თვალების უპეები სულ გაშავებოდა ნერვიულობისგან . იჯდა , კედელზე თავმიდებული და უმზერდა ზღვისფერი თვალებით საოპერაციო ოთახის კარებს . მისი თმა ისეთი მოუწესრიგებელი იყო ,სიწითლე სულ მთლად დაკარგვოდა.
ბოლოხანს ხშირად ტიროდა მაგრამ ჩუმად ,ახალა… ახლა კი ვეღარ აკავებდა გულიდან მომავალ ნაღველს.
უცდიდა.
უცდიდა.
უაზროდ … უშედეგოდ…
ოდნავ წვერიც მოუშვია … ვერც იცნობდით ერთხელ მაინც თუ გყავდათ ნანახი , მხოლოდ თვალები იყო უცვლელი . მართალია ეხლა უიმედოდ უმზერდნენ ცხოვრებას მაგრამ ის მაინც იგივე იყო .. უიმედო თვალები, რონელშიც ერთი იმედი დარჩენილა , და ისიც იმისგამო რომ ბედნს არ ნებდება …
არა , გულის სირრმეში იცის რომ ეს არ დანებებაზე მეტია.

2წლის წინ
-ნი, -კარების ბრახუნით აღვიძებდა ნინის მარიამი .
-ნი, გთხოვ ,გაიღვიძე .-გაყვიროდა ისევ.
-ჯანდაბა ,რა გინდა ?-მძინარე ხმით გასცა პასუხი ნინიმ.
-დღეს..დღეს გამოქვეყნდება.
-დღესს? -ამის გაგონებაზე გოგონამ წამებში გადაიგდო თავზე დადებული ბალიში და საწოლიდან წამოდგა .
-სად ჯანდაბაშია ჩემი შარვალი?-გაცეცხლებული დარბოდა დაბნეული გოგო ,თან თვალებს აწვალებდა.-აი იქ დევს ,- სკამზე ანიშნა ლიკამ .
-არ ინერვიყლო გთხოვ,ვიცი იქ შენც მოხვდები ,-თვილად გაიღიმა და მაისური მიაწოდა .
-იმედია …ძალიან ვნერვიულობ ..
ნინიმ შავი შარვალი და მოკლე მაისური ჩაიცვა, წელზე კი ჭრელი პერანგი შემოიხვია , ჩანთა აიღო და თავისი ოთახიდან გავიდა . ერთი ყლუპი ყავა მოსვა დასირბილით გავარდა
-რა ეშველება ნეტა ამ გოგოს? -თავის ქნევით გაიძახოდა ლიკა ,ბოლოს კი დაიკოსკისა კიდეც.
-ჯანდაბა,ჯანდაბა !-ცოფებს ყრიდა შავგვრემანი გოგონა გაჩერებაზე .
ავტობუსი აგვიანებდა , რაც ყველაზე მეტად აღიზიანებდა მას .
თხუთმეტ წუთში გაჩერებაზე იდგა ავტობუსი, -როგორც იქნა .
როგორც ყოველთვის ადგილი არიყო , ნინიც ფეხზე იდგა და ხან ვის ეჯახებოდა დამუხრუჭების დროს ხან ვის .
-აქ გამიჩერეთ ,-დაიძახა ერთხელ.-უკაცრავად აქ გამიჩერეთ რაა !
მძღოლმა რამდენიმე მეტრში გააჩერა რა თქმა უნდა, და ნინიც მორიგ მზავს შეასკდა ინეეციით .
-ბოდიში ,ძალით არმინდოდა ,-გულწრფელად უხდიდა ბოდიშა ბიჭს .
-წინ იყურე და არდაგჭირდება ბოდიშების მოხდა!-მიუბღვირა ბიჭმა .
-ჰაჰ,-გაკვურვებული სახით შეჰყურებდა ნინი-მომისმინე ,პატარა ბიჭი ,მე ძალით არ დაგჯახებივარ ეს ერთი , მეორე კი არ მგონია შენ გამონაკლისი იყო , არავის დაჯახევიხარ ი ენერციით?
-კარგი .-ირონიულად უთხრა ბიჭმა .
