ის ჩემია 8თავი.
კიდევ დიდხანს გავჩერდით ეზოში კოცონთან ვერთობოდითვხალისობდით და ათას ისტორიას ვყვებოდით ერთმანეთზე ბევრი ახალი რამე შევიტყვეთ უკვე ცეცხლი რომ მინელდა და ძილიც მოგვერია და დავიშალეთ ოთახებში წინადღესთან შედარებით ყოველგვარი წუწუნის და გაპროტესტების გარეშე დავაწვინე ვაჩე ჩემს გვერდით. აი გაღვიძება კი იყო სასწაული ნაგიჟრებირომ შემოგვიცვივდნენ და ყვირილიდაიწყეს თავანი ჩაგვაბარეო, რაღათქმაუნდა ვაჩეს გოგოდ გამოწყობას გულისხმობდნენ, დიდი ყვირილის და წიოკის შემდეგ ვიხილე თვით ბატონი ვაჩე მუხლს ოდნავ აცელილი წითელი კაბით და მარიამის აწ უკვე განადგურებული ქუსლიანი ფეხსაცმლით. ნუ იმას აღარ დავიწუებ თუ რარიაქციებიქონდათ ხალხს მერე თინამაც შემარცხვინეთო ეს რამიქენითო შეგირცხვათ ნამუსი ჩემიცოდვითო მაგრამ რაღაუნდა შეგირცხვეს ისედაც მთელისვანეთი შენზე ლაპარაკობსო. მერე იყო მაღაზიაში შესვლადა მოხუცების ძახილი რაჯიშის ხალხი არ ჩამოდის გუშინ გოგოიყო და დღეს კაცია მგონიო, ისადა შვილო რაჯისისხარ ბევრმა იკითხა, საცოდავიგოგო ამის ხელშიოდა აი სახში დაბრუნებულზე კი სასწაულებიქნა ვაჩემ მთელი ამდენიხნის დაგროვილმა ემოციებმა ერთიანად იფეთქესდა ყველა საკმაოდ მიგვალანძღა და ბიჭებიკიდე დაასინიაკა და სადღაც გავარდა, ვიფიქრეთ დამშვიდდება და მოვაო ამიტომ გოგოებს ჩემი გეგმა გავაცანი და მათი თანხმობის და ბებოს გაბრთხილების შემდეგ ბარგის ჩალაგებას შევუდექით საკმაო დრო გავიდა რაუნდა ბარგის ჩალაგებას მაგრამ აბაისეროგორ როარ გვეღლაბუცა ამ ღლაბუცის შემდეგ კი გამახსენდა რომ ვაჩე ჯერ არმოსულადა ცოტა ავღელდი კიდეც ამოტომ გადავწყვიტე ბებოსთვის მეკითხა ხომარიცოდა სად იყო ვაჩე.
_ბებო ვაჩე სად წავიდოდა ხომარიცი?
_ კი ბებო რავარვიცი ეგ მაიმუნი გაბრაზებულირომარის მუდამ ტყეში გარბის პატარარომიყო მაგანდა მამამისმა ტყეში პატარა ქოხი ააგეს რომ გაიზარდა ქოხიც ცოტა გააფართოვადა ერთი ოთახიაქვს იქ ეხლაც რომ ჩამოდისხოლმე პირდაპირ იქმირბის ხან რჩებაკიდეც.
_ და სადაა ვერ მიმასწავლი?
-კი შვილო როგორარა, აგერ იმბილიკს ხომ ხედავ. ფანჯრიდან ტყეში შემავალ ბილიკზე მიმითითა მეც თავი დავუკარი. ხოდა ამ ბილიკს გაუყვებიდა გზის გასაყართან რომ მიხვალ მარჯვნივ გაუყევი ბილიკს და ცოტას რომ გაივლი და სიღმეში შეხვალ დაინახვა ხისს სახლს და ეგაა მიხვდი შვილო?
