...............
ახალ წელს პირველად ხვდებოდა საკუთარ ბინაში, სრულიად მარტო, ნინას გარეშე და ბედნიერების გაუფერულებული შეგრძნებით. ამ დროს მუდამ არცევდა საჩუქარს ,რომელიც ბებოს გაახარებდა ბავშვობიდან ცდილობდა გაეკეთებინა დანაზოგი,რომ ქალისთვის სულ მცირე სიხარული მაინც მიენიჭებინა . იჯდა მოგონებებისგან ცარიელ კედლებში და სახლიდან წამოღებულ ძველისძველ ალბომს ათვალიერებდა. ნინას ახალგაზრდობის ფოტოები ცალკე გადააწყო და მხოლოდ მათ აკვირდებოდა ნაცნობი სახე რომ დაინახა , სურათის უკანა მხარეს წარწერაც წაიკითხა შემდეგ კი ბევრი ფიქრის გარეშე მისწერა სესილიას
-ეს ქალი ბებიაშენია? - პასუხად თანხმობა ,რომ მიიღო მაშინვე ვიდეოქოლით დაურეკა და მალე ქალის სახეც დაინახა -გამოდის ნინა ბებიაშენ სესილიას იცნობდა?
-მოსე, ნუთუ არსებობს ინფორმაცია რომელიც არ იცით და ჩემგან უნდა გაიგოთ
-ნუ მესწერვები ... ბიძაშვილებმა ალბომი მომიტანეს და იქ ვიპოვნე. ადრე რატომ ვერ შევნიშნე არ ვიცი. უკან სახელები ეწერა
-გილოცავ ,გავიგე ბინა იყიდე - ისეთ ადგილას იჯდა უკან ოთახის დიდი ნაწილი ჩანდა
-გმადლობ ... კიდევ ვიპოვე რამდენიმე სურათი . შენს სახლში არაა ალბომები?
-არის, მაგრამ არ მინახავს
-მე ვიჩითები სენტიმენტალური როჟა?
-ნინა გენატრება და ყველგან დაეძებ . მე კი სულ პატარა ვიყავი ბებია,რომ გარდაიცვალა ...
-ბებია ,რომ ნახე რამე გითხრა? თუ მხოლოდ ის უთხარი მოსე სკოლაში მოვიდესო და იმან ჩემი ქება დაიწყო
-მიცნო და ბევრი ამბავი მომიყვა ...
-მერე ეგ აქამდე არ უნდა გეთქვა?
-ადამიანურად საუბარი დამაცადე ოდესმე? სულ რაღაც ხდება
-კარგი ხო ნუ მეჩხუბები ...
-მე კი არ გეჩხუბები შენ მეროჟები ამდენი ხანია
-რა სიტყვებია მასწავლებელო?
-რასაც აკეთებ ზუსტად იმის შესაფერისი , მოსე- წარბები მაღლა აზიდა და ისე მიახალა
-არ დამიჯერე და საქმე გაირთულე . მერე შენი სიკეთის კორიანტელი დააყარე ჯანაშიებს და კი გამოიღო მგონი შედეგი. მერე სოფიკოს გამო მეჩხუბე, გამიბრაზდი და ისე მიყურებ თითქოს ქალებზე მოძალადე მასტი ვიყო ... გაბრაზებული ვარ, მაგრამ მაინც არ ვივიწყებ კიტასთვის რაც გააკეთე
-რაღა მიჭირს, აწი შემიძლია მოვკვდე შენი კეთილგანწყობა თუ დავიმსახურე
-ირონიაა არ გვინდა, მაღიზიანებს !
-როგორც შენ იტყვი, პატარავ -თვალი ჩაუკრა და მერე ისევ წარბები შეკრა - ნუ მასწავლი ვინ ვინ არის და ჩხუბის დროს ყველაფერი გითხარი ,მეტი არ მიკადრებია და ნუ გელანდება რაღაცები
-კიდევ გაიმეორე მიდი და შეგირიგდები
-რა გავიმეორო
-პატარა დამიძახე იგივე ტონით და თავიდან დამკერავ
-ღმერთოო , ეს ბიჭი ნორმალური არ არის
-კარგი , შეგირიგდები... მინუსები ყველას გვაქვს, შენგან ზედმეტს ვითხოვ
-ნახვამდის მოსე... მიხარია,რომ დავზავდით - უცებ მოეგო გონს და სერიოზული გახდა
-თქვენს შეყვარებულს ჯანაშიებისგან მადლობა გადაეცით , შეიძლება ესმის კიდეც- სარკიდან არეკლილი კაცის გამოსახულება დაინახა და შეცვლილი განწყობით დაასრულა საუბარი- ეს ქვეყანა პატარაა და უანგაროდ ჩადენილი სიკეთეები არ იკარგება . მეტის გაკეთება საჭირო არ არის, კიტასთვის გაწეული დახმარებაც საკმარისზე მეტია... დამდეგ ახალ წელს გილოცავთ , მასწავლებელო . ბედნიერი მინდა იყო.
-მეც გილოცავ ,მოსე

ქუჩებში საახალწლო განწყობა რომ გაჩნდა სესილიამ შემდეგ გაიაზრა,რომ დრო იმაზე ჩქარა გავიდა ვიდრე რაიონში გადაცხოვრებისას წარმოიდგენდა . წარსულში დარჩენილი თვეები იმდენ ამბავს იტევდა, იცოდა რომ მთელი ცხოვრება გაიხსენებდა. სიახლის ძიებაში, საკუთარი თავის პოვნის პროცესში ბევრი ახალი ინფორმაცია მიიღო და ალბათ მიზანსაც მიაღწია. გონებაში გაჩენილ არეულობას ჯერ კიდევ არ უშინდებოდა, ბუნებრივად თვლიდა და მასთან გამკლავებას ცდილობდა. გამოწვევები არასდროს აშინებდა, მაგრამ იქ სულ სხვა სამყარო დაუხვდა. ახალი ადამიანები , გამოცდილება და პედაგოგობის ბოლო თვე ელოდა წინ. მშობლებთან უთანხმოების მიუხედავად ახალ წელს მათთან შეხვდა, შემდეგ კი მეგობრების გარემოცვაში გაატარა დასვენების დღეები. თორნიკეს წასვლამდე არაფერს გეგმავდა
-გონიერი ბიჭია ჯანაშია , ამაღლობლისგან განსხვავებით მხოლოდ შინაგანი კულტურა არ აწვება. დროზე ადრე გამოუშვეს ხომ გითხარი, მთელი ბიბლიოთეკა გადაუკითხავს ... კარგი შენ ის მითხარი როგორ ჩაიარა შენებთან შეხვედრამ-თემა შეცვალა, ბოლო დროს სულ ზედმეტად სერიოზული იყო
-ავუკრძალე ჩემს ცხოვრებაზე საუბარი და გაჩერდნენ
-თუ დაემუქრე წავალო და აიძულე
-მიყვარს,რომ მიცნობ
-ნეტავ რა გველის ამ წელს სესილია, პედაგოგობის შემდეგ რა გამოწვევას მოუწყობ საკუთარ თავს
-გადაწყვეტილება ჯერ არ მიმიღია ...
