-მადლობა-ვეუბნები და თავად ვახერხებ ადგომას შემდეგ კი უკან მოუხედავად მივდივარ
-მხოლოდ მადლობა?-უკან გამომყვა და გამაჩერა
- გვირგვინიც ხომარ დაგადგა ჩემი გადარჩენისთვის?
-იოანე მქვია შენ?
-სახელი გკითხე?
-რატო მესწერვები?
-კითხვაზე კითხვით ნუ მპასუხობ იოანე- მისი სახელი გამოვკვეთე გავუღიმე და მცსკენ წავედი ბოლოს კი მომაძახა
-ჩემთან ვალში ხარ
-დამელოდე გადაგიხდი- გავიფიქრე და მცში შევედი
{ანასტასიასთან}
ლექტორისგან გამოსვლა ცოტა დამაგვიანდა რომ გამოვედი ქეთიც შემხვდა ბიგ-მაკით ხელში
-შენგაიხარე-ვეუბნები და ვუღიმი
-შენ კიდევ არა-მეუბნება
-რატო რა მოხდა?-აუდიტორიის მისვლამდე მიყვება ყველაფერს მეკიდე გაოგნებული ვუყურებ- სიმპათიური მაინცაა?
-მთავარი ამ ამბავში ეგ იყო?-მეუბნება და იცინის
-ხომუნდა წარმოვიდგინო Mr იოანე ჩემი დაქალის გულის დამპყრობელი-ვუთხარი და მხარი გამკრა
-გეყოს გულის დამპყრობელი არა -გაჩერდა ვერაფერი რომ ვერ მოიფიქრა თემა შეცვალა
-ისტორია გვაქვს ხომ?
-რაიყო ასე დაგავიწყა ყველაფერი იომ?
-ვინ მექაჩებოდა რას ვუყვებოდი-ამბობს და აუდიტორიაში შედის მეც უკან მივყვები
-ანნაა-შესვლისთანავე გაისმა ანდროს ხმა
-ანდროო-ვეგებები მეც
-ესბიჭი არასდროს შეიცვლება-ამბობს ქეთი და გადაკოცნის შემდეგ თავის ადგილას ჯდება ანდრო კი ჩემსკენ მოდის
-ანნა-მიმეორებს ისევ და მეხუტება
-რაიყო ანდრო სიყვარულის ბუშტი გაგისკდა?-ვეუბნები სიცილნარევი ხმით და ხელს ვხვევ
-როგორ ხარ ჩემო საუკეთესო მეგობარო- მეუბნება და ქეთისკენ მივდივართ
-საუკეთესოა ხო-იძახის ქეთი
-შენეხლა, ვარ კიდეც-ვეუბნები და გვერდით ვუჯდები ანდროც იკავებს ჩემს გვერდით ადგილს
-როდიდან მაიგნორებ გოგო-მეუბნება და მხარს მკრავს
-კარგად ანდრო შენ როგორ ხარ- ვეუბნები მეგობარს და ჩანთიდან კონსპექტების ამოღებას ვიწყებ
-გოგოებო მისმინეთ ხვალ საღამოს ბარში ავღნიშნავ დაბადების დღეს ხომ გახსოვთ
-წუთში ასჯერ მახსენებ რადამავიწყებს შენს დაბადების დღეს ამ თარიღსაც 27 მაისი-ვუთხარი
-ყველაზე დასამახსოვრებელი მაინც 10 ივნისია ხომიცით-გვერთვება ქეთიც
-რატომ?-კითხულობს ანდრო
-მესამე კურსს ვხურავთ დებილო- ვუთხარი და თავზე წამოვარტყი
-მაგას ხო თავისი დაბადების დღის მეტი არახსოვს არაფერი-თქვა ქეთიმ და ამასობაში ლექტორიც შემოვიდა
-მოგესალმებით მეგობრებო თითქმის წლის ბოლოა, რამდენიმე ლექცია დამრჩა თქვენთან იმედია არ მოუკლებთ სწავლას და არჩამიგდებთ ბოლო ლექციებს, დღეს მხოლოდ რამდენიმე კითხვით შემოვიფარგლები, თემა იქნება სამოქალაქო ომზე რომში პირველ და მეორე ტრიუმვურატზე დაგისვამთ კითხვებს გასაგებია?-გვეუბნება და დასტურის ნიშნად ყველა თავს ვუქნევთ
