ჩემი დილა სოფისთან საუბრით დაიწყო,რომელიც ნახევარი საათის მანძილზე ლექციას მიკითხავდა იმის შესახებ,რoმ ასე მოქცევა არ შეიძლება,როგორ უპასუხისმგებლოდ მოვიქეცი,ერთი მესიჯის მიწერა რა გამიხდა და ასე შემდეგ.შემდეგ გაკვირვებული უსმენდა ჩემს თავაგადასავალს,ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი,ლუკაზე,მის ბოდიშზე,ჩემი იდიოტი ძმების საქმეებზე,ბოლოს კი დამიანზე.ამ უკანასკნელზე ზედმეტად ჩუმად ვლაპარაკობდი,რომ არ გაეგო,გუშინდელი ჩვენი ერთად ჩაძინების ისტორიას აღფრთოვანებით ვყვებოდი,ახლაც რომ მახსენდება მუცელში პეპლები დაფრინავენ,მაგრამ არამგონია იგივეს გრძნობდეს ისიც.
-მოიცადე,ახლაც მანდაა? , გაკვირვებულმა მკითხა და კამერასთან სახე მიწია
-ხო აი რას ამბობ,რომ მოიწევი კარგად დაინახავ სოფ, ლუკასგან გადმოდებული სარკაზმით მივუგე
-ვაიმე ეს ნახე რა,ხელები გადააჯვარედინა ჩემმა ბავშობის მეგობარმა
-აუ კაი შენ მომიყევი რაღაცეები , ბავშვივით ავწუწუნდი
-მოიცადე ჯერ შენი ამბები ჩავამთავროთ,ელ ძაან მინდა რომ ბიჭებს დაელაპარაკო,გაარკვიოთ ეს სიტუაცია,იმიტომ რომ დათას და ირაკლისაც დარწმუნებული ვარ სათქმელი ექნებათ,იქნებ იმ ბიჭმა მოგატყუა,ან ბოლომდე არაფერი გითხრა სპეციალურად ,რავიცით ? ხოდა ადექი დღესვე იცოდე,წადი თბილისში და დაელაპარაკე კარგი?
-კარგი გავაკეთებ
-ელე ხოიცი შენთვის გეუბნები,ახლა თუ არ იზავ მერე შენი ხასიათი რომ ვიცი იმდენხანს გაგეწელება,რომ რავიცი,შენც უნდა დაიტანჯო მაგ დროს და ბიჭებიც
-ხო კარგი ელე,დღესვე წავალ მაგრამ მითხარი ახლა შენ როდიის ჩამოდიხარ ესპანეთიდან ? რით ვერ მორჩა სწავლა მანდ
-გოგო გამოცდები მაქვს,მაგრამ ბილეთი უკვე ვიყიდე და ორ კვირაში მოვფრინავ
-ვაიმეეე,ძლივს იცი როგორ მაკლიხარ ადამიანო? მთელი გულწრფელობა ჩავაქსოვე ამ სიტყვებში,მაშინ როცა ოთახის კარებზე დააკაკუნეს
-ელე ჩამოდი საჭმელი გაგიკეთე, გამიღმა და ოთახში შემომილაჯა
-ვაა სოფ,როგორ ხარ? როგორ მიდის სტუდენტობა ესპანეთში?
-კარგად დამიანე,ძაან კარგი იყო მაგრამ საქართველო მომენატრა,ერთი სული მაქვს ჩამოვიდე,გაგვიღმა სოფომ კამერაში.