-რაიონში დარჩენას არ გამორიცხავ ხომ?
-მოვიფიქრებ რა შემიძლია ვისწავლო იქ ყოფნის განმავლობაში და თუ გამიჩნდება საინტერესო იდეა შესაძლოა დავრჩე
-ნებისმიერ კურსებზე მეტს გასწავლის იქაურობა . გამოცდაა შენთვის იქ ცხოვრება და ჯერ კიდევ ვერ ხვდები
-კატეგორიულად მეწინააღმდეგებოდი
-მე შენთან კატეგორიული არასდროს ვყოფილვარ
-ამ წელს გაუმარჯოს ,როგორიც არ უნდა იყოს მაინც
-ნებისმიერ შემთხვევაში ახალია , შესაბამისად აუცილებლად მოგვიტანს რაღაც ღირებულს მთავარია მივხვდეთ ,დავინახოთ და დავაფასოთ
..............
_გამარჯობა, მოსე _ დაუპატიჟებელ სტუმრად ყველას ელოდა გიორგობიანის გარდა _შეიძლება?
_შემოდი _ გვერდზე გადგა და დაელოდა როდის შევიდოდა
_პირველი წასვლის დროს არ მოვედი . ახლა უკვე დროა ვისაუბროთ _ ფანჯარა გააღო, სიგარეტის ღერი ტუჩებსშორის მოიქცია და მშვიდად მოუკიდა _ ალბათ ხვდები ვისზეც
_ბატონო პროკურორო თქვენგან არ ველოდი მსგავს შეხვედრას , თორემ თავად გესტუმრებოდი, თუმცა უხერხულად აშკარად არ გრძნობთ თავს- მართლაც ისე იყო ფანჯრის რაფას მიყრდნობილი თითქოს თავად იყო მასპინძელი
_ტყუილია, დიდი ხნის წინ მელოდი და მერე გეგონა,რომ არაფერი უთქვამს სესილიას ან კიდევ კონკურენტად არ მიგიჩნიე . შენც შესანიშნავად იცოდი არასწორი , რომ იყავი იმ კოცნის მომენტშიც და ნებისმიერ წამს ,როცა იმაზე მეტს აკეთებდი ვიდრე მოსწავლე. საკმარისზე მეტი დრო გქონდა დასაოკებლად , სესილიას ხასიათის გასაგებად და იმის მისახვედრად რომ ის ვიღაც გოგო არ არის ვის მართვასაც შეძლებ , ვისაც გავლენის ქვეშ მოაქცევ. დრო იმისთვისაც გეყოფოდა რომ გაგერკვია რას გრძნობდი ,თუმცა ეგ ნაკლებად მაღელვებს . მთავარი სესილიაა , რომელიც იმაზე რთულია ვიდრე შენ წარმოგიდგენია
_როგორც სჩანს ძალიან გაგიჭირდა მასთან დაწყება და ახლაც არ გამოგდის მისი მართვა. მე საერთოდ არაფერი გამიკეთებია იმ ერთი თავშეუკავებელი ქცევის გარდა ,რომელსაც არასდროს ვინანებ,მაგრამ მაინც იმ დროს და იქ უადგილო იყო. შენ კი, მართლა არ მესმის აქ რისთვის ხარ თუ არ გეშინია მისი დაკარგვის
_ნუ მელაპარაკები ამ ტონით, არ გინდა ეს თავხედობით თავის დაცვა . საქმის გარჩევა არ მჭირდება , მაღელვებს მხოლოდ ერთი რამ
_არ მკითხო მიყვარს თუ არა და რა მინდა მისგან
_კითხვის დასმას არ ვაპირებ , არც ის მაღელვებს შენ რა გინდა ან რა გაღელვებს. აქ არ ვიქნები , მაგრამ ყველგან შემიძლია ვიყო და თუ ისეთ რამეს ჩაიდენ სესილია რომ შენს გამო წავიდეს სკოლიდან , დისკომფორტი შეექმნეს, თავი ასტკივდეს და ცხოვრება გაურთულდეს თუნდაც უმნიშვნელოდ, პასუხს აგებ! თითოეული სიტყვისთვის მოგთხოვ ... არ მინდა რამე დაგიშავო იმიტომ რომ ვაფასებ შენს ადამიანობას, მაგრამ ქალთან დაშვებულ შეცდომას მთელი ცხოვრება ვერ ჩამორეცხავ შენს სინდისს და კაცურად გირჩევ ჯერ საკუთარ თავში გაერკვიე
_აქ გასაფრთხილებლად მოხვედი , გგონია სესილიას ნების საწინააღმდეგოდ გავაკეთებ რამეს? მე თუ მაგ დონის კაცი ვარ გგონია შენი არსებობა შემაშინებს? გინდ აქ და გინდ ლონდონში, სულ რომ ლანდად გადაექცე მაინც ამ საუბრით აპირებ გულის დამშვიდებას? სერიოზულად, ასეთი მეამიტი ხარ?