_ კი ბებო მადლობა. გავუღიმე ამ ფუნთუშა ქალს.
_ კიმარა ბებო ახლ იქ მართო უნდა წახვიდე გაიყოლე ვინმე საშიშია.
_ კაიგი რა ბებო არიცოდემაინც როგორ ვჩხუბობ; ვიწყინესავით.
_ ეგ კი მაგრამ გზარო აგებნას ან დადირო შეგხვდეს?
_ არაუშავს გავუმკლავდები აბა ეხლა წავალ ამათ შენგაბარებ ერთმანეთი არ დახოცონ.
_ კარგი შვილო წყნარად იარე იცოდე.
_ კარგი ბე. ბებოს დავემშვიდობე და გოგოებს ვუთხარი რასაც ვაპირებდი და წუწუნის შმდეგ მაიმნც გამოვიცვალე შავი თბილი ჰუდი და სპორტული შავი შარვალი ბოტასებთან ერთად ჩავიცვი პნევმატური იარაღიც ჩავიმაგრე შარვალში და გზას გავუყევი ალბათ გაგიკვირდებათ პნევმატურისქონას სუროარგქონდეს არჯობსო მაგრამ მეხომ არავის მოკვლა არმინდა უბრალოდ ნადირი თუ შემხვდაახლო მანძილიდან შევაშინებ და ეგაა. ბებოს მითითებას მივყევი საკმაოგზა მქონდა გავლილი რომ გადასახვევი არ ჩანდა მეგონა დავიკარგე და სხვაგა გადახვევას ვაპირებდი როდესაც ორგან მიმავალი ბილიკი გამასხენდა მეც ბებოს მითითებულ ადგილას შევუხვიე და მალევი მივედი კარვის ფორმის ხის ქოხთან შორიდანაც კარგად ჩანდა ერთი მხარე რომელიც მთლიანად შუშა იყო და ყვითელი სინათლე გამოდიოდა ხოლო დანარშემი ლამაზი გაპრიალებული ხის კედლები ხეებს შორის ერთი ჰამაკი და გრილი იდგა ძირს სრამოდენიმე პუფი იდო და ზედ ლამაზად დაკეცილი ფლედები მალევე შევამჩნიე პატარა კარი რომრლიც სახლში შედიოდა არმინდოდა შეჭრა გამომსვლოდა ამიტომ კარზე დავაკაკუნე და ძახილით შიგნით ბრთხილად შევედი მაგრამ არავინ დამხვედრია შიგნით ბრთხილად მივხურე კარები და შიგნით უფრო ღრმად შევალაჯე, ნანახით შოკში ვიყავი იმდენად ლამაზი გემოვნებიანი და სადადიყო სახლი მოწყობილი რომ აქ მთელი ცხოვრება დავჩებოდი ის მხარე სადაც შუშა იყო ხომ სულ საოცარია შუშასთან ორი პუფი იდო და ხედი საოცარიქონდა სულ მწვანე ბუნებაში პატარა მდინარე მოჩანდა რომელიც კლდეს ჩამოუყვებოდა. ხოლო შუაჰულიდან პატარა კიბე ადიოდა სადაც ალბათ მეორე სართული იყომეც ავუყები კიბეს და რასვხედავ ჭერიც მთლად შუშისაა საიდანაც შვანეთის თვალწარმტაცი ცა მოსჩანს გაოგნებული შევსცქეროდი სანამ ფაჩუნის ხმა არგავიგე და მაშინვე წინ დავიხედე და რასვხედავ იატაკზე მხოოდ მატრასი გდია თავისი ხალიჩით და გადასაფარებლით და ზედ მოკუნტულ ვაჩეს სძინავს მისი კუპრივით შავი მოგრძო თმა დაცვარულ შუბლზე აყრია და მშვიდად ფშვინავს მეც ყველანაირად ვეცადე უჩუმრად ავსულიყავი რაც გამომივიდა იქვე კუთხეში მივჯექი და ვაჩეს ცქერით ვტკბებოდი თან ვფიქრობდი როგორუნდა გავყოლოდი ცოლად მას ამხელა ტყუილით ან როგორმეთქვა მისთვის სიმართლე რას მოიმოქმედებდა მეშინოდა ყველაფრის აქამდე მხოლოდ დღევანდელი დღით ვცხოვრობდი და ახლა მომიწია ხვალინდელზეც მეფიქრა.