-ეს ლექცია მორჩებოდეს მალე და მეტი არ მინდა არაფერი-ჩაილაპარაკა ანდრომ მეკი გამეცინა-ამაზე ლექტორი ჩვენკენ ბრუნდება და  ქეთის უსვამს კითხვას
-მის ვოტსონ შეგიძლიათ მითხრათ 70იან წლებში რომში რომელი სამი პიროვნება სარგებლობდა პოპულარობით, რადგან საუბრობთ ესეიგი იცით პასუხი
-საუბრით არ ვსაუბრობდი ბატონო ალექსანდრე მაგრამ პასუხი ნამდვილად ვიცი-ამბობს ქეთი და ჩვენ მკვლელი სახით გვიყურებს
-მაშ გისმენთ მის ვოტსონ-ამბობს და პასუხს ელის,
არც ვნერვიულობ რადგან ვიცი რომ ისტორია მშვენივრად იცის და ვერანაირად ვერჩაჭრის ალექსანდრე, ყველაზე უკეთ იცოდა ამიტომ ყავდა ამოჩემებული და პირველს მას უსვამდა კითხვებს ჩვენ თუ რამეს ვაშავებდით ქეთის მიაყრიდა ხოლმე ყველაფერს ცოტა არაადეკვატურია არა? ქეთიმაც არ დააყოვნა
-გნეუს პომპეუსი, გაიუს იულიუს ცეზარი და მარკუს კრასუსი-პასუხობს კმაყოფილი შემდეგ ანდროს უტრიალდება
-რომ გკითხო პასუხის გამცემი მაინც ხარ?-კითხა ცინიზმით
-მკითხეთ და ვნახოთ-უპასუხა უდარდელად და ხელები გადააჯვარედინა , ალექსანდრე ტესტებში იხედება და შემდეგ აუდიტორიისკენ აყოლებს თვალს
-სხვა მოვლენებთან ერთად რამ მისცა ბიძგი 19ე საუკუნის 60იან წლებში ამერიკის კონფედერაციული შტატების შექმნას-კითხვას ასრულებს და ანდროსკენ ისვრის მზერას
-მგონი მხოლოდ რომზე უნდა გვესაუბრა-ვეუბნები პროტესტის ნიშნად
-მე ვწყვეტ აქ რაზე ვისაუბრებთ და რაზე არა ანასტასია-ამბობს ერთი წამით ჩერდება შემდეგ კი ანდროს უბრუნდება-კითვაზე პასუხი არ გაგიცია ანდრო
-პრეზიდენტ აბრაამ ლინკოლნის არჩევამ-პასუხობს ანდრო ბოლოს კი ამატებს-უი მცოდნია
-მარკუს კრასუსი როდის და სად დაიღუპა ანა?-უკვე ჩემთანაც გადმოვიდა ალექსანდრე
-ძველი წელთაღრიცხვით 52 წელს აში პართიელებთან ბრძოლაში-ვპასუხომ ღიმილით
-კარგი-ამბობს შემდეგ კი სხვებზე გადადის ამასობაში ლექციაც სრულდება აუდიტორიიდან გამოვდივართ სამივე და ანდრო არღვევს დუმილს
-როგორ ვერვიტან ამ კაცს ვერ წარმოიდგენთ
-იმდენჯერ გაქვს ნათქვამი დამიჯერე რთული წარმოსადგენი არარის-ვეუბნები და სამივე ვიცინით.
როგორც იქნა ლექციებს მოვრჩით და სახლში წასვლის დროც მოვიდა
-კარგად ანდრო-ვეხვევი მეგობარს შემდეგ ქეთიც ემშვიდობება და ლუკასიც ადგილზეა
-როგორ ჩაიარა დღემ- გვეუბნება ლუკასი
-დამღლელი იყო-თქვა ქეთიმ
-თან როგორ-დავუდასტურე
სახლში მივედით გადმოსვლისას კი ვეკითხები
-ნიკა და იკა მოვიდნენ?
