იცით როგორ ვარ?როცა გინდა კიდევ მოხდეს შენს ცხოვრებაში ისეთი რაღაც რაზეც შენი სიამაყე არც კი ფიქრობს....
დიახ,ასე ვარ მინდა რომ იმ სვანმა კიდევ მაკოცოს,კიდევ ავთრთოლდე ისე როგორც თოვლში გაყინული ბეღურა,კიდევ მინდა დავდნე ისე როგორც სანთელი,კიდევ მინდა მისი საოცარი არომატი შევისუნთქო,რაღაც ამოუცნობი არომატი აქვს ცოტა სასმლის,ცოტა მენთოლის,ცოტა DYLAN BLUE(სუნამოებში კარგად ვერკვევი ვერსაჩესია) და კიდევ ცოტა მარწყვის სუნი სულ ცოტა.
მაგრამ,მეორე მხარე უამრავი "მეები"ზოგი მეუბნება მიდი და იცხოვრე ბედნიერადო,ზოგი კიდევ დაეგდე ფეხი არ გადაადგაო და ვარ ეხლა გზაგასაყარზე..!საით,მიდიხარ საით მიდიხარ ვიღიღინებ ყანჩელის ამ უკვდავ ჰანგებს და ვნატრობ ამ მელოდიამ,მაინც მიჩვენოს სწორი გზა.
ამ, ფიქრებში გართულს მალევე ჩამეძინა და რომ გავღვიძე შვიდი საათი იყო,დაბლა ჩავედი მეგონა მხოლოდ ჟუჟა და სხვა დამხმარეები იყვნენ სახლში მაგრამ,ჰოიიიიიიიიი საოცრებავ.......!!!!!!!!!
ზე ბესტი დედა და მამაც გაჩითულან ტო,რა ბაზარიააააააა(გულში ბაბულიკურად ვიხითხითე და დავაწექი გზას...ჯერ ვერ გამოვედი როლიდან)
-ვააა,რა ხალხი რა ხალხი-დავიწყე საუბარი ჩვეული ცინიზმით
-რა საუბარია ლია-მეუბნება მკაცრი ტონით მაკა(დედაჩემი)მე კიდევ იმაზე ვიჭრები რომ ლიას მიძახის
-ჯერ ეს ერთი მაკრინე არავითარი ლია და მეორეს ერთი როგორ საუბარს ელოდებით ჩემგან,მოსიყვარულე ოჯახი ხალხში სახლში სრული თავისუფლება ჩვეული ცინიზმურ-ირონიული ტონით ვუპასუხე და წყლის ჭიქა ავიღე
-როგორ ლაპარაკოს უსმენ ვახო?რა დავაკელით რა?-მიუბრუნდა და ვითომ არ იცის სახით ეუბნება დედაჩემი მამაჩემს
მე წყალი გადამცდა,მაგრამ მალევე შევძელი საუბრის გაგრძელება
-რა დამაკელით?რა დამაკელით?სითბო,სიყვარული,დედმამიშვილის სიყვარული რომელც სულ მიდოდა მქონოდა ოახი დამაკლეით და კიდევ ჩემი ტონი არ მოგწონთ?უკაცრავად ბოდიში მაგრამ ფეხებზე...თქვენი მოწონება არ მოწონება....
ეს ვთქვი და სილა მივიღე დედაჩემისგან რომელსაც,მართლა არასდროს ვუცემივარ მაგრამ როფის მოასწრებდა სახლში არ იყო
მე ირონიული ღიმილი ავიკარი სახეზე და მაკას გაცეცხლებულ თვალებში დავაკვირდი
-იცი მაკრინე,პირველად ვიგრძენი რომ დედა მყავს და ეს მხოლოდ სიტყვიერად არ ხდება...
მაკას ცრემლი შეეპარა თვალებში მაგრამ მისი ცხორების ლოზუნგი გაახსენდა"ქედმაღლობა ყველაფერზე წინ"თითქოს,მტვერსასრუტი ყოფილიყო ისე შეისრუტა ცრემლი და მიბრძანა
-ეხლავე შენს ოთახში იქედან გამოსული არ დაგინახო,სასჯელი ერთი კვირა
-მეორედ ვიგრძენი დედის არსებობა ისევ ჩემი ერთადერთი სიყვარული ირონია მოვიშველიე და დინჯი რაჭველივით გავემართე ჩემი საძინებლისკენ...
ემოციებისგან გადაღლილი ვიყავი სწრაფად ცხელი შხაპი მჭირდებოდა
იქ რამდენხანს ვიყავი იცით?
ეხლა გეტყვით დედამიწიდან მარსზე რომ გაფრინდე უფრინო მარსს გარშემო,ჩამოხვიდე მთავრეზე,უარო მთვარეს,დაეშვა დედამიწაზე სადღაც ბორა-ბორას კუნძულებზე და მერე ჩამოხვიდე ჩემს სახლში თბილისში კერძოდ აბაშიძეზეეეეე.....(ნუ ვაკეში ვცხოვრობბბბბ,საკუთარ სახლშიიიიიიიიი ნუ ეს ხუმრობიიიიით)აი ამ დროს ვანდომებ შხაპს,მაგრამ შედეგი ნამდვილად ჰქონდა უკეთ ვარ...
