დემეტრე ფილფანის საკუთრება(სრულად)
დედისერთა ვარ, ჩემი მშობლები ბიზმესმენები არიან და შესაბამისად მუდმივად დაკავებულები არიან, ჩვენი შეხვედრა და ერთად ყოფნა ძალინ იშვიათობაა, მაგრამ ამ ყველაფერს უკვე მიჩვეული ვარ, მათთვის მხოლოდ ფული და სახელია მნიშვნელოვანი, თორემ მე მხოლოდ მაშინ ვახსოვარ, როცა ჩემი დახმარება უკიდურეს შემთხვევაში სჭირდებათ. დარწმუნებული ვარ ყველაფერზე არიან წამსვლელები ოღონდაც ფული არ მოაკლდეთ და ხალხმა მათზე რამე არასწორად არ თქვან და შვილი საერთოდ არ აინტერესებთ. მეგობრები არ მყავს იქიდან გამომდინარე, რომ ყველას ვინც ჩემ გარშემო იყო მარტო ჩემი ფულები აინტერესებდათ და არა მე, ამიტომაც ნდობა დამეკარგა ყველას მიმართ და მეგობრული სიყვარულიც გამოცდილი არ მაქვს. დღეს ის იშვიათი დღეა, როდესაც ჩემი მშობლები სახლში მოდიან და მკაცრად გამაფრთხილეს არსად წავსულიყავი საღამოს და არაფერი დამეგეგმა, მაგრამ იმას კი არ ფიქრობენ რომ არავინ მყავს ვისთან ერთადაც სადმე წავალ და გავერთობი. საღამოს 6-ზე მაკა და გიორგი(ჩემი მშობლები) სახლში დაბრუნდნენ, მხოლოდ მოკითხვით შემოიფარგლნენ, არანაირი ჩახუტება და თბილი საუბარი. -ცოტახანი დავისვენებთ ანასტასია მე და მაკა და ნახევარ საათში კაბინეტში შემოდი -კარგი ნახევარ საათში დამიძახეს და კაბინეტში შევდივარ, მაგრამ თან ფეხს ვითრევ, რადგან ვხვდები რომ რაღაც ხდება მათ თავს და ცუდს მეტყვიან -მოკლედ ანასტასია, რაღაც უნდა გითხრათ -რაღაცა ხდება და მე გჭირდებით ამ საქმეში გეტყობათ შენ და გიორგისაც თორე ბოლოს როდის მოხვედით სახლში არც კი მახსოვს -ტონი აკონტროლე ანასტასია და გვისმინე კარგად, ხომ იცი რომ ძალაინ გვიყვარხარ, უბრალდო საქმის გამო ვერ გნახულობთ ხოლმე ხშირად -გიორგი პირდაპირ გადადით სათქმელზე, არაა საჭირო ამდენი არაფრის მომცემი საუბარი -მოკლედ ჩვენ ბიზნესთან დაკავშირებით პატარა პრობლემებმა იჩინა თავი და ისე უნდა მოხდეს, რომ ეს ყველაფერი შენზე გადმოფორმდეს, თორემ ძალიან დიდი პრობლემები გვექნება მე და მაკას, მაგრამ შენ თუ გადმოიფორმებ და ხელს მოგვიწერ ამ საბუთებზე არანაირი პრობლემა აღარ იქნება -და ზუსტად ვიცოდი, რომ რაღაცა გჭირდებოდათ და ახლა მარტო გამიხსენეთ მაგიტომ -ანასტასია შენ ჩვენი შვილი ხარ და ასე რატომ ფიქრობ? ხომ იცი რომ გვიყვარ.. -მომეცით აქ ეგ საბუთი და თავი დამანებეთ, აღარ მინდა თქვენი აფერისტობის მოსმენა არაფერი წამიკითხავს ისე მოვაწერე და გამოვედი ოთახიდან. როგორ მტკენენ გულს სულ ოდნავ მაინც ხვდებოდნენ, მაგრამ არაუშავს მე ძლიერი ვარ და გადავიტან ამ ყველაფერს. მეორე დილას მაკა და გიორგი ისევ სახლში იყვნენ და ახლა უკევ მათი ნამდვილი სახით განმიცხადეს -საღამოს ჩვენი ბიზნეს პარტნიორები მოდიან და გაემზადე, ლამაზად გამოეწყვე(მაკა) უპასუხოდ დავტოვე ორივე, რადგან წვეულების ხასიათზე ნამდვილად არ ვიყავი -ანასტასია პასუხს ველოდებით(გიორგის ისევ და ისევ მკაცრი ტონი მოსაბეზრებელია) -არ მცალია საღამოს,ვერ დავრჩები -დარჩები(დამიყვირა გიორგიმ) -არ დავრჩები-თქო --არ დარჩები და გეფიცები ანასტასია ამ სახლიდან ფეხს ვეღარ გაადგავ, სახლიდან კი არა ოთახიდან ვერ გამოყოფ ცხვირს, განანებ მწარედ ამ დღეს იცოდე, ახლა კი პასუხს ველოდები როდის მეტყვი კარგი საღამოს დავრჩები -ყველაზე ცუდი ადამიანი ხარ. სხვა გზას არ მიტოვებთ, დავრჩები ზედმეტად სადა კაბა მეცვა, უბრალოდ "შავი ნაჭერი" და არაფერი მაკიაჟი და ზედმეტობები, მაკა და გიორგი ისე შეჰყურებდნენ სტუმრებს თითქოს და ძალიან უყვარდათ თითოეული ადამიანი -მეგობრებო თუ შეიძლება სმენას ვითხოვ ორი წუთით(განაცხადა გიორგიმ) -მოკლედ მინდა გითხრათ აქ შეკრების მთავარი ორი მიზეზი, პირველი ეს არის დემეტრე ფილფანი, რომელსაც ყველა კარგად იცნობთ, გთხოვ დემეტრე მოდი აქ შვილო და გიორგის გვერდზე იცით რა ბიჭი ავიდა? პირი ღია დამრჩა ისეთი სიმპატიური იყო, რა სხეული, რა სახე, რა ტუჩები, თვალები, ბიჭი იყო სასწაული. -დემეტრე ჩემი ბიზნესის 52%-ის მფლობელი გახდა და მეორე და მთავარი მიზეზი, ანასტასია გთხოვ მოდი ჩემს გვერდით დადექი ავდივარ და გულში მიკვირს რაში აწყობს თქვას, რომ მე მისი ბიზნესის მფლობელი გავხდი მაგრამ ვაი, რომ მწარედ შევცდი -მინდა გითხრათ, რომ ჩემი შვილი ანასტასია თხოვდება დემეტრე ფილფანზე. ყველა ტაშს უკრავდა, მაგრამ მე უბრალოდ გაოგნებული ვიყავი და დემეტრეს ისე ვუყურებდი, ვერც კი მოვხვდი როგორ შემომხვია წელზე ხელი და ცალკე ოთახში გამიყვანა, მაგრამ დაიჯერებთ რომ მე შოკირებულ მდგომარეობაში ვიყავი და ვერც კი ვხვდებოდი რა ხდებოდა?! -მე... შენ.. გათხოვება... მეე.. -ანა შემომხედე თვალებში და კარგად მისმინე, მხოლოდ ამას გეტყვი ეს ყველაფერი შენთვისვე სასიკეთოდ ხდება და ახლა დაწყნარდი და დამშვიდდი -მე ვთხოვდები.. შენ.. მათ მე გამათხო.. მიხვდა, რომ აზრი არ ჰქონდა ლაპარაკს,უცბად მისაღებში გავიდა და დაიძახა -ყველამ დატოვეთ სწრაფად სახლი(მათ შორის მაკა და გიორგიც წასულან თურმე) ჩემთან მოვიდა ისევ, საწოლში დამაწვინა, თვითონ გვერდზე მომიჯდა და სახეზე მოფერება დამიწყო, თმებზე თამაშმა მალევე გამთიშა და ჩამეძინა. დილას ჩემს ოთახში, რომ გამეღვიძა და არა სხვაგან მაშინვე ვიფიქრე, დემეტრე ფილფანი და გათხოვების ამბავი ძალაინ ცუდი სიზმარი იყო-თქო და ბედნიერი წამოვდექი საწოლიდან, მაგრამ ვაი საწყალო ანასტასია ასე ტყუილად, რომ გაგიხარდა ვითომდა სიზმარი. სიხარულით ჩავდივარ პირველ სართულზე, მისაღებში და დემეტრე არ ზის სავარძელში და ყავას არ სვავს? უნდა გენახათ როგორი გაოგნებული და გაკვირვებული დავრჩი, მაგრამ თან ვცდილობდი ყველანაირად პასუხი გამეცა ჩემი თავისთვის სიზმარი მართლა სიზმარი იყო თუ რაც მოხდა ყველაფერი სიმართლე არის? -ანა,მოდი აქ მეძახის დემეტრე და მის ბოხ და მკაცრ ხმაზე ჟრუანტელი მივლის, რომ იცოდეთ რა სიმპატიურია ეს ბიჭი თქვენც ასე დაგემართებოდათ -შეგიძლია ამიხსნა საერთოდ რა ხდება ჩემს თავს? ძალიან დიდი გაურკვევლობაში ვარ ან საერთოდ მაკა და გიორგი სად არიან? - მესმის ახლა როგორც ხარ, შენ იმ დღიდან როცა გიორგის და მაკას მოცემულ საბუთებს მოაწერე ხელი, შენ დემეტრე ფილფანის ცოლი დაგერქვა უკვე -რა? მე უბრალოდ კომპანიის საბუთებს მოვაწერე ხელი და შენ რაღაცა გეშლება, ან საერთოდ როგორ იფიქრა გიორგიმ ასეთი სისულელის თქმა, თან ამხელა ტყუილის -აქ ტყუილი არაფერია ტასო, შენ ჩემი მეუღლე ხარ გინდა ეს თუ არა -მე არ ვარ შენი ცოლი ბატონო დემეტრე და თუ შეიძლება დატოვე ახლავე ჩემი სახლი და არასდროს დამიძახო ტასო და ანა(ვერასდროს ვერ ვიტანდი ამ სახელებს, რომ მეძახდნენ, მაგრამ მის მიერ დაძახებული ჩემზე შოკოლადივით მოქმედებდა) -ახლა იმიტომ მივდივარ რომ შენს თავში გაერკვე ან გაგარკვიონ, არასდროს არ გაბედო ჩემთან ტონის აწევა,თორემ დამიჯერე მერე რაც მოხდება არ მოგეწონება პატარავ და ბოლო ხვალე საღამოს შენს წასაყვანად მოვალ -ახლა შენ მისმინე! ეს არის ჩვენი ბოლო შეხვედრა, ვერც მე გნახავ ვერასდროს და ვერც შენ მნახავ მე, არანაირ საქმეში გაგება არ მჭირდება, რადგან არაფერი არ მოხდება და ეს ყველაფერი უბრალოდ ერთი დიდი ტყუილია და ახლა კიდე კარგად ბატონო დემეტრე -ამასაც ვნახავთ პატარავ, შეხვედრამდე დემეტრე მშვუდად კი წავიდა, მაგრამ მასზე ნერვებ მოშლილი მე კიდე ყველა სიტყვას ვამბობდი და გემრიელადაც ვამკობდი, დეგენერატი და იდიოტია, ხვალე მოვალ შენ სანახავდო, სვანი იდიოტია, მაგრამ ახლა ველოდებოდი გიორგის და მაკას, რომ ყველაფერი აეხსნათ და ეს უაზრობა დაესრულებინათ და გამქრალიყვნენ ყველანი ჩემი ცხოვრებიდან, ჩემი ტელეფონი როგორც იქნა ვნახე და გიორგის დავურეკე, 5წუთის შემდეგ ძლივს აიღო ტელეფონი და მიაპასუხა -გისმენ ანასტასია -რაც შეიძლება მალე გაჩნდით სახლში, სასწრაფოდ! გავუთიშე ტელეფონი, ამით მივახვედრე, რომ ძალიან სერიოზული ლაპარაკი გველოდებოდა სამივეს წინ და ვაჩვენებდი მაგათ როგორ უნდა ანასტასია მეტრეველის მოტყუება. 10წუთში მაკა და გიორგი სახლში გაჩნდნენ -ახლავე ამოსხენით გუშინდელი საქციელი! -წესივრად ილაპარაკე ანასტასია თორემ მკაცრად დაისჯები -აჰა ესეიგი კიდევ მე მეუბნები, რომ წესივრად ვილაპარაკო? კარგი მაშინ ძვირფასო და ერთადერთო მამიკო გთხოვ ამიხსნა გუშინდელ საღამოს შენი ნათქვამი სიტყვა(ამდენ ირონიად დამერწმუნეთ ამ ერთ წინადადებაში ვერავინ ჩააქსოვდით) -ანასტასია წესივრად ილაპარაკეთქო გაგაფრთხილე, მაგრამ რადგან არ გესმის ახლავე გეტყვი ამ ამბავს და ეს იქნება შენთვის ყველაზე დიდი სასჯელი, შენ თხოვდები დემეტრე ფილფანზე, თუმცა რაღა თხოვდები უკვე მისი კანონიერი ცოლი ხარ -სერიოზულად? და თქვენ ამას ასე თავისუფლად იძახით? მე არ ვიქნები დემეტრეს ცოლი -ამასაც ვნახავთ ანასტასია, შეიძლება ჩემთან ასეთი საქციელების გამო პასუხს არ გთხოვ, მაგრამ დამიჯერე დემეტრესთან ასეთი ლაპარაკი და ქცევები არ გაგივა, ჭკუაზე მოგიყვანს და გიყურებ მუხლებზე დამხობილი, როგორ შეეხვეწები შეგეშვას -თქვენ ყველაზე სასტიკი ადამიანები ხართ, მე არ ვარ მისი ცოლი და არც არასდროს ვიქნები, ამ სახლიდან მივდივარ ახლავე -ვერსადაც ვერ წახვალ(დაიქუხა გიორგიმ) -გთხოვთ დაწყნარდით ორივე(მაკა) -შენ საერთოდ ხმა არ უნდა ამოიღო მაკა, შენ დედა კი არა მონსტრი ხარ ისევე როგორც გიორგი და ახლა კი გამატარეთ ამ სახლიდან მივდივარ და ვერასდროს მნახავთ -ვერსადაც ვერ წახვალთქო გითხარი -წავალ და ამას შენც კარგად დაინახავ -ანასტასია დაეგდე ახლავე აქ თორემ იმას გავაკეთებ რაც არ მინდა რომ შენთან მიმართებაში გავაკეთო -და რას გააკეთებ დამარტყავ? -ანასტასია წესივრად და ფეხი არ გაადგა სახლიდან მე მაშინვე კარებისკენ წასვლა დავაპირე, რომ გიორგიმ სილა გამაწნა და ძირს დავარდი, ძლივს მოვედი გონს და ყველაფერი აღვიქვი, სახე საშინდალ მეწვოდა და ამას ტუჩის გახეთქვაც ემატებოდა -არ მეგონა ასეთი არაკაცი თუ იყავი სწრაფად წამოვდექი ფეხზე და კარებისკენ გავიქეცი, მოვასწარი როგორღაც და გიორგის გამოვასწარი ასეთ მდგომარეობაში, თან ყველაფერი ტრიალებდა გარშემო, თან ვცდილობდი გავმაგრებულიყავი და სადარბაზოში ჩავრბოდი, უკვე ბოლო კიბეებზე ვიყავი და თან უკან ვიხედებოდი მენახა გიორგი მეწეოდა თუ არა, რომ გადავდგი ბოლო საფეხურზე ნაბიჯი და ჰაერში აღმოვჩნდი. მაშინვე ფართხალი დავიწყე, მაგრამ აშკარად ძალა აღარ მქონდა არაფრის იმდენად სუსტად ვიყავი ამ ბოლო საათში მომხდარი ამბით -სახეზე რა გჭირს? ისეთი თვალებით შემომხედა, რომ დავჰიპნოზდი და გავჩუმდი, გავშეშდი, ხმა ვეღარ ამოვიღე -ამაზე მე და შენ სახლში ვილაპარაკებთ პატარავ მანქანამდე მიმიყვანა და უკანა სავარძელში მომათავსა, თვითონ კი გიორგისკენ გაემართა და ვუყურებდი როგორ ელაპარაკებოდა