ვარდისფერი ატლასის ფეხთან ჩაჭრილი კაბა და თეთრი ბოტასები ჩაიცვა ნიტამ, თმები დაიხვია და ცოტა სულ ოდნავი მაკიაჟი გაიკეთა.
დაცვებს რომ არ დაენახათ უკანა კარიდან გავიდა და აქამდე გამოძახებულ ტაქსიში მოთავსდა.


- სად მივდივართ? - იკითხა ტაქსის მძღოლმა.
- მნიშვნელობა არ აქვს რომელიმე ბარში წამიყვანე.
- კარგით.
ნახევარი საათი იტანდა ნიტა ტაქსისტის უაზრი ლაპარაკს და საშინელ მუსიკას და უკვე მოთმინება ეწურებოდა.
- გაჩერეთ აქ ჩამოვალ.
- აქ ბარები არარის. - უპასუხა ტაქსმა.
- არაუშავს, თქვენ მითხარით საით წავიდე, ცოტას ფეხით გავივლი. - ტაქსის მძღოლსაც სხვა გზა არ ქონდა, და გზა ასწავლა, თითქმის მისულები იყვნენ 5 წუთი იყო დარჩენილი. ცოტა გაიარა და დაინახა იქვე ქუჩის ბოლოში ბარი და მისკენ გაომართა. ბარში შევიდა და ბართან სკამზე წამოჯდა.
- ბოდიშით, რამე დამისხით .
- უალკოჰოლო თუ...
- ალკოჰოლიანი - გააწყვეტინა ბარმენს.
- კარგით. - ღიმილით უთხრა 25 წლამდე ბიჭმა, ნიტამაც გაუღიმა და აქამდე აზუზუნებული ტელეფონი აიღო.
- გისმენნთ.
- ნიტა სად ხარ? - გაცხარებული უღრიალებს ლუკა.
- სად ვარ და ბარში რა მოხდა.
- ლოკაცია ჩამიგდე. - ისევ უღრიალა ლუკამ.
- კაი მარა რა გაყვირებს ისედაც ჩაგიგდებდი ლოკაციას. - მშვიდად უთხრა ნიტამ , ლოკაცია გაუგზავნა და ბარმენის გამოწვდილი ჭიკა წამში ჩაცალა.
20 წუთიც არ იყო გასული ლუკამ "შემოგლიჯა" ბარის კარი, ნიტას მკლავში დაავლო და მის წაჰვანას შეეცადა მაგრამ ნიტამ გააჩერა.
- რას აკეთებ ახლა მოვედი.
- წამოდი ნიტა თორე ძალით წაგიყვან. - კბილებში გამოსცრა ლუკამ, ნიტასაც სხვა გზა არ ქონდა გაყვა. ლუკამ მანქანაში ჩასვა ნიტა მძღოლი ადგილი დაიკავა და ადგილს წამის მეასედში მოშორდა. მთელი გზა არცერთი იღებდა ხმას, ლუკა საშინლად გაცოფებული და გაცხარებული მანქანას ისე მართავდა რომ მალე ნიტას გული ამოუვარდებოდა.
ნიტა უყურებდა ლუკას, გავხარებული და საშიში მოეჩვენა, საერთოდ არ გავდა იმ ლუკას ვინც გადაარჩინა, ერთ მომენტში მისი შეეშინდა კიდეც.
სახლის წინ გააჩერა მანქანა და სახლში გაცოფეფული შევიდა, ნიტაც უკან მიყვა თავჩახრილი, დასჯილი ბავშვივით. ლუკამ გზა გააგრძელა, კიბეებზე ავიდა შემდეგ კი უკან მობრუნდა თითქოს რაღაც დარჩა.
- რამის თქმას აპირებ? - ნიტამ დაასწრო თქმა.
- როგორ გაბედე და მარტო როგორ გახვედი!? - დაუყვირა ლუკამ.
- ტონი შეარჩიე! - ნიტამაც არ დააკლო ხმა მაღალი ლაპარაკი.
- კიდე იღებ ხმას?
- ხოო, ვიღებ ხმას და ეგეთი არაფერი დამიშავებია ასე რომ მიყვირო.
