დემეტრე ფილფანის საკუთრება(თავი7)
მოკლედ მეგობრებო ბოლო დროა ძალიან ვაგვიანებ თავების დამატებას, მაგრამ მართლა ან დროს ვერ ვნახულობ ან რამე პრობლემა იჩენს თავს და უბრალოდ ვეღარ ვახერხებ❣❣ ვიცი რომ უკვე უკმაყოფილოები ხართ, მაგრამ მიმიღეთ ისეთი როგორიც ვარ უბრალოდ მეტს მართლა ვერ შევძლებ ამჟამად❣❣❣❣ რას ვაკეთებდი? გაკვირვებულმა თვალებში შევხედე -კვნესოდი და ისე ოხრავდი, რომ უფრო აღმაგზნებდი და იქამდე არ გავჩერდები სანამ უფრო არ გაკვნესებ პატარავ. ისეთი ხმით ლაპარაკობდა, რომ მალე ალბათ ყველაფერს შემომახევდა ზედ -არანორმალურად იდიოტი ხარ დემეტრე ფილფანო. სასწრაფოდ მოვშორდი დემეტრეს და ოთახიდან გამოვარდი მთელი სიჩქარით. ნამდვილი სვანია, აი როგორ შეუძლია მუდმივად რომ ჩემი თავის გამაკვირვოს და სულ უხერზულ მდგომარეობაში მაგდებდეს. ახლა ვნახოთ დემეტრე ფილფანო როგორ გაგაგიჟებ და როგორ უნდა ჩემი გაწითლება მუდმივად. მისაღებში შევიკრიბეთ ყველა და ვაჩემ დაიწყო ლაპარაკი -კაროჩე მაგრად რომ გავერთოთ ჩვენ თავზე რამე სასაცილო ან საინტერესო მოვყვეთ, ოღონდ ბიჭთან ან გოგოსთან ურთიერთობის დროს რა -აუ ხო რა ძააან კარგი იქნება, თან გავერთობით კარგად(ელენე) -აუ მე დავიწყებ ეხლა(ლუკა) -მიდი აბა გისმენთ(მარიამი) -კაროჩე წლების უკან გავიცანი ერთი გოგო, სახელიც არ ვიცოდი და არც მაინტერესებდა ისეთ ვიდზე იყო, ძაან შხვართა იყო რა, კისრიდან ეწყებოდა ფეხები და მოკლედ მაგარი ნაშა იყო, ხოდა ერთი დღე დავთქვით, რომ სასტუმროში უნდა შევხვედროდით ხოდა მივედით და როგორც ხდება ხოლმე მერე ამბები და რამე რუმე მოხდა და ტანსაცმლის გახდის პროცესში ვარ და უცბად არ ვიცი რატომ მაგრამ ვეკითხები სახელს და მეუბნება ჩემი სახელი მამუკა არისო. იქიდან როგორ გამოვფრინდი დღესაც ვერ ვიხსენებ, ალბათ 3წუთში სახლში ვიყავი -ვაიმე ცუდად ვარ უკვე(ანდრია) -საღოლ მამუუ(ბარბარე) -ახლა მე მოვყვევი(ბარბარე), მოკლედ იქიდან გამომდინარე,, რომ მე ლუკას გარდა სხვა ბიჭთან შეხება არ მქონია შესაბამისად ყველანაირი ისტორიაც ლუკასთან მაკავშირებს, ხოდა პირველად პაემანზე რომ დამპატიჟა ეტყობოდა რომ ძალიან ნერვიულობდა არადა თავს ისე მაჩვენენდა თითქოს და არაფერი არ ადარდებდა, ხოდა მივედით კაფეში და ხელები უკანკალებდა, მაგრამ მაინც არ ტყდებოდა შინაგანად, ხოდა შევუკვეთეთ ყავა და მაინც მაგარ ბიჭად მაჩვენებდა თავს და ამ კანკალმა და ნერვიულობამ ჯერ ზედ გადაასხმევინა ყავა და მერე კიდე სკამს წამოკრა ფეხი და შუა ცენტრში