-ვიცი, რომ დამნაშავე ვარ და ყველაფერზე თანახმა ვარ, რადგან სიმართლე შენს მხარეს არის. ვიცი, რომ გინდა ვიყოთ ერთად და ისიც ვიცი, რომ არასოდეს არ მოგბეზრდები. ვიცი,  რომ ჩემთვის ყველაზე წმიდა ცრემლის დაღვრა შეგიძლია. ვიცი და უკვე დიდი ხანია რაც გავაცნობიერე, რომ ჩემი ხარ. შენ უბრალოდ ჩემი ხარ და მე შენი ვარ. დღეს ჩემი დაბადების დღეა და ჩემს დღეს ცრემლებისგან ანატკივარი თვალებით შევხვდი, მაგრამ არ ვწუწუნებ, რადგან ეს ცრემლიც სამართლიანი იყო.
-უკვე საერთო აზრი გვაქვს და ამიერიდან სულ ასე იქნება.
-ძალიან მინდოდა არ შემემჩნია, მაგრამ როცა გიყვარს გინდა მის სახეზე ყოველთვის სასიამოვნო ღიმილი და უსაზღვროდ ღრმა გძნობა დაინახო, დიახ სიყვარული უპირობოა და მინდა უპირობო სიყვარულით გვიყვარდეს ერთმანეთი.
-ასეც იქნება, მე გპირდები უპირობო სიყვარულს. გვიან ღამე იყო ტელეფონი რომ ჩართო და უამრავი შეტყობინება და გამოტოვებული ზარები დაგხვდა, პირველი ზარიც დაფიქსირდა და არ უნდოდა ეპასუხა, მაგრამ ლილიამ გაიღვიძა და უთხრა.
-უპასუხე, შეიძლება რამე სერიოზული არის. გიორგიმ საწოლზე წამოჯდა და ტელეფონს უპასუხა.
-გისმენ დედა.
-გიორგი სად ხარ შვილო.
-გასული ვარ ქალაქიდან, რა მოხდა.
-ტელევიზორში მარინა............................
-უკვე მოუსმინეთ? დამშვიდდი, მოვალ და ყველაფერს აგიხსნით, მაგრამ მამას უთხარი, რომ ყველაფერი დასრულდა.
-ლილია სად არის შვილო.
-ჩემს გვერდით არის, ჩვენ უსაფრთხოდ ვართ.
-უნდა წავიდეთ გიორგი ისინი გველოდებიან და ნუ ვალოდინებთ. არ უნდოდა წასვლა, მაგრამ ახლა მშობლების ნახვა და ყველაფრის მოყოლა უფრო აუცილებელი იყო, რამდენიმე საათში კი უკვე მათთან იყო. დედას გული მოუთმენლად ელოდა შვილს და რძალს და ეზოში შეეგება მათ, გიორგიმ ორივე ხელებით შეეხო ლოყებზე დედას და უთხრა.
-ეს ქალი არ ბერდება, ჩემი დედიკო არასოდეს დაბერდება და არც ნაოჭი ექნება სახეზე. დედა დრო შენს ახალ ესკიზს ხატავს და იმ ტილოზე შენს თვალის უპეებთან ჩრდილებს გაგიკეთებს მამამ რომ შეგხედოს და ისევ წამოცდეს მის ბაგეებს ვმნებიანი ჩურჩული.
-გიორგი მთვრალი ხარ შვილო?
-არა, ძალიან კარგად ვარ, დედა სამართალმა გაიმარჯვა და მიხარია რომ ყველაფერი დასრულდა.
-რაც მოვისმინეთ ლილია შვილო ეს ყველაფერი სიმართლე არის?
-სიმართლე არის კი და ეს კიდევ ადრე უნდა მომხდარიყო, დააგვიანდათ სიმართლის გარკვევა, მაგრამ მაინც გაირკვა ის რასაც მარინა ასე კარგად მალავდა.
-ვწუხვარ დედა მარინა შენი საუკეთესო მეგობარი იყო, შენ კი ფიქრობდი მარინაა ის ერთადერთი ვისაც ყველაზე კარგად ესმოდა შენი, მაგრამ არასოდეს დაფიქრებულხარ რა უფრო უნდოდა მას, შენთან მეგობრობა თუ შენი ქონება.
-ძალიან სამწუხაროა, რომ ვერ შევამჩნიე მისი ზრახვები.

    მდუმარედ იდგა, ხელში ფინჯანი ეჭირა ცხელი ყავით სავსე რომელსაც ჯერ კიდევ ადიოდა ორთქლი, თავად კი იდგა და ფანჯრიდან ათვალიერებდა ხალხს თითქოს პირველად იყო იმ ადგილზე ეუცნაურებოდა ჩიტების ჭიკჭიკი, ადამიანის დაძაბული სახეები და აჩქარებული სიარული, შემდეგ ჩაიღიმა და თქვა.
-რა უცნაურია ცხოვრება, გუშინ წვიმდა დღეს კი ცა მოწმენდილია და ხალხი მშვიდად კი არ დადის ყველა გარბის, გარბიან და  არც საუბრობენ  თითქოს მათ საუბარიც აკრძალული აქვთ.
-ბაკო უფროსი გეძახის.
-მე? გაუკვირდა ბაკოს და ელისოს შეხედა.
-ერთადერთი ბაკო შენ ხარ აქ შარია.
-გითხრა რატომ მიბარებს?
-არ ვიცი, თან მარტო არ არის.
-საოცარია. თქვა ბაკომ და უფროსის კაბინეტისკენ მტკიცე ნაბიჯით წავიდა
-უფროსო, მითხრეს რომ მეძახდი.
-მოდი შემოდი ბაკო და კარი მიხურე. ბაკომ იქ მყოფთ ორ უცხო მამაკაცს მიესალმა და შემდეგ უფროსს მიუბრუნდა, მაგრამ კითხვა ერთ-ერთმა უცნობმა დაუსვა.
-კითხვა გვაქვს ახალგაზრდავ თქვენთან.
-გისმენთ, რით შემიძლია თქვენი დახმარება.
-როგორ გრძნობთ თავს, რამდენი წელია რაც აქ მუშაობთ.
-აქ წლებია რომ ვმუშაობ, ალბად 5 წელი მაინც თუ მეტი არა.
-კმაყოფილი ხართ აქ მუშაობით?
-თუ უფროსი კმაყოფილა მისი თანამშრომელით, მეც კმაყოფილებას გამოვხატავ უფროსის მიმართ.
-თავად ბანკზე რას გვეტყვი, როგორია აქ მუშაობა ძალიან დამღლელია?
-კი რთული, დამღლელი და ძალიან შრომატევადია,  მაგრამ  სანდო ადგილია მათთვის ვინც ჩვენ გვანდობს თავიანთ თანხას, მათმა იციან რომ მათი ქონება აქ დაცულია.
-კარგია რომ ასე დარწმუნებით საუბრობ, ამ ფოტოს დააკვირდით ეს ადამიანი გეცნობა?
-არა, არ ვიცნობ, მას პირველად ვხედავ.
-დარწმუნებული ხარ? დააკვირდი კარგად და დაფიქრდი. ბაკო კარგად დააკვირდა ფოტოს და თქვა.
-კი, დარწმუნებული ვარ. 
-მე ბაკოს ვენდობი, ის ძალიან სანდო პიროვნებაა ჩვენი ბანკისთვის. უცნაური სტუმრები წავიდნენ, ბაკო უფროს მიუბრუნდა და უთხრა.
-რა ხდება უფროსო, რამე შემეშალა?
-არა, არა ყველაფერი კარგად არის, დაუბრუნდი შენს ადგილს.
-კარგი, კარგია თუ ყველაფერი კარგად არის.
-ბაკო რომ გახვალ ელისო შემოვიდეს ჩემთან უთხარი.
-ელისო შარაშენიძე?
-ელისო შარაშენიძე ერთი გვყავს, რა გჭირს ბაკო კარგად ხარ?  ბაკომ უცნაურად შეხედა უფროსს და კაბინეტიდან გავიდა, ელისოს შეხედა და უთხრა.
-უფროსთან შედი, გეძახის.
-რა ხდება, დღეს უფროსთან ყველა ცალ-ცალკე შედის, რამე ხდება და არ ვიცით? უთხრა ივანემ ბაკოს და მიმავალ ელისოს თვალი გააყოლა, თავის ადგილს დაუბრუნდა და კომპიუტერში რაღაც ჩაწერა და რამდენიმე წუთში გაოცებული უცქერდა კომპიუტერის მონიტორს.
-რა გჭირს, ბაკო კარგად ხარ ფერი არ გადევს. უთხრა ელიზაბეტმა რომელსაც ბაკო ჩუმად თავისთვის უყვარდა და გულში ინახავდა თავის გაუმხელელ გრძნობას.
-შუუუუ, არაფერი შეიმჩნიო ელიზაბეტ.
-რა მოხდა, ასე რამ შეგაშფოთა.
-მოიწი რაღაცას გეტყვი. ელიზაბეტი ახლოს მივიდა ბაკოსთან და ბაკომ ჩურჩულით უთხრა.
-ჩემს ანგარიშზე  30 000 000$ დევს.
-რააააა, ხმა ვერ გააკონტროლა ელიზაბეტმა და ყველამ მათკენ იხედებოდა.
-ჰა, ჰა, ჰა რა ხდება მანდ, ელიზაბეტ ასე რამ გაგაოცა ბაკო სიყვარულში ხომ არ გამოგიტყდა.
-რა გაყვირებს, თუნდაც ასე იყოს უნდა იყვირო? უთხრა ბაკომ თანამშრომელს და თავადაც გაეცინა, მაგრამ ეს სიცილი სიმწრის სიცილი იყო. როცა ყველა ჩაწყნარდა ელიზაბეტმა ბაკოს უჩურჩულა.
-უნდა გადაამოწმო ბაკო?
-არ ვიცი რა ხდება, ვინ დარიცხა ჩემს ანგარიშზე ეს თანხა უნდა გავიგო.
-გავარკვევთ, მე მყავს მეგობარი ჰაკერი და მასთან მივიდეთ.
-კარგი, საღამოს ერთად გავიდეთ. ბაკოს თავში ყველაფერი აერია, ფიქრები გაეფანტა და უკვე მუშაობაც აღარ შეეძლო, ფიქრობდა ვის შეეძლო დაერიცხა ბაკოს ანგარიშზე ასეთი დიდი თანხა, ეს ხომ ძალიან დიდი თნხა არის. ჩაფიქრებული იყო, რომ უფროსის  ხმა გაიგონა და გაოცებულმა შეხედა ჯერ უფროს და შემდეგ ელიზაბეტს.
-წადი, საინტერესოა რას გეტყვის ან თუ იცის რა ხდება აუცილებვლად შეატყობ რაღაც ცვლილებას. ბაკო უფოსთან თავაწეული შევიდა და ამაყად კითხა.
