მთელი 6 დღე გოგა შეუსვენებლად მუშაობდა, სხვადასხვა ადგილებს იღებდა დროის უმეტეს ნაწილს ფოტოაპარატს უთმობდა, სახლში თითქმის არც ყოფილა მხოლოდ შემოივლიდა ნიტას მოიკითხავდა და მიდოდა, დღესაც არ უნდოდა მაგარამ ნიტამ დაიჟინა შენ უნდა წამიყვანო მომენატრეო.
-როგორ ხარ? სიხარულით მივარდა ნიტა მონატრებულ ძმას.
-კარგად ლამაზო, ღიმილიანი სხით.
-არ მოგენატრე? სულ არ ჩანდი! გაუცებით უთხარა.
-კი მაგარამ ბევრი საქმე მქონდა.
-დღეს უნვესიტეტში წამიყვან? თან ჰო იცი როგორ ცხელა მეტროთი ჰო არ წავალო.
-კარგი ჰო მე წაგიყვან.
ანანო დღე ისედაც ერთმანეთს გავდა უნივერსიტეტი სახლი და პატარა კაფე სადაც მუშობდა, ეს იყო მისი ცხოვრება ერთი მეგობარი ყავდა მხოლოდ მარი ძალიან ენდობოდა სუფთა უანგარო მეგობრობა ქონდათ.
-ანანო როგორ ხარ? გადაკოცნეს ნიტამ და გოგამ თან მოიკითხეს.
-მე კარგად ვარ. თქვენ?
-არაგვიშავს ჩვენც ძლივს ვიპოვნე ჩემი ძმა. ამაზე ყველას ერთად გაეცინა.
-სად იყო რო დაეძებდი? გაიკვირვა .
-ვმუშაობდი. დაასწრო გოგამ.
-კარგია თქვენთან გოგოებო, მაგარამ უნდა წავიდე რეზო უნდა ვანხო.
-მომიკითხე მეც, დააბარა ნიტამ
უნიდან გამოსული რეზოს სახლის გზას დაადგა, არ ესმოდა რატომ გძნობდა ასე უხერხულად თავს ანანოსთან, თან ამას მისი ასაკიც ემატებოდა პატარა იყო ეს გოგო და მასთან მას თავისი თავი ვერ წარმოედგინა.
ნიტა და ანანო ერთმანეთს კარგად უგებდენ, ლექციებმაც ისე ჩაიარა არც კი დაღლილან მერე გოგაზე დაიწყო.
-რამოდენიმე დღეა, გოგა არც კი ჩანს სახლში.
-ალბათ მუშაობს.
- ჰო მუშაობს. მამას და დედას არ ვესაუბრებით.
-რატომ?
-სხვა დროს მოგიყვები. და სახე შეეცვალა.
-კარგი სულ ნუ მომიყვები. გაუღიმა ანანო
რეზოსთან მისულს მამა დახვდა იქ ამაზე სულ სულ გაგიჟდა ხელები დაეჭიმა სუნთქვა აერია, ბატონი გეგა ძალიან აღიზიანებდა, მისთვის რო შეგეხედა გეგონებოდა მოსისხლე მტერიაო
-შვილო. თქვა გეგა.
-შვილი ? ახლა გაგახსენდი? გოგა გაცოფებული იყო რო შეგეხედა იფიქრებდი ცოტაც და დაფლითავსო.
-რაღაც მინდა გითხრა. ნაღვლიანი თვალებით იძახდა.
-შემეშვი შენ შვილები არ გყავს დაგვივიწყე ორივე. თავს ძლივს იკავებდა ხელი რო არ აეწია საკუთარ მამაზე.
-შენც მოშორდი ჩემი ცხოვრებიდან და გყავდეს ეს კაცი. ეხლა თავის მეგობარს მიდგა.
-მე და ნიტას არ გაგვეკარო.
გაცოფებული გამოვიდა სხლიდან თვალწინ ჩაუარა იმ წლებმა რაც ტანჯვაში გაატარეს.