გიორგის, მაგრამ მარტო იმას ვხვდებოდი გიორგის რეაქციებიდან, რომ რაღაცა სერიოზულზე ლაპარაკობდნენ, მაგრამ იმდენად დაღლილი ვიყავი და სუსტად ვგრძობდი თავს, ნამდვილად აღარ მახსოვს შემდეგ რა მოხდა, უბრალოდ ყველაფერი სიბნელემ მოიცვა. დილას ვახელ თვალებს და ვხვდები, რომ სულ სხვა ოთახში ვარ, არ მინდა გაღვიძება და რეალობაში დაბრუნება და ვცდილობ აე გავიღვიძო, მაგრამ მეორე მხარეს გადავტრიალდი და მძინარე დემეტრეს არ ხედავს ჩემი თვალები? ახლა მაქვს შესაძლებლობა, რომ თავიდან ბოლომდე შევისწავლო მისი თითოეული ნაკვთი და ვრწმუნდები ახლა უფორ თუ რა სიმპათიუროა თან როგორ უხდება აჩეჩილი თმები, დაბუშტული ტუჩები, კიდევ ვაგრძელებ მის დათვალიერებას, რომ... -ვიცი რომ სიმპათიური ვარ და მოგწონვარ პატარავ. სირცხვილისაგან სად წავსულიყავი არ ვიცოდი და ისევ საბნის ქვეშ ჩავიმალე და ხმას არ ვიღებდი. დემეტრეს ჩუმი სიცილიც გავიგონე და ამაზე ნერვებმა პიკს მიაღწია და უფრო გავწითლდი. -კარგი რა ანა, რატო გრცხვენია ჩემი? მე ისევ ხმას არ ვიღებდი, მაგრამ აშკარაა ისეთ მდგომარეობაში გამომიჭირა, რომ შემარცხვინა, მაგრამ მე რის მარიამი ვარ რომ გავჩუმდე. საბნიდან თავი ამოვყავი და მაშინვე სხვა თემაზე დავუწყე ლაპარაკი -დემეტრე არ ვიცი შენსა და გიორგის შორის რა ხდება, ან საერთოდ რა საბუთებს მოვაწერე ხელი, მაგრამ იმას რასაც იძახით ყველა ასე არ იქნება და ყველამ შეიგნეთ. თან საწოლიდან ვდგებოდი -ეჰ მარიამ რა ბავშვივით აზროვნებ, არ მაინტერესებს რას ფიქრობს შენი პატარა ტვინი, მაგრამ იცოდე რომ რასაც გეუბნები ყველაფერი ასეა, შენ ჩემი ცოლი ხარ იმ დღიდან როცა საბუთებს მოაწერე ხელი და ჩემთან გადმოაგზავნეს, ასე რომ რაც არ უნდა ილაპარაკო უბრალოდ შენ დაიღლი ამით თავს -ამასაც ვნახავ როგორ იქნება ყველაფერი ისე როგორც იძახი, ახლავე მივდივარ აქიდან მაშინვე საწოლიდან წამოვდექი და დაბლა ჩავედი, ჯერ ვეძებდი გასასვლელი სად იყო, იმხელა სახლში ვიყავი, თან ვაკვირდებოდი და რა ლამაზი სახლი აქვს ამ იდიოტურად სიმპათიურ დემეტრეს, როგორც იქნა გასასვლელი მოვძებნე და გახარებული ამ ამბით მივარდი კარებს მაგრამ დაკეტილი ყოფილა. აბა რა გეგონა სულელო მარიამ, რომ დემეტრე ასე დატოვებდა კარებს ღიას და თავისუფლად მოგცემდა წასვლის საშუალებას? ძალიანაც შევცდი. ამ ფიქრში ვარ რომ დემეტრე ძალიან მშვიდი სახით ჩამოდის კიბეებზე და ხელში კარების გასაღებს ათამაშებს -ამას ხომ არ ეძებ პატარავ? -დემეტრე ახლავე გამიღე კარები -პატარა ქალბატონი ძალიან გათამამდა უკვე(ნელ-ნელა ეტყობოდა სახეზე გაბრაზება) მივხვდი რომ ასე ლაპარაკს აზრი არ ჰქონდა და გადავწყვიტე მშვიდად საუბარი -დემეტრე გთხოვ კარები გამიღე და დავივიწყოთ ყველაფერი რაც ამ დღეებში მოხდა, გავალ ამ კარიდან და აღარ გიცნობ მე შენ და შენ კიდე მე. ხომ იცი რომ მე შენი ცოლი არ ვარ და ეს ყველაფერი შეცდომით მოხდა, გთხოვ დემეტრე გამიშვი აქიდან, ჯერ ხომ 17წლის ვარ. მგონია რომ ასეთი მშვიდი ლაპარაკი შედეგს გამოიღებს, მაგრამ რათქმაუნდა აქაც ვცდები ისევ. ამ ლაპარაკზე დემეტრე საერთოდ გაგიჟდა, ისეთი თვალები გაუხდა გეგონება და ახლა მომკლავსო, საერთოდ გავჩუმებულიყავი არ მერჩივნა? -ამ სიტყვებს ბოლოჯერ ვამბობ მარიამ, შენ ხარ ჩემი ცოლი და როგორ და რანაირი გზით საერთოდ , ამ სახლიდან კიდე ფეხს ვერ გაადგავ სანამ მე არ მოვინდომებ, თუ აქიდან გაპარვას შეეცდები საერთოდ ოთახიდან ვერ გამოყოფ ცხვირს, მაგრამ ეს სახლი კი არა და ციხეა დაცვით ასე რომ ჩემი ბიჭები ნებისმიერ დროს გიყურებენ შენ, როცა მე აქ ვარ და მითუმეტეს თუ გასული ვარ და საბოლოო გაფრთხილება, ერთ ადგილას მშვიდად იჯექი სანამ ჩემი გაბრაზება გინახავს, თორემ ნამდვილად არ მოგეწონება რაც შემდეგ მოხდება. შოკირებული ვიყავი ამ ლაპარაკით, ანუ რა გამოდის რომ აქიდან წასვლის შანსი აღარ მაქვს? აბა სკოლა? საგნები? მეცადინეობა? მაგრამ ამაზე ფიქრი ახლა ნამდვილად არ ღირს საღამოს დაველაპარაკები დემეტრეს და იმედია ამაზეც არ აფეთქდება, თუ გავბედე რათქმაუნდა მასთან მისვლა და ლაპარაკი. მთელი დღის უჭმელი ვიყავი უკვე მეორე დღეა და კუჭი ალბათ მალე დაიშლებოდა. ნამდვილად არ ვაპირებდი ამ ამბავის გამო მშიერი მომეკლა თავი. ამასაც ვნახავ ბატონო დემეტრე როგორ მშვენივრად წავალ აქიდან. სამზარეულოში შევედი დემეტრესთან ერთად და ვიქცეოდი ისე თითქოს საკუთარ სახლში ვიყავი, გამოვაღე მაცივარი და რაც კი მომეწონა ყველაფერი გამოვიღე და გემრიელად შევექეცი -ეს უჯვე მომწონს პატარავ, რომ ჭამაზეც არ ვჩხუბობთ მე და შენ უპასუხოდ დავტოვე დემეტრეს ნათქვამი, უბრალოდ შევხედე და ჭამა გავაგრძელე. ახლა ისეთი დრო იყო, რომ თავისუფლად შევძლებდი დემეტრესთან ლაპარაკს ასე, რომ ახლავე დავუწყე სკოლასთან დაკავშირებით ლაპარაკი -დემეტრეე -გისმენ -ანუ იცი რა ხდება, ხომ იცი რომ ჯერ 17 წლის ვარ და სკოლაში დავდივარ, თან საგნები მასწავლებლები, თან უკვე ბოლო თვეა და გთხოვ გამიშვი რა, -მარიამ არ ვარ ის ადამიანი, რომელიც გოგოს სწავლას დაუშლის, პირიქით ყველანაირად გვერდში დაგიდგები, მაგრამ არანაირი ცერცეტობა, ზედმეტი გაპრანჭვები, იქით-აქით სიარული, მოკლედ დასტოინად თუ იქნები ამ შემთხვევაში გაგიშვებ, მაგრამ გატარებ ყველგან მე ან დაცვა, გასაგებია? -დემტრე მე თვითონაც შემიძლია ჩემით წასვლა -მაშინ ფეხს ვერსად გაადგავ -კარგი კარგი ხო იყოს ისე როგორც შენ გინდა -ასე ჯობია პატარავ, როცა მეთანხმები ძალიან მშვიდი ურთიერთობა გვაქვს ხოლმე -სხვა გზას არ მიტოვებ ხოლმე ამ დროს ტელეფონზე დაურეკეს და გარეთ გავიდა, ისე დახედა ტელეფონს თითქოს ძალიან ცუდი ამბავი უთხრეს ისე უცბად შეეცვალა გამომეტყველება. ტელეფონზე ლაპარაკს მორჩა და გაბრაზებული შემოვარდა ოთახში -ცოტახანი სახლიდან საერთოდ არ გახვალ, საგნებსაც დაივიწყებ და აქ მოგიყვან მასწავლებლებს შენი გასვლა საჭირო არ იქნება -რას ჰქვია სკოლა დავივიწყო?წეღან ხომ მითხარი რომ შემეძლო სიარული -ახლა კი ვამბობ რომ არ ივლი და მორჩა -და ამის მიზეზი რა არის? ასე უცბად რა მოხდა დემეტრე? -არაა შენი საქმე მარიამ, აღარ დასვა შეკითხვა და გაჩუმდი ეხლა მორჩა. გაბრაზებული ოთახში ავარდი, რა იყო ახლა მისი ეს მოულოდნელი ცვლილება? დეგენარატი, იდიოტი არსება, ნერვებს მიშლის. დემეტრე ფილფანი მე დემეტრე ვარ 24წლის, საქართველოში ყველაზე ცნობილი და მდიდარი პიროვნება და არამარტო საქართველოში, საზღვარგარეთ 7ქვეყანაში სადაც ყველაზე პატივსაცემი და მილიონერი ადამიანი ვარ. ისე მოხდა რომ საქართველოში ჩამოსვლა მომიწია რადგან ერთი ბიზმესმენი გიორგი მეტრეველი ბინძურად ცდილობდა თავისი ბიზნესის მართვას და საკუთარ ბიზნესში ჩემი ქსელების გარევაც, იქამდე სანამ მე ამ ამბავს გავიგებდი შეძლო და ქსელებს 50მილიონიანი პრობლემა შეუქმნა. მე ის ადამიანი ვარ რომელიც ყველაზე პატიოსნად აკეთებს საქმეს და ვერავინ ვერ ბედავ ჩემი შიშით ჩემთან ზედმეტის თქმას და ვინ ფეხებია გიორგი მეტრეველი რომ ჩემს ბიზნესს შეეხოს. საქართველოში ჩამოვედი, რომ გიორგი წერეთელისთვის დედა მომეტ****, მაგრამ მაგ არაკაცმა შემომთავაზა ფულის უკან დაბრუნება 2დღეში, მეც დავთანხმდი არ ვიცი რატომ იქვე არ გავასხმევინე ტვინი, მაგრამ მეორე შანსი მივეცი და ჩემი ბიჭები, როცა უთვალთვალებდნენ იცით რა გააკეყა მაგ ნაბიჭვარმა? მარიამის გაყიდვას აპირებდა ვიღაც სირ*ზე, მარიამის ფოტო, რომ ვნახე ისეთი ლამაზი, ნაზი და კარგი იყო, რომ ვინ გაიმეტებდა ასეთ არსებას ასეთი მამისთვის და ოჯახისთვის? მისი გაყიდვით აპირებდა ჩემთვის ფულის მოცემას და მე კიდე გიორგი მოვაყვანინე ბიჭებს და პირდაპირ ვუთხარი -მარიამი ჩემი ცოლი გახდება და არ გაბედავ იმ არაკაცულ საქციელს რომელსაც შენი დებილი ჭკუით აპირებდი. -შენი ცოლი? რანაირად? -დიახ ჩემი ცოლი გახდება და როგორ და რანაირად არ მაინტერესებს, მაგრამ დრო ხვალამდე გაქვს თუ არადა შენ და შენი ცოლი დაიხვრიტებით და დღის სინათლეს ვეღარ ნახავთ. ასე და ამგვარად იყო ყველაფერი, ეს პატარა არსება ერთი ნახვით ჩემი გახდა და რათქმაუნდა ვიცი, რომ მარიამიც ასე იქნება ჩემს მიმართ სულ მალე. ამის შემდეგ იცით რაც მოხდა ყველაფერი თუ როგორ აღმოჩნდა ჩემ სახლში და ა.შ. ახლა ის პრობლემაა რომ ჩემმა უდიდესმა მტერმა, ქართველმა ბიზნესმენმა აკაკი ხარგრძელმა გაიგი მარიამის და ჩემი ამბავი და დამემუქრა რომ მას რამეს დაუშავებდა. კარგად იცის რომ თუ ტრაკს არ დააყენებს მაგრად დაერხევა, მაგრამ ეტყობა სიკვდილი უნდა და ასეც იქნება, მაგრამ "სიფრთხილეს თავი არ სტკივაო" და მარიამის გამო მაინც ყველაირად სიფრთხილის ზომები უმაღლეს დონეზე იქნება დაცული. დაცვა და ჩემი ძმაკაცები გაფრთხილებულები მყავდნენ აკაკის გამოჩენის შესახებ და ანასტასიას საფრთხე არ ემუქრებოდა, მაგრამ ყველაფერია მოსალოდნელი და თავს მაინც ვიცავ ამ საფრთხისგან. საღამოს კიბეებზე ჩამოვდივარ და დემეტრეს ზედაც არ ვუყურებ, ისე ვიქცევი თითქოს მის არსებობასაც ვერ ვგრძნობ და ვცდილობ ყველანაირად, რომ მის მზერას გავუძლო -დიდიხანს უნდა იყო ასე ტასუნა? მე ისევ ხმას არ ვცემ, დავანახებ რომ ყველაფერი მის ჭკუაზე ვერ იქნება და კარგადაც გავიპარები ამ სახლიდან -პატარავ ტყუილად იქცევი ახლა ასე და უკვე მაბრაზებ მე ისევ ხმას არ ვცემ რათქმაუნდა, მაგრამ თან მეშინია მისი გაბრაზების მაგრამ მე რის ანასტასია ვარ რომ ამას რამე დავანახო -პატარავ ან ეხლა წესივრად მოიქცევი ანდა ჩემი ხერხით მოგიყვან ჩემს ჭკუაზე მე ისევ ყურადღება არ მივაქციე და ვითომ რაღაცის კითხვა გავაგრძელე უცბად დემეტრე სახეზე მკიდებს ხელს, მაღლა მაწევინებს და თვალს თვალში მიყრის -გაითვალისწინე პატარავ, რომ ერთხელ რასაც ვიტყვი კანონი იქნება შენთვის თორე სასტიკად დაგსჯი, შენთან იმხელა მოთმინებას ვიჩენ, რომ ძალიან არ გაგიტკბეს და ჭკუით იყავი გაფრთხილებ თვაკები ტუჩებისკენ გადააქვს და პირველ კოცნას მპარავას, ვერ ავღწერ როგორი გრძნობა იყო, აღუწერელად სასიამოვნო ისეთი, რომ არ მინდოდა შეწყვეტილიყო ეს წუთები -პირველი კოცნაც დემეტრე ფილფანთან გაკავშირებს პატარავ. გაოცებული და ნასიამოვნები ხმას ვერ ვიღებ და უბრალოდ ვზივარ, სანამ გონზე მოვალ. ეს დღეს ფილმის ყურებაში და უაზრო სიარულში გავატარე. საღამოს საწოლში დავწექი და ძილის სამყაროში გადავეშვი. ვგრძნობ, რომ ჩემს სხეულში სასიამოვნოდ იმატა ტემპერატურამ და ძალიან მესიამოვნა, მაგრამ იმდენად კარგი იყო, რომ ძილი გავაგრძელე. დილას ვიღვიძებ და სიმძიმეს ვგრძნობ წელზე, სასიამოვნო სუნთქვა მეფრქვევა სახეზე და არ მინდა ამ სიზმრიდან გამოვფხიზლდე, მაგტამ სიზმარი რომ არ იყო რა სასიამოვნო ფაქტი იყო. გადავტრიალდი მეორე მხარს და მძინარე,უსიმპატიურეს დემეტრეს ვხედავ, ამ მომენტში მინდა, რომ დემეტრე