-რა ხდება უფროსო. ზაზა არაბული იდგა და თავადაც გაოცებული უყურებდა ბაკოს.
-ბაკო ამხელა ბანკში და ამდენ თანამშრომლებში მხოლოდ შენ გენდობი.
-მადლობა, მაგრამ ამიხსენი რა ხდება.
-არ ვიცი რა ხდება, სწორედ ესაა ჩემი პრობლემა.
-მაინც რომ შეძლო და უკეთესად ამიხსნა რა ხდება, არ გინდათ?
-არ ვიცი, არ ვიცი მხოლოდ ის ვიცი რომ ვიღაც  ცდილობს ბანკის  საიდუმლო მასალებში შეაღწიოს და ბანკიდან ფული გაიტანოს.
-ეს როგორ, ვის მიუწვდება ხელი ბანკის ანგარიშებზე.
-სწორედ ესაა პრობლემა, რომ ბანკის ანგარიშებზე მხოლოდ მე მიმიწვდება ხელი, ვიღაცამ კი ჩემი კოდი გატეხა და 50 000 000$ გაიტანა ბანკის ანგარიშიდან ჩემი სახელით ბაკო.
-ამდენი ფული შენ გქონფდა ანგარიშზე?
-ეს ბანკის ფულია შარია, ვიღაც ბანკის ანგარიშებში შევიდა და გესმის ეს რას ნიშნავს? ციხიდან ვერასოდეს ვერ გამოვალ. გაოგნებული იდგა ბაკო და ღონეწართმეული ჩაესვენა იქვე მდგარ სავარძელში, შემდეგ ნერწყვი ხმაურით გადაყლაპა და უფროსს შეხედა, რომელსაც ხელებში ჩაეგო თავო და არ იცოდა რა გაეკეთებინა.
-უფროსო.........................
-უფროსო.......................
-ზაზა გესმის ჩემი ხმა?
-მესმის, მესმის, მაგრამ ვფიქრობ ბაკო.
-ჩემს კომპიუტერშიც შევიდა ვიღაც სულ რაღაც ერთი საათის წინ, მაგრამ მე ანგარიშზე არ მქონდა ფული და დამირიცხეს. ზაზამ თავი ასწია და ბაკოს გაოცებულმა შეხედა და შემდეგ ენის ბორძიკით კითხა.
-რა, რა, რამდენი დაგირიცხეს.
-30 000 000$ და ეს თანხა ჩემი არ არის, პოლიციაში უნდა განვაცხადო რაც ხდება.
-ვიღაცა გვეთამაშება და შევეცადოთ ეს ჩვენით გამოვიცნოთ, პოლიცია არ გვჭირდება.
-როდემდე გინდა დამალო ასეთი დიდი თანხის გაქრობა, ჩვენს ბანკს ხალხი ენდობა და აქ ფულს აბანდებს ისინი. ის ვიღაც შესაძლებელია ახლა ჩვენს მდგომარეობას უყურებს და შორიდან თუ ახლოდან გულში დაგვცინის, მას უნდა შევარჩინოთ ხალხის გაქურდვა? ზაზა ჰაკერი გვჭირდება, აუცილებლად უნდა გავიგოთ ვინ გატეხა ბანკის ანგარიშები და ვინ შევიდა ჩემს კომპიუტერში. ზაზამ შეხედა ბაკოს და მკაცრად უთხრა.
-48 საათი მომეცი და ყველაფერს გავარკვევ.
-მე არ ვარ ის ადამიანი ვინც დროს მოგცემს, ზაზა მე მხოლოდ რჩევას მოგცემ რომ დროზე მიმართო პოლიციას, რომ შემდეგ თავად არ მოგიწიოს თავის მართლება დამნაშავის როლში მყოფს.
-რამეს მოვიფიქრებ, შენ ჯერ არავის არაფერი არ უთხრა. ბაკო გათიშული გონებით დადიოდა, მის ანგარიშზე უამრავი თანხა იდო და შეეშინდა. სამუშაო სათების დასრულების შემდეგ ელიზაბეტთან ერთად გავიდა ბანკიდან, ელიზაბეტმა მეგობარს დაურეკა და შეხვედრა სთხოვა.
-მისამართს გადმოგიგზავნი სად შევხვდეთ ერთმანეთს და დაგელოდები. ბაკო და  ელიზაბეტი მოუთმენლად ელოდნენ ჰაკერის მოსვლას, ბაკო ჩაფიქრებული იყო და ელიზაბეტის ხმამ გამოაფხიზლა.
-არ გეკითხები რაზე ფიქრობ, მაგრამ ყველაზე რთული სიტუაციიდანაც შეიძლება გამოსავალის პოვნა და ჩვენ შევძლებთ ეს პრობლემა გადავლახოთ, სიმართლესაც გავარკვევთ მხოლოდ არ მოდუნდე და შიშმა არ შეგიპყროს.
-დარწმუნებული არ ვარ, მაგრამ მგონი ვიცი ვინ დგას ამ ყველაფრის უკან.
-დაფიქრდი, გაიხსენე და აღიდგინე ვის შეეძლო შენს კომპიუტერში შესვლა.
-ვიცი და რაც უფრო ვფიქრობ უფრო ვრწმუნდები ვინ შევიდა ჩემს კომპიუტერში, მაგრამ ჯერ დაველოდოთ შენი მეგობრის მოსვლას. ბაკოს ეჭვები ჭამდა, მაგრამ არც უნდოდა მისი ვერსია გამართლებულიყო და სიმშვიდეს ინარჩუნებდა, ჩვენი იტალიელი მაფიოზისთვის კი ყოველი დილა მისთვის სიკვდილის მოახლოვების ტოლი იყო, რადგან ის ხედავდა თუ როგორ გაანადგურა  მისმა სისასტიკემ უდანაშაულო  გოგონას ცხოვრება და ახალგაზრდობის წლები წაართვა, ამიტომ ისედაც დაუნდობელი, შეუბრალებელი და ცივსისხლიანი კიდევ უფრო სასტიკი გახდა და არავის ზოგავდა.



-რა გააკეთე, მოახერხე მის კომპიუტერში შესვლა?
-ვერ მოვახერხე, ის ძალიან დაკვირვცებული და ფრთხილია.
-ახლავეს წადი და საღამოს ფლეშკა მომიტანე პროგრამით გამზადებული, უნდა შეძლო და ეს გააკეთო, ვიკა გესმის?
-მესმის.
-არ გაბედო ჩემი გადაგდება, იცოდე არ გაცოცხლებ და იცი სადაც არ უნდა იყო მე თვალს გადევნებ და შენი ყველა ნაბიჯი ვიცი.
-ვიცი რომ ყველგან ხარ, ვიცი რომ დაუნდობელი ხარ და შეუბრალებელი, მაგრამ უნდა გეშინოდეს და შიშში ცხოვრობდე.
-ვითმ რატომ?
-იმდენი ცოდვა გადევს მაგ კისერზე,  დაიმახსოვრე გათენდება ერთი ლამაზი დილა როცა არც შენ დაგინდობს შენით გამწარებული ადამიანები და სწორედ მათი ხელიდან დაისჯები შენი ცოდვებისთვის. 
-საქმეს მიხედე, შენ ძალიან გამითამამდი რაც შარიას დაუახლოვდი. ვიკა წავიდა და მოკრძალებით იდგა  ყველა დაჭრილი უფროსის წინ, თითქოს დამნაშავედ გრძნობდნენ თავს რომ ვერ შეძლეს თავიანთი ლიდერის დაცვა. ერთ-ერთმა ახლოს დაუჯდა და უთხრა.
-შეეშვი ყველაფერს და წავიდეთ აქედან, წავიდეთ ალექსანდრე რადგან ვგრძნობ არ დასრულდება ყველაფერი ისე როგორც დავგეგმეთ
-ჯერ საქმეები მაქვს მოსაგვარებელი, მარინამ ჩამიშვა და მიმიყვანა ამ ზომამდე რომ ვირთახასავით ვიმალები სოროებში, ამიტომ მან უნდა მიიღოს ის რაც აქამდე არ მიუღია. როგორც მე ვიტყვი ისე იქნება, ჯერ არაა წასვლის დრო, ჯერ არა ბიჭებო.
-მერე გვიან არ იყოს, როცა შენ გადაწყვიტავ წასვლას აქედან.
-გოგო სად გყავთ.
-ბინაში არის უსაფრთხოდ, ფეხი როგორ გაქვს, გტკივა?
-მტკივა,შენ უნდა დამეხმარო.
-მე როგორ დაგეხმარო.
-ელისო მოიყვანე.
-ელისო ჩვენს სიახლოვეს არ უნდა გამოჩნდეს.
-ჩემი ტელეფონით დაურეკე და მოვა. რამდენიმე წუთი თქვა ელისომ მოვალო, მაგრამ ერთი საათი დააგვიანდა.
-სად ხარ აქამდე, ელოდებოდი მოკვდებაო?
-ნეტავ რატომ შუბლში არ მოგხვდა ის ტყვია, რომ ყველამ დავისვენოთ შენგან.
-ტყვია ამოიღე, ნუ ელოდები ჩემს სიკვდილს ჯერ თქვენ დაგხოცავთ. ელისომ სამედიცინო ყუთი აიღო და ხელსაწყოები მხოლოდ სპირტით გაწმინდა და ბარძაყში პინცეტი ნატყვიარში ღრმად შეუშვა ხორცში და ტყვიაც ამოიღო, ალექსანდრეს ყვირილს ყურადღებას საერთოდ არ აქცევდა, მეორე ტყვიაც ამოიღო იმავე ფეხიდან  და ალექსანდრეს სახეში ძლიერად გაარტყა.
-ხმა არ ამოიღო.
-ელისო ისედაც ვერ ვიკავებ ნერვებს.
-ფეხებზე შენი ნერვები შეხედე ამათ, ყველა შენ გემორჩილებით, მაგრამ ხომ ხედავ რომ ჩიხში შედი შენი დასახული გეგმით და უნდა შეჩერდე.
-შენთან რა ხდება.
-ჯერ-ჯერობით სიწყნარე გვაქვს, გავიტანბოთ თანხა და წავიდეთ აქედან.
-მეც მაგ აზრზე ვარ, მაგრამ არ მისმენს.
-ყველაზე კარგი გამოსავალი ახლა მხოლოდ ეს არის, აქედან წასვლა. რამდენიმე დღე დაჭირდა ალექსანდრეს ფეხზე დამდგარიყო, როცა ფეხზე დადგა და ჯოხით გავლა შეეძლო მარტო წავიდა, მაგრამ წასვლამდე ბიჭებს უთხრა.
