სანამ სახლში მივიდოდით ბიჭებს მაღაზიასთან გავაჩერებინე და ხვალისთვის პროდუქტები ვიყიდე,რადგან არ მაქვს საკუთარი თავის იმედი რომ ხვალ დილით ავდგები და მაღაზიაში ჩავალ ვიცი დამეზარება ასე რომ შანსი მომეცა და დღესვე ვიყიდე ყველაფერი.სახლში რომ მივედით ანა უკვე იქ იყო
-აბა რაქენით გაერთეთ უჩემოდ?
-ისევ ისე გავაგრძელეთ რაა,თუმცა ამას არავითარი მნიშვნელობა არ აქვს ბიჭები რომ წავლენ მერე ჩავუჯდეთ და ვიჭორაოთ ვატყობ ვიღაცასაც აქვს მოსაყოლი თან ბევრი.კესო თან ჩაიდანს ადგავდა გაზზე და თან ლიკას მისჩერებოდა
-ეგეე იყოს.ლიკამ მხრები აიჩეჩა და შოკოლადი გახსნა ძალიან გამიკვირდა ასე ადვილად რატომ დაგვნებდა და ცოტახანს თვალებმოჭუტული მივაშტერდი შემდეგ კესოს ვუთხარო რომ ბიჭებს ვკითხავდი რა უნდოდათ და მალე დავბრუნდებოდი.ბიჭები მისაღებში ისხდნენ და რაღაცაზე ლაპარაკობდნენ
-აბა ბატებო ვის რა გინდათ?
-ყავა გაასწორებდს დედა ბატო, თან იქნებ ცოტა გონზე მოვიდეთ.სიცილით თქვა ანდრომ
-ჩვენც იგივე
-შეკვეთა მიღებულია ბატონებო,ცოტახანში მზად იქნება.
უკან სამზარეულოში შევბრუნდი,წყალი უკვე ადუღებული იყო გაზი გამოვრთე და დაველოდე კესო როდის ჩაყრიდა ჭიქებში ყავას რომ მორჩა ჩამოვუარე და ყველა წყლით ავავსე.
-მზადა შეგიძლიათ ყველამ თქვენ-თქვენი წაიღოთ. ბავშვებმაც არ დააყოვმეს,ცოტახანში ყველანი მისაღებში ვისხედით ყავებით ხელში.
-კარგით აბა რა ვქნათ? ვითამაშოთ რამე? თქვა ნოდომ და გადმოგვხედა
-კარტი მაქვს,UNO და მონოპოლია რომელც გონდათ ის ვითამაშოთ
-ოკი მაშინ მონოპოლიით დავიწყოთ თქვა დემემ და სალის გვერდით კომფორტულად მოკალათდა
-ოკიი სიცილით ვთქვი და ოთახისკენ წავედი რომ მონოპოლი გამომეტანა UNO და კარტიც ვიპოვე და ხელს გამოვაყოლე ტყუილად რომ არ მევლო ბევრი და უკან ბავშვებთან დავბრუნდი რომლების რაღაცაზე იცინოდნენ.
-აუ მე არ ვიცი კარგად თამაში და ვინმეს კარტი ხომ არ გინდათ? ან UNO? კესო უცბად გამოგვეყო და თან წაიყვანა სანდრო და ნოდო.
-დურაკა?
-იყოს მაგაში ძლიერივარ ისე გაგადურაკებთ ვერც მიხვდებით
-ოხ სანდრო ნუ ლაყბობ საქმით დაგვიმტკიცე! სიცილით შეაწყვეტინა ლაპარაკი კესომ.
ჩვენ მონოპოლს ვუბერავდით ცოტახანში რომ მოგვბეზრდა და თამაშიც რომ დავასრულეთ ყველამ ერთად UNOს თამაში დავიწყეთ და ისე დაგვათენდა რომ ვერც გავიგეთ.ბოლოს ლიკამ დახედა საათს
-ვაა რა დრო გასულა ხუთი დაიწყო უკვე ჩვენ კი ვერც გავიგეთ ეე. გაოცებულმა წარმოთქვა თითქოს რაღაც მართლა მნიშვნელოვანი გამოგვპარვოდა
-გვიანია უკვე ჩვენც დავიშალოთ ბოლო ბოლო ხვალ ჯვრისწერაა.ყურებამდე გაიღიმა დემემ და ფეხზე წამოდგა.
