აცახცახებულ სხეულში მუჭისოდენა გული გალიაში გამომწყვდეული ჩიტივით უფართხალებდა.ლიფტის კარი გაიღო,ტანში კი ახალმა ტალღამ დაუარა,ტელეფონს თითები მაგრად მოუჭირა და მეორე ხაზიდან მამაკაცის ხმის გაგონებისას თვალებიდან ცხარე ცრემლები წასკდა,ერთადერთი,რისი თქმაც ძლივს მოახერხა,ის იყო თუ როგორ ეშინოდა.
გონებას კარგავდა,ფეხებში ძალა ერთმეოდა,ადგილიდან ვერ იძვროდა და ღებინების შეგრძნება კისერში აწვებოდა.
- აქ არის..დიმიტრი,მოდი..მოდი მალე გთხოვ.
- დედასშევე/ი! იღიალა თაბაგარმა და ყველანაირად ეცადა დამშვიდებული ტონით ესაუბრა,რადგან ისედაც პანიკაში ჩავარდნილი გოგონა უარესად არ დაეზაფრა.-პატარავ,გთხოვ,საძინებელში შედი,კარები ჩაკეტე და იქიდან არ გამოხვიდე,სანამ მე არ მოვალ,გესმის?!
ტელეფონი მხარსა და ლოყას შორის მოიქცია,რომელიც პედალს მთელი ძალით აჭერდა ფეხს და ტურბოს ღმუილით მიაქროლებდა მანქანას ცარიელ ტრასაზე.- არ გამითიშო!! პატარავ,არ გამითიშო და თავი ხელში აიყვანე,გპირდები,არაფერი მოხდება,გესმის?!სად ხარ,მაშკა სად ხარ?!
- აქ..აქ ვარ..მალე მოხვალ? მითხარი,მალე მოხვალ?
ჩურჩულით ამოიტირა ქალმა და ტირილისგან ამომჯდარი ქუთუთოები საშინლად დასიებოდა; კარს აღებს..დიმიტრი,კარს აღებს..ხორცისმჭრელი დანა ხელიდან გაუვარდა,რომელსაც მაშინვე დასწვდა და ოთახები ერთი მეორის მიყოლებით გაირბინა,საძინებელში შევარდა და კარები გადაკეტა,ტანსაცმლის კარადა გამოაღო,საკიდზე ერთი მეორის მიყოლებით ჩამწკრივებული მამაკაცის სურნელოვანი პიჯაკები,ხელის გაკვრით გასწია და კუთხის მხარეს მოთავსდა.
დანა ხელში აღრმართა,ხელები კი ისე ძლიერად მოუჭირა,ვერც კი გაანალიზა როგორ გაეჭრა კანი და სისხლმაც წამში გამოჟონა..
- დავიმალე.
სუნთქვის დარეგულირებას ცდილობდა,თუმცა გონება უფლებას არ აძლევდა შიშით შებოჭილ სხეულს მოედუნებინა და ფილტვებს უფრო და უფრო მეტი ჟანგბადის მიწოდებას სთხოვდა.
- ხმა არ ამოიღო,არ გაინძრე და მხოლოდ მე მისმინე,გესმის?!
შუქნიშანზე აციმციმებული წითელი ნათურა და ნიშანი,რომელიც 60-ზე მეტი სიჩქარის აღებას უკრძალავდა,ფეხებზე ეკი/და,შავ პორშეს ისე მიაქროლებდა რამდენჯერ ავარდა ბორდიულზე ვერც კი გაანალიზა,მთელი საუბრის განმავლობაში მოჭუტული თვალებით გაჰყურებდა დამაბრმავებელ შუქურებს,მანქანებს,რომლებიც საპირისპიროდ მოჰქროდნენ და ცალკე მისი საყვარელი ქალის ტირილი და არათანაბარი სუნთქვა ერთიანად ესმოდა და გულში ისრებივით ერჭობოდა მისი განადგურებული ხმა.
- ის მეძებს..ფეხის ხმა მესმის..