-როდის მოდიხარ ? დამიანემ ცალი ხელი სკამზე დადო მეორეთი მაგიდას დაეყრდნო და სახე ჩემთან ახლოს ჩამოწია,ჯანდაბა იცის როგორ უნდა გადამიყვანოს ჭკუიდან ვერაფერს ვიტყვი
-ორ კვირაში,სახე გაებადრა სოფისაც , დამიანემ სახე ჩემსკენ შემოაბრუნა,ვვგრძნობდი როგორ ახლოს იყო ჩემთან,მისი სუნთქვა ჩემს სახეს ეფინებოდა
-გილოცავ,შენი დაქალი მალე ჩამოგდის,ალბათ მერე აღარც გაგახსენდებით , გამიღმა,შემდეგ კი გასწორდა
-კარგით ბავშვებო მე წავედი,უნდა მოვემზადო და გამოცდაზე წავიდე,გკოცნით მიყვარხართთ
-მიდი სოფ წარმატებები,ხელით კოცნა გავუგზავნე ჩემს საყვარელ დაქალს.
-წამოდი ელე ვჭამოთ , მუცელზე ხელი მოისვა დამიანემ,ჩემს პასუხს არც დალოდებია ისე გავიდა ოთახიდან.ჯანდაბა რა რატო იბნევი ბრინჯივით ამ ბიჭის წინ ვერ ვხდები,არა რას ვერ ვხვდები მარა მაინც ნუ იბნევი,ჩემს თავს შმეოვუძახე შემდეგ კი დამიანეს გავყევი უკან.
-დღეს თბილისში წამოვალ,დაველაპარაკები ბიჭებს მათი ისტორიის მხარის მოსასმენად მგონი მზად ვარ უკვე,ამოვიხვნეშე და მაგიდასთან დავჯექი
-კარგი გოგო ხარ , გულწრფელად შემაქო დამიანემ,შემდეგ კი თეფში დამიდო
-აუუ,დავიწყე უკვე წუწუნი
-ხმა,ვიცი რომ არ გიყვარს თევზი,მაგრამ აუცილებელია
-კარგი დედა,სახე დავუმანჭე,შემდეგ კი ცოტახნისწინ ჩართულ ტელეფონს ჩავხედე,სადაც სოფის მესიჯი დამხვდა.საინტერესოა ორ წამში რა მოხდა.ოხხ ჩემი ყველაზე ჭკვიანი დაქალი,როგორ მიყვარს ეს ოხერი.ხო გახსოვთ მე და დამიანე სოფის რომ ველაპარაკებოდით ერთი წამით ჩვენი სახეები პირისპირ რო აღმოჩნდა,ხოდა ამ მაიმუნ გოგოს დაუსქრინია ეგ მომენტი. „ორი კურნოსა,იდეალურია“ , სოფის მესიჯზე სახე უფრო გამებადრა.
-რაიყო,შენი აე გაბედნიერება ვინ მოახერხა ? ინტერესით მკითხა ბიჭმა
-მეგობარია ერთი უნივერსიტეტიდან,მეც არ დავიბენი და მის უფრო გაღიზიანებას შევეცადე,მაგრამ რატომ ვცდილობ ასე როცა ბიჭი სულ სხვანაირად მიყურებს?
-ვინ მეგობარი ? უფრო ჩამეძია,შემდეგ კი ეჭვის თვალით გამომხედა
-არ იცნობ,მოკლედ მოვუჭერი
-მერე რატო,ხო იცი უნდა გაგვაცნო , ტუჩს კუთხე ჩახეტა დამიანემ
-ვეტყუვი გიორ.... სიტყვა სპეციალურად არ დავასრულე,უცბად ხელი პირზე ავიფარე და გაოცებულმა გავხედე . ოხ ელენე როცა გინდა თამაში მშვენივრად გამოგდის,დავაფიქსირე როგორ გაბრაზდა ამაზე,თუმცა შეეცადა არაფერი შეემჩნია
-ანუ გიორგი,ოქეი.ჭამე მალე და გავიდეთ ბიჭებს დავურეკავ მე მანამდე,ჩემთვის ზედაც არ შემოუხედავს ისე გავიდა ოთახიდან.


