-მმ დილის კოცნა გამიფუჭე - წაიწუწუნა ლუკამ. ნიტა კი გაწითლებული მიშტერებოდა ერთ ადგილს. ნიტას მეორე მხარეს გაწეულ სახეს ნიკაპზე ხელი მოკიდა , თავისკენ შემოატრიალა და გემრიელი დილის კოცნაც დაასრულა.
- ლუკა რას შვები, ხომ იცი რომ ეს ყველაფერი დამთავრდება? 3 კვირა დარჩა. - სერიოზული სახით მოშორდა ნიტა, ფეხზე წამოდგა და თავის ოთახში შევიდა.
- არ მივცემ ამ ყველაფერს დასრულების უფლებას.- თავისთვის ჩაილაპარაკა რატიმ და ისიც ფეხზე წამოდგა, ტანსაცმელი ჩაიცვა მოწესრიგდა და ნიტას ოთახში შევიდა.

ნიტა შევიდა ოთახში და მისი დღიურის წერა დაიწყო:
მეც მინდოდა მასთან თბილ საწოლში ჩახუტებულს მძინებოდა,მაგრამ... ვფიქრობ ეს ყველაფერი ჩემი ფანტაზიის ნაყოფია, ალბათ მას არც კი მოვწონვარ, ის ჩემთან მამაჩემის თხოვნის გამო რჩება, 3 კვირაში მორჩება ჩემს გაწვრთნას და წავალ ასე უბრალოდ დამთავრდება ჩვენი წღაპარი. (მამამ 2 თვეო მაგრამ ლუკამ შენ ისე კარგად ითვისებ 1 თვეშიც მორჩებიო) - რათქმაუნდა კომპლიმენტი იყო,ნიტას კი ეს ჩარჩა)
არ მინდა მასთან დაკავშირებით ოცნების კოშკები ავაგო შემდეგ კი ჩემს ოცნებებთან ერთად კოშკის ნანგრევებში მოვყვე. - ნიტამ დღიური დახურა და სააბაზანოში შევიდა უცევ შხაპი მიიღო და პატარა პირსახოცი შემოიხვია, რომელიც უკანალს ძლივს უფარავდა.
სააბაზანოდან გამოდის ნიტა და მოულოდნელობისგან კივის, ლუკა კართან აყუდებული ნიტას ელოდებოდა.
- შემაშინე - გულზე ხელი მიიდო ნიტამ.
- ვიცი გეტყობა. - გაუღიმა ლუკამ.
- გადი რა უმდა ჩავიცვა.
- არ გავალ! თან რაღაც მაქ სათქმელი.
- როცა იტყვი მერე გახვალ! გისმენ.
- რას ამბობდი დასრულებაზე? შენი აზრით ეს ყველაფერი დასრულდებაა? რაღაც არამგონია, შენ მამაშენის შვილი ხარ და ჩემი ცოლი.
- შენი ცოლი ფიქტიურად ვარ! - არც ნიტამ დააკლო სიმკაცრე მის ნათქვამს. ლუკა მიუახლოვდა, ისე ახლოს დადგა მასთან რომ მისი სუნთქვა კისერზე შეეხო, პირსახოც სემოხვეული ნიტას მუცელში პეპლები კი არა მთელი აფრიკის ფლორა და ფაუნა იყო.
- ნიტა ნუ გგონია რომ შენ აქ მამაშენის გამო ხარ, ნუ შეიძლება ადრე ასე იყო მაგრამ, ახლა შენ ახ ჩემთან ხარ. - უკან გაბრუნდა კართან მიბრუნდა შემდეგ კი ისევ შემოტრიალდა. - ჩაიცვი სადღაც მივდივართ. - უთხრა და გავიდა.
- ღმერთო გული! - გულზე ხელი დაიდო და მარტო მაში ამოისუნთქა როდესაც ლუკა გავიდა - სად მივდივართ? ან რას ნიშნავს ჩემთან ხარ? ვაიმე თავი გამისკდება ამ ბიჭის გამო! - თავზე ხელი დაიდო - მგონი წნვაც მაქ, აი რა დამმართა ჯერ 18 წლის ვარ და უკვე წნევა მაქვს.
ნიტამ შავი ჯინსი, შავი მაღალ კისერიანი სვიტრი, თეთრი ბოტასები და თეთრი ქურთუკი ჩაიცვა, ტელეფონი ჯიბეში ჩაიდო და ქვემოთ სირბილით ჩავიდა.
- მზად ვარ, სად მივდივართ?
- გუშინ ხო თქვი მოვიწყინეო ხო და გასართობად წავიდეთ. - თბილად გაუღიმა ლუკამ და ხელები ჩაკიდა.
ნიტა მანქანაში ჩაჯდა, ლუკამ კი მის გვერდით დაიკავა ადგილი.
- აუ სად მივდივართ? -ვეღარ იტმენდა ნიტა.
- ნახავ!
- აუ ვიცი რომ ვნახავ მაგრამ მითხარი რაა - კატის თვალებით შეხედა ნიტამ.
- მთაწმინდაზე.
