ელენეს მთელი ღამე არ ძინებიან, ფიქრებმა გაიტაცეს, ვერ ხვდებოდა გაემართლებინა თუ არა სანდრო, იყო თუ არაა პატიებს ღირსი, ქონდა თუ არა მის ტყუილს რაიმე გამართლება, მთელი ღამე ამაზე ფიქრი არ ასვენებდა, ცალკე იმაზე ფიქრობდა რა უნდა ეთქვა ბავშვებისთვის სახლში, რომ დაბრუნდებოდა, ვერც ტყუილს ეტყოდა და ვერც იმას შეძლებდა სიმართე ეთქვა, სანდრო რომელიც მათეს მთელი ბავშვობა იყო, ძმაკაცი რომელიც ერთ-ერთი საუკეთესო ძმაკაცი, ვერ პოულობდა გამოსავალს, საკუთარი თავისთვის დასმულ კითხვებს ვერ სცემდა პასუხებს და ეს კიდევ უარესად აღიზიანებდა, ღამე უსასრულოდ გაიწელა ელენეს კი სანდროსგან მონაყოლი ამბავი მოსვენებას არ აძლევდა. სანდრომ კი მთელი ღამე აივანზე სიგარეტის მოწევაში გაატარა ღერს ღერზე ეწეოდა და უკვე მეორე პაჭკას ათავებდა, ფიქრობდა ელენეზე, თიკაზე, ადამიანებზე რომელთანაც პირობა ქონდა დადებული და მაინც ყველაზე მეტად მის გონებაში ელენეზე ფიქრი ბატონობდა, საყვარელი ქალი რომელიც ერთდროულად მისი ბედნიერების და უბედურების მიზეზი გამხდარიყო, აგიჟებდა იმაზე ფიქრი, რომ შეიძლებოდა ელენეს გარეშე მოეწია ცხოვრების სწავლა. ამ ფიქრებში დაათენდათ ორივეს, ელენე ჯიუტად ოთახიდან გამოსვლას წელავდა არ უნდოდა სანდროს ნახვა და კიდევ უფრო ის აშინებდა თუ რა უნდა ეთქვა სახლში დაბრუნებისას და რა მოყვებოდა ამ ყოველივეს. სანდრო მისაღებში მიმოდიოდა და ორცეცხლსშუა იწვოდა მისულიყო ელენესთან თუ დალოდებოდა როდის გამოვიდოდა. ის ის იყო კარზე დაკაკუნებას აპირებდა, რომ ოთახის კარი გაიღო და ელენე გამოვიდა, სანდროს რაღაცის თქმა უნდოდა მაგრამ სიტყვა შუაზე გააწტვეყინა ელენს ნათქვამმა.
- არაფერი არ მითხრა, აღარაფერია სალაპარაკო უბრალოდ წავიდეთ სასწრაფოდ აქედან, ეს უთხრა და კარისკენ გაემართა.ყველში მომჯდარი ბუთი ძლივს გადააგორს და კარისკენ ამაყად თავაეული გაემართა.
-სანდროს აგიჟებდა ელენეს ეს ქცევაა, უნდოდა მისულიყო მოეუბრუნებინა, ბაგეები დააეკოცა, გულში ჩაეკრა და აღარ გაეშვა.სანდრომ ღრმად ჩაისუნთქა თავზე ხელი გადაისვა ტუჩის კუთხეში ჩაიცინა. - რაგიყო ელენე რაა? ნამდვილი აქაჯიხარ ანგლოზის ტყავში. სახლი გადაკეტა ერთი შეათვალიერა და თავისთვის გაიფიქრა- ყველაფერი აქ დაიყო, პირველად ბიძი ის ქალი მოვიყვანე ვინ მიყვარს, დაგპირდიი აქედან დაიწყება ყველაფერი ნამდვილი. რაღაცა ორმხრივი გრძნობით სინანულითა და ბედნიერებით. მანქანის კარი გამოაღო საჭესთან ადგილი დაიკავა და უმალ ადგილს მოწყდა.