-ჩემი მანქანით ვეღარ ვიმოძრავებთ წაიყვანეთ და  სადმე მიატოვეთ, რადგან ის დაფიქსირებულია, სხვა მანქანა მჭირდება, მხოლოდ შავი ფერის. ტაქსი გამოიძახეთ?
-გელოდება, უკვე მოსულია. კოჭლობით გავიდა და მძღოლს ხელის აწევით მიესალმა, შემდეგ ქაღალდზე დაწერილი მისამართი უთხრა და თვალებზე კაპიშონი ჩამოიფარა, რამდენიმე წუთში მძღოლმა თავი შეახსენა.
-მოვედით ბატონო. ალექსანდრემ 20$ დაუდო ხელის გულზე და გაოცებულ მძღოლს უცხოურ ენაზე დაელაპარაკა თან იღიმოდა, მძღოლმა კი ქართულად თქვა.
-უცხოელი ხარ შენი დედა............................ ალექსანდრე წამიერად აინთო და მძღოლს ღიმილით შეხედა, შემდეგ საათი აჩვენა და საღამოს 10 სთ-ზე დაიბარა ისევ იმ ადგილზე, რაზედაც მძღოლმა დაეთანხმა და წავიდა, ალექსანდრემ კი გაბრაზებულმა გააყოლა თვალი და თქვა.
-10ს-ზე წეს აგიგებ შე . შებრუნდა და კოჭლობით  გაიარა რამდენიმე მეტრი და ერთ პრესტიჟულ ბინაში შევიდა, კოჭლობით აიარა კიბეები და გასაღები ამოიღო ჯიბიდან, მეხუთე სართულზე ასული ერთ კართან შეჩერდა და სული მოითქვა. გასაღები მოარგო კარს და შეეცადა ბინაში შესვლას, მაგრამ ვერ შეძლო და გაბრაზებულმა თქვა.
-გაანთავისუფლე კარი, რა გაქვს ესენი კართან მოტანილი. როგორც იქნა წვალების შემდეგ კარი გააღო და მირანდას შეშინებულ თვალებს წააწყდა, გოგონა შიშისაგან ერთიანად კანკალებდა, მას კატასტროფულად ეშინოდა მაფიოზის.
-რაო პატარავ, ჩემი შეგეშინდა?
-მე, მე, მე აქედან როდის გამიშვებ ან აქ რატომ ვარ.
-ჯერ მე და შენ საქმე გვაქვს და როგორც ხედავ აქ ჩვენს მეტი არავინ არის. უთხრა შეშინებულ მირანდას და ავხორცული მზერით აათვალიერა, ახლოს მიახლოვდა და აცრემლებულ თვალებში ჩახედა, შემდეგ კი მკერდზე შეეხო. მირანდა უკან დაიხია, მაგრამ მაფიოზს გაეღიმა და უთხრა.
-არც იფიქრო რომ გამექცევი, გასაღები აქ მაქვს. სამზარეულოში გავიდა და მაცივარი გამოაღო, შემდეგ ტელეფონზე გადარეკა და გაბრაზებულმა იყვირა.
-მაცივარი რატომ არის ცარიელი, საათნახევარში ყველაფერი იყოს მაცივარში. თითქოს გადაავიწყდა მირანდა და მირანდამაც დრო იხელთა საძინებელში შევიდა და კარი შიგნიდან უნდა დაეკეტა რომ მაფიოზმა ხელი კრა კარებს და მირანდას წინ დადგა, შემდეგ მოულოდნელად მირანდა საწოლზე დააგდო. გააფრთებულმა წინააღმდეგობა გაუწია, მაგრამ გაცხოველებული მამაკაცი  გაჩერებას არ აპირებდა გოგონა კი თანდათან სუსტდებოდა მასთან ბრძოლაში და სხეულში ძალა აღარ ჰქონდა. მაფიოზს მობეზრდა გოგონასთან ჭიდავი და ბოლოს სახეში ძლიერად გაარტყა ხელი, მირანდა წამდენიმე წამი გაითიშა, მან კი დრო იხელთა და გოგონას მკერდი გაუნთავისუფლა, მიხვდა რომ მის წინ გადაშლილი ორი სიმრგვალე ხელუხლებელი იყო და სხეულში სიამოვნების ჟრუანტელმა დაუარა. გოგონა აზრზე მოვიდა და ისევ ბრძოლა დაიწყო თავის თავის გადასარჩენად, მაგრამ მაფიოზმა ყველაფერი შემოახია და ფეხებიც უხეშად გადააწევინა. ისე ჰყავდა დაჭერილი ვეღარ ინძრეოდა, ტიროდა მირანდა და სახეზე წარმოუდგენელი ზიზღი ჰქონდა და გულის რევის შეკავებას ცდილობდა. მაფიოზს უფრო აღზნებაში მოყავდა მირანდასგან წინააღმდეგობა და მოულოდნელად საოცარი სივიწროვე იგრძნო, სისხლძარღვები დაებერა და ღიმილით დახედა  ტირილისაგან თვალებდასიებულ მირანდას მან მიზანს მიაღწია, იგრძნო რომ გოგონა მოეშვა და მოულოდნელი ბიძგით  ბოლომდე შევიდა გოგონას უმანკო სხეულში. გოგონამ ტკივილისაგან სახე დაუკაწრა, მაგრამ ის მის სამყაროში იყო და არ ანაღვლებდა მისი არც ტირილი და არც ტკივილი, როცა საქმეს მორჩა მირანდას ტუჩებიც დააგემოვნა და ცინიკურად უთხრა.
-შენი პირველი მამაკაცი ვარ, ქალად გაქციე და მადლობა უნდა მითხრა, ვისთვის ინახავდი თავს, ვინ არის შენი შეყვარებული. ხმას არ იღებდა, ის ტკივილისგან ჩუმად იკვნეტდა ტუჩებს და არც უყურებდა მაფიოზს.
-ნუ ნერვიულობ, დღევანდელ დროში ეს არაფერია გასაღდები. მირანდა ფეხზე წამოდგა და ვეფხვივით ეცა მაფიოზს სახეში, შემდეგ კი შეაფურთხა და სახეშიც ძლიერად გაარტყა ხელი და ეს ისე მოულოდნელად მოხდა მაფიოზი თავად გაოცებული უყურებდა შეშლილი სახით მდგარ მირანდას. სიბრაზემ სახე  მოუქცია, თავადაც ვერ გააკონტროლა სიბრაზისგან ანთებულმა თავი და მოქნეული ხელი ძლიერად გაარტყა სახეში. ისევ საწოლზე დააგდო, პირზე ხელი ააფარა და უთხრა.
-ჩემი ხარ და ხმა არ ამოიღო თორემ ძალიან განანებ, გაბრაზებული მხეცივით დაუნდობელი იყო, მირანდას ტირილის თავიც არ ჰქონდა, მაგრამ ტკივილისგან მაფიოზის ხელის გულში ღმუოდა. ნელა ნელა დამშვიდდა მაფიოზი და ხელიც აუშვა პირიდან, მიხვდა რომ ის აღარ იყვირებდა და ისევ გაგრძელა მისი საქმის კეთება. მირანდა გაუნძრევლად ეგდო საწოლზე ხის მორივით, როცა ყველაფერი მორჩა მირანდას უთხრა.
-არ ჩაიცვა, ისევ გაგხდი. ახმაურებულ ტელეფონს შეხედა და უპასუხა.
-თუ ახალი რამე არ გაქვს ნუ მაწუხებ, უფრო მნიშვნელოვანი საქმეები მაქვს..
-მანქანა მოგიყვანე და კართან დგას.
-რა მანქანაა და გასაღები სად არის.
-გასაღებს გადმოგცემს ის ვინც მოიყვანა მანქანა და დაბლა გელოდება, მანქანა კი  გელენვაგენი არის შავი ფერის.
-იდიოტი ხარ, ასეთი ძვირიანი მანქანა რატომ მოიყვანე ხომ იცი რომ ამ მანქანას ყველა ყურადღებას აქცევს.
-შენი შარიდან ვერ ამოვედით ალექსანდრე.
-კარგი, კარგი როცა დამჭირდები დაგირეკავ. ტელეფონი გათიშა და ისევ მირანდას შიშველ სხეულს გადაავლო თვალი და უთხრა.
-ვიცი გეზიზღები, მაგრამ ის რაც მოხდა მე ნუ დამადანაშაულებ ეს ყველაფერი დედაშენის ბრალია, შენ დედაშენმა გაგაბოროტა და გაგხადა ისეთი როგორიც იყავი.
-შენ გამანადგურე, გადამიარე და დამაცარიელე, სული დაგრჩა და  ისიც შეგიძლია წაიღო არ შეგეწინააღმდეგები, მე უსულო არსება ვარ დღეიდან.
-ვიცი რომ უსამართლოდ მოგექეცი, დედაშენის შეცდომაზე პასუხი შენ აგე.
-დედაჩემი აგებს პასუხს თავის შეცდომაზე თუ შეცდომებზე, დანაშაულზეც , მაგრამ შენ შენს ცოდვებზე და შენს ბინძურ დანაშაულებებზე იფიქრე, შენ უფლისგან დაისჯები და სასჯელი კი ძალიან მძიმე იქნება.
-თითქოს რამე იცით ყველას ერთი პასუხი გაქვს დაისჯები, დაისჯები, ჰოდა დავისაჯო, ჩემს დასჯამდე კი ყველას დავსჯი. თქვა და ტელეფონზე დარეკა.
-სად ხარ.
-აქ ვარ.
-ვიკა წავიდა?
-წავიდა.
-გაყვა ვინმე?
-გაყვა თაზო.
-კარგია, იმედია შედეგიც კარგი გვექნება და დღევანდელი დღე კარგად დასრულდება. მაფიოზი შეიცვალა, უხეში იყო და უფრო გაუხეშდა, მაგრამ ზოგჯერ ფიქრებში იძირებოდა და მის ფიქრებში ფერდაკარგული, აცახცახებული ძალა გამოცლილი მირანდას აჩრდილი თავს არ ანებებდა. არ შეეძლო, ვერც ივიწყებდა მის შეშინებული და სიძულვილით სავსე თვალებს. კარზე ზარის ხმამ გამოაფხიზლა, საძინებლის კარი გამოიკეტა და შემოსასვლელი კარი გააღო, კარში დატვირთული იდგა უამრავი ჩანთებით ფრიდონი და ყველაფერი სამზარეულოში გაიტანა, შემდეგ საათს დახედა და სასწრაფოდ ჩაიცვა, ფრიდონის უთხრა გავდივარო და წავიდა. ტაქსი უკვე ელოდებოდა, იქვე მანქანასთან მდგარ ბიჭს მიუახლოვდა და უთხრა.
-იქ რომ ტაქსი დგას მას მივყვები და  უკან გამოყევი. თავად ტაქსის მძღოლს მიესალმა ისევ და წავიდა, ხელით აჩვენებდა საით უნდა წასულიყო და ტაქსი ქალაქიდან გაიყვანა, მძღოლს მიუბრუნდა და უთხრა.
