იმ დღის მერე ერთი კვირა აღარ მინახავს გაქრა როგორც ყოველთვის.
-ანასტასია რასაკეთებ?-ოთახში შემომივარდა ლიზი
-რასუნდა ვაკეთბდე ლიზი მძინავ.
-აუ იცი ვინ მომწერა?ნინის დაბადებისდღეში რომ გავიცანით ლუკა ხომ გახსოვს?აი მაგან
-ოფ რაო რამინდაო?
-მომიკითხა და საღამოს სასეირნოდ დამპატიჯა
-მერე?
-რაღა მერე მივდივართ
-მივდივართ?-გაკვირვებულმა შევხედე ლიზის
-ხო მითხრა შენი დაქალიც წამოიყვანე არც მე ვიქნები მარტოვო
-შანსი არაა ლიზი ტყულად არ მეხვეწო რა,ვიღაც ბიჭს უნდა შემტენო ისევ და შენ მასთან ერთად უნდა გაიპარო
-როდის ერთხელ გამიკეთებია მასე?-გაკვირვებული მიყურებდა თითქოს ყოველ წელს მასე არ იქცეოდა-ხო კარგი ამჯერად მასე არვიზავ გეფიცები-კისკისით  მითხრა როდესაც ჩემი დაბღვერილი სახე დაინახა
-კარგი ჯანდაბას ამჯერადაც გამოგყვები-გახარებულმა ლიზამ შეჰყვირა და ზედ შემახტა.საღამოსთვის ლიზიმ მზადება ადრე დაიწყო მე კი ბოლო ნახევარ საათში მოვემზადე.უბრალოდ ჯინსი და ტოპი ჩავიცვი და ისე წავედი.ტაქსით წავედით ქალაქამდე სადაც ლიზის ლუკა გველოდა,ტაქსიდან გადმოვედით და პარკში შევედით სადაც ლუკა გველოდა და ღმერთო მის გვერედით ის ბიჭი დგას ნიკა ნინის დაბადებისდღეზე რომ ვეცეკვებოდი.
-გამარჯობაა გოგოებო როგორ ხართ?-ლუკამ მოგვიახლოვდა და გადაგვკოცნა,ნიკა კი უბრალოდ ხელის აწევით შემოიფარგლა,პარკში შევედით და ცოტახანში წყვილი წინ გაიჭრა მე და ნიკა კი ნელა მივყვებოდით უკან.
-მისმინე ანასტასია გუშინდელისთვის მინდა ბოდიში მოგიხადო,არვიცი შენ რა იფიქრე მაგრამ მე უბრალოდ მართლა ჰაერზე გამყავდი,არმინდა ჩემზე ცუდად იფიქრო ან რამე
-არა ნუ წუხხარ მე ცუდი არაფერი მიფიქრია, ასე რომ ყოფილიყო როდესაც დაგინახე უკან წავიდოდი
-მართლა?-გაღიმებული შემომიტრიალდა-მოწერაც მინდოდა მაგრამ ესე თქმა ვამჯობინე ისევ.
-ნუ წუხარ დაივიწყე უბრალოდ.მოკლედ ნიკა არაჩვეულებრივი ბიჭი აღმოჩნდა,ბევრი გვაცინეს მე და ლიზი და საბოლოოოდ ასე გაღიმებულები დავბრუნდით უკან.ლიზი იმ ღამეს ჩემთან დარჩა და მთელი ღამე ლუკაზე მელაპარაკებოდა.
მეორე დღეს ისევ შევხვდით მაგრამ ამჯერად უკვე პატარა კაფეში დავსხედით.
-გოგოებო ჩვენ რამდენიმე დღეში ზღვაზე წასვლას ვაპირებთ და ხომარწამოხვალთ თქვენც?
-ვაა მართლა რამაგარია,სიამოვნებით წამოვალთ,არა ანასტასია?
