მე მარიამ ლაღიძე ვარ 18 წლის მაღალი შავგვრემანი მიყვარს გართობა მყავს ორი გიჟ დაქალი რომლებიც ბავსჰვობიდან მიძლებენ ხო დამავიწყდა მეთქვა ლიკა გიორგაძე 18 წლის ქერა თმიანი მაღალი გამხდარი და ჩემსავით გიჟი და ნუცა გუბელაძე 21 წლის შავგვრემანი ხუჭუჭა საკმაოდ მაღალი. წელს სკოლას ვამთავრებთ ლიკას სამედიცინოზე სწავლა სურს მეკი კრიმინალისტიკა მიზიდავს ნუცა ინფორმატიკაზე სწავლობს სკოლის დამთავრების და ბოლოზარის დღეს რათქმაუნდა დაგვაგვიანდა ლიკა ძილის სპეციალისტია და ძლივს გავაღვიძე ჩაიარა ამ დღმაც გამოცდებიც ჩავაბარეთ და უკვე სტუდენტები ვარ მე ილიაში ხოლო ლიკა ჯავახიშვილში უნიდან გამოსვლის შემდეგ ყოველთვის ერთმანეთს ვხვდებით გვიყვარს კაფეში ჯდომა და საუბარი ნუცა ყოველთვის ჭკუას მარიგებს სულ სკანდალში ვეხვევი ჩემი დაუდევრობით ლიკა კი ჩენ ორისგან სრულიად განსხვავებულია მასარაფერი ანაღვლებს და არც არავის აზრი აინტერესებს მშობლებისაც კი მარტივად რომ ვთქვათ მთელი ცხოვრება კიდია საღამომაც ჩაიარა დღეს პარასკევია და გოგოები ჩემთან რჩებიან უყვართ ჩემთან დარჩენა მე ხომ მარტო ვცხოვრობ დედა და მამა საზღვარ გარეთ არიან და-ძმა არ მყავს და ამ უზარმაზარ სახლში მარტო ვარ დღის გეგმა შევადგინეთ ჯერ პიცის მასალა უნდა გვეყიდა და ყველანაირი სასუსნაო ყიდვის შემდეგ ჩემ სახლს მივაშორეთ და ჩემდა გასაკვირად კარებთან საჩუქარი დამხვდა არვიცოდი ვისგან იყო და უჩვეულო ღიმილი დამთამაშებდა ლიკამ მიმითითა რომ ბარათიც ჰქონდა და წამეკითხა მეც დაუყონებლივ გავხსენი "სწერვას მაგრამ ყველაზე ლამაზ და თბილ გოგოს" მაშინვე მივხვდი ვისგანაც იყო -ასე არა დადეშქელიანო?
-ვისგანაა? მკიტხა ნუცამ
დემეტრე დადეშქელიანი ნავარჯიშები სხეული ლამაზი თვალები შავგვრემანი და საკმაოდ სიმპატიური
-დემეტრე დადეშქელიანისგაან
-ეგ ვინაა? (ლიკა)
ჩემ უნიში მეორე კურსზე სწავლობს ერთხელ შევეჯახე შემთხვევით და არაფერი ვათქმევინე მაშინვე ლანდზგვა დავუწყე მის მერე სწერვას მედზახის ჩემი საყვარელი სუნამო იდო რამაც გამაკვირვა საიდან იცოდა მე რომელი სუნამო მომწონდა
-ისი რმ იცოდეს რომ მარტო ცხოვრობ? შეშინებულმა მითხრა ნუცამ
-იცოდეს მერე რავქნა მე შევეშვათ ამას მივხედოთ საქმეს
-კაი (ლიკა,ნუცა) ჯერ კიდევ გაკვირვებულები იყვნენ
-ეე ნუც დაურეკე რა ნიკას ამოვიდეს (ლიკა)
-აუუ ჰო რააა გავერთობით
ნიკა სანიკიძე ნუცას შეყვარებული უკვე ორი წელია ერთად არიან ნიკა ძალიან კარგი ბიჭია და ჩვენც ძალიან გვიყვარს
-დავურეკავ მაგრამ დღს მუშაობს იმედია ამოვა კარგად ხანია აღარ მინახავს

-ხო ჩემო გოგო
-აუ ნიკააა
-რაიყო რახმა გაქ?
-აუდღეს მარისთან ვჩებით მე და ლიკა თან რაღაცეებს ვამზადებთ და ამო რაა
-კაი მაგრამ მარტო არ ვიქნები ჩემი ძმაკაცი ჩამოვიდა უცხოეთიდან კარგი ბიჭია აქ აგრძელებს სწავლას გაგაცნობთ
-ძალიან კარგი გელოდებით
-გოგოებო ძმაკაციც ამოყვება ჯერ არვიცნობთახლახან ჩამოსულა უუცხოეთიდან და აქ აგრძელებს სწავლას
-კარგია ერთხმათ შევკივლეთ