ნინიმაც არ ჩათვალა პასუხის ღირსად და მხოლოდ-გამატარე ! -უთხრა .ჩავიდა და ჩქარი ნაბიჯებით გაუყვა უნივერსიტეტის ჩიხს .- ჯანდაბა , ყცველა იდიოტი მე როგორ უნდა შემხვდეს ? არა ,რამე მაკრია ზურგზე და ვიზიდავ ? თუ რახდება ? წინ იყურე ბლაბლა -მისი ხმის იმიტაციას აკეატებდა ნინი.
თავი უცნაურად იგრძნო, ეგონა ვინმე მოყვებოდა უკან. შევტრიალდე ?თუარა ? თავისთვის ფუქრიბდა და უცებ შემოტრიალდა.
-შენ?? რა გინდა? -გაკვირვებული უყურე და ნინი
-რაა ? რა მინდა?- კიდევ უფრო გაკვირვებული შეჰყურებდა ბიჭი .
-რას ქვია რა გინდა ? -ცალი წარბი შემოთ აქაჩა ,-ამას შენ მეკითხევი? უკან მომყვები ავტოვუსიდან ჩამოსვლის შემდეგ .
-რაა? მე შენ? -აიცილი წასკდა ბიჭს .
-რა გაცინებს ? რამე მაქ სახეზეე?-ირონიულად მიუბრუნა კითხვა .
-მე შენ არმოგყვდებოდი, ჩემი საქმე მაქ !
-და შწნი საქმე დავიჯერო ამ უნივერსიტეტშიაა? და მეარ მომყვები? -ირობიულად გაუცინა გოგომ .
-ხო,რა იყო?
გოგოს არაფერი არუთქვამს , უნივერსიტეტში შევიდა ,ბიჭი კი უკან მოიტოვა .
მეორე სართლზე უცებ აირბინა და სტუდენტებისკენ წავიდა , ყველა სტენდთან იდგა .
- აუ გამატარეთ .- ხელებით და ბოდიშებით ილვდილა გზას , და აი მივიდა კიდეც სტწნდთან .
კ ….
კ….
კალანდია !
თავისი გვარი იპოვა ! მის სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა . ირგვლივ ყველა ულოცავდა და ანალოგიურად , ის სხვებს- ვისაც მიეცა შანსი მის მსგავსად ….
კიბეები ისევ ჩაირვინა და მობილური ამოიღო უაკანა ჯიბიდან .
- თქვი !
- ის კედები მე მიმაქვს იცოდე !
- -არ ასებიბს ! გილიცავ გილოცავ -გულით ულიცავდა ლიკა მას .
- -მადლობა , ეხლა წამოვალ ვეღარ ვჩერსები და შენ ყავა დავახვედრე კაი?
- კი ,რა თქმა უნდა !
ამჯერად ნინი სახლში ტაქსით დაბრუნდა .ლიკას ყველაპერი მოუყვა .
-ისევ ვიღაცამ შემიშალა ხელი !
-ეხლა ვინ გამოჩნდა ? -აიცილით უთხრა ლიკამ.
- რავი , ვუღაც იდიოტი ამეკიდა ,მერე გაირკვა რომ არამკიდევია და რავი შარში ვარ რა ზულ, ყველა იდოტი მე მხედავს რა !
- ხო შენ მთავარი ხარ !-აკისკისდა გოგონა.
-ისე… -მოწყენა შესრია ხმაში- დედას სულ უნდოდა რომ საზღვარგარეთ წავსულიყავი სასწავლებლად .
-ვიცი- თავი მხარზე დაადებინა ნინის და თავზე ხელი გადაუსვა,-ხომ ხედავ რამდელა ძალას გაძლწვენ? ეზეც კი შეგაძლევინეს !
ბევრი ილაპარაკეს გოგონებმა ამ საღამოს ,ბევრიც იცინეს და ბევეიც იტირეს ... ყავა კი რაც კი ქონდათ ყველა დალიეს .
-როდის აროს ფრენა ?
-ერთ კვირაში, როგორც კი მოგვარდება ყველაფერი დაგვირეკავენ 5 რჩეულს და ჰოპ ,მშვიდობით თბილისო,მზის და ვარდების მხარეო -წაუღიღინა ნინიმ სიცილით - და meehaba Istanbul ve 1 თვეში bongiorno Italia.