_ ანამარ აქ რასაკეთაბ? უეცრად ვაჩეს ძილისგან დაბოხებულმა ხმამ გამომაფხიზლა ფიქრებიდან და ცოტა შემაშინა კიდეც.
_ შემეშინდა.
_მაპატიე არმინდოდა.
- არაუშავს.
- აქ რასაკეთებ?
- ვდარდობდი და ბებოს ვკითხე სად იქნებოდი მომასწავლა და მოვედი.
- ხოო. ჩაფიქრდასავით, არგშია წამო ვჭამოთ.
- ვა აქ დაჟე სჭმელიცგაქვს?
- აბა მოსაკლავად კიარამოვედი აქ. ჩაეცინა მეცგამეცინა. დაბლა ჩავედით ვაჩემ ბუხარიდაანთო რადგან საღქმოს სვანეთში ისედაც ცივა და აქ კი მითუმეტეს ჩაი და ტოსტებიც გაამზადა და ლანგრითხელში გამოვიდა აქეთ შევთავაზე მევიზავთქო მაგრამ ცივად იუარა.
- კარგი მატრაკვეცა რამ მოგიყვანა აქ თან საღამოს?
- რავიცი როარგამოჩნდი ვიდარდე რამეხომარ აწუხებსთქო რატო გაუჩინარდი რამოგივიდა?
- კიდევ მაგას კითხულობ? მთელისვანეთი მედამცინის და რადამემართა ამ შეურაწყოფას ისევ ფუფლოდ ყოფნა მირჩევნია! იცი დღეს რათქვეს საწყალი ის გოგო ვინც ამას ცოლად გაყვებაო ანუ შენ გიგულისხმეს აზრზეხარ საერთოს რამდენად დამცირებულად და არაკაცადვგრძნობ თავს?
- დაწყნარდი მეხომ ვიცი როგორიხარ ერთ ორ დღეში აღარავის ემახსოვრებადა ეგაა ნუდარდობ ამაზე კაი?
- კაი არგვინდა ეხლა მაგაზე. ,ოგეწონა ეს ადგილი?
- სასწაულია.
- გინდა აქ დავჩეთ ღეს?
- აუ კი რა და რამე ვითამაშოთ.
- კიდეთამაში გოგო?!? ჩაეცინა ირონიულად.
- ხო რაიყო მოდი ბლეფ ინტერვიუ ვითამაშოთ და ერთმანეთს უკეთ გავიცნობთ.
- აამ კაი ეგ ოსულა.
- კაი მაშინ მოდი 10-20 კითხვამდე დავუსვათ ერთმანეთს კაი?
- კაი შენ დაიწყე.
- კაი ვიწყებ ესეიგი.
- პირველი; მიყვარს
- სვანეთი
- ვაფასებ
- სიმართლეს
- ვერვიტან
- ტყუილს
- განვიცდი
- შეცდომებს
- ვნანობ
- ბევრამეს
- გრძნობებს
- ჩემშივკლავ
- არმიყვარს
- თოხლოკვერცხი
- ვუსმენ ყველაფერს
- ვკითხულობ
- ხშირად
- ვაიგნორებ
- რაცარმომწონს იმას
- საყვარელ ადამიანს
- დავიცავ სიცოცხლის ფასად
- ღალატს
- არავისვაპატიებ
- მაბედნიერებს
- ერთიადამიანის ღიმილი და სიბრაზეც.
