ძალიან დიდი მადლობა მეგობრებო იმისთვის რომ კითხულობთ ჩემს ისტორიებს და ასე აქტიურად მეხმიანებით. ამ ისტორიას რაც შეეხება ვაგრძელებ მხოლოდ დასასრულს რომელიც უკვე მიწერია.
( სხვისი ცოლო დასასრული) ასე მოძებნეთ საძიებო ველში რადგან შეცდომით მაქვს სათაური გამოქვეყნებული და ცოლის ნაცვლად ( ცოლო) დამიწერია და ასე გამომიქვეყნებია, ან ჩემს გვერდზე სიახლეებს ჩაყევით და მე-18 თავის მერე მიწერია ( სხვისი ცოლო დასასრული) ასე.

ლაშა მომღიმარი სახით უყურებდა ნათიას რომელიც თვალს ვერ აშორებდა მის ნაჩუქარ ბეჭედს
-მიყვარხარ-დაუჩურჩულა თვაგზააბნეულ გოგონას და ხელის ზურგი მის გაფითრებულ ღაწვს ჩამოაყოლა
-ლაშა ძალიან ბედნიერი ვარ -უთხრა თვალებაწყლიანებულმა გოგონამ და მზერა მის ამღვრეულ მწვანე სფეროებს გაუშტერა
-კიდევ მაქვს შენთვის საჩუქარი
-ლაშა-აღმოხდა გაოცებულ გოგონას და სანამ რამეს კითხავდა მია მიუახლოვდა მათ
-ნათია თუ წინააღმდეგი არ იქნები მინდა ნიცა ჩვენთან დავპატიჟო
-ნიცა?
-ჰო ნიცა-აკისკისდა მია და ძმას მიაჩერდა მომღიმარი სახით -თვითონ თანახმაა ჩვენი სტუმარი რომ იყოს... იმედია შენ წინააღმდეგი არ იქნები... მე და თორნიკეს ძალიან გვინდა რომ ჩვენთან წამოვიდეს...
-მე... არ ვიცი რა გითხრა-ძალიან დაიბნა ნათია-თუ თვითონ სურს...რატომაც არა
-ანუ თანახმა ხარ ხო?-ჩაეკითხა ეშმაკური ღიმილით
-თუ თავად სურს...
-ძალიან კარგი-მიამ ძმას რაღაც ანიშნა და რესტორანში შევიდა ძალიან აღფრთოვანებული
-ლაშა...ნიცას სტუმრობა მიასთან... ჩვენთან რამე კავშირშია?-ჰკითხა დაეჭვებით
-შეიძლება ასეც ითქვას -გაეღიმა ლაშას და საფეთქელზე მიაწება ცხელი ტუჩები
-ლაშა ძალიან ვღელავ... მითხარი რა ჩაიფიქრე
-არაფერი განსაკუთრებული-მხრები აიჩეჩა ბიჭმა და სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან, ნერვიულად მოუკიდა და გააბოლა
-ნათია ჩვენ წავალთ-ხელჩაკიდულები მივიდნენ მათთან ნიცა და მია
-დე ხომ არ მოიწყენ მიასთან? დარწმუნებული ხარ რომ წასვლა გინდა?-ჩაეკითხა დაძაბული გოგონა შვილს
-თუ შენ არ გეწყინება...მე მინდა მიასთან დარჩენა
-არ დე არ მეწყინება მე-გაუღიმა ნათიამ შვილს და შუბლზე აკოცა
-იცოდე ჭკვიანად-მიამ ძმას გაუღიმა და ნიცასთან ერთად კიბეზე დაეშვა, უკან კი თორნიკე მიჰყვა მათ რომელმაც ეშმაკური ღიმილით შეხედა წყვილს და თავის დაქნევით უსიტყვოდ დაემშვიდობა.
ნელ-ნალა სტუმრები წავიდ-წამოვიდნენ და როცა მხოლოდ, ლაშა, ნათია თამაზი და თამუნა დარჩნენ მაგიდასთან ცოტა დაიძაბა ოთხივე
-ჩვენც წავალთ შვილო-დაიწყო თამაზმა დაძაბული ხმით -კიდევ ერთხელ გილოცავთ... მინდა რომ სულ ბედნიერები იყოთ
-მადლობა მამა-გაეღიმა ლაშას და თამუნას მიაჩერდა რომელიც ჯერ კიდევ უკმაყოფილო სახით უყურებდა მათ
-მეც რა თქმა უნდა ბედნიერებას გისურვებთ... იმედი მაქვს ერთმანეთს გაუგებთ... და დაშვებულ შეცდომებს არ გაიმეორებთ და ერთმანეთს გულს არ ატკენთ-თქვა ბარაზნარევი ტონით და პირველი ადგა მაგიდიდან, მოსაცმელი მოიცვა, ჩანთას წამოავლო ხელი და გარეთ გავიდა
-არ გეწყინოს -ნათიას მიმართა თამაზმა -ეს ხელის თხოვნა და ბეჭედი... ჩვენც არაფერი ვიცოდით ამის შესახებ და ციტა ნაწყენია ლაშაზე...
