა მოსაწყენ სოფელში მოვხვდი

ქ-გეყოფა ლილი -სიცილით გამკრა ხელი

-რააა ? - მხრები ავიჩეჩედა ჩემი ბრჭყვიალა ბრეკეტები გამოვაჩინე

ქ- ისე აქ რატომ გადმოხვედი ამხელა ქალაქიდან?

- მისტიუურობბამ მომიყვანნააა

ხუმრობ ხუმრობით მივდიოდით ჩემისახლისკენ ,ქეროლი ჩემს გვერდით ცხოვრობდა ,რაღაცნაირი ძალიან გოგური და ნაზი იყო ჩემთან შდარებით მაგრამ მაინც კარგად ვუგებდით ერთმანეთს. საღამომდე ჩემთან ვერთობოდით ბოლოს მოწყენილობამ ისევ გარეთ გამოგვიყვანა.

- არ გინდა ტყეში შევიდეთ

ქ- იქ რა გვინდა?

-რავიცი იქნებ რამე ვიპოვოთ? რაღცნაირად მიზიიდავს

ქ-ჩვეულებრივი ტყეა რა

კელვის თვალებით შეხედვამ გაამართლა დაა ბილიკს გავუყევით მალე ისე შებინდდა რომ განათებების ჩართვით მოგვიწია სიარული

ქ-იიქნებ დავბრუნდეთ? არ დავიკარგოთ

- გეშინია?- ქეროლის გაჯავრებით ვირთობდი თავს რომ რაღაც კიბეები შევნიშნე ძველი იყო ხავსებით და ლიანებით გავსებული ნახევრად დანგრეულიი ქეროლს დავპირდი რომმ უბრალოდ ჩვიდოდით შვამოწმებდით და ეგრევე ამოვიდოდით მაინტერესებდა სადამდე მიგვიყვანდა 20-30 საფეხურის შემდეგ სიმწვანეში ჩფლული ბუნკერის დიდი ხის კარი დაგვხვვდა . ორივემ ჩუმი გაოცება გამოვხატეთ .ხელი ჩამოვუსვი ნესტისგან დაობებულ დაა სოკოებ ამოსულ ხის კარს მთელი კარი უცნაური სიმბოლოებით იყო გავსებული. ლითონის ცივ სახელუურს გამოვქაჩე მაგრამ კარი ჩაკეტილი დამხვდა ხელზე სისიველე ვიგრძენი , დავიხედე და ახლლადდ დაღვრილი სიისხლი მქონდა მოცხობილი თითის ბალიშებზე შუბლი შევკარი.

-ესს რა.... - უკნიდან ქეროლი კივიის დაა ხელზე მქაჩავს

ქ-დროზე წავედით აქედეთ არ ვიცი რა ხდება მაგრამ კითხევბის დასმის გარეშე მივყვები, სირბილის მაგივრად ბობღვა უფრო გამოგვდის ისეთი რთულია ხავს მოკიდებულ დანგრეულ კიბეებზე ასვლა ,ტყის ზედაპირამდე ასვლას ცოტაღა გვიკლია, როო ქეროლის კივილის ხმა მესმის , სულ ოდნავ ჩამომრჩებოდა, მივიხედე თითქოს სიბნელე შიგნით ითრევდა ხელზე მოვქაჩე და უცებ გადმომყვა მიწაზე დავენარცხე ისიც ზედ დამეცა პეხიდან სიისხლი გასდიოდა თითქოს რაღცამ კაუჭი ჩაურჭო . " შენ ის არ ხარ " " სად არის გოგო?" " მე მას ვგრძნობ" "ახლოსაა" . სირბილის დროს ქრეროლს მსგავსი ხმები ჩესმოდა და კივილით სირბილს უმატებდა

ქ-გესმის??

- რა რა უდნა მესმოდეს?

ქ- მათი ხმები

-შიშისგან რაღცეები გელანდება ალბათ

როგორც კი ტყეს გავცდით და ასვალტზე გადავედით , მაშინვე მიწაზე ჩავიხვეტეთ ძალაგამოცლილებმა . ქეროლმა თვის ფეხს დახედა, არაფერი ჭირდა აღაც ხელი ჰქონდა სისხლიანი .

ქ- გავგჟდები ახლა- ხელები საფეთქლებზე მიიდო-ახლავე სახლში უნდა წავიდე კარგად

- კარგად

> მეორე დღს<


მთელი ღამის უძინარმა დილით ძვლივს ავწიე თავი და ჩავედი სასაუზმოდ სამზარეულოში ბებო დამხვდა ბლინებს აცხობდა

ს- აბა არაღამ ჰელოვინია რას აპირებ?

- არ ვიცი ბებო თუ ხასიეთზე ვიქნები მეგობართან ერთად წავალ წვეულებაზე

ს- რის ფორმას იცმევ?

-არ ვიცი საერთოდ ჩავიცმევ თუ არა ფორმას - ახლა ამ დიალოგის ხასიათზე საერთოად არ ვიყავი ერთი სული მქონდა მესაუზმა და ქეროლთან გავსულიყავი უნდა გამეგო როგორ იყო გუშინდელის შმდეგ . ამ ყველაფრის მიუხედავედ მაინც ძლიერი სურვილი მკლავდა გამეგო რა იყო იმ კარის მიღმა . ნაშუადღევს პარკში დავიანხე საქანელაზე მჯდარი ქეროლი ტოპი და შორტები ეცვა სასწრაფოდ გამოვიცვალე და მასთან მივედი

-როგორ ხარ?

ქ-კარგად - რა იყო რა სახე გაქვს თითქოს მოჩვენება დაინახე

-ანუ მართლა კარგად ხარ? გუშინდელის მერე..

ქ- კი მშვენივრად რამე უნდა მჭირდეს?

რაღაც ვერ იყო რიგზე აშკარად, ბუნებრივად ვერ შეიანრჩუნებდი სიმშვიდეს მეორე დღესვე . ქეროლს ხელი ხელზე დავადე და შევეცადე რაც შეიძლება ბუნებრივად მეკითხა:

-გუშინდელი საღამოდან რა გახსოვს?

ქ- გაეცინა ღამე კარგად გეძინა?

- რავიცი ისე რაა ..რატო მეკითხები?

ქ- ალეწილი სახე გაქვს , გუშინ ტყეში შევედით ვიბოდიალეთ ცოტა კენკრა ვჭამეთ და დავიშალეთ....


- ხო ხო მართალი ხარ.. აშკარად სიზმრებში ჩავრჩი. გავუცინე ნაძალადევად და შიშისგან ავიხორკლე . მთელიდღე მასთან გავატარე, სხვა არაფერი უცნაური არ შემიმჩნევია ის ისევ ის ქეროლი ,იყო ოღაონდ გუშინდელი დღის ნაწილი სხვანაირად ჰქონდა დაპროგრამებული