_რას ნიშნავს და ჩემო საყვარელო გაიცანი ეს არის ჩემი შვილი ვაჩე ჯიბუტი შენ კი მისი მომავალი მეუღლე ხარ! ასეთი ირონიული და ზიზღით სავსე ხმა ცხოვრებაში არ გამიგია, მაგრამ რადროს ეს არის რაო ახლა ამან რა თქვა ვინარისო? ან ვისიცოლიო?
_ისადა ნამეტანი ხოარგაუტიეთ ჰა? არა დაძაბულ სიტუაციებში მერო ადეკვატურად ვაზროვნებ უკვე გასაგებია მაგრამ ამათ მართლა გატეულიაქვთ და რავქნა/
_ გოგო! შემომიღრინა ლევანმა მაგრამ უცნობის ერთი შეხედვაც საკმარისი აღმოჩნდა დასადუმებლად. კი მაგრამ ვინარის ეს ბიჭი ასეთი რომ მამამისზეც კი აქვს გავლენა.
_ეხლა კარგად მომისმინე. ისე მომმართა, რომ თავი სულ ოდნავ შემოაბრუნა მაინც ვერ ვხედავდი ვინ იმალებოდა კაპიუშონის უკან. და განაგრძო; თუ გინდა რომ მამაშენი შინ მშვიდობით დაბრუნდეს და შენც თავი შეგჩეს მხრებზე მე გამომყვები თუ არადა მგონი ყველა ვხვდებით რაც მოხდება. 5წუთს გაძლევ დროს ჩენი ამ ოთახიდან გასვლის თანავე დაიწყება ათვლა 5 წუთის განმავლობაში მოიფიქრე მე გარეთ მანქანაში ვიქნები 5 წუთში თუ არ დამოხვალ წავალ და ერთადერთ გამოსავალს დაკარგავ. დაასრულა წინადადება ლევანს ცივად შეუშვა ხელი და გასასვლელისკენ წავიდა ინსტიქტურად საათზე დავიხედე და მამას გავხედე რომელიც სიტყვასაც ვერ ამბობდა რაუნდა მექნა წავალ დავიღუპები არ წავალ მაინც დავიღუპები, ორ ზღვას შუავარ ერთი ზღვა მხოლოდ მე მექაჩება, მწორეს მორევი მეც და მამაჩემსაც. გამოსავალი მხოლოდ ერთია ჯობს მხოლოდ მე ჩამითრიოს ვიდრე მამაჩემიც ჩავიყოლო, მაგრამ მაინც უნდა დაველაპარაკო 3 წუთი დამჩა აჩქარებული ნაბიჯით მივუახლოვდი და მის მუხლებთან ჩავიცუცქე.
_მამა
_....
_მა, ხმა გამეცი გთხოვ.
_მაპატიე პატარავ მართლა არ მინდოდა ყველანაირად ვეცადე მაგრამ....
_არაუშავს ყველაფერი რიგზეა თავს გაუბრთხილდი კაი როცა მოვახერხებ გნახავ!
_თუ არ გინდა ამას ნუ იზავ მე ყველაპრისთვის მზადვარ; წამჩურჩულა ნაღვლიანად საათს დავხედე და 1 წუთი დამჩა
_ ყველაფერი კარგად იქნება არ იდარდო; გავუცინე და აჩქარებული ნაბიჯით წავედი გასასვლელისკენ ლევანს ერთი მტრული მზერა შევავლე და კარები გამოვხსენი იქვა მდგარ ბრაბუსის ჯიპში ჩავჯექი და მხოლოდ ერთი სიტყვა წარმოვთქვი;
_გაუშვან! ისერომ ჩემთვის არც შემოუხედავს ეგრედწოდებულ ჩემს მომავალ ქმარს ტელეფონით რაღაც გააგზავნა და მანქანაც დაძრა არმიკითხავს სად მივდიოდით არც მე და არც მას ხმა არ ამოგვიღია.