-ოჯახი გყავს? ტაქსის მძღოლმა გაოცებულმა შეხედა და თვალებში შიში ჩაუსახლდა.
-მყავს, ორი შვილი მყავს მეგობარო.
-მეგობარო? დილით დედა შემაგინე და საღამოს მეგობრები გავხდით? მაფიოზმა იარაღი ამოიღო და ესროლა მძღოლს, თავად კი მიატოვა დაჭრილი და წავიდა. სისხლიდან იცლებოდა მძღოლი და შეეცადა ახლო მდებარე საავადმყოფომდე მიეღწია, მაგრამ გზაში მხედველობა აერია და გზის საპირისპირო მიმართულებით წავიდა, რაზედაც მოძრაობა გაჩერდა და ბოლოს თავადაც გააჩერა, ვიღაცამ შეხედა ხელი სისხლიანი რომ ჰქონდა და ახლოს მივიდა, სასწრაფოს დაურეკა და უგონო მდგომარეობაში მყოფი საავადმყოფოში გადაიყვანეს, მაფიოზი კი თავიანთ სოროში წავიდა. უნდოდა მარტო ყოფილიყო, ერთ კუთხეში დაჯდა და ფიქრობდა.
-,,ჩემთვისაც მოგეცა კარგი მომავალი ოჯახი, ბავშვები და სიყვარული, არა ასე ვირთხასავით მალული ცხოვრება როგორც ახლა მაქვს, მაგრამ ქვეყნიდან გავალ და ისევ მოვიკრებ ძალებს''. ხმაური შემოესმა და თავი ასწია, მის გვერდით სკამი ხმაურით გამოსწია ფრიდონიმ და მკაცრად უთხრა.
-რა გჭირს, რა გემართება ვეღარ გცნობ.
-შეცდომა დაუშვი ფრიდონ და ეს შეცდომა უნდა გამოვასწორო.
-როგორ გინდა შეცდომა გამოსწორო გგონია შენი ბოდიშით და მაპატიეს თქმით ან ვარდების თაიგულით გამოასწორებ ამ უპატიებელ შეცდომას?
-მარტო დავტოვე ასეთ მდგომარეობაში.
-ვნახე როგორ მდგომრეობაშიც დატოვე, ყოჩაღ მეგობარო. თავი ასწია და  თავის თავზე გაბრაზებულმა ჩასისხლიანებული თვალებით შეხედა მეგობარს.
-როგორ არის. 
-მსხვრევის ხმა შემომესმა და საძინებელში შევედი, მან ვენები გადაიჭრა ორივე ხელებზე.
-სად არის, ახლა როგორაა.
-მის სიცოცხლეს საფრთხე არ ემუქრება, მაგრამ უკეთესია თუ ექიმიც ნახავს.
-ეს როგორ გავაკეთე, ასე როგორ დავეცი.
-შენ გინდა ეს ძალადობა ყოველ დღე გააგრძელო? დღეს არ იკმარე ის რომ ის ფსიქოლოგიური ზეწოლის ქვეშ გყავდა ჩაკეტილი მშიერი და ყველაფრის გარეშე, დღეს სექსიც გქონდა მასთან და ერთი წუთით არ დაფიქრებულხარ როგორ ანადგურებდი მას როგორც ქალს.
-საკმარისია ისედაც...........................
-რა ისედაც, არ მოგწონს ამ თემაზე რომ ვსაუბრობთ და აქ დამნაშავე შენ ხარ? მომისმინე, დარწმუნებული ვარ ეს რომ მე გამეკეთებინა  სასტიკად დამსჯიდი ან არ მაცოცხლებდი. რამ გადაგრია, ალექსანდრე ასე რამ შეგცვალა მითხარი.
-ფრიდონ დამეხმარე, ასეთი სერიოზული არასდროს არ ვყოფილვარ.
-გინდა დაგეხმარო და როგორ, როგორ შემიძლოა შენი დახმარება.
-მითხარი რა გავაკეთო, მითხარი როგორ შევძლო მისი მგომარეობის შემსუბუქება.
-არ ვიცი, ასეთ დანაშაულისთვის წესით სასჯელი არსებობს, მაგრამ შენ როგორ დასჯი შენს თავს ეს შენი გადასაწყვეტია.
-ვგრძნობ რომ ჩემი დასასრული ახლოვდება და ჩემი დღეები დათვლილია, ჩვენს ადვოკატს დაურეკე მოვიდეს ერთი მნიშვნელოვანი საქმე უნდა მოვაგვარო.
-როდის.
-რაც მალე მით უკეთესი.
-შევეცდები მოვიყვანო ისე მალე, როგორც შენ გინდა.
-გაჩუმდი, ეს რა ხმებია. ალექსანდრემ ფრიდონის შეხედა და ორივე  ფეხზე წამოდგა.
-ხმა არ ამოიღოთ სამალავში შედით ყველა, პოლიცია მოვიდა. ყველა ფეხზე წამოიჭრა და კედელში გაკეთებულ სამალავში გაუჩინარდნენ. პოლიციამ გულდასმით დაათვალიერა უზარმაზარი დარბაზი და მაგიდაზე დაწყობულ ფინჯანს ხელით შეეხო, გაოცებულმა კი წარბი მაღლა ასწია და წავიდა.
-უცნაურია აქ არავინ არის, ყავის ფინჯნები კი ჯერ კიდევ ცხელია. კიბის თავზე იდგა რომ უნდა შებრუნებულიყო ისევ ადგილის კარგად დასათვალიერებლად, მაგრამ თავში რაღაც მძიმე საგანი მოხვდა, უგონო მდგომარეობაში  კიბეზე დაგორდა და კიბის საფეხურებზე სისხლის კვალი დატოვა.
-რა გააკეთე, ეს არ უნდა გაგეკეთებინა.
-აქაც მოგვაგნო და.................
-შენ უფრო გაამხილე ჩვენი ადგილი, ვერაფერს ნახავდა და წავიდოდა ახლა კი აღარ მოგვეშვებიან.
-რა ვქნათ, რა გეგმა გაქვს.
-მე წავალ, უნდა დავმშვიდდე და თქვენ ადგილი მომწერეთ სად იქნებით და იქ მოვალ.
-ალექსანდრე რამე სისულელე არ ჩაიდინო, მეც შენთან ერთად მოვდივარ.
-არა, შენ ამათ მიხედე, მე კი ერთ ნაბიჭვარ პოლიციელს უნდა მივხედო. არ დამირეკოთ, მე თავად შეგეხმიანებით. გაბრაზებული წავიდა ჯერ კიდევ კოჭლობდა და ერთ-ერთი საერთო ბინასთან დადგა და უთვალთვალებდა. შავი იაგური გაჩერდა და მძღოლი გადმოვიდა, ტელეფონი ამოიღო და ზურგით იდგა შესასვლელთან, ალექსანდრემ თავზე კაპიშონი გადმოიფარა და უდარდელად გაიარა მანქანის წინ, მძღოლმა ერთი აათვალიერა უცნაური უცნობი და ტელეფონს უპასუხა.
-ბატონო მახო ქვემოთ ვარ.
-კარგი, მოვდივარ. მახომ ტელეფონი გათიშა და პიჯაკი აიღო, მაგრამ მარგო წინ გადაუდგა და მკაცრად უთხრა.
-სად მიდიხარ,  არაფერს არ შეჭამ ისე წახვალ?
-მელოდებიან მარგო დეიდა.
-დაუძახე და ამოვიდეს ისიც აქ.
-არ გამიშვებ?
-არა, უჭმელი არ გაგიშვებ. მახომ ტელეფონზე გადარეკა და მძღოლი სახლში დაპატიჟა და კარიც ღიად დატოვა.
-მოვედი. რამდენიმე წუთში გაისმა მძღოლს ხმა და მახომ ღიმილით მიიპატიჟა მაგიდასთან.
-ისაუზმე?
-არა, ვერ მოვასწარი.
-მოდი მაშინ და ერთად ვისაუზმოთ, მარგო ისე არ გვიშვებს.
-მოდი შვილო დაჯექი და ეს ფუნთუშა შეატანეთ ჩაის მთელი დღე რომ გზაში ხართ და ვერ იცლით თქვენი თავისთვის, მთელი დღე მხოლოდ ყავაზე ხართ.
-მოდი, მოდი ილო ნახე რა გემრიელად გამოიყურებიან ფუნთუშები. ილომ ხელები გადაიბანა და მახოს პირდაპირ გამოსწია სკამი.
-საღამოსთვის კატლეტი გაგიკეთე, ტოლმაც უკვე მზად არის ხომ მოინატრე გუშინ და გავაკეთე. ორი დღე ვერ მოვალ სოფელში მივდივარ და ამიტომ გუფთაც მზად არის ყველაფერი მაცივარშია და რომ დავბრუნდები არცერთი დამახვედრო, ყველაფერი შეჭამე.
-ჩვენ უკვე შევჭამეთ და წავალთ.
-კიდევ შეჭამეთ და წადით, მე ნაგავს გადავყრი და ერთად წავიდეთ.
-ერთად გავიდეთ და მე გადავყრი.
-არა შვილო, შენ რატომ უნდა დაისვარო მე ჯერ კიდევ სამუშაო ფორმაში ვარ, გავალ და ახლავეს დავბრუნდები. სიყვარულით მოეფერა შვილივით გაზრდილ მახოს და წავიდა, კართან რაღაც ხმაური შემოესმა გარედან და ახლოს მივიდა, გასაღებს ხელი მოკიდა კარი გააღო და სროლის ხმაც გაისმა, მარგო ჯერ კედელს მიეყრდნო და შემდეგ ნელა ნელა ჩაიკეცა. მახოს ხელიდან გაუვარდა ჩაით სავსე ფინჯანი და ილოს შეხედა, მაგრამ ორივე კარისკენ გაიქცა იარაღით ხელში, ნახა მარგო ძირს წაქცეული მხარში იყო დაჭრილი და ილოს უყვირა.
-სასწრაფოს დაურეკე  ჩქარა. თავად კი იარაღით ხელში გაიქცა გარეთ, გარეთ გასულს კი თავიანთი მანქანის საბურავები დაჭრილი დახვდათ, რამდენიმე წუთში ბინა პოლიციელებით აივსო და მარგო სასწრაფოს დახმარებით საავადმყოფოში გადაიყვანეს.
-თედო და ნიკა აქაურობას მიხედეთ. ბიჭები დაასაქმა და თავად მარგოს გაყვა მისი ხელი ეჭირა ხელში და ჩუმად გულში სთხოვდა მარგოს მარტო არ დაეტოვებინა. თედომ და ნიკამ  კამერების საშუალებით მეორე ქუჩაძე ბინის მოპირდაპირე მხარეს შეამჩნიეს შავი ჯიპი გელენვაგენის მარკის.