-გადაუვლის-გაეცინა ლაშას და ნათიას მიაჩერდა
-შენ რა გენაღვლება-ხელი ჩაიქნია თამაზმა და უკმაყოფილო სახით მიაჩერდა შვილს -კარგი წავედი თორემ გადაირევა დედაშენი-და რესტორნიდან სწრაფი ნაბიჯით გავიდა
-ვიცოდი რომ ასე იქნებოდა -აღელდა ნათია
-ვიცეკვოთ?-ჰკითხა ლაშამ მომღიმარი სახით და თვალებში ჩააცქერდა დაბნეულ გოგონას
-რაა?
-წამო ვიცეკვოთ-ფეხზე წამოდგა ბიჭი და ხელი გაუწოდა მისი ქცევით გაოგნებულ გოგონას
-ლაშა მე რას გეუბნები და შენ რას აკეთებ
-წამოდი-ხელი ჩაკიდა და დარბაზის ცენტრში გაიყვანა, წელზე ძლიერად შემოაჭდო ხელები და ტანზე მჭიდროდ მიიკრო საყვარელი გოგონას სიფრიფანა სხეული, ნათია მისმა სიახლოვემ და სურნელმა მაშინვე გააბრუა, ამიტომ ბედნიერბისგან თვაგზააბნეულმა კისერზე შემოაჭდო ხელები და თვალებში ჩააცქერდა მომღიმარ ბიჭს რომელიც წამით თვალს არ აშორებდა მის ამღვეულ, არეულ თვალეს... რომწლიც გრძნობდა ნელ -ნელა როგორ იკარგებიდა ამ თვალებში და თავი ყველაზე ბედნიერ ადამიანდა ეჩვენებოდა, აზრზე მხოლოდ მაშინ მოვიდნენ როცა მუსიკა დასრულდა, რაღაცნაირად ორივეს გული დაწყდა ამ ერთმანეთის შეხებით გამოწვეულ ბედნიერებას რომ უნდა შელეოდნენ
-წავიდეთ?-ჰკითხა ლაშამ უცნაური ტონით
-ჰო წავიდეთ აქ ისედაც ჩენს მეტი აღარავინაა-გაეცინა ნათიას და ცარიელ დარბაზს მოავლო თვალი, როცა ლაშას მანქანასთან მივიდნენ მოულოდნელად წინ აესვეტა უცნაურად მიმღიმარი ბიჭი და თვალებში ჩააცქერდა დაბნეულ გოგონას, რომელსაც იმდენად აეკრო სხეულზე რომ ფაქტიურად მოძრაობის საშუალება არ დაუტოვა მანქანაზე ზურგით მიყრდნიბილ გოგონას
-ნათია მინდა რომ ჩემი ცოლი გახდე -უთხრა ჩურჩულოთ და იგრძნო როგორ დაურბინა ამ სიტყვებზე გაგონებაზს ჟრუანტელმა მთელს სხეულში დაძაბულ გოგონას
-ლაშა-ცოტა დაიბნა ნათია-თითზე შენი ნაჩუქარი ბეჭედი მიკეთია
-მინდა რომ ამ ღამეს... ჩემი გახდე-დაუჩურჩულა ზედ ტუჩებთან და მის რეაქციას დაელოდა
-ლაშა გთხოვ ასე ნუ იქცევი... ხომ იცი რომ...-დაიწყო ნათიამ და ლაშას ტუჩების შეხებამ ხმა დაუხშო
-ვიცი -უთხრა ჩურჩულით -მაგრამ ისიც ვიცი რომ უშენოდ ვკვდები...
-ლაშააა-აბუზღუნდა ნათია და თავი დახარა
-გამომყვები?-თავი დახარა ლაშამაც და ისევ ტუჩებთან დაუჩურჩულა
-გთხოვ ახლა.... არა-გაბედა და თავი ასწია
ნათიამ -ასე არა... ნიცა... შენი მშობლები... არ მინდა რამე არასწორად გაიგონ...
-მხოლოდ ამიტომ?-გაბრაზდა ლაშა და თვალებში ჩააცქერდა სუნთქვა არეულ გოგონას
-მხოლოდ ამიტომ!-უთხრა ნათიამ დარწმუმებით და ლაშას აჩქარებული გულის ცემის ხმას მიუგდო ყური
-ნათია უშენობა აღარ შემიძლია-ლაშამ ფრთხილად შეუცურა წელზე ხელი და კიდევ უფრო მწტად მიიკრო სხეულზე მისი სიახლოვით გაბრუებული გოგონა -უშენოდ ცუდად ვარ...-უთხრა ჩურჩულოთ და ყელზე მიაწება ცხელი ტუჩები
-ლა შა -აღმოხდა ნათიას და თვალები
დახუჭა -გთხოვ ასე ნუ იქცევი-უთხრა ისე რომ მისი ტუჩების სხეულიდან მოშორება არც კი უცდია
-გამომყევი-უთხრა ბიჭმა ჩურჩულით და ლაბიწის ძვალს გააყოლა ცხელი ტუჩები, ნათიას მაშინვე გააჟრჟოლა და თვალები გაახილა
-ახლა არა გთხოოვ-მისი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩააცქერდა
-გამომყევი-გაიმეორა ლაშამ უცნაურო ტონით და სანამ ნათია რამეს ეტყოდა მის ტუჩებს მიაწება ცხელი ტუჩები, დაბნეულმა გოგონამ ინსტიქტურად თმებში შეუცირა თლილი თითები და მის გიჟურ ვნებიან კოცნას კოცნით უპასუხა, როცა როგორღაც დაცხრა მოწოლილი ვნებები და ერთმანეთის ტუჩება როგორღაც შეელივნენ, ლაშა უკმაყოფილო სახით მიაჩერდა ნათიას -მინდა რომ ჩემი გახდე...
