II თავი
-რა ჯანდაბაა?!-დავიკივლე, როცა სპირტის სუნი შევიგრძენი
-გოგონა, ნუ მოძრაობთ-გავიგე ახალგაზრდა ექთნის ხმა
-სად ვაარ?! ან რატო მტკივა თავი გეგონება ტრაქტორმა გადაუარაო. რა უბედურებაა ეს?-ამოვიკრუსუნე
-მანქანა დაგეჯახათ, მსუბუქი დაჟეჟილობები გაქვთ საბედნიეროდ, თუმცა გარკვეული პერიოდი ჩვენთან უნდა იყოთ-მითხრა ექთანმა და გამაყუჩებლის მოსატანად გავიდა.
-აუუუ, ესღა მაკლდააა-ამოვიკრუსუნე და ტელეფონი ავიღე
- ვაჩეე, სად ხართ?-ჩავყვირე ტელეფონში და ტკივილისგან დავიმანჭე
-ანა?! შენ ხარ?! სად ხარ გიგო რას გვანერვიულებ!-ყვიროდა, ჩემი გიჟი ძმა
-თუ ჩემი ძმა ხარ ნუ ღრიალებ რაა, თავი გამოხეთქვას მაქვს ისედაც-ამოვიბურტყუნე სიმწრისგან
-ნუცამ მითხრა ავარიაში მოყვაო, ფრთხილად არ უნდა იყო გოგოოო?!-ყვიროდა ისევ
-ნუ მი@რაკებ რააა
-ენა გოგოო! რომელ სავადმყოფოში ხარ და რა წამოგიღოთ?-მოლბა უცებ ჩემი კამეჩი ძამიკო
-ჩემი კრუასანი ძამიკოო შოკოლადის ნაყინი-ვუთხარი და ტუჩები გავილოკე, თითქოს დაინახავდა...
-არა რაა, ჰო ვამბობდი შენი გამოსწორება არ იქნება-გაიცინა მანაც
-კაი ათ წუთში მანდ ვართ.
-შეიძლება-გავიგე ვიღაც ბიჭის ხმა
-კაი ვაჩე მერე დაგირეკავ, ვიღაც მოვიდა-ვუთხარი და ტელეფონი გავთიშე
-ვინ ხართ?-შევხედე ინტერესით.
-იცით მე...
-აჰაა გასაგებია-შევაწყვეტინე მე-შენ ხარ ის მე რომ დამეჯახე არა?!
-ბოდიში... უბრალოდ ჩემი ბიძაშვილი მომყავდა სკოლაში და შენც ისე უცებ გადმოირბინე გზაზე ვეღარ მოვასწარი დამუხრუჭება
-ააა? ანუ მე გადმოგირბინე არააა?! მწვანე იყო შუქნიშანზე მაგ დროს ერთუჯრედიანოო!-დავიყვირე გავრაზებულმა. ყურადღება აღარ მიმიქცევია მისი ღიმილისთვის
-კარგი, კარგი არ მცემო-გაიცინა იმ ხისთავიანმა
-ვაიმეეე, გცემდი კი არა ჩემი ხელით ამოგთხრიდი მაგ თვალებს!-ვუყვირე ისევ
-ისე შენა და თვალებში ,,ზამეკანია" ხომ არ გაქვს- ვუთხარი სერიოზულად ის კი ხარხარებდა რა ენაღვლება დაჟეჟილობა მაინც არა აქვს ჩემსავით!!
-არა მგონია, ისე მემგონი ერთ ვიღაცას უფრო ჭირდება. მაგდროს მწვანე კი არა წითელი იყო შუქნიშანზე-ირონიულად შემომხედა
-ისე ზუკა მქვია მე-შემომხედა ისევ ირონიულად
-მ@იდია
-ოჰ, პატარა ქალბატონო, ასე ვერ მოვრიგდებით, თუ ასე ვეუხეშეთ ერთმანეთს-მითხრა ისევ ირონიულად
-პატარა ქალბატონი იქნება, ამ ლარნაკს რომ გესვრიიი!-ვუყვირე ისევ
-ისევ შევხვდებით პატარა ქალბატონო!-თვალი ჩამიკრა ირონიული ღიმილით და კარი გაიხურა.