- მაშკა,ხმა არ ამოიღო მეთქი..ცოტახანი,სულ ცოტახანი მოითმინე პატარავ,გთხოვ.
ყურებში სასიკვდილო ზარივით ჩაესმა შუშაზე მოდებული დანის წვერი,რომელიც ფრთხილად და აუჩქარებლად აკაკუნებდა.
- მა შკა.. დამალობანას მეთამაშები?
ცივი ხმით ჩაილაპარაკა უცნობმა და სტვენა-სტვენით შემოიჭრა ოთახში,მაშარელს კი შიშის განგაში ეზეიმა მთელ სხეულში.
შავი პორშე სულ რამდენიმე წუთს ითვლიდა,როდის მიუახლოვდებოდა კორპუსის შესასვლელს,რომელიც თანდათან სიჩქარეს უმატებდა.ბორდიურზე წამის მეასედში ამხტარი რამოდენიმეჯერ მოსრიალდა წინ აღმართული ხის გარშემო,ასფალტზე წრეები მოხაზა და რომ არა მის მკერდზე შემობჯენილი ღვედი,პირდაპირ მინას შეასკდებოდა თავით და სავალალო შედეგამდეც მიიყვანდა.
- მოდი,ვითამაშოთ.. მიყვარს პატარებთან თამაში..
საწოლის კიდესთან მისულმა შავოსანმა ტანსაცმლის კარადას შეხედა,თავი ოდნავ გვერდულად გადახარა და დანის წვერი ხრიალით მოატარა მთლიან ხის მასალას,სადაც რამოდენიმე ინიციალი დატოვა ცივი იარაღის მეშვეობით.
- ტიკ,ტაკ..დრო ამოიწურა,დაგასტუკე! ვინც არ არის დამალული,ჩემი ბრალი არ არის..
ხელი ზემოდან ქვემოთ ჩამოსწია და პირდაპირ კარადის ერთ-ერთ კარში გაატარა ბასრი იარაღი,რომელიც ლამის კედლამდე მიმწვდარიყო.კარადაში მყოფ მაშარელს კი რამოდენიმე მილიმეტრში აცილებული დანის ტარისთვს გაეყოლებინა გაფართოებული თვალები,რომლებზეც ცრემლები შეხმობოდა.
- უფს..აგაცილე,ესე იგი,მარჯვენა მხარეს არ ხარ..
კიდევ ერთხელ ასწია დანა დასარტყმელად,როცა მაშარელმა კარები ხელის კვრით შეანგრია და პირდაპირ შავ სამოსში გამოწყობილს ჩაუვარდა მკლავებში,რომელმაც ხელში მომარჯვებული ხორცისმჭრელი მაშინვე ხელიდან გააგდებინა,თმიდან დათრეული კედელთან ხოხვით მიატრიალა და ყელზე წაჭერილი ხელით ფეხზე წამოაყენა..
შავი ნიღბის შიგნით მისი აჩქარებული სუნთქვა ესმოდა მაშარელს,რომელსაც ჟანგბადი აღარ მიეწოდებოდა და პირს უმოწყალოდ აღებდა,როცა მის წინ მდგომს მუხლი პირდაპირ მის ფეხებს შორის ამოარტყა და ისიც მაშინვე წაბორძიკდა,თუმცა გაქცეული გოგონას დაჭერა მაინც მოახერხა,რომელსაც ფეხი წამოუდო და ძირს დავარდნილი მისკენ ხელებით მოასრიალა.
- არ გინდა..არ გინდა გთხოვ.არაააა!!!
თვალებში აირეკლა შავოსანის აშვერილმა ხელმა დანის ტარი,რომელიც პირდაპირ მაშარელის შუბლისკენ მოემართებოდა უმოწყალოდ მაშინ,როცა რკინის კარი ცხოველური ხმით შეამოანგრია თაბაგირმა და მაშკას სახელი ბოლო ხმაზე დაიღრიალა;
შავოსანს ვეღარ გადაეწყვიტა,მოასწრებდა თუ არა გეგმის განხორციელებას და გაქცევას ერთდროულად,თუმცა მამაკაცის სწრაფმა ნაბიჯებმა აიძულა პირდაპირ მესამე სართულის ღია ფანჯრიდან გადამხტარიყო და ისე გაუჩინარებულიყო,თითქოს იქ ფეხი არც კი დაედგა.