-გაგიყვანთ გოგოებო და ხვალ გამოგივლით
-არა იყოს ანდრო დღეს ჩემთან დარჩებიან
-აუ,ლაპარაკით ნუ გადაიღლით თავს შეუნარჩუნეთ პირს თავისი ფუნქცია .გაიცინა,მოწყვეტით მაკოცა და კარებისკენ დაიძრა სხვები უკვე გარეთ იყვნენ.ბიჭები გავაცილეთ,ავალაგეთ ყველაფერი და დასაწოლად გამზადებას შევუდექით
-თქვენი ნივთები იცით სადაც დევს დროზე გაემზადეთ და საძინებელს თქვენით მოაგნებთ მაგრამ ვატყობ დიდხანს ვერ დავიძინებთ.ვუთხარი გოგოებს და მეც დავიწყე გამზადება თან ცოტა ტკბილეუკი,სასმელი და სასუსნავები მოვიმარაგეთ და საწოლზე მოვთავსდით ყველა.ჩემი საწოლო უზარმაზარი იყო ასე რომ ყველას ერთ საწოლზე მოთავსება დიდ პრობლემას არ წარმოადგენდა.
პირველი ანამ დაიწყო მოყოლა ყველა ინტერესით ვუსმენდით და როცა მოყოლა დაამთავრა რჩევა გვკითხა,ყველამ ჩვენ-ჩვენი აზრი გამოვთქვით - ერთ აზრზე ვიყავით,რომ რაც შეიძლება მალე უნდა გაეგო მიზეზი და იმის მიხედვით გადაეწყვიტა მიეცა თუ არა შანსი. შემდეგი ლიკა იყო. თურმე მისი ოჯახი ბათუმში დასასვენებლად რომ ყოფილა იქ შეხვედრიათ ძველ საერთო მეგობრები ნუ ცოლ-ქმარი,ერთად უვახშმით და იქ გაიცნო ქალბატონმა ლიკამ ბატონი ნოდიკო,ამის მერე ცოტახანი წერდნენ, თბილისში დაბრუნების შემდეგ 1-2 ჯელ შეხვედრილან კიდეც და ბოლოს დემესთან ერთად რომ ნახა ლიკამ ძალიან გაუკვირდა,საბოლოოდ გადაწყვიტეს ერთად ყოფნა და როგორ გამოსდით ეს თქვენც მშვენივრად იცით.ლიკა რომ მორჩა ყველა თემას მივედ-მოვედეთ ცოტ-ცოტა ყველაფერზე ვილაპარაკეთ ანამაც გადაწყვიტა რომ ზურას ხვალ დალაპარაკებოდ საბოლოოდ კი გამთენიისას ყველას ჩაგვეძინა.
***
ანა
დილით როგორც ჩანს პირველმა მე გავიღვიძე,ტელეფონს დავუწყე ძებნა რომ საათი მენახა მალევე ვიპოვე და საათს რომ დავხედე სამი იყო უკვე.გუშინდელი ლაპარაკი გამახსენდა გოგოებთან და წამოვდექი,თავი მოვიწესრიგე და სახლიდან გავედი,ზურას ნომერი მოვძებნე და დავურეკე
-გამარჯობა ზურა
-ანა?
-კი მევარ დღეს გცალია რომ შემხვდე?
-.......
-თუ არ გცალია კარგი სხვა დროს დაგირეკავ
-არა,არა უბრალოდ ასე მალე არ მოველოდი შენს ზარს
-ხო,ცხოვრება სურპრიზებითაა სავსე არ ვიცი ეს რატომ ვთქვი ან რა შუაში იყო,მაგრამ უკვე გვიანი იყო სიტყვებს უკან ვერ წავიღებდი.
-ნამდვილად,სად და რომელზე მითხარი და გამოგივლი
-რაც უფრო მალე მით უკეთესი ახლა რადასთან ვარ
-კარგი,მანდ დამელოდე 10-15 წუთში მანდვარ
-კარგი გელოდები.ტელეფონი გავუთიშე უკან აბრუნებას აზრი არ ჰქონდა და სადარბაზოს წინ დავიწყე ნერვიულად სიარული ამასობაში ტელეფონმაც დამირეკა ზურა მეგონა მაგრამ რომ დავხედე რადა იყო. ვუპასუხე მოკლედ ავუხსენი ყველაფერი ამასობაში ზურაც მოვიდა რადას დავემშვუდობე და მანქანაში ჩავჯექი.