- დაააშავე! - ისევ დაუღრიალა.
- არ დამიშავებია! - ნიტამაც დაუყვირა.
- გოგო რომ გეუბნები ესეიგი დააშავე! ისე ჯარგადაც არ ხარ გაწრთვნილი რომ გარეთ თავისუფლად იარო! - უყვირა - რატის რომ ენახე? მაშინ რას იზამდი? რომ ენახე და ისევ გაეტაცე, რამე რომ დაეშავებინა რას იზამდი? თქვი რას იზამდი, ხოო ვერაფერს ვერ იზამდი! - უკვე თვალები ავსებული ქონდა ცრემლებით ნიტას. - შენზე ძალა რომ ეხმარა, მაშინაც ვერაფერს ვერ იზამდი! - ამის წარმოდგენაზე უფრო გაცეცხლდა ლუკა, ნიტას კი ობოლი ცრემლი გადმოუვარდა თვალებიდან, ლოყაზე ჩამოსრიალდა და ნიკაპზე დაეკიდა.
- შენ ქალებში დადიხარ! ერთობი! მეკი სახში ვზივარ მართლა გათხოვილი 5 შვლის დედასავით! - წაიბუტბუტა ნიტამ.
- ღმერთო ჩემო. - მაინც გაეღიმა რატის. - ანუ 5 შვილი გინდა? - ისევ იღიმის.
- არა რა სისულელეა, ეგ არ მიგულისხმია. - ნიტაც იცინის. ლუკა უახლოვდება და ცრემლებს უმშრალებს.
- იცოდე სახლიდან გასვლა აღარ გამედო, და მე ქალებში არ ვყოფილვარ ეჭვიანი. - ბოლო სიწყვები ჩუმად ჩაილაპარაკა , ნიტა გულზე მიიკრა და თავზე აკოცა.
- გავიგე და სულაც არ მიეჭვიანია, არავინ არ ხარ რომ მეეჭვიანა. - ნიტამაც შემოხვია ხელები მასზე ორი თავით მაღალ ბიჭს.
- აჰა ანუ არავინ არ ვარ? - უკან გაწია გოგო და თვალებში ჩახედა. მაგრამ ხელები არ მოუშორებია.
- ნუ კაი ხო მწვრთნელი ხარ. - დაეჭყანა ნიტა.
- აჰა ანუ მწვრთნელი ხო?
- ხოო.
- გაჩვენებ მე ვინც ვარ. - ამის თქმა და ნიტა ადგილიდან მოსკდა, ლუკაც გაეკიდა მთელი სახლი შემოირბინეს, ბოლოს კი ნიტა დაჭირა და მდივანზე გადააწვინა, თვითონ კი ზემოდან მოექცა სახე ახლოს მიიტანა, ისე ახლოს რომ ცხვირებით ერტმანეთს შეეხნენ. ნიტა უკვე ელოდა რომ ლუკა აკოცებდა, მაგრამ უცებ სიცილი აუტყდა როდესაც ლუკამ ღიტინი დაუწყო ნიტას. დიდხანს უღიტინებდა, ბოლოს უკვე ვეღარ სუნთქავდა.
- ამას არ ველოდი. - სიცილისგან უკვე დაღლილმა თქვა ნიტამ.
- ვიცი მე შენ რასაც ელოდი. - ლუკამ წარბები ეშმაკურად აუთამაშა.
- ფუუ შე გარყვნილო, ეგ არ მიგულისხმია.
- შენ რა იცი მე რა ვიფიქრე, ახლა გარყვნილი შენ ხარ. - ლუკამაც არ დააკლო.
- ფუუ, იდიოტო. - ამაზე ლუკა წამოენთო.
- გაჩვენებ შენ როგორ უნდა იდიოტის ძახილი. -ისევ ზემოდან მოექცა ლუკა და ამჯერად მართლა აკოცა.
- როგორ მაკოცა ასე პირდაპი, დაუკითხავად, თუმცა რა სისულელეს ვამბობ, ხომ არ მკითხავდა "ნიტა შეიძლება გაკოცო?" ვოო.
- ნიტაა? რა მოხდა ისე მოგეწონა რომ ვეღარ ინძრები? - ფიქრებიდან ლუკას კმაყოფილმა ხმამ გამოიყვანა.
