ის ღამე ისე გავათენე ძილი არ მომეკარა,სულ მასზე ვფიქრობდი და თან იმ შეცდომის გაანალიზებას ვცდილობდი რასაც ვუშვებდი, უნდა ვეცადო რომ მასე აღარ ვიფიქრო, ვიცი ეს შეუძლებელია მაგრამ ვეცდები მაინც.შემდეგი კვირაც აღარ გამოჩენილა როგორც ყოველთვის,მისი მანქანაც არიდგა მის სახლთან,რაც ძალიან მახარებდა რადგან ეს უფრო მავიწყებდა მას,თან ხვალ ზღვაზე მივდივართ და ყურადღებასაც გადავიტან.
-ანასტასია მორჩი ჩალაგებას?-ლიზი შემოვიდა ჩემთან
-თითქმის დავამთავრე,შენ რაქენი?
-მე უკვე ორი დღეა ჩალაგებული მაქ-მითხრა სიცილით-ლუკას ველაპარაკებოდი ხვალ აქედან ჩვენ ოთხნი წავალთ ერთად მანქანით დანარჩენები ზეგ ჩამოდიანო.
-კარგია-ვთქვი რადროსაც ტელეფონზე სმს მომივიდა ,,მომენატრე წითურო!" ალექსანდრე მწერდა,ღმერთო მაინც რა თავხედია,გაბრაზებისგან გავწითლდი და ტელეფონი საწოლზე ვისროლე.
-გოგო რამოგივიდა?რასახეგაქ?
-იმ იდიოტმა მომწერა მომენატრეო
-მოიც ვინ იდიოტმა?
-ალექსანდრემ ლიზი სხვა ვინმე იდიოტს იცნობ?
-მართლა?რასაყვარელია.
-ეხლა გაჩუმდი თორე ჯავრს შემზე ვიყრი
-კარგი კარგი-მითხრა და თან ფხუკუნით გავიდა ოთახიდან.
მეორე დილით 6 საათზე გავედით სახლიდან,წინ ლიზი და ლუკა ისხდნენ უკან მე და ნიკა,ცოტა უხერხულად კი ვიყავი მაგრამ რასვიზავდი,ლიზი ვერაფრით ჩავსვი უკან.გზაში კარგად გავერთეთ და თან ბიჭებიც უკეთესად გავიცანით,ძალიან საყვარელი და სასაცილო ბიჭი იყო ნიკა,რაღაც მხრივ მომწონდა კიდეც და ვაპირებდი გონება ბოლომდე მასზე გადამერთო.ხუთი საათი ვიყავით გზაში,როგორც იქნა ზღვაც გამოჩნდა და მალევე მანქანა უზარმაზარ ჭიშაკართან გაჩერდა.
-მოვედით-თქვა ლუკამ
-სად?მეგონა სასტუმროში მივდიოდით-ვთქვი გაკვირვებულმა
-არა ეს ჩემი სახლია ყოველ წელს აქ ვისვენებთ მეგობრები,ალბათ დამავიწყდა თქმა ბოდიში,მაგრამ თუ რამე პრობლემაა შეგვიძლია ....
-არა არავითარი პრობლემა არაა-წამოიძახა გახარებულმა ლიზიმ.
პულტით ჭიშკარი გააღო ლუკამ და ეზოში შევედით მანქანით,გადმოვედი და რამის პირი დავაღე,აქაურობა ალბათ ედემს მოგაგონებდათ,სამ სართულიანი დიდი თეთრი სახლი და მის გარშემო ულამაზესი ბაღი,აქ ნახავდით ათასობით ყვავილს სხვადასხვა ჯიშის,ასევე უამრავი ხე და შუაში ულამაზესი ფანტანი,წინ კი ულამაზესი ზღვის ხედი.ლუკამ აშკარად შეგვატყვო გაკვირვება და გვითხრა
-დედაჩემი ფლორისტია და ხო ხვდებით აქაურობა ასე გაალამაზა,თქვენ ჩვენი სახლი თბილისში არგინახავთ თორე აქაურობას არცკი შეხედავდით.