ჩემი საღამურები ჩავიცვი და სოციალურ ქსელში შევედი ამ დროს ალბათ,სოციალრი ქსელის ღმერთები თვალებს აცეცებდნენ და ამბობდნენ
"ეს ვინ მოსულაო" ვერ ვიტან,მაგრამ მაქვს....
დიდხანს ვიბოდიალე მაგრამ იმ მომენტშ სადღაც დავფრინავდი სულ იმ კოცნაზე ვფიქრობდი და ვერ ვიძინებდი ოხ ის სვანი,ის ხითავიანი,ნარცისი იდიოტი,კრეტინი როგორ მინდა ჩემი ხელით უფროსწორად კბილით დავუსახიჩრო ის მარწყვივით ტკბილი ტუჩები...მნა,მნა,მნა და აქ ჩაერთო სიამაყე
და მეუბნება
"არა და არა შენ მასზე აღარ იფიქრებ"მე მინდა მასზე ფიქრი მაგრამ,მეფიქრება,მეფიქრება ოხ ის სვანი,გველესიანოოოო მოგკლავ.
(ცოტა იოსთანაც შევიხედოთ)
რა ჯანდაბა დამმართა იმ სიფრიფნა გოგომ რომ გამო..ყ.ლ...ა სრული ამ სიტყვის მნიშვნეობით,იცით როგორ მინდა კიდევ ვაკოცო ის ამოუცნობი ფერის ტუჩები დავუკოცნო მაგრამ,მეშინია სენსაცია მე იოანე გასვიანს მეშინია რამე არ ვაწყენინო გოგოს,მე ოხ ამის დედაც,რა დამმართა ასეთი რამდენი გოგო მყოლია ვერ დავითვლი დღეში ხუთი ან მეტიც მაგრამ მსგავსი არავისთან არაფერი განმიცდია,მომწონს ძალიან მაგრად და მალე ჩემი გახდება,ჩემი პატარა კი იუარა მაგრამ.....ყველაფერს ეშველება
(ახლა ჩვენს მძინარე მზეთუნახავს მივუბრუნდეთ)
ულამაზესი მდელო,ამ მდელოზე დიდი კოშკი დგას იქედან კი იოანე იხედება და მე მიყურებს ცაზე წარწერა "მიყვარხარ!"იოანე ჩემთან მოდის და ხარბად ეწაფება ჩემს ბაგეებს,მეც ვყვები.
მასტან იმდენად მსიამოვნებს სიხლოვე რომ გატრუნული არ,უცებ იოანე მეუბნება
-ლიკა გაიღვიძე უნივრსიტეტში გაგვიანდება
მეც უცებ წამოვხტი და ვინ შემრჩა ხელში ჟუჟა,ისევ და ისევ ჟუჟა.ოუუუუ რა მაგარი სიზმარ იყო ვფიქრობ და დებილივით ვიცინი
-ლიკა,ლიკა კარგად ხარ შვილო
-ააა...კი ჟუჟ კარგად ვარ რაღაცაზე ჩავფიქრდი
-კარგი ჩამოდი ისაუზმე
ნუ უკვე იცით დილის პროცედურები როდემდე გაგრძელდებოდა,ქვემოთ ჩავედი და დედა და მამა სახლში არიან რა ხდება?????????
-ვაააა თქვენ სახლში ხართ?
-ჯერ იქნებ მოგვესალმო და დიახ სახლში ვართ დღეს გვიან მივდივართ
-ვააა მოსალმება მშობლება არ მასწავლეს და რა ვქნა-ისევ სიმწარე გავურია და ხო კიდევ ეს ჩვენი პირველი ერთობლივი საუზმე იქნებოდა მაგრამ უნდა ჩაგიშალოთ,რამდენ ხან ველოდი ამ დღეს და არ მეგონა თუ ჩავშლიდი მაგრამ კარგად ოჯახიიი...-ისევ ცინიზმი ჩავაქსოვე და წამოვედი.
დღეს ფეხით გადავწყვიტე გავლა და კიდევ ერთი დაღი ჩემს გულს უნივერსიტეტის უკანა ეზოდან ლოლიტა და ის უსინდისო სვანი ბაბნიკი გამოდიან სახეზე ფერი მეცვალა,არ ვიცოდი რას ვაკეტებდი დავდიოდი მაგრამ არ ვიცი სად,იოანეს მწველი მზერა თან გამომყვა თითქოს გამარჯვების ღიმილი დასთამაშებდა სახეზე,ფიქრებში ჩაძირულს სულ გადამავიწყდა სად ვიყავი ტირილი მინდოდა შევვარდი ტუალეტში და მე ლიკა იაშვილი ვტიროდი ო ღმერთო ჩემო...
ვტიროდი და ამ ტირილში ვაქსოვდი დარდებს გამოსვლას ვაპირებდი რომ უცებ კარის ხმა გაისმა და...........
--------------------------------------------------------------
ბოდიში რომ გაოდინეთ მაგრამ,პრობლემების გამო ვერ მოვახერხე დაწერა ისტორიის,იმედია მოგეწონებათ