მაინტერესებდა სად მივდიოდით? სიგიჟემდე!
მეშინოდა? სიკვდილამდე!
მაინტერესებდა ვინ იყო? უსასრულობამდე!
და მაინც, რა ცინიკოსია ეს ცხოვრება გგონია ყველაპერი კარგადარის, არაფრით განსხვავებული ცხოვრებაგაქვს, მიიჰყვები ცხოვრების დინებას, ეგუები შენს ყოპას და ჰოპ ზუსტად მაშინ უნდა მოხდეს ცხოვრების გარდამტეხი ფაქტორი. ზოგისთვის ეს ფაქტორი კარგია აღწევს წარმატებას და ყველაპერი საუკეთესკენ მიექანება, აი ზოგისკენ კი პირიქით ყველაფერი რაც აქამდე ილუზიებით ქონდა შექმნილი უფსკრულში მიექანება ერთი ფეხის გადაბრუბება და მკვდარიხარ.
მართლაც რაირომიულია ცხოვრება, არ მეთანხმებით? აი მაგალითად მე, ჩემი მომავალი მეუღლე გვერდით მიზის და არვიცი ვინაა თითქოს ლანდია და არ არსებობს მაგრამ ფაქტები საპირისპიროს ამტკიცებს ჩემდა სამწუხაროდ არსებობს. თანაც მის სახესაც ვერ ვხედავ. ყველასვფიცავარ ეს ცხოვრება მეკაიფება. არც ის ვიცი სად მივდივართ და მეშინია რომ ვკითხო მეტა ესეთი მშიშარა როდიდანვარ ერთი მიდი ანამარია აეშეგჭამს კითხე. შევიძახე ჩემსთავს.
_ უკაცრავად სად მივდივართ? ოჰო როგორი მორიდებულივარ გეგონება მევთხოვე წამომიყვანეთქო და ახლა მცხვენია რომ შევაწუხე.
_ სახლში. ეგი ვინეა სიმონ როგორისიტყვაძუნწია.
_და კიმკრეტულად?
_ჩემთან!
_შემომაკვდება. ჩავიბუზღუნე ჩემთვის.
_ უკაცრავად რათქვი? ისეთი შეგძნებამაქვს თითქოს დავინახე წარბი როგორამიწია.
_არაფერი! უი ხმამაღლა მომივიდა აშკარად ფიქრი.
_ეგ არაფერი იქნება ერთ სულიერს ენა რომ ამოედღლიზება! მოიცა ახლა ამან რაო დამემუქრა თავისი ჭკუით? არა აშკარად არმიცნობს და კაი ჭკუისას მეხუმრება!
ნუ ფიქრებმა ისე გამიტაცა ვერც შევნიშნე სად მივდიოდით, გონზე მხოლოდ მკვეთრმა დამუხრუჭებამ მომიყვანა, აუ დამუხრუჭებაზე გამახსენდა ჩემი ბიჭი(მანქანა) ტყეში დამჩა ტფუი.
_ გადმოდ!. გაისმა მკაცრი ბარიტონი. მეც უსიტყვოდ გადავყევი რა აზრიქონდა შეწინააღმდეგებას ნამეტანი ბავშვური ქცევა მეგონა. სახლამდე გზა პატარა ეზოზე გადიოდა რომელიც ძალიან ლამაზი და სადა იყო ბალახში პატარა ბილიკის მკვეთრი კვალი ლამაზ შესახედაობას ქმნიდა ხოლო სახლიც არანაკლებ გამოიყურებოდა ძალიან ლამაზ პროექტს წარმოადგენდა ძირითადად შუშა იყო მაგრამ გარედან მაინც არაფერი ჩანდა სახლში შესვლისთანავე ლამაზი ფონი გაიშალა ჩემს წინ ღია ფერის კედლები რამოდენიმე ნახატით და სადა ავეჯით ძალიან მომხიბლა სახლმა.