-მართლა ულამაზესი ეზოა-გაკვირვებულმა ესღა თქვა ლიზიმ.ჩემოდნები ავიღეთ და შიგნით შევედით,იქაურობაც ულამაზესი იყო ლამაზი ინტერიერით და ასევე ულამაზესი მცენარეებით,უზარმაზარი მისაღები და ერთ მხარეს კედლის მაგივრად მთლიანად შუშა იყო ჩასმული,ზღვა კი ულამაზესად მოჩანდა ამ ფანჯრიდან
-ლალი მოვედით-დაიძახა ლუკამ სახლში შესვლისას,ოთახიდან კი რომელიც შემდეგში სამზარეულო აღმოჩნდა სამოცწლამდე ქალი გამოვიდა და ღიმილით მოგვიახლოვდა.
-როგორ ხართ ბავშვებო?როგორ იმგზავრეთ?
-მადლობა ლალი კარგად შენ როგორ ხარ?გაიცანი ესენი ლიზი და ანასტასია არიან,ნიკას კი ისდაც იცნობ.
-გამარჯობა-თბილად მივესალმეთ ჩვენ.
-სასიამოვნოა გოგოებო მე ლალი ვარ,ოთახები უკვე გაგიმზადეთ დაისვენეთ და მერე ერთად ვისადილოთ.
-მოკლედ გოგოებო თქვენ ოთახებს განახებთ რომელიც მესამე სართულზეა,დაისვენეთ და ცოტახანში სადილზე შევხდეთ კარგი?-გვითხრა ლუკამ და კიბეებისკენ წავიდა.მე და ლიზი ცალცალკე ოთახებში შევედით,ოთახიც კი ისეთი ლამაზი და მყუდრო იყო,მთლიანად თეთრ ფერში იყო რაც მე ძალიან მომწონდა,წინ აივნიდან კი ულამაზესი ზღვის ხედი იშლებოდა.ამან ცოტა შემაშფოთა რადგან ცოტა მეშინია ზღვის,ალბათ სულელურად მოგეჩვენებათ მაგრამ ასეა.დღისით ჩვეულებრივ ჩავდივარ სანაპიროზეც და ზღვაშიც მაგრამ მე ღამე მეშინია,როცა სიბნელეა და ზღვის ნაპირზე დგახარ,წინ იყურები და სრული სიცარიელეა,ყოველთვის მგონია რომ დიდი ტალღა მოდის ამიტომაც ღამე ზღვა არასდროს მინახავს.ორისაათით დავისვენეთ შემდეგ კი გამოვიცვალე და დაბლა ჩავედი.ლალის სუფრა უკვე გაეშალა და დანარჩენებიც იქ იყვნენ.
-სწორედ ახლა ვაპირებდი დაძახებას-ღიმილით მომეგება ნიკა,მაგიდას შემოვუსხედით და ვისაუზმეთ.
-ქალბატონო ლალი ყველაფერი უგემრიელესი იყო-შევუქე ნახელავი რაზეც გაეღიმა და მადლობა მომიხადა.
-ხო მაგრამ სამწუხაროდ ხვალიდან ლალი შვებულებაში გადის მის უგემრიელეს კერძებს ვეღარ შევჭამთ,ამიტომ ჩვენთვითონ მოგვიწევს მომზადება-გვამცნო ლუკამ ღიმილით.
-არაუშავს ბიჭებო ანასტასია არაჩვეულებრივი მზარეულია და ის მოგვიმზადებს,ხომ ასეა?-გაღიმებული შემომყურებდა ლიზი
-კი კი აუცილებლად
-გოგოებო ზღვაზე ხომარჩავიდეთ?
