-ქეთუს-დაუძახა იოანემ
-რაიყო იოანე?-მიუბრუნდა გაღიზიანებული
-ხომ იცი რომ სპეციალურად არ უთქვამს უბრალოდ ნერვიულოს ანაზე
-გგონია მე არვნერვიულობ? მევარდამნაშაავე ასე გამოვიდა კარგიი-დაუყვირა ქეთიმ და ოთახში შევიდა იოანეც შეყვა
-ქეთუს გთხოვ-უთხრა რბილად, კარი დახურა და მისკენ წავიდა
-რას მთხოვ იო?-არც შებრუნებილა ისე ჰკითხა ქეთიმ თან გარეთ იყურებოდა
-გაღიზიანებულია გადაუვლის, რომ წამოხვედი ინანანა იმწუთას, ხომ იცი, როგორც ანა ისე უყვარხარ შენც
-ვიცი-თქვა უკვე დამშვიდებულმა.იოანე ახლოს მივიდა მოაბრუნა და გულში ჩაიკრა, ქეთის კი ცრემლები წამოუვიდა
-ქეთუუს რა გატირებს ახლა მაინც-მოიღუშა იოანეც,მისი სახე ხელებში მოიქცია და ცრემლები მოსწმინდა
-უბრალოდ ანა ასეთ მდგომარეობაში არასდროს მინახახვს არ ამბობს, მაგრამ ვიცი ცუდადაა თვალებში რომ ჩავხედე ეგრევე მივხვდი. იმ ნაგავს რომ რამე დაეშავებინა ან სანდროს რომ არ მიესწრო-აქ ჩერდება და თავს აქნევს-არა არა წარმოდგენაც არ მინდა, თავს მოიკლავდა-ამბობს და ტირილს უმატებს
-ქეთუს, არაა ეს შენი ბრალი თავს ნუ იდანაშაულებ
-უნდა მეთქვა მართალია ირაკლი, რომ მეთქვა სანდროსაც ეცოდინებოდა და მარტო არ დატოვებდა არც მის მახეში გაებმეოდნენ
-მაგაზე ნუღარ ფიქრობ ყველაფერი მორჩა უკვე, ჰარი მიიღებს საკადრისს, ჯერ ჩამოვიდეს, ახლა დაწექი და დაისვენე შენც კარგი?-უთხრა მზურნევლად
-კარგი-თავი დაუქნია და ლოგინში ჩაწვა იოანემ გადააფარა და გარეთვგასვლა დააპირა როცა ქეთიმ დაუძახა
-იო
-გისმენ-მობრუნდა მისკენ
-არაფერი-თითქოს გადაიფიქრა თქმა, გაუღიმა და დაამატა-მიყვარხარ
-მეც ძალიან-თვალი ჩაუკრა და ოთახიდან გავიდა
ქვევით ჩავიდა და ირაკლიმ ჰკითხა იოანეს
-როგორაა?