თავიდან ბოლომდე შევჭამო, ოხ ღმერთო რა სიმპატიურია, მაგრამ მე რის ანასტასია, ვარ რომ ეს სიტუაციაც არ გავაფუჭო -დემეტრე გაიღვიძე -დემეტრეეე -დემეტრე ადექი ვხვდები, რომ ასე არ გაიღვიძებს და ვცდილობ ახლა მაიმუნურად მოვიქცე და სახე ახლოს მიმაქვს და ლოყაზე ვკოცნი და მშვუდად ვეუბნები -დემეტრე გაიღვიძე რა, გვერდები მეტკინა უკვე -ეს დილა ჩემს ცხოვრებაში ყველაზე ლამაზი დილაა შენი დამსახურებით პატარავ ზევიდან მექცევა და ტუჩებში მკოცნის -დემეტრე გთხოვ გაჩერდი, ასე ნუ იქცევი -რატომ? არ მოგწონს? -არა და არაა საჭირო ასე მოიქცე და მაშინ მაკოცო როცა მოგინდება -თვალები გყიდიან პატარავ, თვალები როგორ შეიძლება სულ, რომ მაჩუმებდეს ნერვები მომეშალა და მეორე მხარეს გადავბრუნდი, დემეტრესთან ასეთი უსუსური როგორ ვარ ჩემს თავზე ვბრაზდები, ამასობაშიც ჩამეძინა ისევ და რამდენი ხანი მეძინა ღმერთმა იცის. პირველ საათზე ვიღვიძებ და ადგომას ვაპირებ რომ საწოლში, გვერდზე ვარდების თაიგული მხვდება, პატარა კონვერტთან ერთად "პატარავ არ გამიჭედო ხოლმე რა ასე უაზროდ, თორემ უფრო მაგრად შემომეჭმევი და მერე უფრო გაბრაზდები. მიყვარხარ" ასეთი დილა არის ადამიანისთვის ბედნიერების მიმნიჭებელი. დემეტრე მიყვარს ხალხო, მიყვარს გაიგეთ, არ გამიბრაზდეთ და არ განმკიცხოთ და არ მითხრათ, რომ ასე მალე როგორ შეგიყვარდაო, მაგრამ უცბად გეჯახება სიყვარული ისე რომ ვერც კი ხვდები და ვერც კი იაზრებ. სიყვარულზე დიდი ძალა ამ ქვეყნად არ არის, ეს ძალა არაამქვეყნიურია და უსაზღვრო, ვერ მიხვდები როდის მოვა და წავა. პირველ საათზე ვიღვიძებ და ადგომას ვაპირებ რომ საწოლში, გვერდზე ვარდების თაიგული მხვდება, პატარა კონვერტთან ერთად "პატარავ არ გამიჭედო ხოლმე რა ასე უაზროდ, თორემ უფრო მაგრად შემომეჭმევი და მერე უფრო გაბრაზდები. მიყვარხარ" ასეთი დილა არის ადამიანისთვის ბედნიერების მიმნიჭებელი. დემეტრე მიყვარს ხალხო, მიყვარს გაიგეთ, არ გამიბრაზდეთ და არ განმკიცხოთ და არ მითხრათ, რომ ასე მალე როგორ შეგიყვარდაო, მაგრამ უცბად გეჯახება სიყვარული ისე რომ ვერც კი ხვდები და ვერც კი იაზრებ. სიყვარულზე დიდი ძალა ამ ქვეყნად არ არის, ეს ძალა არაამქვეყნიურია და უსაზღვრო, ვერ მიხვდები როდის მოვა და წავა. მიუხედავად იმისა, თუ როგორ მოხდა ჩემი და დემეტრეს გაცნობა, როგორ განვითარდა შემდგომ მოვლენები ამ ადამიანმა ისე რომ მეც ვერ მივხვდი შეძლო და მთელ ჩემ გულს და სულს დაეპატრონა, ამ რამდენიმე დღეში ეს ბიჭი ჩემს გულში ჩიტივით შემოიჭრა, გალიაში ჩაიკეტა და ალბათ აქიდან გამოსვლას არასდროს დააპირებს. ახლა ვზივარ და ვფიქრობ როგორ განვითარდება ჩემი მომავალი, როგორ განვითარდება ჩემი და დემეტრეს ურთიერთობა. დემეტრეს ნათქვამი მიყვარხარ იყო ჩემი აზრების, ფიქრების, გეგმების საფუძვლიანი ცვლილების მიზეზი და ახლა ამიტომაც ვფიქრობ ამ ყველაფერზე, ჩემს თავთან ვაღიარე, რომ დემეტრე მიყვარს, მაგრამ ჯერ ვერ ვეტყვი იგივეს დემეტრეს, ასე ადვილად მისაწვდომი არ ვიქნები, მაგრამ ვგრძნობ, რომ ყველაფერი ძალიან კარგად იქნება. დემეტრე ეს არის ადამიანი, რომელსაც გოგოსთან სერიოზული ურთიერთობა არ ჰქონია უკვე წლებია, არ გეტყვით იმას რომ დემეტრე ბაბნიკი იყო, ეს რომ იფიქროთ ძალიან მოტყუებულები დარჩებით რსდგან დემეტრე ქალის გრძნობებს და აზრს დიდ პატივს სცემდა და არასდროს დაუშვებდა იმას რომ გოგოსთან მხოლოდ ერთ თვიანი ურთიერთობა ჰქონოდა. მას მხოლოდ ჰყავდა გოგონები, რომლებმაც იცოდნენ მისი ეს ხასიათი და არასდროს ცდილობდნენ რომ მის მიმართ რამე გრძნობა გასჩენოდათ. მშობლებსაც გაგაცნობთ აქვე ბარემღა, ეს ორი ადამინი ეკა და კახა არიან სიკეთის მაგალითები, არასოდეს ვინმესთვის ცუდი არ გაუკეთებიათ და შესაბამისად დემეტრეც ზუსტად ასეთი კეთილი გულით აღზარდეს და არასდროს მისთვის ცუდი არ უსწავლებიათ. მოკლედ ეს ორი პიროვნება დემეტრესთვის იყვნენ ზეადამიანები. ანასტასიასთან სურს რომ კარგი ურთიერთობა ჩამოუყალიბდეს, წყნარი და მშვიდი და არ სურს თავისი კონტროლიორი, მკაცრი ხასიათი გამოაჩინოს და წინაზე გადაგმული მირთმეული ვარდები და ბედნიერი ღიმილი აღმოჩნდა ამ ურთიერთობის დასაწყისის პირველი საფეხური. უნდა გენახათ როგორ ჩუმად დაწერა პატარა კონვერტზე წერილი და როგორ დადო ტასუნას გვერდზე წითელი ვარდების დიდი თაიგული. უნდა გენახათ როგორი ბედნიერი იყო დემეტრე, ისეთი სიყვარულის თვალებით უყურებდა ანასტასიას. დიახ დიახ ეს ჩვენიდემეტრე, რომლისაც ყველას ეშინია ასეთი თბილი ადამინი აღმოჩნდებოდა. როგორც იქნა საწოლიდან ავდექი, ვარდები და კონვერტი დაბლა ჩავიტანე და ვაზაში მოვათავსე, ავბრუნდი ოთახში და დალაგებას შევუდექი, ამდენი ხანია აქ ვარ და სირცხვილია ბოლოსდაბოლოს არაფერი გამიკეთებია თან ცოტას ვიმოძრავებ. საწოლი ავალაგე, მტვრები გადავწმინდე, იატაკიც მოვასუფთავე, აბაზანაც მივალაგე, ფარდები გავსწორე და გამოვიხურე კარებიც. დაბლა ჩავედი და სამზარეულოც დავალაგე და მისაღებიც, სხვა ოთახებში არ ვყოფილვარ და ვერ დავალაგებ თან იმდენია ვერ შევძლებ ამდენს. სამზარეულოში გავბრუნდი და სადილის მომზადებას შევუდექი. გემრიელი ორი სახის სალათი გავაკეთე და წვნიანი. პიცის გაკეთებასაც შევუდექი და მზადებაში ვიყავი როცა ვერც კი მივხვდი, როგორ გავიდა რამოდენიმე საათი და შემეშინდა როცა ზურგიდან დემეტრე მომეკრო -ვაიმე დემეტრე როგორ შემეშინდა -რატო ტო? ჩემ გარდა ვინ უნდა მოგეკაროს ერთი შენ მითხარი აბა? -არა დემეტრე უბრალოდ არ მოველოდი შენს მოსვლას და მაგიტომ -კარგი კარგი პატარავ, მაგრამ იცოდე რომ თუ ვინმე ასე მოგეკარება მხოლოდ მე ვიქნები და აღარ შეგეშინდეს, ახლა კი მითხარი ჩემი გოგო რას აკეთებს? ისეთი გემრიელი სუნებია თან როგორ მშია -შენი გოგო არა დემეტრე და დაჯექი და ახლავე გავშლი მაგიდას თან მეც ძალიან მშია -ჩემი ხარ აბა ვისი ხარ შენ? თან ყელში მიტოვებს კოცნებს და მუცელზე რომ არ ჰქონდეს შემოხვეული ხელი ალბათ იქვე დავეცემოდი -დემეტრე გაჩერდი გთხოვ -ჩემი ხარ მარტო შენ და ეს დაიმახსოვრე ტუჩებშიც მკოცნის და ოთახში ადის -გამოვიცვლი და ჩამოვალ მალე და ნუ დარჩი ეგრე გაშტერებული პატარავ ოხ დემეტრე ფილფანო როგორ ნერვებს მიშლი, როგორ მინდა ეგ ტუჩები შემოგაჭამო და ეგ სახე და სხეული დაგიმახინჯო და გემრიელად მიგირთვა. სიფრა გავშალე და მაგიდას მივუსხედით -ოჰო პატარავ დღეს მოგინდომებია -საქმე მაინც არაფერი მაქვს და ასე მაინც გავიყვანო დრო თან ვაკვირდები როგორ სინჯავს საჭმელს და მისი რეაქცია მაინტერესებს როგორ შემიფასებს, მაგრამ ჩუმადაა და ხმის ამოღებას არც აპირებს, ერთია რომ ვუყურებ და ვხვდები რომ მოეწონა მაგრამ სუკ სხვაა როცა თვითონვე გეტყვის და შეგიქებს ნაწვალებს -დემეტრე მადლობა ვარდებისთვის, ძალიან მომეწონა -მართლა? ძალიან კარგი და ანასტასია საღამოსთვის მოემზადე გავისეირნოთ და სადმე გავერთოთ, თან ჩემ მეგობრებსაც გაგაცნობ --მართლა? სერიოზულად დემეტრე? ასე დიდიხანია უკვე არაფერი გამხარებია როგორც გარეთ გასვლა -კი კი თან რამდენი ხანია გარეთ არ გასულხარ და მართლა მონსტრი კი არ ვარ მე -და სად მივდივართ? -ჩემს აგარაკზე ავალთ ყველანი ერთად და თან ჩემი ძმაკაცებიც თავის გოგოებს წამოიყვანენ და გაიცობ იმ გიჟებს და ძლაიან მალე შეგაყვარებენ თავს -სულ რამდენი ხართ? -ძალიან ბევრნი ვართ ჩვენ, იქ რომ ავალთ გაიცნობ ყველას, ახლა კი მოდი ავალაგოთ და გავემზადოთ უკვე, რამოდენიმე დღე გავჩერდებით იქ. სიხარულით ავალაგეთ მაგიდა, მე ჭურჭელს ვრეცხავდი, დემეტრე კი მაგიდას ალაგებდა, მოკლედ ამ ერთ დღეში ამხელა ცვლილება ცოტა ძალიან გასაკვირია. ტანსაცმელი ჩავალაგე ჩემიც და დემეტრესიც, ამასობაში კი დემეტრე ყველას ატყობინებდა რომ აგარაკზე მივდიოდით. 2საათსი გზას გავუდექით და თან მთელი გზა ვნერვიულობდი, თუმცა რაზე ვნერვიულობდი არ ვამბობდი -პატარავ უკვე მაჭედინებ ეხლა შენი ნერვიულობით -არ ვნერვიულობ დემეტრე -არა მე არ ვუსვენებ თითებს მთელი გზა თან ისე, რომ ვერც ხვდები ამას, თქვი ახლა გელოდები ჩქარა თორე გავჭედე ახლა -აუ დემეტრე ანუ იცი... ჩვენ.. მათ.. -ვაიმე ანასტასია დავიტანჯე უკვე, თქვი ნორმალურად -აუუ დმეტრე მათ იციან ჩვენ შესახებ? -და ამაზე ნერვიულობდი? კი მათ იციან რომ ჩემი ცოლი ხარ, მაგრამ როგორ და რანირად არ იციან -აჰამ კარგი სულ მალე ჩავედით დანიშნულების ადგილას. ულამაზესი ორსართულიანი სახლი იყო, გარეთ მანწანები იდგა და ჩანდა რომ ყველანი შიგნით იყვნენ -წამო წამო პატარავ ნუ ნერვიულობ ხელი გადამხვია და გზას გავუდექით, კარები გავაღეთ და ბავშვების შემოხვევა ერთი იყო ყველა გავიცანი, გოგოებიც და ბიჭებიც უბრალოდ სახელები ვერ დავიმახსოვრე ჯერ. იცით როგორი თბილები და საყვარლები იყვნენ? როგორ მინოდდა ყივეკთვის ასეთი მეგობრები მყოლოდნენ, მაგრამ ბედი არ მქონდა ამაშიც. გოგოები მაშინვე კონტაქტში შემოვიდნენ -ანასტასია ნუ ხარ ასეთი მორცხვი რა, ჩათვალე უკვე შენი დაქალრბი ვართ(მარიამი, ლუკას შეყვარებული) -თან თავიდან მაინც ვერ მოგვიშორებ(ელენე, იოანეს შეყვარებილი? -წარმოიდგინე ვითომდა უკვე წლებია ერთმანეთს ვიცნობთ და არა ეხლა გავიცანით ერთმანეთი(ბარბარე, ანდრიას შეყვარებული? -აი ეგრე გაიცინე რა და ვსო მორჩა ჩვენიანი ხარ შენ უკვე(კესო, ვაჩეს შეყვარებული) ამ ერთ საათში ისე დავახლოვდით მართლაც, რომ თითქოს და დიდიხანია ერთმანეთს ვიცნობდით. საღამოს მაგარი ბაითი წავიდა სახლში, ყველანი დათვრნენ, ერთი ერთმანეთს სიყვარულს უხსნიდნენ მე კიდე სუკეკივით ვიცინოდი და სამ ჭიქაში გათიშული და დაბუჟებული დავდიოდი, ნუ ახლა მთლად ასე ცოტა არ დამილევია მაგრამ ალბათ 10+ დავლიე. რანაირად ავედით ოთახებში ან როგორ დავწექით არაფერი მახსოვს, უბრალოდ დილას მივიღე შოკი -ააააააა -რა მოხდა ტასო? -დემეტრე მითხარი რატომ ვართ ორივე შიშვლები? -შენ მართკა არაფერი გახსოვს? -რა უნდა მახსოვდეს დემეტრე? მითხარი ჩქარა -ტასო ჩვენ.... -ჩქარა თქვი დემეტრე!! არ მინდოდა იმის გაგება, რომ ჩვენ ერთად ვიყავით თან ისე რომ არაფერი არ მახსოვს -ამის დედაც მ*****, ჩვენ სექსი გვქონდა ანასტასია და როგორ არ გახსოვს არაფერი უბრალოდ გავჩუმდი, არადა ხომ ვიცოდი ჩემი კითხვის პასუხი რაც მოხდა ჩვენ შორის, მაგრამ გული იმაზე მწყდება ასე ძალიან რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი ღამე ჩემ საყვარელ ადამიანთან არც კი მახსოვს როგორი იყო. -ტასო კარგი რა ხმა ამოიღე, რამე თქვი -რა ვთქვა დემეტრე, არაფერი არ მახსოვს გუშინდელი ღამიდან როგორ და რანირად იყო უკვე ცრემლებიც მომდიოდა ჩემს თავზე ნერვებ მოშლილს -აუ კარგი ტო რა, ეხლა უკვე ატრაკებ შენს თავს ვფიცავარ და მაგრად ნერვებს მიშლი, ხომ იცი რომ ჩემს გარდა სხვა მაინც ვერ შეგეხებოდა ვერადროს და ყველაფერი მაინც ჩემთან იქნებოდა კავშირში და ნელ-ნელა გაგახსენდება ყველაფერი და მერე შემიფასებ როგორი ღამე გქონდა და რამხელა სიამოვნება მიიღე -დემეტრე შენ... ოხ.. დემეტრე.. ისე გავწითლი, რომ პომიდორი მონაგონი იქნებოდა ჩემს ლოყებთან შედარებით დამიჯერეთ -ახლა კი შედი სააბაზანოში და თავი მოიწესრიგე, ტყუილად აღარ იტირო და ინერვიულო გაფრთხილებ ანასტასია, ვნახოთ რომ გაიხსენებ ღამეს როგორი რეაქცია გექნება ნერვებს მიშლიდა დემეტრეს ასეთი თავდაჯერებული და ირონიული ლაპარაკი, ნერვებ მოშლილმა ბალიში გავუქანე, მაგრამ კარების დაკეტვა მოასწრო -დემეტრე გაჩუმდი და ნერვებს ნუ მიშლი კიდევ უფრო -კაი ტო რა ნუ წითლდები და ნუ გრცხვენია ჩემი, ცოლ-ქმარს შორის სექსი ჩვეული თემაა, მაგრამ შენ თუ იმაზე ნერვიულობ რომ.