-ჯერ არა კომპანიაში არიან-მეუბნება ლუკასი
-კარგი-ვეუბნეები და ქეთის მივყვები ზევით ავდივართ, ჩვენს ოთახებთან ვჩერდები და ვეუბნები
-რა ვაჩუქოთ ანდროს ხვალ?-ისიც ჩერდება და მიტრიალდება(ჩვენი ოთახები მოპირდაპირე მხარეს არის)
-არვიცი გამოვიცვალოთ და გავიდეთ საყიდლად
-კაი მალე მოვაგვაროთ-ვეუბნები შემდეგ კი ოთახში შევდივარ
ნახევარ საათში ორივენი მზად ვიყავით ქვევით ჩავედით და ლუკასს დავუძახეთ რომ წავეყვანეთ 3საათი დავდიოდით და ვერაფერი ავარჩიეთ ხან ქეთის არ მოწონდა ხან მე, რაც ორივეს მოგვწონდა ეგ ანდროს არმოეწონებოდა ვიცოდით. ნახევარი საათი ისევ ვიბოდიალეთ და ბოლოს როგორც იქნა სასურველი საჩუქარიც ვიყიდეთ ამდროს გაისმა ტელეფონის ხმა
-ვინარის-მკითხა ქეთიმ
-ნიკაა-და თან ვუპასუხე
-სად ხართ?
-სავაჭრო ცენტრში ანდროსთვის საჩუქარს ვყიდულობთ, უფროსწორად ვიყიდეთ
-კარგი სახლში ვართ უკვე და მალე მოდით
-კარგი-ვეუბნები და ვუთიშავ
სახლში დაღლილები მივედით ესენი კი მდივანზე წამოწოლილები დაგვხვდბენ რაღაც ფილმს უყურებდნენ
-ჰაი გაიზ-ვხურავ კარებს და მათთან მივდივართ შემდეგ კი შუაში ვუჯდებით
-დისტანციას იცავთ?-ამბობს ქეთი
-ჰო-პასუხობს ირაკლი და ფილმის ყურებას განაგრძობს
-ოო მოგვაქციეთ ნორმალურად ყურადღება იქნებ გვიჭირს-ვეუბნები და ნიკასკენ ვიხედები
-რაიყო აჰა რა გიჭირთ ანასტასია ახვლედიანი-წამოჯდა და გამომხედა
-არაფერი მაგრამ-ვეუბნები და ტელევიზორს ვუყურებ
-მოდი აქ- მეუბნება და მეხუტება
-აქ რა დრამა გამიმართეთ-თქვა ქეთიმ
-მოდი შენ მე ჩამეხუტე-ხელი გაშალა ირაკლიმ ქეთიმაც არ დააყოვნა
-ერთი ფოტო გადავიღოთ რა ერთად სანამ მშვიდად ვართ და დავიშალეთ-წამოყო თავი ქეთიმ
-მიდი ნიკა შენიდან გადაიღე მოიწიეთ აქეთ-ამბობს ქეთი და ახლოს მივუწექით
-აბა გაიღიმეთ ჩიტი გამოფრინდება-თქვა ნიკამ და ფოტოც გადაიღო
იმ ღამეს ჩვენც შევუერთდით ფილმის ყურებას, მეორე დღეს დილით ადრე ავდექით რომ უნიში ანდროზე ადრე მივსულიყავით კურსელებმა სიურპროზი მოვუწყვეთ ანდროსაც ძალიან გაუხარდა
-გილოცავ მეგობარო ყველაფერს საუკეთესოს გისურვებ-და ჩავეხუტე
-მადლობა ანნა შენი იდეა იყო ხო ეს ყველაფერი-მეუბნება და ვშორდები
-მე და ქეთის
-გილოცავ-გადაეხვია ქეთიც შემდეგ დანარჩენებიც
-საჩუქარს ახლა გადმოგცემთ საღამოს ბევრი მოგცემს და არაგერიოს ხოიცი ჩვენი განსაკუთეებულია სულ-ვეუვნები და ქეთის ვანიშნებ რო მოიტანოს ისიც ხსნის
-არმჯერააა მადლობაა დიდი მიყვარხართ გოგოებო-გვეუბნება და ორივეს ერთად გვეხუტება
8საათი იყო უკვე მზად ვიყავით როცა ანდრომ დარეკა
-მზად ხართ?