- პატარაავ!!!
- დიმიტრი,აქ ვარ!!!
გულამომსკდარი გაიქცა მამაკაცისკენ და პირდაპირ კარებში შეფეთებულს პატარა ბავშვივით შეახტა,ფეხები თეძოებზე მოხვია და ხელები კისერზე მოავლო.
მის ყელში ჩარგო ცრემლებისგან დამხრჩვალი სახე და ხმამაღლა მოთქვამდა ჯერ კიდევ სიკვდილისგან ახლახანს დახსნილი.
- კარგი,დამთავრდა..აქ ვარ..აქ ვარ ჩემო სიცოცხლე..შენს თავს გეფიცები,სანამ ცოცხალი ვარ არაფერი დაგემართება..გპირდები.
ტელეფონი ჯიბიდან ამოაძრო,ჯანაშიას და სამხარაძეს ნიშანი მისცა გადაეკეტათ მიმდებარე ტერიტორიაზე ყველანაირი გასასვლელი გზა,თავად კი მაშარელის სხეულის მოუშორებლად,კედელზე დენის წყაროს მიარტყა იდაყვი და ფრთხილად ჩამოჯდა საწოლზე.
- ჩემო სიცოცხლე..
აცრემლებულ სახეზე ტუჩები მიაკრო და ხელით შეუმშრალა მარილიანი სითხისგან ამომწვარი კანი.
- ხომ დამპირდი..ხომ მითხარი რომ დაცვა მყავდა..მარტო რატომ დამტოვე,რატომ..
- შენ კი შემეწინააღმდეგე,რომ ქვეყნიდან გამეშვი!!!
ნუთუ ღირდა ამად,ღირდა პატარავ?! ამ დედამოტყნ/ულ ქვეყანაში დარჩენად გიღირდა?! რატომ,რა ჯანდაბად გიღირდა რატომ!!!
დაიღრიალა მამაკაცმა და მის ყვირილზე წამოსულმა ცრემლებმა აიძულა პატიება ეთხოვა და გულზე ისევ მჭიდროდ მიეკრო ქალის სხეული,რომელიც ჯერ კიდევ ცახცახებდა..
- ცხელი ხარ,სულ გაოფლილი..კანკალებ..ჯანდაბა..
ძლიერი ტორებიდან ფრთხილად გადააწვინა საწოლზე,ბოტასებისგან გაუთავისუფლა ფეხები და ჯინსის შარვალიც ფეხსამელს მიაყოლა.
- რას აკეთებ..
ათრთოლებული ტუჩებიდან ძლივს ძლივობით ამოილუღლუღა მაშარელმა და ნასიამოვნები სიგრილისგან თვალები მინაბა.
- სიცხე გაქვს ამის დედაც!! იწვი!!
პერანგის ღილები სწრაფად შეუხსნა და მისი მკლავებისგან გაუთავისუფლა.შუბლზე ტუჩები მიაკრო თვალდახუჭულმა და ოთახში შემოჭრილ მამაკაცებს გახედა.
- ჯანდაბა..უხ შენი..გაიქცა ის ..
ზურგით შედგა ჯანაშია სახეზე აფარებული ხელით და სამხარაძეს ანიშნა,ოთახში არ შესულიყო,მანამ სანამ მამაკაცმა თხელი მატერია არ გადააფარა ემბრიონის ფორმაში გამოწყობილ მაშარელს.
- გაიქცა,თუმცა გზები გადაკეტილია..ვიპოვით და დედას მოვუტ/ნავთ..ბიჭები ყველგან ეძებენ.
თაბაგირის დამშვიდებას შეეცადა სამხარაძე და ხელი მხარზე მოავლო.
- დაცვა სად დედისტყ/ნაში იყო,საად?!!!