მე დათა,დამიანე და ირაკლი ერთმანეთის პირისპირ ვისხედით მისაღებ ოთახში,საკმაოდ დიდხანს ჩუმად,ხმის ამოღებას არავინ ვჩქარობდით,სწორედ მაშინ დაარღვია როგორც ყოველთვის დამიანემ სიჩუმე
-დღეს ზედემეტადაც თბილა გაზაფხულისთვის , გაიღმა მან
-ხო,ვეღარ გავიგე ხან წვიმს,ხან მზეა ჩამოყალიბდეს რა ს ამინდიც , ისე უპასუა ირაკლიმ გეგონება უსერიოზულეს თემაზე გამოთქვამდა თავის აზრს
-კარგით რა ,ხოიცით მარტი გიჟი თვეაო,საუბარში არც დათა ჩამორჩენია და რომ არა ჩემი ფეთქებადი ხასიათი ალბათ კიდევ დიდხანს გააგრძელებდნენ ასეთ სისულელეებზე საუბარს.
-ლუკას საიდან იცნობ ? ლაპარაკში ჩავეჭერი ირაკლის
-მე და ლუკა უნივერსიტეტიდან ვმეგობრობდით,თან ძალიან კარგად,შემდეგ რაღაც მოხდა,უფრო ზუსტად ორივეს მაკო მოგვეწონა,მაგის გამო ურთიერთობა დაგვეძაბა და ცუდად დავასრულეთ
-უფრო ზუსტად ? ვცდილობდი მკაცრი გამოვჩენილიყავი,მაგრამ ალბათ იმათ თვალშ ოცი წლის მკკაცრი ელენიკო ვიყავი
-უფრო ზუსტად ის,რომ ვიცოდი მაკო რომ მოწონდა,მაგრამ იმ გოგოსთან ჩალიჩ გავაგრძელე მაინც,ბოლოს ისე მოხდა,რომ ჩემი შეყვარებული გახდა კი იცი ეგ გოგო ჩვენ კიდევ ერთი კარგი,გემრიელი ჩუბით დავასრულეთ
-გოგოს გამო ძმაკაცი დაიკიდე ? ალბათ იმდენად შეჭმუნული სახე მქონდა ამის გაგონებაზე,რომ დათას ჩაეცინა
-ვიცი ელენე მემგონი ოცდაექვსი წლის კაცმა მემგონი როგორმე რა შეცდომებიც დამიშვია და არ მჭირდება შენგან ჩემს წარსულზე ხაზგასმა ! მკაცრად მომმართა მან
-მაშინ ის მითხარით რა ბინძრ საქმეებში ხართ გახვეულები , რასაც მალავთ ? , ამაზე ორივე დაიძაბა,თითქოს არ ელოდნენ ამ კითხვას
-ბინძური საქმეები რა ერთი ორჯერ ფული გავათეთრეთ
-რა ? გაოცრებისგან წამოვიყვირე
-ჰო მიდი დაფქვი ყველაფერი სულელო , შეუღრინეს ირაკლიმ და დამიანემ დათას
-აქ სწორედ იმიტომ ვართ,რომ სიმართლე ვილაპარაკოთ,არც მე დავაკელი იმ ორს
-კარგი მოკლედ საქმე ასეა,დაიწყო ირაკლიმ საუბრი
-ჩვენ ვთამაშობთ,ბრძოლა წესების გარეშე,ხო იცი რაცაა ? ხოდა იქ ვიღებთ საკმაოდ ხშირად მონაწილეობას მეც და დამიანეც , რამდენიმე ბრძლა საკმაოდ ცუდად წავაგეთ,შემდეგ იქ მოგვიწია ვიღაც ტიპებისთვის თავიანთი ფსონების წაგების გამო ერთი ორი ბინძური საქმის გაკეთება,სხვა არაფერი ჩაგვიდენია ისეთი,მართლა.
-სხვა ? სხვა კიდე რა უნდა ჩაგედინათ ? აღშოთებული წამოვვარდი უკვე ფეხზე
-მამამ და დედამ თუ იციან ეს ყველაფერი ? პრინციპში დიდად არ შეწუხდებიან ალბათ ისინიც თქვენნაირი მატყარები აღმოჩნდნენ.