-გაუარა არ იდარდო სძინავს ახლა, უბრალოდ ეწყინა
-ცუდად გამომივიდა
-არაუშავს ხომ იცნობ ქეთის დიდხანს წყენას არ იტოვებს გულში მალე გადაუვლის-ჩაერთო ნიკაც
-რაც შეეხება ჰარის-წამოიწყო სანდრომ და ირაკლიმ გაიგრძელა წინადადება
-ჩამოვა თუ არა ბოლოს მოვუღებ
-მის გამო ციხეში ნუ წახვალ-თქვა ანდრომ
-არავის ვაპატიებ ანასთან ასეთ მოქცევას
-ვიცით ირაკლი არც ჩვენ ვაპირებთ ამის პატიებას, მაგრამ ჯობს გაუაზრებლად არაფერი მოვიმოქმედოთ-უთხრა ნიკამ
დიდხანს საუბრობდნენ ამ თემაზე უკვე მოსაღამოვდა როდესაც გაიგეს, რომ ყველა ჩამოვიდა ჰარის მისამართსაც მიაგნეს, მის სახლში მივარდნა გადაწყვიტეს
-ყველანი აქ რჩებით მარტო მივდივარ-თქვა ირაკლიმ
-შენ ნორმალური ხარ? გგონია მარტო გაგიშვებთ ახლა?-თქვა ნიკამ
-გგონია იმ ნაბი*ვარს ანას ხელის დაკარებას ვაპატიებ? ან თავს დავანებებ მარტო შენ გაცემინებ?-ჩაერთო სანდროც
-შენ მოკეტე! აქ დაეტიე-დაუღრიალა ირაკლიმ სანდრო წამოფრინდა და მას წვდა ეგრევე რეაგირება მოახდინეს ბიჭებმა და გააკავეს
-გეყოთ თქვენ ნუ დახოცავთ ერთმანეთს მის გამო-დაიყვირა ნიკამ
-თუ წასვლაა ერთად წავალთ-თქვა იოანემ
-რომელიმე უნდა დარჩეთ-მიუბრინდა ბიჭებს ირაკლი
-მე არვაპირებ-ხელი ასწია სანდრომ შემდეგ ყველამ ანდროს გახედა
-უკვე ნათელია ვინც რჩება-თქვა ანდრომ და სხვა რა გზა ჰქონდა დაეთანხმა თან ანასთან ისედაც უნდოდა მარტო დარჩენა და საუბარი
-ძმა ხარ-სახეზე ხელი წამოარტყა ნიკამ
-ვიცი და დროულად დაბრუნდით შარის გარეშეე
ბიჭებიც წავიდნენ ჰარის წარმოდგენა არ ჰქონდა რა ელოდა. იჯდა მის სახლში მშვიდად და ფილმს უყურებდა, როცა კარის ხმა გაიგონა, ისე ურტყამდნენ ლამის ჩამოიღეს ისიც ადგა და კარების გასაღებად წავიდა. როგორც კი საკეტი გადაატრიალა ირაკლი შევარდა და საყელოზე სწვდაა
-რა ხდება ვინ ხართ?-გაკვირვებას ვერ მალავდა ჰარი შემდეგ სანდრო დაინახა და ყველაფერს მიხვდა
-შენი დედაც ჰარი სტაილს ჩემს დას ხელი როგორ დააკარე უპატრონო ხომ არ გგონია???-გაუმეტებლად ურტყამდა ირაკლი
-გგონია რამე დავაძალე?
-ფუ შენიი-ამაზე უფრო გამწარდა სანდრო და სახეში ლეწა მუშტი
-ნიკა და იოანე ცდილობდა არ მოეკლათ მათ ჰარი თავადაც ძლივს იკავებდნენ თავს რომ არ ეცემათ, მაგრამ ისედაც კარგად ხვდებოდა სანდრო და ირაკლისგან
-ასე მოკლავთ ბიჭოო-დაუყვირა ნიკამ
-და არაა სიკვიდილის ღირსი თუ?-დაუყვირა სანდრომ
-ჩემი დის მეტი გოგოები ვერ ნახე შე არაკაცო-დაიღრიალა ირაკლიმ
-გოგოებით სავსე იყო უნივერსიტეტი რომლებსაც ჩემთან დაწოლა უნდოდა, აი ანა კი განსხვავებული იყო პირველივე დღიდან ფეხებზე ვეკიდე და მაგან გამაგიჟა, ამიტომ გადავწყვიტე რომ ჩემი გამხდარიყო ნებით თუ უნებლიედ-თქვა და სიცილი დაიწო
