ის იხდის ტანზე
და საკუთარ სხეულში წვება.
მე ვეუბნები: რომ ზღვა არის
და სურს დამახრჩოს,
ის მეუბნება:
რომ ცეცხლი ვარ
და ავადუღებ.
მე ვიხდი ტანზე
და საკუთარ თვალებში ვწვები.
ის მეუბნება: რომ ზეცა ვარ
და სურს გაფრინდეს,
მე ვეუბნები: რომ ჩიტი ვარ,
მის მხრებ ქვეშ ვცხოვრობ.
თვალები ვნახე
და პირველმა ფრჩხილმა გამკაწრა,
ამოვისუნთქე
მის ტუჩებზე დავკიდე ყელი,
ის მეუბნება: რომ წვიმაა
და ხმა აღარ აქვს,
მე ვეუბნები: უკვდავი ვარ
მაგრამ დღეს ვკვდები.
მხრები დავყარე,
მოვიხვიე წელზე მისი თმა,
ვამბობ ქარი ვარ,
მოვიხურე მუხის სარკმელი,
ის მეუბნება: პირველი ხარ,
მაგრამ მატყუებს,
მე ვეუბნები: რომ ბოლო ვარ,
უკანასკნელი.
დრო გადიოდა,
მზე ღრუბლიდან მალე გამოვა,
ჩვენ ვეუბნებით:
დრო არა გვაქვს სენტიმენტივით,
ადგა შიშველი,
ჩემს გადაღლილ ზურგზე წამოწვა,
წლების წინ ჩემთვის ამოცლილი,
ერთი ნეკნივით.