დაიღრიალა თაბაგირმა,რომელსაც ყოველი ნერვის უჯრედი კანზე გამოჯდომოდა და ავისმომასწავებლად უფეთქავდა.
- ის ნაბიჭ/ვარი კორპუსის კედლიდან ამომძვრალა..აჰა..ეკრანზე გამოსახული კადრები დიმიტრისკენ მიატრიალა ჯანაშიამ;ზუსტად ის ტიპია,ვინც კალანდაძესთან იყო.
ეტყობა,პროფესიონალია..შენს კართან მდგომ ორ დაცვის ბიჭს მოუსწრაფა სიცოცხლე..უგონოდ ყრიან შემოსასვლელთან..
- ტატო,კიკაბიძეს გადაურეკე,არ მაინტერესებს მორიგე არის თუ არა,მიწიდან ამოთხარე და აქ მომითრიე,მაშკას მდგომარეობაზეც უთხარი მაგ სი/რს!
- კარგი..თქვენ იცით,ხაზზე იყავით რო რამე; თავი დაუკრა ბიჭებს და კიბეები სწრაფად ჩაირბინა.
- ამის დედაც..ცოტაც და..დავკარგავდი,ხვდები?!
- დამშვიდდი,კარგად იქნება..ყოჩაღ,ძლიერი გოგო ყოფილა ეგ შენი ფამფატალი..გულრწფელად გაეღიმა იასონს და მეგობარს გადაეხვია;დაათვალიერე ადგილი,საიდანაც ის გაიქცა?!
- საძინებლის ფანჯრიდან გადახტა.მოდი,ნახე;
ღია კარისკენ მიუთითა თაბაგირმა მეგობარს,რომელმაც შუქი აანთო; მაშკას ჩასძინებია.
უკან მდგომ თაბაგირს ანიშნა ხელით სამხარაძემ,რომელიც მაშარელისკენ დაიძრა,მუხლებზე დადგა საწოლის თავთან და ჩაძინებულს ტუჩები მიაკრო შუბლზე.
- ისევ ისეთი ცხელია,ფუ შენი..ჯანაშიას დაურეკე რა..
- დამშვიდდი,ახლახანს არ წავიდა?! მთავარია ბარბარა გონზე მალე მოვიდეს,უნდა გაიხსენოს მამაკაცის აღნაგობა,ხმა...მაინტერესებს,კალანდაძისა და მაშარელის მიერ აღწერილი შავოსანი ემთხვევა თუ არა ერთმანეთს.
- ჰო,მთავარია გამოკეთდეს.
თვალები აემღვრა გოგონასთან ჩაკეცილს და თმა გადაუწია სახიდან.
- დიმიტრი,აქ მოდი.
სამხარაძემ თითი გაუსვა დანით ამოკაწრულ ინიციალებს,რომელიც კარადის ორივე კარზე ამოეტვიფრა შეიარაღებულს..მინუსი.. და ციფრი ერთი. მინუს ერთი?!
კოპები შეკრა იასონმა,ამწვარი საფეთქლები თითებით მოისრისა და ასევე თაბაგირის თვალებში ჩამდგარ დაღლილობას და გადაბმულ უძილო ღამეებს ჩახედა.
- შენი გამოცანები მოვტყ/ან!!
ზიზღით შეიკურთა თაბაგრიმა და ხელებით კარადას მიეყრდნო,თვალები პირდაპირ ნაკაწრებს გაუსწორა და ცოტა ხანში ძლიერად დახუჭა.
- ერთი ადამიანით ნაკლები.
- რას გულისხმობ?!
ჩაეკითხა სამხარაძე.
- ჩვენი გუნდიდან,ერთ-ერთი მკვდარია.
- მოდი,ნუ გამოიტან ნაადრევ დასკვნებს,გესმის?! არავინ არ მომკვდარა,ეს დაიმახსოვრე.