-როგორ ხარ? დიდხანს ხომ არ გალოდინე?
-კარგად შენ? არა მალევე მოხვედი.
-კარგად ვარ,აბა საით წავიდეთ?
-აქვე ახლოს კარგ ყავას აკეთებენ ვიყიდოთ და ისევ იქ.
-კარგი ქალბატონო.ისევ ისე გაიცინა და ისევ შეძლო ამ სიცილით ჩემი მოჯადოვება. ყავა ვიყიდეთ და ისევ იმ ადგილას მივედით მანქანიდა გადმოვედით და იქვე ახლოს დავჯექით.
-შორიდან არ მოვუვლი მოდი,ბევრი ვიფიქრე და ბოლოს გადავწყვიტე რომ მიზეზი გამეგო ბოლოს და ბოლოს მას ხომ ამდენ ხანს ველოდი.
-კარგი...ზურამ ღრმად ჩაისუნთქა და დაიწყო -მამაჩემს ალცჰაიმერის დაავადება დაუდგინეს,ეს დაავადება მკურნალობას ბოლომდე არ ექვემდებარება და ნელ-ნელა ვითარდება დროთა განმავლობაში,რადგან მამაჩემი საკმაოდ ცნობილია არ გვინდოდა მისი დაავადების შესახებ ვინმეს გაეგო და იმისდამიუხედავად რომ ბოლომდე არ ინკურნება სამკურნალოდ წავედით საზღვარგარეთ ხომ იცი არა დედაჩემი ბრძოლის გარეშე რომ არ ნებდება არც ესაა გამონაკლისი ნანა ვერ თმობს თომას.....საბოლოოდ ერთ წლიანმა მკურნალობამ არ გამოიღო შედეგი ,თომას ბიზნესიც ნელ-ნელა მწვერვალიდან ეშვებოდა მე კი იქ ყოფნისას პარალელურს რაღაცეებს ვსწავლობდი კიდეც და კრიტიკულ მდგომარეობამდე რომ მივიდა საქმე იძულებული გავხდი თომა დამეტოვებინა და აქ ჩამოვსულიყავი.აქ დაბრუნებისას და მანანდეც სულ შენზე ვფიქრობდი გნახავდი თუ არა? როგორი რეაქცია გექნებოდა ჩემს დანახვაზე? როგორი იყავი? და რავი ათასი დედა მ******ი ფიქრით მქონდა თავი გამოჭედილი.იქაც ასე ვიყავი შენზე ფიქრში მათენდებოდა და როგორც იქნა ჩამოვედი. ერთ დღეს კაფეში ვიჯექი ყავას ვსვამდი გარეთ ჯერ კიდევ ციოდა უეცრად შენ შემოხვედი შენს კურსელებთან ერთად...იცინოდი თმა და ნახევარი სახე კაშნში გქონდა ჩამალული,შეფუთნული იყავი გამახსენდა როგორი მცივანა ხარ და ჩამეღომა მაგრამ ყველაფერი ხელახლა გამახსენდა და ადგილს მივეყინე თითქოს გული გამიჩერდა წამოდგომა და შენთან მოსვლა მინდოდა მაგრამ მაშინ ვერ გავბედე იმდენად ბედნიერი მეჩვენე.ამის შემდეგ ერთი კვირა გაკვირდებოდი ყველაფერი გავიგე რაც საჭირო ოყო და ბოლოს თავს ძალა დავატანე და დაგირეკე დანარჩემი შენც იცი.
ვხედავდი ზურა როგორ განიცდიდა ამ ყველაფერს მის ტკივილს ვხედავდი ალბათ იფიქრებთ რომ ტკივილი როგორ უნდა დაინახოო მაგრამ როცა ადამიანი უსაზღვროდ გიყვარს და მას ასეთს ხედავთ მაშინ მის ტკივილსაც ხედავთ მასთან ერთად.თომა მამასავით მიყვარდა მისი ამბის გაგებაზე ცრემლებით ამევსო თმალები და ამჯერად ნამდვილად არ მიცდია მათი შეკავება არა პირიქით საშუალება მივეცი განთავისუფლებულიყვნენ.
-ღმერთო ზურა...არვიცი...მე...მე...არვიცი რა გითხრა ამდენ ხანს ამას მარტო უძლებდი...ღმერთო...ვწუხვარ...ზურა
-დამშვიდდი პატარა მარტო არ ვყოფილვარ დედაჩემიც იქ იყო და შენც იქ იყავი.ხელი გულზე მიიდო.მეტი აღარ შემეძლო მივუახლოვდი და მის წინ დავდექი,ცოტახანს თვალებში ვუყურებდით ერთმანეთს ბოლოს ზურამ ხელები გაშალა და მეც წამში მივეკარი მის მკერდს.ცოტახანს ასე ჩახუტებულები ვიყავით სანამ არ დავწყნარდი მერე კი ცოტა ვოლაპარაკეთ მამაისზე,მის ამჟამინდელ მდგომარეობაზე,ჩემზე ,მასზე და სულ გადამავიწყდა ლუკას ნიშნობა
-ვაიმე,ზურა დამავიწყდა რომელი საათია?
-რა დაგავიწყდა? ხუთი ხდება
-ჩემი ლიკუ ჯვარს იწერს დღეს,კარგი დრო გვაქვს წამოდი სწრაფად!
-კარგიი..ცოტა დაბნეული ჩანდა ვუთხარი სადაც უნდა წასულიყო და ტელეფონი შევამოწმე, 30 გამკტოვებული ზარი და 10შეტყობინება ლიკა ალბათ მომკლავდა მაგრამ რომ გაიგებდა ზურასთან ერთად ვიყავი დამინდობდა.კესოს დავურეკე და ვუთხარი რომ უკვე მივდიოდი.
***
რადა
დილით ყველა ლიკამ გაგვაღვიძა დროზე ზარმაცებო თორემ კიდევ მოგვიწევს ჯვრისწერის გადადებაო და ყველა ფეხზე წამოგვყარა გოგოები მოწესრიგდნენ და ყველა თავ თავიანთ სახლებში გაიქცნენ. მეც დავიწყე უკვე მზადება საბოლოოდ სადა ღია ვარდისფერი კაბა ჩავიცვი ფეხზე თეთრი დაბალქუსლიანი ფეხსაცმელი მოვირგე ატმისფერი შარფი შემოვიხვიე და მზად ვიყავი ტელეფონი ავიღე დ ანდროს დავურეკე
-ანდრუშ სად ხარ ჩემო რომეოო?
-მოვედი მიდი ჩამოდი აქ ნუ დამაბერებ
-როგორ გეკადრებათ.ტელეფონი გავუთიშე და ანას დავურეკე არ აიღო ამიტომ შეტყობინება გავუგზავნე და დაბლა ჩავედი,მანქანაში მოვთავსდი და გზას გავუდექით.
-ისე ჩვენც ხომ არ გვეფიქრა ქორწილზე ჩემო ჯულიეტა?
-არა მაგაზე ფიქრი ადრეა რომეო თანაცხოვრებაზე შეგვიძლია ვიფიქროთ მაგრამ ქორწილი ჯერ ადრეა
-ხო ადრეა ნამდვილად სჯობს არ ვიჩქაროთ
-ხო ალბათ..მის ასეთ პასუხს არ ველოდი და სიმართლე ვთქვა ცოტა მეწყინა.
ეკლესიაში მისულებს ყველა იქ დაგვხვდა ანას გარდა კიდევ რამოდენიმეჯერ დავურეკეთ შეტყობინებები გავუგზავნეთ და ბოლოს ჩვენი დრო მოვიდა მეტს ვეღარ დაველოდებოდით ასე რომ შევედით კესო ცოტა მოგვიანებით შემოვიდა.ჯვრისწერა რომ დაიწყო ვიგრძენი უკან ვიღაც ამომიდგა შევიხედე და ანა რომ დავინახე წარბები შევკარი მაგრამ მის გვერდით ზურა რომ შევამჩნიე მსუბუქი თავის დაკვრით მისვესალმე და ისედაც ბედნიერი უფრო გავბედნიერდი და სიხარულისგან რომ არ მეყვირა ყურადღება ისევ ლიკაზე და ნოდოზე გადავიტანე.ჯვრისწერამ იდეალურად ჩაიარა ამ ამბის აღსანიშნავად ჯერ ნოდოსთან ავედით ოჯახში შემდეგ კი რაც საჭირო იყო ვიყიდეთ და ჩემთან ავედით კატგად გავერთეთ ვჭამეთ დავლიეთ ვითამაშეთ ფილმს ვუყურეთ და ბოლოს როგორც იტყვია რომ მოვილხიმეთ ტაქსს გამოვუძახეთ და ბავშვები წავიდნენ მხოლოდ ანდრო დარჩა.უკვე გვიანი იყო ასე რომ ბავშვების გაცილების შემდეგ მილაგებს თავიც არ მქონდა ეგრევე საძინებლისკენ წავედი სააბაზანოში შევედი და პიჟამა ჩავიცვი რომ გამოვედი ტელეფონს ვეძებდი უცბად უკნიდან ანდროს ხმა რომ მომესმა არ ველოდი და ცოტათი შევხტი.