_აქეთ მოდი მისაღებია დავსხდეთდა დავილაპარაკოთ. გამომიცხადა ვაჩემ და მოსაცმელი შესასვლელში ჩამოკიდა და ახლა კარგად გავარჩიე მისი მაკვთები და აღნაგობა ვაღიარებ ნამდვილად არ მოველოდი ასეთ მშვენებას, ალბათ ასე რო არ ვყოპილიყავი გაბრაზებული მომეწონებოდა კიდეც მაგრამ ახლა ცემის სურვილისგარდა არცერთი ემოცია იყო ჩემში მაგრამ მის მითითებას დაბემორჩილედა მისაღებში გავყევი.
_დალევ რამეს?
_ კი ვისკითუგაქვს ორმაგი.
_ოჰო ლოთისაცოლემყავს მგონი. ცინიკურად ჩაიცინა.
_ ამიტომ ჯერ უნდა გაადაამოწმოხოლმე ვინ მოგყავს ცოლად! ნაგლურად ავუწიე წარბი ამ დროს მან ვისკი წინ დამიდო და თავადაც ვისკითხელში ჩემს წინ მდებარე სავარძელში ჩაეშვა.
_ კაი მაშ ასე მოდი ჯერ გავიცნოთ ერთმანეთი და მერე გადავალ მთავარზე, მე ვაჩე ჯიბუტი ვარ, 22 წლის არქიტექტურაზე ვსწავლობ და თან ბიზნესზე სპორტი მომწონს და რავი დანარჩენს დრომოიტანს ეხლა შენ მითხარი.
_ ანამარია ყიფიანი ვარ, 19 წლიხვარ სამართალზე ვსწავლობ და გარტყმაში არვარ აქ რა ჯანდაბა მინდა. საყვარლად და თან დამპლურად გავიცინე.
_ აჰ კაი მოდი მე ეხლა ერთ პატარა ისტორიას მოგიყვები
_ მიდი გელპდები.
- ესეგი უკვე გითხრეს რა ფიციცაქვს ჩვენ ოჯახებს დადებული ხოდა როდესაც ბიძაჩემი და მამიდაშენი გარდაიცვალნენ ეს ფიცი გადმოვიდა შემდეგ თაობაზე მამაჩემი ჩემ უმფროს ძმას აიძულებდა რომ შენ შეერთა ცოლად არადა მას საცოლე ყავს თანაც ძალიან კარგი გოგო და რაც მთვარია ერთმანეთი უყვართ, ხოდა მამაჩემს მე შევთავაზე რომ მე მოგიყვან ცოლად ხოდა კიმიზიხარ აქ. დაამთავრა თხრობა და ისე შემომხედა ვითომ არც არაფერი.
- მეღადავები ხომ აზრზეხარ რას იძახი მე არც შენი და არც შენიძმის ცოლობა მინდა რით ვერ შეიგნეთ როგორშეიძლება ეაღაც ფიცის გამო ას მოექცე ადამიანს ეს არადამიანობაა!
- აუ ნუ წიოკობ შენ ვაბშე იცი სვანებისთვის ფიცს რა ძალააქვს? მისი გატეხვა სიკვდილის ტოლფასია და სწამთ რომ ვინც ფიცს უღალატებს სამუდამოს დაწყევლილი იქნება ან აუცილებლად მოკვდება.
- კი მაგრამ არმინდა შენი ცოლობა.
- შენ გგონია მე მინდა შენი ცოლად შერთვა მადლობელი იყავი რომ ახლა მკვდარი არხარ და მამაშენიც საიქიოში არარის ახლა საერთოდ არჯდები ჩემ გემოვნებაში მაგრამ ჩემსძმას ვერ გავწირავდი ამიტომ შეეგუე იმაზრს რო ახლა ჩემი ხარ! დამიყვირა და წამოდგა.
- მძულხარ!