- ელენე მთელი გზა,იმაზე ფიქრობდა თუ რა უნდა ეთქვა ბავშვებისთვის,როგორ გამკლავებოდა ამ სიტვაციას,რა ეთქვა მათესთვის, თიკასთვის, რომელსაც მხოლოდ სანდროს იმედიღა ქონდა არჩენილი, ბედისგან დაჩაქრული გოგოსთვის, მშობლების შექმნი ცხოვრებაში მყოფი სასოწარკვეთილი უდანაშაულო თიკასთვის, როგრო ეთქვა რო მაშინ როდესაც სანდროს სახლში ელოდა ისმასთან ატარებდა ბედნიერად დროს, ქმნიდნენ ყალბ თუ რეალურ მოგონებეს თავადაც ვერ გაეგო მაგრამ რაღაცა კარგს, თითქოს ისე თავის თავი გამოიყვანა ამ ფიქრებიდან, კარგი ელენე რაგჭირს რაზე ფიქრობ რაა გეყოს თავადვე უარესად ართულებ სიტვაციას.
- სანდრო დროდადრო გახედავდა საქარე მინაზე მიყრდნობილ ელენეს და სასიამოვნო ჟრუანტელი უვლიდა, ცდილობდა საკუთარი თავის მიმართ მოწოლილი ბრაზი ჩაეხშო და ხელებს საჭერს მაგრად უჭერდა, ელენეც რომელიც მისკენ აპარებდა თვალს ამჩნევდა სანდროს ნერვიულობა და გულში ეკლებივიტ ესობოდა, ხვდებოდა გრძნობდა, რომ სანდროსაც ტკიოდა ყოველი ეს და ნანობდა, სინანულით თავი გააქნია და თვალზე მომდგარ ცრემლებს იკავებდა.
მოულოდნელად მანქანა დაამუხრჭა სანდრომ და გაიჟივით გაგლიჯა მაქანის კარი. მანქანას განერვიულებული ურტყავდა მუშტებს და გაბარზებული ხმებს გამოსცემდა.
-ჯანდაბა ამის დედა შევე@ი, ეს არ უნდა დამეშვა არააა ყველა შეიძლებოდა მაგრამ შენ არაა, შენთვის ეს არ უნდა მექნაა, რამოდენიმე წუთის მანძილზე ბობოქრობდა... ძალაგამოცლილი მანქანას მიეყრდნო ხელები სახეზე მოისვა და ერთი შეიკურთხა, თავს ვეღარ აკონტროლებდა ისეთი განერვიულებული იყოო, ელენემ ვეღარ მოითმინდა მანქანიდან გადავიდა და მის წინ დადგა.
-ელენე თითებს ნერვიულად ათამაშებდა და სიტყვებს თავს უყრიდა გონებაში, რომ რამენაირად დაემშვიდებინა დემეტრე, მიუხედავად იმისა, რომ ასე ატკინა, ამხელა დანაშაული ჩაიდინა, მოატყუა, ხვდებოდა, რომ დემეტრე ნანობდა თავის შეცდომას. ღრმად ამოისუნთქა ხელი მხარზე დაადო როგორც იქნა საუბარი დაიწყო. ელენს შეხებამ დემეტრე შეაკრთო არ ელოდა, ისე იყო გათიშული ვერც კი მიხვდა როდის აღმოჩნდა ელენე მის წინ.
-სანდრო, ყველაზე მეტად მატკინე მაგრამ მაინც მეცოდები ამ ტანჯვისთვის, ჯობდა ყველაფერი თავიდანვე გეთქვა საქმე აქამდე არ მივიდოდა, მაგრამ რახან ასე მოხდა და მივიდა იცოდე, რომ ჩვენს შორის არაფერი არ მოხდება მე და შენ არ ვიარსებებთ ერთად არასდროს, შენ მოვალეობა გაკისრია თიკასა და მისი მშობლების სული წინაშე და უნდა გამოიჩინო კაცობა უნდა შეძლო ის რაც გთხოვეს, თიკასთან უნდა იყო და გააბედნიერო, მე დაგეხმარები ამაში, გპირდები წავალ აქედან და აღარც თვალებში აგეჩხირები, ვეღარც მნახავ შენ შეძლებ თიკა ყველაზე ბედნიერ ქალად აქციო და შენც იბედნიერო მისი ბედნიერებით. ელენე ვერც კი იაზარებდა, რომ სანდროს ამ სიტყვებით უარეს უკეთებდა. თვალზე მომდგარ ცრემლებს ვეღარ იკავებდა, გასაქანი მისცა და ხმა აკანკალებულმა ისევ გაგრძელა საუბარი. რამეს მოვიფიქრებ და ვეტყვი ბავშვებს, ისინი ვერ გაიგებ რატომ წამიყვანე წუხელის, ვერც იმას გაიგებ რა ვისაუბრეთ, იმ სახლში დავმარხეთ ის სიმართლე, ეს მხოლოდ ჩვენი გასარკვევი იყო, გაირკვა და დასრულდა. ჩაჯექი ახალა მანქანაში და წამოდი თიკა გელოდება. ამ მონოლოგმა სრულიად ჩაფერფლა ელენე, სანდრო კი უარესად განარისხა.