-არ გამოვრიცხავ, რომ თავდამსხმელი სწორედ ამ მანქანით მოვიდა.
-გაიგეთ ვინ არის იმ მანქანის მფლობელი. მახოს ვერავინ ეკარებოდა ის სიბრაზისაგან კბილებით გლეჯდა ყველას და ყველაფერს, მაგრამ მის ტელეფონზე შემოსულ გიორგის ზარს მშვიდად უპასუხა.
-მახო როგორ ხარ.
-კარგად ვარ გიორგი.
-მახო ბაკოს ვერ უკავშირდები უკვე რამდენიმე საათია და არ ვიცი რა ხდება, უნდა დამეხმარო.
-რატომ გაქვს ცუდი წინათგრძნობა, რამე მოგწერა?
-დამირეკა დღეს და ვერ უპასუხე, მერე შეტყობინება მომწერა რომ მის თავს რაღაც უცნაური რამ ხდება და რა ეს არ ვიცი, გთხოვ დამეხმარე მახო.
-კარგი, მისამართი მომწერე და მასთან წავალთ. ტელეფონი გათიშა თუ არა თედო მივიდა მახოსთან ფერდაკარგული და უთხრა.
-თომა, თომა იპოვეს მკვდარი.
-რას ამბობ თედო. თვალებში დაუბნელდა მახოს და ორივე ხელებით დაეყრდნო მაგიდას, შემდეგ კი მიხვდა რომ ბევრი დრო არ ჰქონდა და თედოს უთხრა.
-სად არის ახლა და ვინ ნახა პირველად.
-მათე მოვიდა, ისინი ერთად იყვნენ გასულები საპატრულოდ. მათე ნიკამ შემოიყვანა და გაოგნებულს ჭიქით წყალი მიაწოდა.
-მათე დრო არ გვაქვს, გამაგრდი და ყველაფერი თქვი რაც დაინახე.
-ის უმოწყალოდ სცემეს ქუჩაში, შემდეგ ხელები  გააშლევინა და ძირს მიწაზე დააწყობინა  ზემოდან კი მძიმე დიდი ქვა დაარტყა, წასვლის დროს კი მიაფურთხა და ზიზღით უთხრა.
-ყველა პოლიციელებს ასე დაგამტროვთ თითებს.
-როდის მოხდა ეს რომელ საათზე.
-აქედან მესამე ქუჩაზე ვიყავით სულ ახლოს, მათე ყავის საყიდლად გადავიდა და შავი ფერის გელენვაგენი გაჩერდა, მძღოლი გადმოვიდა და მათეს კოჭლობით გაყვა უკან, ვუყურებდი რას იზამსმეთქი და მოულოდნელად თავში ჩაარტყა, შემდეგ კი უმოწყალოდ სცემა.
-უფროსო ჩვენ მზად ვართ, გავიდეთ?
-გავიდეთ, მაგრამ.....................
-მათეს მივხედავთ უფროსო.
-ნიკა, თედო და მართა ჩემთან წამოდით, სხვებს აქ გტოვებთ და ეს ადგილი შეისწავლეთ, სადაც იპოვეს ოპერ-მუშაკი. ბაია არ შეაწუხოთ, იყოს მარგოსთან რომ რამე დაჭირდეს.  მახო თავის გუნდთან ერთად ბაკოს მისამართზე წავიდა, ბაკო კი ელიზაბეტთან და ჰაკერთან ერთად ბინაში შევიდა. კარი გააღო, მაგრამ კარებშივე გაჩერდა, რადგან ბინიდან მუსიკის ჰანგები მოდიოდა. მეგობრები ხელით შეაჩერა და ბინის სიღრმეში თავად შევიდა, იქ კი ვიკა დახვდა ღვინით სავსე ბოკალი ეჭირა ხელში და ბაკოს უცინოდა.
-ისევ მოხვედი და ისევ აქ ხარ.
-რას ნიშნავს ისევ მოვედი და ისევ აქ ვარ.
-არ გინდა თამაში, ვიკა მე ყველაფერი ვიცი. ვიკა დაიბნა, დაბარბაცდა და ღვინო მოსვა შემდეგ კი ბოკალი მაგიდაზე დადგა  და ორივე ხელებით დაეყრდნო მაგიდას.
-ჰო, რატომ გაგიკვირდა რომ გავიგე ყველაფერი ალბად როგორ გავიგე ეს უფრო გაინტერესებს, ამიტომ შეგეცვალა სახე ჩანაფიქრს რომ მიგიხვდი?
-რას, რას გულისხმობ ვერაფერს ვხვდები საყვარე..................
-გაჩუმდი და ეს სიტყვა აღარ დაასრულო, შენ მე არ გიყვარვარ შენ ჩემგან ინფორმაცია გინდოდა და მიიღე კიდეც, ახლა რატომ ხარ აქ და რატომ მოდი.
-ამას სერიოზულად მეუბნები?
-მორჩი თამაშს და მითხარი, ვინ დაგავალა ჩემს კომპიუტერში შესვლა.
-რა საქმე მქონდა შენს კომპიუტერთან, შენს ნივთებს არც კი შევხებივარ.
-იცი როგორ მაბედნიერებდა შენთან ერთად ყოფნა, ერთ დღეს ისეთი ბედნიერი მომეჩვენა ჩემი თავი გავაცნობიერე რომ შენი გაცნობის შემდეგ ვიყავი ასეთი ბედნიერი და შენ იყავი ჩემი ბედნიერების მიზეზი. შენ იყავი ადამიანი, ვისთვისაც ჩემს სიცოცხლეს დაუფიქრებლად გავწირავდი, მაგრამ შენ? შენ ვინ ხარ ვიკა და ვინ ვარ მე შენთვის ან რა შეგიძლია გააკეთო რომ შენი უდანაშაულობა დამიმტკიცო.
-ვერც კი წარმოიდგენ გულს როგორ ძალიან მტკენ.
-შენ უკვე მატკინე გული, ამიტომ დამიახლოვდი რომ ჩემგან ინფორმაცია გაგეტანა, ვინ დგას შენს უკან ვიკა. ვიკა იდგა და სახეს ცრემლები უსველებდა, ის თვალებით ცდილობდა მიმხვდარიყო ბაკო რომ არ შეეძლო რამე ეთქვა, ბაკოს თვალებში მხოლოდ სიბრაზეს ხედავდა ადრინდელივით თბილი და მოსიყვარულე  აღარ იყო. ნელა-ნელა მიუახლოვდა ბაკოს და მაგიდაზე დადებული ფანქრით  დაწერა. ,, მითვალთვალებენ, მაპატიე მე არ მინდოდა, მაგრამ მაიძულეს შენი მოკვლით დამემუქრნენ''. ტიროდა და უეცრად ბაკოს გულზე დანახულმა წითელმა წერტილმა ის დააბნია, ააღელვა და ბაკოს წინ გადაუდგა, ბაკოსთვის ნასროლი ტყვია ვიკას მოხვდა და ორივე ერთმანეთს უყურებდა თვალებში, ორივე ნელა ნელა მუხლებზე დავარდა. ბაკომ მხოლოდ მისი ჩურთულით ნათქვამი ,,მაპატიე'' გაიგონა, ცრემლიანი თვალებით შეხედა საბოლოოდ და ორივე ერთად წაიქცა, ელიზაბეტმა ბაკოს მივარდა, პოლიციამ კი გასროლის ხმაზე კარი შეამტვრია და მახომ ბაკო ნახა პირველი
-ბაკო როგორ ხარ, ცოცხალი ხარ.
-მე ცოცხალი ვარ, მაგრამ ვიკა..........................
-ბაკო, ბაკო სად ხარ. გიორგი გიჟს ჰგავდა და ბაკოს რომ შეხედა გულზე მიიდო ხელი, მაგრამ იატაკზე სისხლში მყოფ ვიკას რომ შეხედა პირზე მიიდო ხელი და ხმით იღრიალა, მაგრამ ბაკომ უთხრა.
-არ ღირს, მოგზავნილი იყო ჩემთან.
-რა მოხდა, ვინ ესროლა ან რამე თუ გითხრა. მახომ მაგიდაზე დადებული ქაღალდი აიღო და წაიკითხა, შემდეგ კი ბაკოს მიუბრუნდა.
-რას ნიშნავს ეს წერილი, ბაკო ვინ იყო ვიკა და რატომ უთვალთვალებდნენ მას ან ვინ უთვალთვალებდა.
-არ ვიცი, არაფერი არ ვიცი და ცოტა დრო მომეცი რომ გონზე მოვიდე უფროსო. გარეთ უკვე ჩამობნელდა, ბაკო ერთ კუთხეში იჯდა და მომხდარზე ფიქრობდა, მახოც ფიქრობდა ამ რამდენიმე საათი ეს უკვე მეოთხე მკვდარი იყო და ერთ დღეში ეს უკვე  მეტის მეტი იყო, საქმე უფრო და უფრო რთულდებოდა. ბაკო ფეხზე წამოდგა წყალი დალია და მახოს ყველაფერი მოუყვა, ელიზაბეტიც მას დაეთანხმა.
-ეს რა გამოდის, გინდა მითხრა რომ ვიღაცა ბანკის გაქურდვას ცდილობს?
-ასეა უფროსო, მაგრამ ვინ არის ეს ვიღაცა. მახო ერთ წერტილს უყურებდა და  რამდენიმე წუთის განმავლობაში არაფერი უთქვია, შემდეგ კი იმ კედელთან მივიდა სადაც ნატყვიარი აჩნდა და  ძალიან ახლოდან დააკვირდა.
-რამე მძიმე საგანი მომიტანე გიორგი. თქვა ისე რომ კედლისთვის თვალი არ მოუშორებია და გიორგის რაც მოყვა ხელში ის მისცა და მახომ კედელს დაარტყა მთელი ძალით და კედელიც გაინგრა, კედელი არ აღმოჩნდა ბეტონის ის იყო ხელოვნურად გაკეთებული კედელი რომლის შიგნით იყო დამონტაჟებული ვიდეო კამერა, კედელთან ახლოს იყო ბაკოს სამუშაო მაგიდა და კომპიუტერი.
-ღმერთო ეს რა არის, მეც მითვალთვალებდნენ საკუთარ სახლში?
-მოკვდი . იყვირა მოულოდნელად ვიღაცამ და გაისროლა, მაგრამ ყველამ მოსწრო ძირს დაწოლა. მახომ რაციით გადასცა ქვემოთ თედოს.