-წესიერად ილაპარაკე იცოდე,ფეხზე წამომიდგა ირაკლი
-ხო აბა რა დედა წავიდა სხვა კაცთან საგულაოდ,მამაჩემმა ვიღაცის ხარჯზე ააწყო ამხელა ბიზნესი,ჩემი ძმები და მათი მეგობარი ფულს რაღაცა არაკანონიერი გზებით შოულობენ,ჩვენი პრობლემა კიდევ მხოლოდ ჩემი არაწესიერი საუბარი ყოფილა,რა ოჯახი ხართ საერთოდ? აქ ვინმემ სინდისი,ნამუსი იცის რა ხილია? , აღშფოთებისგან ხელებს უმისამართოთ ვიქნევდი
-კარგი,მაშინ მაგხელა პროტესტი თუ გაგაჩნია ამ ყველაფრის მიმართ მამას ფულით ნუ იცხოვრებ,მამას ფულით ნუ გაერთობი,ხო ბინძური ფულია,ჩემი მოცემული თანხით ნუ იყიდი ახალ ნივთებს,წადი და შენით იშრომე,გამოიმუშავე თანხა წესიერების განსახიერებავ , ყვირილით მომიგო დათამ
-დამშვიდდი,ხელი აწია დამიანემ
-კიბატონო,სახლიდანაც წავალ დიდი სიამოვნებით,მეც არ ჩამოვრჩი ყვირილში
-ეგ არ მიგულისხმია , ახლა უკვე მშვიდი ტონით მომიგო დათამ,შემდეგ კი შუბლზე ხელი მოისვა
-რაც იგულისხმე ნათელი იყო , ზურგი შევაქციე სამ ახალგაზრდა ბიჭს,სამ ადამიანს რომელთათვის თავს დაუფიქრებლად გავწირავდი,თუმცა ახლა ბრაზი ისე მახრჩობდა,რომ მათთან ვერანაირ კომპრომისზე ვერ წავიდოდი.ოთახში ავირბინე , რამდენიმე ჩემი საყვარელი ნივთი ჩავდე ჩემოდანში,სახატავებიც ჩავაგალე,გამოსვლამდე ოთახს თვალი მოვავლე შემდეგ კი ელვის სისწრაფით გავვარდი სახლიდან.
-ელენე მოიცადე,სად უნდა წახვიდე,ასე ვერ გაგიშვებთ , ჩემი სახე ხელებსშორის მოაქცია ირაკლიმ
-რატომ მატყუებდით სულ ? ამდენ ხანს შეკვაებული ცრემლი ახლაღა გადმომვარდა
-არ გატყუებდით,უბრალოდ არ გეუბნებოდით რომ არ გენერვიულა ზედმეტად, ძლიერად ჩამიკრა გულში ჩემმა ძმამ
-ჩემთვის კარგი გინდოდათ და თქვენც ხომ ხედავთ რა გამოვიდა, ახლა უკვე ტირილიანი ხმით მივუგე
-კარგი ნუ ტირი რა,მოდი სახლში დედას და მამას დავურეკოთ ჩამოვლენ,ყველანი ერთად დავსხდეთ ძველებურად,გპირდები რომ აღარფერს დაგიმალავთ
-არ მინდა,რატო არ გესმის რომ იმ ადამიანებთან ერთად ვერ ვიქნები ვინც სხვებს ართმევენ თავიანთი კეთილდღეობისთვის? ვინც სხვებზე ძალადობენ მხოლოდ იმიტომ რომ სახლში არაფერი მოაკლდეთ. ზუსტად ვიცოდი,მაინც გაიგებდნენ სად ვიყავი,იმიტომაც გამომიშვა ჩემმა ძმამ ასე მარტივად.კიდევ კარგი სოფის სახლის გასაღები მქონდა,სანამ წასული იყო მივდიოდი და ვასუფთავებდი ხოლმე,ცოტახნით სანამ რამეს ვიშოვიდი,იქ დავრჩებოდი.ერთი სული მქონდა მივსულიყავი დამერეკა ჩემი გოგოსთვის და მომეყოლა ეს ყველაფერი,ბრაზისგან,სტრესისგან,ნერვიულობისგან დავცლილიყავი.