ანერვიულებული სამხარაძე ოთახიდან გავიდა,თაბაგირმა კი ქურთუკის ჯიბეში ტელეფონი ხელების ფათურით მოიძია და აკანკალებული თითებით გადასწია სენსორი ახლად მოსული შეტყობინების სანახავად,რომელიც სრულიად უცხო ნომრისგან იყო.
" დიმიტრი,ჩვენი შეხვედრის ადგილას იყავი თხუთმეტ წუთში,მნიშვნელოვანი მასალა უნდა გადმოგცე,გელოდები."
- ვინაა?!
-ინტერესით ჩაეკითხა სამხარაძე და ეკრანს დახედა.
- როგორც ჩანს,პრემიერია,მაგრამ ამ შუაღამისას რატომ მიბარებს..საინტერესოა..
- გამოგყვები!
- არა,სად უნდა გამომყვე?!მაშკასთან იყავი და ტატოს დაელოდე,წამით არ მოშორდე,მე კი გავალ და მალე დავბრუნდები! შენ იცი!
გახსნილ კარში მთელი ტანით შევიდა და მანქანა ამოქოქა,უკუსვლით გამოვიდა ეზოდან და პედალს ფეხი ბოლომდე მიაჭირა.
- მოვდივარ მათე..მოვდივაარ!

სახლისგან ორიოდე მეტრის მოშორებით,მაღალი ხეების ქარსაცავში მჯდარმა მამაკაცმა ოპტიკურ სამიზნეს ნაჭერი გადაუსვა,ცალი თვალი მოჭუტა,ცალი კი მამაკაცს მიაპყრო,რომელიც მეორე სართულის აივანზე იდგა ტელეფნოთ ხელში,ყურებს კი მოსასმენი აპარატი უხშობდა,სადაც საინფრომაციო სიახლეები გაჟღერებულიყო. სხეულის გაუნძრევლად გააცოცა თვალები განათებულ ეზოში შემოსული პორშეს მარკის ავტომობილისკენ,სანამ თაბაგირი დიდი ნაბიჯებით მიერმართებოდა მეორე სართულისკენ,ტყვიამ ზუზუნით გაჰკვეთა გაზაფხულის საამო ჰაერი და პირდაპირ პრემიერის გულმკერდი გახვრიტა,რომელიც ოდნავ წაბორძკდა ჯერ კიდევ გონზე ვერ მოსულმა,თვალები ქვემოთ დახარა და მისი კოფტიდან გამოჟონილ სითხეს თითი გაუსვა..
- მათეეეე!!
დაიღრიალა თაბაგირმა და მამაკაცის ახოვანი სხეული მის მკლავებში მოამწყვდია.ორ მეტრიან კაცს ძლივს ჩაბღაუჭებული,მუხლებზე დაეცა და ისიც მასთან ერთად მიესვენა ერთ წერტილზე.
- მათეეე!! შემომხედე,შემომხედე ამის დედაც...თვალებიდან წამოსულმა ცრემლებმა ყვრიმალებისკენ გაიკვლია გზა და მის წვერში დაიდო ბინა.კოფტის ღილები გაუხსნა,სადაც კანში ღრმად შეჭრილ სასიკვდდილო იარაღს ნელნელა დაეცალა სისხლისგან მისი გული.
- ჯანდაბა...არ მოკვდე!! არ მოკვდე გთხოვ!!!
პირველად ამოიღრიალა ტირილით თაბაგირმა,რომელსაც მის წინ ის კაცი ეჯდა,ვინც ფეხზე დააყენა,ვინც მამის დანაკარგი არ აგრძნობინა,შანსი მისცა ცხოვრებაში რამისთვის მიეღწია,სამშობლო შეაყვარა,ბინძური პოლიტიკა ერთი დიდი ჭაობიდან ამოათრევინა და უფლება მისცა,რომ საკუთარი მოსახლეობისთვის შეეთავაზებინა მშვიდობიან ქვეყანაში ცხოვრება,სადაც არ იქნებოდა მკვლელობა,არ იქნებოდა გატაცება,არ იქნებოდა სისხლი,ქურდობა,ჩაგვრა. ის იყო მათე გელოვანი,ქყვეყნის საამაყო და ერთადერთი პრემიერი,რომელმაც ერთი უბრალოდ ბიჭი დიმიტრი თაბაგირად აქცია,ყველასათვის ცნობილ და ძვირფას შინაგან საქმეთა მინისტრად.