_შენ კარგად ვერ იაზრებ ვის ესაუბრები , მაგრამ მე ვიცი ვინც ხარ და შენგან რას უნდა ველოდე. არც ვუშვებ, რომ ფიზიკურად რამეს დაუშავებ , მაგრამ ჩემთვის მხოლოდ მისი სხეული არაა პრიორიტეტული, არც ვიღაც ხისთავიანი ტიპი ვარ ქალთან დაშორება სირცხვილი რომ ჰქონია და ბრძოლას იწყებს . ჩემთვის მთავარი მისი სიმშვიდეა მე შევუშლი ხელს ,შენ თუ სხვა მნიშვნელობა არ აქვს
_შენი სტატუსის შესახსენებლად თუ მოხვედი არც მე ვივიწყებ და მითუმეტეს სესილია . იმედია ამ დაყენებული ტონის მიღმა პათოლოგი ეჭვიანი არ ხარ და იზმენები არ გაქვს წასვლის წინ. მხოლოდ ის შემიძლია გითხრა, რომ მე არაფერს ვაიძულებ ... შენ ვერ დაგამშვიდებ , მხარზე ხელს ვერ დაგარტყამ და ვერ გეტყვი შენი კონკურენტი არ ვიქნები და არ ვიბრძოლებ მისი სიყვარულისთვის -თქო . შენ რას გააკეთებ არ ვიცი ,მაგრამ
- გგონია ბრძოლაა საჭირო ვინმეს შესანარჩუნებლად ან თავის შესაყვარებლად? მე და სესილიამ ერთმანეთი ვიცით , დასამტკიცებელი აღარაფერი მაქვს შენ კი სულ რომ არაფერი გააკეთო მას თუ მოუნდები, არაფერი შეაჩერებს შენს გარდა. ტყავიდან რომ ამოძვრე , ახლოდან არ მოშორდე არ ენდომება და გაგაცამტვერებს. სიყვარულის თხოვნა არ შეიძლება , არც იძულებით მოდის ... სისულელეებს ნუ გააკეთებ ! შენს წარუმატებლობას კი ჩემს არსებობას და მასზე გავლენას ნუ გადააბრალებ. სესილია თუ მიხვდება რომ მისი ღირსი ხარ , მოუნდები და შენთან ერთად ბრძოლას გადაწყვეტს ჩათვალე იმ წამსვე თავისუფლდება ჩემგან, შენ კი უკანდასახევი გზა აღარ გექნება. თუ არ დაელოდები, შეავიწროებ, მის გადაწყვეტილებას არ გაითვალისწინებ და პრობლემად გადაექცევი ნებისმიერ შემთხვევაში ბოლოს ჩემთან გექნება საქმე მიუხედავად იმისა მის გვერდით ვიქნები თუ არა
წავიდა. იმაზე მეტი თქვა და ილაპარაკა ვიდრე ოდესმე ვინმესთან . მაქსიმუმი იყო რაც შეეძლო გაეკეთებინა ისიც იმიტომ რომ ინტუიცია ასე ჰკარნახობდა, ის კი არასდროს სცდებოდა. ყველაფერი ზედმეტად კარგად შეაფასა, დიდხანს აკვირდებოდა და იმდენი დეტალი აწონ-დაწონა ამ საუბრის გარეშე წასვლა წარმოუდგენელი იყო.
ამაღლობელი კი ბოლო დროს სულ სხვა კუთხიდან ხედავდა გიორგობიანს, პირველი შთაბეჭდილება სრულიად შეცვლილი ჰქონდა,მაგრამ მაინც მისი არსებობა აღიზიანებდა. სესილიას ცხოვრებაში რომ არ ყოფილიყო შესაძლოა მეგობრობაც კი სდომოდა ,მაგრამ ახლა ეჭვიანობით გამოწვეული ბრაზი უბინდავდა გონებას.
..................
ახალ წელს მუდამ ხალხმრავლობა იყო დეასთან. მთავარ სახლში მამა იღებდა დებს, ძმებს თავიანთი შვილებითა და შვილიშვილებით მათი მასპინძლობა კი ძირითადად მაკასა და დეას უხდებოდათ, ნია სულ რამდენიმე დღით ჩავიდა ,მაგრამ დიდად არ იწუხებდა თავს სხვების არეულის დასალაგებლად, მხოლოდ ნერვებს უშლიდა ყველას , მწარე სიმართლეს ახლიდა და შედეგ არეულობით ტკბებოდა. ახალ წელს კონცერტების დადგმა განსაკუთრებით უყვარდა, შეღებილი თმა, პირსინგი, ტატუ, სიგარეტი, შეყვარებული და ბოლოს უროლოგიის რეზიდენტურაში ვაბარებო რომ თქვა მას მერე აღარაფერი გაუკეთებია სანათესაოს ყბაში ოჯახის ჩასაგდებად. იმ წელს რატომღაც სიტყვაც არ უთქვამს, 30 დეკემბერს ჩავიდა და სამამდე აპირებდა დარჩენას . ყველაფერი სტაბილურად იყო სანამ სრულიად მოულოდნელად რომ არ დატყდომოდა თავს ახალი უბედურება
-დეაა ჩემო გოგო, როგორი კარგი ხარ ... ყველაფერი ისეთი გემრიელი გამოგსვლია, მზად ხარ შენ უკვე გათხოვებისთვის. მეეჭვება რამე გაგაკეთებინონ გიგაურებმა,მაგრამ მაინც
-რა ხდება მამიდა? რაზე ლაპარაკობს ლია? - სამზარეულოში შეკრებილ ქალებს შორის აღმოჩნდა სრულიად მარტო და იმ წამს მიხვდა,რომ ნია სჭირდებოდა გვერდით
-მეც არ ვიცი რა ხდება ლია? - მაკამ წარბები შეკრა და დეამ უკვე იცოდა კარგი დღე რომ არ ელოდა წინ
-რა იყო შე ქალო რა გაგიკვირდა, დედა ხარ არ იცი შენი გოგო ვის ხვდება? მაშინაც კი გითხარი , იმ შინაბერა ნესტანს სიტყვის თქმა არ დასჭირდა-თქო. რათ უნდოდა თურმე გოგო რძლად ყავთ არჩეული და ევლებიან თავს, მათემატიკას არ ასწავლიდა?- დეამ უკვე იცოდა წინ რაც ელოდა და ერთადერთი რაც გააკეთა ნიასთვის შეტყობინების გაგზავნა იყო. არავის იმედი ჰქონდა მის გარდა, უკვე გონებაც ეთიშებოდა. გარეთ იყურებოდა და ლოცულობდა კაცები არ დაბრუნდნენო
-სად იყო ხალხო რა სარძლო...ვინ გიგაურებზე ამბობთ გამგებელზე თუ მეორე ძმაზე
-მეორე ძმა ვის რათ უნდა ქალო , გამგებლის ბიჭმა დაადგა თვალი ჩვენს დეას და ჩვენი გოგო რომ არა თურმე ბიჭი დეპრესიაში ყოფილა...თამილა მიყვებოდა სანამ დეა არ ავიდაო მანამდე არც ჭამდაო . ისე უყვართ თურმე ჩვენი გოგოო, ამის მისვლამდე ერთი ალიაქოთი იყო სულ ზეპირად ვიცი შენს დეას რა უყვარსო თამილა მეუბნებოდა
-რას მეუბნება მაკა ეს ქალი...დეა იქ დადის სახლში იმ ბიჭთან? - მამიდა წამსვე აღშფოთდდა და თან ისე,რომ გეგონებოდათ მალე გონებას დაკარგავდა მიღებული შოკისგან- შენ ცოცხალი ხარ ჩემო რძალო ამ დროს?