- მეხორასამბობ გულში ვარდად მეფინები.
- მამაჩემი სადარის? ცოტა რომ დავწყნარდი ვკითხე.
- სავაადმყოფოშია არ იდარდო კარგადარის, წამოდი შენს ოთახს განახებ ტანსაცმელიცაა რაღაცეები. მეც ზოზინით ავყევი საკმაოდ მყურო და კარგოთახში კარები მივხურედა ემბრიონის ფორმაში დავწექი და ათას უაზრობაზე დავიწყე ფიქრი, ამ ფიქრებში ვაჩეც შემოიპარა და გამახსენდა მისი სუსხიანი ხმა იქ სარდაფში შემდეგ, გამახსენდა ჩვენი დიალოგი სულაც აღარიყო ის ყინულის ვაჩე ადამიანის ასე გარდასახვა რას უნდა გამოეწვია ვერ ვხვდები. თან მისი გარეგნობა ბოლოსდა ბოლოს სიმპათიური საქმრომაინცმყავს ჩემზე ორითავით მაღალი, კუპრივით შავი წამოზრდილი თმა, თვალები წარბები უკუნითი ღამესავით მუქი, მის თვალებში იმდენი ემციაა რომ ვიბნევი წამში 10 ემოცია იკითხება რაც უზომოდ მაბნევს. და მისი ნავარჯიშები სხეული რომელიც შავ მაიკაში მკვეთრად ჩანდა ჩემზე ორითავით მაღალია.
ვაიმე ხვალ შეჯიბრიმაქ რავქნა აუუ მეხო ბედიარმაქვს. ამ ფიქრებში გახვეულს ისე დამეძინა ვერც გავიგე, დილით გაღვიძებულს პლედი მეფარა გამიკვირდა ეს მე არ დამიფარებიქ, მაგრამ აზრები მალევე გამეფანტა რადგან დაბლიდან ხმაური მომესმა, როგორც ვაჩემ მითხრა ტანსაცმელი მართალაც კარადაში დამხვდა და თანაც ჩემიზომა აბაზანაში მოვწესრიგდი და სპორტულები შავიცვი თმაც სველივე ავიწიე და ქვემოთ ფეხშველა ჩავედი ხმები სამზარეულოდან მოდიოდა შევედი და ჩემს გაოცებას საზღვარი არქონდა აბა გამოიცანითიქ ვინ დამხვდა, ვაჩე და მარიამი, დიახ არმოგესმათ ჩემი მარიამი!
- მარი აქ რასაკეთებ?ვიკითხე გაოცებულმა. და მარიც შემობრუნდადა მასაც გაოცებული სახე ქონდა აშკარა იყო ვერმოწვა რახდებოდა.
- მოიცა ისა შენა შე ი ის ხო არა?! გაუგებრად აბლუყუნდა მარიამი.
- მოიცა თქვენ რა ერთმანეთს იცნობთ? არც ვაჩე ჩანდა მთლად გარკვეული.
- ჩვენკიარა შენ საიდან იცნობთ ერთმანეათს?
- მე და მარი დეიდაშვილებივართ
- მოიცა ანუ რაგამოდის ჩემი საუკეთესო დაქალი ჩემი რძალი გახდება და თან ჩემმა საუკეთესო დაქალმა ისიც არმითხრა რომ შეყვარებულიყავდა და თან ვინ ჩემი ბუნჩულა დეიდაშვილი და ჩემი კუდიანი დაქალი უნდა მოვკლადა რამე თუ აუ რაშარშივარ. ძალიან სასაცილოდ აბლუყუნდა მარიმ და პირველად ვნახე ვაჩეს გულიანი სიცილი ნ მანამ სადუნდა მენახა.
- მოიცა რაო კუდიანიო ვაიჰ აი ცოლად კუდიანიმომყავს. დაიწყო ხარხარი
- აუ ბუნჩულაო მეკიდე ბუნჩულაზევთხოვდები ხალხოოო.