-ელენეს ხელი მოიშორა მხარიდან, მანქანას ხელი დარტყა და დაიღრიალა, ელენე სანდროს ქცევაზე შეცბა და შეხტაა, თვალები მომენტალურად დახუჭა.
-ნუუ მაგიჟებ ელენე ნუუ, ისედაცა ვიცი, რომ ბოლო დონის არაკაცი ვარ, ეგ სიტყვები აღარ მითხრა! მოვალეობაზე წინ სიყვარულია ჩემთვის!! ეს დაიმახსოვრე, მე თიკას ცოლად არ მოვიყვან, არ გავაკეთებ ამას, მე სამი ადამიანი ცხოვრებას დავანგრევ ამით ხვდები, შენსას ჩემსას და თიკასას, გგონიაა რომელიმე ვიქნებით ბედნიერი, არ გავაკეთებ ამას იცოდე არაა და შენ და მეე ვერ ვიარსებებთ კი არა სწორედაც მე და შენ ვიქნებით ერთად დაიმახსოვრე, მე და შენ გადაჭირით უთხრაა ეცადა ნერვიულობა დაეფარა, არ გაბედო დაა ერეკლეს ნაირ სირებთან არ გააბა ურთიერთობა მეორედ და ჩემს ნერვებზე თამაშს მოეშვი თორემ საქმე შენც პარტნიორს ცუდად დაუმთავრდება და ამაში მე არ ვიქნბი დამნაშავე, გაფრთხილებ იცოდე თითი დაუქნია და თვალებით ანიშნა მანქანში ჩამჯდარიყო. ელენემ კიდევ გაიბრძოლა და შეწინააღმდეგება სცადა.
-შენ იცოდე ჩემს ცხოვრებაში ვერ ჩაერევი, ბრძანებს ვერ გასცემ, ჩემი ცხოვრება და როგორც და ვისთანაც მინდა იმასთან გავატარებ მინდა გავერთობი მინდა პირველივე შემხვედრთან დავწვები ამას შენ ვერ გადამიწყვეტ. გაბრაზებულმა უთხთხრა და გაცეცხლებული თვალები შეანათა ელენეს.
-ელენე ახლა ჭკუიდან ნუ გადამიყვანა, თორე საკუთარ საქციელზე არ ვაგებ პასუხს, ეცადა აღაფერი ეთქვა და დაესრულებინა ეს საუბარი ვხვდებოდა ელენე ამას საღი გონებით არ ლაპარაკონდა, სიბრაზე ალაპარაკებდა.ხელი მოკიდა დაა მანქანაში ჩასვა.
-მისაღებში ყველანი ანერვიულებულნი ელოდნენ როდის გაიღებოდა კარი და შემოვიდოდნენ ელენე და სანდრო, მათე უკვე გიჟს გავდა აღარ იცოდა რა ექნა განერვიულებული ბოლთას სცემდა და ოთახში მიმოდიოდა.
-გავგიჟდები გეფიცები მართლა გადავალ ჭკუიდან, შენ ,შენ როგორ მაინც არაფერი არ იცი?! სახეალეწილი მიუბრუნდა თიკას, შენი საქმროა, პასუხი როგორ არ გაქვს ელენესთან რაუნდა?!
-მათე თავი დამანებე გთხოვ რაა, არაფერი არ ვიცი, სანდრო თუ ჩემი საქმროა ელენე შენი ბიძაშვილია და რატომ არ იცი ერეკლესთან წასული სანდროსთან როგორ აღამოჩნდა.