-ლიას არასწორი ინფორმაცია აქვს... დეა ნესტანთან დადის მათემატიკაზე და შესაბამისად იმ სახლშიც არის. ჭორიკანა ხალხის მოყოლილი ამბები კი არ უნდა გაავრცელო ჩემო ლია ასე უნდა უთხრა სისულელეების ლაპარაკს მოეშვი-თქო, მაგრამ შენ უსმენ და აგიჟებ აქ შენს საყვარელ მულსაც
-მარტო ჩემი მულია კაცო? რა ვთქვი ისეთი... შენ თუ არ იცი ახლა შენი გოგო სად დადის და გატყუებს მე რა შუაში ვარ
-ვინ სად დადის ბიცო? ჩემო ფუნთუშა , ტკბილო ქალოო ამჯერად რა ცხელ-ცხელი შხამი ამოანთხიე და აიყოლიე მამიდაჩემი? - ნია შევიდა, ქალს ლოყაზე უჩქმიტა და მერე დეას გვერდით დადგა- ვინ ვისთან დადის? შენი შაკო,რომ ბ.ზად შერაცხულ თინიკოს ტყნ.ავს შიგადაშიგ მაგ ამბავი გასკდა უკვე თუ ჯერ არ გაუხეთქავს თავი მის პათოლოგ ყოფილ ქმარს ? რამეს თუ არ იზაამ შენ ბიჭს ისე ამოსცხებენ ჩემთან მკურნალობა მოუწევს ,მოგიყვანს მერე რძლად და ორი ბავშვი კი ჰყავს იმ გოგოოს ,ბავშვების გაკეთება აღარ დასჭირდება თუ ვერ ვუშველით - წამიც არ უფიქრია ისე ააფეთქა ნაღმი და სანამ აყირავებულ ლიას ასულიერებდნენ დეა იქაურობას გააცალა .
- მამა გაიგებს და შეიშლება. ექიმმა ისედაც აუკრძალა ნერვიულობა, დალევაც და ყველაფერი საერთოდ . რა უნდა გავაკეთო ,ღმერთო გონება გამინათე
-რას გაიგებს -საწოლზე გაგორდა და მანდარინის გაფრცქვნა დაიწყო - რამე მოხდა და არ ვიცი?
- არაფერი მომხდარა !
-მერე? მე რომ მეჩხუბები ეგრე თქვი თუ აკაკანდებიან ქათმები თუ არადა დაიკიდეე
-მამას უნდა ვუთხრა...სანამ სხვები გაიგებენ, იჭორავებენ და ისე ეტყვიან რომ შერცხვება ჩემს გამო მანამ უნდა ვუთხრა . მოვუყვები ყველაფერს და ეგ იქნება
-რა ყველაფერს უყვები 3 დღეა სვამს, ტვინის უჯრედები აქვს ჩამკვდარი ახლა რას გააგებინებ. ჩაატარე ეს ორკვირიანი ახალი წელი და მერე უთხარი ვამეცადინებდი ნესტანის თხოვნით-თქო, ვალში ვიყავი-თქო , არაფერი მომხდარა-თქო. კვლავ თითდაუკარებელი, უბიწო და უმწიკლო ვარ და ნუ იღელვებ არავინ იჭორავებს შენზე . ჩვენს ოჯახს შავ ლაქად ისევ მხოლოდ ნია ჰყავს-თქოო
-შავი ლაქა არ ხარ და ნუ ამბობ ასე !
-მე კი ვიცი ,რომ არ ვარ,მაგრამ ოჯახის სიწმინდის წიგნის მიხედვით უცოდვილესი ვარ . ხატზე გადასაცემი, ზნედაცემული ექიმი - აკისკისდა და დეაც აიყოლია- ჩემო პატარაა, როგორ ხარ თან ჭკვიანი და თან ასეთი სულელი ჰაა? როდემდე გასტანს შენი მონური სულისკვეთება, როდის გაწყვეტ ამ ჯაჭვებს
-როგორ არ გესმის... ყველა მათზე ილაპარაკებს. ყველა ჰკითხავს როდის ქორწინდებიანო, ყველა იფიქრებს რომ მდიდარ ბიჭს ვეტენები, დაუსრულებლად ილაპარაკებენ, არ გაჩერდებიან და ორივეს გააგიჟებენ. მშვიდად ყოფნის საშუალებას არ მოგვცემენ. გავგიჟდები, მზად არ ვარ, არ მინდა , არ შემიძლია ... მაინც არაფერი გამოვა და მერე მთელი ცხოვრება გაიხსენებენ რომ ერთად ვიყავით, უამრავ ამბავს მოიგონებენ დაშორების მიზეზად
-ბიჭს არც ელაპარაკება ნორმალურად და დაშორების მერე რა მოხდება იმაზეც ნაფიქრი აქ... პესიმიზმი კი არაა ეს , ეს უკვე სერიოზული დეპრესიაა. როგორ უძლებ პატარავ ამ ფიქრებით? თავში კიდე რა ბნელი , შავ-შავი აზრები გაქვს? ამათ უნდა შეეწირო? ამ ბრბოს დამყაყებულ აზრებს?