-მოპირდაპირე ბინის სახურავზე სნაიპერი დგას, იჩქარეთ არ გაგექცეთ. თქვა მახომ და თავადაც გაიქცა, მაგრამ მკვლელი გაიქცა. გიორგის სერიოზულად აშინებდა უკვე ბაკოს მდგომარეობა, კედელთან მივიდა და ახლოდან დაათვალიერა, შემდეგ კი ბაკოს მიუბრუნდა და კითხა.
-შენთან რა უნდათ, რატომ გითვალთვალებენ.  
-აზრზე არ ვარ, არ ვიცი რა უნდათ.
-გამოდის ვიკა მათი მხრიდან იყო.................
-ასეა და ინფორმაცია გაჰქონდა ჩემი კომპიუტერიდან. ელიზაბეტი და ჰაკერი ცდილობდნენ  კომპიუტერში რამე ეპოვათ და რამდენიმე საათი იწვალეს, მაგრამ ვერ შეძლეს რამე მნიშვნელოვანის ნახვა.
-ვერაფერი ვიპოვეთ? იკითხა ბინაში შემოსულმა მახომ და ჰაკერთან მივიდა.
-ჯერ-ჯერობით ვერაფერს მივაღწიეთ, მაგრამ მოულოდნელად გაჩერდა ბაკოს კითხა.
-ვინ არის ილუბარა.
-ილუბარა, არ ვიცი აზრზე არ ვარ.
-ვიპოვე, ეს პიროვნება იღებს ბანკის ანგარიშებიდან თანხას და რომ სხვა დაადანაშაულოს,  იმიტომ რომ თავად არ გამოჩნდეს აგზავნის  ბანკის თანამშრომლებზე, მაგრამ არა ყველაზე, მხოლოდ იმათ ვისაც ხელი მიუწვდება ბანკის კოდებზე და შეხება აქვთ თანხასთან.
-ვინ არის ეს პიროვნება.
-არ ვიცი ვინ არის, აზრზე არ ვარ.
-დაფიქრდი ბაკო. ბაკო ჩაფიქრდა და ისევ ჰაკერის ხმა მოესმა.
-ბაკო ეს პიროვნება მნიშვნელოვანი პიროვნებაა, უბრალოდ თანამშრომელი როგორც შენ და ელიზაბეტი ხართ ამდენს ვერ გარისკავდა.
-ასე მას შეუძლია ბანკი გააკოტროს. თქვა ბაკომ და მახოს შეხედა.
-პიროვნება ვინც  ილუბარა-დ არის ჩაწერილი ყოველ დღე გააქვს ბანკიდან თანხა დაახლოებით მილიონი $, ეს კი ძალიან დიდი თანხაა და ბანკიც ძალიან მალე გაკოტრდება.
-ამიტომ გადმორიცხა ჩემს ანგარიშზე 30 000 000$. ყველა გაოცებული იდგა და ჰაკერიდან ბაკოზე გადაიტანეს მზერა, მაგრამ მახოს ტელეფონმა ისევ შეახსენა თავი და თქვა.
-ღმერთო ისევ მკვლელობა არ იყოს, დღეს ოთხი მკვლელობა მოხდა და  საკმარისია უკვე. 
-ნიკა გისმენ.
-უფროსო  პოლიციელი რომელიც კიბეზე ვიპოვეთ ცოცხალია და მან ძალიან მნიშვნელოვანი რამ თქვა.
-თქვი რა გითხრა.
-ჩვენს ახლოს ვიღაც არის ვისაც ინფორმაცია გააქვს ჩვენგან და ამის სანაცვლოდ მან დიდი თანხა აიღო.
-შუძლებელია, ჩემს გვერდით ამას ვერავინ გაბედავდა.
-გაბედავდა უფროსო და მერე როგორ გაბედავდა, მაფიოზი ყოველ თვიურად კარგად უხდის მას.
-კარგი, არ დატოვო მარტო ოპერ-მუშაკი და მეც მალე მოვალ. ბაკოს შეხედა და უთხრა.
-რა გეგმა გაქვს, ბაკო რას ფიქრობ გააკეთო.
-თანხა რომელიც ჩეს ანგარიშზე დევს ბანკს უნდა დაუბრუნდეს, მაგრამ მანამდე ჩემს უფროსს უნდა შევხვდე.
-ფიქრობ, რომ .........................
-არ ვფიქრობ, დარწმუნეული ვარ უფროსო, რადგან ილუბარა არის შებრუნებით იგივე არაბული ვინც ჩვენი უფროსია, ან ის არის ამ საქმეში ან მის კოდს იყენებს ვიღაც და მეც საშინელ გეგმას მიმზადებს.  ძალიან ვნერვიულობ და ჩემი გულის ცემა უკვე გასაოცარ ტემპით მუშაობს, მინდა მას შევხვდე და ვისაუბროთ. 
-სწორი გადაწყვეტილებაა, მოდი მშვიდად მიუდგეთ ამ საქმეს ვინ იცის, იქნებ არც არაფერშია ის დამნაშავე და ვიღაც იქაც არის შეგზავნილი.
-ვერაფერს გამოვრიცხავთ, ამიტომ უნდა დაველაპარაკო. ბაკო მეორე დღეს ჩვეული სიმშვიდით მივიდა ბანკში ასევე ელისაბეტიც და ერთმანეთს არც ელაპარაკებოდნენ, ბაკო დილით ყველა თანამშრომლის მოსვლამდე ზაზას სანახავად წავიდა, მაგრამ კართან მისულს უცნაური საუბარი შემოესმა.
-ელისო ფიქრობ რომ  შარია დგას ამ ყველაფრის უკან?
-ზაზა მე სხვაზე ეჭვს ვერც მივიტან, შენ არ ეჭვობ შარიაზე?
-არა, მე ვენდობი ბაკოს, მაგრამ ძალიან მიკვირს შენ რატომ ჩაიციკლე ამ ბიჭზე, მართლა ვერ ვხვდები.
-ბაკოს ანგარიშზე გუშინ 30 000 000$ დასვა ვიღაცამ, შენს ანგარიშზე 50 000 000$ და ჩემს ანგარიშზე გუშინ სამუშაო საათების დასრულებამდე 100 000 000$. ზაზა სამივე ერთი კოდიდან არის გადარიცხული, კოდი რომელიც მხოლოდ შარიამ იცის.
-კოდი მარტო შარიამ არ იცის ელისო, კოდი მეც ვიცი და შენც იცი გამოდის შენზეც უნდა ვიეჭვიანო?
-ჩემზე? შენ რა სულ გააფრინე? ვეღარ გააკონტროლა თავი ელისომ და აყვირდა.
-აქ რაღაც შეცდომაა, ბაკოზე ვერ ვიფიქრებ.
-კარგი, შენ რადგან ასეთი დარწმუნებული ხარ მასში მე დაგიმტკიცებ, რომ ეს შეცდომა არ არის და შარია არც ისეთი სანდოა როგორიც შენ გგონია და წარმოგიდგენია.
-გამოდის ზაზას იდეა არ აქვს ამ ყველაფერზე.
-ასე გამოდის, მაგრამ ელისო რატომ არის ასეთი დარწმუნებული, რომ მე ვარ ამ ყველაფერში გარეული, მას უნდა უთვალთვალოთ.
-კიდევ გაიგე რამე რაც ჩვენ გამოგვადგება?
-მასეთი არაფერი, სამუშაო საათების შემდეგ მე და შენ დავრჩებით.
-კარგი, მხოლოდ მშვიდად იყავი ძალიან გეტყობა რომ ნერვიულობ. მე ყავაზე გავალ, წამოგიღო?
-წამომიღე. ელიზაბეტი გავიდა და ვიღაცამ მხრებში ჩაავლო ხელი და კუთხეში მიიმწყვდია, ელიზაბეტს შეეშინდა, მაგრამ ყურში ჩურჩული გაიგონა.
-მე ვარ ჰაკერი არ შეგეშინდეს, გვითვალთვალებენ ელიზ.
-ქუჩის მეორე მხარეს გაიხედე და შეხედავ შავი ჯიპი დგას, მაგრამ უცებ არ გაიხედო.
-გელენვაგენი ვხედავ, როგორ მომწონს ეს მანქანა.
-წუხელ ღამეც გვითვალთვალებდა, შენს სახლთან იდგა რომ მიგაცილეთ მე და ბაკომ, დღეს დილით კი ჩემს ფანჯრის პირდაპირ იდგა, გამოდის მეც მითვალთვალებს.
-რა ვქნათ კობა.
-ბანკში შევიდეთ, იქ უფრო უსაფრთხოდ ვიქნებით და მეც იქ დაგელოდებით.
-კარგი. ელიზაბეტი ცარიელი დაბრუნდა ყავის გარეშე ბაკოს არც კი შეხედა, მაგრამ ჰაკერის იქ ყოფნით ის ყველაფერს მიხვდა.
-რა ჰქვია შენს ჰაკერ მეგობარს.
-კობა კაკაბაძე, რატომ მეკითხები.
-ადამიანს რომ რამე შევეკითხო როგორ უნდა მივმართო, ჰეი ჰაკერ მომისმინე, ასე? ელიზაბეტს გაეცინა და კობას გახედა, ისიც მისკენ წავიდა და ჩურჩულით უთხრა.
-ტუალეტი საით არის, ან შეიძლება რომ ვისარგებლო?
-კი შეიძლება ისარგებლო როგორ არა, იმ დერეფანს გაყევი და ბოლოშია. კობა ნელი ნაბიჯით მიდიოდა და უეცრად ბაკოს სახელი გაიგონა, ამიტომ ფეხი შეანელა და უცნაური საუბრის მოწმე გახდა რომელიც არც დაფიქრდა ისე ჩაიწერა.
-შარია უნდა წავიდეს და ყველაზე კარგი იქნება თუ დააკავებენ.
-ელისო რა გინდა ან რის მიღწევას ცდილობ, რა გინდა ბაკოსგან და რატომ ვერ იტან მის აქ ყოფნას.
-ვერ ხვდები რომ ბანკს ანადგურებს, რადგან მან იცის ბანკის ყველა საიდუმლო კოდი.
-პირველი, ბაკო მეექვსე წელია აქ მუშაობს და ჯერ მასთან პრობლემა არ შემქმნია, ამიტომ ვერ დამაჯერებ, რომ ბაკო დგას ამ საიდუმლოს უკან და მეორე, შენც იცი ბანკის კოდები და მე როგორ მოვიქცე, იქნებ შენ ხარ გარეული ამ ყველაფერში და ბაკო მსხვერპლია, ამიტომ გინდა მოიშორო ასევე ჩემი მოშორებაც გინდა  მასთან ერთად.