ვერ გაიხსენებ როგორი პირველი ღამე გქონდა არაა პრობლემა დღევანდელი ღამე წინ გვაქვს და ახლა უკვე ფხიზელი იქნები და ყველაფერი დეტალებში გემახსოვრება. კარები გაიხურა და გავიდა ოთახიდან დემეტრე, მე კი აბაზანაში შევედი და ერთი საათი შხაპს ვიღებდი, მოკლე სარაფანი გადავიცვი, თმები მაღლა ავიწიე უცბად და ჩამოვედი. დემეტრესი მრცხვენოდა და თვალებში ვერ ვუყურებდი. ბავშვებს საჭმელები გამზადებულები ჰქონდათ და შემრცხვა რომ ვერ მივეხმარე და აქამდე ოთახში ვიყავი. მაგიდას მივუჯექით და რათქმაუნდა დემეტრე ჩემს გვერდით დაჯდა. შუა ჭამაში ვარ, რომ დემეტრეს ხელი ჩემს ფეხზე ნელ-ნელა ზევით სრიალებს, ხველება ამიტყდა და სახეზე გადავწითლი ისე რომ ვეღარც მიცნობდით -მარიამ კარგად ხარ?(ბარბარე) -უჰ კი კი ახკა უკვე კარგად ვარ -რა დაგემართა რომ?(ელენე) -უცბად გადამცდა საჭმელი და ისეთი არაფერი უნდა დაგენახათ დემეტრეს კმაყოფილი და მომღიმარი სახე, რამის მივედი და სახე მოვაძერი მაგიდას კი მივუჯექი ხელახლა, მაგრამ ვერ წარმოიდგენთ როგორ არ მინდოდა დემეტრეს გვერდზე დაჯდომა და რაიმესთვის პირის დაკარება. ვზივარ და უბრალოდ წვენს ვწრუპავ, რომ დემეტრეს ცხელ სუნთქვას ვგრძნობ კისერთან -ასე იცის პატარავ როცა ასეთ მოკლე კაბებს ჩაიცვავ და აღმაგზნებ დემეტრე ხომ ჩემს გაწითლებაში პირველ ადგილზეა ხოდა ახლაც შეძლო და კარგად დამცხა -მარიამ მართლა კარგად ხარ?(ანდრია) -კი კი და რატო მეკითხები? -უბრალოდ სახეზე ძალიან წითელი ხარ და მაგიტო უჰ კიდე კარგად ვარ(გავიფიქრე გულში) -კი კი ანდრია მართლა კარგად ვარ უბრალოდ ძალიან მცხელა კვ., 22:58 სადილობას მოვრჩით, მაგიდაც ავალაგეთ გოგოებმა და ფილმის ყურება გადავწყვიტეთ. ვერ გაგახარებთ და ვერ გეტყვით რომ საშინელებათა ფულს ვუყირეთ და მერე მეშინოდა და დემეტრეს ვეკვროდი, მაგრამ ძალიან სასაცილო ფილმს ვუყურეთ და ცრემლების ღვრამდე ვიცინეთ(რაც მთავარია დილანდელი ამბავი საერთოდ დამავიწყდა) ფილმის ტურებას მოვრჩით და ოთახში ავედი, თორემ ვგრძნობდი შინაგანად ყველა ორგანო მტკიოდა და დასვენება მჭირდებოდა, თორე გუშინ პირველი ღამე მქონდა და ეტყობა როგორიც იქნებოდა ისე სუსტად ვარ -თუ რამე დაგჭირდებათ დამიძახეთ ბავშვებო, ახლა კი დაგტოვებთ ცოტახანი -კარგად ხარ?(ელენე) -კი კი უბრალოდ თავი მტკივა და ცოტახანი დავისვენებ -კარგი წადი და დაისვენე ოთახში ავედი და საწოლზე დავწექი, ასე არასდროს მისიამოვნია საწოლში დაწოლით ოთხშ., 20:57 უბრალოდ ვწევარ, თვალები მაქვს დახუჭული და ვცდილობ გუშინდელი ღამე გავიხსენო მაგრამ არაფერიც არ მახსნედება და ნერვები მეშლება ჩემ თავზე. დემეტრე შემოდის ოთახში მოულოდნელად, მაგრამ თვალების გახელა მეზარება და გაუნძრევლად ვწევარ ისევ, ვგრძნობ როგორ ირხევა საწოლი და გვერდით დემეტრე მიწვება -პატარა მხეცუნა როგორ ხარ? -პატარა მხეცუნა? -ხო რა იყო გუშინ ისეთები ჩაიდინე, რომ ეგ სახელი შენზე გამოჭრილია უკვე -რაა? მაშინვე წამოვდექი საწოლიდან იმის მოლოდინში თუ რას მეტყოდა დემეტრე -ხო ხო რა იყო პატარავ? იცი როგორი მხეცი იყავი? ნამდვილად გამაკვირვე. ისეთი სახით ვუყურებდი რომ ხვდებოდა გუშინდელი ღამე მაინტერესებდა და უნდა მოეყოლა მაგრამ ძალით მაწვალებდა -დემეტრე.. შეგიძლია რომ გუშინ ჩვენ შორის.. ანუ ჩვენ... როგორ.. რა მოხდა.. როგორ მოხდა.. -პატარავ შეგიძლია რომ გასარკვევად ილაპარაკო? არადა ხვდებოდა ეს იდიოტი რასაც ვეკითხებოდი მაგრამ მაწვალებდა და თვითონ კიდე გემრიელად ხალისობდა -დემეტრე ანუ რატო ხარ ასეთი ბოროტი ადამიანი? ხო ისედაც ძალიან კარგად იცი რა მაინტერესებს და რატო მაწვალებ? უკვე პიკზე ვიყავი გაბრაზების და სახეზე სულ გავწითლდი სიბრაზისგან -კარგი კარგი - ხელები ზევით აწია დანებების ნიშნად -თავიდან მეც არაფერი მახსოვდა მაგრამ დღეს ყველა კადრი და მომენტი ნელ-ნელა გამახსენდა -რა მომენტები? შეშინებული ხმით შევეკითხე -აი მაგალითად ის თუ როგორ მომვარდი და მაკოცე და ჩემი მოთმინების ფიალა გაწყვიტე -რააა? მე მოგვარდი? მატყუებ ახლა ხო? გაოცებული და შოკირებული ვიყავი მოსმენისგან, არა კი ვიცი რომ დმეტრეზე თავდავიწყებით შეყვარებული ვიყავი, მაგრამ ამდენს თუ გავბედავდი უკვე არ წარმომედგინა -ხო რაიყო რაგიკვირს, პატარა მხეცუნასავით იყავი დიდი ინტერესით მიყურებდა და აინტერესებდა რა რეაქცია მექნებოდა მის ნათქვამზე -ღმერთო ეს რა გაიკეთებია -არა რატო მე ძალიან მომეწონა. ტუჩის კუთხეში ჩუმად ჩაიცინა და მწველი მზერი აკვირდებოდა ანასტასიას. -კარგი რა დემეტრე, ასე რატო მიყურებ? ასე რატო იქცევი? ისედაც ანერვიულებული სახე უფრო მეტად მომეღუშა. ჩემ შემხედვარე უეცრად საწოლიდან წამოდგა და ჩემსკენ მწველი მზერით და ამღვრეული თვალებით დაიძრა , დაიხარა, თვალი თვალში გამისწორა და ჩუმად დაილაპარაკა -იცი როგორ კვნესოდი? - ვერ გეტყვით რა დამემართა , გავშეშდი, გავქვავდი, ენა ჩავყლაპე, არ ვიცი ყველაფერი აღუწერელი დამემართა. -რას ვაკეთებდი? გაკვირვებულმა თვალებში შევხედე -კვნესოდი და ისე ოხრავდი, რომ უფრო აღმაგზნებდი და იქამდე არ გავჩერდები სანამ უფრო არ გაკვნესებ პატარავ. ისეთი ხმით ლაპარაკობდა, რომ მალე ალბათ ყველაფერს შემომახევდა ზედ -არანორმალურად იდიოტი ხარ დემეტრე ფილფანო. სასწრაფოდ მოვშორდი დემეტრეს და ოთახიდან გამოვარდი მთელი სიჩქარით. საუბრის დასასრული დაწერეთ შეტყობინება... -ტასო კარგი რა ხმა ამოიღე, რამე თქვი -რა ვთქვა დემეტრე, არაფერი არ მახსოვს გუშინდელი ღამიდან როგორ და რანირად იყო უკვე ცრემლებიც მომდიოდა ჩემს თავზე ნერვებ მოშლილს -აუ კარგი ტო რა, ეხლა უკვე ატრაკებ შენს თავს ვფიცავარ და მაგრად ნერვებს მიშლი, ხომ იცი რომ ჩემს გარდა სხვა მაინც ვერ შეგეხებოდა ვერადროს და ყველაფერი მაინც ჩემთან იქნებოდა კავშირში და ნელ-ნელა გაგახსენდება ყველაფერი და მერე შემიფასებ როგორი ღამე გქონდა და რამხელა სიამოვნება მიიღე -დემეტრე შენ... ოხ.. დემეტრე.. ისე გავწითლი, რომ პომიდორი მონაგონი იქნებოდა ჩემს ლოყებთან შედარებით დამიჯერეთ -ახლა კი შედი სააბაზანოში და თავი მოიწესრიგე, ტყუილად აღარ იტირო და ინერვიულო გაფრთხილებ ანასტასია, ვნახოთ რომ გაიხსენებ ღამეს როგორი რეაქცია გექნება ნერვებს მიშლიდა დემეტრეს ასეთი თავდაჯერებული და ირონიული ლაპარაკი, ნერვებ მოშლილმა ბალიში გავუქანე, მაგრამ კარების დაკეტვა მოასწრო -დემეტრე გაჩუმდი და ნერვებს ნუ მიშლი კიდევ უფრო -კაი ტო რა ნუ წითლდები და ნუ გრცხვენია ჩემი, ცოლ-ქმარს შორის სექსი ჩვეული თემაა, მაგრამ შენ თუ იმაზე ნერვიულობ რომ.ვერ გაიხსენებ როგორი პირველი ღამე გქონდა არაა პრობლემა დღევანდელი ღამე წინ გვაქვს და ახლა უკვე ფხიზელი იქნები და ყველაფერი დეტალებში გემახსოვრება. კარები გაიხურა და გავიდა ოთახიდან დემეტრე, მე კი აბაზანაში შევედი და ერთი საათი შხაპს ვიღებდი, მოკლე სარაფანი გადავიცვი, თმები მაღლა ავიწიე უცბად და ჩამოვედი. დემეტრესი მრცხვენოდა და თვალებში ვერ ვუყურებდი. ბავშვებს საჭმელები გამზადებულები ჰქონდათ და შემრცხვა რომ ვერ მივეხმარე და აქამდე ოთახში ვიყავი. მაგიდას მივუჯექით და რათქმაუნდა დემეტრე ჩემს გვერდით დაჯდა. შუა ჭამაში ვარ, რომ დემეტრეს ხელი ჩემს ფეხზე ნელ-ნელა ზევით სრიალებს, ხველება ამიტყდა და სახეზე გადავწითლი ისე რომ ვეღარც მიცნობდით -მარიამ კარგად ხარ?(ბარბარე) -უჰ კი კი ახკა უკვე კარგად ვარ -რა დაგემართა რომ?(ელენე) -უცბად გადამცდა საჭმელი და ისეთი არაფერი უნდა დაგენახათ დემეტრეს კმაყოფილი და მომღიმარი სახე, რამის მივედი და სახე მოვაძერი მაგიდას კი მივუჯექი ხელახლა, მაგრამ ვერ წარმოიდგენთ როგორ არ მინდოდა დემეტრეს გვერდზე დაჯდომა და რაიმესთვის პირის დაკარება. ვზივარ და უბრალოდ წვენს ვწრუპავ, რომ დემეტრეს ცხელ სუნთქვას ვგრძნობ კისერთან -ასე იცის პატარავ როცა ასეთ მოკლე კაბებს ჩაიცვავ და აღმაგზნებ დემეტრე ხომ ჩემს გაწითლებაში პირველ ადგილზეა ხოდა ახლაც შეძლო და კარგად დამცხა -მარიამ მართლა კარგად ხარ?(ანდრია) -კი კი და რატო მეკითხები? -უბრალოდ სახეზე ძალიან წითელი ხარ და მაგიტო უჰ კიდე კარგად ვარ(გავიფიქრე გულში) -კი კი ანდრია მართლა კარგად ვარ უბრალოდ ძალიან მცხელა სადილობას მოვრჩით, მაგიდაც ავალაგეთ გოგოებმა და ფილმის ყურება გადავწყვიტეთ. ვერ გაგახარებთ და ვერ გეტყვით რომ საშინელებათა ფულს ვუყირეთ და მერე მეშინოდა და დემეტრეს ვეკვროდი, მაგრამ ძალიან სასაცილო ფილმს ვუყურეთ და ცრემლების ღვრამდე ვიცინეთ(რაც მთავარია დილანდელი ამბავი საერთოდ დამავიწყდა) ფილმის ტურებას მოვრჩით და ოთახში ავედი, თორემ ვგრძნობდი შინაგანად ყველა ორგანო მტკიოდა და დასვენება მჭირდებოდა, თორე გუშინ პირველი ღამე მქონდა და ეტყობა როგორიც იქნებოდა ისე სუსტად ვარ -თუ რამე დაგჭირდებათ დამიძახეთ ბავშვებო, ახლა კი დაგტოვებთ ცოტახანი -კარგად ხარ?