-იცი არამგონია წამოსვლა შევძლო,რაღაც საქმეები მაქვს და მირჩევნია სოფელში დავრჩე
-აუუ მაშინ არცმე წავალ-მოღუშული სახე მიიღო ლიზიმ
-კარგი ანასტასია რა ასეთი რასაქმეები გაქ,სულ რაღც ერთი კვირით ვაპირებთ წასვლას-მითხრა ნიკამ
-ხო წამოდი რა გთხოვ,თან ხომ ხედავ ლიზიც შენ გამო არ მოდის-ახლა ლუკამ დაიწყო საუბარი და სამივენი საწყალი თვალებით მიყურებდნენ მომერიდა და დავთანხმდი თან მეც არმაწყენდა ცოტახნით ზღვა უბრალოდ მათან ერთად მრცხვენოდა.
-თან არიფიქროთ რომ მარტო ჩვენ ვიქნებით ნინიც აპირებს წამოსვლას და კიდე რამდენიმე მეგობარი, ამიტომ მაგრად გავერთობით-საბოლოოდ შევთანხმდით რომ 1 კვირაში წავიდოდით და მალევე დავიშალეთ.სახლში მოსულს ეზოში რაღც ჩოჩქოლი დამხვდა
-მამა რახდება?
-არაფერი შვილო ბიჭებმა ცოტა უნდა წავიქეიფოდ და ხორცს ვჭრი,წადი შენ დედას დაეხმარე თუ ძალიან დაღლილი არხარ.
-კარგი მამა მაგრამ რასთან დაკავშირებით ქეიფობთ?
-ჩემი დაბადებისღე იქეთ კვირაშია მაგრამ არმეცლება შვილო სამსახურში უნდა ვიყო ამიტომ დღეს გადავწყვიტე აღნიშვნა
-მართლა მამა?კარგად მოგიფიქრებია-ლოყაზე ვაკოცე და დედასთან მისახმარებლად წავედი.საღამოს მართლაც დიდი სუფრა გაიშალა და სტუმრებიც ნელ-ნელა მოვიდნენ.ჭიქები ჩამომქონდა როდესაც კარში ალექსანდრე და მამამისი შემოვიდნე,ჯანდაბა ამას აქ რაუნდა.დამშვიდდი ანასტასია არუნდა შეგეტყოს აღელვება.მიყურებდა ვგრძნობდი მე კი უბრალოდ მივესალმე და გვერდი ავუქციე ისე თითქოს იქ არმდგარიყო.ყველანი დასხდნენ მე კი ჩემ ოთახში წავედი დასასვენებლად თან მასზე მეფიქრებოდა,ღმერთო როგორი სიმპატიური იყო შავები ეცვა მთლიანად,შავი კი მის შავ თვალებს საშინლად უხდიებოდა.ჯანაბა უნდა დავწყნარდე.
-წითური რამ აგაღელვა?-უეცრად მისი ხმა მომესმა და შიშისგან შევხტი
-შენ?აქ რა ჯანდაბას აკეთებ?
-ვიფიქრე მოგენატრე და შენ სანახავად შემოვედი წითურო-ღმერთო რა საზიზღარია
-ხოდა არასწორად გიფიქრია-კარისკენ წავედი და ხელით ვანიშნე-ახლა კი გთხოვ მარტო დამტოვე უნდა დავისვენო
-კარგი მაშინ ცოტახანში შემოგივლი ისევ-დაიხარა ლოყაზე მაკოცა და გავიდა.ლოგინზე პირქვე დავეცი და ვეცადე დამეძინა მაგრამ ვერ დავიძინე ხმაური შემოდიოდა თან ამ იდიოტზეც მეფიქრებოდა.როგორც იქნა ჩამეძინა სულ რაღაც ერთი საათით და მაშინაც გასროლის ხმამ გამაღვიძა,ოხ მამაჩემო როგორ შეიძლება რომ ერთი ქეიფი მაინც გაატარო ისე რომ არ გაისროლო.ავდექი ფანჯარა დავხურე და უკან რომ შემოვტრიალდი,ჯანდაბა მოულოდნელობისგან შევყვირე ისევ ალექსანდრე იდგა ჩემ უკან.