-ცუდად ვარ... დავიღალე. არ მინდა, არაფერი მინდა რატომ არ გესმის მხოლოდ მარტო მშვიდად ყოფნა მინდა,რომ ჩემი თავით ვიყო კმაყოფილი, ჩემი მიღწეული მიზნებით . არ მინდა შენსავით ჯიბრის გამო ვაკეთო რაღაცები,მინდა ჩრდილში ვიყო გიგაურთან ერთად კი ჩრდილში ვერასდროს დარჩები. სადაც არ უნდა წავიდეს მაინც ყველგან ყურადღების ცენტრში ექცევა. არ შემიძლია, შეუძლებელია! შეუძლებელია და ვერ ავირევ ცხოვრებას იმის გამო რაც შეუძლებელია. ვერ ვანერვიულებ მშობლებს იმიტომ რომ ვიღაც მომწონს, ვიღაც ვინც ყველას მოსწონს
-და მას მხოლოდ შენ
-არ გინდა , გთხოვ. გაუვლის , უბრალოდ გარემოს შეცვლა სჭირდება. აი მომავალ წელს ჩემი სახელიც არ ემახსოვრება. სკოლა დასრულდება, ქალაქში გადაცხოვრდება, სრულიად სხვა ცხოვრებას დაიწყებს და მე აღარ გავახსენდები
-ასე ამბობდი შენ მოსე თუ მეყვარება დამივიწყებსო,მაგრამ გადაკიდე ერთმანეთს
-ხომ გამოჩნდა როგორი ველურიცაა
-ეჭვიანობისგან გადაირია, 16 წლის ბავშვი იყო ჯერ კიდევ და რას ელოდი . თავისი გაჭირვება აქვს მის ადგილას გავგიჟდებოდი ყველა მამაჩემს რომ იცნობდეს და ჩემ ნებისმიერ მიღწევას მას აწერდეს და სახელის ნაცვლად გამგებლის გოგოს მეძახდნენ ... მეტი აგრესიაც მექნებოდა და
-შენ ახლაც არ აკლებ... ზუსტად შენნაირი სჭირდება
-მე არ მოვწონვარ,თორემ მე უარს არ ვეტყოდი ასაკსაც დავიკიდებდი
-ეს წელი ყველაზე რთული იქნებაა, ვგრძნობ
-ხვალ წავალთ ყველანი და მორჩება
-შობას ისევ მოვლენ... მამიდა არ მოისვენებს სანამ ყველაფერს არ გაიგებს
-დაე ვერ მოისვენოს და თვალი ვერ მოხუჭოს ... თუ რამე შეახსენე შვილიშვილი ქორწილიდან 7 თვეში რომ გაჩნდა და დღენაკლულის არაფერი ეტყობოდა, 3,9 კგ-ს იწონიდა რა დღენაკლული . წამსვე დააჭერს ენას კბილს
-ნუ ხარ ცუდი
-ცუდი კი არ ვარ მართალი ვარ, ყველამ მიხედოს თავის პრობლემებს და ენა ჩაიკმინდოს! მანდარინი გინდა?
-მინდა
-ვაჩეს დაურეკე და გამოგიგზავნის პლანტაციიდან ყუთებით - უთხრა და მანამ გაიქცა სანამ დეა ბალიშს ესროდა- მიყვარხააარ ჩემო პატარაა და ეს წელიი იქნება ყველაზე კარგიი ...
ძალიან უნდოდა ღიმილი გაჰყოლოდა,მაგრამ განწყობა დიდხანს ვერ შეინარჩუნა. ახალი წელი უჩვეულო პრობლემით დაიწყო, დარდით, რომელსაც ყველაზე მეტად უფრთხოდა და რომლის თავიდან არიდება ვერ შეძლო. იცოდა ნაღმზე იდგა და ნებისმიერ წამს ელოდა აფეთქებას,რომელიც აუცილებლად დააზარალებდა .
ახალ წელს ვაჩესგან საჩუქარს რა თქმა უნდა არ ელოდა, საერთოდ არ წარმოედგინა თუ ოდესმე დაუბრუნდებოდა მისი კეთილგანწყობა . ძლივს ჩაიარა სტუმრიანობამ და სწავლის დაწყებამდე დასვენებაც შეეძლო . საძინებელში ნივთებს ახარისხებდა კარადაში უცნობი ყუთი რომ შენიშნა . ეუცნაურა,ნიას ნივთები ეგონა, მაგრამ მასში ახალი წიგნები აღმოჩნდა . ყველაფერი რაც კი ბოლო დროს განხილვადი გახლდათ ერთ ყუთში ჩაელაგებინათ ყოველგვარი წერილისა და მისალოცი ტექსტის გარეშე . ერთხანს მხოლოდ სიხარულს გრძნობდა , წიგნები ამოალაგა, გაბადრული დაჰყურებდა და შემდეგ მიხვდა ვისგანაც იყო, მიხვდა და კიდევ უფრო მეტად აუჩქარდა გულისცემა. გიგაურს ჯერ კიდევ არ ჰქონდა გრძნობები გამქრალი , ეს ამბავი კი მანამ ახარებდა სანამ რეალობას დაუბრუნდებოდა შემდეგ კი ძმის საძინებელში შეიჭრა
_რატომ არ ეშვები ვაჩესთან კონტაქტს ?- ლუკას შეუტია, მანამ ანჯღრევდა სანამ თვალები არ გაახილა
_თავი მისკდება წუხელ დავლიე და დილიდან რატომ დამჩხავი?
_რა მაჩუქე ჩამომითვალე , მიდი
_აუ საჩუქარი თუ არ მოგეწონა დამიბრუნე ყუთი და ვინმე გოგოს მივცემ_ბალიშის ქვეშ შეყო თავი და ბუზღუნი განაგრძო
_ რომელი შენი შეყვარებული კითხულობს წიგნები რომ აჩუქო
_წიგნები? აუ კაროჩე რა ისიც მაგარია , ვინ ჩუქნის წიგნს გოგოს, რომელიც გევასება... აჩუქე ვარდები, სამკაული, ტკბილეული, ფუმფულა სათამაშო . ბანძია, მაგიტო ვერ დაგკერა შენ თორე . თეკლა კი მოხსნა წუხელ 10 წუთში _ ბოლოს წამოსროლილ სიტყვებს თავად ნანობდა _ ანუ შენ კი არ გადარებ ... შენ სხვა თემა ხარ მისთვის იასნია, მაგრამ საჩუქარი
_უკან მიუტანე ეს წიგნები და უთხარი თავის ბ.ზებზე დახარჯოს დრო
_ატრ.კებ ... დაიტოვე რა, ვითომ ვერ მიხვდი რომ მისგანაა. თან მგონი ბოლო საჩუქარია, ისეთი სახით მითხრა ფეხის მოტეხვამდე ვიყიდეო რა აწყენინე ასეთი . ეგ მე ასე აშკარად ვინმეს გვერდით არასდროს მინახავს ,ის გოგო კიდე გვერდიდან არ შორდებოდა და ესეც მშვენივრად ერთობოდა
-მე აქ საჭორაოდ მოვედი? მაღელვებს გიგაურის ნაშ.ბი?
_ აი ნერვებს რო მოგიშლის დაჯდები და მაგათ წაიკითხავ... ახლავე დაიწყე რომელიმე აშკარად გაცოფდი
_მე და ის არ ვკონტაქტობთ და ნერვებსაც არ მომიშლის
_ტიპი რა დონეზე იკავებს თავს და შენ კიდე უმადური ხარ. აგახევს ის თეკლა და მერე გული გეტკინება . ისე უძვრება, ისე ჭკვიანურად გააბრუებს , შენს დატოვებულ ჭრილობებზე მალამოდ მოედებაა
_არ მაინტერესებს ვინ რას გაუკეთებს ...
_მჯერა, კი . აი ნახავ იმ გოგოსთან და მიხვდები , რომ საშიშია
_შენ უფრო დარდობ ვიდრე მე _არ იმჩნევდა , მაგრამ ამ ამბავმა ძველი განწყობა დაუბრუნა და ის წუთიერი სიხარულიც უკვალოდ გააქრო.