-ლაშაა-გულისცემა გაუჩერდა მისი სიხლოვით თავბრუდახვეულ გოგონას
-ნათია ნუღარ მაწვალებ... უშენოდ ვკვდები...
-ეს ყველაფერი... ამიტომ მოაწყვე?-გაბრაზდა ნათია და მკერდზე მიანჯინა ხელები
-რა მოვაწყვე!-გაცეცხლდა ლაშა და მაშინვე ცივად მოშორდა საყვარელი გოგონას სხეულს
-ნუ მიბრაზდები-ტირილის ნოტები შეეპარა ხმაში გოგონას-უბრალოდ ეს ყველაფერი ისეთი მოულოდნელი იყო ჩემთვის...რომ...
-მაპატიე-ლაშა მაშინვე მიუახლოვდა, ხელი გადახვია და გულზე მიიკრო თითქმის ატირებული გოგონა
-სახლში წამიყვანე-გაებუტა მაინც ნათია
-ჯერ ერთ ადგილას წაგიყვან და მერე სახლ...
-არსად წასვლა აღარ მინდა -გაბრაზდა ნათია-ლაშას ხელიდან დაუსხლტა და მანქანაში ჩაჯდა
-ამის დედაც-დაიჩურჩულა გაღიზიანებულმა ბიჭმა და სიგარეტი ამოიღო ჯიბიდან ნერვიულად მოუკიდა და გააბოლა, იმის გამო რომ ერთმა ღერმა ვერ დაამშვიდა და აზრზე ვერ მოიყვანა მერეც მოწია და მერეს მესამე ღერიც მიაყოლა, მაგრამ მაინც რომ ვერ დამშვიდდა გაცეცხლებული საჭეს მიუჯდა და მანქანა დაქოქა, კარგა ხანს ისე იარეს რომ არცერთი არ იღებდა ხმას და განზრახ ჯიუტად არ იყურებოდნენ ერთმანეთისკენ
-არ შემირიგდები?-ჰკითხა კარგა ხნის სიჩუმის მერე მოთმინება დაკარგულმა ბიჭმა და ნიკაპზე ხელი აკრა
-ლაშა-გაეცინა გოგონას და მისკენ მიიხედა
-უნდა მოგიტაცო-უთხრა სიცილით და მისკენ მიიხედა სულ რამდენიმე წამით
-ფიქრიც კი არ გაბედო მაგაზე-აკისკისდა ნათია
-და რომ გავბედო? სახლის ნაცვლად... ჩემთან რომ წაგიყვანო სახლში გამომექცევი?-ჰკითხა სიცილით და მზერა აარიდა ნათიას არეულ სახეს, რომელიც მიხვდა რომ ლაშას ეს სიტყვები უმიზეზოდ ნათქვამი არ იყო
-ლაშა ნუ სულელობ-იუმორში გაუტარა მაინც
-ხომ იცი რომ მიყვარხარ?
-მეც მიყვარხარ-გაუღიმანნათიამ და დაძაბული მზერა მის პროფილს გაუშტერა
-მაშინ უარს რატომ მეუბნები? მინდა რომ გამომყვე... მინდა რომ ჩემი გახდე... მინდა რომ შეგეხო...-უთხრა არეული ხმით და მისკენ მიიხედა, მათი ამღვრეული თვალები ერთმანეთს შეეფეთა
-ახლა არა, ნიცას უნდა დაველაპარაკო...არ მინდა გული ეტკინოს...
-უკვე ველაპარაკე... ყველაფერი ავუხსენი... მან ყველაფერი იცის...
-რაა?-გაოგნდა ნათია
-ვიცი რომ მისთვის ეს ყველაფერი მაინც მტკივნეული... ვიცი და კარგად მესმის მისიც და შენიც... ამიტომ ველაპარაკე... გულწრფელად ვუთხარი ყველაფერი...
-რა რეაქცია ჰქონდა?
-ჩვეულებრივი... არ აღფრთოვანდა... მაგრამ ცდილობს გაგვიგოს...