-რას ბოდიალობ ხვდები? აქ ვერ გავაგრძელებთ საუბარს, საღამოს ყველა რომ წავა მთავარ ოთახში გელოდები. კობა ფეხაკრებით დაბრუნფდა უკან და ტელეფონი ჯიბეში ჩაიდო. მან მნიშვნელოვანი ინფორმაცია მოიპოვა და ბაკოს გადაუგზავნა ჩანაწერი თავად კი წაშალა, რადგან ტუალეტისკენ  მომავალს ელისომ უცნაურად შეხედა. ბაკომ ელიზაბეტთან ერთად მოისმინა ჩანაწერი და გაოცებულმა შეხედეს ერთმანეთს, ელიზაბეტმა შეშინებულმა და დაბნეულმა თქვა.
-ეს უნდა გაიგოს პოლიციამ და შარაშენიძე უნდა შევაჩეროთ, ვინ იცის რა ჩაიფიქრა, შესაძლებელია ზაზას რამე დაუშავოს.
-მეც მასე ვფიქრობ, მე გავალ და ამ საქმეს მოვაგვარებ.
-როგორ უნდა გახვიდე, გითვალთვალებენ ბაკო.
-ახლა დავრწმუნდები თუ მე მითვალთვალებენ. ბაკო დინჯი და დამაჯერებელი ნაბიჯებით შევიდა ზაზასთან და რამდენიმე საათით ითხოვა გასვლა.
-ბაკო აუცილებელია შენი გასვლა?
-ზაზა ექიმთან ვარ ჩაწერილი, არ დამაგვიანდება.
-კარგი, წადი. ელისომ ეჭვის თვალი გააყოლა ბაკოს და ტელეფონზე გადარეკა, მაგრამ ბაკო აუჩქარებლად გავიდა ბანკიდან და კლინიკაში მივიდა შორენასთან.
-ბაკო? რა მოხდა, აქ რატომ ხარ ხომ ხარ კარგად.
-მომისმინე, სასწრაფოდ დაურეკე გიორგის.
-რა მოხდა, ნუ მაშინებ.
-ჩქარა დრო არ გვაქვს. შორენამ გიორგის ნომერი აკანკალებული ხელით  აკრიბა, მაგრამ ტელეფონი ბაკომ გამოართვა და უთხრა.
-ბაკო ვარ.................
-მანდ რა გინდა ბაკო.
-კარგად მომისმინე, გელოდებით შორენასთან შენ და მახოს.
-რა მოხდა, შეშინებული ხმა გაქვს.
-მითვალთვალებენ და აქ უსაფრთხოა საუბარი, მახო ან დავითი წამოიყვანე და  მოდით, მაგრამ მეორე შემოსასვლელიდან მათმა რომ არ დაგინახოთ. გიორგი ერთი საათი მაქვს დრო, მეტს ვერ დაგელოდები.
-კარგი, კარგი გავდივარ უკვე და მშვიდად იყავი. გიორგიმ ტელეფონი გათიშა თუ არა ლილიაც წაიყვანა ეჭვი რომ არ აეღოთ და წავიდა, გზიდან მახოს დაურეკა და აუხსნა რა ხდებოდა.
-რა მოხდა გიორგი.
-ვერაფერს გეტყვი სხვას, რადგან თავადაც არაფერი არ ვიცი. ბაკოს დავალებით გირეკავ, კლინიკაში გველოდება და დათო წამოიყვანე, მაგრამ უნდა იჩქარო, მე უკვე გზაში ვარ და იქ შევხვდებით ერთმანეთს, მაგრამ კლინიკაში მეორე შესასვლელიდან შემოდი. გიორგი და ლილია მშვიდად შევიდა კლინიკაში, მახომ და დავითმა როგორც გიორგიმ უთხრა კლინიკის უკანა შესასვლელით ისარგებლა და ბოლოს შორენას კაბინეტში მოხვდა ყველა ერთად.
-შორენა სადმე უსაფრთხო ადგილი გვინდა, რომ ვილაპარაკოთ, შენ და ლილია გარეთ დაგველოდე თუ რამე უცნაური შეამჩნიო კარზე დააკაკუნე. შორენამ ერთ ცარიელ პალატაში შეიყვანა სამივე, ბაკომ ტელეფონში ჩანაწერი მოიძია და ორივეს მოასმენინა, მახომ გაოცებულმა შეხედა ბაკოს და უთხრა.
-ხვდები რომ ეს მნიშვნელოვანი სამხილი არის იმ გოგოს წინააღმდეგ?
-დავრწმუნდი რომ ზაზა აზრზე არ არის რა ხდება ბანკში, გეგმა მაქვს.
-გისმენ, თქვი. საუბრბდნენ მშვიდად, გეგმა რომელიც ბაკომ შეადგინა  მახოს და დავითს  მოეწონა. შეთანხმდნენ რომ საღამოს შეხვდებოდნენ და ბაკო იქვე მეგობრის კაბინეტში შეიყვანა, გიორგი და ლილია კი თავის კაბინეტში დატოვა, მშვიდად საუბრობდნენ რომ კარზე კაკუნი იყო და  კარი უცნობმა მამაკაცმა შეაღო.
-გისმენთ.
-ექიმო......................
-დამელოდეთ, პაციენტს გავისტუმრებ და მიგიღებთ. შორენამ  იქვე მდგარ გიორგის გახედა და ორივე მიხვდა რომ უცნობი ბაკოს უთვალთვალებდა. შორენამ რეცზე რამდენიმე მედიკამენტის დასახელება დაუწერა გიორგის და გარეთ გაყვა, გიორგი როცა წასასვლელად შებრუნდა ის შორენამ შეაჩერა და უთხრა.
-მშიერ გულზე არ მიიღოთ, რადგან შესაძლბელია წამალმა უკუ ჩვენება გამოიწვიოს ან გულყრა დაგეწყოს.
-მესმის ექიმო, მადლობა. გიორგიმ ექიმი დაამშვიდა და იქვე მდგარ უცნობს თვალი შეავლო, ბაკო კი აფთიაქშიც შევიდა და გრძნობდა როგორ დაყვებოდა მას უცნობი უკან ვითომ შეუმჩნევლად.
-გიორგი რა მოხდება, ბაკო საფრთხეშია?
-ვფიქრობ თუ დღეს არ დაესვა ამ გაურკვევლობას წერილი, არა მარტო ბაკოს ჩვენ ყველა საფრთხეში ვართ. შენ და დედაშენს ჩემებთან გაგიყვანთ, მარტო რომ არ იყოთ და არ ინერვიულოთ, მე კი მათთან ერთად უნდა ვიყო ამ საღამოს.
-გიორგი საშიშია იქ ყოფნა, მაგრამ ბაკოსაც ვერ დავტოვებთ მარტო.
-არა უშავს, მთავარია  დღეს ყველაფერი დასრულდება და მაფიოზის საქმეებიც წარსულის ფურცელზე დაიწერება. გიორგიმ მარიამის წინააღმდეგობის მიუხედავად ისინი მაინც გაარიდა ქალაქს, რომ თავადაც მშვიდად ყოფილიყო, შემდეგ კი მახოსთან მივიდა და ისიც ჩაერთო ბაკოს გეგმის განხორციელებაში. ცხოვრება კიბეა, ძალიან გრძელი კიბე და ვისთვის ხითაა ნაგები ეს კიბე და ვისთვის მარმარილოთია მორთული, მაგრამ მარადიული არც ხის კიბეა და არც მარმარილოთი მორთული, თუმცა რამდენი საფეხურიც არ უნდა აიარო მყარად უნდა ვიდგეთ ყოველ საფეხურზე ასვლის დროს. თუმცა, როცა ბოლო საფეხურს გადავაბიჯებთ რამდენიმე წამით ჩავფიქრდებით და ვხვდებით, რომ იმ ბოლო საფეხურამდე ასვლამდე რამდენი ცრემლი და რამდენი ტანჯვა გამოვიარეთ. ამოვიოხრებთ და კიბის საფეხურებიც მთავრდება და დიახ, ცხოვრება კიბეა, კიბე რომელსაც მეორედ ვერც ავივლით და ვერც ჩავივლით.

     ღამეა და ამ ღამეში ორი ადამიანი ძალიან ფრთხილი ნაბიჯებით მიდის, უკან კი შეშინებული კურდღელივით მოყვება მათ მესამე და სამივემ ერთმანეთის ხელები მოძებნეს სიბნელეში და მათი ხელების ჩაჭიდებით იგრძნეს თუ რა მნიშვნელოვანი იყო ისინი ერთმანეთისთვის. ელიზაბეტი ბაკოს უჭერდა ძლიერად ხელს და ბაკოც ხვდებოდა, რომ ეს ქალი მისთვის მთელი სამყარო იყო. მან ამ რამდენიმე დღეში დაინახა ელიზაბეტის დიდსულოვნება და სიყვარული მის თვალებში. სამივე სუნთქვა შეკრული ჰქონდათ თითქოს ზედმეტად არ ესუნთქათ და სამივე კედელს აეკრა, ბაკომ თავის მკლავებში მოიქცია ელისაბეტი და მის სუნთქვას კისერში გრძნობდა. შეეშინდა ელიზაბეტს და დამალული ცრემლისგან ჯერ თვალები დაუმძიმდა და შემდეგ ჩაუწითლდა, მაგრამ ის ბაკოს გვერდით თუნდაც იმ მძიმე წუთებში მაინც ბედნიერად გრძნობდა თავს. ვერ ინძრეოდა და მთელი სხეული უთრთოდა, იგრძნო კიდეც ბაკომ ელიზაბეტის შიშისაგან მთრთოლვარე სხეული და არც კი უფიქრდება რას აკეთებს, მას მის ცხელ ტუჩებს შუბლზე ადებს, ყურში კი ჩურჩულით ეუბნება.
-სულ მალე დასრულდება ყველაფერი, შენ მოფარებულში იყავი და რომ რამე ტელეფონზე დარეკე. მოდუნდა, მოეშვა და ბაკო უფრო მაგრად იჭერს, მოულოდნელად სუნთქვაც კი შეიკრა სამივემ ნაცნობი ხმები რომ გაიგონეს და ისინიც სულგანაბული უსმენს ამ ხმებს.
-აქ რისთვის დამიბარე ელისო.
-უნდა ვისაუბროთ და ეს საუბარი მხლოდ მე და შენ უნდა ვიცოდეთ.
-აქ ამ ოთახში სადაც საიდუმლო მასალები დევს ასე უბრალოდ სასაუბროდ როდის მერე შემოვდივართ, უკეთესია ჩემს კაბინეტში ვისაუბროთ. უთხრა ზაზამ და შებრუნდა, მაგრამ ელისოს ხმამ ის გააჩერა და გაოცებულმა შემობრუნდა.
-აქ ვისაუბრებთ ზაზა არაბულო და ასეთი თვალებით ნუ მიყურებ, ვინ გითხრა რომ საუბრის თემა უბრალო და მარტივია.
-ელისო ვერ გცნობ, რა ხდება. ზაზა მიხვდა რომ რაღაც ცუდი ხდებოდა, მაგრამ მტკიცედ იდგა მაშინაც როცა ელისოს ხელში იარაღი დაინახა და დაუმიზნა კიდეც მას.