გაიშხლართა. მაპატიე ლუკა მაგრამ ეს რომ არ მომეყოლა არ შემეძლო -ამის გამო დაისჯები შენ ბარბარე -ღმერთო ვკვდები უკვე ამ ყველაფრის წარმოდგენისას(ვაჩე) ჩემი ჯერო რომ დადგა დემეტრე ისეთი თვალებით მიყურებდა რომ ყველაფერი მავიწყდებოდა რაც კი უნდა მეთქვა, მაგრამ ბავშვებთან რამეს ხომ არ შევიმჩნევდი და ისევ ძალა მოვიკრიბე და ლაპარაკი დავიწყე -წინა წელს ჩემი კლასი წავედით რესტორანში, ძალიან არ მინდოდა წასვლა მაგრამ რატომღაც წავედი და ახლაც კი ვნანობ რა მინდოდა, ნუ როგორც ხდება ლამაზად გამოვეწყვე და ვიმეტიჩრე და მაღლები ჩავიცვი ფეხზე და ველოდებოდი როდის გამომივლიდა ჩემი მეწყვილე საბა, რომელსაც ვუყვარდი და მეც დიდისამბით ძალიან გამოვიპრანჭე რომ ეფექტი მომეხდინა და მირეკავს რომ მოვედი უკვე და როგორც სერიალებში არის ხოლმე რომ წელში გამართულები მიდიან და თმებს ეთამაშებიან და ასე შემდეგ, მეც ზუსტად ასე მივდიოდი და ბოლოს რაც მახსოვს ძირს აღმოვჩნდი და ფეზი ვიღრძე, ასე იცის ზედმეტმა მეტიჩრობამ ძააან ბევრი ვიცინეთ და საბოლოოდ დავიშალეთ, რადგან ხვალე უკან ვბრუნდებოდით და ბარგი უნდა ჩაგველაგებინა, მაგრამ ვაი როგორ არ მინდოდა რომ ოთახში ავსულიყავი და დემეტრესთან ერთად ვყოფილიყავი მარტო, სირცხვილის გრძნობა მომკლავს მე მალე, არა კი ვამბობდი გავაგიჟებთქო, მაგრამ არ შემიძლია, ვერ ვუძლებ მის მზერას. ოთახში ავედით, თუმცა ჩემდა საბედნიეროდ ბიჭები ცოტახნით ისევ დარჩნენ დაბლა. ოთახში ავედი და საწოლზე დავწექი და ფიქრში გადავეშვი, გული მწყდება რომ მაკას და გიორგის საერთოდ არ გავხსენებივარ, გული მწყდება ასეთი ოჯახი რომ მყავს მაგრამ მადლობელი ვარ რომ მათი რომ მათ გამო მე დემტრეს ნაირ ადამიანს შევხვდი და მათი დახმარებით ვიგრძენი რა ყოფილა სიყვარული და საყვარელი ადამიანი, მაგრამ მართლა მტკივა გული მათგამო. ამ ფიქრებში ვარ რომ ვერც ვხვდები როგორ მომდის ცრემლები და როგორ შემოდის დემეტრე ოთახში და მაშინვე ჩემსკენ მოდის. -ჰეი პატარავ რა გჭირს? კარგად ხარ? რამე გტკივა? ამაზე უფრო ავტირდი და პატარა ბავშვივით გულჩვილი გავხდი -ანასტასია რა გჭირს? რატო მაბრაზებ მითხარი რა გჭირს რა ნუ მანერვიულობ და დაწყნარდი რა პატარავ -დემეტრე მითხა..რი ასეთი ცუ..დი ვარ რომ ჩ...ემს მშობლებს არ ვუყ..ვარ..