-შენ ავადმყოფი ხარ ხო?-ხელი დასარტყმელად წაიღო, მაგრამ იოანემ შეაჩერა
-არ ღირს მის გამო ხელის სისხლით გასვრა ხოხედავ ავადმყოფია
-იცოდეე გაფრთხილებ ანასთან დაგინახავ როდესმე და არც კი დავფიქრდები ისე მოგკლავ-დაემუქრა ირაკლი ბოლოს ისევ უთავაზა და გარეთ გავიდა სანდრო ზიზღით უყურებდა
-თუარ გაითვალისწინებ ეს დღე მონაგონი იქნება-უთხრა სანდრომ და შეაფურთხა, ისიც უკან აედევნა ირაკლის შემდეგ იოანე და ნიკაც მიჰყვა
{ამ დროს სახლში}
ანდრო ზევით ავიდა და ანას ოთახში შეიხედა უკვე ბნელოდა მას ისევ ეძინა
-ანა-დაუძახა იქნებ ისე წევსო, იფიქრა ანდრომ, ხმა რომ არ გასცა ახლოს მივიდა და საწოლზე ჩამოჯდა თითქოს ესმოდა დაუწყო ლაპარაკი
-ანნა არვიცი გესმის თუ არა, მაგრამ მინდა გითხრა რომ რაცარუნდა მოხდეს მიყვვარხარ და შენს გვერდით ვარ, არმინდა ისევ დაგიმატო და ახლა არაფერს გკითხავ-ელაპაკებოდა და თან თმაზე ეფერებოდა შემდეგ ადგომა დააპირა და გასვლა, როცა ანამ ხელით დაიჭირა
-ვიცი მეც მიყვარხარ ანდრო-უთხრა მეგობარს წამოჯდა და ჩაეხუტა. ანდრომ თავზე ხელი დაადო და მაგრად მიიხუტა მანაც
-ჩემო გოგო, ჩემო საყვარელო-ეუბნებოდა ანდრო და თმებზე ეფერებოდა, ანას კი უბრალოდ თავი ჰქონდა დადებული თვალები დახუჭული და თავს მშვიდად გრძნობდა მასთან შემდეგ მოშორდა და ანდრომ განაგრძო ისევ-თუ საუბარი მოგინდეს უბრალოდ ერთი სიტყვა მითხარი და შენთან გავჩნდები, ყოველთვის მოგისმენ ეს ხომ იცი?
-მადლობა-თავი დაუქნია ანამ და ისევ საწოლში დაბრუნდა
-ბიჭები მოვიდოდნენ წესით ჩავალ-თქვა ანდრომ ამაზე კი ანა წამოხტა და ცოტა დაიძაბა
-საიდან?
-ენას ვერ აჩერებ ანდრო-დატუქსა საკუთარი თავი
-დროზე-გამკაცრდა ანა
-ჰარისთან წავიდნენ-გამოტყდა ანდრო
-რაა?
-არინერვიულო უბრალოდ გასაფრთხილებლად
-როგორ არაა დავიჯერე უბრალოდ გააფრთხილებენ კი
-ერთი ორს შემოსცხებენ-სცადა განმუხტვა სიტვაციის
-ჯანდაბა
-დაისვენე შენ არ მოკლავენ ჰარის მის გამო ციხეში არ ჩაჯდებიან-გაუღიმა სიტვაციის განსამუხტვად
-არა მეც მოვდივარ-თქვა და მასზე წინ წავიდა
-ოჰ ანა არ ჩერდები ერთ ადგილას-მიაძახა მეგობარს მაგრამ რათქმაუნდა არც გაუგია
კიბეებზე ჩარბოდა როცა შემოაღეს კარი ბიჭებმა ანა კი ინსტიქტურად გაჩერდა
-ანა-თქვა სანდრომ
-სად იყავით?-იკითხა ვითომ არ იცოდა, ამდროს ანდროც დაეწია და მის გვერდით დადგა
-საქმე გვქონდა რაღაც-თქვა ირაკლიმ და ყველა მისაღებში მდივანზე დასხდნენ
-რა საქმე?-მაინც არ ეშვებოდა ანა
-გაჩერდი ანა-უჩურჩულებდა ანდრო ანამ კი ხელით ანიშნა რომ დაეცადა
-იცი ანა და რაღატომ გვეკითხები?შენ ის მითხარი რატომ არ მოგვიყევი?-თქვა ირაკლიმ
-არ მინდა ამაზე საუბარი-წასვლა დააპირა ანამ
-მანდ გაჩერდი-წამოდგა ირაკლი და მისკენ წავიდა ანაც გაჩერდა
-რამე დაუშავეთ?