-ახხ ჯანდაბა, ვეღაფრის თქმა ვერ შეძლო და ბრაზის ჩახშობას ყვირილითა და სკამების ლეწვით ცდილობდა.
-თათამ შეძლო ბობოქარ შეყვარებულთან მიახლოვებდა და მისი დამშვიდება სცადა. მათე წინასწარ ნუ გამოგვაქვს დასკვნები, გთხოვ ისეთ რამესაც ნუ ვიტყვით გული ვატკინოთ ერთმანეთს, ერთი ოჯახი ვართ, შენიძმკაცია როგორ არ ენდობი, მეორე კი შენი ბიძაშვილი ყველაფერზე არასწორი დასკვნები რატომ გამოგაქვს.
-თათა არ გამაგიჟო ახლა და სისულელებზე ლაპარაკს მორჩი, ძმაკაცია ხო, ძმაკაცი რომელიც სულ ერთი კვირა რაც ჩემს ბიძაშვილს იცნობს, ძალით ტენის მანქანში, იკარგება ერთი დღით, მირეკავს და მეუბნება საქმე აქვთ თურმე რაღაცა გასრკვევი, რა დამშვიდებაზე და ნდობაზე მელაპარაკები გამაგებინე.
-თათა მიხვდა, რომ მასთან საუაბრი არ ღირდა, უარესად გააღიზიანებდა.
რამოდენიმე წუთიანი დუმულის შემდეგ ისევ მათემ დაიწყო საუბარი თიკას მიმართულებით.
-მოვა შენი ვაჟბატინი და გაგცეს პასუხი რატომ მოგიწია გუშინ დედამისის წინაშე ტყუილებით თავის მართლება , სად ბრძანდებოდა და რატომ იყო სხვაგან იმ დროს როდესაც თქვენი ჯვრისწერის და ქორწილის ამაბავი გადაწყდა.
-გეყოს მათე საკამრისია უკვეე. მხოლოდ შენ არ ნერვიულობ ცოდოა გოგო , დავითმა სცადა სიტვაციის განმუხტვა.
-შენ გაჩუმდი და შენ გოგოს მიხედე რო დგას და გატყუებს ვითომ სხვა ბიჭი ყავს.
-რა ? გაკვირვებულმა იკითხა და ნინის გახედა.
-ხო ხო რაც გაიგეე, შენ სასიყვარულო იატორიას მიხედე, გოგო რო გიჟდება შენზე და შენ აქეთ დნები უმისოდ წადი და შენ საქმეს მიხედე.
-ნინიმ აღარ იციდა სად დამალულიყო, სირცხვილისგან, დავითი თვალებით ჭამა და აიშნებდა ახლავე გამომყევიო მაგრამ ნინი განძრევასაც კი არ აპირებდა. თიკამ ხელი კრა, გადი დაელაპარკე თქვენ მაინც გაარკვიეთ ურთიერთობა. ნინი დამჯერი ბავშვივით დაჰყვა მის ნებას და გარეთ გავიდა უკან მიყვა დავითიც.
-ოთახიდან გავიდნენ თუ არა დავითმა განერვიულებუმა დაუწყო საუბარი
-მართალია ნინი რაც მათემ თქვა, მომატყეე?!ნინი თავჩახრილი იდგა ხმას ვერ იღებდა და სლუკუნებდა.
-ნინი გამეცი პასუხეე!ნუუ მაღიზიანებ, ნიკაპზე მოკიდა ხელი თავი ააწევინა და თვალებში ჩააშტერდა.
-მითხარი. მართალი თქვა მათემ?
-კი ძლისვ ამოისლუკუნაა და ისევ ჩახარა თავი.
-დავითმა გაბრაზებაც კი ვერ შეძლო ჩაეცინაა და ატირებული გოგო გულში ჩაიკრა. სულელი ხარ პატარა სულელი. ნინი მის მკლავებში გაინაბა და ცრემელბს გასაქანი მისცაა, დავითის სურნელი ღრმად შეიყნოსა, მისმა სურნელმა მოიცვა,ნინის მთელი ორგანიზმი და სასიამოვნო ელექტრონებმა დაუარეს მთელს ტანში.