ნიტას მობილური გაუჩერებლად რეკავდა, ნიტამ ნომერი იცნო და გათიშა, დედამისი იყო ქალბატონი მაია თან გაიფიქრა ახლა რაღა ჭირდებათო.
გოგა სკვერში იჯდა ვერ იჯერებდა იმ ყველაფრის შემდეგ როგორ უღალატა საუკეთესო მეგობარმა და იმ კაცს რატომ შეახვედრა, დრო და დრო ის საშინელი მოგონებებიც ტანჯავდა, რეზოს ზარებიც არ წყდებოდა თუმცა ახლა მისთვის რო ეპასუხა იცოდა რამე ისეთ ეტყოდა მერე რასაც ინანებდა.
-გოგა კარგად ხარ ? მოესმა ნაცნობი ნაზი ხმა
-ანანო? ჰო კარგად ვარ არაფერია. თქვა და ეცადა არ შეემჩნია ეს ყველაფერი.
-რაღაც არ გეტყობა. გაოცებით თქვა ანანო.
-ისეთი არაფერია არ იდარდო. უბრალო თავი ვერ შეიკავდა და ჩაეხუტა. ანანოს ცოტა გაუკვირდა ეს მაგრამ ესეამოვნა კიდეც.
-მაპატიე. გონს მოსულმა გოგა ბოდიში მოუხდა
-რა მოხდა მეგობრები არ ვართ? გაოცდა ანო თან ლოყები შეწითლებული ქონდა რაც მის რიჟა თმაზე და სხეზე ძლიან საყვარლად ჩანდა.
-ფეხით რატო მოდიხარ? გაიკვირვა გოგამ.
-რავი მსიამოვნებს, თუმცა ხელფასი დაუგვიანეს და ტაქსის ფულიც არ ქონდა.
შენ ვინმეს ელოდები? იკითხა ანანო.
-არა უბრალოდ, ასე რატომ იფიქრე.
-რავი უბრალოდ, მეგონა ვინმეს ლოდებოდი და ამიტო ნერვიულობდი.
-წავედით, წამოიყვირა გოგამ.
-სად მივდივართ? გაუცებული ლოყებ შეწითლებული სახით შეხედა.
-ჩემთან, ნიტას სურპრიზი გავუკეთოთ იცოდე უარს არ მივიღებ თან წინაზე დაგვპირდი.
-კარგი თქვა ანანომ, არც კი დაფიქრებულა თან ისე.
მთელი გზა უამრამ რამეზე საობარში გაატარეს, გოგა რამოდენიმე საათის მომხდარი თითქმის სულ დავიწყებოდა ძლიან კარგად გძნობდამასთან თავს, ნიტა სულ მთლად გადაირია მათ დანახვაზე კარგი სუფრაც გაშალეს ბევრი ისუბრეს ფილმები მუსიკა ანუ ყველაფფერი მოასწრეს.
ნატა ჩუმად უყურებდა მათ და ეღიმებოდა ნახა თავისი ძმაც როგორც იქნა ბედნიერი, ანანოც ასე იყო სამივე ბედნიერები იყვნენ, რამოდენიმე საათი რაც ანანო აქ ბედნიერეი იყო მაგდენი შეიძლება მთელი წელი არ ყოფილიყო, გოგაც ხედავდა რო ანანოს ეჩვეოდა ეს კი ძლიან აწუხებდა პატარა იყო მასზე არ უნდოდა ანაოს ცხოვრება ისეთი გაეხადა როგორიც მისი.
სახლში სიცილი ბედნიერება სიყვარული ველაფერი იყო, ძალიან ბედნიერები იყვნენმათ მათ დანახვაზე იტყოდი ეს არის ნამდვილი ბედნიერებაო, ზარის ხმა გაისმა მაია და გეგა იდგენენ ამაზე გაცეცხლებულმა გოგამ მშობლებს კარი ცხვირწინ მოუხურა, არასდროს ენახა ასეთი გაცეცხლებული ანანოს გოგა.