(ელენე) -კი კი უბრალოდ თავი მტკივა და ცოტახანი დავისვენებ -კარგი წადი და დაისვენე ოთახში ავედი და საწოლზე დავწექი, ასე არასდროს მისიამოვნია საწოლში დაწოლით უბრალოდ ვწევარ, თვალები მაქვს დახუჭული და ვცდილობ გუშინდელი ღამე გავიხსენო, მაგრამ არაფერიც არ მახსნედება და ნერვები მეშლება ჩემ თავზე. დემეტრე შემოდის ოთახში მოულოდნელად, მაგრამ თვალების გახელა მეზარება და გაუნძრევლად ვწევარ ისევ, ვგრძნობ როგორ ირხევა საწოლი და გვერდით დემეტრე მიწვება -პატარა მხეცუნა როგორ ხარ? -პატარა მხეცუნა? -ხო რა იყო გუშინ ისეთები ჩაიდინე, რომ ეგ სახელი შენზე გამოჭრილია უკვე -რაა? მაშინვე წამოვდექი საწოლიდან იმის მოლოდინში თუ რას მეტყოდა დემეტრე -ხო ხო რა იყო პატარავ? იცი როგორი მხეცი იყავი? ნამდვილად გამაკვირვე. ისეთი სახით ვუყურებდი რომ ხვდებოდა გუშინდელი ღამე მაინტერესებდა და უნდა მოეყოლა მაგრამ ძალით მაწვალებდა -დემეტრე.. შეგიძლია რომ გუშინ ჩვენ შორის.. ანუ ჩვენ... როგორ.. რა მოხდა.. როგორ მოხდა.. -პატარავ შეგიძლია რომ გასარკვევად ილაპარაკო? არადა ხვდებოდა ეს იდიოტი რასაც ვეკითხებოდი მაგრამ მაწვალებდა და თვითონ კიდე გემრიელად ხალისობდა -დემეტრე ანუ რატო ხარ ასეთი ბოროტი ადამიანი? ხო ისედაც ძალიან კარგად იცი რა მაინტერესებს და რატო მაწვალებ? უკვე პიკზე ვიყავი გაბრაზების და სახეზე სულ გავწითლდი სიბრაზისგან -კარგი კარგი - ხელები ზევით აწია დანებების ნიშნად -თავიდან მეც არაფერი მახსოვდა მაგრამ დღეს ყველა კადრი და მომენტი ნელ-ნელა გამახსენდა -რა მომენტები? შეშინებული ხმით შევეკითხე -აი მაგალითად ის თუ როგორ მომვარდი და მაკოცე და ჩემი მოთმინების ფიალა გაწყვიტე -რააა? მე მოგვარდი? მატყუებ ახლა ხო? გაოცებული და შოკირებული ვიყავი მოსმენისგან, არა კი ვიცი რომ დმეტრეზე თავდავიწყებით შეყვარებული ვიყავი, მაგრამ ამდენს თუ გავბედავდი უკვე არ წარმომედგინა -ხო რაიყო რაგიკვირს, პატარა მხეცუნასავით იყავი დიდი ინტერესით მიყურებდა და აინტერესებდა რა რეაქცია მექნებოდა მის ნათქვამზე -ღმერთო ეს რა გაიკეთებია -არა რატო მე ძალიან მომეწონა. ტუჩის კუთხეში ჩუმად ჩაიცინა და მწველი მზერი აკვირდებოდა ანასტასიას. -კარგი რა დემეტრე, ასე რატო მიყურებ? ასე რატო იქცევი? ისედაც ანერვიულებული სახე უფრო მეტად მომეღუშა. ჩემ შემხედვარე უეცრად საწოლიდან წამოდგა და ჩემსკენ მწველი მზერით და ამღვრეული თვალებით დაიძრა , დაიხარა, თვალი თვალში გამისწორა და ჩუმად დაილაპარაკა -იცი როგორ კვნესოდი? - ვერ გეტყვით რა დამემართა , გავშეშდი, გავქვავდი, ენა ჩავყლაპე, არ ვიცი ყველაფერი აღუწერელი დამემართა. -რას ვაკეთებდი? გაკვირვებულმა თვალებში შევხედე -კვნესოდი და ისე ოხრავდი, რომ უფრო აღმაგზნებდი და იქამდე არ გავჩერდები სანამ უფრო არ გაკვნესებ პატარავ. ისეთი ხმით ლაპარაკობდა, რომ მალე ალბათ ყველაფერს შემომახევდა ზედ -არანორმალურად იდიოტი ხარ დემეტრე ფილფანო. სასწრაფოდ მოვშორდი დემეტრეს და ოთახიდან გამოვარდი მთელი სიჩქარით. ნამდვილი სვანია, აი როგორ შეუძლია მუდმივად რომ ჩემი თავის გამაკვირვოს და სულ უხერზულ მდგომარეობაში მაგდებდეს. ახლა ვნახოთ დემეტრე ფილფანო როგორ გაგაგიჟებ და როგორ უნდა ჩემი გაწითლება მუდმივად. მისაღებში შევიკრიბეთ ყველა და ვაჩემ დაიწყო ლაპარაკი -კაროჩე მაგრად რომ გავერთოთ ჩვენ თავზე რამე სასაცილო ან საინტერესო მოვყვეთ, ოღონდ ბიჭთან ან გოგოსთან ურთიერთობის დროს რა -აუ ხო რა ძააან კარგი იქნება, თან გავერთობით კარგად(ელენე) -აუ მე დავიწყებ ეხლა(ლუკა) -მიდი აბა გისმენთ(მარიამი) -კაროჩე წლების უკან გავიცანი ერთი გოგო, სახელიც არ ვიცოდი და არც მაინტერესებდა ისეთ ვიდზე იყო, ძაან შხვართა იყო რა, კისრიდან ეწყებოდა ფეხები და მოკლედ მაგარი ნაშა იყო, ხოდა ერთი დღე დავთქვით, რომ სასტუმროში უნდა შევხვედროდით ხოდა მივედით და როგორც ხდება ხოლმე მერე ამბები და რამე რუმე მოხდა და ტანსაცმლის გახდის პროცესში ვარ და უცბად არ ვიცი რატომ მაგრამ ვეკითხები სახელს და მეუბნება ჩემი სახელი მამუკა არისო. იქიდან როგორ გამოვფრინდი დღესაც ვერ ვიხსენებ, ალბათ 3წუთში სახლში ვიყავი -ვაიმე ცუდად ვარ უკვე(ანდრია) -საღოლ მამუუ(ბარბარე) -ახლა მე მოვყვევი(ბარბარე), მოკლედ იქიდან გამომდინარე,, რომ მე ლუკას გარდა სხვა ბიჭთან შეხება არ მქონია შესაბამისად ყველანაირი ისტორიაც ლუკასთან მაკავშირებს, ხოდა პირველად პაემანზე რომ დამპატიჟა ეტყობოდა რომ ძალიან ნერვიულობდა არადა თავს ისე მაჩვენენდა თითქოს და არაფერი არ ადარდებდა, ხოდა მივედით კაფეში და ხელები უკანკალებდა, მაგრამ მაინც არ ტყდებოდა შინაგანად, ხოდა შევუკვეთეთ ყავა და მაინც მაგარ ბიჭად მაჩვენებდა თავს და ამ კანკალმა და ნერვიულობამ ჯერ ზედ გადაასხმევინა ყავა და მერე კიდე სკამს წამოკრა ფეხი და შუა ცენტრში გაიშხლართა. მაპატიე ლუკა მაგრამ ეს რომ არ მომეყოლა არ შემეძლო -ამის გამო დაისჯები შენ ბარბარე -ღმერთო ვკვდები უკვე ამ ყველაფრის წარმოდგენისას(ვაჩე) ჩემი ჯერო რომ დადგა დემეტრე ისეთი თვალებით მიყურებდა რომ ყველაფერი მავიწყდებოდა რაც კი უნდა მეთქვა, მაგრამ ბავშვებთან რამეს ხომ არ შევიმჩნევდი და ისევ ძალა მოვიკრიბე და ლაპარაკი დავიწყე -წინა წელს ჩემი კლასი წავედით რესტორანში, ძალიან არ მინდოდა წასვლა მაგრამ რატომღაც წავედი და ახლაც კი ვნანობ რა მინდოდა, ნუ როგორც ხდება ლამაზად გამოვეწყვე და ვიმეტიჩრე და მაღლები ჩავიცვი ფეხზე და ველოდებოდი როდის გამომივლიდა ჩემი მეწყვილე საბა, რომელსაც ვუყვარდი და მეც დიდისამბით ძალიან გამოვიპრანჭე რომ ეფექტი მომეხდინა და მირეკავს რომ მოვედი უკვე და როგორც სერიალებში არის ხოლმე რომ წელში გამართულები მიდიან და თმებს ეთამაშებიან და ასე შემდეგ, მეც ზუსტად ასე მივდიოდი და ბოლოს რაც მახსოვს ძირს აღმოვჩნდი და ფეზი ვიღრძე, ასე იცის ზედმეტმა მეტიჩრობამ ძააან ბევრი ვიცინეთ და საბოლოოდ დავიშალეთ, რადგან ხვალე უკან ვბრუნდებოდით და ბარგი უნდა ჩაგველაგებინა, მაგრამ ვაი როგორ არ მინდოდა რომ ოთახში ავსულიყავი და დემეტრესთან ერთად ვყოფილიყავი მარტო, სირცხვილის გრძნობა მომკლავს მე მალე, არა კი ვამბობდი გავაგიჟებთქო, მაგრამ არ შემიძლია, ვერ ვუძლებ მის მზერას. ოთახში ავედით, თუმცა ჩემდა საბედნიეროდ ბიჭები ცოტახნით ისევ დარჩნენ დაბლა. ოთახში ავედი და საწოლზე დავწექი და ფიქრში გადავეშვი, გული მწყდება რომ მაკას და გიორგის საერთოდ არ გავხსენებივარ, გული მწყდება ასეთი ოჯახი რომ მყავს მაგრამ მადლობელი ვარ რომ მათი რომ მათ გამო მე დემტრეს ნაირ ადამიანს შევხვდი და მათი დახმარებით ვიგრძენი რა ყოფილა სიყვარული და საყვარელი ადამიანი, მაგრამ მართლა მტკივა გული მათგამო. ამ ფიქრებში ვარ რომ ვერც ვხვდები როგორ მომდის ცრემლები და როგორ შემოდის დემეტრე ოთახში და მაშინვე ჩემსკენ მოდის. -ჰეი პატარავ რა გჭირს? კარგად ხარ? რამე გტკივა? ამაზე უფრო ავტირდი და პატარა ბავშვივით გულჩვილი გავხდი -ანასტასია რა გჭირს? რატო მაბრაზებ მითხარი რა გჭირს რა ნუ მანერვიულობ და დაწყნარდი რა პატარავ -დემეტრე მითხა..რი ასეთი ცუ..დი ვარ რომ ჩ...ემს მშობლებს არ ვუყ..ვარ..ვარ? -ტასუნა ამას რატო ამბობ? რატო ნერვიულობ ამის გამო ტო, კაი ეხლა დაწყნარდი რა ცოტა თავი ხელში ავიყვანე და დავწყნარდი -იცი დემეტრე არასდროს მიგრძვნია მშობლების სითბო, მეგობარიც არასდროს მყოლია იმის გამო რომ ყველას მხოლოდ ფული აინტერესებდა ჩემი და არა ჩემი გრძნობები, მაკას და გიორგის არც არასდეოს ახსოვდათ, რომ შვილი ჰყავდათ და გული მტკივა დემეტრე, შინაგანად ყველაფერი მტკივა -პატარავ მოდი ახლა შევთანხმდეთ, რომ ამაზე აღარსდრო იფიქრებ, მაკა და გიორგი მაგარი ნაძირალები არიან და ასეთი ადამიანების გამო ფიქრიც აღარ ღირს, შენ ახლა მე გყავარ და სხვა ყველაფერი დაიკიდე იცოდე, მთავარი მე მიყვარხარ და სხვა ყველაფერი აღარაფერია იცოდე -დემეტრე შენ გიყვარვარ? დაშოკილი ვიყავი ამის მოსმენით, ანუ გამოდის რომ სიყვარული ამიხსნა თუ რაღაცა ამდაგვარი გააკეთა, ახლა ამ სიტყვას მნიშვნელობა არ აქვს რას დავარქმევთ -კი კი მიყვარხარ და შენც რომ გიყვარვარ მაგრამ არ აღიარებ შენც კარგად იცი თვალი ჩამიკრა და ტუჩებში მაკოცა ჯერ ხომ ისესაც დაბნეული ვიყავი, მაჰრამ კოცნამ საერთოდ გამთიშა. -დემეტრე ასე ნუ მიკეთებ ხოლმე, თორე რამისაა დავდნე გაბრუებული ვიძახი ამ სიტყვებს და ნამდვიკად არ მაინტერესებს უკვე არაფერი, ვიძაზი იმას რასაც ვფიქრობ. -ჩემი გოგო ხარ შენ და ყველას დედას მოვ**** ვინც კი შენ შემოგხედავს და ზედმეტებს გაბედავს, მიყვარხარ და ეს კარგად დაიმახსოვრე და ჩემი არასდროს შეგრცხვეს იცოდე პატარავ, მოსახდენი მოხდა უკვე ჩვენ შორის და ამით უფრო გამყარდა ჩვენი ურთიერთობა, შენ მთლიანად მე მეკუთვნი, ჩემი საკუთრება ხარ, დემეტრე ფილფანის საკუთრება ხარ ეს კარგად იცოდე ანასტასია. -მიყვარხარ არ მოელოდა ასე მოულოდნელად ამ პასუხს ჩემგან დემეტრე და ჯერ ცოტა გაიკვირვა და შემდეგ მთელი მისი სახე სიხარულმა მოიცვა. ეს რომ არ მეთქვა დემეტრესთვის უკვე აღარ შემეძლო და საბოლოოდ ერთმანეთთად ბოლომდე გავიხსენით. -ჩემი ბედნიერების წყარო ხარ პატარავ, იცოდე დემეტრე ფილფანის საკუთრება და ჩემი გოგო რომ ხარ ჭკვიანად მოქცევა მოგეთხოვება, ყველგან სადაც იქნები კონტროლის ქვეშ იქნები აქედანვე რომ იცოდე და ახლა კოდე შენი გემო კიდევ ერთხელ უნდა შევიგრძნო და გაჩვწნო როგორი პირველი ღამე გქონდა. და დიახ, დიახ მოხდა ის რასაც ფიქრობთ, მთლიანად შევიგრძენით ერთმანეთი და ბედიერებს დაგვეძინა ერთმანეთზე გადახლართულებს. დილით უფრო სწორად შუადღისას ერთმანეთზე მიხუტებულებს და გადახლართულებს გაეღვიძათ. პირველმა ტასომ წამოყო თავი და როცა მიხვდა რომ დემეტრეს მკლავებში იყო მოქცეული ადგილზე დარჩა,ნელა აწია თავი და დაკვირვება დაუწყო.თან ეღიმებოდა და ბედნიერდებოდა მის შემხედვარე. უჩვეულოდ სიმპათიური და გამორჩეული იყო და თან ძილის დროსაც კი მკაცრი სახე მაინც არ შორდებოდა. ბედნიერებამ მთელი ანასტასიას სახე მოიცვა და იმის გაფიქრებაზეც კი დნებოდა თუ რა საოცრება იყო დემეტრე. თავი ისევ მკერდზე დაადო, უფრო ძლიერად მიეკრო და კისერში გემრიელას აკოცა -ჩემი გოგო რაღაც ვერ ისვენებს მოულოდნელი იყო ტასოსთვის დემეტრეს გაღვიძება და ცოტა შეკრთა. დემეტრემ შემოატრიალა და ზემოდან მოექცა -იცი რა გემრიელი ხარ? თან კოცნებს მიტოვებდა სახეზე და მე კიდე გაჩუმებული ვუსმენდი -არაფერი სჯობს დილის შენთან ერთად დაწყებას, შენს დაგემოვნებას და ხილვას -დემეტრე -გისმენ პატარავ -ჩემი პირადი საოცრება ხარ შენ, მიყვარხარ -შენ კი ფილფანის საოცრება ხარ ფერიავ, მიყვარხარ ასე ერთმანეთზე ჩახუტებულები იყვნენ და ტკბებოდნენ ერთმანეთით, არც კი ახსენდებოდათ ბავშვები და უკან დაბრუნება ან საერთოდ რა სალაპარკო იყო ამ სიყვარულით გაჟღენთილ გულებში ამ თემის წამოწყება. როგორც გუშინ შეთანხმდნენ 11საათზე უნდა წასულიყვნენ უკან თბილისში, მაგრამ ყველა შეიკრიბა დილას დემეტრეს და ანასტასიას გარდა, მიხვდნენ რაშიც იყო საქმე და წყვილი აღარ შეაწუხეს -უჩვენოდაც გაიკვლევენ თბილისამდე გზას ასე რომ ტყუილად აღარ გავაღვიძოთ გვრიტები(ვაჩე) -ხო რა თან ისე ტკბილად არიან ერთმანეთზე ჩახუტებულები რომ დიდი ცოდვა იქნება მათი გაღვიძება, ასე რომ როცა მოუნდებათ წამოვლენ(ბარბარე) -თან მარტოც დარჩებიან და დაისვენებენ(ელენე) -ხოდა წავედით მაშინ ახლა ჩვენ და დავურეკავთ მერე(მარიამი) ისე გავიდნენ და გაიპარნენ სახლიდან, რომ ვერაფერსაც ვერ გაიგებდნენ გვრიტები და ასე დატოვეს მარტო ჩვენი საყვარელი წყვილი. აი ესაა მეგობრობა, რომ დაუნახავადაც მიხვდნენ ყველაფერს და საქმე მოაგვარეს. უბრალოდ ამაზე დიდი ბედნიერება არაფერია როცა უყურებ როგორი თბილი თვალებით უყურებენ ერთმანეთს დემეტრე და ანასტასია. დემეტრესთვის ანასტასია ადამიანია, რომელთანაც მხოლოდ კარგია, არანაირი სიმკაცრისა და ცუდი ქცევების ნაპერწკალიც არ არსებობს მასში ტასოსთან. მისი ნაწილი არასდროს დაუშვებს იმას რომ მის გამო მას გული ეტკინოს, ის ხომ უკვე მისი სულია. როგორც იქნა ინებეს და საწოლიდან წამოდგნენ და აბაზანაში ერთად მიიღეს შხაპი, იქაც ერთი ამბები ჰქონდათ მაგრამ ეს მონაკვეთი გამოვტოვოთ და სამზარეულოში გადავინაცვლოთ სადაც ისე ეხმარებოდნენ ერთმანეთს, რომ მათ შემხედვარე იმხელა ბედნიერებას იგრძნობდით გულშიც ვეღარ დაიტევდით. -დემეტრე რა გემრიელი ომლეტი გამოგვივიდა -პირველი ცდა იყო ეს როცა მე ვაკეთებ საჭმელს და მეც ძალიან მომწონს ჩვენი გაკეთებული -ისე ბავშვები რატო წავიდნენ ჩვენს გარეშე? -მომწერეს დილას და თურმე ჩვენი გაღვიძება არ უნდოდათ ისე ტკბილად გეძინათო, ხოდა დაგვტოვეს აქ მარტო, დატკბით ერთმანეთითო. -დემეტრე გახსოვს ადრე რომ გითხარი რეპეტიტორებთან ვივლითქო, ხოდა დიდი სურვილი არ მაქვს რომ უნისვერსიტეტში წელს ჩავაბარო, მირჩევნია უნივერსიტეტში ერთი წლით გადავდო ჩაბარენა და კოლეჯში ჩავაბარო გამოცდები და მაინტერესებს შენი აზრი -და უნივერსიტეტი რატო არ გინდა ტასო? -იმ პროფესიით რითიც მინდა რომ დავსაქმდე, 9 თვიანი კურსის გავლა შემიძლია კოლეჯში და დავსაქმდები და უნივერსიტეტში კი სხვა ფაკულტეტზე ჩავაბარებ შემდეგ. -ეს შენი გადაწყვეტილებაა და შესაბამისად შენს არჩევანს დავუჭერ მხარს, ასე რომ მე პრობლემა არ მაქვს. ახლა კი მიდი ავალაგოთ და წავიდეთ, თორემ სამსახური მიხმობს. მთელი გზა ანასტასია არ გაჩუმებულა სიმღერებთან ერთად, დემეტრე გაოცებული იყო ანასტასიას ასეთი ცვლილებით მუდმივად იღიმოდა და პოზიტივს ასხივებდა. სახლში რომ მივიდნენ დემეტრე მაშინვე წასასვლელად ემზადებოდა -დემეტრე სად მიდიხარ? -პატარავ კომპანიაში მივდივარ ბევრი საქმეები მაქვს და მელოდებიან -მალე დაბრუნდები? -არ ვიცი ტასუნა, შევეცდები მალე დავბრუნდე თორემ ძალიან მომენატრები ვიცი და ღამე შემომეჭმევი -დემეტრე სანამ შენ სახლში არ იქნები მე რა გავაკეთო? შეიძლება რომ სადმე გავიდე და გავისეირნო? -არა -არც კი დაფიქრდები ისე მიპასუხებ? -პატარავ ამჟამად ასეა საჭირო და გთხოვ აღარ შემეწინააღმდეგო კარგი? ყველაფერი რომ მოგვარდება მერე მე თვითონ წაგიყვან ყველგან სადაც მოინდომებ -კარგი, მიყვარხარ -მიყვარხარ პატარავ სახლში შევედი და ტელევიზორის ყურება დავიწყე, თორე ყველაფერს დამხმარეები აკეთებენ და არაფერი საქმე გასაკეთებელი აღარ მაქვს ხოლმე. მესენჯერში შევდივარ და ჩემი კლასი, აპირებდა რესტორანში შეკრებვას სკოლის დამთავრების გამო. ვიცოდი დემეტრე უარს არ მწტტოდა მაგრამ ბავშვები ისე ძალიან მთხოვდბენ რომ უნდა წავსულიყავი თან მეც ძალიან მინდოდა და ამ შანსს ხელიდან არ გავუშვებდი. გარდერობში შესაფერისი მუხლს აცდენილი, შავი კაბა ავარჩიე და დემეტრესთან დარეკვა მაინც გადავწყვიტე -დემეტრეე -გისმენ ტასო -დღეს ჩემი კლასი სკოლის დამთვარება ს რესტორანში ავღნიშნავთ და მინდოდა, რომ გცოდნოდა -და რომ არ გიშვებ? -მგონი შეკითხვა არ ყოფილა დემეტრე -ხომ იცი რომ რომ მოვინდომო ვერსად ვერ წახვალ მაგრამ დამელოდე და მე წაგიყვან იცოდე. -კარგი მსუბუქი მაკიაჟი გავიკეთე, მაგრამ ტუჩები გამოვკვეთე, თმები მაღლა ავიწიე, კაბა ტანზე მოვირგე, შავი მაღლები ჩავიცვი და პატარა კლაჩი და მზად ვიყავი. ამასობაშიც დემეტრე მოვიდა სახლში და ველოდებოდი რას მეტყოდა -ძალიან სექსუალური ხარ პატარავ, მაგრამ არ მინდა ეს დღე ჩაგაშხამო და ფეხი არსად გაგადგმევინო, ბოლო იქნება როცა ასეთ ნაჭერს ჩაიცმევ და ყველაფერს გადმოყრი, მხოლოდ მაშინ როცა მარტო ჩემთან იქნები გასაგებია? -რატო ეჭვიანობ დემეტრე? ხომ იცი რომ მარტო შენ მიყვარხარ და სხვა ყველა არ მაინტერესებს? ჩემთვის მარტო შენ არსებობ და მინდა გჯეროდეს ჩემი -რომ მჯერა შენი ნებას ამიტომ გაძლევ და წამო წავიდეთ თორემ ძალიან აღმაგზნებ და აქვე დავიწყებ ღამის საქმეს. რესტორანში მისვლისას დემეტრეც მოდიოდა ჩენთან ერთად შიგნით და გაკვირვებული ვუყურებდი -დემეტრე შენ სად მოდიხარ? -აბა შენ გგონია, რომ აქ მარტო დაგტოვებ და მე წავალ? მე და ჩემი ძმაკაცები გვერდით მაგიდასთან ვიჯდებით და შენ შენს კლასელებთან, ჭკუით იყავი იცოდე და არაფერი ზედმეტი არ გააკეთო. -დემეტრე ყოველთვის ასე ხომ არ იქნება არა? შენ შეგიძლია წახ.. -ჩუ ჩუ ეხლა და წამო შევიდეთ, უაზრობას ლაპარაკობ ეხლა უკვე ანასტასია და გაჩერდი ჯობია. აზრი აღარ ჰქონდა ლაპარაკს და შევედით, ყველა ვნახე და ერთმანეთი მოვიკითხეთ, მართალია კარგი ურთიერთობა არ მქონია მათთან, მაგრამ მაინც კარგები იყვნენ, დემეტრეს და ჩემს შორის ერთი მაგიდა იყო და უბრალოდ თავს უფლება მივეცი კარგად მემხიარულა და ყველაფერი ცუდი დამევიწყებინა. ცოტა დავლიეთ გოგოებმა და ამ ცოტამაც კარგად დამაბუჟა, დამაბუჟა კი არა ამ ქვეყნიდან გამთიშა. გოგოები და რამოდენიმე ბიჭები ვდგებით და ცეკვას ვიწყებთ, რა სიმღერაა ჩართული და რას ვცეკვავ წარმოდგენა არ მაქვს, მაგრამ მთავარია რომ ვერთობი. ცეკვას ვამთვრებთ და სუფრას ვუბრუნდებით, ბევრ სასაცილო ისტორიას ვიხსენებთ და კარგადაც ვიცინივართ. ამ დროს ვიყურები დემეტრეს მაგიდისკენ, მაგრამ იქ რომ ვერ დავინახე ვიფიქრე მაინც გადაიფიქრა და წავიდა აქიდანთქო და სრული თვისუფლება მივეცი ჩემ თავს. ვიღაც ბიჭი მოდის ჩვენი მაგიდიკენ და ცეკვას მთხოვს თავაზიანად, მე რათქამუნდა უარს ვეუბნები და არ მსურს უცხოსთან ცეკვა, მთვარლი კი ვარ მაგრამ აზროვნება ჯერ კიდევ არ დამიკარგავს -ანასტასია მე უცხო არ ვარ ასე რომ შეგიძლია თვისუფლად გამომყვე საცეკვაოდ, მე და დემეტრე ძალიან ახლო მეგობრები ვართ და პირიქით გაუხარდება ერთად რომ დაგვინახავს -შენ და დემეტრე ერთმანეთს იცნობთ? -კი კი რათქმაუნდა, ახლა კი წამო და მეცეკვე რა მეც ავდექი და გავყევი საცეკვაოდ -მე აკაკი მქვია ანასტასია -სასიამოვნოა, არასდროს მსმენია შენზე დემეტრესგან ამ ლაპარაკში ვართ, რომ გამწარებულ და გაცეცხლებულ დემეტრეს ჩვენსკენ მომავალს ვხედავ და გულში თან მიკვირს მაგრამ თან იმას ვამბობ ალბათ თავისი მეგობარი ზურგიდან ვერ იცნოთქო და უცნობი გქონიათქო. დემეტრეს სილუეტი უფრო ახლოვდება და ერთადერთი რაც ამ მომენტში შემიძლია შოკირებულად ყოფნაა. ვხედავ როგორ გლიჯავს ჩემ სხეულს დემეტრე აკაკის და როგორ ურტყავს სახეში, ტირილი დავიწყე და ვთხოვდი გაჩერებულიყო, ერთს მოაყოლა ორი, მეორეს მესამე და ძირს დაეცა კიდეც აკაკი -ჩქარა წაიყვანეთ აქიდან დაუყვირა დაცვის ბიჭებს და თვალებით რაღაც ანიშნა. ბავშვები შიშისგან მიყუჟულიყვნენ კუთეში და ხმას არ იღებდნენ. დემეტრემ ხელი ძლიერად მომკიდა ხელში და მანქანისკენ მიმარბენინებდა, ჩქარა დაძრა მანქანა და ხმას არ იღებდა, უბრალოდ მიაქროლებდა მანქანას და ჩემზე აღარც კი ფიქრობდა -დემეტრე გთხოვ ნელა ატარე ცოტა ისევ ხმას არ იღებს და არც სიჩქარეს უკლებს, მთელი ძალით აქვს საჭესთის მოჭერილი ხელი და გაცეცხლებული უყურებს გზას -დემეტრე ხმას რატომ არ მცემ? შეგიძია ამიხსნა ასე რატო მოიქეცი? -გოგო შენ ნორმალური ხარ? აჩრებს მაქნქაანს და ყვირილზე გადადის -კიდე მე მთხოვ რომ პასუხი გაგცე?!!! საერთოდ მაინტერესებს ამ ტვინში რა გაქვს რომ ვიღაცა სირ** ცეკვავდი!!, რას ნიშნავდა შენი დღევანდელი საქციელი? ორი წუთით გავედით ბიჭები აივანზე და მაშინვე ვიღაც უცხოს მივარდი!! -დემეტრე ნუ მიყვი..რიხარ ისე ძალიან ვტიროდი უკვე რომ ლაპარაკიც მიჭირდა -მან მითხრა რომ შენი ახლო მეგობარი იყო და ძალიან კარგად იცნობდი მას, და პირიქით გაგიხარდებოდა ერთად რომ დაგვინახავდი და ნუღა მეჩხუბები გთხოვ -დედას მოვუ**ავ მაგ ახვ***, ნაბიჭ***, ესეიგი ეგრე გითხრა ხომ მაგ სირ***, -დემეტრე ჩე..მი ბრალი მართლა არ ი..ყო -მოდი ჩემთან ჩემო ფერია, ნუღა ტირიხარ ეხლა მორჩა და დამშვიდდი. ახლა მართლი ხარ შენი ბრალი არ იყო და იმ სირ** გავაქრობ საერთოდ ამის გამო, მაგრამ ჭკუის სასწავლი იქნება შენთვის რა მოელის ყველას ვინც შენთან მოახლოებასაც კი გაბედავს და შენ კდიე ჭკუით არ იქნები, ახლა კი დაწყნარდი პატარავ და ნუღა ნერვიულობ. -ძალიან შემაშინე დემეტრე -კარგი ტასუნა ტო რა, რატო ბაზრობ ეხლა უკვე სულელობას? დაწყნარდი ეხლა და არაფრის შეგეშინდეს ამიერიდამ. -კარგი -მიყვარხარ -მიყვარხარ -მოდი ეხლა გადაჯექი შენს ადგილას და სახლში წავიდეთ, დღვანდელი დღის განტვირთვა უნდა ჩაგიტარო, რომ დავბრუნდები -სად მიდიხარ რომ? -პატარა საქმე მაქვს და მოვალ მალე -რა საქმე? გთოვ მითრაი რომ აკაკისთნ არ მიდიხარ ისევ ტირილის პირას ვიყავი მისული -ფერავ რომ ვამბობ საქმე მაქვს ესიგი უნდა გაჩერდე ხოლმე და ზედმეტი კითხვები არ უნდა დასვა და დაჟე სახელიც იცი შენ? ესეიგი გაცნობის საუბრებიც ქონიათ თქვენ უკვე -დემეტრე გთოვ არ წახ..ვიდე, მაშინ..ებ ძალიან, არ წახ..ვიდე გთხ..ოვ უკვე ძალიან ვტიროდი შიშისგან რომ დემეტრე აკაკისთან წავიდოდა და იქ რამე მოხდებოდა -კარგი კარგი დაწყნარდი ტასო, აღარსად მივდივარ, ნახე შენს გვერდით ვარ, არსად აღრ ვაპირებ წასვლას ოღონდ დაწყნარდი რა -გთო..ვ არ წახ..ვი..დე -ნახე სახლში მოვედით და აღარსად მივდივარ მოდი ჩემთნ სახლშ შევიდეთ ხელში აიყვანა ტასუნა და მასზე მიკრული გოგო შეიყვანა საძინებელში, დააწვინა, ფეხსაცმელი გახადა და კაბაც ზედ მიაყოლა უცბად, სანამ თვითონაც მიუწვებოდა უცბად ტელეფონიდან ესემესი გააგზავნა და ტასოს მიუწვა, ჩაეხუტა და მასზე მიკრულ გოგონას მალევე ჩაეძინა, თვითნ კი მთლი ღმე თალი არ მოუხუჭავს აკაკის გამო, იმაზე ფიქრში რომ შეიძლებოდა ტასოს რამე დამართნოდა. მხოლოდ გამთენიისას ჩაეძინა ტასოზე ჩახუტებულს. დემეტრემ ანასტასიაზე ადრე გაიღვიძა და იმის გამო რომ ეჩქარებოდა დემეტრესთან უცბად წამოდგა გაემზადა და საწოლში, თავის მხარეს პატარა საჩუქარი დაუდო და ჩქარა და ჩუმად წავიდა სახლიდან აკაკისთან საქმის დასამთვარებლად. აკაკი ეს იყო ადამინაი ბოროტება, დემეტრეს მოშურნე და მოძულე მტერი, ყოველთვის იმას ცდილობდა, რომ დემეტრესთვის რაიმე პრობლემა შეექმნა, მაგრამ ყოველთვის დემეტრე მასზე ერთი ნაბიჯით წინ იყო და ყველაფერში იგებდა, არასდროს აძლევდა აკაკის ზედმეტის უფლებას და ცდილობდა მშვიდად მოეგვარებინა მასთანს პრობლემა, თუმცა აკაკიმ სხვა გეგმით გადაწყვიტა მასთან ბრძოლა, რადგან უკვე ისე იყო დემეტრეს ქონების დაუფლებით შეპყრობილი, რომ ადამიანივით ვეღარ აზროვნებდა და როცა გაიგო ანასტასიას შესახებ ყველაფერი, დაემუქრა დემეტრეს მისი საფრთხეში ჩაგდებით, მაგრამ დემეტრე როგორი დემეტრეა რომ მისცეს მას რამის გაკეთების უფლება და არ დაასამაროს. დილას გამომეღვიძა, მაგრამ რაღა დილას შუადღისას, ხელი დემეტრეს მხარეს რომ გადავწიე და იქ არ დამხვდა მაშინვე წამოვხტი და რას ხედავს ჩემი თვალები უზარმაზარი წითელი და თეთრი ვარდების თაიგული იდო კონვერტთან ერთად "პატარავ შენ ხარ ადამიანი, ვისთანაც თავს ბედნიერად ვგრძნობ, ის ადამიანი ხარ რომელიც სიყვარულს მაგრძნობინებს. ხომ გაგიგია ადამიანს ვინც უყვარს ის ელამაზება ყველაზე მეტადო, ხოდა ჩემთვის ყველაზე ლამაზი ადამიანი შენ ხარ ჩემო პატარა, შენს უძირო თვალებში ვდნები მე და ბოდიში გუშინდელი საღამოსთვის და ყველა ცუდი მოგონებებისთვის, რადგან დღეიდან მხოლოდ ლამაზ დღეებს დავაგროვებ ჩვენს ცხოვრებაში სამუდამოდ. მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ" ასეთ თბილ, ტკბილ და წრფელ სიტყვებზე ავტირდი, არ ვიცი უფალს მადლობა როგორ ვუთხრა ასეთ ადამიანს რომ შემახვედრა, ჩემი პირადი საოცრებაა ჩემი სვანი. მეც აუცილებლად საღამოს რომანტიულ საჩუქარს დავუხვედრებ ჩემს სვანს. მზადებას ახლავე შევუდგები, უბრალოდ საკვებს და წითელ ღვინოს შევუკვეთავ და მხოლოდ კაბის და ცეცხლოვანი საცვლების ყიდვა მრჩება. გუშინდელ საღამოს საერთოდ აღარც ვიხსენებ, რადგან როგორც დემეტრემ მითხრა მხოლოდ ბედნიერი დღეები უნდა იყოს ჩვენ ცხოვრებაშიო ამიტომ ტყუილად აღარ ვიწვალებ თავს. დემეტრეს უნდა დავურეკო, რომ მაღაზიაში დაცვასთან ერთად გამიშვას თორე ვიცი მარტო მაინც არ გამიშვებს და უაზროდ ვილაპარაკებ. ვრეკავ და არ იღებს, მეორედაც ვრეკავ მაგრამ უშედეგოდ, მესამედ..