-ბიჭებო ჩვენ ძალიან დაღლილები ვართ,მირჩევნია დღეს კარგად გამოვიძინო,დავისვენო და ხვალიდან შევუბეროთ კარგად-თქვა ლიზიმ რასაც სრულიად ვეთანხმებოდი,ამიტომ ჩვენ ოთახებში ავედით და გადავწყვიტე ცოტახანს დამეძინა.
გამთენიას სამზე გამეღვიძა და ვერაფრით შევიბრუნე ძილი,მომწყურდა კიდეც და წყლის დასალევად დაბლა ჩამოვედი,აშკარად ყველას ეძინა ამიტომ ატლასის საღამურზე პირდაპირ ხალათი მოვიცვი და ისე ჩავედი დაბლა არც შემიკრავს.სამზარეულოში შევედი წყალი დავლიე და როცა უკან გამოსვლას ვაპირებდი ხმა შემომესმა
-ვერ იძინებ წითურო?-ღმერთო როგორ შემეშინდა წამოვიყვირე კიდეც მოვტრიალდი და კარში ალექსანდრე იდგა გაღიმებული,ღმერთო ერთხელაც იქნება ეს ბიჭი შემიწირავს თავისი მოულოდნელი გამოჩენებით,როგორ შემეშინდა,გულს ახლაც ვერ ვიწყნარებ,მაგრამ მოიცა ჯანდაბა ამას აქ რა ჯანდაბა უნდა?
-შეენ?აქ რას აკეთებ?
-შენ თავად როგორ მოხვდი აქ?ლუკა ჩემი მეგობარია და აქ დასასვენებლად ჩამოვედი.
-მეც ლუკას მეგობარი ვარ და მან დამპატიჟა
-და ასე თავისუფლად იმიტომ დადიხარ?თან ასეთ ფორმაში?მისმინე საყვარელო ყველა ჩემნაირი დამთმობი არიქნება
-რასბოდავ?-და ზედ დავიხედე,ოოღმერთო,მკერდი ნახევრად მიჩანდა და ეს საღამური საჯდომსაც კი ძლივს მიფარავდა,ჯანდაბა უცბათ ხალათი მოვიფარე-საზიზღარი ხარ-მივაძახე და ოთახისკენ გავიქეცი.ჯანდაბა რა საზიზღარი,დებილი,უტვინო და დეგენერატია.საკუთარ თავზე შეყვარებული იდიოტი,გუნებაში ვლანძღავდი და ლოგინში შევწექი.მასზე აღარუნდა ვიფიქრო გადავწყვიტე მორჩა,ყურსასმენეში ხმამაღლა ჩავრთე სიმღერა და ვეცადე გონება გამეთიშა მაგრამ ცოტახანში ჩემს გვერდით საწოლი ჩაიწია,ეს რაღა ჯანდაბაა,მოვიხსენი ყურსასმენები და რასვხედავ ეს დეგენერატი შემოსულა ოთახში გაუხდია ტანზე,მხოლოდ ტრუსების ამარაღაა და ჩემს საწოლში წვება,ეს რა მეკაიფება?
-შენ რასაკეთებ?სულ გაგიჟდი?
-ვწვები ანასტასია,ახლახან ჩამოვედი და დავიღალე ამიტომ გთხოვ დამაძინე.
-მეღავები,აქ მე ვწევარ წადი და სხვა ოთახში დაიძინე.
-აუუ ოთახი მოსამზადებელია ლილის ძინავს და ხომ არ გავაღვიძებ ამ დილა ადრიან.
-მერე წადი შენ ძმაკაცთან მე რასმივარდები ოთახში?
-აუუ კარგი ახლა დამაძინე რა თან მოდი ჩემთან ჩაგეხუტები და ერთად დავიძინოთ,ვიცი მოგენატრე წითურო-გამიღიმა და თან თავისკენ მიმწია და ჩამეხუტა
-გაგიჟდი,გამიშვი ხელი,რას აკეთებ?
