ტუალეტში ვიყავი და ვტიორდი რომ მოულოდნელად კარგი გაიღო,მე თვალების გამშრალება დავიწყე და ვინ შემრჩა ხელში?ბედის ირონიააააააააააააააააააააააა,ჩემს წინ იალბუზი იონაე გასვიანი დგას,მეც საკმაოდ მაღალი ვარ მაგრამ ის ძაააალიან მაღალია,დგას და ისევ ირონიული ღიმილი დასთამაშებს სახეზე,მე ამაზე ვცხარდები ღმერთო როგორ შეიძლება ადამიანი ასეთი ირონიით იყოს სავსე.იდიოტი სვანი ბაბნიკი გულში ვლანძღავ რომ უცებ ჩემსკენ იწყებს სვლას მოდის მეც უკან ვიხევ,კედელს ისე მივენარცხე რომ ხერხემალმა კინაღამ შემაგინა.
-რაო პატარავ გეშინია ჩემი?
მე კიდევ უფრო გავცხარდი
-ჰაჰ,მე შენი მეშინია?რა სისულელაა
-ვფიქრობ არამარტო გეშინია არამედ ჩემს გამო იტირე კიდეც-არ ვიცოდი რა მექნა ვიდექი მის წინ გაშეშებული როგორც იქნა ავიკარი სახეზე ირონია და ავბლუყუნდი
-მე შენს გამო არასდროს ვიტირებ და ნუ გაქვს შენს თავზე დიდი წარმოდგენა,წადი და შენს ლოლიტას მიხედე
-ეჭვიანობ პატარავ?ისევ ირონიული სახე
-ჯერ ეს ერთი მე შენი პატარა არ ვარ და შენზე რატომ უნდა ვიეჭვიანო თავკერძავ,იდიოტო-ტონს ძალიან ავუწიე
-მისმინე-დასჭექა იოანემ-აღარ გაბედო ჩემთან მაგ ტონით საუბარი და მეორეც ერთი შენ ჩემი პატარა ხარ-ცოტა დათბა-გასაგებია ყველაფერი
მე ცოტა მაკლდა ტირილი რომ არ დამეწყო ცრემლები უკუვაგდე და ვუთხრაი
-შენ ვინმეში ხომ არ გეშლები,ჩემთან მასეთ საუბრებს შეეშვი თორემ.....
-რა თორემ?ისევ ირონიული ღიმილი მეც ეშმაკურმა იდიამ გამილევა თავში
-ჩემს შეყვარებულს ვეტყვი-ცოტა კიარა ძააან ბავშვური იყო მაგრამ იოანეს ფერები ეცვალა სახეზე არ მოელოდა ამ პასუხს
-ვიის?შეყვარებულს?
-დიახ შეყვარებულს არ შეიძლება შეყვარებული მყავდეს?თუ შენ გაქვს მხოლოდ ნავარდობის უფლება?
ვერაფერი თქვა იალბუზი პატარა გორაკად გადაიქცა,უკან დაიხია და გზა განმითავისუფლა,მე კიდევ ვერ ვიყავი გონს მოსული მაგრამ წამოვედი და გამოსვლისტანავა ნიკაპი ამიკანკალდა იოანეს სიახლოვემ,მისი ამგვარმა საუბარმა,ჩემმა ტყუილმა იმოქმედა და ვკანკალებდი.იქვე სკამზე ჩამოვჯექი ჯანდაბა სად ვნახო შეყვარებული.პრინციპში ამაზე ყველა დამთანხმდება მთელ უნივერსიტეტის ბიჭებს მოვწონვარ,ვფიქრობდი გულში თან მეცინებოდა ჩემს თავმდაბლობაზე.დრო აღარ იცდიდა ვინმე უნდა მომენახა და ევრიკაააა!გამოჩნდა ჰორიზონტზე ბიჭი დაცემა,ბიჭი შოკოლადი ვიცოდი ვინც იყო ალექსანდრე ქალდანი ოოოოოო,ესეც სვანია მაგრამ უკვე დრო არ იცდიდა და მივედი
-უკაცრავად,ალექსანდრე ქალდანი ხომ?