- აუუ რა მაგარია, ვგიჟდები ატრაქციონებზე. - სიხარულისგან არ იცოდა გა გაეკეთებინა, მივიდა და ლუკას ლოყაზე აკოცა.
- ასე თუ გაგიხარდებოდა არ ვიცოდი, ხედაავ კოცნაც დავიმსახურე. - სიცილით ეუბნება ლუკა.
- იდიოტი ხარ რაა. - ნიტაც სიცილით ეუბნება.
დანიშნულების ადგილზე მივიდნენ და მანქანა დააპარკინგეს.
- აუუუ რა მაგარიაა, წამო რა ყველაზე საშიშ ატრაქციონებზე დავჯდეთ.
- ეხ ნიტა რა ცანცარა ხარ.
- წამო წამო. - ბევრ ატრაქციონზე იკატავეს, ნიტა უკვე იმხელაზე კიოდა ხმას კარგავდა.
- აუ წამო ეშმაკის ბორბალზე დავჯდეთ. -პატარა ბავშვივით შეეხვეწა ნიტა.
- მიდი შენ დაჯექი მე არ მინდა. - ლუკამ სიმაღლის შიშის დაფარვას შეეცადა.
- აუუ მე შენთან მინდა - ამ სიტყვებზე თბილად გაეღიმა ლუკას - თუ სიმაღლის გეშინია - ეშმაკური სიცილით უთხრა ნიტამ.
- არა რა სისულელეა.
- მაშინ წამომყევი. - ნიტამ ხელი ჩაავლო და ეშმაკის ბორბალთან მიიყვანა, ლუკამ ვერ მოასწრო გააზრება რომ უკვე ეშმაკის ბორბალზე იჯდა და თან ვერ ჩამოვიდადა უკვე ნახევრამდე ასულიყო.
მთლიანად ზემოთ რომ ავიდა ხელები რკინას მოკიდა და მოუჭირა თავისი შიშის დასაფარად.
- ლუკა, მივხვდი რომ გეშინია ნუღარ მალავ. - თბილად უღიმის ნიტა.
- არ მეშინია! - მაინც არ თმობს ციას ლუკა.
- ნუ სულელობ ლუკა, ყველას გვაქვს რაღაც შიშები, მაგალითად მე ჭექა-ქუხილის და ძაღლების მეშინია, შენ კი სიმაღლის აქ გასაკვი არაფერი არაა. - აქამდე რკინას შემოხვეული ხელი მოაშორებინა ნიტამ და თავის ხელში მოიქცია. - ახლა შენ ხარ ჩემი. - სიცილით ეუბნება ნიტა და ეხუტება. იქამდე იყვნენ ასე ჩახუტებულები სანამ ატრაქციონმა გაჩერება არ დაიწყო.
- ხედაავ? მოვედით საშიში არ ყოფილა. - ისევ უღიმის ნიტა და ატრაქციონიდან გადადიან.
- ახლა მე დაგეხმარები შიშის დაძლევაში - უთხრა ლუკამ და იქვე მიბმულ ძაღლთან მიიყვანა.
- არაა. - ხმამაღლა თქვა და ქასაქცევად მოემზადა როდესაც ლუკამ ორივე ხელი მუცელზე შემოხვია და ჰაერში აიტაცა.
- ნიტა ნუ ფართხალებ - უთხრა და ჩამოსვა მაგრამ ხელი არ გაუშვია. - მისმინე ძაღლი აფაფერს დაგიშავებს, შეხედე რა საყვარელია, მას თუ არ დაარტყამ და არ მოუშლი ნერვებს არ შეგეხება პირიქით, შეხედე. - ლუკამ მოფერება დაუწყო ძაღლს, ძაღლმაც ალოკა.
- ხედავ? ძაღლისგან რა გიკვირს შენ რომ დაგარტყან ხომ დაიწყებ შენც ჩხუბს, და თუ მოგეფერებიან, დილის კოცნასაც აჩუქებ - ისევ ეშმაკურად იღიმის ლუკა.
- ღმერთო ჩემო. - შეიცხადა ნიტამ - ერთხელ გაკოცე და ყოველ წამს უნდა შემახსენოო?
- თუ კიდევ მაკოცებ აღარ შეგახსენებ.
- შენ ძაან ხომ არ გაგიტკბა ?
- შენი ბრალია, მიმაჩვიე დილის გემრიელ კოცნას. - ისევ ეშმაკურად უღიმის ლუკა.
- ხოდა ეგ იყო ბოლო მეტს აღარც ეღირსები. - უთხრა, ენა გამოუყო და გაიქცა, ლუკასაც ბევრი სირბილი არ დასჭირვებია ერთ ხელის მოქნევით მის მკლავებში მოიქცია.
- ვინმემ უფლება გთხოვა? - ამის თქმა და ლუკამ შეაერთა ბაგეები, ნიტამაც არ დაიწყო ქაჯობა და ისიც აყვა კოცნაში.
- ხედაავ? წინ სვლა გვაქვს
- აუ რა იდიოტი ხარ. - ამჯერად ნიტამ აკოცა ლუკას.
- ნიტა არ გაინძრე! - აღელვებული და შეშინებული ხმით უთხრა ლუკამ.
- რა მოხდა? - ნიტასაც შეერია ხმაში შიში.