- შვილო..
წყალში ჩამდგარი თვალები მტკივნეულად აატრიალა გელოვანმა და ერთ ამოსუნთქვას ამოაყოლა მისი საბოლოო სიტყვები.
- ეს საქმე დაასრულე.
თავი უკან გადასწია და ფერშეცვლილი ტუჩის კუთხიდან სისხლის რამოდენიმე წვეთმა გაიკვლია გზა მის დაბერებულ კანზე.
ყვიროდა,მოთქვამდა,ემუდარებოდა არ დაეტოვებინა ობლად,სთხოვდა,რომ ესუნთქა,ებრძოლა,გადარჩენილიყო.
მის სხეულს აქეთ იქით არწევდა,აწითელბულ თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა,როცა პოლიციის სირენა მიუახლოვდა მის სმენის არეალს და საბოლოოდ მოიყვანა გონს,დააბრუნა რეალობაში და აკანკალებული გული ხელით დაიჭირა.
მამაკაცის უსულო სხეული მკლავებისგან დაიხსნა და აივნიდან გახედა რამდენიმე მეტრში გამოჩენილ,წითელსა და ლურჯში გადაწყვეტილ მანათობლებს.
- ამ საქმეს დავასრულებ,გპირდები!!
ყურთან ჩასჩურჩულა მამაკაცს,რომელიც აჩქარებული ნაბიჯით ჩაეშვა ავტომობილამდე,სისხლიანი ხელები შეამოაჭდო საჭეს და სამართალდამცავების მოსვლამდე გაუჩინარდა.

- კარგად ხარ?
შუბლზე ხელი მიადო სამხარაძემ გაფითრებულ მაშარელს,რომელმაც თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია და გაწვდილი ჭიქა გამოართვა. ერთი ყლუპი წყალი ზიზღით მოსვა და უკა დაუბრუნა.
- სიცხე აღარ გაქვს.
- არაფერი მახსოვს..მხოლოდ ის მახსოვს,როგორ გადახტა ტიპი აივნიდან..მერე მგონი,დიმიტრი მოვიდა..ღმერთო,კოშმარია..
- არაუშავს,ნელნელა ყველაფერი გაგახსენდება,ახლა შენი ტვინი ბლოკავს იმ ინფორმაციას,რომლისგანაც დიდი სტრესი მიიღე.დამშვიდდები და ყველაფერს გაიხსენებ.
- მე,დეტალები არ მახსოვს.არ მახსოვს რას ვეუბნებოდი დიმიტრის,ან ის მე. მხოლოდ ის დამამახსოვრდა.
შავებში ჩაცმული,დიდი,გრძელი დანით ხელში.
წამიერად კვლავ კანკალმა აიტანა,რაზეც სამხარაძე შემოეხვია და ზურგზე ხელი გადაუსვა.
- კარგი,მშვიდად.
- როგორ გამოიყურებოდა,შეგიძლია მითხრა?
სიმაღლე,წონა..კამერებში კი ჩანს,მაგრამ ისე ახლოს არა,როგორც საჭიროა.
- დაახლოებით მეტრი და ოთხმოცი..გამხდარი,მგონი..ჰო,გამხდარი.
- ხმა? ქალი იყო თუ კაცი?!
- მის სახეს ისეთი ნიღაბი ფარავდა,რომელიც ხმას უხშობდა,ვერ ვარკვევ რისი ხმა იყო..თუმცა ძალიან შემზარავი.
- კარგი,საკმარისია.
წარბები შეჭმუხნა მამაკაცმა და ტელეფონს დახედა,სადაც წკრიალაშვილის ნომერი ციმციმებდა.
- ელენა..
სახეზე წამიერად გაუკრთა ღიმილი.
- ბარბარას ამბავი გავიგე,როგორ არის?