-და რაში გადარდებს? რაც დაიმსახურა ის მიიღო. ხომ იცი რომ ყველა თაავისას მიიღებს ანა?-უყურებდა მრისხანე თვალებით ისე, რომ არც ახამხამებდა
-იკა, ეგრე ნუ მიყურებ-თქვა საწყლად
-როგორ?
-თითქოს გძულდე
-ანა მე შენ არ მძულხარ უბრალოდ შენს დაცვას ვცდილობ-ხმა დაურბილდა უკვე
-ვიცი მაგრამ
-რა მაგრამ?
-მის გამო არ ღირდა
-შენს გამო ღირდა
-ხო მაგრამ რომ გიჩივლოთ
-ვერ გაბედავს, მადლობა თქვას იქეთ, რომ არ ვუჩივლეთ
-კარგი-დანებდა ანა და წასვლა დააპირაა ისევ მაგრამ ისევ შეაჩერა
-შენ როგორ ხარ?
-კარგად-უთხრა უემოციოდ
-მატყუებ
-არა
-წამოდი ცალკე ვილაპარაკოთ
-არ მინდა ამ თემაზე საუბარი იკა, დავივიწყოთ და მორჩა-ირაკლი უყურებდა თვალებში და ხედავდა მის ტკივილს, ეს კი ძალიან სტკენდა მასაც გულს, აღარაფერი უთქვამს ირაკლის, გაეცალა და ოთახში ავიდა ანამაც წასვლა დააპირა, როცა ნიკამ შეაჩერა
-ანა მოდი აქ სად მიდიხარ?
-მეძინება ნიკა სხვა დროს იყოს
-5წუთუ დაგვითმე ჩვენც-ჩაერთო იოანეც
-კარგი-დაეთანხმა და ნიკას გვერდით დაჯდა სანდროს მოპირდაპირე მხარეს
-როგორ ხარ?-სანდრომ წამოიწყო საუბარი
-ყველა ამას ნუ მეკითხებით ავად კი არ ვარ
-რა შუაშია უბრალოდ გეკითხები
-ხოდა ნუ მეკითხები სანდრო
-ანა
-სანდრო-წარმოთქვეს და თვალებში მიაჩერდნენ ერთმანეთს, უცებ ანდრომ აუქნია შუაში ხელი რომ აზრზე მოეყვანა ორივე
-გვრიტებო აქ ვართ ჩვენც
-გეყოს ანდრო აცადე რა-ჩაერთო იოანე
-ჩემი ჭკვიანი-მოსმათ ქეთის ხმა და გამხიარულდნენ
-შენ იყავი ჭკვიანად პირადი რჩევა იქნება-უთხრა ნიკამ ქეთი კი დაიხარა და მას ლოყაზე აკოცა
-შენც ჩემი ხარ, არგეწყნოს, მაგრამ ჭკვიანი არა-ლოყაჩე უჩქმიტა
-მეტკინა არანორმალურო
-მოდი მომიჯექი გვერდით-მოიხმო იოანემ
-ჩემი ბიჭი ხარ შენ
-გოგო რამე დალიე?-კითხრა სიცილით ანდრომ
-სიყვარულის ელექ ანდრო
-არანორმალურო-თქვა იოანემ და ყელზე აკოცა
-მოიცა შენი ძმა ჯერ კიდევ აქაა საყვარელო--უთხრა ნიკამ
-რაიყო გშურს შენ რომ არგყავს შეყვარებული ნიკუუ-თქვა ანამ
-და რაიიცით რომ არ მყავს?