- კაი გავიცინეთ ვსო. უცებ დასერიოზულდა
- ანუ ერთმანეთს იცნობთ ხო?
- ვიცნობთ რომელია ეს ჩემისაუკეთესო დაქალია და თან თანამშრომელი მაგრამ აი თქვენ ერთად საიდან ან ვაბშე ანამარი რატოარაფერივიცოდი აქამდე?
- მევთხოვე ხოიცი არმიყვარს ურთიერთობის გამხელა და.
- კი მაგრამ მე
- არავითარი მაგრამ
- კარგი გარგი ორიწამი გავალ და მოვალ. მარის ტელეფონმა გადაგვარჩინა.
- მოიცა რაო? თანამშრომელიო კიმარა ხო სწავლობ იურიდიულზე რესტორანში საიდან გაეძრე?
- კულინარია მეორადი პროფესიაა შარშან ერთად ვსწავლობდით,
- ხოიცი მგონი კაიცოლი გამიჩითა მამაჩემმა. გაიცინა
- ბუზუზუზუ რა სასაცილოა.
- რაზე ლაპარაკობთ?
- ჩენსაცოლეს ვესიყვარულები არშემარგო. და ხელიგადამხვია გეგომება ან ერთს ან მეორეს მზედამთვარე ამოგვდის ერთმანეთზე კივუჯიკე იდაყვი მარა შენცარ მომიკვდე.
- ვაიმეე რასაყვარლებიხართ მაგრამ ქალბატომე ეგ არგიშველის მაინც მიგიწევს საღამოს რესტორანში მოსვლა მჭირდები. ვაიმე მარი შენ გაიხარე
- არაა პრობლემა ხო საყვარელო? აბა ეხლა მითხრას უარი თუკაცია ან მებღვიროს. გულში უკვე ვზეიმობდი
- კი ოღონდ მე მოგაკითხავ კაი?
- აბა რა ისე როგორ.
ცოტა წავიაფერისტეთ მართალია მარი ეჭვით მიმზერდა და ერთისულიქონდა მარტო დავეჭირერო ყველაფერი დამეფქვა მაგრამ ვინაცალა ისევ დაურეკეს და გასასვლელი გახდა ერთი მზერა შეგვავლო და წავიდა და მომაძახა არ დააგვიამოო. ხო ვამბობ ბედი მეკაიფებათქო აბა კაიფი არაა იმ ადამიანის დეიდაშვილია ჩემი დაქალი ვისაც ძალით მივყვები ცოლად საღამომდე დრო უცებ გავიდა რადგან კარგი ბიბლიოთეკა ქონდა ვაჩეს და წიგნებიც ისეთი იყო რომ სიამოვნებით წაიკითხავდა ნებისმიერი ანუ ყველას გემოვნებაში ჯდებოდა, საღამოსთვის გავემზადე და გასვლას ვაპირებდი როცა ვაჩემ დანიძახა
- მოიცა!
- რაარის?
- მეგაგიყვან წამო და იქიდანაც მევე წამოგიყვან. ტელეფონი ამწაპნა ხელიდან და თავისი ტელეფონით თუ ვიმსჯელებთ თავისთან გადარეკა.
- ძიძა არმჭირდება!
- მე გკითხე რა გჭირდება და რა არა? ხოდა წამო
მეც აღარ გავჯიუტდი მიმიყვანოს მერე რა ტაქსით ჯანჯღარს კი ჯობს.
- საღამოს მომწერე და გამოგივლი
- კაი ქმარუკა. გავიცინე და გადავედი ვაჩემ ერთი თავი გააქნია არაფერი ეშველებაო და ადგილიდან მოწყდა, მეც მაშინვე რესტორანში შევედი და მარი მოვძებნე
- აუ მარ უნდა მიშველი რა. თხოვნით და შრეკის კატას თვალებით მივადექი.