- შეშინებული და დასტრესილია.
ტელეფონი მხარსა და ლოყას შორის მოიქცია,საძინებლის კარი ფრთხილად მოხურა და სამზარეულოსკენ გავიდა;შენ როგორ ხარ პატარავ..
- ისე,როგორც ყოველთვის..
ჰაერი ხარბად ჩაისუნთქა ქალმა.
- მაგარი ახვარ/ი ვიქნები,რომ გითხრა მომენატრე მეთქი ხოო?!
თვალები თითებით მოისრისა და საყვარელი ქალის სუნთქვის მოსმენაც საკმარისი იყო,მისი ღიმილი რომ გამოეწვია.
- ხომ იცი რომ ვერ შევხვდებით,მით უმეტეს დღეიდან.
- ვიცი.
ყრუდ ჩაილაპარაკა სამხარაძემ.
- მია ისევ შენთანაა?
- ჩემთანაა.
- გასაგებია.
- ხომ იცი არა რატომაც არის?!
- ვიცი,გეცოდება.
- კარგი,თუ შევძლებთ,მერე ვილაპარაკოთ,არაფერზე ინერვიულო,თავს გაუფრთხილდი პატარავ,უნდა გავთიშო,ტატო მელოდება.
- ტელეფონზე საუბარი მაინც დამცადე ბლინ!!
მოწყობილობა მაგიდაზე მიაგდო და ჯანაშიას მზერას გააყოლა თვალები,რომელიც ტელევიზორის დიდ ეკრანს მიჩერებოდა გაქვავებული,ხმა კი უფრო მეტად აუწია;
- შემთხვევის ადგილზე ჟურნალისტები კალიებივით შესეოდნენ საქართველოს პრემიერის სახლს,სადაც სამართალდამცავებს ის მოკლული ეპოვნათ.ისინი დამნაშავედ სცნობენ საქართველოს ყოფილ შინაგან საქმეთა მინისტრს,დიმიტრი თაბაგირს,რომელიც ამ ეტაპზე ჯერჯერობით ეჭვმიტანილია.განაცხადა ჟურნალისტმა და კადრები გელოვანის სახლისკენ მიმართა,სადაც მამაკაცის განსვენებული სხეული მიჰქონდათ ავტომობილებამდე.
კარი ჭრიალით შეაღო მამაკაცმა,კანზე შემხმარი სისხლიანი ხელით გადაატრიალა გასაღები და განადგურებული სახით აესვეტა მის წინ მდგომებს.
- აქ რა ხდება? დიმიტრი?
ფეხშიშველი,ნელი ნაბიჯით გაემართა მამაკაცისკენ და გამოფიტულ სხეულს მიეკრო. ერთი თავით მაღალს ააპყრო მზერა და სახე მის ხელებში მოაქცია მაშარელმა.
- კარგად ხარ? ყველგან სისხლია..რა გჭირს?გთხოვ მიპასუხე.
- ბარბარე,წამოდი..ცოტახნით გავიდეთ კარგი?
მხარზე ხელი წაავლო ტატომ,რომელიც საძინებლისკენ ექაჩებოდა.
- კარგი,შეეშვი.
ხელები მოხვია მამაკაცმა საყვარელ ქალს,ისე,რომ მისი სისხლიანი მტევნები მას არ მოხვედროდა.
- საქმე ცუდადაა..უფრო სწორედ,ტრა*კში ვართ..
ხელები თეატრალურად გაშალა სამხარაძემ და სიმწრისგან სიცილნარევი ტირილი წასკდა.
- წამოდი სააბაზანოში,სისხლს მოგწმენდ.
თაბაგირი წამით შეცბა მაშკას მიერ გამოხატულ ზრუნვაზე,თუმცა არც იმის თავი ჰქონდა რამეზე ჩაღრმავებულად ეფიქრა,ამიტომ უბრალოდ დაჰყვა მის ნებას და სააბაზანომდე გაჰყვა ნელი ნაბიჯით.



იმედია საინტერესოა და მოგწონთ.