-ოჰოო შეამას, უჯიკე ერთი ანა მგონი ძინავს-უთხრა ანდრომ
-შენ თვითონ საჯიკებელი ხარ ანდრო დაეტიე მანდ-უპასუხა სიცილით ნიკამ
-მართლა ხუმრობ თუ არის ვინმე?-ჩაეძია ქეთი
-ვსო დაიკომ სიტყვა დაიჭირა და აწი წასულია შენი საქმე ნიკა-თვალი ჩაუკრა იოანემ
-შენს ბოიფრენდს მიხედე ქეთი ბევრს ლაპარაკობს-უთხრა ნიკამ
-ჩემსას მიხედვა არ სჭირდება ბავშვობიდან მიხედილია ეს
-რას გულისხმობ?-ჩაეძია ანდრო
-ვითომ არ იცოდე და თემის შეცვლას ნუ ცდილობ ნიკა, ვინაა მითხარი
-ვერ ავცდები ხო?
-ნწ-თვალი ჩაუკრა ქეთიმ
-ჩვენთან მუშაობს ლიკა ჰქვია-დაიწყო ნიკამ მაგრამ ანდრომ გააჩერა
-სახელიც კი შეუხამებია ნიკა ლიკა
-მოიცა ეს ის ლიკაა? რომ მოვდიოდით ხოლმე მეცარავთქვი ასე თბილად  და სიყვარილის თვაკებით რატომ მოყურებს სულთქო, არდაგიმალავთ და ლესბოსელი მეგონა-თქვა და გაიცინა ნიკამ კი ბალიში გაუქანა მაგრამ იოანემ დაიჭირა
-ეს ჩემი გმირია გაიცანი-სასიამოვნოა
-მოაკეტინეთ ამას ვინმემ-წამოიძახა ნიკამ, ანაც თითქოსდა ერთობოდა მაგრამ მაინც უხასიათოდ იყო, ადგა ისე რომ არც შეუმჩნევიათ და სამზარეულოში გავიდა. კარადა გამოაღო, ჭიქა ჩამოიღო წყლისთვის და უკან მობრუნდა, სანდროს შესვლა ვერც შეამჩნია ის კი ისე ახლოს იდგა ანასთან, შეასკდა და ჭიქა ხელიდან გაუვარდა სანდრომ კი სწრაფი რეაგირება მოახდინა და დაიჭირა...
-აქ რა ჯანდაბას...-არ აცადა დასრულება, რომ პირზე ხელი ააფარა
-გაჩუმდი უბრალოდ არაფერი თქვა ანა-უთხრა და თვალებში მისჩერებოდა, ცოტა ხანს ასე იდგნენ შემდეგ, გონს მოეგო ანა და მისი ხელი მოიშორა
-რა საქციელია რას ცდილობ?-დაუყვირა ანამ
-მშვიდად საუბარი არ შეგიძლია ხომ?
-შენთან არა
-რათამაუნდა მე სხვა ვარ
-ჰო შენ სხვა ხარ იდიოტი რომელიც თავს არ მანებებს
-მე არ განებებ? და კოცნაზე რას იტყვი?-ამ კითხვაზე კიდე დადუმდა-ვერაფერს ვერ მეუბნები ხედავ?ხომ ამბობ რომ არ გიყვარვარ, ეგ რაიყო? რატომ მაკოცე?
-მე...-დაიწყო ანამ
-ჰო შენ, შენ მე გიყვარვარ ანა ადრე თუ გვიან აღიარებ
-არასოდეს
-არასოდეს? ხომ ხედავ უკვე ამბობ რომ გიყვარვარ ამით მხოლოდ იმას ამტკიცებ რომ ჯიუტი ხარ და პრინციპული
-გაჩუმდი
-გავჩუმდე? იცი შენამდე რამდენი მყავდა? მაგრამ არავისთან მიგრძვნია ეს სიახლოვეე ანა-თან უახლოვდებოდა ანა კი უკან იწევდა-ყველასთან ვერთობოდი, მაგრამ შევიცვალე, შენ შემცვალე გესმის?