მეოთხედ და ცოტახანი თავს ვანებებ ტელეფონს თორე მალე ავფეთქდები ნერვიულობისგან. დემეტრესთან დილით სახლიდან გამოვიდა თუ არა მაშინვე თავის იდუმალ სამფლობელოში წავიდა, სადაც ბიჭებს აკაკი ჰყავდათ წინა ღამით მიყვანილი. დღეს აპირებდა ამ საქმისთვის წერტილის დასმას და რადაც არ უნდა დაჯდომოდა მოაგვარებდა კიდეც. -ბიჭებო გამოიყვანეთ აკაკი უთხრა დემეტრემ დაცვას აკაკი ჩვეული ირონიულო სახით გამოვიდა მაგრამ აშკარად ჩანდა თვალებში შიში, რაზეც დემეტრემ კარგად ჩაიცინა გულში -აკაკი დიდხანს არ გავწელავ ლაპარაკს, სათქმელს პირდაპირ გეტყვი და დანარჩენი შენზეა. ამ იარაღს ხომ ხედავ? ამოიღო ჯიბიდან დემეტრემ და სახესთან მიუტანა აკაკის თვალებში შიშმა უფრო იმძაფრა აშკარად ეტყობოდა და არა მარტო თვალებში, უკვე სხეულზეც კანკალებდა -ახლა კარგად მისმინე შენ ახვა**, ან აქიდან დაახვევ და გაქრები სამუდამოდ ანდა ამ ტერიტორიიდან ვერასდროს ვეღარ გააღწევს და ისე გაგაქრობ რომ შენს სხეულს ვერავინ ვერ იპოვის. კარგად იცი რომ ამ ყველაფერს დაუფიქრებლად გავაკეთებ და მადლობა უნდა თქვა არჩევანის საშუალებას რომ გაძლევ. ახლა ველოდები შენს პასუხს აშკარად ჩანდა აკაკის სახეზე არჩევანი, მაგრამ მისი პირიდან უნდა წარმოთქმულიყო ეს სიტყვები, თუმცა ჯიუტად ხმას არ იღებდა -5მდე დავითვლი და პასუხს თუ ვერ გავიგებ აქვე ტვინს გაგასხმევინებ იარაღი საფეთქელზე მიადო და დაიწყო -1...2...3 უფრო მჭიდროდ მოათავსა ხელები იარაღზე და აგრძნობინა აკაკისაც ეს ყველაფერი -4... -კარგი კარგი სამუდამოდ გავქრები აქიდან, ქვეყნიდან ძალიან შორს წავალ ოღონდ გამიშვი და თავი დამანებე, საერთოდ დაგივიწყებ და უბრალოდ გავქრები, გთხოვ გამიშვი დემეტრე და ესეც ასე გატეხა დემეტრემ აკაკი და ის პასუხი მიიღო რაც ჭირდებოდა -ჭკვიანი ხარ აკაკი ამ გადაწყვეტილების გამო, ხომ იცი რომ თუ ქვეყანაში გამოჩნდი ჩემი ბიჭები მაშინვე მოგკლავენ? -არასდროს ჩამოვალ აქ გპირდები, საერთოდ გავქრები გთხოვ გამიშვი და ვეღარასდროს მნახავ -ბიჭებო დანარჩენი უკვე თქვენ იცით თვალი ჩაუკრა დაცვას და თვითონ მანქანისკენ გამოეშურა, ანასტასიას ნახვა ეჩქარებოდა მაგრამ კომპანიაში თათბირიც ჰქონდა და აუცილებლად უნდა წასულიყო, ტელეფონი რომ აიღო ხელში ტასოს უამრავი ნარეკი ნახა და სასიამოვნოდ ჩაეღიმა და მაშინვე დაურეკა -დემეტრე სად გაქვს ტელეფონი? ან შენ სად ხარ?როგორ ხარ? რატომ არ მპასუხობდი? -პატარავ კომპანოაში ვარ, თათბირი მქონდა შესაბამისად ტელეფონი ჩემს ოთახში მქონდა და მე კარგად ვარ შენ? ყველა კითხვაზე მიყოლებით გასცა პასუხი -ასე აღარ მანერვიულო ხოლმე დემეტრე რა. მე კარგად ვარ და მადლობა დილის გაბედნიერებისთვის -რას გულისხმობ? კი იცოდა რასაც გულისხმობდა ანასტასია მაგრამ მაინც უნდოდა მას ეთქვა -ვარდებისთვის და იმ სიტყვებისთვის, რომელაც გამაბედნიერა, მიყვარხარ მიყვარხარ და მიყვარხარ უსასრულობამდე -მეც მიყვარხარ პატარაც უკიდეგანობამდე -დემეტრეეე -აბა რა უნდა მთხოვოს ჩემმა გოგომ? -აუ დემეეტრე მაღაზიებში გამიშვი რა გთხოვ, მარტო აღარ გთხოვ დაცვასთან ერთად -პატარავ მარტოც გაგიშვებდი უბრალოდ მარტო ორი დაცვა გამოგყვენა რა უსაფრთხოების გამო და სადაც მოგესურვება წადი, კარგი? -საუკეთესო ხარ, როდის მოხვალ? -ალბათ 8ზე სახლში ვიქნები ფერიავ -მიყვარხარ დემეტრე -მიყვარხარ ანასტასია მაღაზიებში გაეშურა და მომზადებისთვის 3სთ ჰქონდა მარტო ამიტომ საჭმელი და სასმელი შეუკვეთა და სახლის მისამართი უკარნახა. მაღაზიებში შეაჭრა და პირველივე თვალში წითელი, ზურგ ამოღებულო, მოკლე, მკერდთან ამოჭრილი კაბა დაინახა და მაშინვე მიხვდა რომ ეს იყო რაც სურდა, ფეხზე წითელი მაღლები აარჩია და თეთრეულისკენ გაეშურა. ბევრი ნახა მაგრამ არც ერთი მოეწონა და ბოლოს იმედ გადაწურულმა ისეთი სექსუალირი საცვლები ნახა რომ მაშინვე ხელი სტაცა და აიღო. ბედნიერი გამოეშურა მაღაზიებიდან და მძღოლმა სახლში მიიყვანა, გამზადებისთვის და რომანტიული გარემოს შესაქმნელად ერთი საათი ჰქონდა, ძალიან ნერვიულობდა. სახლში შეკვეთა მიტანილი დახვდა და პატარა მაგიდაზე ლამაზად გააწყო, პატარა სანთლებითანც გააფორმა მაგიდა, ოთახი და საძინებელი. კმაყოფილმა მოათვალიერა ოთახი და მოსამზადებლად წავიდა. ჯერ თმები ბოლოებში დაიტალღა და ცხების კუდად შეიკრა, სახეზე მარტო წითელი პომადა წაისვა, რადგან არ ჭირდებოდა არანაირი ტონალური და პუდრები ისეთი კანი ჰქონდა, ტანზე ახალი ნაყიდი საცვლები და ულამაზესი კაბა მოირგო, ფეხზე მაღლები ჩაიცვა, ტკბილი სუნამო დაისხა და მთლიანობაში ულამაზესი იყო ანასტასია. დაბლა ჩამოვიდა თუ არადა ეზოში დემეტრეს მანქანის შემოსვლის ხმა გაიგო და დასიგნალებაც, თვითონ მაგიდასთან დაჯდა და ანერვიულებული დაელოდა როდის შემოვიდოდა დემეტრე. ნელნელა კარებისკენ მოიწევდა ჩვენი უსიმპატიურესი დემეტრე წითელი ვარდებით ხელში და კარების გაღების ხმაც გაისმა გაოცებული იყურებოდა ოთახში და სასიამოვნოდ ნასიამოვნები სახე მიიღო, ანასტასია რომ დაინახა ისეთმა გაუღიმა რამის იქვე დადნა საწყალი გოგო, მაგრამ ფეხზე რომ წამოდგა ჩვენი გოგო და დემეტრესკენ სვლა დაიწყო დემეტრეს ვნებისგან გაგიჟებული თვალები უნდა გენახათ ანასტასიას დანახვისას. ისეთი დაეტაკა ტუჩებში რამის სული განუტევა ტასომ -საოცრება ხარ ჩემო პატარა, ისეთი გემრიელი ხარ რომ მინდა რომ ერთი წამიც არ დავკარგო და აქვე შეგიგრძნო, მადლობა ასეთი საღამოს გალამაზებისთვის და იმისთვის რომ არსებობ. ანასტასიამ უბრალოდ ხელი მოკიდა და მაგიდისკენ წავიდნენ, დემეტრემ სკამი გამოუწია ანასტასიას და თავაზიანად დასვა, შემდეგ წითელი ღვინო ჩამოასხა და თვითონაც დაჯდა -ანასტასია შენ ჩემი სული და გული ხარ, უბრალოდ არ ვიცი რა ვთქვა რადგან სიტყვებით აუღწერელია ეს გრძნობა რასაც შენს მიმართ ვგრძნობ, უკიდეგანობამდე მიყვარხარ და კიდევ ერთხელ მადლობა ასეთი საღამოსთვის -შენ კი ჩემი პირადი საოცრება ხარ დემეტრე და როგორც მითხარი მხოლოდ ბედნიერი დღეები უნდა გვქონდეს ჩვენო, ასე რომ იმ ყველაფერს რასაც შენ ჩემთვის აკეთებ ეს ყველაფერი არაფერია -არადა ვარდებით ვაპირებდი შენს გახარებას მაგრამ პირიქით გაოცებული დამტოვე შენ ნელ-ნელა ჩემსკენ წამოვიდა ტუჩებში მაკოცა, ტუჩებიდან ყელისკენ გადაინაცვლა, ისევ ზევით ამოუყვა და საძინებლისკენ წავედით -ისეთი სექსუალური ხარ, ისეთი მიმზიდველი ხარ რომ მინდა არც ერთი წამი არ დავკარგო შენი შეგრძნობით, ჩემი მარწყვი ხარ შენ მე სიამოვნებისგან გათიშული ხმას ვერ ვიღებდი ნელნელა კაბა გადამაძრო და შიგნით რომ დაინახა რაც მეცვა ისე ეშმაკურად ჩაიღიმა, რომ.. -აი ეს უკვე მესმის პატარავ, მიწვევ ესეიგი რომ ბოლომდე გაკვნესო და მთელი სახლის კედლები შენმა ხმამ მოიცვას. ნელნელა ერთმანეთი შევიგრძენით და ეს ღამე იყო განუმეორებელი, დარწმუნებული ვარ მეორე დღეს საერთოდ ვეღარ ავდგები საწოლიდან მაგრამ ეს საღამო იყო დაუვიწყარი და კიდევ უამრავი ასეთი ღამეები იქნება. უბრალოდ როცა კითხულობენ შენი აზრით რა არის სიყვარული ძალიან მიკვირს ამ კითხვას რომ სვამენ და იცით რატომ? უბრალოდ ჩემთვის წარმოუდგენელია სიყვარულს რაიმე ახსნა მოუპოვო, ეს ხომ ისეთი რამაა რასაც ვერანაირი მეცნიერება ვერ გამოიკვლევს და შეისწავლის, სიყვარული რაღაც არამიწიერია, არაადამიანური, უბრალოდ შეუძლებელია ახსნა. დილას ანასტასიას კოცნები და ჩურჩული მაღვიძებს, ჩემი ფერიაა ეს გოგო, თვითონ თუ გაიღვიძა მერე მეც აღარ მაძინებს, სულ იმას იძახის მე მღვიძავს და სხვას რატომ უნდა ეძინოსო. ისე მსიამოვნებს მისი კოცნები, რომ თავს ისე ვაჩვენენ თითქოს არ მესმის -დემეტრეე გაიღვიძე რა თან ყელში მკოცნის და ჩემ დავლილ ჟრუანტელზე იღიმის და ისევ იგივეს განაგრძობს, მიხვდა ჩემი ეშმაკი ჩემს მაიმუნობას და თვითონაც ამყვა. -ჰმმ.. ესეიგი არ იღვიძებთ ხომ ბატონო სვანო? ხოდა გაგებუტეთ -ჩემმა გოგომ მოიწყინა და ეხლა ცდილობს დემეტრესაც არ აცადოს ძილი და კარგად იცის რომ ამის გამო დაისჯება -და რა სასჯელია ამის გამო ბატონო დემეტრე იქნებ მითხრათ? -დარწმუნებული ხარ რომ გინდა გაიგო რა არის ამის გამო სასჯელი? -კი თან ძალიან მინდა ეგ სასჯელი გავსინჯო ჩვეული კოცნით და ცოტაოდენი მოფერებით დასაჯა ჩვენი ანასტასია და კმაყოფილმა გოგომ უცბად მინაბა სახე -ასეთ სასჯელზე უარს ნამდვილად არასდროს არ ვიტყვი -მე კიდე უარესი სასჯელი ვიცი და თუ გინდა ახლავე დავიწყოთ -არა არა იყოს დანარჩენი სასჯელი სხვა დროისთვის შემოვინახოთ უკვე, ახლა კი ავდგეთ თორემ მშია უკვე საწოლიდან წამოდგა შიშველი ანასტასია და ამ არეულ ოთახში, რომელიც გუშინ ასე ჩააგდეს ხალათს ეძებდა -არაფერი სჯობს დილას ასეთ სურათს, სულ შიშველმა, რომ იარო არაფერია ამაზე უკეთესი ჩემო მარწყვო -დემეტრე ანასტასია აბაზანისკენ გაეშურა, დემეტრე კი სამზარეულოსკენ და ერთადერთი რაც იცოდა უცბად ბლინები გამოაცხო და ზედ ნუტელა წაუსვა, გვერდზე მარწყვიც დაალაგა და დაელოდა როდის ჩამოვიდოდა ქალბატონი დაბლა. ანასტასიამ ოთახიც დაალაგა და გამოეშურა სამზარეულოსკენ ღიღინით -ოოუუ ჩემ ბიჭს უყოჩაღია, რა გემრიელი ბლინებია -აბა მეც გავსინჯავ და გეტყვი როგორი გამოვიდა ანასტასიას ტუჩებს დაეტაკა და გემრიელად აკოცა -ნამდვილად კარგი გამომსვლია, გემრიელია უკვე 6თვე იყო გასული რაც ერთად იყვნენ ანასტასია და დემეტრე და ვერც კი შეამჩნიეს ეს დრო როგორ გავიდა, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში ძალიან კარგად დაულაგდათ ურთიერთობა და ვნახოთ როგორ გაგრძელდება სამომავლოდ. -ანასტასია დღეს ბავშვები მოვლენ ჩვენთან საღამოს და რამეს გაამზადებ თუ შევიკვეთოთ? -მე თვითონ გავამზადებ თან საქმე მაინც არაფერი მაქვს და მაგით გავიყვან დროს -შენ გამოცდები როდის გეწყება კოლეჯში? -ნოემბერში ოწყება რეგისტრაცია და მგონი თვის ბოლოსაა გამოცდები, მაგრამ იქამდე ჯერ 4თვეა წინ -ძალიან კარგი მაშინ, ეხლა გავემზადები და წავალ ოფისში პატარავ თორე საქმეები მიხმობს -აუ დემეტრე სადმე მინდა მუშაობა, რომ დავიწყო, მართალია გამოცდილება არ მაქვს, მაგრამ იქნებ გამიმართლოს -მუშაობა თუ გინდა ეგ ძალიან კარგია, მაგრამ აბა მითხარი რა შეგიძლია რომ იმის მოხედვით იქნებ ჩემს კომპანიაში ვნახოთ შენთვის საჭირო ადგილი -კარგად ვიცი მათემათიკა და ისტორია, 5ენაზე შემიძლია საუბარი ინგლისური, ესპანური, გერმანული, ფრანგული და ნორმალურად ვიცი რუსული. -გოგო ამდენი რამე გცოდნია და არანაირი პრობლემაა მაშინ სამსახურის დაწყების თაობაზე და ხვალიდან წამოდი ჩემთან ერთად სამსახურში, მაგრამ იცოდე იქ არანაირი პრივილეგია არ გექნება ქალბატონო ანასტასია -გასაგებია ყველაფერი ბატონო დემეტრე, დამჯერი გოგონა ვიქნები სამსახურში -აბა ახლა კარგად ბრძანდებოდეთ ქალბატონო ანასტასია, სამსახური მიხმობს -აუ დარჩი რა, მერე მენატრები ხოლმე ტუჩები დაბრიცა ანასტასიამ და აცოდებდა თავს დემეტრეს მაგრამ -კომპანია უფროსის გარეშე დარჩა ეს ბოლო დროა უკვე და მარტო თანამშრომლები ხომ არ იმუშავებენ? -აუ კარგი რაა დემეტრე -კარგი ხო ეს ერთი დღეც მარტო და მორჩა, ხვალიდან შევუდგებით ერთად საქმეს კომპანიაში -აუ რაკარგიაა, მიყვარხარ -წამო გინდა გავისეირნოთ? -აუ კი რა თან ბავშვებიც წამოვიდნენ ჩვენთან ერთად და კარგად გავერთობით მთელი დღეს მხიარულებაში გაატარეს, ხან სად დარბოდნენ ხან სად, დემეტრე მაინც უმეტესად სერიოზული იყო, თუმცა არც სიცილა იკლებდა, ძალიან კარგად გაერთნენ და საღამოსკენ, როცა უკვე ბინდდებოდა სახლისკენ გამოეშურნენ -ანასტასია რას ფიქრობ ბავშვი რომ გვყავდეს? ისე უცბად ითხრა დემეტრემ, რომ ანასტასია სანამ გაიაზრა რა უთხრა ალბათ 3-4წუთი ჩუმად იყო -ტასუნა ეს ისეთი საკითხია როდესაც ორივეს აზრი მნიშვნელოვანია ასე რომ თუ არ გინდა და ჯერ ადრეა რათქმაუნდა მოცდა შეიძლება -უბრალოდ დემეტრე ისე მოულოდნელი იყო ეს შეკითხვა, რომ დავიბენი, მაგრამ ბავშვები ისე ძალიან მიყვარს და რომ წარმოვიდგენ შენნაირი პატარები რომ ირბენენ ჩვენ სახლში და დედას და მამას დაგვიძახებენ რა სასიამოვნო იქნება -ანუ ტასო შენც გინდა რომ გვყავდეს ჩვენი შვილები? -რათქმაუნდა კი მაგრამ პირველი ბიჭი მინდა რომ იყოს და რაც შეიძლება ბევრი შვილი, რომ გვყავდეს -ჩემი კრისტალი ხარ შენ საოცრება, მთავარია პატარა ჯანმრთელი დაიბადოს და არ აქვს მნიშვნელობა რომელი იქნება პირველი მაგრამ ნეტა ბიჭი იყოს მართლა -წარმოიდგინე პირველ ნაბიჯს რომ გადადგავს, დედას და მამას რომ დაგვიძახებს დემეტრე...... მთელი გზა მომავალ გეგმებზე ლაპარაკობდნენ და იმდენი რამე ილაპარაკეს, რომ ამდენი საუბრით დაიღლებით თქვენ ამიტომ პირდაპირ სახლში მისულებზე ვისაუბროთ -პატარავ რადგან უკვე სახლში ვარ სჯობია დავიწყოთ არა მუშაობა უკვე? ისეთი ეშმაკური თვალებით უყურებდნენ ერთმანეთს დემეტრე და ანასტასია, რომ წინა ღამის მსგავსი სცენა მალე ისევ განმეორდებოდა. სასწრაფოდ შემოაძარცვეს ერთმანეთს ტანსაცმელი, დემეტრემ ანასტასიას ტუჩებიდან გზა მკერდისკენ გაიკვლია და კოცნები დაუტოვა, უკბინა კიდეც რამაც ანასტასიას უფრო მეტად აკვნესება და გაგიჟება გამოიწვია, ხელი მკერდიდან ფეხებს შორის ჩააცურა და თავდაპირველი სიამოვნება მხოლოდ ხელით მიაღებინა, შემდეგ კი მთლიანად შევიდა მასში. ერთმანეთზე გადახლართულებმა მიიღეს სიამოვნება და ერთმანეთს უფრო აგიჟებდნენ. ეს ღამეც ისეთი ცეცხლოვანი ჰქონდათ, როგორც გასული ღამეები. 1კვირის შემდეგ -პატარავ დღეს კი შაბათია, მაგრამ მაინც მიწევს სამსახურში აუცილებლად წასვლა და ნუ მიყურებ ეხლა ეგეთი თვალებით -ეჰ რა გაეწყობა მაშინ წადი და მე გოგოებს დავურეკავ და გამოვლენ აქით -ჩემი ტკბილ ტუჩება ხარ შენ, ისე რაღაცა ცოტა მოიმატე შენ ხომ იცი მგონი -მთელი დღე უსაქმოდ, სამსახურშიც სულ ვზივარ და ისე ვაკეთებ საქმეებს, ერთადერყი ღამე ვმოძრაობ და მორჩა, მაგრამ იცოდე არ ვარ მომატებული, თორემ გაგებუტები ეგ რომ თქვა -ხომ იცი რომ ყველანაირად მიყვარხარ ასე რომ მოიმატე თუ დაიკელი სულ ფეხებზე მაშინ, ახლა კი წავედი. დემეტრე გავიდა თუ არა მაშინვე თავის თავს დააკვირდა, მაგრამ მაინც არ უტყდებოდა შინაგან ხმას რომ მოიმატა, ეს ხომ ქალისთვის ძალიან რთული საკითხია ამასობაში გოგოებიც მოვიდნენ, ბევრი ილაპარაკეს, იცინეს ათასი ამბები გაიხსენეს და თან ანასტასიასაც უფრო კარგად იცნობდნენ. სასუსნავები მაგიდაზე დააწყვეს და მდივანზე დაჯდნენ -აი ეს ნაყინი არის ჩემი სულის ნაწილი, რამდენი ხანია არ გამისინჯავს და რაკარგია რომ მოიტანეთ -ოჰო ანუ შენც მაგ მხრივ ჩვენნაირი ყოფილხარ ხოდა შევუდექით ეხლა ჭამას(ბარბარე) გოგოებმა საყვარელი ნაყინი გადაინაწილეს და ანასტასიამ ერთი კოვზი რომ გასინჯა იფიქრა მონატრებულზე უფრო მაგარი გემო ექნებაო მაგრამ -გავალ და ორი წუთით მო.... მაშინვე საფირფარეშოში გავარდა ღებინებით, ეტყობა ნაყინმა აწყინა მაგრამ რაყო ნეტა? -ტასო რა გჭირს? -ალბათ ნაყინმა მაწყინა, კარგით არაუშავს წამოდი მისაღებში, კარგად ვარ უკვე -სახეზე ფერი არ გადევს და ხომ არ დაისვენებდი? -კარგად ვარ უკვე გოგოებო, წამოდით წამოდიით ამის მერე რაღაცა შოკოლადი გასინჯა და ისეთი სახე მიიღო თითქოსდა რაღაცა საზიზღრობა ჭამა და არა შოკოლადი -ტასო რა გჭირს?(სესო) -აუ არ ვიცი ეს ბოლო ერთი კვირა ალბათ ასე ვარ მაგრამ დღეს განსაკუთრებით ცუდად ვარ -ბოლოს ციკლი როდის გქონდა? ისე სერიოზულმა ჰკითხეს გოგოებმა რომ თვითონაც დასერიოზულდა -ვაიმე, არ არსებობს... მოიცა... ციკლი... ბოლო ერთ კვირაზე მეტია გადამიცდა.. მგრძნობიარე გავხდი.. არ არსრბობს სასწრაფოდ ტესტი მინდა -მოიცა მე მაქვს ჩემი დაქალისთვის მიმქონდა მაგრამ მერე ვუყიდი, მიდი აბა და სამივეს პასუხი თუ დაემთხვა მაშინ... ისე სწრაფად ტაცა ტესტებს ხელო და შევარდა საპირფარეშოში გაანალიზებაც ვერ მოასწრეს გოგოებმა გავიდა 5წუთი, 8წუთი.... -ვაიმე ჩქარა გამოდი და რამე თქვი ტასო თორე დაგვაწყდა ნერვები კარებში მომტირალი ანასტასია გამოდის და ყველა ტესტზე არსებულ ორ წითელ ხაზს უჩვრნებს გოგოებს -არარსებოს მე დედა გავხდები -ვაიმე გილოცავ, აუ რამაგარია დემეტრე მამა გახდება -აუ შვილი გეყოლებათ, შვენი დისშვილი იქნება კი მაგრამ დემეტრეს როგორ ვუთხრა ეს ამბავი? ჯერ ვერ გავიაზრე ანუ ჩემს მუცელში პაწაწუნა არსებაა? მე მალე დედა გავხდები... აააააააა ისეთმა დაიყვირა ანასტასიამ გოგოებმა ჯერ გაოცებულებმა შეხედეს და მერე ცეკვა და ხტუნვა ერთად დაიწყეს. -მოიცადეთ მოიცადეთ გოფოებო, ახლა დემეტრეს რომ არ დავურეკო გეფიცებით აქვე თუ არ მოვკვდე ნერვიულობისგან. -კარგი ანასტასია ნუღა ტირიხარ ეხლა დაწყნარდი დაურეკე დემეტრეს და უთხარი მოვიდეს, ჩვენ კიდე წავალთ ეხლა თან საქმეც გვაქვს და საღამოს მოვალთ ბიჭებთან ერთად. გოგოები გააცილა და დემეტრეს დაურეკა -გისმენ ანასტასია -აუ დემეტრე.. -რა ხმა გაქვს ტასო? რა ხდება? დამელოდე მოვდივარ ეხლავე არ დააცადა ანასტასიას არაფრის თქმა მაშინვე გაიქცა სახლისკენ ტასოს ტირილიანი ხმა რომ გაიგო. ნახევარ საათში სახლში გაჩნდა და მდივანზე მჯდომი მტირალი ანასტასია რომ დაინახა შიშიგან სული რამის დალია -პატარავ რა ხდება? რატო ტირიხარ? -დემეტრე.. მე.. ანუ.. -გთხოვ ჩქარა მითხარი რა ხდება თორე ცუდად გავხდები -დემეტრე დილას რომ მითხარი მოიმატეო, კიდევ რომ მოვიმატო ხომ გეყვარები მაინც? -ახლა არ მითხრა ამის გამო ვტირივარო თორე გეფიცები გადავირევი, რათქმაუნდა მეყვარები, მიყვარხარ და სულ მეყვარები და ნუ სულელობ ეხლა დ ამაგაზე ნუღა ფიქრობ, მოვკბდი რამის ნერვიულობისგან ანასტასია -დემეტრე ანუ ყველანაირად გეყვარები? დიდი, მსუქანი, მგრძნობიარე, ბუტია და ბაჯბაჯაც? -ანასტასია რას ამბობ? მითხარი პირდაპირ ეხლა -1...2...3.. ორსულად ვარ დემეტრეს გაშეშებული სახე, სიჩუმე და უცბად დემეტრეს სიხარულის ძახილი მამა გავხდები მალეო, ხელში ატაცებული ანასტასია, მთელი ოთაცის გიჟივით სირბილი -მამა გავხდები მამაა, საუკეთესო ხარ პატარავ, ჩემი კრისტალი ხარ. -იცოდე ნებისმიერ დროს რასაც კი მოგთხოვ ყველაფერს შეგვისრულებ მე და ჩემ ბიჭს -ისე რომ იცოდე 3თვემდე სექსი შეიძლება ასე რომ იქამდე თავი არ მომანატრო, თორე მერეც მეყოფა მონატრება -ოხ დემეტრე დემეტრე საღამოს ყველამ ერთად აღნიშნეს ეს დღე და კარგად მოილხინეს, ყველას იმხელა სიხარული ჰქონდათ სახეზე აღბეჭდილი. 3თვის შემდეგ -დემეტრე ვნერვიულობ ძალიან -ნუ ნერვიულობ ფერიავ, გული მიგრძნობს ბიჭი იქნება -უჰჰჰ რა ნელა გადის დრო, ხომ შეიძლება პირდაპირ გვითხრას ექიმმა და ამდენი არ გვალოდინოს -მოიცა მოიცა მოდის ექიმი -ესეიგი რადგან ჩემგან იგებთ ბავშვის სქესს და თქვენ თვითონვე არ ნახულობთ პატარა სიურპრიზი მოგიმზადეთ, მინდა რომ ეს ყუთი გახსნათ სადაც ბავშვის სქესის ფერი ბურთები ამოვა, მე კიდე დავაფიქსირებ ამ მომენტს ყუთთან მივიდნენ და თვლა დაიწყეს -1... -2... -3... ყუთი გახსნენს და ლურჯი ფერის ბურთები ამოვიდა, დიახ დიახ ბიჭი ეყოლებათ. ბედნიერი სახეებიი... ღიმილი... ჩახუტება.. ცრემლები...გაოცება.... ანასტასიას წუწუნი..საჭმლის დაწუნება...სუნამოები არ მოწონება... გაბუტვები... 6თვის შემდეგ უკვე მე9თვეშია ანასტასია და ნებისმიერ წუთს ელოდებოდნენ პატარას, ბოლო თვე დემეტრე საერთოდ არ ცილდებოდა ანასტასია და სულ ერთად იყვნენ -ნეტა როდის დაიბადება ჩვენი ილია დიახ დიახ გადაწყვიტეს რომ პაწაწუნა არსებისთვის ილია დაერქმიათ -მალე დაიბადე რა მა თორე უკვე შენი ლოდინით დავიტანჯეთ 6საათის შემდეგ -დემეტრეეეე გაისმა ანასტასიას ყვირილი -ჩქარა მშობიარობა დამეწყო -ახლავე ახლავე პატარავ, წამოდი წამოდი ანასტასიას ყვირილი,,, ტირილი....დემეტრეს შიშ შეპარული სახე... დიდი ტკივლი...ბავშვის ტირილის ხმა და ისევ გაღიმებული და ბედნიერი სახეები. დაიბადა პატარა ილია ფილფანი, 3.7კილო, ბუთქუჩა და დემეტრეს ნაირი სერიზული სახით. ბედნიერი წყვილის ოჯახი კი ამ პატარა არსებამ უფრო გააბედნიერა. 6წლის შემდეგ ჩვენს წყვილს ილიას შემდეგ კიდევ პატარა დაჩი და ანდრია შეეძინა, ფერია ბარბარე და მალე უკვე პატარა ნიაც გაჩნდებოდა -მიყვარხარ ტასო მთელი გულით -მიყვარხარ დემეტრე ფილფანო უსასრულობამდე |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