- რახდება ხო მშვიდობაა?
- კი უბრალოდ დღეს შემცვალე რა აუცილებელი საქმემაქ.
- ანამარ ისევ იქ მიდიხარ? შიშნარევი ხმით მკითხა
- არა.
- შენიაზრით დავიჯერე?
- აუ კაი რა გთხოვ უბრალოდ უნდა დავესწრო მსაჯივარ!
- კაი მარა არაფერი მიქარო კაი?

- კაი მიყვარხარ! კოცნა გავუგზავნე და გახარებული უკანა კარებიდან გავედი რადგან ვიცოდი ვაჩე ასე ადვილად არ გამიშვებდა მალევე მივადექი ჩემთვის საყვარელ შელახულ შენობას და როგორცყოველთვის ვშვრები ლურჯი ლინზები ჩავისვი თმა გავიშალე და ფერადი ცარცით ერი შევუცვალე გამოვიცვალე და ჰოპ მე ამამარიათი აქ არავინ მიცნობს რინგზე როგორც ანა ისე გავდივარ ხოლმე და აი დღესაც ზოგადად სულ ვიგებ მაგრამ დღეს უცხორლთან მაქ სპარინგი და ცოტა მეშინია ინტერნეტში მისი ვიდეოები კარგადმაქ შესწავლილი ყველა სისუსტე თუ სიძლიეერე ავითვისე მაგრამ მაინც, მენეჯერი ვნახე და ჩემი რიგი გავიგე სიაში მერამდენე ბრძოლაიყო ჩემი ისიც მითხრეს ახალი მსაჯიგვყავსო, იყოს აი დარდითქო და ჰუდი მოვიცვი. სადღაც ნახევარ საათში ჩემი და ჩემი მოწინააღმდეგის სახელი გამოაცხადეს.

მაშ ასე ქალბატონებო და ბატონება თქვენს წინაშე წარსდგება მარჯვენა კუთხესთან სახელგანთქმული ევროპის უპირობო ლიდერი რებელა ხოლა მარცხენა კუთხესთან ამ რინგის უპირობო ლიდერი და გამარჯვებული ანა და იქუხა კიდევაც დარბაზმა ვითომ არაფერი მაგრამ რომ გრძნობ შენს სახელს როგორ გაიძახიან როგორ გბალერშიკობენ ეს იმხელა მუხტია ვერც წარმოიდგენ ორად გაყოფილი დარბაზი ხან რებეკას იძახდა ხან ანას ხან არდაინდო და მსგავსი წამოძახილები. პირველი რაუნდი რებეკას წარმატეით დასრულდა როდესაც რინგზე ტრიალით დავენარცხე ჩემთვის კარგად ნაცნობ საძულველ თვალებს წავაწუდი ის აქ იყო და ინტერესით მომჩერებოდა მიცნო? არა ოღონდ ეს არა, თან მისთვალში ვერ დავმარცხდები! არვიცი ვისგამო ან რისგამო მაგრამ ფაქტია ბოლო ორი ბრძოლა მე მოვიგე რებეკე უგონოდ ეგდო ძირს, ჩემი გამარჯვება გამოაცხადეს მხოლოდ ეს გავიგე იმასაც ვგრძნობდი ვიღაც რომ დაჟინებიით მიყურებდა მაგრამ მეტი აღარაფერი მახსოვს შავმა ნისლმა მოიცვა ჩემიგონება მეძახდნენ მაგრამ რას ვერ ვიგებდი იცით რა კარგია როდესაც ვერაფერს გრძნობ თითქოს დარინავ და არგინდა ეს შეგრძნება გაქრეს მაგრამ ვინ გაცდის, ვიღაც უხეშად განჯღრევს და გირევს თავგზას ბურუსში მყოპმა მხოლოდ ერთი წინადადება გავიგე გავიგე.
,, შენ ჩემი საკუთრება ხარ’’