-კი კი მოვდივართ ლუკასს დავუძახებ
-არაა საჭირო აქ ვარ გამოდით-ფანჯრიდან ვიხედები და მანქანს ეყრდნობა მანაც შემამჩნია
- ოჰო ანდრო
-ოჰო ანდრო კიარა ოჰო ანნა რა ლამაზად გამოიყურები ჩემი დაბადების დღეა და ნუ დამჩრდილავ-თქვა და ჩაიცინა
-ნუ ცანცარებ ჩამოვდივართ შემოდი იკა და ნიკა ნახე წასვლამდე-გავუთიშე და ქეთისთან ერთად ჩავედი დაბლა
-მოკლედ გვიანობამდე არ დარჩეთ და როცა დაგირეკავთ გვიპასუხეთ-გვარიგებს ირაკლი
-არ ინერვიულოთ ბიჭო ჩემთან ერთად იქნებიან უცხოსთან ხომარა-ამბობს ანდრო
-შენთან ერთად რომ იქნებიან მაგიტო ვნერვიულობთ-თქვა ნიკამ და გაიცინა ბოლოს დაამატა-კაი ვღადაობ მიდი ჭკუით-გაგვაცილა კარებამდე, ბარშიც მივედით როგოეც იქნა ნახევარი ჩვენიანები იყვნენ სანამ დალევას დავიწყებდით სამახსოვროდ ფოტოები
გადავიღეთ. ბევრი უცხოც იყო, კარგად ვერთობოდით მე ბევრს არ ვსვამდი ვინმე ფხიზელი ხომუნდა ყოლოდა ამათ ანდრო და ქეთი საცეკვაოდ გავიდნენ, კურსელმა მეც გამიყვანა საცეკვაოდ ცოტა ხანში დავიღალე და და ადგილს დავუბრუნდი, ბარმენმა სასმელი შემომთავაზა ერთი ჭიქა გადავკარი რაუნდა მიქნასთქო მაგრამ უეცრად გულის რევის შეგრძნება დამიტოვა საშინლად ჩამიწვა კუჭი ქეთისთან მივედი და ვუთხარი სუფთა ჰაერზე გავალთქო ისეთი მთვრალი იყო ვერც გაიგო რაზე დამიქნია თავი. მეც გარეთ გავედი ცოტას გავივლითქო როცა ჩრდილი შევმიშნე უკან არ გამიხედავს უბრალოდ ფეხს ავუჩქარე, ფეხის ნაბიჯების ხმა უფრო და უფრო მიახლოვდებოდა. ჩაყოლებაზე სახლები იდგა ერთი შევამჩნიე რომ ეზოს კარები ღია იყო თითქოსდა მოძრაობდა მაგრამ ყურადღება არ მიმიქცევია ორ სახლს შუა მინდოდა სხვა უბანში გადასვლა მავრამ რომ შევუხვიე ჩიხში აღმოვჩნდი წასასვლელი აღარ იყო მოვბრუნდი და ასე 20 დან 25წლამდე მთვდალი ბიჭი ჩემსკენ მოდის
-მარტო რატომ დადიხარ ამ შუა ღამეს-მეუბნება და ტუჩებს იკვნეტს
-შენ ბარიდან გამომყევი უკან?-ვეკითხები რადგან იქ მოვკარი თვალი მაგრამ სულ ტყუილად პასუხს არ მცემს ნელ-ნელა მიახლოვდება და უკან ვიხევ
-რა გინდა? არ მომიახლოვდე- ვუყვირი
-ჩუმად ძინავს ხალხს არ გააღვიძო-სწრაფად მიახლოვდება და პირზე ხელს მაფარებს უკვე კედელთან ვარ მიმწყვდეული- წამოდი აქვე ვცხოვრობ საუკეთესო ღამე გვექნება-მეუბნება და ხელებს ზურგზე მიცურებს თან ბარბაცებს რომ არ წაიქცეს
-არ მომეკაროთქო-ხელი მოვაშორებინე და დავიყვირე უეცრად ვიღაცამ მომაშორა და ძლიერად დაარტყა მუშტი ის კი გაითიშა
-კარგად ხარ?-მეუბნება მე კიგაშეშებული ვდგავარ ერთ ადგილას, როცა რამის მეშინია ვშეშდები და ვერ ვინძრევი- წამოდი აქედან გაგიყვან სად ცხოვრობ? ასეთ დროს აქ რაგინდოდა?-მეუბნება ნელ-ნელა კი თვალს მიბნელდება-კარგად ხარ?-ჩემს სახეს მისაში იქცევს მე კი გონებას ვკარგავ...
____________________________________
ვფიქრობ არ მოგწონთ და აღარ გავაგრძელებ