-ნუ წიკვინებ ძალიან გთხოვ რა ისედაც თავი მისკდება,გაჩუმდი და მაცადე ძილი-ისეთი სახით და გამომეტყველებით მითხრა რომ წინააღმდეგობა ვერ გავუწიეღა,ან რა აზრი ჰქონდა ვერც მოვერევოდი იმხელაა,
-თავს ნუ იმართლება-გამომძახა ქვეცნობიერმა-შენღა მაკლდი რა-გაბრაზებულმა შევიკურთხე და თბალები დავხუჭე.ჩემდა გასაკვირვად მალევე ჩამეძინა მასზე ჩახუტებულს.დილით ყელში კოცნამ გამაღვიძა,ვერ მივხვდი უცბათ რახდებოდა მაგრამ როცა თვალები გავახილე ის დავინახე.
-მაპატიე წითურე ისე ლამაზად გეძინა თავი ვერ შევიკავე-მითხრა და გამიღიმა.მისი ღიმილი რაღაც საოცრება იყო,მაჯადოვებდა,ხმა არ გამიცია და არვიცი ალბათ ამან მისცა გული რომ უეცრად დამეძგერა და მაკოცა.ღმერთო როგორი ტკბილი ტუჩები აქ,სულ დამავიწყდა ყველაფერი და როგორც ყოველთვის მეც ვაკოცე.მან კი ყელში დამიწყო კოცნა,შემდეგ პიჟამო ჩამომიწია და მკერძე დამიწყო კოცნა,აი აქ უკვე წამოვიკვნესე,ღმერთო რა საოცარი შეგრძნებაა,შემდეგ ისევ ტუჩებს ამოუყვა და მაკოცა,ნელნელა კი პიჟამა დაბლა ჩამიცურა და სულ გამხადა,ახლა მის წინ მხოლოდ ქვედა საცლით ვიყავი.მალე მისი გამაგრებული ნაწილი ვიგრძენი ფეხებ შორის,ვხვდები რომ ვუნდივარ,ეს არშეიძლება მოხდეს მაგრამ თავს ვერ ვაკონტროლებ მეც ძალიან მინდა,არვიცი რასმიკეთებს მაგრამ მსგავსი არასდროს არაფერი მიგვრძნია.კვნესას უკვე ვეღარ ვიკავებ როდესაც მკერდს ქვევით მიუყვება და მუცელზე ჩადის.იქ მკოცნის და შემდეგ ისევ მაღლა ბრუნდება და თითებს საცვალში მიყოფს.
-ღმერთო სულ სველი ხარ,ასე ძალიან გინდივარ?-ყურში მეჩურჩულება და ისევ მკოცნის,ეს სულ განსხვავებული შეგრძნებაა და ღმერთო ეს ძალიან მომწონს,ახლა მე ვეტანები ტუჩებზე და ვკოცნი,ხელს ყოფს რომ საცვალი გამხადოს რადროსაც კარზე კაკუნი ისმის და სახელური იწევა,საბედნიეროდ კარი შიგნიდან ჩაკეტილია.სასწრაფოდ ვხტები ლოგინიდან და ხალათს ვიცვავ.
-ანასტასია გღვიძავს?-მესმის ლიზის ხმა-კარი რატომ გაქვს ჩაკეტილი.
-კი ლიზი გავიღვიძე.რახდება?ტანსაცმელს ვიცვავ.
-კარგი მაშინ სასაუზმოდ ჩავდივარ და შენც ჩამოდი კაი?
-კარგი ჩამოვალ მალე-ვეძახო და მესმის ფეხის ხმაც,ლიზი წავიდა მაგრამ ვგრძნობ როგორ მიხურს ლოყები და როგორ მითთრთის სხეული ჯანდაბა.მისკენ ვტრიალდები და ეშმაკური ღიმილით მიყურებს.სასწრაფოდ შევდრბივარ აბაზანაში ვწესრიგდები,ვიცვავ და დაბლა მივდივარ ისე რომ მასე არცკი ვუყურებ,ის კი ისევ ლოგინში წევს და იღიმის.