.................
ტრაგიკომიკური იყო დღე , როდესაც მოსეს ცხოვრებაში ოჯახისწევრებმა დაბრუნება გადაწყვიტეს. ერთ მშვენიერ დილას კორპუსთან მდგომი ქალი რომ დაინახა მაშინვე მიხვდა,რომ საინტერესო საუბარი ელოდა წინ
-მოსე შვილო ... როგორახარ დედი. გოგონებს სულ ვეკითხები შენს ამბებს. სადაც არ უნდა წავიდე ყველგან შენზე ლაპარაკობენ , ვინ ჰყავს აქაურობას შენზე სასახელო მოეხვია და სიტყვის თქმა არ ადროვა ისე დაიწყო საუბარი. ჩვეული დაყენებული სავხით, თითქოს სიყვარულს რომ გამოხატავდა და მოსემ წლების წინ გაშიფრა
_თქვენ რომ კარგად არ იქნებით უკვე ვხვდები , მაგრამ მე თქვენი ოჯახის ნაწილი არ ვარ და ჩასვრილი საქმეებიც აღარ მეხება _წამითაც არ უფიქრია თავის მოჩვენება.
_რას ამბობ შვილო... მე სულ არ ვიცოდი ძმებმა რა ქნეს. შენი არაა ყველაფერი? ვინ გვყავს სხვა პატრონი, გოგოებს მალე დავათხოვებ და ვინ სად წავა რა ვიცი ვის ეცლება ჩვენთვის. შენ უნდა დარჩე ოჯახის ფუძეზე , შენ გააგრძელო გვარი და ჯიში ,დედი
_ბოზ.ს გაგდებულიაო ჩემზე ამბობდით და ახლა გახდით დედაჩემი? მე არავის პატრონობას არ ვაპირებ, ერთადერთი ვინც ჩემზე ზრუნავდა და ამაგი ჰქონდა ახლა მიწის სქელი ფენის ქვეშაა , მასზე ახლაც ვზრუნავ ისე როგორც შეგვიძლია ადამიანებს მიცვალებულებზე ვიზრუნოთ და ცოცხლებს შორის არავინაა ვისთანაც ვალში ვარ . ილოცეთ არ მოვინდომო იმ ყველაფრის უკან დაბრუნება მე რაც მაქვს გაკეთებული,თორემ მერე ნამდვილად ცუდად წავა თქვენი საქმეები, ხათუნა
_როგორ მელაპარაკები...ვის ემადლები ნეტავ.
_ასე უცებ არ ველოდი , რა ხდება კონტროლი დაკარგე? რამდენი წააგო . სახლს გართმევენ და წასასვლელი აღარ გაქვთ? მეც არ გამაჩნდა არაფერი , მაგრამ შენთვის არაფერი მითხოვია ხოდა თავმოყვარეობა გამოიჩინეთ შენ და შენს უკან მდგომმა საცოდავმა კაცმა , თვითონ მოსვლაც ვერ გაბედა ხომ? შეეშინდა და ქალი გამოუშვა . ჩემი ცხოვრებიდან წაშლილები ხართ , ნებისმიერს დავეხმარები და თქვენ აღარ! მთელი ცხოვრებაა შანსი გქონდათ ერთხელ მაინც გამოგეჩინათ ადამიანობა, მაგრამ არასდროს , ერთხელაც არ ყოფილა მსგავსი შემთხვევა მე კი ყელში მაქვს სიკეთის კეთება. ანგელოზი ხომ არ ვარ, ერთი , ბ.ზის და ლოთის ნაკეთები , ხისთავიანი ,უწიგნური ბიჭი ვარ რომელიც ხალხს ურტყამს და ასე იღებს ფულს _ქალს საკუთარ სიტყვებს ახსენებდა და უღიმოდა
_შენ რომ თავი კაცად მოგაქვს... ფული იშოვე და აღარ გინდა არავინ ხომ? რა ვქნათ გაჭირვებულები ვართ არ გვაქვს შემოსავალი, სახლიც ისე გააკეთე დახმარებას არ გვაძლევენ,ბავშვები მშივრები დამეხოცება მალე და შენ რას აკეთებ. აქ კარგი ბიჭი ჰგონიხარ ყველას და თუ იციან ერთი რაც ხარ _ უკვე სრულად მოიშორა ნიღაბი იქამდწ თუ ჩუმად ლაპარაკობდა ახლა ყველას გასაგონად ყვიროდა, ისეთი დრო იყო ირგვლივ უამრავი ადამიანი ირეოდა .
_ არცერთი მოხვიდეთ ახლოს თორემ საკუთარ ქცევებზე პასუხის არ ვაგებ _ამჯერად თავი შეიკავა, როგორღაც მოახერხა და ისე წავიდა ტონიც არ შეუცვლია მაგრამ შინაგან ტკივილს ვერაფერს უხერხებდა. ისე იქცეოდა თითქოს არაფერი მომხდარა, მაგრამ შიგნიდან ღრღნიდა ტკივილი.
თითქოს ბიცოლასთან ბედნიერი შეხვედრა არ ჰყოფნიდა პირველსკოლელებიც გამოჩნდნენ ჯერ კიდევ მოუშუშებელი იარებითა და ბოღმით რომლის გადმონთხევაც სურდათ,უბრალოდ მოსეს შესაძლებლობები ვერ გაითვალისწინეს, ვერც ის რომ ბძროლისგან მოშორებულს მონატრებული ჰქონდა ხალხის ნოკაუტში ჩაგდება.
...................
_ისევ მიდიხარ... ასე უარესია . რამდენჯერ უნდა გაგაცილო - წუწუნებდა და ბავშვების მოლოდინში მობილურით ესაუბრებოდა გიორგობიანს რომელიც უკვე ბარგს ალაგებდა
_ნებისმიერ დროს შეგიძლია წამოხვიდე
-შემიძლია ,კი
-მაგრამ არ გინდა ,თორემ ჩამოხვიდოდი
-თორნიკეეე ნუ იქცევი ხოლმე შეყვარებული პატარა ბიჭივით
- პირიქით, ბოლო დროს ვფიქრობ რომ მე და შენ სულ არ გვიყვარს
-უკაცრავად?
-ვერ უნდა ვიტანდე შენს ამ ქცევას მე კი ვითმენ მიუხედავად იმისა,რომ ვიცი რაც იქნება ბოლოს
-და რა იქნება ბოლოს?
