პირველად,როცა კოტეს ვუღალატე სიამოვნებით მოცულმა ვერც გავანაალიზე,რომ მისი ძმის მკვლელთან გავატარე მთელი ღამე. მეხსიერებაში ნათლად ჩამებეჭდა ის დღე-17აპრილი,მეგონა ღამე შენიღბავდა ჩემს ღალატს და კოტესთან ჩვეულებრივად გავაგრძელებდი ცხოვრებას,მაგრამ დაახლოებით 2 თვეში ცხოვრება თავზე ჩამომენგრა.

***
1 წლით ადრე
-კოტიკო,უნდა გამაგრდე.ხელზე თანაგრძნობით მოვუჭირე ხელი,ჩემს გვერდით მჯდომ შავებში გამოწყობილ მამაკაცს,რომელიც ღერს-ღერზე ეწეოდა და ტირილისგან უპეები ჩაშავებოდა.
-რა დააშავა ჩემმა ძმამ,ასეთი ნაბიჭ'ვრის ხელში,რომ ჩავარდა?! ხმა გატყდომოდა და მთლიანად კანკალს მოეცვა მისი მხარ-ბეჭიანი სხეული.
-იკამ არაფერი,უბრალოდ ცხოვრება და ადამიანებია უსამართლო. ნახევრად ჩამწვარი ღერი თითებიდან გამოვაცალე და ტუჩებში მოვიქციე.
-აუცილებლად დავიჭერთ მკვლელს იკა და პირადად დედას მოვუ'ტყნავ,გპირდები. კბილებიდან გამოცრა,საფლავის ქვას ხელი გადაუსვა,საიდანაც 21 წლის მომღიმარი ბიჭი ირაკლი წერეთელი იმზირებოდა.

***
-როგორ უნდა გავჩერდე ამ სახლში,სადაც ყველგან ირაკლი მელანდება?
-კოსტა,უნდა გაყიდო აუცილებლად ეს სახლი,ნორმალურად უნდა განაგრძო ცხოვრება და არა ირაკლის აჩრდილთან ერთად.
-მეღადავები ხო? ფეხი-ფეხზე გადავიდო,დავიკიდო ჩემი ძმა და მკვლელმა ინავარდოს? სიცილი ყვირილში გადაეზარდა.
-და პოლიციას,რომ მიანდო არა?! არ გეღადავები,რადგან ირაკლის ვეღარ დაიბრუნებ და მკვლელის მოკვლით მაინც ვერ მოიპოვებ სიმშვიდეს. მშვიდად ვუთხარი და აწკრიალებულ ტელეფონს ყურადღება არ მივაქციე.
-ელენე,მოკეტე ახლა. ბარემ ხო არ მივუტევო და თავზე ხელი გადავუსვა? ნუ გამოდიხარ იმ ვიღაც ახვრ'ის ადვოკატა. შეგიძლია უპასუხო და მიბრძანდე,არ მცალია ახლა შენი უაზრო ქადაგებისთვის.
-აზრი არ აქვს შენთან ლაპარაკს,იყავი და ეძებე,შეგიძლია სიცოცხლეს გამოასალმო,მაგრამ ირაკლისთან ერთად მეც დამკარგავ,რადგან ძველი კოტიკო მჭირდება მე და არა მკვლელი და ასეთი. მისი სხეული თითით მოვხაზე,დავიმანჭე და სანამ კიდევ რამეს იტყოდა კარები გამოვიხურე.
***
კოტეს გამო ძალიან ვნერვიულობდი და ნაღდად არ მქონდა ლიკუნას თავი,რომელიც სახლში მისვლამდე განუწყვეტლივ რეკავდა და სანამ თემქიდან მიცკევიჩამდე ჩავედი,მას უკვე მოესწრო სახლის წინ დახვედრა.
-შენ გოგო ნორმალური ხარ საერთოდ? ასჯერ დაგირეკე და მოგეწერა მაინც,მოვკვდი ნერვიულობით,კოტესთან ერთად ხო არ მიასამარეს სადმე თქო. ნერვიულად დადიოდა აქით-იქით და ქოთქოთით აეკლო მთელი სადარბაზო.
-კოტესთან ერთად ვიყავი მთელი დღე და ნაღდად არ მეცალა,არა და ხომ იცი როგორ მიყვარხარ.გამეცინა მისი საქციელების გამო და საცოდავი სახე მივიღე,თუმცა ამანაც არ მიშველა და თვალებთან მიტანილი ორი თითით მანიშნა,რომ ხელის აუკანკალებლად მომკლავდა.