-გაგიჟდი?მერამდენედ უნდა შემაშინო
-შეგეშინდა?ანუ ამიტომაა შენი გული ასეთ დღეში?-მომიახლოვდა ჯანდაბა ნასვამია.
-გთხოვ უბრალოდ გადი,არმინდა ვინმემ დაგვინახოს
-დამშვიდდი არავინ შემოვა,მამაშენი სტუმრებთანაა დედაშენი კი დედაჩემთან გავიდა-უფრო მომიახლოვდა ჯანდაბა როგორ დაცხა და სწორედ ახლა დავკეტე ეს ფანჯარა,ვაიმე ანასტასია რადროს ეგაა ნახე რასახით გიყურებს-რატომ ცდილობ რომ გამაგიჟო წითურო?
-გეყოფა არაფერს არვცდილობ უბრალოდ გადი გთხოვ
-დარწმუნებულიხარ რომ გინდა გავიდე?რაღაც სახეზე სულ არგეტყობა-ჩემკენ იწევა საკოცნელად მაგრამ მე უკან ვიწევ და კედელს ვეჯახები,ეცინება და ახლა ზედ მეკვრება მეხუტება და თან თმაზე მსუნავს-ეს სურნელი ღმერყო როგორ მიყვარს,ისევ ისეთია როგორც წლების წინ-რაო რასამბობს,არაფერი მესის ისეთი გაბრუებული ვარ-მითხარი ანასტასია მოგწონვარ?
-არმომწონხარ ალექსანდრე,გთხოვ გადი
-აი მე კი მომწონხარ,თანაც ძალიან-იხრება და ლოყაზე მკოცნის შემდეგ ნიკაპზე და ბოლოს ტუჩებშიც მკოცნის,მინდა გავჩერდე მაგრამ ღმერთო მისი ტუჩები ისეთი გემრიელია,არ ვიტყვი რომ ბიჭს პირველად ვკოცნი მაგრამ ასეთი რამ ჯერ არ მიგვრძნია,სრულიად გავშეშდი და მას მივენდე.ტუჩებიდან ყელზე გადავიდა შემდეგ კი ზედა გადამაძრო და მკერძე დამიწყო კოცნა და ბოლოს ისევ ტუჩებს დაუბრუნდა,უნებლიედ წავიღე ხელი მისი მაისურისკენ და გადავაძრე,ღმერთო უნდა გავჩერდე მაგრამ არშემიძლია,მოჯადოვებულივით ვარ,უფრო მეტი მინდა.ხელებს ქვევით აცურებს და შორტის ღილებს ხსნის და ხელს საცვლებში მიცურებს,ამდროს კი თავს ვეღარ ვიკავებ და ვკვნესი
-ალექსანდრე-მის სახელს ვიძახი რა დროსაც ხელს იღებს და უკან იწევა.მოულოდნელობისგან ვიბნევი.
-ოხ ანასტასია-იცინის-მეუბნები რომ არ მოგწონვარ,ამდროს კი უფლებას მაძლევ ყველგან შეგეხო და გაკოცო
-ჯანდაბა რა საზიზღარი ხარ-მის ზედას ვიღებ და ვესვრი თან ხელის კვრით ვაგდებ-მეზიზღები ალექსანდრე-გაბრაზებული ვუხურავ კარს ისე რომ არაფრის თქმას ვაცდი და გამწარებული ჭიქას კედელს ვესვრი.აბა რა მეგონა რამის ხელებში რომ ჩავადნი,უტვინო ვარ რა.აბაზანაში შევდივარ და ერთი საათით მაინც ვდგავარ დუშის ქვეშ შემდეგ ლოგინში ვწვები და ყველანაირად ვცდილობ იმ ადგილებიდან წამოსული სიმხურვალე დავაიგნორო სადაცა ცოტა ხნის წინ ის მეხებოდა.