-ლაშა რა არანორმალური ხარ-გაბრაზდა ნათია
-შეყვარებული ვარ... ძალიან შეყვარებული ვარ... და საყვარელი ქალისთვის ვიბრძვი... -უთხრა ნაწყენი ტონით და სიჩქარეს მოუმატა
-ლაშა სად მიდიხარ?-ჰკითხა კარგა ხნის სიჩუმის მერე გოგონამ როცა მიხვდა რომ ლაშას სახლში არ მიჰყავდა
-ერთ განსაკუთრებულ ადგილას-შეხედა ბიჭმა აღფრთოვანებული სახით
-ლაშა ხომ გითხარი...
-უბრალოდ მივალთ ვნახავთ და როცა შენ მოისურვებ წამოვლთ...
-კარგი მაგრამ სად? რა ადგილია?
-განსაკუთრებული ადგილია, ძალიან მიგეწონება ვიცი -უთხრა არეული ხმით და მანქანა თოთხმეტსართულიანი კორპუსის წინ გააჩერა
-კორპუსის სანახავად მომიყვანე? თუ სახურავიდან უნდა გადამახედო? გგონია ეს ძალიან რომანტიულია?
-წამოდი-ლაშა გადავიდა და როცა ნათიაც გადავიდა თითები მის თითებში ახლართა და ბნელ სადარბაზოში შეიყვანა, როცა მეშვიდე სართულზე ავიდნენ ლაშა გაჩერდა და ნათიას მიუბრუნდა
-მინდა რომ თვალები დახუჭო
-რაა?-გაოცდა ნათია
-მიდი დახუჭე-უთხრა მომღიმარი სახით ბიჭმა და ეომ არ დაემორჩილა ნათია თავად დაახუჭინა, ხის კარი გასაღებით გააღო და მოულოდნელად ხელში აიტაცა დაძაბული გოგონა, რომწლიც მაშინვე აკივვლდა და კისერზე შემოაჭდო ხელები, ბიჭს გაეცინა და უფრო მჭიდროდ მიიკრო სხეულზე სუნთქვა აჩქარებული გოგონა, ლაშამ პირდაპირ საძინებელში შეიყვანა ის და მის რეაქციას დაელოდა
-ლაშა ეს რა არის?-გაოცებულმა მოათვალიერა ოთახი და თვალებს ვერ უჯერებდა რომ გარს შემო ამდენი ყვავილები იყო
-მოგწონს?-ჰკითხა მისი აღფრთოვანებით გახალისებულმა ბიჭმა
-მომწონს... როგორ შეიძლება არ მომწონდეს?-უთხრა არეული ხმით და როცა ლაშამ ძირს დასვა ყვავილების თვალიერება დაიწყო -ეს ამდენი ყვევლილები... ღმერთო რა გიჟი ხარ-აღმოხდა და მისკენ მიტრიალდა, გაოცებული მიაჩერდა ხელში ღვინის ჭიქებით მდგომ ბიჭს, რომელმაც ყოყმანით გაუწოდა
-ეს ჩვენი ახალი სახლია-უთხრა როცა ზედმეტად მიუახლოვდა დაბნეულ გოგონას და თვალებში ჩააცქერდა
-იმიტომ დააგვიამე რესტორანში რომ აქ ეს ყვავილები მოგქონდა?-ჩაეკითხა ნათია და ჭიქა გამოართვა
-მინდა რომ ეს ღამე მხოლოდ ჩემი და შენი იყოს-გაუღიმა ბიჭმა და ყელზე მიაწება ცხელი ტუჩები, შემდეგ უკან დაიხია და ისე რომ თავლი არ მოუშორებია საყვარელი გოგონასთვის ჭიქა ბოლომდე დაცალა, ნათია მისმა გამომწვევმა და დაჟინებულმა მზერამ ოდნავ დაძაბა, ამიტომ მაშინვე გაექცა მის თვალებს და ჭიქა მოიყუდა, ლაშას აშკარა გაოცება გამოხატა სახეზე და ღვინის ბოთლს მიწვდა რომელიც კომოდზე იდგა
-დალევ?-ჰკითხა გამომწვევი ტონით და ნათიამ ჭიქა რომ გაოწოდა წარბი აწკიპა გაოცებისგან, თუმცა დიდად არ შეიმჩნია და ჭიქა ბოლომდე შეუვსო, თავისთვისაც დაისხა და მაშინვე ჩაცალა, ნათიამ ცოტა მოსვა და ისევ ყვავილების თვალიერებას შეუდგა, მუსიკის ხმა რომ მიწვდა მის დაძაბულ სმენას ოდნავ შეკრთა და უარესი დაემართა როცა ლაშამ მაჯაში ხელი ჩაავლო და თავისკენ მიატრიალა