- კაი მოვჩი მე ეხლა შენიჯერია. მართალია ბევრი კითხვა დამებადა მაგრამ არაფერს ვამბობ აი ბოლო კითხვაზეკიდევ გულში რაღაც ჩამწყდასავით.

- კაი დავიწყებ მაშინ
- მიყვარს
- შოკოლადი
- არმიყვარს
- იმედგაცრუება
- ვგრძნობ
- ტკივილს
- ვუსმენ
- ოპერისგსრდა ყველაფერს
- ვკითხულობ
- ყველაფერს
- საყვარელი ფრაზა
- ის ვერ ინატრებდა რომ ოდესმე მისი ძვლებზე ია ამოსულიყოა აი მეკიდევ შემიძლია ვინატრო
- განვიცდი
- ტყუილსრომელსაც ვმალავ
- ვცდილობ
- გავამხილო
- ვერვბედავ
- თქმას
- ვისთვის
- შენთვის. ისე შევყევი ვერცმივხვდი ისე წამომცდა ხოლო როცამივხვდი ყკვე გვიანი იყო ვაჩე კითხვის ნიშნიანი მწარე მზერით მიყურებდა.
- მეტყვი ეხლა თუ?
- ვაჩე მეშინია. და თავი ჩავღუნე არმინდა ტირილ მაგრამ ყელში მაწვება.
- რისი გეშინია ანამარია?
- შენი მეშინია გესმის შენი.უკვე ყვირილზე გადავედი.და დავინახე როგორ შეეცვალა გამომეტყველება როგორ დაეჭიმა კისრის ძარღვი
- რისი გეშინია გოგო გამაგებინე რისი არ გამაგიჟო ეხლა მეხომ გითხარი ხელს არ დაგაკარებ უნებართვოდ არ შეგიყვარდები ერთჭელში ხოდა გაგეყრებბი ეგკიარა სხვადასხვა ოთახში დავიძინებთ თუ შენ მოინდონებ ისეთ არაკაცი გგონივარ რო არ შევასრულებ დანაპირებს და ჩემსას გავინაღდებ თუ რაარი გამაგებინე?
- არა ეგ რაშუაშია მაგის არმეშინია და გენდობი მე იმ ერთიწლის მეშინია რომელიც გველის სურომ ერთოთახში არვიყოთ ყოველდღე უნდა გხედავდე მეშინია გესმის ან მე ან შენ რომ შეგიყვარდე მეშინია გესმის რომ გაგაუბედურო მეშინუა რომ გატკინო მეშინია ხვდები გესმის?
- არა არმესმის მერე რა შეგიყვარდები ან შემიყვარდები არა უკვე მიყვარხარ და არგაგიშვებ მინდა რო შეგიყვარდე მაგრამ ერთწელზე მეტი არდაგაკავებ გეფიცები ყველა წმინდას და საყვარელს გეფიცები არგაიძულებ მერე დარჩენას ან შენ ვინუნდა გააუბედურო აზრობ შენ მე რგორუნდა გამაუბედრურო როცა მარტო შენ მაბედნიერებ ამქვეყნად რაც შენ გამოჩნდი მხოლოდ ახლა ვიცინი და მახალისებს ვთანხმდები უაზრო თამაშებზე რაც არასდროს მითამაშია რაც გავიზარდე
- ხოდა მაგის მეშინია რომ ერთდღესაც გაგაუბედურებ ხვდები მე შეიძლება დღეს ხვალ ან ზეგ მოვკვდე შეილება ერთიკვირის ერთი თვის ან ჭლის მერე მაგრამ მოვკვდები!
- რას სულელობ ადრეთუ გვიან ყველა მოვკვდებით და ამისგამო გეშინია?
- არა ასე არაა მე ავადვარ და არვიცი როდის მოვკვდები ან როდის დამეწყება შეტევა!