ლუკასთან¥
ნიტამ სიმაღლის შიში გამიქრო, მე კი ძაღლების შემდეგ ვეღარ მოვითმინე და მაკოცა, როდესაც მისგანაც იგივე მივიღე მივხვდი რომ ნიტას ზედმეტად მივეჯაჭვე, ამ დროს კი მის გულთან წითელი წერტილია მიმართული, შემეშინდა როდესაც მივხვდუ რომ ნიტას კენ პირდაპირ მისი გულის მიმართულებით სნაიპერია მიშვერილი, მაშინვე ვეხუტები და ვგრძნობ როგორ შემოდის ტყვია ორგანიზმში და საშინელ ტკივილს იწვევს.

ნიტასთან¥
ლუკას თვალები ცრემლებით ევსება, უცებ მეხუტება და ისმის ხმა რომელიც ყურის ტკივილს და ლუკას დაცემას იწვევს.

ნიტა ლუკასთან იმუხლება და საშინლად ტირის, გამვლელებს სასწრამოს გამოძახებას თხოვს, ხალხი კი მის ირგვლივაა შეკრებილი.
- ლუკა გაიღვიძე რაა, ჯერ ადრეა არ უნდა წახვიდე, მე ხომ არ დამტოვებ არა? მიდი რა გაიღვიძე . - ტირილს უმატებს ნიტა შემდეგ კი გონებას კარგავს.


მეგობრებო იმედია მოგეწონათ. მე 12 თავი ძალიან პატარა გამომივიდა ამიტომ მეორე ნაწილიც დავწერე.