-მინდა რომ ჩემთან დარჩე...აქ ჩვენს სახლში-უთხრა ჩურჩულით და მის ტუჩებს მიწვდა, თან ჭიქა ააცალა ხელიდან და მაგიდაზე დადო, ნათია ისე გააბრუა მისმა სიახლოვემ, სურნელმა, შეხებამ და კოცნამ რომ წინააღმდეგობის გაწევის არანაირი სურვილი არ გასჩენია პირიქით დაენანა ეს წუთები დასათმობად ამიტომ მᲐშინვე თმებში შეუცურა თლილი თითები და უფრო მეტად მიეწება მის ტუჩებს, ლაშა რომელიც მთელი ეს დრო როგორღაც ახერხებდა თავის მოთოკვას და გრძნობების მართვას, მაშინვე გამოვიდა წყობრიდან, ნათიას წელზე ძლიერად შემოაჭდო ხელები და მისი ტუჩებიდან ყელზე გადაინაცვლა, ნელ-ნელა ქვემოთ დაუყვა და თან სველი კოცნის კვალი დაუტოვა, ნათიამ მაშინვე თვალები დახუჭა და ოდნავ უკან გადაიწია, ლაშამაც მაშინვე უფრო ქვემოთ ჩააცურა ცხელი ტუჩები და როცა კაბის კიდემდე მივიდა თავი ასწია და თვალებში ჩააცქერდა სუთვა აჩქარებულ გოგონას -აღარ გაგიშვებ... -უთხრა არეული ხმით და კვლავ მის ყელს მიაწება ვნებიანი ცხელი ტუჩები, რადგან გოგონას მზერით ვერაფერს მიხვდა
-მიყვარხარ-უთხრა ნათიამ საპასუხოდ და მისი სახე ხელებში მოიქცია, თავი ააწევინა და მის ტუჩებს შეაწება ათრთოლებული წითელი ვნებიანი ტუჩები, თუმცა ცივად მოშორდა საყვარელი მამაკაცის ვნებიან ტუჩებს, როცა ლაშა მისი კაბის ელვა შესაკრავს მიწვდა და ქვემოთ დაქაჩა, აქ ისე დაიძაბა ორივე, ისე აირივნენ რომ ადგილზე გაიყინნენ, ნათია ამღვრეული თვალებით ჩააცქერდა ლაშას წათილებულ თვალებში და სუნთქვა შეეკრა მის ალეწილ სახეს რომ ჰკიდა თვალი
-მე...-დაიწყო ოდნავ ათრთოლებულმა გოგონამ და მაშინვე გაექცა ბიჭის არეულ მზერას
-არაფერი თქვა-უთხრა ბრაზნარევი ტონით ნიჭმა და ღვინის ნახევრად ცარიელ ბოლთლს მიწვდა და მოიყუდა -თუ წასვლა გინდა წადი-უთხრა გაღიზიანებული ტონით და კიდევ მოიყუდა ბოთლი... -მე შეცდომა დავუშვი... გონს მოსვლა არ გაცადე... -თქვა გაღიზიანებული ტონით და კიდევ მოიყუდა ბოთლი თან ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია სახე აწითლებული გოგონასთვის
-მე უბრალოდ...-დაიწყო ნათიამ და ხმა ჩაუწყდა
-მე შენ მიყვარხარ, ძალიან მიყვარხარ-უთხრა ლაშამ არეული ხმით და ნელ-ნელა მიუახლოვდა დაძაბულ გოგონას რომელიც ისე დააბნია მისმა სიახლოვემ რომ გულისცემა შეუწყდა რამდენიმე წამის განმავლობაში -შენი გაშვება არ მინდა... მაგრამ... თუ შენ წასვლა გინდა ... თუ ასე გინდა... მე გაგიგებ... მე მინდა რომ შენ ჩემთან ბედნიერი იყო...
არ მინდა ჩემი შეხებით გული გეტკინო...
-მე -ისევ ვერაფერი თქვა ნათიამ და რადგანა ასე აირია, დაიძაბა და შეეშინდა, იმ მამაკაცის რომელიც ამ ქვეყმად ყველაზე მეტად უყვარდა და ზუსტად იცოდა რომ არასდროს არაფერს დაუშავებდა, არასდროს არ ატკენდა და იმედს არ გაუცრუებდა , ძალიან განრაზდა საკუთარ თავზე... ამიტომ ძალიან ფრთხილად შეეხო ლაშას ტუჩებს და ათრთოლებული ხელი მის სახეს ჩამოაყოლა
-ნათია-დაიჩურჩულა ლაშამ როცა სულ ერთი წამით მოწყდნენ ერთმანეთის ტუჩებს და თვალებში ჩააცქერდა -არ მინდა გული გატკინო...