- რ...ა რა ... რათქვი? რასქვია ავადხარ ან რასიკვდილი რა შეტევა რაგჭირს? უკვე მშვიდი მაგრამ ანერვიულებული ხმით მეკითხებოდა მეც უკვე ცუდადვიყავი მაგრამ რახან დავიწყე უნდა დავასრულო კიდეც.
- როდესაც პატარა ვიყავი პატარა რა მეხუთე კლასში დაახლოებით სკოლიდან გამოსვლისას ვიღაცეები ამეკიდნენ დილი კაცებიიყვნენ შემეშინდადა დედას დავურეკე დედაც ახლოსიყოდა მომაკითხა მეგონა უმფროსს რომ დაინახავდნენ წავიდოდნენ მაგრამ არა დედასთვის არმითქვამს ვინმერომ ამეკიდა უბრალოდ ვუთხარი გვიანიადა მეშინიათქო ხოდა როდესაც სახში უნდა ავსულიყავით ერთ ჩიხში გვიწევდა ავლა იქ კიდე ის კაცები შემოგვყვნენ დედა ალბათ ხვდებოდა რომ აგვეკიდნენ და მიუბრუნდა და კითხა რაგინდათო იმათ სიცილიდაიწყეს და რაღაცეების ლაპარაკი ნელნელა გვიახლოვდებოდნენ დედა მეგადამეფარე იმათკიდე დანა ამოიღეს და დედასუთხრეს გაიწიე თმამოგვწონს მაგგოგოსი მოვაჭრით და წავალთო მეორემ ხო თვალებიც კაიაო აქ მოვაჭრითო და ვსიოო აი შენითითებიც კაიაო მოგვეცი წავიღებთ და წავალთო ეტყობა ან მოწეულში იყვნენ ან გაკეთებულში დედამ ეხლავე პოლიციაში დავრეკავო იმათმა ხელი მოკიდეს და გვერდზე გადააგდეს მეკიდე ხელი ჩამავლეს და ისიყო დანაუნდა დაესვათ ლოყაზერომ დედა ადგა და დანიან ხელზე დაეჯაჯგურა ამ ჯაჯგურში მეც სასწაულდ მიჭერდნენ ხელს და ტკივილისგან ნელნელა ვითიშებოდი თანაც როგორცშანს ფეხიმქონდა სალმაოდ გაჭრილი მაგრამ სანამ გავითიშებოდი მოვასწარი იმის დანახვა რო დედას ერთერთმა მუცელში დანა ორჯერ გაუყარა როდესაც გონზე მოვედი სავაადმყოფოში ვიყავი დედა უკვე დაკრძალული იყო ვერცკი გამოვიტირედა ბოლოჯერ დავემშვიდობე და ვნახე. თურმე მთელიკვირა ემოციური შოკის გამო გათიშული ვიყავი მას შემდეგ ყოველდღე ველი სიკვდილს ზედმეტი ემოციური შოკო და მასინვე წამლებიმჭირდება სასუნთქად ერთადერთი მხოოდ ტკივილზე არ მემართება არაფერი და მაგიტომაც ვარ აკრძალულ ჩხუბებში ჩართული როცა ტკივილს განვიცდი და მედიკამენტებს არ ვიღებ ცოცხალი მგონია თავი. ახლა მიხვდი რატომარმინდა შენზე დაქორწინება არმინდა ერთდღესაც მკვდარი მიპოვო ან თუნდაც ხელში ჩაგაკვდე და გატკინო.
- დიდიხანი ვიჯექით ჩემი სიტყვების შემდეგ ჩუმათ მდუმარებაში და თავ ჩაღუნული ცრემლი ნელნელა ღაპაღუპით მცვიოდა და თითქოს ვაჩეს სიტყვას განაჩენივით ველოდი და აი როგორციქნა გავიგე ის რასაც არ მოველოდი
- ....