საკლასო ოთახში შესულს ახალი კლასელი ბიჭი მხვდება,რათქმაუნდა ეს გასაოცარი არაა მაგრამ მას ქეიპოპის მაისური ეცვა და კი ეს არის რამაც გამაკვირვა.
ვფიქრობდი კარგად გავუგებდით ერთმანეთს. შემდეგ მეორე მხარეს გავიხედე და ვგრძნობ გოგოების პანიკას,აღარ იციან რა მოიმოქმედონ რომ მას თავი მოაწონონ,თვალებს მობეზრებით ვატრიალებ და
ნენესკენ და ტასოსკენ მივემართები,რომლებიც ასევე მობეზრებით უყურებენ დანარჩენ გოგოებს.გვერძე ახალ მოსწავლეს ჩავუარე;
-გამარჯობა-მივესალმე და გავუღიმე.
-გამარჯობა-მითხრა და მანაც გამიღიმა.
მე ნენემ და ტასომ ბევრი ვილაპარაკეთ და ყველაფერი განვიხილეთ,რათქმაუნდა.
ზარიც დაირეკა და მაასწავლებელიც შემოვიდა კლასში.
-მოგესალმებით ბავშვებო,იმედი მაქვს კარგად დაისვენეთ და კარგად ხართ,როგორც შეამჩნიეთ ახალი კლასელი გვყავს იოანე დადიანი,გთხოვთ ვინმემ სკოლის ტური ჩაუტაროს.
თქვა და არცერთი ხელია აწეული.
არც ერთი ხელი...
ვერ ვიჯერებდი.
მათ მაგივრათ ნამუსმა მე შემაწუხა.
-მე ჩავუტარებ მას-ვთქვი ამაყად,იოანე კი უკან შემობრუნდა შემომხედა გამიღიმა.
-მადლობა(იოანე)
-არაფერია(მე)
-კარგი ვი მადლობა საყვარელო-მასწავლებელი მადლობელი თვალებით მიყურებდა,მოსწავლეებს კი შეწუხებული სახით გახედა
მივხვდი რატოც
ისინიც მიხვდნენ
დარწმუნებული ვარ.
-კარგით ბავშვებო ახლა კი მოემზადეთ პირველი გაკვეთილისთვის.
პირველი ბიოლოგია გვქონდა,შეემდეგ ქართული, დასვენებებზე გარეთ არ გავდიოდი.
არმინდოდა დემეტრესთან შეხვედრა.
ვიჯექი და მუსიკებს ვუსმენდი.
ნენე და ტასო რახდება სახით ისხდნენ,მაგრამ რათქმაუნდა არ ამიხსნია რა ხდებოდა.
მათემატიკამაც,რომ ჩაიარა და დიდი შესვენების ზარი დაირეკა.
-აბა,დამათვალიერებინებ სკოლას?(იოანე)
-რათქმაუნდა-მივუგე და გავიღიმე-ორ წუთს დამელოდე.
ყურსასმენები და წიგნი ჩანთაში ჩავდე და ერთად გავედით კლასიდან.
კლასის წინ კოლიდორში ჩემი სამეგობრო წრე იდგა და კი დემეტრეც იქ იდგა
უხერხულად შევხედე
ის კი გაკვირვებული მზერით მიყურებდა
მივხვდი რატოც
ალბათ თქვენც
კი მიზეზი იოანე იყო.
ელოდა როდის მივიდოდი და ავუხსნიდი რა ხდებოდა,მაგრამ ეს არ გავაკეთე გვერდით ჩავუარე იოანესთან ერთად და ასე დავტოვე.


ნახევარი საათის შემდეგ:

-აი სულ ეს არის ჩვენი "ძვირფასი" სკოლა(მე).
-მადლობ,რომ დამეხმარე(იოანე)
-არარის საჭირო,ისე შენს მაიკაზე...იისს..რაქვია.-ცოტა დავიბენი და უხერხულად ვგრძნობდი თავს.
-ქეიპოპი?-თქვა და გაიცინა-ხოო ბევრს უკვირს და ბევრს არ მოსწონს,მაგრამ გირჩევ შენც ცადო მოსმენა მართლა კარგ მუსიკას ქმნის უმეტესი წილი ჯგუფების.
-სიმართლე გითხრა 4 წელია ქეიპოპერი ვარ-გაოცებული მიყურებდა-ხოო დაა ასევე იმიტო გამიკვირდა,რომ არცერთი ადამიანი არ შემინიშნავს ჯერ ჩვენს სკოლაში,დაა ესს.. ეს ძალიან მაგარია,რომ შევხვდი
ასეთ ადამიანს.
-ვფიქრობ დავმეგობრდებით-მითხრა და ფართოდ გამიღიმა.
-რათქმაუნდა.



სკოლის შემდეგ ბიბლიოთეკაში წავედი,მიყვარდა ბიბლიოთეკაში სიარული,მშვიდი,წყნარი და ლამაზი ადგილი იყო.
ხშირად ვსტუმრობდი ამ ადგილს,განსაკუთრებით თუ სამუშაო მქონდა.
ახლაც ჩემი ლეპტოპი ამოვიღე ჩანთიდან და მთლიანად სამუშაოზა ვკონცეტრირდი.

საღამოს 8 საათი:

უკვე შებინდდა მივხვდი,რომ დრო იყო ნივთების ჩალაგების და სახლში წასასველად გავემზადე.