-არ მატკენ-უთხრა დარწმუნებით გოგონამ და ისევ მია ტუჩებს მიწვდა
-შენ ამ ყველაფეირსთვის მზად არ ხარ... ვგრძნობ... არ მინდა რომ შეცდომა დავუშვა...არ მინდა ამ ერთ ღამეს შევწირო ჩვენი სიყვარული-უთხრა თავგზააბნეულმა ბიჭმა როცა როგორღაც შეელივნენ ერთმანეთის ტუჩებს და სუნთქვა აჩქარებულებიმა მზერა გაუსწორეს ერთი მეორის ამღვრეულ ჩაწითლებულ თვალებს
-ლაშა ძალიან ვერს ფიქრობ და ლაპარაკობ-დაუჩურჩულა ყურთან ახლოს გოგონამ და როცა ცხელი ტუჩები ყელზე მიაწება, ბიჭმა მაშინვე დაკარგა აზროვნების უნარი, გოგონა საწოლზე გადააწვინა და ზემოდან მოექცა
-მორჩა! ამ წამიდან ჩემი ხარ-უთხრა ბრაზნარევი ტონით და ხელი კაბის ქვეშ შეუცირა თან ისე რომ თვალი არ მოუშორებია მისი ალეწილი
სახისთვის , ნაზად ააცურა ზემოთ და კაბაც გააყოლა ხელს -ვეღარ გაგიშვებ... ვეღარ შეგელევი
-ვინ გითხრა რომ წასვლას ვაპირებ?-გაეცინა ნათიას და კისერზე ძლიერად შემოაჭდო ხელები და ლაშას სახეზე აშკარა გაოცება რომ ამოიკითხა ირონიულად გაეღიმა
-ანუ რჩები? ანუ ჩემი ცოლი ხდები?-ლაშას გულს და გონებას კიდევ ეჭვები ღრღნიდა, ყველაზე ნაკლებად ახლა ის უნდოდა რომ ამ ღამის მერე ნათიას თვალებში სინანული დაენახა, ამას უბრალოდ ვერ გადაიტანდა
-სუუ-ნათიამ თლილი თითები მის ტუჩებს შეახო და ნელ-ნელა პერანგის ღილბისაკენ დააცურა, ლაშამ მისი კაბა უფრო ზემოთ რომ ააცურა და ნათიას გააჟრჟოლა დაუჩირჩულა
-მენდე-უთხრა ისე რომ წამით თვალი არ მოუშორებია მისი სახისთვის და ოდნავ წამოსწია და მისი კაბა გოგონას აცახცახებულ სხეულს საბოლოოდ მოაშორა.
მია მომღიმარი სახით მიაჩერდა მასთან მისულ ლაშას და ნათიას რომელნიც თვალს ვერ უსწორებდნენ ირონიულად მომღიმარ გოგონას
-გეგმამ გაამართლა?-ჩაეკითხა ძმას და ნათია რომ აწითლდა სახეზე აკისკისდა -კარგი კარგი აღარაფერს გკითხავთ-სახლში შეიყვანა ისინი და თორნიკეს მიაჩერდა
-ანუ გაამართლა ჩემმა გეგმამ?-ახლა მან დაიწყო სიცილი და ლაშას მიაჩერდა მომღიმარი სახით
-აუ კარგით რა -აბუზღუნდა ნათია და სახლი მოათვალიერა -ნიცა სადაა?
-დედაჩემმა წაიყვანა პარკში სასეირნოდ მალე მოვლენ-უთხრა თორნიკემ და ცოლს
მიაჩერდა -კიდევ კარგი თავის დროზე ეს გეგმა პირადად საკუთარ თავზე გამოვცადე, თან საკმაოდ წარმატებით, თორემ თქვენს ლოდინშო ხომ ამოგვხდებოდა სული მე და ლაშას?
-იდიოტო -გაუბრაზდა მია -შენ მე მომიტაცე! ლაშა შენნაირი ველური კი არაა-და ქმარს მკლავზე უჩქმიტა -ახალ სახლში წაიყვანა საცოლე ნეჭდით და მთელი რომანტიკა მოაწყო!
-მე კიდე წაგავლე ხელი და სულ კივილით წაგიყვანე ძმაკაცის აგარაკზე...-გიჟივით იცინოდა თორნიკე
-აუტანელო-გაბრაზდა მია და გაებუტა
-შენი ბრალია-მხერი აიჩეჩა თორნიკემ -იმდენი მაწვალე რომ სხვა გზა უბრალოდ არ დამიტოვე
-საერთდო როგორ დაგთანხმდი ცოლობაზე ასეთ არანორმალურს?!....ღმერთო რა იდიოტი ვარ -თავი დანანებით გააქნია მიამ
-დამთანხმდი კიი-გაბრაზდა ბიჭი -სანამ არ მოგიტაცე და სახლში არ გამოგკეტე იქამდე ვერ დაგითანხმე ვერაფერზე
-ჰოდა მაგას ვამბობ სწორედ! არ უნდა დაგთანხმებოდი!
-გგონია გაგიშვებდი?-თვალები დააწვრილა ბიჭმა და ფეხზე წამოვარდა, იქვე მდგომ გოგონას სწრაფად მიუახლობდა და თვალებში
ჩააცქერდა -ასეთი გიჟი რომ ხარ სწორედ ამიტომ მიყვარხარ ასე ძალიან -და გულში ჩაიკრა
-უკაცრავად ჩვენც აქ ვართ-გაეცინა ლაშას და ნათიას თვალებზე ხელი ააფარა
-ნუ სულელობ-აკისკისდა ნათია
-დედიკოოო-ნიცა შევარდა სახლში და ფეხზე წამომდგარ დედას ჩაეხუტა
-მოდი ჩვენ წავალთ და მერე ვილაპარაკოთ-თორნიკეს მხარზე ხელი დაარტყა ლაშამ და მიას ლოყაზე უჩქმიტა -ჩემი გიჟი გოგო ხარ შენ, იმედია თორნიკე რამდენიმს წელს მაიც გაგიძლებს-და გიჟივით სიცილი დაიწყო
-საძაგელო-მიამ მასაც მხარზე უჩქმიტა გაებუტა
-ძაან მიყვარხარ-გულში ჩაიკრა ლაშამ და სიძეს მიაჩერდა -იცოდე ჩემს გადარეულს არ აწყენინო თორემ მოგხვდება -და სახლიდან გავიდა.