-და ჩემთან ხომ სიყვარულით იყავი რას ამბობ, არ ერთობოდი? როგორ დაიწყე ურთიერთობა გაიხსენე. ნუმაცინებ გთხოვ-ეუბნებოდა და სიმწრის სიცილი ჰქონდა
-ანა შენს გამო შევიცვალე ასეე... შენი გაცნობის შემდეგ არავისკენ წამითაც კი არ მოფიქრია გახედვა. ასე არავინ მყვარებია როგორც შენ დამიჯერე და მენდე
-დაგიჯერო? შენ? როგორ მეუბნები რომ გენდო
-არასდროს მაპატიებ? სულ გამახსენებ-ანა უემოციოდ იდგა და თვალებში აღარ უყურებდა-ანა შემომხედე-უთხრა და ანამაც შეხედა
-რა გინდა რა?
-ანა შენ მინდიხარ-უთხრა და თვალები აუწყლიანდა
-არგინდა გთხოვ-მანაც სახე მოღუშა
-რა არ მინდა
-ასეთი თვალებით ნუ მიყურებ
-შენ ხომ არ გიყვარვარ და რა მნიშვნელობა აქვს როგორი თვალებით შემოგხედავ
-მართალია-თქვა და სამზარეულოდან გავიდა კარებში კი ირაკლი შეეჩეხა ანას
-იკაა-ანას ხმის გაგონებაზე სანდროც შეტრიალდა უკან-რამდენი ხანია რაც აქ ხარ
-საკმარისად იმისთვის რომ შინაარსი გამომეტანა თქვენი დიალოგიდან
-იკა
-წადი დაიძინე ანა-აღარაფერი უთქვამს, სამზარეულოდან გავიდა ნახა, რომ უკვე დაშლილიყვნენ სხვები, ზევით ავიდა და ლოგინში ჩაწვა ეგრევე ჩაეძინა
-ირაკლი-დაიწყო სანდრომ
-უბრალოდ მიპასუხე კი ან არა... ანა მართლა ასე გიყვარს როგორც ამტკიცებ?
-კი ძალიან და ყველაფერს გავაკეთებ მისი ნდობის ისევ მოსაპოვებლად
-შენი აზრით ანას უყვარხარ?
-არ ამბობს მაგრამ ვიცი, ზუსტად ვიცი რომ ვუყვარვარ
-და რატომ არამბობს?
-ვერ მპატიობს და ამ კითხვებს რატომ მისვამ თავადაც ხომ გაქვს პასუხები?
-მაინტერესებს შენც თუ გაქვს
-ვერ გავიგე
-მიხვდე რომ შეეშვა, თავი დაანებო. არ გაპატიებს ანა, ტყუილად ნუ ცდილობ... მისგან თავი შორს დაიჭირე აქ მხოლოდ ლევანის გამო ხარ გახსოვდეს. ანამ რომც გაპატიოს მე არ მოგცემთ უფლებას ერთად ყოფნის იმის შემდეგ რაც ჩაიდინე, ამიტომ არც იოცნებო ანაზე-მკაცრად გააფრთხილა და ისიც გაუჩინარდა
-არ დავნებდები, როცა ვიცი რომ ეს გრძნობა ცალმხრივი არაა-თქვა მისთვის  სანდრომ და ისიც ავიდა დასაძინებლად ოთახში...
დილით სასაუზმოდ შეიკრიბა ყველა , როცა კარზე ზარი გაისმა
-იყავით მე გავაღებ- თქვა ანდრომ და კარისკენ წავიდა. კარი გააღო და ვერც გაანალიზა ისე შემოიჭრა პოლიციელები სახლში
-ირაკლი და სანდრო აქ ცხოვრობს?-დაიყვირეს რაზეც ყველა გამოცვივდა მხოლოდ ქეთი დატოვეს
-აქ ვართ-თქვა ორივემ ერთად
-თქვენზე საჩივარი შემოვიდა განყოფილებაში უნდა გამოგვყვეთ...