-ძლისვ გასაგებად ამოილაპარაკა, მაპატიე არ მინდოდა ტყუილი მეთქვა.
-ჩუ!არ გინდა არა ახსნა საჭირო, თბილი ხმით უთხრა და თმებზე მოეფერა დაა შუბლზე აკოცაა.
-ახლა არაფერს გეუბნები, ისედაც არეული სიტვაცია ჩვენი ომი ზედმეტი იქნება ამ ყველაფრისთვის, ელე და სანდრო რო დაბრუნდებიან და ჩაივლის ეს გაურკვევლობა მე და შენ ყველაფერზე დავილაპარაკებთ, ჩემი ყველაფერი ხარ ნიი.
-ნინიმ ვეღაფერი ვერ თქვა თავი დაუქნია და საყვარელი კაცის სხეულს ტკიპასავით აეკრო.

მათე მისაღებში მაგიდას მიჯდომოდა ხელებს ნერვიულად ათამაშება თიკა და თათა ოთახში საუბდობნენ.
-თიკა მგონია, რაღაც იცი და მათეს წინაშე არაფერს არ ამბობ. მითხარი გთხოვ თუ იცი რამე, გპირდები მათეს არაფერს ვეტყვი, უბრალიდ მინდა ელენე, რომ მოვა გვერდში ამოვუდე შენც ხო იაზრებ მათე რა ამაბავს ატეხს აქ ისინი, რომ მოვლენ.
-თიკა თავი დახარა და ვეღარაფრის თქმა ვერ გავედა, ვერც ტყუილის და ვერც სიმართლის.
-თიკა გთხოვ, შეეხვეწა თათა.
-სანდროს არ ვუყვარვარ თათა, მას ვალდებულების გამო მოვყავარ ცოლად, მე მასზე ვგიჟდები ისე მიყვარს, ბოლო ხანებში გავოგე, რომ არ ვუყვარვარ, ვეჭვობდი მაგრამ ახლა დავრწმუნდი. ერთხელ მოვისმინე მამას როგორ ეუბნებიდა მხოლოდ პირობის გამოვო, ვერ მივხვდი იმ წამს რაზე საუბრობდა, მერე შევამჩნიე როგორ გაცივდა განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში, ჩვემი ქორწილი არ უნდა შედგეს თათა, სანდროს ელენე უყვარს ახლა დავწრმუნდი, ის გოგო ელენეა.
- რასამბობ თიკა რა ელენე უყვარს, ერთი კვირა რაც იცნიბენ ერთმანეს ან რა პირობაზე ლაპარაკობა.
-დედაჩემიი წლებიი იყო ცუდად............ყველაფრის მოყოლა დაიწყო თიკამ თათა კი განცვიფრებულუ უსმენდა, ვერ ვხვდებოდ ავერ იაზრებდა, ელენეს და სანდროს ერთამანეთს ვერანაირად ვერ უკავშირებდა.
-თიკა შეუძლებელია რო სანდროს ელენე უყვარდეს, ელენს სხვა უყვარს სხვაა, ვიღაც ნიკა, რამდენიმე თქვეა დაშორდა, მიატოვა მიაგდო ხო გაოგე მათესგან ის ამბავი სანდრო და ელე შეუძლებელია ერთად.
-შეუძლებელია კი არა თიკა როგორ ვერ ხვდები ელენეს სანდროს უყვარს სანდრო იყოს ის ადამიანი.
-თათა ეცადა ყველაფერი ერთმანეთთან დაეკავშირებინა, მათი პირველი შეხვედრა დილოგებია სანდროს მოულოდნელი ქცევები დაა მიხვდა თიკა მართალი იყო.



კარიი გაიღო და ოთახში ელენე და სანდრო შევიდნენ არცეთ სახეზე სიმშვიდის ელფერი არ დაჰრკავდათ,ელენე კარებთან გაჩერდა და მოსალოდნელ ქარიშახლს დაელოდა.
-მათე ფეხზე წამოხტა სანდროს პირდაპირ საყელშო წვდა, რაგინდა ახლავე თქვი მოგკლაა თუუ დაველოდ რას მეტყვი.
სანდრო არც კი შეტოკებულა.მშვიდი ტონით უთხრა.
-დამელოდე და გეტყვი.