ვარ? -ტასუნა ამას რატო ამბობ? რატო ნერვიულობ ამის გამო ტო, კაი ეხლა დაწყნარდი რა ცოტა თავი ხელში ავიყვანე და დავწყნარდი -იცი დემეტრე არასდროს მიგრძვნია მშობლების სითბო, მეგობარიც არასდროს მყოლია იმის გამო რომ ყველას მხოლოდ ფული აინტერესებდა ჩემი და არა ჩემი გრძნობები, მაკას და გიორგის არც არასდეოს ახსოვდათ, რომ შვილი ჰყავდათ და გული მტკივა დემეტრე, შინაგანად ყველაფერი მტკივა -პატარავ მოდი ახლა შევთანხმდეთ, რომ ამაზე აღარსდრო იფიქრებ, მაკა და გიორგი მაგარი ნაძირალები არიან და ასეთი ადამიანების გამო ფიქრიც აღარ ღირს, შენ ახლა მე გყავარ და სხვა ყველაფერი დაიკიდე იცოდე, მთავარი მე მიყვარხარ და სხვა ყველაფერი აღარაფერია იცოდე -დემეტრე შენ გიყვარვარ? დაშოკილი ვიყავი ამის მოსმენით, ანუ გამოდის რომ სიყვარული ამიხსნა თუ რაღაცა ამდაგვარი გააკეთა, ახლა ამ სიტყვას მნიშვნელობა არ აქვს რას დავარქმევთ -კი კი მიყვარხარ და შენც რომ გიყვარვარ მაგრამ არ აღიარებ შენც კარგად იცი თვალი ჩამიკრა და ტუჩებში მაკოცა ჯერ ხომ ისესაც დაბნეული ვიყავი, მაჰრამ კოცნამ საერთოდ გამთიშა. -დემეტრე ასე ნუ მიკეთებ ხოლმე, თორე რამისაა დავდნე გაბრუებული ვიძახი ამ სიტყვებს და ნამდვიკად არ მაინტერესებს უკვე არაფერი, ვიძაზი იმას რასაც ვფიქრობ. -ჩემი გოგო ხარ შენ და ყველას დედას მოვ**** ვინც კი შენ შემოგხედავს და ზედმეტებს გაბედავს, მიყვარხარ და ეს კარგად დაიმახსოვრე და ჩემი არასდროს შეგრცხვეს იცოდე პატარავ, მოსახდენი მოხდა უკვე ჩვენ შორის და ამით უფრო გამყარდა ჩვენი ურთიერთობა, შენ მთლიანად მე მეკუთვნი, ჩემი საკუთრება ხარ, დემეტრე ფილფანის საკუთრება ხარ ეს კარგად იცოდე ანასტასია. -მიყვარხარ არ მოელოდა ასე მოულოდნელად ამ პასუხს ჩემგან დემეტრე და ჯერ ცოტა გაიკვირვა და შემდეგ მთელი მისი სახე სიხარულმა მოიცვა. ეს რომ არ მეთქვა დემეტრესთვის უკვე აღარ შემეძლო და საბოლოოდ ერთმანეთთად ბოლომდე გავიხსენით. -ჩემი ბედნიერების წყარო ხარ პატარავ, იცოდე დემეტრე ფილფანის საკუთრება და ჩემი გოგო რომ ხარ ჭკვიანად მოქცევა მოგეთხოვება, ყველგან სადაც იქნები კონტროლის ქვეშ იქნები აქედანვე რომ იცოდე და ახლა კოდე შენი გემო კიდევ ერთხელ უნდა შევიგრძნო და გაჩვწნო როგორი პირველი ღამე გქონდა. და დიახ დიახ მოხდა ის რასაც ფიქრობთ, მთლიანად შევიგრძენით ერთმანეთი და ბედიერებს დაგვეძინა ერთმანეთზე გადახლართულებს. მაინტერესებს ამ თავს როგორ შემიფასებთ, ბოლოსდაბოლოს ერთმანეთს გამოუტყდნენ გრძნობებში და დიდი მიღწევა უკვე ეს ყველაფერი. ველოდები თქვენს შეფასებას❣❣ სიცხეები აღარ მაქვს და შესაბამისად მოვიკრიბე ძალა და დავწერე ეს თავი❣❣❣❣ |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.