ნიცა ცოტა დაბნეული და დაძაბული უყურებდა უცნაურა დედას და ლაშას რომელიც თვალს ვერ უსწორებდა მას
-დედიკო-დაიწყო ნათიამ და ხმა ჩაუწყდა -მე და ლაშამ...
-ვიცი ერთად ცხოვრება გადაწყვიტეთ-უთხრა ნიცამ მოწყენილი ხმით
-რა თქმა უნდა შენთან ერთად -ჩაერთო საუბარში ლაშა რადგან ნათიას სახე წაეშალა
-ჰო ვიცი მიამ მითხარ-უთხრა ნიცამ და ცისფერი სფეროები ლაშას ნიაბჯინა
-ერთად ვიცხოვრებთ ჩვენ სამნი ახალ სახლში... დარწმუნებული ვარ რომ მოგეწონება...
-მე...-დაიწყო ნიცამ და ხმა ჩაუწყდა -ახლავე იქ უნდა გადავიდეთ საცხოვრებლად ყველა ერთად?-ჩაეკითხა სუნთქვა აჩქარებულ ბიჭს რომელსაც არ ეგონა ასეთი რთული თუ იქნებოდა ნიცასთან ამ თემაზე საუბარი
-ჰო თუ წინააღმდეგი არ იქნები...-უთხრა ჩავარდნილი ხმით ბიჭმა და მის თვალებს გაექცა
-ჩემო პატარა... ვიცი რომ ცოტა რთულია შენთვის...მაგრამ...-ნათია ვერ პოულობდა შვილისთვის სათქმელ სიტყვებს -აი ნახავ ძალიან ბედნიერები ვიქნებით... ლაშა ხომ იცი რომ ძალიან კარგი ადამინია... ის... მე...-ისევ დაეფანტა სათქმელი სიტყვები ნათიას
-ვიცი-უთხრა ნიცამ და გაეცინა მათ
დაბნეულობაზე-ახალ სახლში მალე წავალთ? ძალიან მაინტერესებს-თქვა და აკისკისდა
-ღმერთო ნიცა -დაიბნა ნათია -შენ არ გეწყინა? მე მეგონა რომ...უფრო სწორად არ მინდოდა გული გტკენოდა...
-მიამ მითხა რომ ერთად ცხოვრება გადაწყვიტეთ და რომ შენ ძალიან ბედნიერი ხარ ლაშასთან...
-მე ხომ იცი რომ ბედნიერი მხოლოდ შენით და შენთან ერთად ვიქნები?
-ვიცი -გაეცინა ნიცას და დედას ჩაეხუტა -მიამ მითხრა რომ ყველა იმსახურებს შანს და ჩემს ძმას ერთი შანსი მიეცი რომ დაგიმტკიცოთ რა კარგი ადამინიაო, ისიც მითხრა ყველა არ იმსახურებს ამ შანს მაგრამ გულწრფელად და ნამდვილად შეყვარებული ადამიანი ყოველთვის იმსახურებს ერთ შასსო ... ლაშას უყვარს ნათია და უყვარხარ შენცო, რადგან შენ მისი ნაწილი ხარო და არ შეგეშინდესო...
-დედას ცხოვრებავ-ნათიმ უფრო მეტად მიიხუტა შვილი გულზე და თავზე აკოცა
-შეიძლება მეც ჩაგეხუტოთ?-ჰკითხა მათ პირისპირ მჯდომმა ლაშამ და თანხმობა როგორც კი მიიღო დედა შვილისგან ფეხზე წამოდაგა და ორივეს ჩაეხუტა.
თამუნა ძალიან უკმაყოფილო დარჩა ახალი ამბით, ვერ იჯერებდა რომ ლაშამ და თამაზმა სახლი ისე იყიდეს განვადებით რომ მას არაფერი უთხრეს და მითუმეტეს რომ იმ ღამეს ლაშა და ნათია ერთად დარჩნენ იქ.
-ყოჩაღ ლაშა-ტაში დაუკრა შვილს და გაცეცხლებული რძალს მიაჩერდა -რა საჭორი იყო ასე მოქცევა? ვინმე ხელს გიშლიდათ? ჩუმად გაპარვა რა უბედურებაა? მითუმეტეს რომ რესტორანში ხელის თხოვნა და იმისთანა ამბავი მოაწყვეთ!