-შენ რა სულ ასე გძინავს?
-ხო რაიყო?
-ვატყობ ხშირად უნდა დავრჩე შენთან
-დარჩი მერე ხომ გითხარი შეგვიძლია ერთად ვიცხოვროთ
ანდრო ჩემსკენ წამოვიდა,ისე აღმოვჩნდი მასზე შემოხვეული კედელზე აკრული რომ გააზრებაც ვერ მოვასწარი ხელები თავს ზემოთ დამიჭირა სხეული ამითრთოლდა და საშინლადმომიმდა მასთან ყოფნა
-მიმდიხარ პატარა ქალბატონო,საშინლად მინდიხარ! მომთხოვნი და ვნებით გაჟღენთილი ხმით დაიჩურჩულა ჩემს ყურთან და იქვე ცხელი კოცნა დამიტობა ნელ-ნელა გაუყვა გზას ჯერ ყელისკენ შემდეგ უფრო დაბლა ამით უფრო აღმაგზნებდა
-ანუ შეწინააღმდეგებას აღარავითარი აზრი არ აქვს....მაშინ მოვლენები დავაჩქაროთ .ალკოჰოლმა გამბედაობა მომმატა
ანდრომ სწრაფად მომაშორა კედელს და საწოლზე დამაწვინა თვითონ ზემოდან მომექცა და ტოპი გამხადა მას სწრაფადვე მიაყოლა საცვალიც თვითონაც მალე გაიხადა და ცოტახანს ასე შეშველს მიყურებდა ჩემი სხეულის ყოველ ნაკვთს შეისწავლიდა,მის თვალებში მხოლოდ უსაზღვრო სიყვარულსა და სურვილს ვხედავდი და ესეც მაძლევდა ამ ნაბიჯის გადადგმის მიზეზს ვიცოდი რომ ანდროს ვუყვარდი და ბოლომდე ვენდობოდი მას .უცბად ყრუ ტკივილი და ჩვენი სხეულების ერთიანობა ვიგრძენი და პირის ღრუც დამეხშო ანდრო მთელი სიყვარულით,მონდომებით და ვნებით მკოცნიდა და მეც იგივეთ ვპასუხობდი,ტკივილი მალევე მიყუჩდა და მეც გავთამამდი ზემოდან მოვექეცი ტემპს ცოტათი მოვუმატე და ასე გავაგრძელე მოძრაობა ცოტათი კიდევ მტკიოდა.სექ*ის შესახებ ბევრი არაფერი ვიცოდი მაგრამ ჩემი პირველი ღამისთვის ასე თუ ისე მაინც მზად ვიყავი. ტკივილი მალე შეცვალა სიამოვნებამ და ცოტახანში სიამოვნების პიკსაც მივაღწიეთ.
იმდენად დაღლილი ვიყავი სხეული ეგრევე მომიდუნდა ანდროს მკერდზე მოვკალათდი დ თავს საშუალება მივეცი დამესვენა.ვგრძნივდი რომ ანდროც იგივეს გრძნობდა რასაც მე და მიხაროდა რომ საყვარელი ადამიანის დაკმაყოფილება შევძელი,მის თითებს ვგრძნიბდი ჩემს ხერხემალეზე,რომლებიც ხან ზემოთ,ხან ქვემლთ ადი ჩადიოდნენ და სიამოვნებას მგვრიდნენ.ბოლოს კი თმებზე ვიგრძენი მისი თითების ნაზი შეხება და მაშინვე გავითიშე.