- კიი სასიამოვნო იყო. - ტუჩები მოილოკა ნიტამ. - მაგრამ იგივეს თუ კიდევ ეცდები, მაგ ენას ამოგაძრობ ასე გემრიელად რომ ასრიალებდი ჩემს პირში. და მაინც იდიოტი ხარ, ჩემი პირველი კოცნა მომპარე. - უცებ წამოხტა და ოთახისკენ გაიქცა.
- შენც მომპარე პირველი კოცნა. - დააწია კიბეებთან ლუკამ, ნუ ეს ხუმრობით თორე პირველად გოგოს 13 წლის ასაკში აკოცა დდ.
- კი კი აბა რაა. - ნიტამაც არ დააყოვნა პასუხი და ოთახში შევიდა.
ნიტას ყველაზე მეტად ორი რაღაცის ეშინია, ძაღლების და ჭექა-ქუხილის. საშინლად ეშინია ამ ორის, პატარაობისას ერთმა ძაღმა უკბინა საშინლად ეტკინა ხელი მაშინ იმის მერე ძაღლებს არ გაკარებია და ჭექა-ქულის დროს ოთახში მარტო იყო და სულ ტიროდა.
ამ დღესაც საშინელმა წვიმამ დაცხო ნიტა იმედოვნებდა რომ ჭექა-ქუხილი არ იქნებოდა შხაპი მიიღო და საწოლში ჩაწვა, და ბუმ მაშინვე კივილი დაიწყო ნიტამ როდესაც ცაზე დაიჭექა.
უცებ წამოხტა და ლუკას ოთახისკენ სირბილით წავიდა და მის ოთახში შეტანტალდა.
- რა მოხდა. - წამოხტა ლუკა.
- არაფერი. - ნიტა ეცადა რომ შიში დაემალა, მაგრამ ლუკამ მაინც შეამჩნია.
- მოდი ჩაწექი, ვიცი რომ გეშინია.
- არ მეშინია. - მაინც უარყო, მაგრამ საწოლში მაინც შეწვა და ისე შორს დაწვა მისგან რომ კინაღამ გადავარდა.
- მოდი აქ! - საწოლიდან ვარდებოდა როცა ლუკამ ხელი შემოხვია ,ისევ საწოლზე დააბრუნა და უკნიდან მიეხუტა. ნიტა მაინც მოშორდა ლუკას.
ისევ დაიჭექა, ნიტამ დაიკივლა და ისე მიეკრა ლუკას როგორც მოშორდა. კოალასავით მიწებებული იყო ლუკაზე და ისე ეხუტებოდა რომ მალე ლუკას ორგანოები ამოცვივდებოდა.
- ნიტა გავიჭყლიდე. - ამის თქმა და ნიტა ცოტა მოშორდა. ასე საყვარლად მიხუტებულს ჩაეზინა ნიტას.
ლუკა უყურებდა მძინარე ნიტას, უნდოდა კიდევ ერთხე დაეგემოვნებინა მისი მარწყვივით გაბუსული ტუჩები, მაგრამ თავს შეუძა რომ მისი სისუსტით ვერ ისარგებლებდა, ქვემოთ ჩამოიწია ნიტას მკერდზე თავი დაადო და დაიძინა.

დილით პირველი ნიტას გაეღვიძა, მასაც მოუნდა ლუკას თუჩების დაგემოვნება მაგრამ მან ლუასგან განსხვავებით ნიტამ ის გააკეთა რაც უნდოდა ცოტა წაიწია ლუკასკენ და თავისი სურვილი დაიკმაყოფილა ლუკას ბაგეებით.
ნიტა უცებ წამოხტა როდესაც საპასუხოდ მძინარე ლუკაც აყვა კოცნაში.
- მმ დილის კოცნა გამიფუჭე - წაიწუწუნა ლუკამ. ნიტა კი გაწითლებული მიშტერებოდა ერთ ადგილს. ნიტას მეორე მხარეს გაწეულ სახეს ნიკაპზე ხელი მოკიდა , თავისკენ შემოატრიალა და გემრიელი დილის კოცნაც დაასრულა.