-დიახ,ლიკა იაშვილი?სახე გაუნდათდა მე დავიმორცხვე
-დიიახ,თქვენთან საქმე მაქვს
-კარგი მაგრამ ჯერ შენობით ვისაუბროთ
-კარგი,მოკლედ შენი დახმარება მჭირდება ჩემი ფიქტიური შეყვარებული უნდა იყო
ვუთხარი თუ არა თავი ჩავღუნე ის გაოცებული მიყურებდა
-ვინმე უნდა აეჭვიანო?
-გულწრფელად გეტყვი ეგეც თან მასთან წამოვროშე რომ შეყვარებული მყავდა და იმას ვეტყოდი თუ კიდევ შემავიწროვებდა
-ვინ არის?
-იოანე გასვიანი
-იო ტო,ჩემი საუკეთესო ძმაკაცი
-რაა?გულის მიკრო ინფაქტი გადავიტანე-თუ ვერ დამეხმარები არ უთხრა მაინც
-არა...არა მოიცა,გთანხმდები მინდა მაგის წვალებას ვუყურო როგორ იტანჯება რომეოო-თეატრალურ-ეშმაკურად თქვა
-მართლა?მთანხმდები?
-კი თან ვუთხარი გოგო უნდა გაგაცნოთთქო
-აუუ რა მაგარია და ის გოგო
-ის გოგო დაიკიდე,უბრალოდ ვნება იყო
-აჰამ ძალიან ბაბნიკები ხართ ძმაკაცები
-უუჰ ძაან დაჟე ხუთი კიდევ გვყავს ჩვენნაირი
-აუუ რამდენი ხართთთ-სიცილი ავტეხე
-რათქმაუნდა ამის თქმა იყო და კარის ხმა გაისმა
-ღმერთო მოდის
-ვინ?
-შენი ძმაკაცი
-კარგი დამშვიდი მითხრა და თმა ყურზე გადამიწია
-რას აკეთებ?-დებილივით ვიცინოდი და ვეუბნებოდი
-მე შენი შეყვარებული ვარ-გაიბღინძა
-ჰო კარგი მე რა გავაკეთო?
-ყელთან მაკოცე
-რააა?
-ცოტა ჩუმად და ყელთან მაკოცე ხომ გინდა რომ დავაჯეროთ
სხვა გზა არ მქონდა ყელთაან ვაკოცე თან შევამჩნიე გახევებული ძარღდაბერილი იოანე როგორ გვიყურებდა და მეც გულში ხარხარი დავიწყე
-ეხლა კი წავედით
მითხა ალექსანდრემ და ხელი გადამხვია
-ვაა იო..აქ რას აკეთებ?
-ტუალეტში ვიყავი შეჩ###მა-თან თვალს არ მაცილებდა მე კი ვიბნეოდი
-აააა..ხო გაიცანი ჩემი სიცოცხლე ლიკა იაშვილი
-რა?სიცოცხლე?
-ხომ ჩემი შეყვარებულია
-შეყვარებული?
-რა გაგიკვირდა ტო?
-არაფერი,სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც მაგრამ ჩემს გვერდით არ ზიხარ?
-ამ რანგში ეხლა გიცნობ-უკვე ჩამწყდარი თუმცა ბოხი ხმით მაინც მითხრა,სახეზე კი ფერი არ ედო შემეშინდა ცუდად არ გახდეს მეთქი
-აა.ჩემთვისას,სან წავედით?
-კი პატარავ-პატარას თქმა და იოანეს კედელზე მინარცხება ერთიიყო
ალექსანდრემ თვალი ჩამიკრა და იონაეს მიუბრუნდა
-კარგათ ხარ შეჩ##მა?
-კი კი კარგად ვარ
მე გულში ვხარხარებდი ალექსანდრემ ხელი გადამხვია და წავედით
-იო,ბიჭებს დავუკავშირდები და ჩვენ ბარში დღეს ლიკუნა უნდა გავცნო ბიჭებს
იოანეს არაფერი უთქვამს,წამოვედი მაგრამ ჩემი სული და გული იქ დავტოვე,ალექსანდრეს დავემშვიდობე და სახლში წავედი ,იქ იგივე სიტვაცია დამხვდა ნუ ბლა ბლა ბლა და დადგა დრო ბარში წასვლის,დღეს დიდი დღე მელოდა....