-დაჯექი კომპიუტერთან და შენს ანგარიშზე დარიცხული მილიონები ამ ანგარიშზე გადმოიტანე, ჯერ შენ და შემდეგ ბაკოს მოვათრევ აქ რადგან მის ანგარიშზე დარიცხული მილიონებიც გადმოვირიცხო.
-ელისო, ელისო ახლა მივხვდი ამ ყველაფრის უკან შენ ხარ.
-დიახ მე ვარ და ჩემი მაფიოზი.
-სანამ ამ კოდებს გახსნი და მილიონებს დარიცხავ შენს ანგარიშზე, მანამდე ჩემს გვამს უნდა გადააბიჯო რომ ეს მოხდეს.
-ასეც ვიზამ, რადგან სიკვდილის ანგელოზი უკვე შენს გვერდით დგას და ჩემს ბრძანებას ელოდება.
-ელისო შენ მე ვერ მესვრი.
-გესვრი.
-ვერ მესვრი, რადგან კარგად იცი მე არ დავმობ იმას რაც შენი საკუთრება არ არის. აქ ამ კედლებში ხალხის ფულია და მე იმიტომ ვარ აქ დავიცვა ხალხის ქონება.
-წლებია ამ გეგმის შედგენაში ღამეები არ მძინავს და არ დაუშვებ იმას რომ  შენ ეს გეგმა ჩამიშალო. მე მარტო ვმოქმედებდი, მაგრამ ჩემმა ალექსანდრემ გეგმა უფრო გააღრმავა და სწორედ ამ გეგმით ასრულდება დღეს ჩემი დიდი ოცნებაც.
-როგორ მალე დაგავიწყდა რომ შეგიფარე და დახმარების ხელი გამოგიწოდე, სამუშაო მოგეცი და თავშესაფარიც მე გიპოვე.
-იდიოტი ხარ, რადგან ვერ მიხვდი რომ ესევ ჩემი გეგმის ნაწილი იყო. ელისოს ფრთხილი ნაბიჯებით მიუახლოვდა მახო და იარაღი თავზე მიადო, თან უთხრა.
-დრო მოვიდა შენი და შენი მაფიოზის აჩრდილი გაქრეს და ასევე ის ბინძური სულიც რაც თქვენ ორის სხეულშია. ელისოს შეეშინმდა რადგან არავის ელოდა იქ იმ დროს და შიშისგან გაისროლა, ბრმად გასროლილი ტყვია კი ზაზას მხარში მოხვდა და წაიქცა, დაცვა რომელმაც გასროლის ხმა გაიგონა სირბილით შევარდა ოთახში და იქ შექმნილი სიტუაციის მიხედვით ელისოს ჯერ გაფრთხილება მისცა. მახომ ხელები დაუკავა ელისოს და დაცვას ხელით ანიშნა არ ესროლა,  მაგრამ მოულოდნელად ელისო მახოს ხელებიდან დაუსხლტდა, იარაღიც აართვა და ბაკოს დაუმიზნა.
-, მე რომ გადამირჩე მაფიოზს ვერ გადაურჩები და ის მაინც არ გაცოცხლებს, მაგრამ იმდენად დიდია ჩემი შენდამი ზიზღი მე მოგკლავ და ამას სიამოვნებით გავაკეთებ. ელისომ იარაღი ისროლა, მაგრამ ელიზაბეტი გადაუდგა წინ ბაკოს და არც დაუკვნესია რადგამ მან შეძლო და ბაკოს ტყვია აარიდა. ღიმილი მოგვარა მისმა საქციელმა ბაგეებზე და ნელა-ნელა ჩაიკეცა, ბაკომ ხელი შეაშველა და ელისაბეტს შეშინებული უყურებდა.
-არა, არა, არა, შენ არაფერი არ დაგემართება, სასწრაფოს დაურეკეთ რაც შეიძლება ჩქარა მოვიდეს. ელისაბეტს ბაკოს ხელი ეჭირა ხელში და მეორე ხელს ჭრილობაზე იჭერდა რომ სისხლის დენა შეჩერებულიყო.
-რა მშვიდი ღამეა, სწორედ ისეთი მე რომ მიყვარს განმარტოვებით ყოფნა და ფიქრი ჩემს ოცნებებზე. ხან ვიცინი და ხან ვტირი, თითქოს ტირილი შვებას მგვრის და სუნთქას მიადვილებს. რამდენჯერ ჩამძინებია ტირილში, მაგრამ ახლა დიდი განსხვავებაა იმ ღამესა და დღევანდელ ღამეს შორის.
-ნუ ლაპარაკობ, თავს ნუ გადაიღლი სასწრაფო მოვა და ყველაფერი კარგად იქნება.
-შენ რა, ტირი? არ იტირო, რადგან ტირილის დროს შენი თვალები აღარ არის ისეთი ბედნიერი, ისინი ჩამქრალია, რადგან იქ სევდამ დაიდო ბინა და შენც სევდიანი გამოხედვა გაქვს. დრო გავა საყვარელო და ამ ტკივილსაც შეისისხლხორცებს შენი სხეული, შეეჩვევი კიდეც ყველაფერს, ადამიანები ხომ ყველაფერს ვეჩვევით. დამპირდი, ბაკო დამპირდი, რომ ყოველთვის ის დარჩები ვინც ხარ და აქ ამ ოთხ კედელში დახურე წარსულის ტკივილიანი ფურცელი, ახალი ცხოვრება კი ახალი ისტორიით ახალი  ფურცლიდან დაიწყე.
-სიბნელეს სინათლე ცვლის ელისაბეტ და ცხოვრებაშიც ასე არის, დიდ ტკივილს ყოველთვის უსაზღვრო ბედნიერება  მოყვება, ხვალ ახალი დღე იწყება და შენც უკეთესად იქნები.
-ეს მხოლოდ უფალმა იცის, ამას კი ხვალინდელი დღე გვეტყვის. მახომ ელიზაბეტი რომ ასეთ დღეში დაინახა, ელისოსკენ წავიდა გაბრაზებული და არც დაფიქრებულა რომ ესროდა, ხელი იარაღზე აუქნია და სახეში ძლიერად მოქნეული ხელი გაარტყა, შემდეგ კი ხელები გადაუგრიხა და უნდა გაეყვანა პოლიციას, რომ ზაზამ დაიყვირა.
-არ გაიყვანოთ, უზარმაზარი თანხა აქვს დადებული თავის ანგარიშზე და ის თანხა უნდა დააბრუნოს, ის თანხა ხალხის გარანტი არის და ხალხს უნდა დაუბრუნდეს. ელისოს შეაცვლევინეს კოდები და ბანკს დაუბრუნა თანხა. გიორგი კი ადგილს ვერ პოულობდა და სასწრაფოს გარეთ ელოდებოდა, როგორც იქნა მოვიდა და დაჭრილები გადაიყვანეს. ბაკომ და ჰაკერმა ყველაფერი გააკეთეს რომ ბანკის ანგარიშზე დააბრუნეს ყველა თანხა და პოლიციის თანხლებით კლინიკაში მივიდნენ. ელიზაბეტს ძალიან ბევრი სისხლი ჰქონდა დაკარგული და მეორე ჯგუფის უარყოფითი სისხლი მხოლოდ გიორგის აღმოაჩნდა და ელიზაბეტს გადაუსხა. გიორგი ფიქრობდა განვლილ წლებზე, ფიქრობდა იმ კარგ მოგონებებზე მეგობრებთან ერთად რომ ატარებდა.
-ბაკოს რომ მოხვედროდა, ის რომ დაჭრილიყო?  საბედნიეროდ ასე არ მომხდარა, მაგრამ ცუდია ის რომ ელიზაბეტი ახლა ძალიან რთულ მდგომარეობაში იყო.
-გიორგი როგორ ხარ, თავს როგორ გრძნობ.
-მე კარგად ვარ, მაგრამ გთხოვ მითხარი გოგონა გადარჩება?
-ტყვიას სასიცოცხლო ორგანოები არ დაუზიანებია, მაგრამ ბევრი სისხლი დაკარგა და ვფიქრობ შენი დახმარებით შევძლებთ მის დახმარებას.
-ბაკო? სად არის ბაკო.
-გარეთ არის და ძალიან ნერვიულობს.
-ძალიან შეეშინდა და ჰქონდა შიშის მიზეზიც.
-ძალიან მწყდება გული ბაკოზე.
-რატომ? გაუკვირდა გიორგის და შორენას შეხედა.
-ყველაზე წარმატებული სტუდენტი იყო, რომ არა ეს ბანკი ახლა მოსამართლე იქნებოდა და რატომ, რატომ შეაჩერდა წლებია ამ ბანკს რა ნახა იქ ასეთი საინტერესო.
-რა ნახა არა შორე ვინ ნახა, ეს უფრო სწორი ნათქვამი იქნებოდა. უთხრა გიორგიმ შორენას და თვალი ჩაუკრა, მაგრამ  იქვე მდგარ ბაკოს შეხედა და ჩაიცინა.
-მეც აქ ვარ გიორგი და მესმის რაზედაც ჭორიკნობთ ორივე. ბაკო ძალიან შეშინებული იყო, მაგრამ გიორგის თვალები დაუბრიალა და მახოს დაურეკა.
-ვის ურეკავ მახოს დაურეკე და გაიგე რა ხდება იქ.
-მახოს ურეკავ, მაგრამ არ მპასუხობს ვგრძნობ რომ რაღაც მოხდა.
-გასაკვირი არ არის, ელისოს დაკითხავს და ამიტომ ვერ გპასუხობს. თქვა გიორგიმ და მახოს ზარიც დაფიქსირდა ტელეფონზე.
-მახო რა ხდება.
-მითხარი ელისაბეტი როგორ არის ბაკო.
-გადარჩება, მაგრამ ჯერ კიდევ კრიტიკული მდგომარეობაა.
-აქ ელისოს ესროლეს.................
-მოკლეს?
-მოკლეს, გამოდის თავიდან მოიშორეს არ უნდოდათ ზედმეტი თავის ტკივილი და ასე უჯობდათ.
-ერთი გასროლით მოიშორეს ისე რომ არც დაფიქრებულან ის ნაბიჭვრები.
-ასეა, მას გარეთ ელოდებოდნენ და როცა გარეთ გავიყვანეთ ესროლეს, სირთულეები ვითომ თავიდან აიცილეს მისი მოკვლით, მაგრამ ახლა რომ უფრო დიდი სირთულეები აქვთ ალბად ჯერ კიდევ ვერ ხვდებიან. სამწუხაროდ ასეთი არარაობებიც არსებობენ, რომ სხვისი სიცოცხლე მათ არაფლად უღირთ, ეს კი ყველაზე ცუდია.