-შენი მოსწავლეები მოვიდნენ - ბავშვების ხმა გაიგო ,როგორ ეძახდნენ სესილიას -ისე უნდა მოვიქცეთ როგორც გვინდა, როგორც ჩვენთვის იქნება უკეთესო ...ამაზე თავიდანვე შევთანხმდით
_ რატომ მახსენებ მაგ სიტყვებს ასე ხშირად ? ქერა ინგლისელი გელოდება და გინდა გითხრა შენც ისე მოიქეცი როგორც გადაწყვეტ_თქო?
_ეჭვიანობის გათამაშება არ გამოგდის, ხუმრობა კი ... მიხედე ბავშვებს - სესილიას სიტყვის თქმა აღარ ადროვა ისე გათიშა და ქალს კვლავ აურია ფიქრები. ჩამოსვლის შემდეგ ისედაც ყოველდღე რაღაც ხდებოდა, ვერც საკუთარ ტავს ცნობდა და ვეღარც თორნიკეს. ბავშვებთან დიდი დრო გაატარა, მაგრამ ხშირად ეფანტებოდა ყურადღება
-შენი შეყვარებული რომ მიფრინავს მოწყენილი იმიტომ ხარ მასწავლებელო?
-ანასტასია ჭორაობის საათი ჯერ არ გვაქვს
-უუფ , მე რომ მინდა შენს სიმპათიურ თორნიკეზე ლაპარაკი? იმ დღეს რომ იყო ისე ლამაზად იცინოდაა- გაბრწყინებული სახით ლაპარაკობდა გოგონა მის გვერდით მჯდომი ბიჭი კი მოქუფრული უყურებდა
-მასწავლებელო მე არ ვარ სიმპათიური? ახალი კბილები ამომივა და სიცილიც ლამაზი მექნება,ხო?მეც ხომ მოვეწონები? -ჩურჩულით უთხრა ცოტა ხნის შემდეგ ტასოს კლასელმა ნიკამ ,მაგრამ პეტრემ ყველაფერი გაიგო და შეუღრინა კიდეც
-ტასოს არ უთხრა რომ მოგწონს თორემ სანამ მოეწონები სახეს მიგინგრევ - დის გამო მუქარა გადაწყვიტა,მაგრამ მასწავლებელი რომ უსმენდა ვერ გაითვალისწინა
-რა ვთქვით ჩხუბზე პეტრე?
-ოო შენ და სანდრო სულ მეუბნებით არ იჩხუბოო, ცუდიაო მაგათმა კიდე ისე იჩხუბეს პირველსკოლელებთან დალეწილები მოვიდნენ წუხელ. ამაღლობელი კიდე დაჭრილი ყოფილა და როდის დაბრუნდება ბრძლაში ვინღა იცის ... არა ისე მართლა ცუდია რო ვაკვირდები ,მარა ღირსები იქნებოდნენ და იმიტო დაერივნენ იმათ. არასწორები დანა როგორ დაარტყეს მოსეს - პეტრე წარბებშეკრული ლაპარაკობდა, თავისი დარდი ჰქონდა სესილიამ კი მოსმენილი რომ გაიაზრა ფეხქვეშ ძალა გამოეცალა. ერთხანს ვერაფერს ხედავდა და არაფერი ესმოდა,მსგავსი რამ არასდროს დამართნია. ბავშვებს თუ დაემშვიდობა ისიც არ ახსოვდა, მანქანამდე როგორ მივიდა და სად წავიდა არც ეს იცოდა . მხოლოდ ბიჭის ხმის გაგებას ელოდა გულიც გაუჩერდა მერე კი პასუხის გაგებისას ისევ ამუშავდა
-მასწავლებელო
-სად ხარ
-რა ხმა გაქვს?
-მოსე ,მიპასუხე სად ხარ
-მასწავლებელო დღეს კვირაა, გაკვეთილზე არ ვაგვიანებ მგონი ხომ?
-უნდა გნახო
-ბოლოს რომ ვისაუბრეთ არ მეგონა მართლა ასე მარტივად თუ შემირიგდებოდი
-სად ხარ-მეთქი
-როგორ იცი ხოლმე გადარევა... არადა რა გაწონასწორებული ქალის შთაბეჭდილებას ტოვებ. სულ ბრძანებებით მოძრაობ
-სოფოს გამო ,რომ სცემე იმათთან იჩხუბეთ ხომ?
-ეჩვევი ნელ-ნელა სოფელს, იმენნა ცხელ-ცხელ ჭორებს ისრუტავ...საღოლ ,შენ აღარ ხუმრობ
- ვატყობ შესანიშნავად ხარ,
-რავი, ისეთი არაფერი ... შენ რა გითხრეს ცუდადააო? ასე ნერვიულობა არ შეიძლება, რამდენჯერ უნდა გაგაფრთხილო? შეინარჩუნე სიმშვიდე ... თავს არავის მოვაკვლევინებ , უჩემოდ ნახევარი იქნები
მობილური გათიშა . სანამ მეტს ეტყოდა მანამ დაასრულა ეს სიგიჟე. ერთბაშად მოვიდა გონს და გაიაზრა რაც დაემართა ამ რამდენიმე წუთში . ყველაფერი ერთად დალაგდა, გამაფრთხილებელ სიგნალად უგზავნიდა გონება იმ საგანგაშო შეგრძნებებს რასაც ამაღლობელი ქმნიდა და ერთიანად ამოიფრქვა
-შეუძლებელია! შეიშალე სესილია? სულ გადახვედი ჭკუიდან ხომ? ის არ გყოფნის რასაც მთელი ცხოვრებაა აკეთებ და ახლა პირადი ცხოვრებაც გინდა ისეთი არანორმალური გქონდეს როგორიც თვითონ ხარ? გეყოფა, გეყოფა უკვე , შეუძლებელია სესილია ,შეუძლებელი ! - საჭეს ხელებს ურტყამდა და ხმამაღლა, ყვირილამდე მისული საკუთარ თავს ელაპარაკებოდა - უნდა დაასრულო. აქ არ დარჩები, არც კი იფიქრო რომ დარჩე !
სახლში დაბრუნებულს ბავშვები არა,მაგრამ თორნიკე დახვდა უჩვეულოდ სერიოზული , ცარიელი მზერითა და უმეტყველო გამომეტყველებით. ასეთი მხოლოდ სასამართლოში ჰყავდა ნანახი , მაშინ როდესაც ცივი გონებით მოქმედებდა და გრძნობებს კარს უხურავდა. სავარძელში ჩაჯდა და სახე ხელებში ჩამალა
-როდის მოხვედი , თორნიკე?