კარზე ზარიააა კივის ნუცა
-მოიცა გავაღებ
გავაღე კარი და ჰოი საოცრებავ ჩემ წინ დემეტრე დადეშქელიანი აისვეტა აზრზე ვერ მოვდიოდი დავშტერდი სანამ ნუცამ გვერდი არ შემინგრია

-გაიცანი ეს ნუცაა ჩემი შეყვარებული ეს ლიკა ეს კი
-ეს მარიამია (დემეტრე)
-საიდან იცნობს? (ნიკა)
-უნიში პირველლ კურსელია
შევიპატიჟე და ფილმს ჩავუჯექით ვგრძნობდი მის დაჟნებულ მზერას მაგრამ არ შემიმჩნევია შემდეგ სამზარეულოში გავედით რათა დაგვემატებინა კერძები
-გოგო სულ შენ გიყურებს ფილმისთვის არც შეუხედავს(ნუცა)
-ხო მართალია სუ შენ გიყურებს აჰყვა ლიკა
-მიყურებს არა ის კიდე
-ისე სიმპატიურია(ლიკა)
-ვამეე ეს რას მოვესწარი თვით ლიკა ამბობს ბიჭზე რომ სიმპატიურია კალენდარში შეიტანეტ ეს დღ სამივე ავხარხარდით და გავედით უკან ცოტა ხანში შეუძლოთ გავხდი და გადავწყვიტე აივანზე გასვლა როგორც კი კარი გავაღე შემოდგომის სუსხი მიმომეფინა სახეზე და საოცრად მესიამოვნა ცოტა ხნის შემდეგ კარის ხმა გავიგე მეგონა ნუცა იყო მაგრად დემეტრე ამესვეტა წინ
-მარიამ რაგჭირს?
-არაფერი!
-რატო ხარ..
-სწერვა? საკმაოდ ირონიულად ვუპასუხე
-ოხ მარიამ როგორი ბავშვური ხარ
-...
-რატო გამოხვედი?
-იმიტომ!
-დიდხანს უნდა მეუხეშო?
-კი! აა და მართლა მადლობა
-რისთვის? დაბნეულმა მიპასუხა
-სუნამოსთვის ჩემი სახლი საიდან იცი?
-დღეს პირვლად ვარ აქ ან რა სუნამო წესივრად მითხარი ვგრძნობდი ბრაზდებოდა ჯიბიდან წერილი ამოვიღე და მივეცი კითხვის დროს ბრაზი მოერია
-სწერვას შენ მეძახი და ვიფიქრე..ვიფიქრე.. მაპატიე უხერხულში ჩაგაგდე
-არა რას ამბობ კარგია რომ მითხარი სახლში მარტო ხარ და საშიშია გავიგებ ვისგანაცაა
-ეგ რაშუაშია? მეეგ არ მანაღვლებს და არც ის ვისგანა ეგ
-რასნიშნავს არ განაღვლებს>?
-სულ ერთია ჩემთვის
წამოსვლას ვაპირებდი როცა მისი ხელი ჩემ ხელზე ვიგრძენი
-მარიამ ვინმე გყავს?
-მერე შენ რა?
-გეკითხები!
-არავინ მყავს
შევედი და ცოტა ხანში ისიც შემომყვა
დემეტრეს თვალით
მარიამი აივანზე გამოვიდა ტუარა მეც გამოვყევი მისთვის თვალი არ მომიცილებია საუბრის დროს სუნამოზე რომ მითხრა ძარღვები დამებერა არ მესიამოვნა რომ მას "პარული" თაყვანისმცემელი ჰყავს არვიცოდი რა მჭირდა სულ მინდოდა მისთვის მეყურებინაროცა შევედი დავინახე თითქოს თვალებით მეძებდა მესიამოვნა... მომწონდა მისი სიჯიუტე თვითონაც მომწონდა რაღაც აუხსნელი დამმართა როცა შევედ ნიკამ თქვა რომ წასვლის დროიყო გოგოებსაც ეძინებოდათ სახლში მისვლისას დავწექი და მარიმზე ფიქრებში გართული გადავეშვი მორფეოსის სამყაროში მარიამი მომწონდა ეს აშკარა იყო.
დილას ნიკას ზარმა გამომაფხიზლა მეგონა ნუცასთან საუბარი უნდოდა მარა შევცდი
-მარ,როგორ ხარ?
-კარგად ნიკა შენ?
-აუუ გაგაღვიძე?
-არაა,არც მძინებია
-ნუცა რაშვება?
-ძინავს .... გავაღვიძო?
-არა,არა შენთან მინდა ლაპარაკი..
-მშვიდობაა?
-კი უბრალოდ რაღაც თემაზე მინდა გესაუბრო..
-თუ ვიღაც?
-მაროოო
-ხო კაი გამოვალ სად გნახო?
-მიდი ჩამოირბინე შენს სადარბაზოსთან ვარ