-ვერ ვხვდები რა დავაჩავეთ-მხრები აიჩეჩა ლაშამ
-წესიერად ხილი მოვეწერათ ან ჯვარი დაგეწერათ... რა იყო ახლა ეს...გაპარვა და დამალვა... ერთი კვირა გიწყეტდათ ყველაფერს
-აუ დედა ტვნის ნუ ბურღავ -გაბრაზდა ლაშა -მე მიმდოდა ნათიასთან ყოფნდა და აღარ გავუშვი... შენ რა გინდა? ასე გვინდოდა და მორჩა! დეტალებში ხომ არ მოგიყვები რა და რატო!-სავარძლიდან წამოვარდა გაცეცხლებული
-თავხედო-დაუყვორა თამუნამ
-აბა რას გაჭედე ვერ გავიგე! შენ უნდა ჩაგაბარო ანგარიში? მინდოდა მასთან ყოფნა და ვეღარ გავუშვი...
-გაჩუმდი ოღონდაც-უკმაყოფილო სახით დაბრიცა ტუჩები ქალმა -ნუ მიყვები დეტალებში ამ რაღაცეებს
-ჰოდა შეგვეშვი რა
-სახლი? ისე როგორ იყოდე, მოაწყე და ცოლთან ერთად იქ ცხობრება გადაწყვიტე რომ მე არაფერი ვიცოდი?
-იმიტომ რომ ვიცოდი გაჭედავდი
-ამხელა სახლია აქ და თქვენ თბილისი მოგიმდათ!
-ნათიამ არაფერი იცოდა და მას ნუ რევ ამ ამბებში! და ის თუ სად ვიცხოვრებ ჩემს ცოლთან ერთად და როდის და სად დავწვებით ერთად შენი გასარჩევი არაა
-ლაშა -სახე აუჭარხლდა ნათიას
-უზრდელო! თავხედო!-არ ცხრებოდა თამუნა
-აუ ტვინი ნუ მიტ.ანი რა -ავარდა თამაზი -შენ რა გინდა? ნათიას ნიცა ჰყავს და იცოდა ლაშამ რომ გაგვიჭირდებოდა ყველას აქ სოფელში ერთად ცხოვრება, ჰოდა ასე ჩათვალა საჭიროდ, ბავშვიც თავისუფლად იქნება და თვითონაც უფრო მშვიდად იქმებიან
-ხელს უწობ რომ შვილი სახლიდან გაგვექცეს და ოჯახი მიატოვოს
-რაებს ბოდავ თამუნა -აყვირდა თამაზი -ლაშას როგორც უნდა ისე იცხოვრებს და ძალიან სწორადაც მოიქცა რომ არაფერი გითხრა სახლზე
-მოკლეთ ჩვენ წავედით -გაბრაზდა ლაშა- რომ დაშოშმინდები ჩამოდოთ ჩვენს ახალ სახლში
-ჩამოვალ კიი-გაუბრაზდა თამუნა
-მაშინ ჯვირს წერა დავგეგმეთ ორ კვირაში და მაგის გამო მაინც ჩამოდი იმედია ორი კვირა გეყოფა დასაშოშმინებლად-თავზე აკოცა დედას, ცოლს ხელი ჰადახვია და სახლიდან ძალიან ბედნიერი გამოვიდა
-ლაშა რა გაცინებს? ქალი ლამის გაგიჟდა
-მაგისგან ეგ კიდევ ცოტაა, უარს ველოდი
-ძაან ეწყინა ასე რომ მოვიქეცით, ხომ გეუბნებოდი?
-ნე ღელავ გადაუვლის ჯვრის წერამდე -გულზე უფრო მჭიდროდ მიიკრო ცოლი და საფეთქელზე აკოცა.
ნათია სარკის წინ გაოგნებული იდგა და ვერ იჯერებდა რომ თეთრ სქორწილო კაბაში გამოწყობილი ეს ბედნიერი გოგონა რომელიც თვალებ გაბრწყინებული უყირებდა ნამდვილად თავად იყო, ვერ იჯერებდა რომ ეს ნამდვილას მის თა ს ხდებოდა... ვერ იჯერებდა რომ ბედნიერებს ჰქონდა სახელი და მას ნიცა და ლაშა ერქვა, ვერ იჯერებდა რომ ბედნიერებას ჰქონდა ფერი და რომ ის მწვანე და ცისფერი ფერის იყო, ვერ იჯერებდა რომ ბედნიერებას ეხებოდა ხელით რომელსაც მისი შვილი და ქმარი ერქვა.
ლაშა პირდაღები უყურებდა ნათიას რომელიც უბრალოდ ბრწყინავდა ამ თეთრ ძალიან ნაზ კაბაში, ჯვრისწერა ფოტოების გადაღება ყველაფერმა ოდეალურად ჩაიარა, მაგრამ ლაშა არფრის აზრზე არ იყო ნათიას ყურებით ტკბებოდა ბოლომდე
-ერთი სული მაქვს როდის გაგხდი-უთხრა დაძაბულ ცოლს როცა მანქანაში ჩასხდნენ და რესტორნისკენ აიღეს გეზი
-ლაშა ნუ სულელობ -გაეცინა ნათიას
-ძალიან მიყვარხარ
-მეეც -გაუღიმა გოგონამ და მის ტიჩებს მიწვდა თან ყვევილები იაფარა რომ წინ მსხდომ მეჯვარეებს არ დაენახათ ისინი