-მანქანა რომ გაიყვანე იმ წამს ,მაგრამ ვერ დამინახე
-არ გითქვამს ,რომ მოსვლას აპირებდი
-შენც არაფერი გითქვამს ამაღლობელზე
-არაფერია- თქვა,მაგრამ იცოდა აზრი არ ჰქონდა
-მე არ მატყუებ, მჯერა . საკუთარ თავს რას ერჩი? არ გიტყდება თვალებს რომ იბრმავებ?
-შეუძლებელია და შენ ეს იცი !
-მე მხოლოდ ის ვიცი, რომ რამდენიმე საათში ფრენა მაქვს და აეროპორტში თავისუფალი კაცის სტატუსით შევალ !
-მშორდები? რისთვის ... არაფერი მომხდარა
-დაველოდო როდის გადაკვეთ ზღვარს ? ვეღარ მოითმენ და ფიზიკურად მიღალატებ? დაგავიწყდა ვინ ვარ? ყველაფერი ვიცი შენს თავში რაც ხდება ,სესილია
-არ მინდა
-არც მე მინდა ,მაგრამ დროის კარგვა მეზიზღება, თავის მოტყუება საერთოდ არ შემიძლია და ორ წლიანმა ურთიერთობამ რაც ვერ მოიტანა ახლა სულ რომ ყირაზე დავდგე არაფერი შეიცვლება. არ ვიცი ამაღლობელი შეუძლებელია თუ არა, ეგ უკვე თქვენზეა მე კი ჩვენს ამბავს ვასრულებ და მივდივარ
-თორნიკე , დრო მჭირდება
-მე დრო ისე მოგეცი შენ საერთოდ არ გიგრძვნია ჩემს ტვინში რა ხდებოდა...შენ მე არ გიყვარვარ, აღიარე ეს არაა საკმარისი - უღიმოდა, ტირილის ზღვარზე მყოფ ქალს ჩაეხუტა და თავზე აკოცა-ზოგჯერ ნამდვილი ბავშვი ხდები . არ იტირო , თორემ მერე მეტყვი გული მატკინეო
-მტკივა
-მეც ,თან უკვე დიდი ხანია და დროა დასრულდეს სანამ ტოქსიკური გავხდებით ერთმანეთისთვის ...
-და რას ამბობ რატომ დავშორდითო
-ჩემო პატარა, ს.რზე არ ვინ რას იფიქრებს? თუ გინდა ვთქვათ რომ მანძილმა დაგვაშორა - ჯერ კიდევ გულზე ჰყავდა მიკრული და მის თრთოლვას გრძნობდა, ამაღლობლის გამო დაწყებული ნერვიულობის შედეგი სრულად დასრულებულიც არ იყო - ყველაზე მთავარი დაგავიწყდა მგონი აქ ჩამოსვლა შენთვის რთული გადასატანი აღმოჩნდა , დაგავიწყდა ვინ ხარ
-არაფერი დამვიწყნია... შენ დაგავიწყდა, რომ მითხარი შენთან ვიქნებიო და როგორც გინდა ისე მოიქეციო
_ახლაც და ყოველთვის შენ სრულიად თავისუფალი ხარ და მხოლოდ საკუთარ თავთან ხარ ვალდებული. ყველა გადაწყვეტილება შენს სასიკეთოდ უნდა იყოს, შენს სასარგებლოდ, შენთვის და შენი ბედნიერებისთვის. მე სულ ვარ , ვიქნები და მიყვარხარ ისე , როგორც მიყვარხარ ... ვიცი შენც გიყვარვარ - როგორ უჭირდა ამ სიტყვების თქმა და ამდენხიანი ურთიერთობის დასრულება მხოლოდ თავად იცოდა, მაგრამ სხვაგვარად მოქცევაც არ შეეძლო . საკუთარ თავზე უნდა აეღო ეს პასუხისმგებლობა და დროულად შეეწყვიტა ყველაფერი.
-ჩემზე უკეთეს ქალს თუ არ იპოვნი არ გაპატიებ ! იმაზე მეტად თუ არ შეიყვარებ ვიდრე მე გიყვარვარ და უზომოდ ბედნიერი არ იქნები
-მეყო ურთიერთობაში ყოფნა, ტრამვირებული ვარ და მჭირდება თავისუფლებით ტკბობა რაც შეიძლება დიდხანს . ბავშვობას გავიხსენებ , ზუსტად ვიცი - ერთხანს ჩახუტებული ჰყავდა, მერე რამდენჯერმე ლოყაზე აკოცა, მზერა გაუსწორა და უკანმოუხედავად წავიდა.

გიორგობიანი კი სიტყვის კაცი იყო, არ ჩვეოდა დაუფიქრებელი გადაწყვეტილებების მიღება, თავისუფლებით ტკბობასაც ნამდვილად აპირებდა, მაგრამ ცხოვრების მიერ მოვლენილ სასწაულებსაც კარგად აღიქვამდა მისი ნათელი გონება. დამთხვევების არ სჯეროდა , ბედისწერას აღიარებდა და თვითმფრინავში მეზობელ სავარძელში მჯდომი ქალის დანახვისას წამსვე ღიმილი შეეპარა მის სახეს
-აბაშიძე , შენ რა მოუშორებელი ჭირი ხარ ? ქვეყნიდან გაგექეცი და იქაც მომყვები?
-სასამართლოს დარბაზიდან გაქცევის გარდა ზოგადად სირბილის მოყვარულიც ხარ? ასე შეგაშინე ბოლო განაჩენით , საბრალოვ?- ირონიული გამომეტყველებით გადახედა ქალმა და წიგნი ისე გადაფურცლა თითქოს გვერდით არავინ ჰყავდა
-რომანებს კითხულობ , ზღაპრების გჯერა და იმიტომ ხარ ამ დრომდე მარტო? ჩემო სათუთო პრინცს ელოდები ?
-გეუბნებოდი უტაქტო ქუჩის ბიჭი ხარ და ასეთად მოკვდები-თქო ... ყვავის ასაკშიც კი არ იცი საუბარი
-გულს მტკენთ , ქალბატონო მოსამართლევ ასეთი უმოწყალო ნუ ხართ
-გაჩუმდი !
-ჩაქუჩი სად გაქვს? უფს, სასამართლოში არ ვყოფილვართ - მაჯაზე თითები შემოჰხვია, ხელისგულზე დახედა თითქოს რამეს ეძებდა .
ქალის გრძნობებზე თამაში დაიწყო და არ დაუსრულებია თვითმფრინავის დაფრენამდე. მერე კი არ ვიცი, ვერაფერს გეტყვით ჩვენი მხედველობის არეალიდან გაქრა პროკურორი გიორგობიანი .