-რაშვები? (ნიკა)
-რავი რავქნა შენს?
-წამო დავჯდეთ
-რახდება აბა? (მარი)
-მოკლედ დემეტრეზე მინდა საუბარი ვიცი გეგონება რომ მისი გამოგზავნილი ვარ მარა..
-კი მეგონება!
-არა, მაინტერესებს რახდება თქვენს შორის მინდა ვიცოდე და შენს ურთიერთობაში რატომ ვყოფ ცხივრს ხო ძაან კარგად იცი? მგონი მოსწონხარ და გუშინ კარგად შევამჩნიე და ვიცი შენი ამბავი სულაც რო გიჟდებოდე იმ გამოს***ბულის გამო მაინც შეგეშინდება,ურთიერთობის წამოწყება ვიცი არ დაუჯერებ და სუ იზმენებში იქნები
-აი ვერ ვხვდები რატო ვმსჯელობთ მაგაზე
-აუ გთხოვ რა მთელი ბავშვობა ერთად გავატარეთ და თითქმის "დიდობაც" თალდახუჭულს ვენდობი და არაჩეულებრივად ვიცნობ მინდა შენგან გავიგო რაიმეს გრძნობ მის მიმართ ? სიმართლე მითხარი ჩემთვის დასავით ხარ ხოიცი და პახოდუ ნუცას დაქალი ხარ უბრალოდ კი ან არა მითხარი
-არ მომწონს ამ თემაზე მსჯელობა
-ეე კარგი რა იმენა თალებზე გეწერა გუშინ ყველაფერი ერთმანეთს თვალს არ აცილებდით
-კარგი გაჩერდი გთხოვ
- ტელეფონი აწკრიალდა ... დემეტრე იყო
-გისმენ?
-დილამშვიდობის,როგორ ხარ? (დემეტრე)
-კარგად..შენ?
-კარგად
-რაღაცა მინდა შემოგთავაზო
-გისმენ
-დღეს საღამოს ჩემთან ვიკრიბებით ..ხო არ ამოხვალთ? ნიკაც იქნება....
-ჰმ რავი ვეტყვი გოგოებს და ვნახოთ
-იმედია ამოხვალთ..
-არვიცი..
-კარგი ჯიუტო კარგი

-დემეტრე?> (ნიკა)
-ხოო
-წამოხვაალ?
-გოგოებს ვეტყვი..
-რომ არ წამოვიდენ?
-არც მე წავალ
-მაგრამ გინდა...
-სულაც არა ! (გაბუტულივით ვთქვი)
-ოხხ ოხხ
-წამოდი არგინდა? გგოები გაიღვიძებდენ
-კარგი წამო
- მართლაც ეღვიძათ ნუცას ისე გაუხარდა ზედ შეახტა
-გოგოებო დღეს დემეტრესთან ვართ დაპატიჟებულები
-ვართ თუ ხარ? (ნუცა)
-სწორი შენიშვნაა (ლიკა)
-ოოო კარგით რაა წამოხვალთ თუ არა?
-გოგოებო უეჭვეელი უნდა წახვიდეთ თორე ეს ისე არ წავა(ნიკა)
-კარგი წავიდეთ გოგოებმა ერთ ხმათ თქვეს
მოსაღამოვდა გავემზადეთ მე დახეული ჯინსი და მოკლე მაისური მეცვა თმა კუდათ ავიწიე და ბოტასები ჩავიცვი რაც შეილება კომფორტულად რომ მეგრძნო თავი ლიკამ ფირუზისფერი მოკლე ქვედა ბოლო და ტოფი თეთრი მაიკა ნუცამ კი შავი მოკლე კაბა
ნიკამ წაგვიყვანა მივედით თუარა ნაცნობი სილუეტი ამესვეტა ეს არიყო დემეტრე ეს ის მწარე მოგონება იყო რომელიც დღემდე თან მსდევდა ეს ალექსანდრე იყო... როგორც კი დავინახე მაშინვე ცუდათ გავხდი ნიკას შევუტრიალდი და ჩხუბი დავიწყე
-თქვენ ხოარ გაგიჟდით განძრახ წამომიყვანეთ ხო? წავედი მე
-რასამბობ რავიცოდი აქ თუიყო არ რაუნდა ტო ამას აქ
გგოგოებმა: არსად არ წახვალ!
-აქ ვერ გავჩერდები არ შემილია
-როდისღაც უნდა დაივიწყო
-არ შემილია ვიცი გამახსენებს ...
ამ დროს დემეტრე მოგვიახლოვდა შემატყო ხასიათზე არვიყავი თუმცა ეს ყველაზე "ლაითად" ნათქვამი იყო
-რაგჭირს მარიამ?
-არაფერი თავი მტკივა
-ვითომ?
-მგონი ჯობს შევიდეთ
ჩვენ შევედით და დემეტრე და ნიკა დარჩნენ