სადღაც ბარში ვზივარ,მეოთხე ჭიქა არაყს ვსვავ,თან შორს ჩემს ფიქრებში ვარ ჩაძირული.იმ ამბის შემდეგ სამი კვირა გავიდა არც მე დამირეკავს ბიჭებისთვის და არც იმათ ჩემთვის,დამიანეს ამბავიც არ ვიცი.დედაჩემს ხო სულ არ გავხსენებივარ,ნუ რა თქმა უნდა არც მამაჩემს.სხვათაშორის ჩემს ცხოვრებაში კარგი რაღაცეებიც ხდება,მაგალითად ის რომ სოფი ჩამოფრინდა,ამ ფაქტმა მთელი ჩემი ცუდი ხასიათი გააქრო და ბედნიერი გამხადა.ბავშვებიც ‘’მოხოდა“ ხოდა ხვალ ყველანი რაჭაში მივდივართ.მიყვარს ეს გოგო რა ზე ენერგიულია.
-ელე,როგორ ხარ? ჩემს ზურგს უკან ნაცნობი ხმა გავიგე და შევბრუნდი
-ვა ლუკა,არ გელოდი, გავუცინე ბიჭს
-ეფექტურად გამოჩენა ხო იცი ჩემი სტილია,ვგიჟდები მაგაზე ,ჩემს გვერდით ადგილი დაიკავა ბიჭმა
-კი ერთი ცუდად მაქვს დაცდილი,გავუღიმე,შემდეგ ბარმენს ვანიშნე კიდევ ერთი დამისხი თქო
-ამდენს რატო სვავ თან მარტო? ან შენი ბიჭო დამიანე სადაა?
-ალბათ ვინმე გოგოსთან ერთობა,მობეზრებულად ვუთხარი
-მართალი ხარ,ჩაიქირქილა ბიჭმა და თავით მანიშნა კლუბის მეორე მხარეს გაიხედეო,მართლაც ვიღაც გოგოსთან ერთად ცეკვავდა,უკვე აღარც რეაქცია მქონდა არაფერზე,უბრალოდ გავიღიმე და ლუკას მივუბრუნდი
-ხო ხედავ,ვიღას ვახსოვარ, დანანებით ჩავილაპარაკე ბოლო სიტყვები
-მასე რატომ ამბობ ? რა მოხდა ? სახეზე ინტერესი დაეტყო ლუკას
-რატო და .... ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი ბიჭს,რომ წავედი ველაპარაკე ირკლის,დათას,დამიანეს,შემდეგ მათ რა მითხრეს,მე რა ვუთხარი და საბოლოოდ რით დამთავრდა ეს ისტორია.
-კაი ტო სახლიდან წამოხვედი? ღადაობ ? ახლა სად ცხოვრობ ? შენი ძმები მაგარი იდიოტები არიან ხო ? ესეც ხო ბეყე,თუ მოსწონხარ ვერ დაგიცვა ? ხელი ჩაიქნია დამიანეზე ლუკამ
-საიდან მოიტანე რომ მოვწონვარ? გაოცებულმა თვალები ვუბრიალე
-კარგი ერთი იმის სახის დანახვაზე იმხელა თვალები გიხდება,ვინმემ რო არ შეამჩნიოს ბრმა უნდა იყოს,თან იმ სულელსაც მოწონხარ,იქ არ ვიყავი როგორ აილეწა შენს გვერდით რომ დამინახა.
-რა გითხრა აბა,ჩემს ცხოვრებაში ერთი ფაქტიც არაა გარკვეული. დანანებით ჩავილაპარაკე
-რატო ხო დარწმუნებულები ვართ რომ მდედრობითი სქესის წარმომადგენელი ხარ? ისეთი სერიოზულობით მომიგო ლუკამ სიცილი ვეღარ შევიკავე და ავხარხადი,ისიც ამყვა კიდევ კარგა ხანს ვიცინებდით ალბათ რომ არა ტკივილი მაჯის არეში,ხელს დავხედე,შემდეგ ჩემს გვერდით მყოფს,რომელსაც ძლიერად ჩაეჭიდა ჩემი ხელი
-დამიანე საყვარელო,მე შენი გოგო არ ვარ,აა აგერ დგას,გელოდება,იმდენი დალიე მგონი ვეღარ გაარჩიე, სიცილით ვუთხარი ბიჭს
-გეყოფა,განგრეული მთვრალი ხარ გოგო,წამოდი წაგიყვან სახლში , გაბრაზებულმა შემომიღრინა მანაც
-ეგღა აკლია ელენე აბაშიძეს,რომ ვინმემ განგრეული მთვრალი უწოდოს,მომაშორე შენი ბინძური ხელები და დაიკარგე აქედან,მოხუცი დედაბერივით შევუღრინე დამიანეს რაზეც მეც და ლუკასაც სიცილი აგვიტყდა.
-ვატყობ ერთმანეთს კარგად გაუგეთ,ნაგლურად მიპასუხა ჩემმა ბიჭომ
-აუ კიი ძალიან,კიდევ კარგი მომიტაცა თორე ხვალ ვინ წამომყვებოდა რაჭაში,ბავშვებთან ერთად,დარწმუნებული ვარ უმაგრესად გავერთობით , ბედნიერმა ხელი გავუწოდე დასარტყმელად ლუკას.
-კი კი მახსოვს რომ მითხარი,მზად მაქვს კიდევაც ბარგი,თამაშში კარგად ამყვა ის გაიძვერაც.
-საღოლ ელენე ! ტაში დამიკრა დამიანემ
-დამიანე,შენ ჩემს ცხოვრებაში აღარ არსებობ,მორჩა დაიხურა წიგნის ეგ ნაწილი, პასუხის დაბრუნება არ ვაცალე ისე წამოვხტი სკამიდან და გავვარდი ქუჩაში.
-ანუ აღარ ვარსებობ ხო ? უკან გამომეკიდა ისიც,თვალები ავატრიალე მის დასანახად შემდეგ კი დავიწყე
-იმიტორო ჩემი ძმების ჩმორი ხარ,რასაც გეტყვიან იმას გააკეთებ,სიტყვის ამოღებას მათ გვერდით ვერ ბედავ ვერასდროს,დგახარ და მხოლოდ ეთანხმები ან საერთოდ ხმას არ იღებ.რაიყო შენი აზრი არ გაგაჩნია ? არ შეგეძლო დაგეცავი იმ დღეს ? ან მოგეკითხე როგორ ვიყავი ? მაგრამ შენ ეს არ გააკეთ,დამიკიდე და განაგრძე ცხოვრება მანამ სანამ ირაკლი ან დათა არ გეტოდა,რომ გაგეგო სად ვიყავი,რას ვაკეთებდი.ჩემი ძმები ხო არ გეუბნებიან იმასაც ვინ უნდა იყოს შენი შეყვარებული? როდის შეხვიდე საპირფარეშოში,რა ჭამო,სად წახვიდე ?
გაღიზიანებული უკვე ხელებს აქეთ-იქით ვიქნევდი
-აჭარბებ,მე მხოლოდ შენთან მიმართებაში არ ვიღბ ზედმეტად ხმას , მშვიდად მიპასუხა მან,შემდეგ კი ჩვენს შორის მანძილი უფრო შეამცირა
-და რატომ ? იმხელა ხმაზე ვყვიროდი , მეც კი შემეშინდა
-იმიტომ რომ,იმიტომ ... დაწყებული წინადადება აღარ დაასრულა
-გილოცავ დამიანე,წლის ჩმორი ხარ ! გავუღიმე,შემდეგ კი ზურგი ვაქციე,ტაქსი გავაჩრე და სოფისთან დავბრუნდი სახლში.